คำสาบานรัก สองเรา (บทนำ) ตอนจบ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย typhoon23 เมื่อ 2020-11-2 13:26เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นตอนสุดท้ายของยุคนี้แล้วนะครับ จากตอนที่แล้ว เทเวศร์และนิรธร ได้ไปเล่นน้ำ ณ ที่น้ำตกแห่งคำสาบาน จนทั้งสองนั้นต่างก็ได้มากเจอกับชตาที่ทั้งสองนั้นต้องพบเจอ เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป เรามาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ
ฝั่งมนุษย์
นิรธร:ท่านพี่นี้ก็ใกล้จะเย็นแล้วเรามาเล่นน้ำชำระร่ายกายกันเถอะท่านก่อนที่เราจักกับเข้าเมือง
เทเวศร์:ดีสิน้องพี่พี่เองก็คันเนื้อคันตัวมามากแล้วหลังจากที่พวกเราล่าสัตว์กันมานานงั้นเราไปที่น้ำตกแห่งคำสาบานกันเถอะมันเป็นทางผ่านของเราพอดี แต่พี่ว่านะน้องพี่ คืนนี้พี่จักอยู่ที่กระท้อมใกล้ๆกับน้ำตกแห่งคำสาบานต่อน้องจะอยู่ต่อกับพี่รือไม่
นิรธร:ก็ดีเหมือนกันนะท่านพี่ พวกเราไม่ได้ออกมาอยู่ค้างนอกเมืองมานานแล้วแต่ทำไมวันนี้น้องกับรู้สึกว่าวันนี้อยากอยู่ค้างต่อมากนัก
เทเวศร์:นั้นสิน้องพี่ เพราะอะไรกันพี่ก็คิดแบบเดียวกับเจ้า รืออาจเป็นเพราะว่า คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง
เมือถึงคืนจันทร์เต็มดวง สองพี่น้องก็ชอบออกมาค้างที่กระท้อมนี้เป็นประจำไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ท่านพ่อ(กษัตริย์) ก็อนุญาติทุกครั้ง เมื่อทั้งสองต้อกการที่จะมาพักที่นอกเมือง ตามประสาพี่น้องโดยที่อยู่กันเองโดยปราสจากองครักษ์คอยติดตาม แต่คืนนี้ทั้งสองต่างก็รู้สึกว่าคืนนี้มันต้องมีอะไรแปลกๆกว่าทุกครั้งที่จันทร์เต็มดวง
เทเวศร์:องครักษ์พวกเจ้าจงไปกราบทูนท่านพ่อให้พวกข้าด้วยว่าข้าทั้งสองจักพักอยู่ในป่าในคืนนี้
องครักษ์:ขอรับ
เทเวศร์:เอานี้ไปแบ่งให้กับชาวบ้านชาวเมืองที่หาเช้ากินคำด้วยล่ะ แล้วที่เหลือพวกเจ้าก็จงเอาไปให้ครอบครัวของพวกเจ้าด้วย
เทเวศร์ได้แบ่งสัตว์ป่าที่ล่ามาได้ในวันนี้ให้กับองครักษ์ไปเพื่อให้เอาไปแจกจ่ายให้กับชาวบ้านและคนในครอบครัว เทเวศร์และนิรธร มิได้ถือตัวแต่อย่างใด เพราะทั้งสองต่าางก็คิดว่าชาวเมืองทุกคนคือครอบครัวของพวกเค้า
นิรธร:ไปกันเถอะท่านพี่
แล้วสองพี่น้องก็แยกตัวจากองครักษ์ไปที่น้ำตกกันสองคน
ฝั่งมัจฉานาคา
นิศากรนาคา:พี่ท่าน น้องอยากอาบแสงจันทร์เต็มดวงคืนนี้จังเลย พี่ท่านอยู่อาบแสงจันร์กับน้องก่อนรือไม
ทินกรมัจฉา:ได้สิน้องพี่ พี่เองก็อยาอาบแสงจันทร์เช่นกัน
นิศากรนาคา:งั้นไปที่น้ำตกแห่งคำสาบานกันไหมพี่ท่าน น้องคิดว่าที่ตรงนั้นจักอาบแสงจันทร์ได้ดีกว่าที่อื่นเพราะในถ้ำแสงจันทร์ส่องลงมาพอดี
ทินกรมัจฉา:ดีเหมือนกันน้องพี่พอรุ่งเช้าเราจักได้ลงทะเลที่หาดมรกตได้เลย
ที่น้ำตกแห่งคำสาบานนั้นอยู่ใกล้ๆกับหาดมรกตจึงทำให้ง่ายต่อการที่สองพี่น้องนั้นกลับเมืองบาดาล ด้านในป่าสองพี่น้องมัจฉานาคาก็ได้มาถึงที่น้ำตกแต่ว่าอยู่ๆก็มีอะไรมาดลใจในมัจฉาหนุ่ม(เรียกสั้นๆน่าจะเข้าใจนะครับ)เกิดอยากที่จะไปเดินเล่นที่หาดทราย
ทินกรมัจฉา:น้องพี่เจ้าไปรอพี่ที่น้ำตกก่อนได้รือไม่ พี่อยากจักไปดูตะวันตกดินที่หาดทรายมรกตสักหน่อย
นิศากรนาคา:ตามใจพี่ท่านเถิด น้องก็จักไปรอพี่ท่านที่น้ำตกก็แล้วกัน
ฝั่งมัจฉา
พอทินกรมัจฉามาถึงหาดทรายมรกตก็เกิดอยากจะเล่นน้ำเล่นจำแลงกายกลับไปเป็นมัจฉาดังเดิมแล้วก็ได้ว่ายน้ำเล่นจู่ๆก็ได้มีชายคนนึงเดินมาที่หาดทรายมรกตแล้วนั่งชมอาทิตย์ตกที่หาดทรายเมื่อทินกรมัจฉาเห็นจึงรีบหลบหลังโขดหินเพื่อที่จะไม่ให้ชายผู้นั้นได้เห็นตัวทินกรมัจฉาได้แอบดูอยู่ห่างๆแต่เพราะเหตุอันใดก็ไม่ทราบได้ทินกรมัจฉาจึงรู้สึกหลงไหลชายผู้นั้นมันทำให้ทินกรมัจฉาค่อยๆว่ายน้ำจากโขดหินออกมาใกล้ๆจนว่ายมาอยู่ตรงหน้าของชายผู้นั้น พอชายผู้นั้นได้เห็นทินกรมัจฉาในร่างมัจฉาก็มิได้ตกใจหรือกลัวแต่อย่างใดแต่กลับทำให้นึกถึงคนที่รอคอยมานานแล้วจู่ๆชายผู้นั้นก็ได้เดินเข้าไปหาทินกรมัจฉาราวกับตกอยู่ผวังจนในที่สุดก็ได้ไปอุ้มทินกรมัจฉาขึ้นมาจากน้ำทะเล
?????:กายท่านช่างสวยงามเสียนี้กะไร เก็ดของท่านช่างงดงามราวกับพระอาทิตย์ที่กำลังจักตกดินพอข้าได้เห็นท่านข้านึกว่ามีพระอาทิตย์ยามเย็นอีกดวงอยู่ใกล้ข้ามาก
?????:ท่านปล่อยข้าลงนะเดียวมันจะ....
พอสิ้นเสียงของมัจฉาหนุ่ม ร่างกายก็ได้แปลเปลี่ยนจากคลีบหางกลายเป็นขาในสภาพที่เปลือยเปล่า ทั้งคู่ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนพลันหลับตากอดกันแน่น แล้วจู่ๆชายหนุ่มก็ผูดขึ้นว่า
?????:ข้าขอโทษที่ข้ากะอุ้มท่านขึ้นมาจากทะเล ข้ามิได้ตั้งใจก็อยู่ดีๆท่านก็ว่ายน้ำมาตรงหน้าข้า ข้าเลยเพลอตัวไป
?????:มิเป็นไรหรอกท่านข้าผิดเอง ท่านช่วยปล่อยข้าลงก่อนได้รือไม
?????: ด..ได้สิแต่ว่าเจ้าเปลือยอยู่มิใช่รือ
?????:ไม่เป็นไรแล้วท่านข้ามิเปลือยแล้ว
หลังจากสิ้นเสียงของมัจฉาหนุ่ม ชายหนุ่มก็ลืมตาขึ้นมาแล้วเห็นว่า มัจฉาหนุ่มนั้นได้มีเสื้อผ้าใส่เป็นที่เรียบร้อยแล้วจึงว่างมัจฉาหนุ่มลง
เทเวศร์:ข้าชื่อว่า เทเวศร์ แล้วท่านล่ะ มัจฉาหนุ่มเอ้ย
ทินกรมัจฉา: ข้าชื่อว่า ทินกรมัจฉา ท่านมาทำอะไรในยามเย็นเช่นนี้รือ
เทเวศร์:ข้าจักมาดูพระจันทร์เต็มดวงในคืนนี้กับน้องข้างที่น้ำตกแห่งคำสาบาล แต่ข้าพระอาทิตย์ตกยามเย็นก่อน แล้วเจ้าล่ะขึ้นมาจากบาดาลโลกเพื่อมาเล่นน้ำรือ
ทินกรมัจฉา:ข้าก็ขึ้นมาเที่ยวที่เมืองมนุษย์กับน้องข้าเช่นกันและกะว่าจักอาบแสงจันทร์ในถ้ำที่น้ำตกแห่งคำสาบานกับน้องข้า.....
เทเวศร์,ทินกรมัจฉา:น้อง!!!!!
ทั้งคู่ต่างก็นึกขึ้นได้แล้วก็ตกใจเพราะน้องของทั้งคู่นั้นต่างก็อยู่ที่น้ำตกแล้วเรียบร้อย
ฝั่งนาคา
นิศากรนาคา:พี่ท่านคงจะลงเล่นน้ำทะเลเป็นแน่แท้ อีกนานกว่าคงจักกลับงั้นเราเองก็ชำระร่างกายที่ด้านนอกนี้ก่อนระว่างรอพี่ท่านมาแล้วค่อยเข้าไปในถ้ำพร้อมกัน
นิรธร:ท่านพี่นี่ชอบไปดูพระอาทิตย์ตกดินเป็นประจำเลย ถ้าตอนอยู่ในเมืองก็ออกไปนั่งดูที่นอกห้อง ยิ่งมาเข้าป่าเมื่อใดก็จักไปที่หาดทรายมรกตอยู่ร้ำไป
พอนิรธรเดินมาถึงน้ำตกก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนกำลังเล่นน้ำอยู่จึงเดินเข้าไปดูเพราะว่ามันเย็นแล้วอาจจะเกิดอันตรายได้
นิรธร:ผู้ใดกันมาเล่นน้ำในยามเย็นเช่นนี้ อาจเกิดอันตรายขึ้นได้เพราะน้ำมันเริ่มที่จะเย็นขึ้นมาทุกทีแล้ว
พอมาถึงนิรธรก็ต้องตกตลึงในความงามของชายที่อยู่ตรงหน้าเพราะว่าชายผู้นั้นมีผิวขาวเนียนดังกับพระจันทร์ นิรธรจึงได้แอบมองอยู่หลังต้นไม่ใหญ่ แต่ก็ดันเพลอเยียบกิ่งไม้จนเกิดเสียงดังขึ้นจึงหลบหลังต้นไม้เพื่อไม่ให้คนที่กำลังเล่นน้ำอยู่เห็นว่าเค้าไปมาแอบดู
นิศากรนาคา:พี่ท่าน ใช้ท่านรึป่าวเดียวรอข้าสักครู่นะพี่ท่าน
นาคาหนุ่ม(เรียกแบบนี้น่าจะไม่งงกันนะครับ)นึกว่าพี่ชายของตนได้กลับมาจากการที่ไปชมพระอาทิตย์ตกแล้วจึงขึ้นมาจากน้ำแล้วจำแลงเครื่องแต่กายมาใส่แล้วเดินไปตรงที่เกิดเสียง จนเดินมาถึงก็เห็นคนแปลกหน้าหลบอยู่จึงเกิดอาการตกใจ แปลงร่ายไปเป็นพยานาคที่มีกายสีขาวราวกับพระจันทร์ เพราะตกใจจึงทำให้แปลงร่างโดยไม่รู้ตัว แต่ชายผู้นั้นก็ไม่ได้มีถ้าว่าจักกลัวแต่อย่างใดแถมยังเดินมาเพื่อสัมผัสร่างของนาคหนุ่ม
?????:ช่างสวยงามเหลือเกิน ท่านพยานาคเอ้ย ข้าขอโทษที่ข้าทำให้ท่านตกใจ และข้าก็ต้องขอโทษท่านด้วยที่ข้ามาแอบดูท่านเล่นน้ำ นี้มันก็เย็นมากแล้วน้ำที่นี้มันก็เริ่มเย็นขึ้นแล้วด้วยเพราะข้ากลัวว่าท่านจะเป็นอะไรไปข้าเลยเดินมาดู แต่พอข้าได้เห็นท่านข้าก็ระสายตาไปจากท่านไม่ได้เลย ข้าต้องขอโทษาท่านด้วยจริงๆ
นาคหนุ่มได้จำแลงร่างกลับมาเป็นคนอีกครั้งแต่ว่ามือของชายคนนั้นก็ยังคงสัมผัสอยู่บนแก้มขอหน้าหนุ่มอยู่
?????:ท่านจักจับหน้าข้าอีกนานไหมท่าน
นาคหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับแก้มที่แรมแดงขึ้น
?????:ข้าขอโทษข้ามิได้ตั้งใจที่จะทำเช่นนี้
ทัั้งคู่ต่างหน้าแดงขึ้นมาพร้อมๆกัน
?????:ข้าชื่อ นิรธร ท่านละ ท่านชื่ออันใดรือ ท่านนาคหนุ่ม
?????: ข้าชื่อ นิศากรนาคา ข้าเองก็ต้องขอโทษด้วยที่ข้าจำแลงร่างเป็นพยานาค ท่านกลัวข้ารือไม
นิรธร:ข้ามิกลัวท่านเลยแต่ข้ากลับรู้สึกคิดถึงอย่าบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด ข้าต้องขอโทษ ท่านนิศากรนาคา อีกครั้งด้วยที่ข้าทำให้ท่านตกใจ
นิศากรนาคา:ไม่เป็นไรดอกท่านข้าเองก็นึกว่าพี่ข้ากลับมาจากหาดทรายมรกตแล้ว
นิรธร:ท่านว่ากะไรนะพี่ท่านอยู่ที่หาดทรายมรกตงั้นรือ
นิศากรนาคา:ใช้แล้วพี่ของข้าอยู่ที่นั่น ท่านเป็นอะไรรือถึงได้ทำหน้าตกใจขนาดนั้น
นิรธร:พี่ข้าเองก็ไปที่นั่นเช่นกัน
เมื่อนาคหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจขึ้นมาทั้งคู่ต่างก็กำลังยื่นอึ่งกันอยู่จนได้ยินเสียงคนเรียก
ทินกรมัจฉา:น้องพี่....เจ้าเป็นอะไรรือไม น้องพี่
ทินกรมัจฉาเดินเข้ามาหาน้องพร้อมหน้าตาที่ตื่นตกใจเพราะเห็นน้องยื่นเฉย
ทินกรมัจฉา:เจ้าทำอะไรน้องข้า
มัจฉาหนุ่มถามคนที่ยื่นอยู่ข้างๆน้องชายตน เทเวศร์ ที่เดินตามมาก็เดินมาบอกกับมัจฉาหนุ่มว่า
เทเวศร์:ท่านทินกรมัจฉา นี่น้องข้าเอง เจ้าไปทำอะไรน้องของท่านทินกรมัจฉารึน้องพี่
เทเวศร์ได้หันไปถามน้องของตน
นิศากรนาคา:เค้าป่าวทำข้าหรอกท่านพี่
นาคหนุ่มได้หันไปบอกกับท่านพี่
นิรธร:ข้าขอโทษท่านด้วยข้าทำให้น้องของท่านตกใจ
นิรธรได้หันไปบอกพี่ของนาคหนุ่ม แต่มัจฉาหนุ่มทำหน้าไม่พอใจ
นาคหนุ่ม:ข้าไปได้เป็นอะไรจริงๆพี่ท่าน ข้าแค่นึกว่าพี่ท่านกลับมาแล้วแต่ดันเจอ นิรธร เข้าข้าเลยตกใจนิดหน่อยอย่าไปโกรธอะไรเค้าเลยพี่ท่าน
พอมัจฉาหนุ่มได้ฟังแบบนั้นจึงไม่ว่าอะไรต่อเพราะมัจฉาหนุ่มรักน้องมากกก
เทเวศร์:ข้าว่าใกล้จะมืดเต็นทนแล้วพวกท่านหิวกันรือไม
เทเวศร์ได้หันไปถามทุกคนเพื่อตัดบทไม่ให้ทุกคนทะเลาะกัน
มัจฉาหนุ่ม:ไม่เป็นไรดออกท่านข้ากับน้องจักเข้าไปอาบแสงจันทร์ในถ้ำกันแล้วล่ะ
พอพูดจบทั้งสองคนก็กำลังจะเดินไป
นิรธร:เดียวก่อนสิพวกท่านอยู่ท่านอาหารกับพวกเราก่อนแล้วค่อยไปไม่ได้รือ อีกอย่างตอนนี้พระจันทร์เองก็ยังไม่ปรากฏออกมาเลยนะท่าน
ทั้งสี่ต่างก็มองขึ้นไปบนฟ้าพร้อมกันเพราะตอนนี้ก็เพิ่งจะเริ่มมืดเองพระจันทร์ก็เลยยังไม่ปรากฏออกมา
เทเวศร์:ข้าว่าก็ดีเหมือนกันนะท่าน ทินกรมัจฉา พวกเราไปหาอะไรทานกันก่อนเถอะท่าน เดียวหาจักทำให้พวกท่านทาน
เมื่อมัจฉาหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็เลยยอมตกลงแล้วทังสี่ก็มาทานอาหารกันจนถึงเวลาที่พระจันทร์ได้ปรากฏออกมา
มัจฉาหนุ่ม:พระจันทร์ปรากฏแล้วน้องพี่เราไปอาบแสงจันทร์กันเถอะ
นาคหนุ่ม:ขอรับพี่ท่าน
ทั้งสองคนกำลังจะเดินไปที่ถ้ำแต่ว่าก็มีเสียงนึงพูดขึ้นว่า
เทเวศร์:ให้พวกข้าไปด้วยได้รือไม่ พวกข้าเองก็จักมาชมจันทร์กันพอดี
นิรธร:แต่ท่านพี่จักไปรบกวนพวกเค้าป่าวๆนะ พวกเราชมกันที่นี้ก็ได้
เทเวศร์:แต่พี่.....(ทำหน้าเหมือนคนเหงา)
นาคหนุ่ม:พี่ท่านข้าว่าให้พวกเค้ามาด้วยก็ไม่เห็นจะเป็นอันใดเพราะยังไงจุดที่เรากำลังจักไปนั้นก็เป็นจุดชมจันทร์ที่ดีที่สุดอยู่แล้ว
มัจฉาหนุ่ม:แต่ว่า.....(ทำหน้ากังวล)
นาคหนุ่มรู้ว่าเพราะอะไรท่านพี่จึงทำหน้าเช่นนี้
นาคหนุ่ม:ไม่เป็นไรหรอกพี่ท่าน น้องรู้ว่าท่านเทเวศร์ เห็นร่างมัจฉาของพี่ท่านแล้ว
นาคหนุ่มกระซิบบอกพี่ตน
มัจฉาหนุ่ม:แล้วร่างของเจ้าล่ะน้องพี่
มัจฉาหนุ่มได้กระชิบบอกน้องตน
นาคหนุ่ม:ไม่เป็นไรพี่ท่าน นิรธร เองก็ได้เห็นร่างพยานาคของน้องแล้วเช่นกัน
มัจฉาหนุ่ม:งั้นพี่ก็ตามใจน้องก็แล้วกัน งั้นพวกท่านก็ตามมาเถอะ
มัจฉาหนุ่มพูดกับน้องพร้อมกับบอกอีกสองคน แล้วทั้งสี่คนก็ได้ไปที่ถ้ำพร้อมกัน
ณ ในถ้ำ
ตรงกลางถ้ำจะมีบ่อน้ำอยู่แล้วด้านบนจะเป็นปล่องจึงทำให้แสงจันทร์ส่องลงมาที่บ่อน้ำนั้นพอดี พอทั้งสี่คนมาถึงก็เตรียมตัวที่จะลงน้ำ
มัจฉาหนุ่ม:พวกท่านจักลงมาด้วยรือ...(หันมาหามนุษย์ทั้งสองพร้อมกับทำหน้างงๆ)
เทเวศร์:พวกข้าเองก็อยากจักอาบแสงจันทร์พร้อมชมจันทร์ไปกับพวกท่านด้วย (หันไปมองหน้าน้องแล้วหันมายิ้มให้กับมัจฉาหนุ่ม)
นาคหนุ่ม:ไม่เป็นไรหรอกพี่ท่าน ให้พวกเค้าลงมากับพวกเราเถอะ ไปกันเถอะพี่ท่าน (พร้อมหันไปยิ้มให้กับนิรธร)
มัจฉาหนุ่ม:ตามใจเจ้าแล้วกัน
แล้วทั้งสี่คนก็ลงเล่นน้ำอาบแสงจันทร์กัน แต่เมื่อ มัจฉาหนุ่มลงน้ำก็กลายร่างมาเป็นร่างมัจฉาทันที่ นั้นจึงทำให้ นิรธร ตกใจเล็กน้อย
นิรธร:นี่ท่านมิใช่พยานาคเหมือนน้องท่านดอกรึ
นาคหนุ่ม:มิใช่ดอกท่านพี่ข้าเป็นเผ่ามัจฉา ส่วนข้านั้นเป็นเผ่านาคา
พอเทเวศร์ได้ยินแบบนั้นก็พูดขึ้นมาแบบตกใจเล็กน้อย
เทเวศร์:เผ่านาคา ข้าก็นึกว่าพวกท่านทั้งสองเป็นเผ่ามัจฉาเหมือนกัน
พอเทเวศร์พูดจบนาคหนุ่มก็จำแลงร่างนาคาให้เทเวศร์ได้เห็น
นาคหนุ่ม:นี้ไงล่ะท่านข้ากับพี่ข้าไม่ใช่เผ่าเดียวกัน
พอนาคหนุ่มทำให้เทเวศร์เห็นร่างแล้วก็จำแลงร่างกลับเป็นมนุษย์ แต่แล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น จู่ๆจันทร์ก็ดับไปแต่เมื่อทั้งสี่คนมองขึ้นไปแล้วกับพบว่าที่จันทร์ดับไปนั้นเพราะเกินปากฏการณ์จันทรุปราคาขึ้น "สวยจัง" ทั้งสี่คนพูดขึ้นมาพร้อกัน พร้อมกับมองไปที่คู่ของตน
ณ เมืองหนุษย์
ทุกคนในวังต่าก็เห็นปากฏการณ์นี้กันหมด จนพ่อท่าน(ถ้าใครอ่านมาจะรู้ว่าหมายถึงใคร) ถามกับท่านโหรว่า
พ่อท่าน:มันจักเกิดเหตุอันใดขึ้นรือไม่ท่าน
โหร:ตอนนี้พวกเค้าได้พบเจอกันแล้วพ่อท่าน ชตาได้เริ่มเดินแล้วพ่อท่าน
พ่อท่านได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจขึ้นมาทั้นที่ว่าที่โหรพูดมานั้นหมายถึงอะไร
ณ เมืองบาดาล
เจ้าปู่ก็รู้สึกว่ามีอะไรเกิดขึ้นจึงได้ ถามโหรเช่นเดียวกัน
โหร:ชตาที่ไม่อาจหลีกหนี บัดนี้ มันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
เจ้าปู่ถึงกลับทำอะไรไม่ถูกเพราะเข้าใจได้ทันทีว่าท่านโหรนั้นหมายความว่าอะไร
เอาล่ะสิครับเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป รอติดตามนะครับ อันที่จริงกะว่าจะให้จบในตอนนี้เลยแต่กลัวว่า มันน่าจะยาวเกินไป งั้นเอาไว้มาต่อกันตอนหน้านะครับ ตอนนี้สวัสดีครับ ผิดพลาดประการณ์ใดต่อขออภัยด้วยนะครับ ฝากติชมผลงานด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} ขอบคุณ สนุกๆ ติดตามครับ {:5_124:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ดีแล้วที่ทำแบบนี้ ขอบคุณครับ ขอบคุณ รอตอนต่อไปครับ น่านัก ขอบคุงมากคร้าบ มาเขียนต่ออีกนะ ขอบคุณครับ. ข อ บ คุ ณ ค รั บ
หน้า:
[1]