ซีรีย์ ผู้กองพ่ายรัก ตอนที่ 3 ลูกชายผู้การ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-3-26 11:33"เกิดมาจนทุกข์เหลือทนหนอพลตำรวจ เรื่องศักดิ์ศรีไม่มีโอ้อวด พลตำรวจผู้น้อยด้อยขั้น"
เสียงร้องเพลงที่ป้อมยามหน้าศูนย์บัญชาการที่วันนี้ ตำรวจหนุ่มรูปหล่อ 2 นายอยู่เวรเฝ้า
ป้อมยาม วันเวลาผ่านไปนานเพราะไม่ได้มาเขียน นุกับวีเรียนจบและสำเร็จการศึกษาจาก
โรงเรียนนายร้อยตำรวจ นุ ติดยศ ร.ต.อ.ภาณุ ส่วนวีมีคุณพ่อเป็นผู้กำกับการได้ทำผลงาน
และมีโอกาศเติบโตได้ไวกว่านุ ตอนนี้วีติดยศ พ.ต.ท.กวี แต่ดูท่าทั้งคู่ก็ยังคบหาและรักกัน
มากกว่าเดิม
"โอ้โห เข้าป้อมยามมาก็ลูกสาวผู้การเลยนะมึง ผู้กองนุ"
"ยามเช้าฝนพรำๆแบบนี้สักหน่อย มึงกินไรมายังไอ้พี เอ๊ย ผู้กองพี"
"ยังหว่ะตื่นสายรีบมาเข้าเวรเดี๋ยวไม่ทัน เรียกกูตามเดิมก็ได้อยู่แค่ 2 คน"
"เออ มีมาม่าอยู่หิวก็ชงกินได้เลย"
"เฮ้ย...ขอบใจเพื่อน ว่าแต่ผู้พันกวียังไม่มาเหรอว่ะ"
"ยังเว้ย สายยังไม่รายงานว่าจะมาพร้อมท่านผู้การหรือเปล่า"
"เฮ้อ... มึงนี่ก็เนอะรู้ว่าเสี่ยงแต่ก็ชอบลองของ"
"อะ ยิ่งเสี่ยงยิ่งท้าทาย"
"เอาจริงนะอีคุณหนูอรอะไรเนี่ยแม่งก็เกินไปหว่ะ คิดว่าพ่อตัวเองใหญ่หรือไง แม่งเรายศผู้กอง
สั่งให้เรามาคุ้มป้อมยาม ร.ต.อ.นะเว้ยไม่ช่ ร.ป.ภ."
"555 บ่น เออกูขอโทษละกันพามึงเดือดร้อน"
"ป้อมยามทราบ ป้อมยามทราบ"
"ร.ต.อ.ภาณุ อยู่เวรรับทราบครับ"
"อีก 15 นาที รถท่านผู้การจะไปถึงโปรดเตรียมความพร้อม"
"ทราบครับ"
หลังจากวางสายวิทยุสื่อสารนุก็อกมาเตรียมเปิดไม้กั้นให้รถท่านผู้การ และเเล้วก็ตามเวลารถ
ผู้การขับมาถึงพอดี นุทำความเคารพเจ้าหน้าตามระเบียบ "สวัสดีครับท่านผม ร.ต.อ.ภาณุ
รายงานตัวครับ"
"ผม ร.ต.อ.พีรภัทร รายงานตัวครับ" นุกับพียืนทำความเคารพตามระเบียบโดยที่รถคันนี้ได้
ลดกระจกลงเพื่อตอบรับการทำความเคารพ แต่เอ๊....
"เข้มแต่เช้าเลยนะครับผู้กองนุ" เสียงนุ่มนวลเอ่ยขึ้นหลังจากที่กระจกลดลงมาครึ่งหนึ่ง วีส่ง
ยิ้มให้เพราะเขานั่งอยู่ฝั่งที่นุยืนอยู่ ทั้งคู่ส่งยิ้มให้กันผู้การถึงแม้จะไม่ได้ห้ามแต่ก็ครึมอยู่นิดๆ
"อะ ฮึ้ม นานไป จ่าขับไปเดี๋ยวผมสแกนเข้างานไม่ทัน"
"ไปก่อนนะ เดี๋ยวเที่ยงเจอกัน"
"รับทราบครับ"
รถท่านผู้การขับเข้าไปในศูนย์บัญชาการ นุได้แต่ยิ้มตามหลังส่งคุณกวีเข้างาน
"ไอ้นุ ไอ้นุ ไอ้นุ"
"ฮะ อะไรไอ้พี่เรียกดังเลย"
"เหม่ออะไรนักหนาว่ะ ตีป้อม เอ๊ย เข้าป้อม ฝนยิ่งพร่ำ เดี๋ยวกูป่วย"
และเเล้วเวลาพักก็มาถึง วีส่งคนมาตามนุกับพี่ไปทานมื้อเที่ยงด้วยกันที่โรงอาหารภายในศูนย์
เมื่อมาถึง
"มาเลยผู้กองนุผู้กองพี" วีเอ่ยช่วย
"เอ่อ...ท่านนั่งด้วยใช่ไหมครับ"
"ใช่คุณพ่อนั่งด้วย กลัวอะไรคุณพ่ออกจะใจดี"
"เกรงในอะ เดี๋ยวนุนั่งโต๊ะด้านหลังดีกว่า"
"กล้าขัดคำสั่งผมเหรอผู้กองภาณุ"
"เอ่อ..."
"เอ่ออยู่นั่นแหละมึง" พีกระซิบข้างๆ
"เอ้ามาเเล้วลูกชายอีกคน นั่งตามสบายเลยนุ พี"
"แต่ท่านครับ"
"เวลาพัก ถือว่าฉันทำโทษนายที่ทำฉันสายเมื่อเช้า 5 นาที มาเร็วกินข้าว หิวแล้ว"
"ผมนั่งโต๊ะถัดไปดีกว่าครับยศท่านสูงกว่าผม ผมไม่กล้าเหิมเกริมครับ"
"ก็รู้ตัวดีนี่ ว่าเป็นชั้นผู้น้อย สวัสดีค่ะคุณลุงกวิน พี่กวี"
"หนูอร มาพบคุณพ่อเหรอ"
"ใช่ค่ะแต่เหมือนจะไม่ทันคุณพ่อน่าจะออกไปทานข้าวแล้วอรขอนั่งร่วมโต๊ะด้วยนะค่ะ"
"ฮื้อ...แปลกเนอะคนยศน้อยเขายังรู้จักเจียมตัว คนไม่มียศนี่ถืออำนาจอะไรถึงกล้านั่ง"
"พี่กวี อรมาทานข้าวเที่ยงด้วยจะเป็นไรค่ะ"
"พี่จะทานกับคุณพ่อและเพื่อน"
"เพื่อนเหรอค่ะ"
"ตอนนี้เพื่อนตอนหน้าอาจผัวพี่ก็ได้ คุณอรมีอะไรไหมครับ"
"คุณลุงค่ะ พี่กวี"
"หนูอร ถ้าพี่เขาไม่ชอบลุงก็ทำอะไรไม่ได้ ลุงเลี้ยงกวีเขาได้แค่ตัวถ้าจะร่วมโต๊ะก็เชิญ"
"คุณลุง"
"นุ พี นั่งร่วมโต๊ะ ถือว่านี่คำสั่งผมผู้การที่มียศใหญ่กว่าคุณ 2 คน"
"ครับท่าน"
นุกับพี่นั่งร่มโต๊ะทานข้าวโดยมีวีนั่งอยู่ตรงข้ามทั้งคู่สบตากันไปมาโดยมีคุณหนูอรคอยขัด
"พี่วีค่ะ อรอยากทานเเกงเขียวหวาน"
"น้องอรแขกหักเปล่าครับ"
"ปกตินี่ค่ะ"
"ตักเองเองครับไม่ได้พิการอะไร นุครับทอดมันปลากรายของชอบคุณ"
"ขอบคุณครับ"
"ทีอีกคนไม่เห็นเป็นอะไรพี่วียังตักให้เลย"
"มันเป็นตามอารมย์ผมครับว่าอยากดูแลใคร พ่อครับบ่ายนี้ผมมีไปประชุมที่กระทรวง"
"อือ เอารถส่วนตัวพ่อไปก็ได้จอดอยู่ที่โรงจอดหลายวันละ"
"ผมขอให้นุขับรถให้ผมได้ไหมครับ"
"คำสั่งเล็กๆแค่นี้ไม่ต้องถึงพ่อก็ได้มั้ง ว่าไงนุ ลุงฝากงานนี้ได้ไหม"
"ได้ครับลุง เอ๊ยได้ครับท่าน"
"อรไปด้วย"
"ไม่ต้องครับรถเบนซ์ 2 ที่นั้ง คนที่ 3 ไปไม่ได้"
"แหม่พี่วีนี่ดูท่าจะกินผู้กองนุให้ได้เลยนะค่ะ"
"เช่นกันกับที่คุณหนูอรอยากกินผมนั่นแหละครับ"
"พี่วี"
"ผมขอตัวก่อนนะครับพ่อ ป่ะนุ"
วีดึงมือนุลุกขึ้นไปที่ห้องทำงานเพื่อเตรียมเอกสารประชุมและให้นุขับรถพาออกไปอย่างไว
"ทานข้าวอิ่มไหมอ่ะนุ"
"อิ่มครับ"
"เอาดีดีไม่อิ่มก็เเวะทานก่อนประชุมบ่าย 2 นี่เพิ่งเที่ยงครึ่ง"
"ได้เหรอครับ"
"อะ ตกลงกินไม่อิ่ม"
"ครับ"
"555 ขอโทษนะครับที่รีบพาออกมารำคาญยายอร"
"เขาจีบวีมาตั้งเเต่เรียนแล้วนะ"
"ทำไม ไม่อยากคบกับวีก็บอกวีจะได้ไม่รั้ง"
"อย่างอนดิ รักแล้วให้ลืมได้ไงเกี๋ยวเตี๋ยวปลาร้านโปรดคุณไหม"
"ก็ได้แต่นายต้องเลี้ยงนะ"
"ครับผม"
"พูดเล่นเเดี๋ยววีเลี้ยงเองเงินเดือนนุก็น้อยกว่าเราขืนมาเลี้ยงเเบบนี้อีกนานเลยกว่าจะได้
มาขอ"
"หือใครบอกจะขอ"
"เอ้า"
"พาหนีเลยดีกว่า555 จัดให้พังเเล้วค่อยเอามาคืน"
"นี่ตาบ้า"
เมื่อถึงร้านอาหารทั้งคู่ก็สั่งอาหารและนั่งกินด้วยกันอย่างมีความสุข จนกระทั้งเข้าประชุม
ที่กระทรวงจนเสร็จ ระหว่างทางกลับบ้านนั้นฝนดันตกซะนี่งานนี้บรรยากาศดีเลย
"เอ้ารถดับ"
"อะไรเนี่ยจะถึงบ้านอยู่ละ"
"เอ่อวีนั่งรอในรถนะเดี๋ยวผมออกไปดูก่อนว่าเป็นเพราะอะไร"
"เดี๋ยว"
นุเปิดประตูรถออกไปท่ามกลางสายฝนที่ตกพรำถึงแม้จะพรำแต่ตากนานๆก็เปียกได้นะ
นุเปิดกระโปรงหน้ารถเพื่อดูเครื่องยนต์ วีเห็นนุเริ่มจะเปียกจึงลงไปกางร่มให้นุพร้อมซับ
หน้าที่เปียกฝน ดูท่าฝนนี้จะเปียกทั้งคืนแน่เลย
"มา... หน้าเปียกหมดเเล้วงีซับหน้าให้"
"ขอบคุณครับ ดูถ้าต้องเข้าศูนย์แล้วหละผู้การท่านคงจอดไว้นาน"
"นั้นเข้าไปรอในรถก่อนดีกว่าเดี๋ยววีโทรให้ที่บ้านมารับ"
"ครับ"
ระหว่างนั้นที่ทั้งคู่กำลังจะขึ้นรถ นุเปิดประตูให้วีแต่อรขับผ่านมาพอดีเเละเหียบอย่างแรง
จนน้ำกระจายและหวังให้ทั้งคู่เปียกแต่เเล้วก็เหมือนว่าอรจะเปิดทางให้สวีทมากขึ้นเพราะ
นุใช้ตัวกันวีและวีใช้ร่มบังให้นุจนปากทั้งคู่ประกบกันด้วยความอนุเคราะห์จากคุณหนูอร
ที่เจตนาให้ทั้งคู่เปียกแต่เปียกแค่ขา ส่วนปากนี่ก็....... งานนี้คุณหนูอร อกแตกตายคารถแน่ๆ
ขอบตุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณ สุดยอด ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
coooooooool ขอบคุณครับ coooooooool ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณมากนะค่ะพี่ สนุก ขอบคุณค่า ขอบคุณครับ เยี่ยม ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ
ขอบคุณครับ{:5_137:}