น้องคิมสตอรี่ [29] ของขวัญ...ให้กับความสำเร็จ
พอเจ้าคิมเดินขึ้นไปอาบน้ำ...ผมก็นั่งดูหนังอยู่ข้างล่างรอก่อนที่ไม่นานมากนักเจ้าคิมก็ลงมาก่อนที่จะเดินมานั่งอยู่ข้าง ๆ ผม
'' ดูเรื่องไรอ่าพี่ '' คิมถามที่เห็นผมกำลังนั่งดูหนังอยู่ที่โซฟา
'' ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ...พี่ก็ดูไปเรื่อย ๆ แหละ...ไหนมากอดหน่อยซิตัวหอมเชียว '' ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปดึงเจ้าคิมมากอดและก้มลงไปหอมที่หัวน้องเบา ๆ
'' หอมนะเนี่ย...ฮืมม ''
'' ก็พึ่งจะอาบน้ำมานิพี่ก็หอมดิ...ฮ่า ๆ พี่ก็พูดแปลกๆ ''
'' แต่พี่ว่าเราไม่อาบเราก็หอม..น้าาา.. ''
'' พี่ก็เวอร์เกินไปละ...ไปดูข้าวดีกว่า... '' ก่อนที่จะให้ผมนิดหน่อย...แล้วลุกไปที่ครัว
'' พี่วิว..ข้าวสุกแล้ว...พี่..ป่ะกินข้าวกัน ''
คิมเดินไปหยิบจานที่อยู่บนชั้นและเดินไปตักข้าวมากิน..หลังจากนั้นผมแล้วก็น้องเราก็มานั่งกินข้าวด้วยกันไม่ได้นานเท่าไหร่นักไลน์ที่เครื่องผมก็ดังขึ้น…ก่อนที่ผมจะหยิบขึ้นมาดูก็เป็นเจ้าเอฟที่ทักมา….
'' พี่วิว..ไอ้คิมอยู่ที่บ้านพี่เหรอป่าวอ่ะ ''
'' อยู่...ถามทำไมเหรอ? ''
'' ป่าวพี่...ผมว่าจะไปหามันที่บ้านพอดีก็เลยถามพี่ว่ามันอยู่บ้านพี่ป่าว...บอกให้ผมหน่อยนะพี่ว่าผ่านคัดแล้ว ''
'' โอเค..ได้ '' ผมพิมพ์ตอบเอฟไป
หลังจากคุยกับเจ้าเอฟเสร็จผมก็หันมากินข้าวต่อกับน้องจนเสร็จก่อนที่เจ้าคิมจะช่วยผมเก็บจานมาล้าง….
'' เตี้ย...ดีใจด้วยนะ...เห็นมันบอกว่าเตี้ยผ่านคัดเลือกแล้วนะ ''
'' อ่อ...ใช่หรอพี่เย้ ๆ'' เจ้าคิมดีใจกระโจนเข้ามากอดผม
'' ดีใจขนาดนั้นเลยอ๋อฮืมม... ''
'' โครตดีใจเลยพี่...จะได้ติดทีมโรงเรียนแล้ว... ''
หลังจากที่เจ้าคิมรู้ว่าตัวเองติดทีมโรงเรียน...ก็ยิ้มแทบไม่หุบเลยทีเดียวตอนนี้ดูเจ้าคิมจะจะทำตามที่ตัวเองฝันได้สำเร็จผมเองก็อดดีใจกับน้องไม่ได้และดึงเจ้าคิมมากอดก่อนที่จะแสดความดีใจไปกับน้อง….
'' เตี้ย...พี่ดีใจด้วยน้าาที่เราทำได้อ่า...งั้นอยากไปเที่ยวไหนพี่พาไปเอาป่ะ ''
'' ขอบคุณคับพี่วิว..แต่ผมเกรงใจพี่อ่ะพี่ก็พึ่งจะพาผมไปมาเอง ''น้องยิ้มให้ผมก่อนที่จะค่อย ๆ เอาจานไปไว้ที่ชั้นวาง
'' ไม่เป็นไรหรอกเราก็เหมือนน้องชายพี่นะไอ้เตี้ย….ป่ะอยากจะไปเที่ยวไหนไหมอ่าเรา '' น้องถึงกับตาโตขึ้นมาทันที
'' ง้านน….ไว้มีโอกาสไปต่างจังหวัดแล้วกันอีกป่ะพี่ผมอยากไปพวกน้ำตกอีกหนุกดี ''
'' โอเค..ต้องไปขอยายอะไรก่อนนะเตี้ยรู้ป่ะ ''
'' ได้พี่ ''
ก่อนที่เจ้าคิมจะขอผมไปเล่นเกมส์ตามปกติ...ก่อนที่เวลาจะผ่านเลยไปจนบ่าย ๆ ก็เลยชวนเจ้าคิมไปหาอะไรกินกัน
'' ป่ะ...เดี๋ยวเราไปห้างก่อนดีกว่าเนอะ...อ่าลุกไปหาไรกินกัน '' ก่อนที่จะเดินโอบไหล่เจ้าคิมเบา ๆ
'' ไปทำไม...อ่าแดดร้อนอ่าพี่...ซื้อมากินที่บ้านไม่ได้หรอ ''
'' เหอะ..หน่าไปเดินเล่นกันเนอะตากแอร์เล่น ๆ หาไรกินด้วย ''
หลังจากนั้นผมก็ไปเตรียมตัวก่อนที่จะออกจากบ้านและเจ้าคิมจะเดินตามออกมาแต่ก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่เพราะอาจจะเป็นเพราะเล่นเกมส์ด้วยละมั้งเด็กส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้นที่จะได้เล่นแล้วก็ไม่อยากที่จะเลิก…..พอหลังจากที่ผมขับรถออกมาแล้วผมก็คิดว่าจะซื้อไรที่จะให้เขาดี ก็เลยคิดว่าว่าจะเป็นรองเท้าแหละมั้งเพราะน้องก็ได้ใช้งานมันด้วยก่อนที่จะใช้เวลาสักพักก่อนที่จะขับรถไปถึงที่ห้างกัน…ผมเองก็กลัวว่าน้องจะหิวก็เลยพาเจ้าคิมไปที่ศูนย์อาหารกันก่อนเพราะกว่าจะมาถึงก็เกือบชั่วโมงอยู่เหมือนกัน...
'' เตี้ยกินข้าวกันก่อนเนอะจะได้ไม่หิว '' '' โอเคพี่...ก็นิดหน่อยอ่ะ ''
'' งั้นเดี๋ยวพี่ไปแลกเงินก่อนเนอะ...อ่ารอแถวนี้นะเดี๋ยวพี่ไปแลกตัง ''
'' เคพี่ ''
พอผมแลกเงินเสร็จกลับมาหาเจ้าคิมที่ยืนรออยู่ตามที่ผมบอกก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินดูตามร้านต่างๆ ก่อนที่เจ้าคิมจะขอบัตรผมไปเพื่อจะซื้ออาหารผมเลยตามไปดูว่าเจ้าคิมจะเอาอะไร
'' พี่กินป่ะหน้าเป็ดป่ะ...ผมอยากกินอ่า.. '' เจ้าคิมสะกิดผมที่กำลงมองไปรอบ ๆ
'' เตี้ย...อยากกินหรอ... ''คิมพยักหน้าเบา ๆ ก่อนที่ผมจะสั่งตามน้องไปจะได้ไม่เสียเวลามาก
'' พี่เอาด้วยละกัน... '' '' น้าครับ...เอาหน้าเป็ด 2 จาน ครับ '' หลังจากที่เจ้าคิมสั่งแล้วผมก็ยื่นบัตรไปให้พ่อค้าเพื่อจ่ายเงิน..และยืนรออาหารแต่ก็ไม่ได้นานมากเท่าไหร่..ข้าวเราทั้งคู่ก็เสร็จผมรับข้าวจากพ่อค้ามาก่อนที่จะให้คิมจะแยกไปสั่งพวกน้ำมากิน และพอน้องเดินกลับมาเราก็เดินๆไปหาโต๊ะว่าง ๆ เพื่อที่จะนั่งทานกัน
'' เออนิพี่..กินเสร็จเราไปที่ไหนกันต่อเหรอพี่ '' เจ้าคิมที่กำลังตักข้าวใส่ปากก่อนที่จะหันมาถามผม
'' พี่ว่าจะไปดูรองเท้าซะหน่อย…. ''
'' รองเท้าอะไรอ่า..พี่ ''
'' ก็พวกรองเท้าผ้าใบเนี่ยแหละ...จะเอาด้วยไหมเรา ''
'' ไม่เป็นไรมั้งพี่...ซื้อแต่ของพี่ก็ได้ครับ ''
หลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จแล้ว..เราทั้งคู่ก็เดินไปที่ช็อปที่ขายพวกรองเท้าซึ่งอยู่ถัดไปอีกชั้นก่อนที่จะเดินวนไปอีกทางเพื่อขึ้นบันไดเลื่อนไปที่ช็อป….ระหว่างที่เราเดินดูรองเท้ากันผมก็พยายามถามเจ้าคิมเกี่ยวกับสีและลายที่เขาชอบก่อนที่จะให้เขาเป็นคนแนะนำผมว่าสีไหนมันสวยแล้วชอบแบบไหนบ้างจนได้รู้สีแล้วก็ลายที่น้องชอบก่อนที่จะเฉลยเหตุผลที่มาวันนี้….ก่อนที่จะรองเท้าจากชั้นวางให้น้องลองใส่
'' เตี้ยย...ลองใส่ดูสิว่าได้ไหม ''
'' พี่จะซื้อไม่ใช่หรอ...แล้วจะให้ผมลองทำไม?ง่ะ ''
'' พี่ไม่ได้จะมาซื้อให้ตัวเองหรอกพี่มาซื้อให้เตี้ย..ไงของขวัญเราอ่ะ '' เจ้าคิมส่งรองเท้าให้ผมพร้อมกับปฏิเสธด้วยความเกรงใจ
'' โหย...พี่มันแพงอ่าไม่เป็นไรหรอก...พี่..ผมเกรงใจง่า ''
'' เหอะหน่า...พี่ว่าเตี้ยจะได้มีรองเท้าดี ๆ ไว้ใช้เดี๋ยวก็จะวันเกิดแล้วนิพี่ให้เป็นของขวัญวันเกิดด้วยแล้วกันเนอะ '' เจ้าคิมดูเงียบ ๆ ไปแต่สีหน้าแล้วก็ท่าทางน้องผมก็พอที่จะดูออกว่าเจ้าคิมเองก็อยากที่จะได้มันไปใช้อยู่เหมือนกัน
'' เออ...ผมว่าผมเลือกคู่ใหม่ก็ได้พี่วิว...ผมว่ามันแพงไปงะ ''
'' เราชอบมันไหมละคู่นี้...ไม่อยากได้หรอ ''
'' ชอบมันก็ชอบนะพี่แต่มันแพงไปหน่อยอ่า ''
'' ไม่เป็นไรหรอกเตี้ย...อ่าเนี้ยลองใส่ดู '' ก่อนที่เจ้าคิมจะค่อย ๆ หยิบรองเท้าที่อยู่ที่ชั้นมาลอง
'' ไงเตี้ยพอดีป่ะ... ''
'' มันหลวมไปหน่อยอ่าพี่...แต่มัดแน่น ๆก็น่าจะโอเคแหละ '' ก่อนที่จะมีพนักงานเดินมา
ผมเลยบอกกับพนักงานไปว่าตกลงเอาสีนี้แล้วก็ไซส์ตามที่อยู่บนชั้นวางก่อนที่พนักงานบอกให้รอสักครู่ก่อนที่จะเดินกลับมาพร้อมกล่องรองเท้าที่อยู่ในมือมาให้...ก่อนที่ผมจะให้น้องลองใส่มันอีกครั้งแล้วก็ลองแบบมัดดูด้วยว่าจะได้ตามที่ต้องการรึเปล่า
'' พอดีและพี่แน่นพอดีเลย...ขอบคุณพี่จริงๆนะที่ซื้อให้ผมอะ ''
'' ไม่เป็นไรหรอกก็เราเป็นน้องพี่ไง...จริงม่ะ ''
ก่อนที่น้องจะถอดรองเท้าออกและส่งให้พนักงานไปใส่ถุงให้หลังจากที่พนักงานเอารองเท้าใส่ถุงเสร็จ ก่อนที่ผมและน้องเราจะเดินกันออกมาระหว่างที่เดินกันอยู่ผมสังเกตุเห็นว่าน้องก้มมองไปที่ถุงรองเท้าอยู่แทบตลอดเลย..และยิ้มด้วยอาการดีใจที่ได้ของที่เขาชอบ..ผมเองไม่คิดว่าจะเสียดายเงินที่เสียไปเลยด้วยซ้ำ...ผมกับรู้สึกมีความสุขมากเลยด้วยซ้ำที่ได้เห็นแววตานั้น….ก่อนที่จะเดินลึกเข้าไปอีกเป็นพวกเสื้อผ้ากีฬา ผมก็เลยให้น้องเลือกไป...ผมเองก็เดินตามน้องไปเรื่อย ๆ น่าจะนานพอสมควรที่เราเดินดูชุดกันก่อนที่น้องจะได้ชุดที่ต้องการ ผมหยิบเสื้อมาทาบกับตัวเจ้าคิมว่าพอดีไหม และ เดินไปจ่ายเงินที่เค้าเตอร์
'' พี่วิว...ขอบคุณพี่มาก ๆ เลยนะผมเกรงใจพี่ยังไงไม่รู้อะ ''
'' ไม่เป็นไรหรอกพี่ซื้อให้เป็นของขวัญนาน ๆ ให้ทีไม่ได้ซื้อให้บ่อยซะหน่อย...เอาหน่าพี่ให้ '' ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปขยี้ผมน้องเบา ๆ
'' พี่วิวทำเหมือนเป็นพี่เป็นพี่ผมจริง ๆ เลยอ่า ''
'' ทำไมล่ะ...มันไม่ดีเหรอ.. ''
'' ก็ดีค้าบ...ได้เสื้อเป็นตัว ๆ ฮ่า ๆ '' ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม
'' พี่ก็รักเตี้ยนะ..แล้วอยากได้ไรอีกป่ะเตี้ย...ฮืมม ''
'' ไม่เอาแล้วพี่เยอะแล้ว...แค่นี้แหละ ''
หลังจากนั้นผมเลยขับรถพาน้องมาที่บ้านก่อนที่จะบอกให้เจ้าคิมไปเตรียมจัดกระเป๋าเพื่อที่จะได้เตรียมไปส่งน้องแต่ก็ดูเหมือนเจ้าคิมจะไม่อยากจะกลับบ้านซะเท่าไหร่
'' พี่วิว...ผมนอนกบ้านพี่อีกได้ไหมอ่า '' สายตาอันแสนจะอ้อนวอนของเจ้าคิมมองมาที่ผม..พร้อมกะสะพายกระเป๋าลงมา
'' แต่วันนี้เราตายายจะกลับมาแล้วนะ... '' ถึงจะอยากให้น้องอยู่ด้วยมากซะแค่ไหนก็ต้องพูดไปแบบนั้น
'' อยากอยู่ก่อนอ่ายังไม่อยากกลับเลย ''
'' อยากจะเล่นเกมส์นาน ๆ ซินะใช่ป่ะเตี้ยฮืมม '' ผมเดินไปใกล้ ๆ น้องก่อนที่จะโอบไหล่เจ้าคิมแล้วดึงมากอด
'' เค ๆ เดี๋ยวพี่จะโทรไปลองพูดให้แล้วกันแต่พี่ไม่แน่ใจนะเขาจะให้ไหม ''
'' เคพี่...พี่ก็ลองพูดให้หน่อยแล้วกัน ''ก่อนที่คิมจะหันมายิ้มด้วยหวังว่ามันจะเป็นผล
'' ไหนเตี้ย...เอาเสื้อผ้ามาลองดิ้...ว่าได้ไหมพอดีป่าว.. '' พูดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปดึงเสื้อขึ้นก่อนจะถอดออกแล้วให้น้องลองเสื้อที่ซื้อมาใหม่
'' พอดีเลยพี่...ใส่สบายเลย.. ''
'' อ๋อ...ดี ๆ มาทีนี้กางเกงลองดู '' คิมนิ่งไปแปบหนึ่งก่อนที่จะค่อย ๆ ดึงกางเกงลง และ เหลือเกงในตัวเล็กที่ปกปิดแท่งเนื้อนั้นอยู่
'' พี่ก็จ้องเกินไปพี่วิว...ฮ่า ๆเขินเป็นนะเว้ยพี่ ''
'' อ่า….ไหนใส่ดูเป็นไงบ้าง '' ผมยื้อเกงไปให้น้องก่อนคิมจะค่อย ๆ ใส่เกงแล้วมุมไปมาให้ดู
'' หล่อเลย...นะเนี้ย...มีแววเป็นนักบอลสุด ๆ เลยไอ้เตี้ย ''
'' แน่นอนอยู่แล้วผมอ่าแชมป์ ฮ่าๆ'' คิมหันมายิ้มก่อนจะค่อย ๆ ถอดออกแล้วเอาเสื้อผ้าใส่ถุงไว้เหมือนเดิมก่อนที่จะขอผมเล่นเกมส์ตามเคย ผมเลยโทรไปหายายคิมว่ายายว่ายังไงถามเจ้าคิมจะนอนด้วย ก่อนที่ยายจะขอคุยกับเจ้าคิมผมเอาโทรศัพท์ไปให้น้องก่อนที่เขาทั้งสองจะคุยกันหลังจากนั้นไม่นานคิมก็ยื่นโทรศัพท์มาคืน...สรุปว่ายายไม่ให้นอนให้กลับบ้าน
'' ยายไม่ให้นอนอ่าพี่...เขาให้กลับอ่า ''
'' ไม่เป็นไรซะทุ่มก็ค่อยกลับก็ได้เนอะ...ไหนวันนี้ได้ไรดี ๆ ไหม ''
'' ไม่ได้อะไรดีเลยอ่ามีแต่พวกขยะทั้งนั้น...ผมยืมตัวพี่ไปล่าบอสได้ป่ะ ''
'' เอาสิ...มาเดี๋ยวพี่ใส่รหัสให้.. '' คิมเอี้ยวตัวออกให้ผมพิมรหัสได้ง่าย ๆ
หลังจากนั้นผมก็ให้เจ้าคิมเล่นเกมส์ไป จนเกือบที่จะมืดก็เลยให้บอกให้คิมเลิกก่อนที่ผมจะไปเตรียมของมาขึ้นรถไว้รอน้องก่อนที่จะเดินไปในบ้านเพื่อจะเรียกน้องให้เตรียมตัวกลับ...เสร็จแล้วเราก็ขับรถออกมาส่งที่บ้านน้องระหว่างที่ขับรถไปนั้นใกล้ ๆบ้านเจ้าคิมผมก็เหมือจะเห็นยายแก่ ๆ ที่กำลังเดินอยู่คล้าย ๆยายคิมก็เลยค่อย ๆ จอดปรากฏว่าเป็นยายน้องจริง ๆ ผมก็เลยเรียกให้ยายมาขึ้นรถก่อนที่ผมจะขับไปส่งที่บ้านตอนแรก ๆ ยายก็ไม่ยอมเท่าไหร่หรอกเพราะยายเองก็เป็นคนที่เกรงใจคนอยู่แล้วไม่ต่างกันกับคิมเท่าไหร่แต่ก็อย่างน้อย ๆ ก็ได้มีเจ้าคิมที่เป็นคนอ้อนด้วยยายก็เลยยอมที่จะนั่งรถมาหลังจากนั้นก็เลี้ยวเข้ามาในซอย...ไม่นานเท่าไหร่นักก็มาถึง
'' ขอบคุณนะลูกที่มาส่งยาย..หลานยายมันไปกวนหนูมากไปยายขอโทษด้วยนะ ''
'' ผมไม่ได้ดื้อกับพี่เขาเลยน้ายาย...ใช่ป่ะพี่วิว...มายายเปิดประตูให้ '' ก่อนที่น้องจะขอกุญแจบ้านจากยาย
'' ใช่ยายครับ..ไม่ดื้อหรอกครับยาย...แต่ก็บอกยากนิดหน่อยเรื่องอาบน้ำ ''
'' ไหนบอกยายว่าไม่ดื้อไง...มานี่มาเล้ยยเจ้าหลานคนนี้ '' ยายยกมือขึ้นทำท่าทางจะตี ก่อนที่เจ้าคิมวิ่งอ้อมรถผม
'' ไม่อาวว...น้ายายหนูไม่ได้ดื้อเลย...พี่วิวเปิดท้ายเร็วๆ''ก่อนทีผมจะเอารีโมทมากดเปิดรถให้น้องก่อนที่เจ้าคิมจะรีบวิ่งเข้าไปในบ้านไป...หลังจากนั้นผมเลยขอตัวยายกลับบ้าน
'' ขับรถดี ๆ นะลูก '' ก่อนที่ผมจะขับรถกันออกมา
ผมไม่ได้เจอกับน้องๆเลยพักใหญ่ก่อนน้องจะเปิดเรียนอีกไม่กี่วัน มีอยู่วันหนึ่งที่ต้องจะต้องปิดเพื่อทำความสะอาดแต่ป้าผมเองไม่อยากที่จะขาดรายได้ก็เลยให้ผมมาทำแต่เช้าผมมาทำตั้งแต่ 6 โมงเช้าเพื่อที่จะรีบทำจะได้ทันเปิดสระให้ได้ไวที่สุด จนช่วงเวลาสายๆเกือบ 9 โมง ระหว่างที่ผมนั่งพักเหนื่อยอยู่ ป้าผมก็มา
'' วิวเสร็จทันเที่ยงไหมจะได้เปิดได้ ''
'' ทันอยู่แล้วผ้าเหลือก็แค่รอให้น้ำมันปรับสภาพอ่าครับ ''
'' เค...งั้นป้าฝากด้วยนะเดี๋ยวป้าจะไปทำธุระว่าจะเข้ามาทีก็เย็นๆโน้นเลย ''
'' ตามสบายป้า ''
ตอนนั้นผมอยากดูดบุหรี่ก็เลยมายืนดูดบุหรี่ที่หน้าสระว่ายน้ำ...ยังไม่ได้นานเท่าไหร่คิมก็นั่งวินเข้ามาที่สระ
'' อ้าวววพี่...วันนี้สระไม่ได้เปิดหรอ '' คิมเดินมาถามผมที่เห็นป้ายที่เขียนว่าปิด
'' ป่าวไม่ได้ปิดหรอก...วันนี้พี่ล้างสระอ่า ''
'' พี่ทำกับใครหรอ ''
'' ทำคนเดียวเนี่ยแหละ...ไม่มีคนช่วยหรอก ''
'' แล้วพี่ๆที่เป็นพวกครูสอนว่ายน้ำละพี่ไม่ให้เขามาช่วยอ่า ''
'' เขามีหน้าที่คนละอย่างกันไงแค่เขามาสอนเด็กแค่นั้น..พี่ก็ไม่อยากจะไปกวนเขาหรอก ''
'' งั้นครั้งหน้าพี่โทรหาผมก็ได้เดี๋ยวผมมาช่วย ''
'' เราตัวเล็ก...ไม่ไหวหรอกมันเหนื่อยจะตาย ''
'' น้า ๆ ให้ผมมาช่วยดีกว่าอยู่บ้านเฉย ๆ''
'' อ่าครั้งหน้าถ้าพี่จะล้างพี่จะให้เรามาช่วยแล้วกัน….มีน้ำใจนะเนี่ยเราฮ่ะไอ้เตี้ย...จะน่ารักไปไหนฮืม ''ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปบี้ที่คางน้องเบา ๆ
'' รู้แล้วอ่าค้าบไม่ต้องบอก...แบร่ '' เจ้าคิมชักสีหน้าก่อนที่จะแลบลิ้นปลิ่นตาใส่ผม
ผมก็เลยชวนเจ้าคิมเข้ามาในสระ...ก่อนที่เราจะไปหาที่นั่งเล่นกัน...ระหว่างที่เรานั่งเล่นกันอยู่เจ้าคิามก็ถามโน้นนี่นั่นเกี่ยวกับสระ เหมือนราวกับว่าโตไปน้องมันจะทำสระว่ายน้ำตัวเองซะอย่างงั้น….
'' แล้วเนี่ยมาหาพี่มีอะไรเหรอป่าว...ฮืม '' ผมหันไปถามเจ้าคิมที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
'' มาไม่ได้หรอ..ก็แค่คิดถึงก็เลยมาเล่นด้วยง่า….ทีหลังผมไม่มาก็ได้ ''
'' ป่าว...ไม่ใช่แบบนั้นพี่ก็อยากให้เตี้ยมาหาบ่อย ๆ พี่ก็แค่ถามดูแค่นั้นเอง ''
'' แน่ใจ!!...จริงๆ ผมก็จะมาเล่นน้ำเนี่ยละเนี่ยกระเป๋า '' ก่อนที่เจ้าคิมจะพลิกกระเป๋าที่มีชุดว่ายน้ำและผ้าขนหนูในกระเป๋าและขนมอีกนิดหน่อย
'' แล้วไม่มีใครมาเหรอ….เตี้ย..เพื่อน ๆ เราอ่า '' ผมหันไปถามน้องเพราะกลัวเขาจะไม่มีเพื่อนเล่นน้ำ
'' พวกมันว่าจะมาเที่ยง ๆ ผมก็เลยออกมาก่อนแล้วก็แวะมาหาพี่เนี่ยละ ''
'' แล้วเนี่ยเตี้ยหิวป่ะ...กินไรแล้วยังอ่า ''
'' กินมาแล้วพี่...ยายทำกับข้าวให้กินละ ''
'' พี่อ่าพี่วิว...กินไรยัง….เดี๋ยวผมเดินไปซื้อสั่งให้ไหมข้าว ''
'' ก็ดีนะ...ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มา...งั้นเอาเป็นข้าวกระเพราแล้วกัน ''
'' เคพี่..ผมฝากเป๋ากับโทรศัพท์หน่อยดิเกงผมมันไม่มีกระเป๋า '' คิมส่งโทรศัพท์มาให้ผมก่อนที่จะเดินไปสั่งข้าวให้...พอสักพักเจ้าคิมก็ถือจานใส่ข้าวมาให้ผม
'' เนี่ยพี่วิวข้าว..พี่เขาใส่จานให้บอกว่าเดี๋ยวจะมาเก็บเอง '' คิมบอกก่อนที่จะส่งจานข้าวให้ผมแล้วหยิบขนมที่อยู่ในกระเป๋ามากิน หลังจากนั้นได้ไม่นานพนักงานขายตั๋วที่สระ ก็มา
'' วิว...เปิดได้แล้วยังอ่า...มีเด็กมารอเล่นแล้วหรอเนี่ย '' พี่เขาคงเห็นเจ้าคิมนั่งอยู่ก็เลยถามผม
'' ยังเลยพี่..เที่ยงแหละ..รอน้ำมันปรับอยู่ก็เด็กมันรอเพื่อนด้วยก็เลยให้มารอข้างในก่อนอ่าพี่.. ''
พี่เขาก็เลยบอกว่าเดี๋ยวจะไปซื้อของที่เซเว่นก่อนจะฝากซื้อไรไหมผมเลยบอกพี่แกไปว่าไม่เป็นไร ก่อนแกที่จะเดินออกไป
ระหว่างนั้นเจ้าคิมก็ชวนผมเล่นเกมส์คุกกี้รันในโทรศัพท์เพือเป็นการฆ่าเวลากันไป….จนเวลาผ่านไปเกือบจะเที่ยง...พวกเอฟก็ทักมาหาผมถามหาคิมว่ามาแล้วยังก่อนที่ผมจะตอบเจ้าเอฟไป พอได้เวลาที่สระเปิดผมก็ไปจัดแจงเก็บเครื่องไม้เครื่องมือต่าง ๆ เสร็จก่อนที่จะเดินออกมาเอาป้ายที่เขียนบอกเวลาเปิดสระออกระหว่างนั้นที่หน้าสระก็เห็นมีเด็ก ๆ ที่ตอนนั้นก็มีมานั่งรอกันที่หน้าสระกันบ้างแล้วก็รีบเดินเข้ามาเมื่อรู้ว่าถึงเวลาเปิด ก่อนที่จะเดินมาซื้อบัตรเล่นน้ำผมเองก็เลยเดินมาบอกเจ้าคิมให้ไปเปลี่ยนชุดได้แล้วลงเล่นได้...ก่อนที่ผมจะไปเตรียมชุดว่ายน้ำออกมาให้เด็ก ๆ ไว้เช่ากัน(แต่ส่วนใหญ่เด็ก ๆ ที่มาเล่นน้ำที่นี่ต่างก็มีชุดว่ายน้ำกันหมดอยู่แล้ว) หลังจากที่ผมไปจัดการเรื่องต่าง ๆ เสร็จผมก็เข้าไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำเพื่อเตรียมมาคุมเด็ก ๆหลังจากนั้นกลุ่มเอฟก็มา
'' พี่วิว...หวัดดีคับพี่ '' กลุ่มเอฟเดินมาและยกมือหวัดดีผมก่อนที่จะเดินกลับออกไปซื้อบัตร
'' ไปเปลี่ยนชุดๆ'' คิมตะโกนบอกเพื่อน ๆให้รีบไปเปลี่ยนชุด
หลังจากนั้นจากที่เอฟเปลี่ยนชุดกันมาเสร็จแล้วกลุ่มเอฟก็วิ่งมาก่อนที่จะพากันกระโดดลงไปในน้ำเล่นกัน ระหว่างนั้นเอฟก็ชวนเพื่อน ๆ แข่งกันว่ายน้ำโดยมีเงินเป็นเดิมพัน...แต่ก็ไม่ได้เยอะอะไรมากนัก
'' ไอ้คิมมาดิ...แข่งป่าว... '' เอฟหันมาถามคิมที่กำลังเกาะอยู่ที่ขอบสระข้าง ๆ ผม
'' ไม่อะเอาเลย...กูเหนื่อยอยู่พวกมึงแข่งกันเหอะ ''
'' พี่วิว...เอาป่าว.. '' คิมที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็หันมาถามเกินว่าผมจะสนใจ
'' ไม่อ่าพี่...ต้องทำงานไปด้วยนะเตี้ย…มันไม่ใช่เวลาเล่น ''
'' เล่นหน่อยเดียวไม่เป็นไรหรอกมั้งพี่ก็หลานเจ้าของสระเลยนะใครจะว่าพี่ละใช่ป่ะ ''
'' ก็จริงแต่..เราก็ไม่ควรจะทำเป็นตัวอย่างไม่ดีจริงป่ะ...เตี้ย..ฮืม '' ก่อนที่ผมจะดึงเจ้าคิมมากอดก่อนที่จะหอมแก้มน้องไป เบา ๆ
'' เห้ยย...พี่วิว..คนเริ่มเยอะแล้วอ่า...อายเขา '' คิมรีบเอนตัวหลบด้วยความเขิน...เพราะคิมเองก็กลัวเพื่อนๆจะเห็นที่ผมแอบหอมแก้มหลังจากที่เอฟกับเพื่อน ๆ ที่เหลือก็ว่ายน้ำมาหาผมแล้วให้ผมเป็นกรรมการให้ว่าใครจะชนะก่อนที่ น้อง ๆ จะไปว่ายมาเกาะที่ขอบ
'' ใครว่ายไปที่ขอบสระฝั่งนั้นก่อนได้ชนะเคป่ะตาละ 10 บาท...เดี๋ยวให้พี่เขานับ...อ่ะพี่นับ... '' ก่อนที่คิมจะปีนไปบนขอบสระแล้วนั่งดู ก่อนที่เด็ก ๆ ที่เหลือจะรับข้อตกลงก่อนเอฟจะบอกให้ผมเริ่มนับอีกครั้ง
'' พร้อมนะ….1...2..ซั่ม... '' แต่ดูเหมือนว่า ในเด็ก 5-6 คนนี้ที่แข่งกัน...ภีมจะจับจังหวะที่ผมนับได้ดีกว่าก่อนที่จะดีดตัวออกจากขอบสระอย่างรวดเร็ว…
'' พี่ดูไอ้ภีมดิว่ายโครตไวเลย...อ่า '' คิมหันมาบอกผมทันทีที่เห็นเพื่อนรักอย่างเอฟจะเจอทิ้งห่าง
'' ดูไปก่อนเตี้ย...มันใช้แรงเยอะต้น ๆก็ ใช่ว่าจะดีนะ '' แต่มันก็เป็นระยะ สั้นๆที่ไม่ได้ไกลอะไรมากเท่าไหร่แค่ 25 เมตรแต่ก็เล่นเอาเด็ก ๆ อย่างพวกเจ้าเอฟเหนื่อยได้เหมือนกันก่อนที่ภีมจะชนะไปรอบแรก ก่อนที่จะท้าทายกันต่อ
'' ไอ้ภีมมันโกง...อ่ามันออกก่อนอ่าพี่วิว.. '' เอฟที่เหมือนจะเสียเงินเริ่มที่จะไม่พอใจซะเท่าไหร่เพราะคิดว่าเพื่อนตัวเองโกง
'' ภีมไม่ได้โกงหรอก...พี่ดูให้อยู่เอฟ...แก้ป่ะละ ''
'' ใช่ ๆ แก้ป่าวว... '' ทั้งภีมแล้วก็เพือน ๆ ที่เหลือต่างแซวเอฟ รึแม้แต่เพื่อนซี้อย่างคิม….ก็ช่วยกันเล้า
'' ก็มาดิ้...อีกรอบก็ได้ '' แต่ดูเหมือนรอบนี้จะมีแค่ เอฟแล้วก็ภีมเท่านั้นที่จะแข่งเพราะน้อง ๆ ที่เหลือบอกไม่ไหวแล้ว
'' พี่ๆ ถ้าภีมมันชนะรอบนี้มันก็ได้เยอะเลยอ่าสิ ''
'' ใช่...มั้งเราเล่นตาละเท่าไหร่กัน...ละ ''
'' ก็ตาละ 10 อ่าพี่...มันก็ได้เกือบร้อยเลยนะถ้าภีมชนะอีกก็ป๋าเลยอ่าดิ '' เด็ก ๆ ที่เหลือก็ต่างพากันเชียร์เจ้าภีมอย่างเต็มที่มีแ่ต่คิมเท่านั้นที่เชียร์ เอฟคนเดียว
'' เชี่ยเอฟ….เร็ว ๆหน่อยอ่อนว่ะเอาดีๆดิเพือน ''
'' ได้...เค ๆ พี่วิว...นับเลยพี่ '' ก่อนที่เอฟจะบอกใ้หผมเป็นฝ่ายนับให้
หลังจากที่ปล่อยตัวเด็ก ๆทั้งสองคนไปได้ระยะหนึ่งดูเหมือนรอบนี้เอฟจะชนะหลังจากที่ภีมว่ายออกข้างๆไปเรื่อยๆเพราะทั้ง 2 ไม่ได้ใส่แว่นกันน้ำก็เลยทำให้เอฟว่ายได้ดีกว่าก็เลยชนะไปเพราะภีมได้ยินเสียงเพื่อน ตะโกนว่าว่ายเบี้ยวก็เลยเสียจังหวะหยุด นิดหน่อยก่อนที่จะว่ายต่อแต่ก็ทำให้ตามไม่ทันภีมก็หายกันกับเอฟ แต่ภีมก็ยังได้เงินเพือนที่เหลือไปอยู่ดี...ก่อนพี่บอกว่าไม่เล่นเพราะด้วยความว่าเหนื่อยที่ว่ายติดต่อกันนาน ๆ แล้วภีมก็รีบขึ้นสระก่อนที่จะไปนั่งพักข้างบนแล้วแน่นอนเด็ก ๆ ก็กรูกันเข้าไปหาเจ้าภีมที่ตอนนี้แต่ละคนต่างเรียกเจ้าภีมว่าเสี่ย….ภีมก็ซื้อหนม และ น้ำ นิดหน่อยมาก่อนจะมานั่งกินกับเพื่อนๆกัน ดูๆไปแล้วผมเองว่าเจ้าภีมก็มีน้ำใจอยู่เหมือนกัน…
'' เตี้ย...ไม่ไปกินกับเพื่อนเหรอภีมมันเลี้ยงเลยนะ ''
'' ไม่อ่าพี่...ไปไม่ทันหรอกดูดิเดี๋ยวภีมมันก็ไม่ได้กินอ่ะให้มันกินกัน ''ก่อนที่เจ้าคิมจะว่ายน้ำเล่นต่อ
หลังจากนั้นเด็ก ๆ ก็ มาเล่นกันต่อจนเกือบบ่าย 3 โมงเจ้าคิมว่ายน้ำมาหาผมก่อนที่จะชวนผมออกไปกินข้าวกัน
'' พี่วิว...ไปกินข้าวกันป่าว... ''
'' หิวแล้วเหรอ...จะไปกินไรอ่า..เตี้ย... '' ผมหันไปถามน้องที่เกาะอยู่ข้างหลัง
'' แล้วแต่พี่...อ่ากินตามสั่งก็ได้พี่..เดี๋๋ยวผมไปสั่งให้ป่ะเอามากินในสระ '' ก่อนที่ผมจะบอกน้องว่าจะเอาอะไรก่อนจะบอกว่าจะกินอะไรก็สั่ง ผมเองก็กลัวว่าเด็ก ๆ ที่เหลือมันจะหิวก็เลยบอกให้น้อง ๆ ขึ้นสระมาเอาเงินไปซื้อ มาม่าไปกินเพราะกลัวว่าน้อง ๆ จะหิวกัน ก่อนที่คิมจะเดินถือข้าวมา 2 กล่อง
'' พี่วิว...ผมจ่ายให้พี่แล้วนะ...ผมเลี้ยง '' ก่อนที่จะหยิบข้าวกล่องให้ผม
'' เห้ย...ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่เอาตังให้ ''
'' พี่เลี้ยงผมเยอะแล้วให้ผมเลี้ยงพี่มั่งอย่าดื้อดิ '' ก่อนที่น้องจะเดินอ้อมไปอีกฝั่งแล้วนั่งลง
'' ไม่เอาได้ไง..อย่าดื้อ ''
'' เอาหน่าพี่..เดี๋ยวพี่ก็เลี้ยงผมอยู่ดีครั้งต่อไปอ่ะ...กินพี่อย่าเรื่องมาก ฮ่า ๆ'' ก่อนที่น้องจะขำเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าไปกินข้าวต่อก่อนที่น้อง ๆ ที่เหลือจะถือมาม่าที่ผมให้ไปซื้อเอามากิน...ก่อนที่เอฟจะยื้้อเงินทอนมาให้ผม
'' พี่วิว...เนี่ย..เงินทอน ''
'' พี่วิว...พี่เลี้ยงมันเหรอ... ''
'' พี่กลัวว่าเพื่อนเรามันจะหิวพี่ก็เลยเลี้ยงพวกมัน ''
'' พวกมึงอย่าไปขอพี่เขาเยอะดิเกรงใจมั่ง...ชิบหาย ''
'' พี่เขาเลี้ยงเอง...อ่าพวกกูไม่ได้ขอเลย ''ภีมหันมาตอบเจ้าคิม
หลังจากนั้นผมก็เป็นฝ่ายเครียประเด็นนี้เช่นเคย...แต่ก็เขาใจน้องนะว่าคิมเองก็เกรงใจผมไม่อยากให้ผมเลี้ยงแต่ก็นะผมก็สงสารอ่าเนอะจะ เลี้ยงแค่คนเดียวก็ยังไงอยู่ก็เลยซื้อให้น้องที่เหลือกินด้วย
หลังจากที่พวกเด็ก ๆ กินอะไรเสร็จแล้วก็พากันไปเล่นน้ำกันต่อส่วนผมก็ลงไปดูและความเรียบร้อยในสระต่อจนเกือบ 5 โมงเย็นเด็ก ๆ ก็เริ่มที่จะเลิกกันก่อนที่จะขึ้นจากสระก่อนจะไปเปลี่ยนชุดกัน ก่อนที่เด็กๆจะเดินมาบอกผมว่าจะกลับกันแล้ว เด็ก ๆ ที่กลับไปก็มี พวกเจ้าภีมกับเพื่อนที่เหลือ..ก่อนที่นัทจะเดินมาหาเอฟก่อนจะบอกรอกลับพร้อมกัน…
'' แล้วเตี้ยจะกลับยังไง... '' ผมหันไปถามคิมที่พึ่งจะเปลี่ยนชุดเสร็จ
'' ว่าจะให้พี่ไปส่ง...อ่า ''
'' แล้วเราละสองคนนี้กลับยังไง ''
'' นัทมึงกลับเลยก็ได้กูจะให้พี่วิวไป..ส่ง ''
'' กูหมดเงินแล้วเชี่ยแล้วกูว่าจะยืมเงินมึงกลับเนี่ย... ''
'' แล้วมึงก็ไม่บอกกูตั้งแต่ทีแรกตอนนี้กูไม่มีเงินแล้วเนี่ยจะให้พี่เขาไปส่งอยู่เลยนัท '' เอฟบอกเหตุผลกับเพื่อนไปเพราะคงกลัวเพื่อนจะหาว่า งก (555+)
'' ไม่เป็นไรนัทพี่ไปส่งก็ได้...ไม่เป็นไรแต่...รอพี่ทำไรเสร็จก่อนนะปิดสระโน้นแหละ '' ก่อนที่เด็กๆ จะพยักหน้ากัน
หลังจากนั้นผมก็แยกออกมาเพราะต้องทำงานไปด้วยส่วนเด็ก ๆ ก็มารวมตัวกันเล่นเกมส์เพื่อรอเวลาผมเลิกงาน….จนเกือบ 2 ทุ่ม กว่าๆ ก่อนที่จะได้พาน้อง ๆ กลับกัน
'' แล้วเนี่ยจะ..กลับกันเลยป่ะ..พวกเราจะไปไหนกันต่อป่ะ..กินไรกันไหมหิวป่าว ''
'' ไม่พี่ไม่เป็นไรคับ..'' เด็กๆต่างตอบเป็นเสียงเดียวกัน
ผมก็เลยขับไปส่งน้อง ๆ ก่อนจะส่งคิมเมป็นคนสุดท้ายเพราะทางที่จะไปส่งคิมมันใกล้บ้านผมด้วยก็เลยเลือกส่งน้องเป็นคนสุดท้าย...หลังจากนั้นไม่ได้นานเท่าไหร่ก็ขับมาถึงหน้าบ้านเจ้าคิม
'' เตี้ย...พี่ส่งตรงนี้นะเดี๋ยวพี่จะต้องไปซื้อของอีกจะกลับรถยาก ''
'' ได้พี่...เดี๋ยววันศุกร์นี้ผมไปหาพี่ที่บ้านนะ...ขับรถดีๆนะพี่ระวังด้วยผมไปละพี่ '' ผมยิ้มให้เจ้าคิมเล็กน้อยก่อนที่น้องจะยกมือไหว้ และ เดินเข้าไปในซอย…
เช้าวันศุกร์…..โปรดติดตามตอนต่อไป....
คิมมันรักพี่วินแล้ว ดูดออกป่ะ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ รอติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ดีใจด้วยครับ ผ่านคัดเลือก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ ขอบคุนน่ะ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ คิมน้อยน่ารักเสมอ