ปริญญารัก
ย้อนไปเมื่อครั้งที่ผมกำลังเรียนปริญญาโทด้านบริหารที่อเมริกา สิ่งที่ยังตราตรึงไม่รู้ลืมในใจของผมก็เห็นจะเป็นรูมเมตชาวอิตาเลี่ยน เขาชื่อ "ไบรอน" เราเรียนกันคนละสาขา แต่ทางมหาวิทยาลัยจับคู่ให้เพื่อจะได้ช่วยแชร์ค่าเช่าห้องด้วยกันและก็เนื่องจากการที่เราเรียนกันคนละสาขา จึงเป็นข้อดีเพราะเวลาพักผ่อนไม่ตรงกัน เรียกว่าเมื่อผมหลับเขาก็ออกไปเรียน ต่างคนต่างก็อยู่อย่างสบายใจโดยไม่สุงสิงกัน และไม่ต้องกังวลใจใด ๆ
จำได้ว่าบ่ายวันนั้นผมว่างไม่มีเรียน และนอนอยู่บนเตียงนอน สภาพเกือบเปลือย มีอาภรณ์ปิดกายเป็นกางเกงในสีขาวตัวเดียว อันเป็นปกตินิสัยของผมอยู่แล้วที่ชอบนอนในสภาพนี้ ซึ่งเท่าที่สังเกตไบรอนเองก็ชอบนอนในสภาพนี้เช่นกัน สักพักก็ได้ยินเสียงลูกบิดประตูจากด้านหน้าห้อง ผมไม่หันไปมองเดาเอาว่าคงเป็นไบรอนนั่นเองที่กลับมาจากเรียน ผมพลิกตัวนอนคว่ำหน้า เพื่อปิดบังสัดส่วนนูนพองเต็มที่ในกางเกง แล้วแสร้งทำเป็นหลับ ผมได้ยินเสียงเท้าขาดหายที่บริเวณหน้าห้องของผม แปลกใจว่าเหตุใดไบรอนถึงไม่เดินเลยไปที่ห้องนอนของเขาเหมือนทุกครั้ง เขาแง้มประตูเข้ามาภายในและมาหยุดที่ปลายเตียงของผม ผมแอบหรี่ตาด้วยใจเต้นระทึก
สิ่งที่ผมรู้จากการสังเกต ทำให้ผมทราบว่าไบรอนนั้นเป็นนักกีฬา เขารักกีฬาเป็นชีวิตจิตใจ รูปร่างจึงหายห่วง ส่วนสูง 185 ซม. รับกับน้ำหนักราว ๆ 75 กก. ใบหน้าหล่อราวเทพบุตรกรีก เขาเป็นคนเงียบ มีเพียงรอยยิ้มที่ผมได้รับเนือง ๆ แทนคำพูด ผมมักจินตนาการถึงท่อนลำลึงค์ของหนุ่มอิตาเลี่ยนอย่างเขาว่า-ยามมันผงาดจะงดงามและตระการตาเพียงใด และฝันไกลไปถึงการมีเซ็กซ์กับเขาไปโน่น
ผมแสร้งทำเป็นหลับอยู่อย่างนั้น ลมหายใจที่ปล่อยออกมาปนความระทึกอย่างบอกไม่ถูก
แล้วผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อมืออันแข็งแรงของไบรอนจับผมพลิกตัวหงาย ผมแข็งขืนและทำเป็นฝืนไม่ยอมพลิก แต่ด้วยแรงที่มากกว่าของเขา ผมก็พลิกตัวหงายจนได้ และไม่มีสิทธิ์ขยับตัวไปไหนได้ เพราะเขาขึ้นคล่อมตัวผมไว้ทันที
"ไม่ต้องแกล้งทำเป็นหลับหรอก ผมรู้ว่าคุณตื่นแล้ว"
พูดพลางเขาก็ปลดเข็มขัดกางเกงยีนส์สีเข้มตัวนั้น พร้อมปลดกระดุมกางเกงยีนส์ลุกยืนดึงมันเหวี่ยงทิ้งไป แล้วสัดส่วนที่ผมเฝ้าฝันอย่างโหยหาก็ผงาดเด่นอยู่เบื้องหน้า เพราะเขาไม่ได้ใส่กางเกงใน
"คุณอยากเห็นและต้องการมันมากไม่ใช่เหรอ เอาเลยสิ จัดการมันเลย"
แล้วเขาก็ขยับหัวเข่าพาลำลึงค์ขนาด...เกือบ 8 นิ้ว มาจ่อที่ปาก
ผมยิ้มกลบเกลื่อน และเอื้อมมืออันสั่นระริกนั้นหมายจะจับให้เต็มกำมือ แต่ก็ต้องชะงัก
"ไม่ต้องใช้มือจับ ใช้ปากจัดการ"
ไบรอนออกคำสั่งเสียงดังแกมบังคับ ผมกลืนน้ำลายลงคอ มองไปที่อาวุธของเทพเจ้ากรีกขนาดเกือบ 8 นิ้ว และโดยรอบขนาดเท่าขวดโค้ก เด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้าผมแล้วจริง ๆ ไบรอนส่ายส่วนหัวลงถูที่ริมฝีปากผมที่ปิดอยู่ สายตาเว้าวอนให้ผมรีบกลืนกินมันเข้าไป ผมผงกหัวขึ้นให้ถนัดเพื่อรองรับการกระทำของเขา
อา...เป็นไงเป็นกัน จะปากฉีก ตูดพังลงในวันนี้ก็ยอม ผมเริ่มต้นที่จุดพาเสียว บอลเขื่องสองลูกเป็นด่านแรก เลียกินทั้งสองลูก แล้วใช้มือที่ว่างดึงพวงสวรรค์เลียขึ้นไปจนถึงโคน ใช้ลิ้นทักทายปลายโคนบานใหญ่อย่างตื่นเต้น มันใหญ่โตขนาดนี้ แล้วถ้าแทงทิ่มเข้าประตูหลังมิแหกเลยหรือ ผมย้อมใจด้วยริมฝีปากอันเร่าร้อน สวมครอบลงบนท่อนลำ พยายามอย่างหนักที่จะกลืนกินจนสุดลำ แต่ผมก็ทำได้แค่ครึ่งเท่านั้น
ไบรอนพยายามขยับตัวเพื่อให้ผมกินของของเขาอย่างไม่ลำบาก เขาดึงส่วนหัวของให้รับกับควยยักษ์นั้นอย่างเป็นจังหวะ เขากระเด้งเด้าใส่ปากผมรุนแรงอย่างไม่ปราณี จนผมต้องยืดคอขึ้นเพื่อรับสัมผัสอันเร่าร้อนรุนแรงนั้น ซึ่งคราวนี้ผมสามารถกลืนกินมันเข้าไปได้ทั้งลำ สะใจกับการอุ่นเครื่องแล้ว ไบรอนลุกพาท่อนควยตระหง่านนั้นสั่นไหวไปมา เขาบอกให้ผมถอดกางเกงในที่ตอนนี้มันแทบปริแตกแล้วนั้นออก และให้ผมคุกเข่าคลานตรงขอบเตียง ผมทำตามและหันกลับไปมองท่อนลำที่ในไม่กี่นาทีนี้มันกำลังจะแทรกตัวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในกายผมอย่างระทึกใจ มันช่างใหญ่โตจริง ๆ
แล้วไบรอนก็เริ่มบทที่ผมนึกเกรงและลุ้นระทึกในใจด้วยลีลาอ่อนละมุนก่อน เขาจูบที่ต้นคอด้านหลัง เลียลงรูหู เป่าลมแผ่วเบาให้ผมสยิว แล้วใช้ลิ้นเลียลากลงกลางร่องหลัง ผมบิดกายด้วยความสยิว ไบรอนห่อปากซู้ด แล้วใช้มือกำ ชักลำให้ผงาด แข็งเต็มที่ จ่อมันแถวประตูหลัง ถูไถไปมา ผมหลับตาปี๋รอรับโทษแต่ชาติปางไหนก็ไม่รู้อย่างใจจดจ่อ
ไบรอนเริ่มดันดุ้นยักษ์เข้าเบา ๆ ผมต้องแอ่นก้นเพื่อเปิดทางให้ ไม่งั้นบานแน่ ๆ ผมเริ่มผ่อนคลายจากอาการคับที่หน้าประตู เมื่อส่วนหัวเริ่มผ่านพ้นไปแล้ว ผมถ่างขาสองข้างออกเพื่อให้ประตูสวรรค์เปิดกว้างยิ่งขึ้น อา...ในที่สุดผมก็สู้ตายและไว้ลายเกย์ไทยสำเร็จ มันไปนอนแช่อุ่นอยู่ในทวารผมจนเกือบทั้งลำ เขานิ่งแช่ให้ภายในของผมได้ผ่อนคลาย ผมรับรู้ถึงความร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วท้องเมื่อเขาเริ่มขยับซอยอย่างช้า ๆ
"โอว์...ฟิตคับดีจริง ๆ" เป็นใครเจอขนาดนี้ ถ้าไม่ฟิตก็คงเจอมาแล้ว...ของช้างนั่นแหละ ผมคิด และเริ่มร่อนก้นรับแรงกระแทกและควงซ้ายขวาของไบรอน ทุกครั้งที่เขากระแทกเข้า ผมจะขมิบรับการกระทั้นอย่างรู้งาน เป็นที่ถูกใจเขามาก
"ซี๊ด...เก่งมาก" ผมรับคำชมนี้อย่างสุดเสียว ตอนนี้อารมณ์ของผมมันเสียวสุดกู่แล้ว จึงเริ่มรูดลำของตัวเองไปด้วย ขนาดที่พองขยายแข็งเต็มที่ นั่นเพราะความรู้สึกตอนนี้ไม่มีความเจ็บปนเปื้อน มีแต่ความเสียวซ่านล้วน ๆ ผมจะระเบิดแล้ว เลยร้องบอกไบรอนให้รีบ เขากระแทกไม่ยั้ง โถมกระหน่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ผมถึงขีดสุดในจังหวะที่เขากระแทกลำลึงค์อย่างสุดแรงและแช่มันไว้ก่อนจะดึงออกมาแล้วกระแทกซ้ำ เลยระเบิดออกมาเต็มผ้าปูที่นอน แล้วเสียงร้องโอดโอยก็ตามมา เมื่อเขาชักดึงท่อนลำของเขาออกมาวางทางตรงร่องหลังของผม ผมหันไปมอง เป็นจังหวะที่เขาลุกขึ้นและพลิกตัวให้ผมนอนหงาย เข้ามาคุกเข่าตรงหน้า
ระเบิดลูกใหญ่ที่สุดจากปลายกระบอกก็กระจายไปทั่วใบหน้าผม ผมทำท่าจะดื่มกิน แต่เขาบอกสั้น ๆ ว่า "เซฟ เซ็กซ์ ดีกว่า" ดูซิน่ารักขนาดไหน แต่ผมก็อดไม่ได้ คว้าส่วนที่ผงกตระหง่านอยู่เบื้องหน้านั้นมากินจนได้ กลิ่นมันคาวแปลก ๆ สงสัยคงเพราะสปาเก็ตตี้และเครื่องเทศสารพัดแหง ๆ ไบรอนลงนอนแผ่หราข้างกายผม คงเหนื่อยเพราะแรงขับเคลื่อนระเบิดลูกนั้นนั่นเอง
ผมและไบรอนมักหาโอกาสที่มีเวลาว่างจากเรียนตรงกัน ปลดปล่อยตัวเอง "ทำรัก" กันเสมอ ๆ บ่อยครั้งที่ผมมักได้รับคำชมในเรื่องลีลาจากเขาเสมอ ตอนหลัง ๆ ผมเริ่มอ้อนขอเข้าประตูหลังของเขาบ้าง แม้จะอิดออดแต่เขาก็ลองเพื่อเอาใจผม
เราทั้งคู่ถึงคราต้องแยกย้าย ผมกลับเมืองไทยและทำงานในบริษัทเอกชนธุรกิจคมนาคมแห่งหนึ่งจนถึงปัจจุบัน ส่วนเขากลับโรม...อิตาลี ผมกับไบรอนเรียนจบสาขาที่เราต่างลงเรียนตามตั้งใจหวังในเวลาที่ตั้งเป้าเอาไว้ และนอกเหนือจากนั้นเรายังสำเร็จหลักสูตรพิเศษที่ไม่มีสอนในมหาวิทยาลัย
นั่นก็คือปริญญารักสาขา "กามศาสตร์" ที่ไม่มีใครสอน นอกจากเราสองคนผลัดกันสอนซึ่งกันและกัน...
...............................................................................
โดย ชิตชำนาญ บางกรวย
................................................................................
ความทรงจำดีๆที่มีให้กันครับ ชำนาญจริงครับ ความทรงจำดีๆที่มีให้กันครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะครับ{:5_130:} แฮปปี้ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ สนุกมากๆครับ {:5_119:}ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากๆเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ