ลูกหนี้สุดที่รัก ตอนที่ 5 เกลือ จิ้ม เกลือ
เช้าวันต่อมา หลังจากที่ไม้กับปิ๊กทานมื้อเช้ากับเตี่ยและกงกับม่าเรียบร้อยแล้วเสี่ยตง> อาใหญ่ ลื้อคิดอย่างไงกับอาไม้
ปิ๊ก> อั๊วจริงจังมากครับเตี่ย เตี่ยจะว่าอะไรไหมครับถ้าผม
เสี่ยตง> ชีวิตเป็นของลื้อนะอาใหญ่ เตี่ยไม่ว่าอะไร เรื่องเมื่อวานอั๊วรู้หมดแล้ว ขอบใจลื้อมากนะอาไม้ เอ่อปิ๊ก
เตี่ยว่าไหนไหนลื้อก็จริงจังแล้ว อาไม้ลื้อจะว่าอะไรไหมถ้าอั๊วอยากหมายมั่นลื้อให้ลูกชายอั๊ว
ไม้> แต่ว่าผม เป็นแค่ลูกน้องจนๆ ไม่มีทรัพย์สมบัติอะไรเทียบหน้าเสี่ยได้นะครับ
เสี่ยตง> 5 5 5 ลื้อนี่คิดว่าอั๊วมองคนแต่ภายนอกหรือไง อั๊วเห็นลื้อเป็นคนดีมาตั้งนานแล้วทั้งทำงานเก็บเงิน
ไม่โทรไปกวนเงินคนที่บ้าน คนแบบลื้อหายากนะ
ไม้> แล้วเจ๊ปลาจะยอมเหรอครับ
เสี่ยตง> รายนั้นไม่ต้องกลัว สักวันอีต้องมาง้อลื้อ
ปิ๊ก> เตี่ย อั๊วโคตรรักเตี่ยเลย
เสี่ยตง> ขอบคุณอากงกับอาม่านู้น อั๊วปรึกษากับกับอีเเล้ว อีบอกว่าอีชอบอาไม้ อาไม้เคยไปช่วอีทำขนม
แถมยังช่วยเหลืองานบ้านงานเรือนจนอาม่าชอบไปเเล้ว อีกอย่างอาไม้ก็ช่วยงานลื้อได้ดีแถมยังเสี่ยงไปรับ
กระสุนแทนลื้ออีก ถ้าลื้อชอบอั๊วก็ตามใจลื้อ อาปิ๊ก
ปิ๊ก> ขอบคุณครับเตี่ย ขอบคุณครับกง ขอบคุณครับม่า
อาม่า> ถ้าอยู่นี่ไม่ได้ก็ไปอยู่ที่บ้านอาม่าที่ อ.ท่าเรือ ยังไงที่ตรงนั้นอั๊วก็ให้ลื้ออยู่เเล้ว
ปิ๊ก> ขอบคุณครับม่า
เสี่ยตง> ไงหละอาไม้ ลื้อ โอเคไหม
ไม้> ไม้ขอเวลาหน่อยนะครับ ขอให้ได้เรียนรู้ซึ่งกันและกันให้มากก่อน
เสี่ยตง> ว่าไงอาใหญ่
ปิ๊ก> ได้ครับนานแค่ไหนก็รอ
เสี่ยตง> นั้นก็พาอาไม้ไปเก็บของที่อพาร์ทเม้นท์แล้วมาอยู่ที่ห้องลื้อ ส่วนม๊าลื้ออั๊วจัดการเอง
ปิ๊ก> ขอบคุณครับเตี่ย
ไม้> ขอบคุณเสี่ยตงนะครับที่เมตตา ขอบคุณอากงกับอาม่าด้วยนะครับ
เสี่ยตง> เรียกเตี่ยก็ได้ ลูกชายอีกคนของเตี่ย
ปิ๊ก> นั้นผม
อากง> ห้ายไวอาตี๋
ปิ๊กรีบขับรถพาไม้ไปเก็บของที่อพาร์ทเม้นท์เพื่อมาอยู่ที่บ้านตามที่เตี่ยอนุญาติ
ปิ๊ก> คุณ
ไม้> ครับ
ปิ๊ก> ผมมีความสุขมากเลย
ไม้> ครับ
ปิ๊ก> คุณ....รักผมไหม
ไม้> ครับ เอ๊ย บ้า ไม่รู้
ปิ๊ก> เปิดใจให้ผมบ้างยังอะ
ไม้> ยัง
ปิ๊ก> ใจร้าย
ไม้> ไหนบอกว่านานแค่ไหนก็รอ
ปิ๊ก> นั้นก็แสดงว่า
ไม้> ฉัน ชอบ นาย เหมือนกัน
ปิ๊ก> หอมทีดิ
ไม้> อย่า หันหน้าไปเดี๋ยวโดน
ปิ๊ก> คราฟฟป๋ม อะถึงแล้วลงรถกัน
เมื่อมาถึงห้อง
ไม้> เอาไปแค่เสื้อผ้าก็พอ ของอย่างอื่นก็เอาไว้ที่นี่แหละนาย
ปิ๊ก> ทำไมอ่ะครับ
ไม้> ก็ได้ให้คนอื่เช่าต่อไงอัพราคา เราจะได้มีกำไรนิดนึงหลังแม่นายเก็บค่าเช่า
ปิ๊ก> หือ หัวการค้า ถึงว่าเตี่ยง กง ม่า ถึงชอบ
ไม้> ปะเสร็จเเล้ว
ปิ๊ก> มาผมช่วย
ไม้> ขอบใจนะนาย
ปิ๊ก> ครับผม
หลังจากที่ไม้เก็บเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาที่ด้านล่าง โดยที่เจ๊ปลากับลิซ่าอยู่ด้วย
เจ๊ปลา> แกจะย้ายออกเหรอ โอ๊ยยยสาธุ สาธุ สาธุ
ปิ๊ก> ม๊า
เจ๊ปลา> อะไร เอ่อนี่หนูลิซ่ายังไม่ได้กินอะไรตาใหญ่ลื้อพาอีไปเจี๊ยะอะไรหน่อยนะ
ไม้> คงไม่ได้อะครับม๊า พอดีเกงในยังไม่ได้ซัก พี่ปิ๊กต้องรีบกลับไปช่วยซักซะด้วยสิ
เจ๊ปลา> นี่ แกกล้าดีอย่างไงหะถึงให้ลูกอั๊วไปซักเกงในให้ลื้อ
ไม้> อ้าวก็คนเขาผัวเมียกันนี่ครับม๊า อีกอย่างเตี่ยก็อนุญาตให้หนูเข้าไปอยู่ที่บ้านใหญ่ ม๊านี่ตกข่าวเหรอครับ
เจ๊ปลา> อะไรนะ ตาใหญ่ เตี่ยลื้อให้อีนี่เข้าบ้านได้ไง
ปิ๊ก> ก็เตี่ยขอไม้ให้อั๊วเเล้วครับม๊า ทุกคนฟังให้ดีนะครับ ไม้คือว่าที่คู่หมั่นผม จะไม่มีใครมาแทนไม้ได้
เจ๊ปลา> ลื้อกล้าขัดใจอั๊วเหรออาใหญ่
เป๊ก> ม๊า ชีวิตเฮียให้เฮียเลือกเองเถอะครับ
เจ๊ปลา> ไม่ได้ จนจนแบบนี้จะมาเป็นสะใภ้อั๊ว อั๊วไม่ยอม อีไม้ อีเสนียด แกย้ายออกไปจากชีวิตลูกชายฉันเลยนะ
อย่าหวังว่าอั๊วจะยอมให้ลื้อเข้ามาลอยหน้าในบ้านอั๊ว ไม่มีทาง หนูลิซ่าเท่านั้นที่อั๊วรับเป็นสะใภ้
ปิ๊ก> นั้นม๊าก็คงต้องทำลูกคนใหม่กับเตี่ยแล้วหละครับ ถ้าอั๊วไม่ได้ใช้ชีวิตกับคนที่อั๊วรัก ม๊าก็รู้นะครับว่าม๊าจะเห็น
เพียงแค่รูปถ่ายเท่านั้น
ไม้> ปิ๊ก นายอย่าขู่ม๊า มันไม่ดี
เจ๊ปลา> ลื้อไม่ต้องมาดัดจริตแสร้งเป็นคนดีหรอกนะ แรดๆอย่างลื้อตบตาใครก็ได้ แต่ตบตาอั๊วไม่ได้
ไม้> ครับเจ๊ ผมรู้ดีว่าผมทำดีแค่ไหนเจ๊ก็ไม่มีทางมองเพราะคำว่าจนที่ผมมี ผมอยากให้ปิ๊กพูดออกไปแรงๆ
ให้เจ๊หัวใจวายเลยก็ได้ แต่ผมไม่อยาากให้คนที่ผมรักมีตราบาปมหันติดตัว เจ๊คงมองข้อนี้ออกนะครับ
ปิ๊ก> กลับบ้านกันเถอะไม้
เจ๊ปลา> ไม่ได้ อั๊วไม่ให้อีนี่เข้าอยู่บ้านหลังเดียวกับอั๊วแน่
ปิ๊ก> ได้ครับ ผมจะพาไม้ไปอยู่บ้านอากงที่ท่าเรือ อยุธยา แล้วจะไม่มาให้ม๊าเห็นอีก
เจ๊ปลา> ตาใหญ่ ลื้อกล้าขัดใจอั๊วเหรอ
???> ไอ้หมาของแม่
เสียงหญิงวัยเดียวกับม๊าดังขึ้นพร้อมกับเดินตรงมาที่ไม้
ไม้> แม่ ป๋า มาได้ไงครับเนี่ย
ไม้ถึงกับดีใจและวิ่งเข้าไปหา เพราะป๋า(พ่อ) กับแม่มาเยี่ยมถึงที่
แม่> ยังไงเรา นี่เก็บกระเป๋าเหมือนจะรู้ว่าป๋ากับแม่จะมารับกลับสุพรรณ
ไม้> แม่ครับเดี๋ยวก่อน แล้วแม่กับป๋ามาได้ไงครับเนี่ย
แม่> ก็ให้หมอพีขับรถมาให้ไง หมอพีเห็นเฟดบุคเราว่าเราตกงาน แม่ก็เลยจะมาพาเรากลับสามชุกบ้านเรา
ปิ๊ก> ไม่ได้ครับ
แม่> ทำไมจะไม่ได้นี่ลูกฉัน แล้วเธอเป็นใคร
เจ๊ปลา> ลูกชายอั๊วเอง ทำไม
แม่> ก็ไม่ทำไมหรอกคะ แค่สงสัยไม่ได้เป็นอะไรกับไม้แล้ววมากั๊กไม้ทำไม
เจ๊ปลา> จะเอากลับก็เอากลับไปสิ จะได้ไม่รกหูรกตา มารอดักจับลูกชายอั๊ว
แม่> อ้าว พูดงี้ก็สวยสิ ทำไมลูกฉันไปยืนค้ำลูกตาแกไว้ไง เเหม่ลูกแกเนี่ยหล่อตายสูงยังกะเสาไฟฟ้า ผิวก็ขาว
อย่างลูกคุณหนู ตาก็ตี่แทบมองไม่เห็น คิดเหรอว่าฉันอยากจะได้
เจ๊ปลา> นี่แกอย่ามาว่าลูกชายอั๊วนะ
ป๋า> แม่ไม่เอาหน่า ใจเย็นหมากัดอย่ากัดตอบ
เจ๊ปลา> นี่แก อีพวกบ้านนอกแกรีบพากันออกไปเลยนะ
แม่> แน่นอน ฉันก็ไม่อยากอยู่ให้เสนียดติดตีนหรอกโว๊ย อีผู้ดีปากตลาด
เจ๊ปลา> อ๊ายย อีแก่
แม่> มึงก็แก่ มามาหนอยคิดว่ามีปากคนเดียวไง กูนี่โว๊ยเจ๊หมวยดอนเจดีย์ ถิ่นยุทธหัตถีไม่เคยกลัวใคร
ชาวบ้าน> สุดยอดเลยป้า เยี่ยมเลยเอาให้หงอ
ปิ๊ก> ม๊าอั๊วว่าม๊าใจเย็นก่อนนะครับ
ไม้> ใช่ครับแม่ แม่ใจเย็นก่อน แล้วมากันเหนื่อยๆ ไปหาน้ำหาท่าดื่มก่อนไหม
แม่> อ้าวหมอพี มาพอดี นี่ไงจำน้องได้ไหม
หมอพี> ไม้
ไม้> พี่หมอ
ปิ๊ก> ใครอะครับไม้
แม่> ว่าที่ลูกเขยฉันไง
ไม้> พี่มิ้นท์จะเเต่งกับพี่ไม้เหรอแม่
แม่> ตลกละเดี๋ยวแม่ตี ตามดยังไม่แต่ง ยายมินท์ก็คบหากับท่าน สท. ก็เหลือเราที่แม่กับป๋าดูออกว่าเราเกย์
100% แม่ก็เลยตบปากรับคำให้ไม้กับพี่หมอหมั้นหมายกันสัปดาห์หน้า
เจ๊ปลา> ว๊ายยยยไชโย ลิซ่าลูก
ปิ๊ก> ไม่ได้นะครับ ผมไม่ยอม
เจ๊ปลา> ตาปิ๊ก
แม่> แล้วเราหละไม้ ยังไม่มีแฟนใช่ไหม
ไม้> มีแล้วครับ
แม่> อะไรนะ
ป๋า> นั้นเรื่องหมั่นก็ต้องยกเลิกสิ
แม่> ว่าแต่ใครกันแฟนลูก
ปิ๊ก> ผมครับ เสร็จผมเเล้วเรียบร้อย ใครก็เอาไปไหนไม่ได้
แม่> เหรอ มานี่สิ (ปิ๊กเดินไปหาแต่สุดท้ายก็โดนแม่หมวยตบเข้าที่หน้าอย่างจัง) แกกล้าดีอย่างไรมาทำกับลูกฉัน
เจ๊ปลา> แกกล้าอย่างไรมาตบลูกฉัน ลูกแกไม่ง่ายก็คงไม่เสร็จลูกชายอั๊วหรอก
แม่> แม่มันต่ำแบบนี้ไง ลูกมันเลยทำเรื่องงต่ำๆได้ดี ตาไม้ กลับบานกับแม่เดี๋ยวนี้ ยังไงลูกก็ต้องหมั้นกับหมอพีตาม
กำหนด
เจ๊ปลา> แก
ป๋า> แม่แม่ ใจเย็นๆ ลูกมีคนที่รักอยู่แล้วนะแม่
แม่> ถ้าไม่ใช่ลูกอีปากตลาดนี่ฉันก็คงไม่ห้าม จบนะ หมอ พาตาไม้ขึ้นรถ Now
ไม้> แม่ ไม้ไม่ไปนะครับ
เจ๊ปลา> จะอยู่เกาะลูกชายฉันหรือไงไสหัวไปซะ
แม่> มันหยาม มันหยาม
เจ๊ปลา> ทำไมฮะอีแก่
แม่> แล้วไงฮะอีหงอก
เจ๊ปลา> อ๊ายยย
เสี่ยตง> หยุด...ไม่มีใครพาว่าที่ลูกสะใภ้อั๊วไปไหนได้ททั้งนั้น
เจ๊ปลา> เฮีย เฮียพูดบ้าอะไร
แม่> อ่อเนี่ยเหรอ ผัวนางปากตลาด
ซ้อรอง> จายเย็งๆนะคะทุกคง ค่อยๆเดินคะม่า
เจ๊ปลา> แล้วพวกเฮียมาได้ไง
เป๊ก> อั๊วโทรตามเอง อั๊วไม่อยากให้พี่ไม้ไปแต่งกับคนอื่น
เจ๊ปลา> อาตี๋เล็ก
ป๋า> เสี่ยตง
เสี่ยตง> เสือทร(ทอน)
ป๋า> ไม้ กลับบ้านกับป๋าและเเม่ด่วน
ปิ๊ก> มันอะไรครับเนี่ย
เสี่ยตง> เสือทรกับอั๊วเคยจีบอาหมวยแข่งกันตอนสมัยที่อั๊วไปสุพรรณบุรี อาหมวยลื้อเลือกเสือทร อั๊วเลย
ส่งลูกน้องไปทำลายโรงสีข้าวอี จนเรา 2 คนบาดหมางกันมาตลอด
เจ๊ปลา> ห๊า นี่รักเก่าของเฮีย
แม่> เรื่องมันนานมากเเล้ว ไม้ กลับบ้านกับแม่เดี๋ยวนี้
เสี่ยตง> รอยแค้นของเราให้มันค้างที่เราอย่าไปพลานเด็กๆมันจะได้ไหม
ป๋าทร> ลื้อทำให้อั๊วแทบหมดตัว ลื้อยังมีหน้าจะมารวมญาติกับอั๊วเหรอ
เจ๊ปลา> ต้องการเท่าไหร่ค่าเสียหาย
อาม่า> อาปลาลื้ออย่าปากดี หากยะงไม่รู้เบื้องหลังคนอื่น
เจ๊ปลา> มันจะยิ่งใหญ่อะไรนักหนาก็แค่ชาวนาจนๆ
อาม่า> อั๊วจะบอกให้เอาบุญนะ อาสุนทรอีเป็นกำนัน มีที่ดิน ที่นา ที่ไร่นับร้อยๆไร่ และยังเป็นเจ้าของโรงสีข้าว
ขนาดใหญ่ของ จ.สุพรรณบุรี รวยกว่าบ้านเราหลายเท่า
เจ๊ปลา> นี่อะไรกัน
แม่> ก็ลูกฉันไม่ใช่คนจนไงนางโง่ ที่ไม้ออกมาทำงานในกรุงเทพก็เพราะอยากสร้างตัวเองโดยไม่พึงเงินพ่อแม่
ปิ๊ก> ใช่ครับม๊า ถ้าม๊าเปิดใจนิดนึงม๊าก็จะรู้ว่าไม้ไม่ได้กระจอกอย่างที่ม๊าคิด
เจ๊ปลา> แต่อีเป็นลูกหนี้อั๊ว อีต้องอยู่ทำงานใช้หนี้
แม่> ดีนะที่เตรียมเงินมาด้วย 100,000 ไม่ต้องทอนเอาไป เพราะลูกฉันค้างแกแค่ 3 เดือน ที่เหลืออั๊วทำบุญ
ไม้> แม่ ป๋า อั๊วไม่ได้รักพี่หมอ เอ๊ย ไม้คิดกับพี่หมแค่พี่น้องเท่านั้น
ปิ๊ก> คุณลุงคุณป้าจะพาไม้ไปไม่ได้นะครับ ผมรักไม้ด้วยใจจริง
อากง> สุนทร ถือว่าลุงแก่ๆคนนี้ขอเถอะนะ
ป๋า> ได้ หมอพีจะยกขันมากมาขอหมั้น 10 ล้าน ถ้าทางนี้หามาได้ถึง 100 ล้าน อั๊วยินดีตามใจไม้
เจ๊ปลา> ห๊า จะบ้าหรืออาใหญ่ลื้อแต่งกับอาลิซ่าก็ได้
แม่> ค่าเสียหายที่เกิดขึ้นกับสามีฉันในวันนั้น 100 ล้านบาท กว่าฉันกับสามีจะสร้างมันมาได้ก็นานอยู่หวังว่า
เสี่ย กับแปะคงเข้าใจนะคะ
เสี่ยตง> ตกลง อั๊วจะชดใช้ค่าเสียหายให้ลื้อ ขอแค่วันนั้นลื้อไม่ผิดคำพูด
หมอพี> ด้วยเกียรติคนสุพรรณครับ ถ้าวันงานพวกคุณทำตามคำพูดผมยินดีที่จะไม่หมั้นนกับไม้
เจ๊ปลา> โอ๊ยย เรื่องงมากกันจริง
เสี่ยตง> อาปลาลื้อหุบปากไปเลย
ซ้อรอง> ถ้าอย่างนั้ง ทางเราก็ต้องขอตัวอาหนูไม้ไว้ที่นี้นะคะ เพราะอีได้ทำสัญญาจ้างงานกับอาคุณหนูใหญ่ไว้
อีต้องทำงานตามข้อตกลง ม่ายงั้นทางกำนังจะต้องเสียค่าปรับ 1000 ล้างนะคะ
แม่> ฉลาดเกทับดีนะ
ปิ๊ก> ขอบคุณครับม๊ารอง
แม่> แต่แบบนี้มันข่มขู่กันเกินไปอั๊วรับไม่ได้ กลับสุพรรณเดี๋ยวนี้ หากไม่กลับไม้กับแม่ขาดกัน
ไม้> แม่ ..... ค่าปรับ
แม่> ปิ๊ก ลื้อรักลูกอั๊วจริงไหม
ปิ๊ก> จริงครับ
แม่> นั้นค่าปรับเจ้ากัน
ปิ๊ก> ไม่ครับ ผมจะไม่ยอมให้พ่อกับแม่พาไม้ไปเด็ดขาด
ไม้> ป๋า แม่
ป๋า> ป๋ายืนยันคำพูดแม่ ถ้าไม้ไม่กลับ ป๋าก็จะถือว่าป๋ามีลูกแค่ 2 คน เจ้ามดกับยายมิ้นท์
ไม้ต้องจำยอมกลับสุพรรณบุรีแบบต่อรองไม่ได้ ทั้งค่อยๆมือหลุดจากกันอย่างน่าสงสาร ทุกคนพยายามหาทางช่วย
แต่ก็ไม่สำเร็จ ปิ๊กถึงกับซึมไปเลยทั้งวัน เจ๊ปลางานนี้ก็โดยเสี่ยตงเล่นงานไม่น้อย แล้วงานนี้ปิ๊กจะทวงคืนว่าที่คู่หมั้นกลับคืนมาได้หรือไม่ ติดตามต่อตอนต่อไปนะครับ............
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ {:5_139:} ขอบคุณคับ สนุก ขอบคุณมากครับ สนุกมาก เอาสิ เจอเลือดสุพรรณไป ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคับ เศร้าเลย นู๋ไม้ พี่ปิ๊ก {:5_139:} สุดยอดด ขอบคุณ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ตาลปัตร
หน้า:
[1]
2