เจ้าสัวน้อย ตอนที่ 12 ตั้ง...แต่เช้า
ที่เรือนรับรอง ในเช้าวันรุ่งขึ้น แชมป์กับซิกที่ก่อนนอน ตีกันแทบตายแต่ไหงเช้านี้.... ทั้งคู่ตื่นขึ้นเเละหันมาสบตา
"เฮ้ยยย... อะไรว่ะเนี่ย"
แชมป์อุทานพร้อมผลักตัวออกจากซิกเพราะร่างกายแชมป์ถูกซิกกอดไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
"ไอ้ฉวยโอกาศ" ตุบ แชมป์ชกที่มุมปากซิก
"โอ๊ย เป็นบ้าอะไรเนี่ย ใครฉวยโอกาศนาย"
"ก็พี่กอดแชมป์อยู่อะ"
"โอ๊ย ก็เมื่อคืนนายนอนดิ้นผ้าห่มมันหลุดออก พอเอาห่มก็ถีบออกอีก แล้วดึก ๆ ก็นอน
ตัวขดหนาวแอร์ ก็เลยเข้าไปกอดจะได้ไม่ปอดบวมตายก่อน ดูดิเนี่ยทำคุณบูชาโทษแท้ ๆ"
"ขอโทษ"
"ชิ"
"นี่ ก็ขอโทษเเล้วไง"
"หมัดโคตรหนักลูกนักมวยเปล่าเนี่ย"
"ลูกทหาร มีอะไรไหมไปอาบน้ำเดี่ยวแชมป์ทำแผลให้"
"ดึงหน่อย""เยอะละชกแค่ปากไม่ได้ชกท้อง"
"น๊า ดึงหน่อย"
"เฮ้อ เวรและกรรมของมึงเนี่ยไอ้แชมป์ มาส่งมามาครับ"
ระหว่างนั้นซิกก็แกล้งทำแชมป์เซเเต่กรรม แชมป์ดันล้มจริงและล้มไปปากชนกับดุ้นของซิก
ที่กำลังแข็งโด่เป็นลำพาดซ้ายในเกงใน "แชมป์ แชมป์ เป็นไรเปล่าหิวกล้วยเหรอ" ซิกเอ่ยแซว
เพราะแชมป์ซบไปนานที่สำคัญแชมป์หน้าแดงมาก ซิกเองก็หน้าแดงพอๆกัน
"ไอ้พี่ซิกบ้า ลุกไปอาบเองแล้วกัน"
"เอ้า ไม่ดึงแล้วเหรอ"
"ไม่ ไอ้พี่โรคจิต"
แชมป์ลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูและวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างอาย ๆซิกที่ยังอยู่บนเตียงก็แอบมอง
และขำตาม "แข็งสู้ปากเขาขนานั้น ชอบเขาเหรอลูกพ่อ55 แปลกหว่ะทำไม่เวลาใกล้แชมป์
กูต้องตั้งด้วยว่ะ หรือว่ากูชอบแชมป์ว่ะ" ส่วนแชมป์เองที่กำลังอาบน้ำอยู่ก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น
เมื่อกี๊ "โอ๊ยยคิดอะไรว่ะแชมป์ ไม่ชอบ ไม่ปลื้ม ไม่คิด ไม่คิด อะนั้นแข็งทำไมเนี่ยหรือว่าอย่า
บอกนะว่ามีความรู้สึกกับพี่ซิก อีตาหมวดบ้ากาม"
หลังจากที่ทั้งคู่ผลัดกันอาบน้ำและแต่งตัวเสร็จก็มาทำแผลที่บ้านใหญ่ ทุกคนรู้เรื่องก็ถึงกับฮา
"ไอ้แชมป์ นอนดิ้นตั้งแต่เด็กจนโตเลยเหรอเรา"
"ลุงเสือก็ ปกตินอนคนเดียวก็ไม่มีอะไรนี่ครับ"
"เป็นไงบ้างซิกหมัดน้องแชมป์"
"โคตรหนักเลยหว่ะน้ำมนต์ เห็นทำอาหารเรียนคหกรรมมาลัยดอกไม้แกะสลักนึกว่าหมัดจะนุ่ม"
"ไม่เสียแรงนะเราที่เป็นลูกผู้กองเบสกับเจ้าบูม"
"อาดิวรู้จักพ่อกับพ่อของแชมป์ด้วยเหรอครับ"
"รู้สิ ก็บูมเขาเป็นเพื่อนกับอาไผ่แฟนอาม่อน"
"หือคุณ ผัวม่อนมัน"
"เฮีย น้องอั๊ว เมื่อก่อนก็มาช่วยงานไผ่ที่อู่บ่อยๆ พอเกณฑ์ทหารและพบรักกับผู้กองบูม
หลังจากปลดประจำการเบสก็ออกจากอู่ไปทำค่ายมวยกับผู้กองเบส ค่าย บ. พยัฆค์หมัดมังกร
อากงเราไปเปิดค่ายมวยให้เเละให้ใช่ชื่อมังกรได้"
"กงนี่ก็เป็นที่รักของทุกคนจริงๆนะครับอา"
"ใช่เเล้วน้ำมนต์ องกงเป็นนักเลงที่นักเลงจริงๆ รักลูกน้อง ลูกหลาน เพื่อนพ้อง ขนาดลุง
เป็นแค่ลูกเขยยังรับรู้เลยว่าอากงรักลุงไม่จากจากดิวที่เป็นลูกในไส้"
"หมัดหนักแบบนี้เรียนมวยมาด้วยเปล่าเนี่ย"
"ก็มีบ้าง"
"สงสัยต้องไปเรียนบ้างละจะได้เอาไว้รับมือกับลูกเจ้าของค่ายมวย"
"ไปไหม อยู่ถัดบ้านกูไปกิโลครึ่ง"
"เออดีเลยไอ้มนต์ เลิกเรียนเย็นนี้ไปค่ายมวยกัน"
"กับข้าวเสร็จแล้วคร่าาทุกคน วันนี้หมิวทำเองกับมือ"
"แหลละอีเจ้ปลอกไข่ต้มยังเละเลยมึง นู้นน้องกล้ากับโอปอ แล้วก็พี่ปูแม่บ้านนู้นค่ะที่ทำ"
"อีมด มึงก็ให้กูโฆษณาบ้างได้ป่ะ กูอยากเป็นแม่บ้านเเม่เรือนเผื่อได้ผัวบ้างวัน สองวันนี้"
"อีเจ้ อีควายพริกน้ำปลามึงยังทำออกมาหมาไม่แดก เป็นผีบ้านผีเรือนนี่เเหละมึงรอกิน
ของไหว้ ไม่ต้องทำ"
"อีมด อีหลอกดูก"
หลังจากทานมื้อเช้าเสร็จทุกคนก็ไปมหาลัยพร้อมกัน ถึงแม้จะเรียนบ่ายแต่รุ่นพี่ก็ต้องไปเตรียม
กิจกกรมรับน้องกันก่อนงานนี้จะมีอะไรสนุกๆอีกไหมน๊าาา ที่ซุ่มม้านั่งคณะคหกรรมศาสตร์
มีมี่กับเพื่อเห็นกล้าอยู่กับเพื่อนไม่มีพวกน้ำมนต์อยู่ด้วย "เข้าทางกูละ ป่ะบีม จูน" มีมี่กับพวก
เดินตรงมาที่พวกต้นกล้า
"อีต้นกล้า"
"ครับ อีมีมี่"
"นี่แกกล้าเรียกรุ่นพี่แบบนี้เหรอ อีเด็กไม่มีสัมคาระวะ"
"พี่พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะคะ พี่เรียกเพื่อนหนูจิกกระบาลขนาดนี้ ก่อนสอนคนอื่นสอนตัวเอง
ก่อนไหมคะ"
"นี่พวกแก"
"พี่มีอะไรกับผม"
"ทำไม ตอน 11 โมงไม่มาเข้ากลุ่มรับน้อง"
"พ่อผมส่งมาเรียนครับ ไม่ได้ส่งมาเป็นทาสรุ่นพี่"
"อ้าวน้องคะพูดแบบนี้ไม่น่ารักนะคะ"
"ใช่ จูนพูดถูก ขอโทษรุ่นพี่แล้วไปวิ่งรอบคณะพร้อมตะโกนว่าผมจะไม่ทำแบบนี้อีกครับ
ขอโทษครับพี่มี่ ไป"
"แล้วถ้าผมไม่ไปหละครับ"
"ไม่ไปเหรอ ได้ ไม่ไปนี่ไง" มีมี่หยิบแก้วน้ำแดงมาสาดใส่ต้นกล้าจนเปียกเเละเห็นแผงอก
ที่น้ำมนต์แสนหวงงานนี้มันส์แน่ๆ
"เฮ้ยพี่มันมากไปเปล่า คิดว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะกัดใครก็ได้เหรอ"
"ไม่เป็นไรแชมป์ ขอแก้วน้ำหน่อย"
"แกจะทำอะไร"
"สาดมาก็สาดกลับไงอี...ควาย..." ต้นกล้าสาดน้ำที่ผสมน้ำหมึกแต่เป็นหมึกที่ใช้เล่นมายากล
ที่เพื่อนๆ ลองเล่นเพื่อทำโชว์ในคืนเลี้ยงรับน้อง แผนสูงแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ
"ว๊ายยยย แกกล้าสาดน้ำใส่ฉันเหรอ"
"ผมกรวดให้พี่กินต่างหาก จำใส่สมองของพี่ไว้ด้วยนะครับว่าอย่ามาวางอำนาจกับใคร"
"ใช่ คณะเราจะไม่เข้ากิจกรรมรับน้องทั้งคณะตกก็ตกย้ายทั้งชั้นปี1"
"ใช่ ใช่ ใช่"
รุ่นน้องปี 1 ที่อยู่ตรงนั้นต่างรวมตัวกันคัดค้านการกระทำของมีมี่ "แก อีกล้าปากดีนักนะแก"
มีมี่ดึงคอเสื้อต้นกล้ามาทำท่าจะตบ จังหวะนั้นน้ำมนต์กับเพื่อนๆมาพอดี ต้นกล้าจึงใช้วิชามาร
"พี่ครับกล้ากลัว กลัวแล้วครับ โอ๊ยพี่อย่าตบผมเลยโอ๊ยพี่"
"นี่แกทำอะไร ฉันยังไม่"
ต้นกล้าทำตัวสะบัดพร้อมหลบและกลัวเพื่อให้ทุกคนเห็นว่าต้นกล้าโดนทำร้าย น้ำมนต์จึงวิ่ง
เข้ามาห้าม
"หยุดนะมีมี่ คุณทำอะไรกล้า"
"เปล่านะค่ะน้ำมนต์"
"เปล่าอะไรเเล้วทำไมกล้าเปียกเเละเลอะเเบบนี้"
"พี่คนนี้สาดน้ำแดงใส่กล้าคะ" เพื่อนๆระแวงนั้นรีบพูดขึ้น เพราะทุกคนก็ไม่ค่อยชอบมีมี่อยู่แล้ว
"ฉันก็โดนมันสาดหมึกใส่พวกแกไม่เห็นหรือไง"
"ไหนหยะฉันไม่เห็นหล่อนจะเลอะอะไรเลย มีแต่น้องฉันเนี่ยที่เสื้อเลอะน้ำแดง"
"อีเจ้พูดถูก นี่รังแกขนาดนี้มันมากไปไหมห๊ะนางชะนีพลาสติก"
"อะไรว่ะอีมด"
"ก็ดูทั้งหน้าทั้งนมมันสิซิลิโคลนทั้งนั้น"
"นี่พวกแก"
"มีมี่ ถ้าคุณยังไม่เลิกวุ่นวายกับคนของผมคุณอยู่ไม่เป็นสุขแน่"
"น้ำมนต์ คุณ เฮ้ย หลบ"
มีมี่ฉุนเฉียวแล้วเดินออกไปพร้อมกับความแค้น "ไอ้บีมคืนเลี้ยงรับน้องมึงจัดหนักอีกล้า
ให้เต็มที่เลย" มีมี่ดูถ้าจะไม่จบง่ายๆแน่ "ว่าแต่แผนเธอว่างดีแน่นะ" บีมถามย้ำเพื่อความชัวร์
"ไม่พลาดแน่นอนมึงได้อีกล้าทำเมียแน่นอน จัดให้หนัก แหกได้แหก ฉีกได้ฉีก ยิ่งรุมโทรมด้วยยิ่งดี"
"รุมโทรมเลยเหรอ กูก็ชอบน้องมันนะทำมากไปเปล่า"
"อีพวกเกย์โดนควยก็ของชอบอยยู่เเล้วนี่"
"มีมี่แกพูดแรงไปเปล่าว่ะ"
"แรงงอะไรจูน"
"กูก็เป็นเกย์ มึงพูดแบบนี้ก็เหมารวมกูด้วยดิ"
"เฮ้ยคิดมากหน่า"
"กูจริงจัง กูไม่ชอบการเหยียดเพศ บางทีเกย์อย่างพวกกูก็ร่านน้อยกว่ามึง รู้ทั้งรู้ว่าน้ำมนต์
มีเเฟนแล้วมึงก็ยังพยายามแย่ง ก่อนด่าเพศไหนดูตัวเองก่อน"
"อีบีม"
บีมเดินออกไปจากมีมี่และจูน โดยจูนเลือกตามบีมไปทิ้งมีมี่ไว้คนเดียว งานนี่มีมี่จะหมดพวก
เพราะปากหรือเปล่าเนี่ย
ช่วงเย็นหลังเลิกเรียน น้ำมนต์ก็พาต้นกล้ากลับบ้านโดยใส่เสื้อบอลของน้ำมนต์ที่อยู่ในแทน
ไปก่อนเพราะเสื้อนักศึกษาดูท่าจะซักไม่ออกแน่ๆ เย็นนี้ทั้งหมดมุ่งหน้าไปบ้านของแชมป์ที่อยู่
ไม่ไกลจากบ้านน้ำมนต์ เราตัดมาที่คู่แชมป์ซิกกันดีกว่าครับ
"ยิ้มอะไรครับ"
"ก็ยิ้มให้แม่ย่านางหน้ารถไง"
"ไหนอะ"
"ทำเป็นไม่รู้ รู้ไหมว่าทำอะไรไว้เมื่อเช้า"
"ไอ้บ้ามันอุบัติเหตุ"
"รู้ไหมว่าตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้ยังแข็งเป็นช่วงๆเลยอะ"
"ทะลึ่ง"
"555 ทำไมต้องหน้าแดง หรือว่าเราเองก็แข็ง"
"ไอ้บ้า ขับรถไปเลย"
"อะนี่ใช่ไหมบ้านเรา สวยนะเนี่ย"
"บ้านเหรอ"
"ลูกเจ้าของบ้าน"
"ไอ้บ้า"
รถเก๋ง 2 คันมาจอดที่หน้าบ้านคันแรกอัดมา 6 คน น้ำมนต์ ต้นกล้า หมิว มด โอปอ เเละ
ไม้ แต่คันที่ 2 นี่สิ
"อ้าว ไงน้ำมนต์ต้นกล้ามาถึงบ้านอาเลย"
"สวัสดีครับอาเบส"
"สวัสดีทุกคน แล้วไงมา 2 คันไงคันเรามัอัดมาเป็นปลากระป๋อง มาๆเข้ามาก่อน"
"พ่อครับ"
"ไงเจ้าเเชมป์ นั่งสบายมากับใคร"
"คนขับรถครับพ่อ"
"หือ เดี๋ยวเอ็งมีคนขับรถตั้งแต่เมื่อไหร่"
"สวัสดีครับคุณพ่อ"
"อือ สวัสดี เพื่อนแชมป์เหรอ"
"เปล่าครับ อยากขอเป็นคนรู้ใจ"
"ไอ้นี่กล้าดี แล้วนั้นปากไปโดนไรมา"
"เรื่องมันยาวครับพ่อ เอ่อพ่อวันนี้มีคนอยากเรียนมวยพ่อจัดหนักให้หน่อยสิ"
"ไงมด กลับใจเป็นแมนเหรอลูก"
"อาเบส พูดไปนั้นคนนู้น ที่มากับแชมป์นู้น หนูกะอีเจ้มาเหล่นักมวย"
"ชอบส่งโค้กเหรอเรา"
"ครับ ส่งโค้กให้นักมวย"
"อ๋อส่ง....."
"อีเจ้ ห้ามผวน"
"เออเนอะ เด็กเยอะแล้วน้าบูมไม่อยู่เหรอคะน้าเบส"
"ไปตลาดกับพี่ดิว ป่านนี้ต่อราคากันแหลกเเล้วหละ มาไอ้หนุ่มขึ้นสังเวียน"
"ไม่เปลี่ยนชุดเหรอครับ ไอ้มนต์มีเกงบอลไหมว่ะ"
"ไม่มีหว่ะมีแต่เสื้อแฟนกูใส่อยู่"
"อะเกงนักมวย นี่เกงสเตขายาวเดี๋ยวหนอนออกห้องน้ำอยูนู้นครับ"
"ขนาดนี้แล้วพาไปก็ได้มั้งลูกชาย เอ๊ะ..หรือลูกสาว"
"พ่ออะ ยิ้มอะไรไอ้พี่ซิกไปเปลี่ยนชุด"
"ครับ"
"ว่านอนสอนง่ายแบบนี้ อาเอาไงครับ"
"อาหนะไม่ไงหรอกแค่จัดมวยชุดใหญ่ แต่อาคุ้นๆหน้า หน้าไอ้หนุ่มนี่มันเหมือนคนที่อาเคยรู้จัก"
"กิ๊กเก่าอาเปล่า"
"เฮ้ยหรือว่าไอ้หนุ่มนี่......"
เบสฉุดคิดถึงเรื่องในอดีตขึ้นมา พร้อมภาวนาว่าคงไม่ใช่ ไม่ใช่นะ งานนี้จะใช่อย่างที่เบสคิดไว้ไหม
ตามลุ้นตอนต่อไปนะครับ
เบสหลังลาออกจากทหารและบูมก็ปลดประจำการทั้งคู่ก็ได้ใช้ชีวิตร่วมกันและแต่งงานกันโดยมี
เจ้าสัวมังกรกับซ้อกิมฮวยเป็นผู้ใหญ่ของบูม ทั้งคู่มีลูกอุ้มบุญ 2 คนคือชัชกับแชมป์ และย้ายมา
เปิดค่ายมวยที่เชียงใหม่ เรื่องมันค้างจากซีรีย์ ทบ.ที่รัก ไว้ว่างๆจะย้อนเรื่องนี้ให้นะครับ......
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_131:}{:5_131:}{:5_131:} ชอบที่กล้าตอบโต้ได้ฉลากมากลูก ดูทรงแล้วมีมี่ไม่มีพวกแล้ว ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} สุดยอดเลยครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณรับ ขอบคุณมากครับ รออ่าน ทบ.ที่รักคับ ขอบคุณคร้าบบ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2