ลูกหนี้สุดที่รัก ตอนที่ 9 ใจอ่อน
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-2-15 20:44ที่สถานีอนามัยกำนัน> อีหนู ไอ้หนุ่มนั้นเป็นไงบ้าง
มิ้นท์> พ้นขีดอันตรายแล้วคะป๋า กระสุนถางต้นแขน แผลไม่ฉกรรจ์มากเดี๋ยวก็รับยากลับบ้านได้ ว่าแต่ป๋า
เคยไปมีเรื่องกับใครที่ไหนหรือเปล่า ทำไมมันถึงอุกอาจมาก
กำนัน> ศรัตรูป๋าก็ไม่มีใครนะ เออ... ไอ้ลูกน้องของไอ้หนุ่มนั้นคุมตัวมือปืนกับคนขับได้นี่
มิ้นท์> ก็ดีคะป๋า เก่งนะเนี่ยว่าที่ลูกเขยป๋าเนี่ย
หมอพี> พ่อกำนันสวัสดีครับ เกิดอะไรขึ้นครับเห็นชาวบ้านบอกพ่อโดนยิง
มด> นั่นสิป๋า ป๋าเป็นอะไรเปล่า
กำนัน> ป๋าไม่เป็นไร ไอ้หนุ่มนั้น รับกระสุนแทนป๋า
มด> นั้นป๋าก็.....กำนัน> อะไร ไปพามันกลับบ้าน ที่บ้าานเป็นห่วงแล้วมั้ง
มิ้นท์> ฟอมเยอร์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฝากด้วยนะคะพี่หมอพี่ เดี๋ยวงานทางนี้ มิ้นท์ดูแลเองช่วงนี้พี่หมอลาพักร้อน
หมอพี> ขอบใจนะครับ
มิ้นท์> คะ ว่าแต่ เอายาเเก้อักเสบเพิ่มไหมคะ
มด> เหรอ.... ก็ดีนะ555
มิ้นท์> 555
เมื่อกลับมาถึงที่บ้าน
แม่หมวย> พี่กำนัน เป็นอะไรหรือเปล่าพี่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนเปล่า
กำนัน> ไม่เป็นไร ไม้ไปดูไอ้ตี๋นั้นไป ป๋าไปให้ปากคำที่สถานีตำรวจก่อน
ไม้> ป๋ากินข้าวไหม กินไรหรือยัง
กำนัน> อีหนูมันหาให้ป๋ากินที่อนามัยเเล้วหละ เหลือแต่ไอ้ตี๋
ปิ๊ก> ไอ้เเจ็คไอ้ท็อป ขับรถให้ลุงกำนันด้วยมึง แล้วกินไรกันยัง เอานี่บัตรเครดิต ไปหาไรกิน
แจ็ค> ขอบคุณครับลูกพี่ ไปครับลุงกำนัน
กำนัน> เดี๋ยวเอาลูกน้องข้าไปด้วย
ระหว่างที่กำนันจะเดินออกไป ดูเหมือนว่ากำนันจะลืมอะไรไปนะ
ย่าสมพิศ> ฮึ้ม กำนัน ลืมอะไรไปเปล่า
กำนัน> อ่อ ขอบใจเอ็งนะไอ้ตี๋ที่กล้า และบ้าพอที่จะมารับกระสุนแทนข้า ขอบใจจริงๆ
ปิ๊ก> ไม่เป็นไรครับลุงกำนัน ลุงเป็นที่รักของคนทั้งตำบลถ้าไม่ไรไปนี่แย่เลยครับ
กำนัน> ทีหลังเอ็งก็อย่าทำแบบนี้ถ้าพลาดมาพ่อเเม่เอ็งจะเสียใจ อายุยังน้อย อนาคตอีกไกล
ปิ๊ก> เพื่อพ่อของคนที่ผมรัก แค่นี้เล็กน้อยครับ
กำนัน> เหรอ ข้าไม่อยากให้ลูกข้าเป็นหมม้ายก่อนแต่ง ทำไรก็คิดให้ดีดี
ปิ๊ก> ห๊าาา
กำนัน> จะเรียกป๋าก็เรียกไป ข้าไปให้ปากคำก่อนแล้วกัน
ปิ๊กไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหมที่กำนันพูดแบบนี้ หลังจากที่กำนันขึ้นรถออกไปให้ปากคำ แม่กับย่าก็ให้ไม้
ดูแลปิ๊กแบบเต็มที่
ไม้> ขอบใจนายนะ นายปิ๊กที่รับกระสุนแทนป๋า
ปิ๊ก> ป๋าคุณก็เหมือนเตี่ยผม
ไม้> แล้วนายเจ็บมากไหม
ปิ๊ก> โอ๊ยย เจ็บครับเหมือนจะไม่มีแรงตักข้าว คุณป้อนผมหน่อยได้ไหม
ไม้> เหรอนาย ตอ นายโดนข้างซ้าย
ปิ๊ก> คุณ มันร้าวระบมถึงกันคุณไม่รู้หรอก ใช่ไหมครับหมอพี
หมอพี> ใช่ครับ หลังจากบาดเจ็บร่างกายจะชาทุกส่วน ทำให้เดินไม่สะดวกนั่งลำบาก ต้องนอนพัก
ปิ๊ก> ผมใช่ไหม 555
หมอพี> 555 ครับป๋ม
ปิ๊ก> คุณผมหิวข้าวอะ ไม่ป้อนหน่อยเหรอ
ไม้> อะแล้วจะกินกับข้าวอย่างไหน
ปิ๊ก> เอาผัดพริกปลา
ไม้> อะ ค่อยๆกิน
ปิ๊ก> หือ อร่อยมากเลยครับ คนป้อนก็มือเบ๊าเบา
ไม้> เราเคยคลุกข้าวให้โดโด้มันกินบ่อยๆอะ
ปิ๊ก> โหคุณ หมาเลยนะนั้น
ไม้> 555 อะซดน้ำต้มยำได้สดชื่น แม่ทำสุดฝีมือ
ปิ๊ก> หือ แซ่บได้ใจเลยครับ
มด> ตะเอง เขาอยากกินยำสามกรอบ
หมอพี> เดี๋ยวนะ มดไม่ได้บาดเจ็บนี่ อ่อ...ลืมไป อิอิก้นประสบเหตุ ขยับมากไม่ได้5555
มด> เออ....อย่าให้ถึงทีมดบ้างละกัน จะจัดให้หยอดน้ำเกลือเลย
ปิ๊ก> 555
มด> ที่ขำนี่คิดกับไอ้คนข้าง ๆ เหมือนพี่ใช่ป่ะ
ปิ๊ก> ครับ ครบกันมาเส้นพรหมจรรย์ยังไม่ยอมให้เเตะต้อง
ไม้>พูดมาก กินไปเลย นี่น้ำพริกกุ้งเสียบ
ปิ๊ก> ตะเองยัดเยอะไป ขอน้ำดื่มหน่อย
ไม้> เอ๊ยนาย เราขอโทษค่อยๆดื่ม สำลักเลย555
ปิ๊ก> คนสวยใจดำแบบนี้นี่เอง
ระหว่างที่ 2 คู่กำลังกินข้าวกินขนมกันอยู่นั้น กำนันและลูกน้องก็กลับมาพอดีก็ได้เห็นภาพที่ลูกๆ ดูท่าจะมี
ความสุขกับคนที่เขารัก กำนันเลยเดินมาที่ย่าสมพิศกับเเม่หมวย
แม่หมวย> เป็นไงพี่กำนัน รู้ไหมพวกใคร
กำนัน> พวกจากกรุงเทพ ว่าที่ดองเราส่งมาก่อกวนให้ไอ้ตี๋อยู่นี่ไม่ได้
แม่หมวย> สกปรกมากเล่นแบบนี้แล้วพี่กำนันจะเอาอย่างไร
กำนัน> ก็ขังไว้ก่อนลูกน้องเจ้าตี๋มันโทรหาไอ้เสี่ยตงแล้วหลังงานจึงจะประกัน แต่ยายซ้อดูท่าจะไม่จบ
ย่าสมพิศ> แล้วกำนันหละจบไหม
กำนัน> จบอะไรหละแม่
ย่าสมพิศ> ก็เจ้าไม้กับเจ้าปิ๊ก กำนันจะยอมเด็ก 2 คนนี้ไหม เห็นใช่ไหมใครคู่ใคร
กำนัน> เฮ้อ... ถ้าความสุขมันเป็นแบบนี้ฉันก็ต้องยอมจบหละแม่ อย่างที่แม่บอกลูกเราเลี้ยงมันได้แต่ตัว
แม่หมวย> ยอมจบหรือใจอ่อนคะคุณพี่กำนัน
กำนัน> ทั้ง 2 ดีนะที่มันทำงานทำการ ดูการตั้งท่อสูบน้ำ แนวคิดพัฒนา ดูการขนผัก ทำไร่ ลีลาก็ไม่เลว
แม่หมวย> ชอบเเล้วหละสิ
กำนัน> ทำนาเป็นคงดี นาหลายไร่ไอ้มดทำไม่ไหวแน่ ส่วนอีหนูก็ไม่รู้จะได้แฟนชาวนาหรือเปล่า
แม่หมวย> พี่กำนันก็ต้องสอนเเล้วหละ
ย่าสมพิศ> แม่ก็เห็นด้วยนะ
กำนัน> เอ่อ เรื่องที่คุยกันก็อย่าเพิ่งบอกไอ้ตี๋มันหละ ไอ้เสี่ยตงสั่งไว้เดี๋ยวแม่ลูกจะผิดใจกัน
แม่หมวย> สบายใจหนะพี่
หลังจากคุยจบกำนันก็ออกมาที่ศาลาริมน้ำที่ 2 คู่นั่งเ่น นั่งคุย และจีบกันอยู่
กำนัน> ฮึ้ม
มด> ป๋า โฮยตกใจหมด
กำนัน> ขวัญอ่อนนะเอ็ง เอ่อไอ้ตี๋คืนนี้ก็ย้ายขึ้นมานอนที่ห้องเจ้าไม้มัน เป็นอะไรไม้จะได้ดูแล ส่วนลูกน้องเอ็ง
ข้ายกเรือนรับรองให้พักไป หมอพี ถ้ายังไงวันหมั้นก็ประกาศตัวเอาเองนะ ป๋า ตามใจพวกเรา
มด> ขอบคุณครับป๋า
กำนัน> แต่.........
มด> กูว่าแล้ว
กำนัน> มะเหงกนี่ ไอ้ตี๋ หลังจากแผลหายดีแล้วเอ็งต้องเรียนรู้การทำนาตั้งแต่หว่านยันเก็บเกี่ยว
มด> โห ป๋า....
กำนัน> อะไร ไอ้หมอด้วย
ปิ๊ก> ได้ครับป๋า
หมอพี> ได้เช่นกันครับป๋า
กำนัน> ดี ดีมากลูกเขยชาวนา
ไม้> ไหวไหมนาย
ปิ๊ก> มีคุณอยู่เคียงข้าง หนักก็เบา เหนื่อยก็สบาย
มด> ไหวไหมพี
หมอพี> มีคุณอยู่ข้างๆ ถ้าไม่ช่วยทำก็ไม่ต้องแต่ง เคปะ
มด> นั้น ไอ้มดอีกแล้ว.....เฮ้อ..... นั้นสั่งเสร็จก็ไปเลยนะกำนัน
ไม้> ในที่สุดป๋าก็ใจอ่อนสักที
หมอพี> ใช่ ทีนี้ก็ไม่ต้องอึดอัดกันแล้ว
ปิ๊ก> แต่ผมอยากรู้จังว่าฝีมือใคร ไอ้เเจ็ค ไอ้ท็อป อ้าวไปช่วยกำนันเตรียมสถานที่อีกจะถามอะไรหน่อย
ไม้> นายกินยายัง
ปิ๊ก> แฮร่....ลืม
ไม้> กินยาแล้วนอนพักซะจะได้หายไวไว
ปิ๊ก> ครับ ขหนุนตักคุณแทนหมอนได้ไหม
ไม้> ก็ไม่มีป้ายเขียนห้ามนี่
มด> ตะเองเขาก็ขอนอนหนุนตักตัวเองได้ป่ะ
หมอพี> เออนอนเหอะ รู้ว่าเจ็บตูด รุกบ้าอะไรโดนเจสสสสส
มด> มิติใหม่เว้ย ลองรุกดูไหมไม้
ปิ๊ก> อย่าแนะนำสิ ไม่เอา ให้เป็นรับนี่แหละ ดีแล้ว 555
มด> ว่าแต่หมอนใบนั้นเป็นไง
ปิ๊ก> หอมละมุน ของพี่หละ
มด> ใครตากปลาเค็มว่ะ
หมอพี> ปากดีคืนนี้ต้องซ้ำ5555
งานนี้ศึกทางกำนันดูท่าจะเบาลงแต่แม่ของปิ๊กจะยอมจบง่ายๆไหมหนา สงคราม 2 เจ๊ ระหว่างแม่ปิ๊กกับแม่ไม้
จะทำสุพรรณระเบิดหรือไม่ติดตามตอนต่อไปนะครับ
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ เล่นกันดุนะ เล่นดุมาก แม่ปิ๊กโหดอะ ถึงกับส่งคนมายิงเลยอะ
พ่อแม่ไม้ตะจัดการยังไง อยากรู้แล้ว
มาต่ออีกนะค่าบบบบบ ขอบคุณครับ
สนุกมากขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ คิกคักน่ารักคุคิคุคิ ขอบคุณครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณ สนุกดีครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ
หน้า:
[1]
2