ระบบฝึกปรือราคะพร้อมให้ใช้บริการเเล้วครับผม บทนำ
จู่ๆนักเขียนนวนิยายเรื่องดังก็โดนถล่มด้วยคำด่าทออย่างรุนเเรงเเละเสียดสีใส่มันก็ทำให้เจ้าของเรื่อง ‘ร้กร้ายของนายมาเฟีย’ เกิดคิดสั้นโดยการเห็นคอมเม้นต์เหล่านั้นวิจารณ์อย่างหนักเเค่ฉากบรรยายเนื้อหาร่วมเพศไม่ได้เรื่องผู้คนก็เดือดร้อนเป็นตุเป็นตะเนื่องจากเจ้าของนิยายเรื่องนั้นเป็นโรคซึมเศร้าอยู่เเล้วพอเจออะไรแย่ๆก็ดิ่งลงเข้าไปอีกจนเป็นต้นเหตุของการเสียชีวิตเจ้าของผลงานนวนิยายชื่อดัง กว่าตำรวจจะเข้ามาพบเจอศพของเขาก็เน่าส่งกลิ่นเหม็นไปทั่วห้องภายในคอนโดหรูเขาตายโดยการผูกคอดับชีวิตตัวเองเเละ…เขาก็เป็นเจ้าของร่างนั้น‘ธาม’ หรือ ธาม ธนวัฒน์ เรืองกุล อายุยี่สิบห้าปี สถานะเสียชีวิตกว่าจะมาคิดได้อีกทีวิญญาณเขาก็หลุดออกจากร่างมาเเล้วธามคิดนึกเขาเป็นชายโสดมายี่สิบห้าปี เซ็กส์สักครั้งก็ยังไม่เคยจะเอาเวลาไหนมาบรรยายให้ได้อารมณ์ละคนอ่านขอคนเขียนก็จัดให้เวลาเขียนไม่ได้เรื่องก็มาด่าเอาเป็นเอาตาย
“ไหนๆก็ตายเเล้ว เวลาเเต่ตายเเล้วไปไหนละ?” ร่างโปร่งเเสงคุยกับตัวเองต่อให้ตะโกนดังเเค่ไหนทุกคนก็ไม่ได้ยินแต่เเล้วก็มีเสียงที่เขาเคยได้ยินประจำเเละพกติดตัวตลอดเวลามันคล้ายกับเสียงของ ‘เด็กหนุ่ม’
[ระบบได้ตอบรับคำขอของท่านโปรดกรุณารอสักครู่] เสียงยานๆดังขึ้นคล้ายๆมันอยู่ใกล้ตัวเเล้วก้มลงกระซิบที่หูของธามร่างโปร่งเเสงหันซ้ายหันขวาก็กลับไม่พบใครสักคนจากห้องสุดหรูที่เต็มไปด้วยผู้คนบัดนนี้กลายเป็นพื้นที่สีดำโล่งๆมันทำให้คนที่เข้ามาอยู่ในที่แห่งนี้เริ่มกระวนกระวาย หรือ..
“โลกเเห่งความตายหรอ?” ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียกเเต่จู่ๆก็มีเสียงเรียบนิ่งดังขึ้นดึงความสนใจของธามอีกครั้ง
[ระบบฝึกปรือราคะ พร้อมให้บริการเเล้วครับ]
[ดำเนินการเชื่อมต่อกับร่างผู้ใช้กรุณารอสักครู่อีกครั้ง]
[เริ่มทำการเชื่อมต่อ 1%] เสียงคล้ายคลึงสิริเเต่มันเหมือนเสียงเด็กผู้ชายมากกว่าเสียงของมันดังขึ้นเรื่อยๆมันคล้ายอยู่ใกล้ตัวเเต่ธามกลับมองไม่เห็นเอาเป็นว่าเขาจะปล่อยผ่านมันไปก่อนหากสงสัยค่อยถามมันอีกครั้งก็ยังไม่สายรอจนกว่ามันเชื่อมๆอะไรนั้นละกับร่างเขาให้เสร็จก่อนละกัน
[ระบบทำการเชื่อมต่อเสร็จสิ้นยินดีที่ได้ทำงานร่วมกับโฮสต์ครับผม ><]
“มีคำถามหลากหลายที่ฉันต้องการคำตอบ กรุณาช่วยตอบคำถามก็ฉันด้วย”ธามไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่าเขารอมันดำเนินการหรืออะไรของมันไม่รู้ก็เริ่มยิงคำถามที่สงสัยทันที
“หนึ่ง.ที่นี้คือที่ไหน?”
“สอง.ระบบบ้าบอไรนั้นคืออะไรและก็ตอบให้ตรงคำถามที่ฉันถามด้วย” เเละอีกข้อที่สงสัยที่สุดเขาไม่ได้เอยคำพูดออกไปเเต่เลือกไว้ในใจเเทน
‘เเล้วแกเป็นตัวอะไร’ เป็นคำพูดเเสนเรียบง่ายเเต่ธามกลับไม่พูดออกไปแต่ไม่รู้เลยว่าระบบนั้นได้ยินทุกอย่าง
[ที่นี้คือพื้นที่ว่างเปล่าของมิติ หรือเรียกง่ายๆว่าพื้นที่พักผ่อนของโฮสต์ในยามจบภารกิจโลกต่างๆครับผม!]
เสียงเด็กหนุ่มดูก็รู้ว่าไม่น่าจะใช่มนุษย์แน่ๆมันเป็นตัวไรก็ไม่เเน่นอนธามกำลังตกอยู่ในภวังค์ความคิดก็หลุดออกมามีสติอีกครั้งเมื่อเสียงเด็กนั้นดังขัด
[ระบบคือคอยช่วยตอบปัญหาของผู้ใช้เเละคอยช่วยเหลือยามคับขันครับ]
[อ้ออเเล้วอีกอย่างครับผม ระบบเป็นคนที่ไม่มีตัวตนเเละจะถูกจัดอยู่ในหมวดต่างๆครับอย่างผมเป็นระบบฝึกปรือราคะมือใหม่ที่พึ่งมารับงานนี้เป็นครั้งเเรกหลังจากที่ถูกสร้างขึ้นมาครับผม]
“อ้ออ เเล้วว่าเเต่ละโลกคือไรหรอ?” นี้คือคำถามออกจากปากคนเขียนนวนิยายชื่อดังอีกรอบ
[โฮสต์จะถูกส่งไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์กับคะเเนนเเละทำภารกิจสอนเซ็กส์ให้สำเร็จของโลกนั้นๆครับ] เสียงร่าเริงตอบกลับอย่างไม่มีหงุดหงิดหรือเหวี่ยงเเม้เเต่น้อยจู่ๆเสียงของมันก็ดังขึ้นอีกครั้ง..
[คะเเนนที่โฮสต์สะสมสามารถเอามาอัพเกรดระบบได้เเละสามารถซื้อเฟอร์นิเจอร์ในโลกเก่ามาตกเเต่งในพื้นที่พักผ่อนของโฮสต์ได้อีกด้วย]
อืมม..รู้สึกดีเหมือนกันที่อยู่ในพื้นที่พักผ่อนเเต่กลับไม่เหมือนสถานที่ให้พักผ่อนสักเท่าไหร่เหมือนได้อยู่ในกรงขังมากกว่าทั้งๆที่มันเเค่ไม่มีกรงเท่านั้นเอง-เอาละเริ่มไปที่โลกเเรกเลยดีกว่ารีบเก็บเเต้มมาตกเเต่งพื้นที่ดำๆนี้ให้น่าอยู่ก่อนดีกว่า
“เอาละระบบฉันพร้อมจะไปทำภารกิจที่โลกเเรกเเล้ว”
*มันก็เป็นเเค่บทนำอะครับผมเขียนนิยายเว็บนึงเเต่ยังไม่เอารอได้เยอะๆก่อนถึงจะเอาลงเลยเอามาลงในนี้ก่อนเเต่ผมจะลงเเค่ 6 ตอนเท่านั้นเพราะผมต้องติดเหรียญในเว็บ*
สนุกมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ {:5_146:} น่าสนใจครับ
ขอบคุณครับ รอครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ รอติดตามครับ รอติดตามนะครับ ขอบคุณครับ น่าติดตามครับ น่าติดตามครับ ขอบคุณครับ น่าสนใจๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2