My Friend เพื่อน...กูรักมึงหว่ะ ตอนที่ 5 เข้าใจผิด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-1-4 16:56เช้าวันรุ่งขึ้น ดินกับเมฆก็ตื่นมาพร้อมกันทั้งคู่ต่างก็นัวเนียกัน อีกรอบขณะอาบน้ำ หลังจาก
อายน้ำเสร็จ ทั้งคู่ก็ออกมาแต่งตัว วันนี้มีเรียนลูกเลือเครื่องแบบก็เยอะนิด
เมฆ> เดี๋ยวเมฆเข้าห้องน้ำแปปนะดิน
ดิน> ครับ ตามสบายเลย ปวดท้องเหรอ
เมฆ> อืม
ดิน> ให้ช่วยสวนไหม อิอิ
เมฆ> ไม่ต้องเลย ทะลึ่งละ
ดิน> 555 ครับเดี๋ยวดินแต่งตัวรอ
เมฆ> แล้วดิน
ดิน> ดินตื่นมาเข้าตั้งแต่ตี 5 ละครับ
หลังจากที่ทั้งคู่ทำภารกิจเรียบร้อยก็ไปโรงเรียนด้วยกัน ดินขับมอไซต์ให้เมฆซ้อนท้ายแบบ
ฟินๆ จนกระทั้งถึงโรงเรียน ในระหว่างที่ดินกำลังจอดรถมอไซต์อยู่นั้น
เมฆ> พี่หมอก
หมอก> อ้าวไง เจ้าตัวเล็ก เอ๊ยไม่ดิโตขึ้นเยอะเลยนะเรา
เมฆ> หือ พี่เองก็...หล่อเหมือนเดิมนะครับ
ดินเห็นแบบนั้นก็รู้สึกชักไม่พอใจ เดินจากตรงจุดนั้นไปโดยที่ไม่ได้เอ่ยชวนเมฆสักคำ
ที่หน้าเสาธง
เป้> เฮ้ย ได้ดินเป็นไรว่ะ
มิ้นท์> เออนั่นดิ แล้วเมฆไปไหนอ
ดิน> เลิกพูดได้ละ คุยตอนเข้าเเถวเดี๋ยวก็โดนทำโทษหรอก
วิม> กูว่า ไอ้ดินผีเข้า ปกติตัวคุยเลยนะมึง
ฝ้าย> เดี๋ยวนะกูพอจะเดาออกละว่ามันเป็นอะไร พวกมึงดูนั้น
มิ้นท์> เมฆ เดินมากับใครว่ะ สูง โปร่ง หล่อ สมาร์ท
วิม> เก็บนอ หน่อยเพื่อนเดี๋ยวทิ่มหลังฝ้ายมัน
เมฆ> ดินเป็นไร ทำไมเดินมาก่อนไม่รอเลย ไม่กินข้าวเช้าหรือไง
ดิน> กินไม่กินก็กระเพาะดินไม่เกี่ยวกับใคร
เมฆ> ดิน
ครูเป้> เด็กๆ เคารพธงชาติครับ
หลังจากเคารพธงชาติเสร็จก็เข้าเรียนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือดินกับเมฆ ดินไม่คุยไม่พูด
อะไรกับเมฆ ทั้งที่เมฆก็ตามง้อจนถึงตอนพักกินข้าวเที่ยง ที่โรงอาหาร
เมฆ> ดินเย็นตาโฟต้มยำของชอบนายไม่ใส่หนวดกมึก
ดิน> ไม่อะวันนี้เบื่ออยากกินเกาเหลา
เป้> ไอ้ดิน กูว่ามึงมีอะไรก็พูดกับเมฆมันเถอะหว่ะ กูเห็นมึงแล้วมันน่าถีบ
ดิน> เออ ดินก็เป็นดินแบบนี้หละจะให้กลายสภาพลอยขึ้นไปเป็นหมอกอยู่ข้างเมฆได้ไง
เมฆ> ดิน มีอะไรก็พูดกันตรงๆได้ป่ะไม่ต้องอ้อมค้อม
ดิน> ก็รูแกใจนี่ว่าทำอะไร เอาไปสมุดคณิตนายต่อไปไม่ต้องมายุ่ง
เป้> ไอ้ดินมึงพูดแรงไปเปล่าว่ะ มึงนึกถึงตอนที่เข้าไปจีบเขาด้วย
มิ้นท์> นั้นดิกูว่ามึงกำลังทำเรื่องไม่เป็นเรื่องให้เป็นเรื่องใหญ่นะ
เมฆ> ไม่เป็น เมฆขอไม่ยุ่งด้วยก็เเล้วกัน ขอโทษนะดิน
เมฆถึงกลับน้ำตาคลอ เมื่อได้ยินคำตัดพ้อแต่ก็แอบขำในใจ แต่ก็นะต้องเก็บอาการ และแล้ว
คู่กรณีก็มาที่โรงอาหาร
หมอก> เฮ้ยตัวเล็ก เอ๊ยเมฆ พาพี่ไปซื้อข้าวหน่อยดิไม่ชินเลยหว่ะ
เมฆ> ได้ครับพี่หมอก
เมฆวางชามเย็นตาโฟไว้ที่โต๊ะแล้วเดินจากไปพร้อมกับหมอก ว่าแต่หมอกเป็นใคร
วิม> ใครว่ะกูเห็นเหมือนว่าสอนภาษอังกฤษ ม.ต้น นะ
เป้> ครูมาใหม่เปล่า
มิ้นท์> ไม่ยาก บอล ปอ มานี้แน
บอล> อีหยังหละหมู่ เว้ามา
เป้> โอ๊ย ภาษากลาง
ดิน> ได้สูงนั่นใครว่ะบอล ที่เมฆเดินด้วย
ฝ้าย> แหม อีซุงแหลแล้วทำเป็นไม่สนถามก่อนเลยนะมึง
บอล> อ่อ นั้นอะพี่หมอก พี่ชายของเมฆมัน เขากำลังจะเรียนจบครู เลยขอมาฝึกสอนที่นี่
ดิน> หะ
เป้> ชิ หายแล้วไง
มิ้นท์> เรื่องนี้เราจะได้เห็นน้ำตาเสือ
วิม> เสือร้องไห้
ดิน> เมฆ เมฆ
ดินเดินไปหาเมฆที่เห็นแว๊บแว๊บที่หน้าโรงอาหาร แต่แล้วก็ไม่ทัน เมฆขึ้นรถนั่งร้องไห้ไปกับ
พี่หมอกแล้ว ดินรีบวิ่งไปที่โรงจอดรถมอไซต์
ครูยศ> จะไปไหนดิน มีใบขออนุญาตออกนอกสถานที่เปล่า
ดิน> ไม่มีครับครูธุระด่วน
ครูยศ> เฮ้ย จะด่วนยังไงก็ต้องมีใบอนุญาตจากครูที่ปรึกษาตอนนี้เวลาเรียนนักเรียนจะออก
ข้างนอกโดยพลการไม่ได้
ดิน> แต่ครู
ครูยศ> ไม่มีแต่ กลับเข้าไป
ดินเดินคอตกกลับไปที่โรงอาหาร แบบซึมๆ
ปอ> เฮ้ยดิน อย่าคิดมาก เมฆมันคงไม่โกรธนายหรอก
ดิน> ทำไมกูไม่ถามให้ดีก่อนใส่อารมย์ว่ะ
ฝ้าย> มึงรักมันมากไงดิน ยิ่งรักมากก็ยิ่งหึงมากหวงมาก ขาดสติ
ดิน> แล้วกูต้องทำไงดี
บอล> รอเมฆกลับมาก่อนค่อยไปคุยกัน
ชั่วโมงจริยธรรมกับครูเพ็ญศรี
ครูเพ็ญศรี> อะมาครบยังค่ะ เด็กๆ วันนี้ครูจะมาสอนหลักการฝึกสมาธิให้สติอยู่กับตัว
นายดิน ยุคยิคอะไร
ดิน> เปล่าครับครู
ครูเพ็ญศรี> มุสาวาทา คือการกระทำยอดฮิต พวกเธอยังเป็นเด็ก ฉะนั้นอะไรที่ไม่ควรมุสา
ก็อย่ามุสา บลาๆๆๆ
ดิน> เมฆ เมฆ
ดินพยามเรียกเมฆเเต่เมฆก็ไม่หันมา
ดิน> เมฆ เมฆ
ครูเพ็ญศรี> นายดิน อะไร เป็นอะไรครูสอนอยู่นะเนี่ย
ดิน> ครับครู
ดินจึงตัดสินใจส่งไลน์หาเมฆ
ดิน> ตัวเอง เขาขอโทษ
เมฆ> เรื่อง
ดิน> ที่โรงอาหารเขาขอโทษนะที่พูดแบบนั้น
เมฆ> ชิ ก็ไม่ยุ่งไม่ใช่เหรอ จะทักมาทำไม
ดิน> ก็เขาไม่รู้ว่านั้นพี่ชายเมฆนี่ หายงอนน๊าาาาาาา
เมฆ> เชอะ
ดิน> ไม่หายงอนดินจะลุกไปคุกเข่าง้อนะ
เมฆ> กล้าก็ทำดิ
ดิน> ลุกแล้วนะ(เสียงขยับเก้าอี้ของดิน)
เมฆ> เอ่อ ไม่ต้องครูเพ็ญศรีสอนอยู่
ดิน> หายงอนยัง
ในขณะที่ทั้งคู่กับลังพิมพ์ไลน์คุยกันอยู่นั้น ครูเพ็ญศรีได้มายืนอยู่ที่ด้านหลังของดิน
ครูเพ็ญศรี> หายงอนเธอยัง
ดิน> ยังเลยครับ ง้ออยู่
ครูเพ็ญศรี> ไม่เรียนเหรอ
ดิน> ไว้ก่อนไม่ผ่านค่อยซ่อม
ครูเพ็ญศรี> นายดิน นายเมฆ เอาโทรศัพท์ไปวางที่โต๊ะครูทั้งคู่
ดิน> ครู มาตั้งแต่
ฝ้าย> หายงอนเธอยัง
ครูเพ็ญศรี> เพื่อนๆเขาเรียน ไอ้นี่ง้อแฟน ไปไป ว่างซะดีดี โทรศัพท์เครื่องหมื่นสองหมื่น
ซื้อสดค่าเทอมนี่ผ่อนกันทุกเดือนเมธา เด็กเรียนอย่างเธอก็เป็นไปกะเขาด้วย
เมฆ> ครูก็
ครูเพ็ญศรี> ไปยืนคาบไม่บรรทัดนอกห้อง กางแขน ยืนขาเดียว ไม้บรรทัดเช็ดแอลกอฮอก่อน
หมดชั่วโมง คือเหมดเวลาทำโทษ เชิญทั้งคู่ สู่ประตูวิวาห์ค่ะ
ทั้งคู่ ถูกสั่งทำโทษแต่ก็ ยังแอบคุยกันได้
ดิน> หายงอนยัง
เมฆ> หายทำไม ก็ไม่ได้งอนนี่ ว่าแต่ดินเหอะ หายงอนเมฆยัง
ดิน> หายตั้งแต่ที่บอลบอกว่านั้นคือพี่ของเมฆเเล้วหละ
เมฆ> หัวก็ไม่ล้าน ทำไมน้อขี้น้อยใจจัง
ดิน> 555 เขาขอโทษนะ
เมฆ> ครับ
ดิน> นั้นคืนนี้
เมฆ> 55 เสียใจ กลับบ้าน บ้านใครบ้านมัน
ดิน> ใจร้าย
ครูเพ็ญศรี> อะอะ ทำโทษนะทำโทษ
ดิน> คราฟฟฟ อาจารย์แม่
หลังจากทั้งคู่หายงอนกันแล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ คืนนี้เมฆก็ไปค้างที่บ้านดินเช่นเคย
แต่ว่า....
พ่อ> หืม พาใครมาบ้าน
ดิน> พ่อ สวัสดีครับ นี่เมฆเพื่อนผมครับ เมฆนี่พ่อเรา
เมฆ> สวัสดีครับคุณพ่อ
เอาหละสิครับเรื่องราวจะเป็นไงไว้รอพี่แม้กมาเขียนต่อให้นะครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_132:}{:5_132:}{:5_132:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. งื้ออออออ สนุกทุกเรื่องเลย
พี่มารออัพเดตทุกวันเลยนะ ติดหนักมาก
อ่านวนอยู่เนี่ยยยยยยย
❤️❤️❤️❤️
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุนน่ะ ขอบคุณมาก
หน้า:
[1]