ลูกหนี้สุดที่รัก ตอนที่ 2 ม๊าไม่ปลื้ม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-1-30 20:26เมื่อขับรถมาได้สักพักก็มาถึงที่จุดหมายเเรกวัดพนัญเชิง
ปิ๊ก> ถึงแล้วคุณ
ไม้> บ้านนายอยู่วัดพนัญเชิงเหรอ
ปิ๊ก> เปล่าครับ บ้านกงกับม่าผมอยู่ อ.ท่าเรือ ริมแม่น้ำป่าสัก
ไม้> แล้วนายพามาเเวะที่นี่ทำไหม
ปิ๊ก> ก็ที่นี่มีตำนานรักไง มา ลงมาไหว้พระกันผมอยากเกิดมาเจอกับคุณทุกชาติ
ไม้> นายถามเราก่อนไหมว่าอยากเจออีกเปล่า
ปิ๊ก> ใช่สิ ผมไม่ใช้เฟสปีกนกสีขาวนี่
ไม้> นี่นายส่องเฟสเราเหรอ
ปิ๊ก> เปล่า
หลังจากที่ทั้งคู่ได้ทำบุญไหว้พระกันเสร็จเรียบร้อย ก็มุ่งหน้าสู่บ้านอากงอาม่าที่ อ.ท่าเรือ จ.พระนครศรีอยุธยา
ไม้รู้สึกดีและผ่อนคลายที่ได้ออกมาเจอกับธรรมชาติ
ปิ๊ก> ยิ้มอะไรคุณ
ไม้> มีกฎหมายห้ามยิ้มหรือไง ไม่ได้ยิ้มให้นายก็เเล้วกัน
ปิ๊ก> ถึงแล้ว ปะลงรถ เร็วครับคุณเลขา ไม่ลงผมปล้ำในรถจริงๆนะ
ไม้> ลงก็ลง ไอ้คนกดขี่ข่มเหง
ปิ๊ก> สวัสดีครับอาม่าอากง
ไม้> สวัสดีครับ
อาม่า> ซาหวัดดีอาตั่วตี๋ลมอะไรหอบลื้อให้มาหาอาม่าอากง
อากง> นั่นนาสิอาตั่วตี๋ แล้วนี้ลื้อพาใครมาล้วย อย่าบอกนะว่าเมียลื้อ
ปิ๊ก> ครับกง555
อากง> ไอ้หย่า.... อั๊วได้หลานสะใภ้ผู้ชาย
ไม้> ไม่ใช่ครับอากง ผมเป็นลูกน้องคุณปิ๊กครับ
อาม่า> ม่ายต้องเขิน หน้าแดงเชียว นี่ลื้อคบกันม่าก็ยิ่งลีด้วย เห็นอย่างคู่อาแม็กไหมน่ารักเชียว
ไม้> เอ่อ...แต่ว่า..
ปิ๊ก> อาม่าไปขอให้อั๊วเลยน๊าาา
ไม้> นี่นาย
อาม่า> ได้สิตั๋วตี๋
ปิ๊ก> เอ่อม่าครับเรากับแปะมังกรเป็นอะไรกันครับ
อากง> ก็เป็นญ๊ากกาน เตี่ยของอามังกรก็เป็นพี่ชายกงไง เครื่อญ๊ากๆ
ปิ๊ก> อ่อถึงว่าเวลาบ้านแปะมีงานอะไรก็มาเชิญกงไปทุกครั้ง เอ่อว่าแต่อากงของแปะ อาแปะอาอึ้มก็ไปหมดแล้ว
อากง
อากง> อั๊ยหย่าอาตั่วตี๋ ลื้อจะบอกว่าอะไร
ปิ๊ก> เปล่าครับกง บอกให้อากงอายุยื่นนานอยู่กับลูกหลานไปนานๆ
อากง> เออแล้วเว้นระยะซะห่าง
ปิ๊ก> แล้วอยู่กัน 2 คนเหรอครับเนี่ย
อาม่า> ช่าย คอื่นไปสวน ไปนากันหมก นี่มีคนสั่งขนมอามาอย่าละ 3 กิโล อาม่าเลยอยู่ทำคนเดียวเนี่ย
ไม้> อาม่าทำขนมไทยขายเหรอครับ
อาม่า> ช่ายแล้วลูก มาลองทำไหม
ไม้> ได้เหรอครับอาม่า
อาม่า> ล๊ายๆ เดี๋ยวม่าสอนให้เอาอย่างแรกเลยน๊าหยอดฝอยทองง่ายๆ
ไม้> ขอบคุณครับอาม่า
อาม่า> อื้อ ลื้อนี่ก็น่ารักดีนะ อาตั่วตี๋นี่เลือกคนไม่ผิด รู้จักทำงานทำงาน ต่างจากนางอารายนะ ขี้ตาขี้ตา
อากง> อีชื่ออาลิซ่า อาเหมยลื้อก็ปิ๊ก> เฮ้อ......
อากง> เป็นไรอาตั่วตี๋
ปิ๊ก> หิวๆครับกง อยากกินฝอยทอง
ที่บ้านใหญ่
เจ๊ปลา> เอ๊... ตี๋เล็ก เฮียลื้อไปไหนว๊าาตั้งเเต่เที่ยงนี่ก็เย็นเเล้วยังไม่เห็นหัวมันเลยเนี๊ย
เป๊ก> ก็ออกไปกินข้าวไงม๊า ม๊าลืมแล้วหรือไงครับ
เจ๊ปลา> กินข้าวห่าไร ตั้งแต่ 11 โมง นี่ 5 โมงเย็นเเล้ว
เป๊ก> ม๊าก็ นี่ไงอั๊วก็อยู่ทานมื้อเย็นด้วยเดี๋ยวเตี่ยก็มา อ่ะมาแล้ว
เจ๊ปลา> เตี่ยลื้อไง
เป๊ก> เปล่าม๊า เฮียกลับมาแล้ว
เจ๊ปลา> เอ้าไง หายไปเป็นวันๆ ไปกินข้าวที่กำแพงเมืองจีนหรือไง
เป๊ก> แวะไปบ้านอากงกับอาม่ามาครับม๊า อากงกับอาม่าก็มาด้วยนะครับ
เจ๊ปลา> เตี่ย ม๊า สวัสดีคะ แล้วนี่แกมาบ้านฉันได้ไง เจ้าไม้
อาม่า> อั๊วชวงมาเอง ลื้อมีอะไรเปล่าอาปลา
เจ๊ปลา> ถ้าแขกของม๊าอั๊วคงขัดอะไรไม่ได้ ม๊ากับเตี่ยมาเหนื่อยๆนั่งพักก่อนนะคะ
เป๊ก> เดี๋ยวอั๊วเอาน้ำมาให้นะครับอากงอาม่า
อากง> อ่าๆขอบใจขอบใขอาตี๋เล็ก
ไม้> นั้นไม้ขอตัวกลับก่อนนะครับ สวัสดีครับทุกคน
เจ๊ปลา> เชิญ ที่อยู่ลื้อคืออพาร์ทเม้นท์ที่เช่า
อาม่า> ลื้อจะกลับก็ได้น๊าอาไม้ แต่อาตั่วตี๋ต้องไปส่ง ถ้าตั่วตี๋ไม่ไป ลื้อก็กลับไม่ได้ เพราะอั๊วให้ลื้อมาด้วย
เอาหละสิครับงานนี้ บ้านจะเเตกไหมเนี๊ย ระหว่างที่วุ่นวายรอบเเรกกำลังเกิดความวุ่นวายรอบสองก็มาถึงเมื่อ
เตี่ยมาบ้านพร้อมกับซ้อสอง(สำเนียงซ้อสองประมาณ ซ้อ 3 ในมงกุฎดอกส้มนะครับ)
ซ้อสอง> ซาหวักลีคร่า อาเตี่ยอาม๊า อุ๊ยต๊ายยยยยซาหวักลีคร่าาาาาาาาาาาาาซ้อใหญ่
เจ๊ปลา> หย่ะ วางไว้ตรงนั้นแหละ แล้วนี่ใครเชิญหล่อนมาไม่ทราบ เรือนหล่อนหลังเล็กไม่ใช่หรือไง
ซ้อสอง> ก้อม่ายมีอารัยคร่าคุงซ้อใหญ่ เผอิงว่าเฮียพามาด้วย อั๊วเลยมาไม่งั้นอั๊วไม่มาเหยียบเรือนใหญ่หรอ
เจ๊ปลา> อีนี่
อาม่า> อาซ้อใหญ่ ลื้อควรควบคุมอารมย์นะ อะเเล้วตกลงว่าง่าย อาไม้จะกลับบ้านเลยไหม
เจ๊ปลา> กลับค่ะ ลูกหนี้ส่วนลูกหนี้
อาม่า> นั้นก็ลี อาตั่วตี๋ลื้อไปส่งอาไม้ละกัน
เจ๊ปลา> ไม่ได้นะคะม๊า นี่ลูกชายอั๊วไม่ใช่คนขับรถของใคร ตอนมาริกริกมมาได้ ตอนกลับๆต้องให้คนอื่นไปส่ง
อาม่า> ลื้อด่าอั๊วเหรออาซ้อใหญ่
เจ๊ปลา> เปล่านี่คะม๊า อั๊วด่าแขกทที่ไม่ได้เชิญ
ซ้อสอง> นั๊งก้อั๊วหน่าสิ เฮียยยย ซ้อไม่เป็นมิตรแบบนี้อั๊วกลับบ้านไปรออาโส่ยตี๋ของอั๊วดีกว่า
เจ๊ปลา> เชิญ
อาม่า> อาไม้เป็นแขกของอั๊ว อั๊วเชิญอีมาร่วมทานข้าวด้วย ลื้อมีปัญหาอะไรไหมอาซ้อใหญ่
เจ๊ปลา> ถ้าม๊าออกตัวขนาดนี้อั๊วคงไม่มีสิทธิ์อะไร
อาม่า> ดี อาไม้อาตั่วตี๋ประครองม่าเข้าบ้าน
ปิ๊ก> ได้ครับม่า ค่อยๆเดินนะครับ
หลังจากที่เข้ามาที่โต๊ะอาหารในบ้านหลังใหญ่ อาม่าก็ให้ไม้มานั่งข้าง ๆ ถัดไปคือปิ๊ก และเป๊ก
เจ๊ปลา>ม๊าคะ ตาใหญ่หลานชายคนโต ทำไมม๊าให้คนอื่นมานั่งข้าง
อาม่า> อาตง
เสี่ยตง> ครับม๊า
อาม่า> ถ้าอาปิ๊กอีจะมีเมียเป็นผู้ชายลื้อจะมีปัญหาไหม
เจ๊ปลา> ไม่ได้ อั๊วไม่ยอม
เสี่ยตง> อาปลา นี่ม๊าอั๊ว นั่งลง
เจ๊ปลา> เฮียอั๊วไม่ยอมนะ จะบ้าหรือไงอาใหญ่ต้องแต่งงานมีเมียมีลูกสืบสกุล
เสี่ยตง> อั๊วบอกลื้อแล้วไงว่าลูกเลี้ยงได้แค่ตัว อั๊วตามใจลื้ออาใหญ่
เจ๊ปลา> เฮีย
ซ้อสอง> อาซ้อ อาซ้อใจเย็งน๊าาเดี๋ยวเส้นเลือดแตกตายซ๊าก่อง
เจ๊ปลา> ลื้อกินไปเลยนะ อั๊วจะไม่รับใครมาเป็นสะใภ้นอกจากหนูลิซ่า ลูกสาวคนโตของเสี่ยมาโนชเท่านั้น
ปิ๊ก> ม๊า
เจ๊ปลา> ลื้อกล้าขัดอั๊วเหรอ ลื้อก็น่ารู้นะบ้านนี้ใครใหญ่
อาม่า> แต่อั๊วยังไม่ตาย
เจ๊ปลา>ม๊า อั๊วไม่ยอมนะ
อาม่า> เพราะ
เจ๊ปลา> มันจน ไม่มีจะกิน เอาอะไรมาเชิดหน้าชูตา
เสี่ยตง> ลื้อก็อย่าลืมกำพืดเก่าสิอาปลาว่าลื้อก็เคยเป็นแม่ค้าจนๆ มาก่อน
เจ๊ปลา> เฮีย เสนียดบ้านเข้ามาปุ๊บ วิบัติปั๊บ ราคี
ซ้อสอง> อั๊วไม่แปลกใจเลยทำไมเฮียถึงมีเมียน้อย อั๊วเคยคุยกับอาแม็กอีนะว่าทำไม่มีเมียเป็นอาหนูบอล อีบอก
ผู้หญิงยากแท้ที่จะเข้าใจ เรื่องมากน่ารำคาญ อั๊วเข้าใจก็วันนี้แหละ
เจ๊ปลา> นั้นก็เอาไว้สอนลูกลื้อแล้วกัน ไม่ใช่ลูกฉันแน่นอน
ไม้> ขอโทษนะครับอาม่า อากง ไม้ขอตัวกลับก่อนดีกว่าครับ
เจ๊ปลา> ทำไม เป็นแขกวีไอพีจะกลัวทำไม
ไม้> ผมไม่ได้กลัวครับ แต่ผมหน้าไม่ด้านพอที่จะอยู่ประจานตัวเองให้คนอื่นมองข้ามอย่างที่เจ๊ทำอยู่ ถึงผมจะจน
แต่ผมก้ไม่เคยดูถูกใคร ที่สำคัญถ้าเจ๊ไม่มีคนจนๆมาเช่าอพาร์ตเม้นท์ มาเช่าแผง ทานโทษนะครับ เจ๊จะเอาที่ไหน
รับทาน คนรวยๆเขาไม่มาเช่าหรอกนะครับ ที่อยู่นั้นก็คนจนจนทั้งนั้น
เจ๊ปลา> อี อี อี
ซ้อสอง> 555 อุ๊ยต๊ายหงอกร่วง
เจ๊ปลา> อีซ้อ
ซ้อสอง> อั๊วไม่ถือ555
ปิ๊ก> ไม้ ไม้เดี๋ยวก่อนไม้
เจ๊ปลา> ตาใหญ่ ถ้าแกไปแกอย่ามาเรียกฉันว่าม๊า
ปิ๊ก> ม๊า
เป๊ก> ม๊าครับ อั๊วว่าม๊าใจเย็นก่อนนะครับ พี่เขาแค่พูดความจริง
ซ้อสอง> โอ้...อาตี๋ ลื้อนี่มีหัวคิดนะเนี่ย
เจ๊ปลา> หุบปาก ตาใหหญ่ถ้าลื้อไปเราเห็นดีกัน
ไม้> ไม่เป็นไรครับที่รัก เดี๋ยวผมมาผมจะไปเอาของที่รถคุณไง ลืมแล้วเหรอว่าคืนนี้คุณให้ผมมานอนด้วย
เจ๊ปลา> อีหน้าด้าน
ไม้> หน้าด้านตรงไหนครับม๊า
เจ๊ปลา> ก็ร่านตามมาเกาะผู้ชายไง นี่แกอย่าบอกนะว่าแกทำของใส่ลูกชายฉัน
ไม้> ม๊าเคยทำเหรอครับถึงรู้ทุกอย่าง อีอย่างไม่ต้องทำหรอกครับของแค่นอนแก้ผ้าลูกชายม๊าก็มาแล้วครับ
เจ๊ปลา> อี... อี...
เอาหละสิครับงานนี้ไม้เองก็ชักไม่ธรรมดาซะแล้ว ตอกหน้าเจ๊ปลาซะหงายเงิบจนทุกคนอึ้งและแอบขำ เจ๊ปลา
ผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ใคร แต่ต้องมาแพ้ภัยว่าที่สะใภ้เบอร์หนึ่งซะแล้ว หลังทานข้าวเสร็จ
ปิ๊ก> เป็นไงบ้างคุณ ผมขอโทษแทนม๊าด้วยนะ
ไม้> ขอโทษทำไม เราสสิต้องขอโทษ เล่นใหญ่ไปหน่อย
ปิ๊ก> เล่นใหญ่หรือว่า....คิดจริง
ไม้> นี่ ว่าแต่เดี๋ยวเรากลับห้องก่อนละกัน
ปิ๊ก> อยู่กับผผมนี่แหละ ปลอดภัยขืนคุณกลับไปม๊าส่งคนไปเล่นงานคุณแน่ คุณเป็นอะไรไปผมตายเลยนะ
ไม้> เว่อ นายจะตายได้ไง
ปิ๊ก> ก็....หัวใจผมอยู่ที่คุณหมดเเล้วไง
ไม้> แหวะ ลิเก หรือ งิ้ว เนี๊ย
ปิ๊ก> 555 คืนนี้ก็นอนห้องผมนี่เเหละ ผมไม่ปล้ำคุณหรอกสบายใจได้ อากง อาม่า อาเตี่ย ม๊ารอง รวมทั้ง 2 ตี๋
ก็ชอบคุณนะไม้ คุณเก่งและกล้าที่จะสู้ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ คุณอย่าเพิ่งท้อใจนะ
ไม้> ท้อใจทำไม
ปิ๊ก> ก็...คุณรักผมไง
ไม้> หาววววว โอ๊ยง่วงๆ อาบน้ำนอนดีกว่า
ปิ๊ก> ถูหลังให้ไหม
ไม้> ไม่ต้อง
ปิ๊ก> 555 เดี๋ยวผมเตรียมชุดใส่นอนให้ เกงในตัวเดียวพอใช่ป่ะ
ไม้> ทะลึ่งละ
ตัดมาที่ม๊า
เจ๊ปลา> ฮัลโหล ลิซ่า ลื้อว่างไหมมาที่บ้านม๊าด่วน
ลิซ่า> ม๊ามีอะไรหรือค่ะ
เจ๊ปลา> ม๊าอยากจะให้เธอกับตาใหญ่หมั้นหมายกันและแต่งงานกันให้เร็วที่สุด
ลิซ่า> จริงหรอค่ะม๊า ว๊ายยย อเมสซิ่ง ได้ค่ะม๊าเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูจะรีบไปบ้านม๊าเลยค่ะ
เจ๊ปลา> ดี ดูสิทั้งม๊าทั้งลื้อ นางแก่กับไอ้เกย์หน้าหล่อมันจะรับมืออย่างไร 555
ลิซ่า> ได้ค่ะม๊าา รักนะคะ ว่าที่แม่ผัว 5555
วางสาย "อยู่ท่าเรือดีดีไม่ชอบแส่อยากมาตายที่กรุงเทพเองนะ อีแก่ เจ้ากี้เจ้าการดีนัก"
ดูท่าม๊าจะไม่ยอมรับไม้ง่ายๆเเน่ สำคัญที่ความคิดของม๊าที่มองว่าไม้จน เป็นแค่ลูกหนี้ ตอนนี้ก็ตกงาน
แต่ม๊าไม่รู้เลยว่าเบื้องหลัง ไม้ คือลูกชายคนเล็กของกำนันตำบล ในจังหวัดสุพรรบุรี ที่มีที่ดิน ไร่นา
รวมๆนับร้อยไร่ แถมยังมีกิจการโรงสีข้าวขนาดใหญ่ในสุพรรบุรีอีกด้วย งานนี้ไม้จะเปิดเผยตัวตนหรือไม่
แล้วม๊าจะทำเรื่องอะไรอีกติดตามได้ทุกวันเสาร์และอาทิตย์นะครับ ขอบคุณครับ..........
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ร้ายยย {:5_133:} สนุก ขอบคุณมากครับ สนุกมาก เอาละไงม้า ขอบคุณมากครับ ขิบคุงคราฟ ที่แท้ก็คุณหนูไม้นี้เอง ม๊ารู้คงช็อคน่าดู {:5_137:} ขอบคุณ สนุกดี ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอๆๆๆ ขอบคุณ รอติดตามมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2