แฝดคนละฝั่ง19 ซีวิวของตรี
แฝดคนละฝั่ง19ซีวิวของตรี “ดีขึ้นไหม”พี่ดล นั่งที่เตียงกำลังมองตรี เดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยร่างกายเปลือยเปล่า หยดน้ำเกาะพราวทั่วตัว ตรีไม่ตอบเช็ดตัว จนแห้งแล้วเดินไปหยิบวิสกี้ มารินใส่แก้วกินเพียว ๆ “พี่มาธุระเหรอ”ตรีถามตายังแดงเพราะน้ำตา “พี่ได้ข่าวเรื่องซีวิวเลยเป็นห่วง”พี่ดลพูด พร้อมเดินมารินเหล้ากินกับตรี “ผมแพ้อีกแล้วพี่แพ้มันเหมือนทุกครั้งที่แพ้ ผมไม่เคยชนะมันเลย”ตรีน้ำตาคลออีกรอบ พี่ดลเข้ามากอดจากด้านหลังตรีหอมแก้ม ตรีกลับตัวหันหน้าหาพี่ดลช้า ๆ “ถ้าตรีคิดจะเอาชนะ ด้วยการทำลาย ถ้าไม่สำเร็จมันก็แพ้การทำลายฝ่ายตรงข้าม มันไม่ใช่การแข่งขันนะตรี” พี่ดล สบตา กับคำสอนของพี่ชาย “ถ้าตรีจะแข่งมันต้องแข่งที่ความก้าวหน้าของซีวิว ไม่ใช่ความฉิบหายของพาร์ค”พี่ดลยังสอนต่อตรีสบตาน้ำตารื้น แต่ก็ไม่มีคำใดออกจากปากพี่ดล “พอแล้ว ได้ไหม แล้วเริ่มต้นที่ซีวิว”พี่ดลถามมันไม่มีคำตอบจากตรี มีแต่น้ำตา และรอยประทับจูบปากจากตรีที่จูบกับพี่ดล ลิ้นวนพันกันอย่างนุ่มนวลและเนินนาน มือตรีกอดรับบีบเนื้อก้นพี่ดลเบา ๆ ก่อนกางเกงและเสื้อของพี่ดลจะหลุดลงกองที่พื้นร่างเปลือยเปล่าสองคนแนบชิดปากยังประกบจูบแลกลิ้นกันไม่รู้เบื่อ พี่ดลละปากจากปากตรีไล่ลงมาที่คอหน้าอก ลิ้นวนเนิ่นนานรอบฐานนมก่อนปากค่อย ๆ ครอบหัวนมขบกัดเบา ๆ ดูดตวัดลิ้นในปาก ตรียืนพิงเคาเตอร์บาร์น้ำ ก้มมองพี่ดลกำลังชิมร่างกายตัวเองด้วยลิ้นทุกซอกตารางนิ้ว ตรีได้แต่ หลับตา เงยหน้า ปล่อยใจเคลิ้มไปกับพี่ดล ลิ้นพี่ดลไล่ถึงหน้าท้องวนรอบสะดือก่อน จะไปถึงเนินขนและท่อน พี่ดลดูดอม เลียท่อนอย่างทนุถนอม เลียช้า ๆจนทั่วลำก่อนจะ อ้าปากครอบดูดรูด แรงบ้าง เบาบ้างตามจังหวะ “อ้า พี่ อ้า ซีส ผมเสียวพี่อ้าเสียวกว่าทุกครั้งเลยอ้า พี่ดล อ้าพี่ครับ”ตรีแอ่นเอว ร้องดังขึ้น พร้อมๆกับท่อนที่กำลังแข็งแทบระเบิด “พะพี่ อ้า ผมไม่ไหวแล้ว ขอเถอะอ้า”ตรี จับพี่ดล ออกจากการดูด แล้วประคองยืนขึ้นให้พี่ดลนั่งบนเคาเตอร์บาร์น้ำแหกขา ตรีรั้งเอวพี่ดลจับท่า แล้วค่อย ๆ กด ค….เข้าไปในรูพี่ดล ไม่มีเจล มีแต่น้ำลาย มันฝืด แต่ก็สร้างอารมณ์ได้มากกมาเดิมมากมายตรีกัดฟันกดช้า ๆ เพราะความฝืดและเสียวพี่ดลถึงกับหลับตาเชิดหน้ามือเกาะขอบเคาเตอร์ไว้แน่น “อ้าพี่เจ็บอ้า ช้าๆนะซีสสส”พี่ดลร้อง ตรีกดเข้าไปช้า ๆ จนสุดสองคนหายใจยาว แช่ไว้จนสบตากัน ตรีก้มตัวมาจูบพี่ดลอีกครั้งพร้อมเริ่มขยับเอวเข้าออก การจูบพร้อม เอวมันเริ่มจากช้า ๆ นุ่มนวล จนเริ่มรุนแรงขึ้น ตัวพี่ดลสะเทือนตามแรงตรี “อ้า ๆ ๆๆ โอ้ว ๆ ๆ ๆ แรง ๆเลยอ้าแรง ๆ เลย มาระบายที่พี่ ตรี มาระบายที่พี่”พี่ดลร้องลั่นห้องตรีรั้งเอวพี่ดลก่อนจับพี่ดล อุ้มแตง ให้ขาพี่ดลเกี่ยวหลังตรี แล้วตรีพาพี่ดลอุ้มแตงไปรอบห้อง “อ้าตรี อ้า ตรี ๆๆ”พี่ดลร้องได้แค่นั้น เพราะตัว ยังสะเทือนขึ้นลงบนตัวตรี ตรีพาพี่ดลเที่ยวรอบห้องก่อนมาจบที่เตียง ตรีค่อย ๆ ประคองพี่ดลนอนหงายลงที่เตียง โดยไม่ให้ ค… หลุดจาก กันแล้วเริ่ม ขยับเอวอีกรอบมันเป็นจังหวะที่เนินนาน เร่งเร็ว แต่เต็มไปด้วยความรู้สึก พี่ดลกับตรี สบตากันสายตามันเหมือนกับจะบอกว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า มันมีความหมายเกินกว่า แค่คนที่จะสนุกกันเท่านั้น “อ้า ๆ ๆ ๆ ตรี พะพี่แตกแล้วพี่แตกแล้วอ้า”พี่ดล โดนตรีเอาจนแตกโดยไม่ต้องจับ ตรีเร่งแรง ตอนที่พี่ดลปล่อยน้ำพร้อมขมิบรู “อ้า พี่ ผมแตก แตกๆ ๆๆโอ้วววว”ตรี ร้อง สองคนแตกพร้อมกัน ตรีปล่อยน้ำใส่เต็มรูพี่ดลก่อนจะฟุบลงกับอกพี่ดล ทั้งคู่นอนกอดกัน และหลับไปทั้งสภาพนั้น เหมือน เรื่องร้ายๆ ในจิตใจทั้งหมดของตรี มันได้ปลดเปลื้องจากน้ำ ที่ปล่อยออกมาจากตัวไปสู่พี่ดลแล้วสองคนกอดกันหลับไปจนตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของกันและกัน“ตื่นแล้วเหรอตรี”พี่นุยิ้มละมุนตรีได้แต่พยักหน้า แล้วจูบกันอีกรอบ“พอแล้วเดี๋ยวไม่ได้เป็นอันทำอะไร”พี่ดลหยุด ก่อนทุกอย่างจะเริ่มเหมือนเดิมสองคนแต่งตัวสั่งอาหารมากินบนห้อง กันสองคน เหมือนคู่รักใหม่“อาหารรสชาติแย่ลงจริงๆ นะครับ”ตรีกินเข้าไปแล้วพูดลอย ๆ คิดถึงคำพูดของแขกหลายคนที่ตำหนิทางโรงแรมมาพี่ดลได้แต่ยิ้ม “เพราะไอ้พวกพ่อครัวเก่าแม่งทรยศหมด”ตรีกัดฟัน“เอาอีกแล้วตรีเขาอยู่ก็อยู่ เขาไปก็ไป ที่เขาไปก็อาจจะมีเหตุผลก็ได้”พี่ดลดุน้องชายทำเอาตรีเงียบ ทั้งชีวิตตรีไม่มีพี่ชาย ไตร ก็เหมือนเป็นพี่แค่ชื่อ เพราะ สองคนก็อายุเท่ากัน เหมือนเพื่อนหรือคู่แข่งกันซะมากกว่า ครั้งแรกเลย ที่ตรี รู้สึกว่า มีใครที่เขาอยู่ด้วยแล้วอบอุ่น“ผมจะทำยังไงกับซีวิวดีครับ มันดูเละเทะเกินกว่าจะเอากลับมา”เป็นครั้งแรกที่ตรียอมรับว่าซีวิวกำลังแย่ หรืออาจเป็นครั้งแรกที่ตรี บอกคนอื่น ๆ ว่า เขาก็สนใจซีวิวแต่ไม่พูดไม่แสดงออก เพราะโฟกัสไปที่การทำลาย ไตร“ค่อย ๆ ทำไปสิ ค่อยๆ ดูทีละจุด แก้ทีละจุด ยืดหยุ่น แต่เด็ดขาด มองภาพองค์รวมแต่ก็ต้องใส่ใจรายละเอียด”พี่ดลยิ้มขณะยกแก้วน้ำผลไม้ขึ้นจิบคำสอนที่ทำเอาตรีสะดุด เพราะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตรีได้ยินคำพูดนี้แต่ตรีได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วน จาก “พ่อ” “ทำไม”ตรีกำลังจะถามพี่ดลแต่พี่ดลชิงลุก ซะก่อน “พี่กลับห้องดีกว่าคืนนี้ ตรีจะได้พักผ่อน และอยู่กับตัวเอง”พี่ดล ลุกหยิบของแล้วกำลังเดินไปที่ประตู“พี่ดล”ตรีเข้ามากอดข้างหลัง“พี่ช่วยผมได้ไหมช่วยผม ช่วยซีวิว”ตรีร้องขอพร้อมเสียงสะอื้นพี่ดลหันมาลูบผมตรีเบาๆ ก่อนยิ้ม มันเป็นคำตอบ “คำตอบตกลง”………………………………………………………….“คนงานของเราหายไปกว่าครึ่งค่ะส่วนมากเป็นคนที่อายุงานเกิน 10 ปี”นุจรี หัวหน้าสำนักงาน ตอนนี้กลายมาเป็นเลขาชั่วคราวของตรี เพราะทศหายตัวไปแล้ว“รับสมัครคนงานใหม่สิ”ตรีบอกขณะที่พี่ดล ที่ตอนนี้ มีตำแหน่งเป็นที่ปรึกษา ของซีวิว นั่งฟังอยู่เงียบ ๆ “รับใหม่ได้ค่ะแต่คนที่ออกไปบางส่วน เป็นคนที่ดูแลหลาย ๆ อย่างของโรงแรม ทั้งระบบไฟระบบทำความสะอาด สระว่ายน้ำ อีกหลายอย่างค่ะ กว่าคนใหม่จะมา ก็ศึกษา กันนานเพราะไม่มีคนสอนงานค่ะ” นุจรีรายงานปัญหา“ไอ้ต…”ตรีกัดฟันกรอดพี่ดลมาจับบ่าตรีเบา ๆ “เอาเป็นว่าก็ลองประกาศรับสมัครเข้ามาแล้วกันนะ แล้วเรื่องศึกษางานอะไรก็ก้าวไปด้วยกัน”พี่ดลสรุป ก่อนจะให้นุจรีออกจากห้องไปเงียบ ๆ “พี่ว่า ก่อนแก้ไขเรื่องคนนอกเราแก้เรื่องคนในก่อนดีกว่า”พี่ดล พูดกับตรีสองคน“คนใน”ตรีงง“ใช่ วันนี้พอก่อนเถอะพรุ่งนี้ เราเจอกันตอนแปดโมงเข้านะ”พี่ดลพูด ตอนนี้ ตรีเชื่อฟังพี่ดลทุกอย่างทุกอย่างจริง ๆ ……………………………….“ไปไหนพี่”ตรีเดินตามพี่ดลไปในสำนักงาน พี่ดลไม่ตอบอะไร เดินไปที่ห้องแผนกบัญชี “นะนายหัว”คุณต่ายหัวหน้าแผนกบัญชี ดูตกใจ เมื่อเห็นตรี และพี่ดลเข้ามา“เออ นี่ที่ปรึกษาผมคุณธนาดล”ตรีแนะนำแบบ งง ๆ “คะ สะสวัสดีค่ะ”ต่าย ยกมือไหว้ พนักงานบัญชีทั้งแผนก เป็นคนใหม่หมด เพราะคนเก่ายุคพ่อของตรี ลาออกไปหลังจาก ตรีเข้ามาได้ไม่นาน พี่ดลนั่งโต๊ะกลางแผนกให้ตรีนั่งด้วย พร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วบอกกับคนปลายสายให้เดินเข้ามาเลยสักพักผู้หญิงในชุดทำงานทะมัดทะแมง เดินเข้ามา หาดลในห้องแผนกบัญชี“ตรี นี่คุณวินักตรวจบัญชี ที่พี่เชิญมา เพิ่งลงเครื่องมาเมื่อเช้า”พี่ดลแนะนำเล่นเอาคนทั้งห้องหันมามอง“เออ ตะแต่ เรามีคน ตรวจบัญชีประจำอยู่แล้วนะคะ”ต่ายแย้ง“ก็ครับแต่ก็ตรวจได้นี่ครับ ไม่ต้องแต่งหรือรายงานก็ได้ครับ คิดซะว่า พานายหัวมาดูงานอีกรอบ”พี่ดลหัวเราะ แต่คนในนั้นไม่ขำด้วย ตรีงง วิเปิดคอม คนอื่นเครียดกันหมด“ทำตามที่คุณดลสั่งทุกอย่าง”ตรีสั่งทำให้ทุกคนขัดไม่ได้ “ขอเว็บเข้าระบบพร้อมพาสเวิร์ดด้วยค่ะ”วิเสียงนิ่ง ต่ายให้อย่างเสียไม่ได้วิก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่หน้าคอม ของตัวเอง ส่วนตรีไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้นนั่งกินกาแฟ ไปมองทางนั้นทางนี้ไปที ทุกคนในห้องถูกดล ชวนมานั่งกินกาแฟคุยไปเรื่อย โดยไม่รู้จุดหมาย แต่ดูหลายคนนิ่ง หลายคนกระสับกระส่ายอย่างเห็นได้ชัด“เป็นอะไรกันเหรอ”พี่ดลถาม“ปะเปล่าค่ะ”ต่ายยิ้มเจื่อนๆ“อ่อเหรอครับ ผมก็นึกว่ากลัวอะไร”พี่ดลพูดลอยๆ“ตรี ตรีว่าถ้ามีอะไร จะแจ้งตำรวจ หรือจัดการเองดี”พี่ดลหันไปถามตรี “จัดการเองก็ได้พี่ตำรวจไม่ยุ่งกับเราอยู่แล้ว”ตรีรับมุก เล่นเอาหลายคนในแผนก เก็บอาการไม่อยู่“เอ้าก่อนที่จะรอรายงานผลจาก คุณวิ ใครทำอะไรไว้ พูดตรงนี้ถ้าเจอคงไม่ต้องพูดอะไรกัน”พี่ดล พูดลอย ๆ แต่สายตามองพนักงานทั้งหมด“ฮืออออ หนูขอโทษอย่าทำอะไรหนูเลย ฮือออ”พนักงานสองคน ทรุดลงกับพื้น นั่งคุกเข่ายกมือไหว้ วิละสายตาจากคอมมาแสยะยิ้มมุมปากสรุปแล้วก้าวแรกของพี่ดลคือ การตรวจบัญชีของซีวิว ขุดรากถอนโคนพวกโกงทุกอย่างในโรงแรมทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นเงิน วัสดุ ของต่าง ๆ ขโมย ยักยอกโดยสุดท้ายตรีให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องลาออกจากโรงแรม โดยไม่เอาความ พนักงาน ออกไปจากโรงแรมเพราะเรื่องนี้เกินกว่าครึ่งจากที่เหลืออยู่ โรงแรมต้องปิดปรับปรุง เพราะไม่มีคนทำงาน “เราจะเจ๊งไหมพี่”ตรีหันมาถามพี่ดล ที่ริมทะเล ที่ ๆ สองคนเจอกันครั้งแรก“ไม่หรอกแต่ก็หนักหน่อย”พี่ดลนอนมองทะเล แววตาว่างเปล่า“คนแทบไม่เหลือเลยนะครับรับสมัครใหม่ ก็ไม่มีใครมาสมัคร เพราะข่าวลือว่า ปลดพนักงาน เพราะใกล้จะปิดกิจการ เลยไม่มีใครมาสมัครเท่าไหร่โดยเฉพาะตำแหน่งที่ต้องใช้ความรู้ความสามารถ แทบไม่มีใครเข้ามาสมัครเลย“ขอบคุณนะครับพี่ที่อยู่ข้างผม เวลาที่ผมไม่มีใคร”ตรี ลุกจากเก้าอี้ริมหาด มานั่งจับมือพี่ดลพี่ดลหันมามองในท่าเดิมและได้แต่ยิ้มตอบชั่วขณะหนึ่ง แววตาเศร้ากังวล ของพี่ดลฉายออกมาแต่ไม่ทันที่ตรีจะสังเกต แววตาพี่ดลกลับมาเป็นแบบเดิม“พรุ่งนี้พี่ไปธุระสักสองสามวันนะ”พี่ดลบอกก่อนจะแยกจากตรีในคืนนี้พี่ดลเดินลับตาไปแล้วแต่ตรียังยิ้ม อยู่ด้วยความสุข ที่อิ่มเต็มหัวใจ ก่อนจะกลับไปห้องพักไลน์ของตรีก็ดัง(มาร์ค…..พี่ตรีผมกลับมาเมืองไทยแล้วนะครับ คิดถึงพี่จัง เดี๋ยวผมจัดการเรื่องที่กรุงเทพเสร็จแล้วจะรีบไปหานะ)……………………(จบ)…………………..…………………..…………………..…………………..…………………..“คุณนุครับมีคนมาขอพบ” พนักงานเดินมารายงาน นุที่กำลังนั่งทำงานอยู่ในห้อง“ใครเหรอ” นุถาม“ไม่ทราบครับไม่คุ้นหน้าด้วย แต่เขายืนยันขอพบคุณนุให้ได้”พนักงานบอก “ได้ ๆ เดี๋ยวผมไปบอกให้เขาไปรอที่ร้านอาหาร”นุบอกก่อนก้มหน้าอ่านเอกสารตรงหน้าให้จบอีกแฟ้ม ก่อนจะลุกไปจากห้องทำงานตรงไปที่ร้านอาหารเรื่องผ่านมาสองสัปดาห์ ไอ้ราม กลายเป็นศพ อยู่ในป่าที่ไหนสักแห่ง ไตร กลับมาทำงานแต่ก็ยังไปดูไอ้ไข่ทุกวัน ไข่ดีขึ้น ดูเหมือนรับรู้ได้ พยามพูดได้บ้างแต่ยังขยับไม่ได้เท่าไหร่นุเดินถึงห้องอาหารตามนัด ผู้ชายวัยกลางคนนั่งหันหลังให้เขา“คุณ ธนาดล‼” นุถึงกับอุทาน ด้วยความตกใจ……..ดลต้องมีความสัมพันธ์อะไรสักอย่างกับพ่อของแฝดแน่ๆ มันดูใกล้จบมากแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้จะจบยังไง แต่ว่าดลนี่แหละ น่าจะเป็นกุญแจสำคัญอ่ะ แน่ๆเลย!! ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จะจบออกมาดีใช่ไหม ตรีได้คนช่วยแล้ว น่าจะกลับใจได้นะ ขอบคุณมากเลยครับ {:5_135:} หักมุม ตามที่คิด จริง ๆ เลย สุดท้าย ดีงาม {:5_140:} ขอบคุณ สนุกเหมือนเดิม ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอใก้จบแบบดีๆนะ ขอบคุงมากคร้าบ{:5_119:}{:5_119:} รออ่านต่อนะครับ โคตรๆลุ้นเลยครับ
ตื่นเต้นอะ
ดูเหมือนใกล้จบแล้ว ขอให้จบด้วยดี
พี่น้อง ดีกันได้ด้วยเถอะครับ ♥ เขาคือใึครกันหนอ ขอบคุณนะ