มาลัยสามชาย ตอนที่ 2 คืนของเรา
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-4-6 05:17หลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จ ทุกท่านก็มานั่งพักผ่อนพูดคุยกันที่ห้องโถงใหญ่ คืนนี้มีงานประจำปีของวัดแห่ง
เมืองบูรพา คุณชายใหญ่จึงเปลี่ยนเรื่องคุย
"เอ่อ...แม่รองครับ ผมจะขออนุญาตพาน้องเล็กไปเที่ยวงานวัดคืนนี้จักได้ไหมครับ"
"น้าว่า ลองถามเจ้าตัวเขาเองดีกว่านะค่ะ"
"น้องเล็ก"
"หาสะดวกไปด้วยได้ไม่ครับ คุณพี่ใหญ่พรุ่งนี้เช้าคุณหญิงย่าต้องไปตักบาตรที่วัด ต้องเตรียมของคืนนี้"
"ย่ามีแม่บุษบา แม่มาลัย พุกกรอง จันดา และบ่าวในเรือนตั้งมาก" คุณหญิงย่ารีบพูดปิดทางดนุทันที ดนัย
จึงหันไปถามเจ้าคุณพ่อ
"คุณพ่อครับ กระผมจะขอพาน้องไปเที่ยว"
"ดนุ ไปเป็นเพื่อนพี่เขาหน่อยสิลูกเอ๊ย เปิดหูเปิดตาบ้างอยู่แต่ในเรือนทำงานบ้านงานเรือนจนจะเป็นลูกสาว
ไปละ"
"นายท่านครับเห็นคุณหนูเรียบร้อยแบบนี้ เพลงดาบ เพลงหมัดก็หาอ่อนหวานไม่นะขอรับ"
"เงียบหนาพี่ชา เจ้าคุณพ่อครับแต่ลูกหาได้อยากไปนี่ครับ"
"ไม่ได้อยู่ที่อยากไม่อยาก แต่พ่อสั่ง"
"ไปกับพี่เขาเถอะลูก ขืนปล่อยให้พี่เราไปคนเดียวมีหวังกลับเช้าแน่ๆ" คุณหญิงบุษบาเอ่ยทัก เมื่อหลาย
แววตากดดัน ดนุจึงยอมตกลงไปแต่โดยดี "นั้นก็ได้ครับ"
"อือ ดี นั้นไปห้องพี่ พี่มีของจะให้เจ้า ขออนุญาตินะครับ"
หลังจากที่ทั้งคู่ออกไปที่ห้องของดนัย คุณหญิงมาลัยจึงเอ่ยความถามขึ้นด้วยความกังวล
"มีอันใดรึ แม่มาลัยก้มกราบทำไม" เจ้าคุณท่านถามขึ้น
"จะเป็นการสมควรหรือเจ้าค่ะที่ทำเช่นนี้ คุณชายใหญ่เป็นลูกชายคนโตของบ้าน รับราชการเป็นขุนนางใน
สมเด็จมหาราช จักต้องออกเรือนกับสตรีมีทายาทสืบเชื้อต่อสกุลให้เจ้าคุณพี่นะเจ้าค่ะ"
"แม่มาลัย ข้าทำไปนี้เป็นเพราะข้าได้พูดคุยกับคุณหญิงแม่และแม่บุษบาเรียบร้อยเเล้ว"
"แม่เองก็มิได้ห้าม ยุคสมัยเปลี่ยนอะไรก็เกิดขึ้นได้ อีกอย่างหลานแม่รักใครแม่ก็รักด้วยเว้นแต่จะคว้าเอาคน
ที่ไม่ควรคว้ามาเปป็นคู่ครอง"
"ใช่อย่างที่คุณหญิงแม่บอกนะ พี่เองก็มองอาการลูกชายพี่ออกว่าเขามีใจให้ดนุ ดนุเองก็มีใจแต่ติดที่ว่าวิชย
ก็ชอบพอในตัวชายใหญ่เช่นกัน"
"แล้วแบบนี้จะดีหรือเจ้าค่ะ ดิฉันกับลูกอยากอยู่อย่างสงบดูแลรับใช้คุณหญิงแบบเดิม"
"มาลัย ตอนนี้เจ้าเป็นถึงคุณหญิงรอง เจ้าจะมาดูแลพี่ดังก่อนหาควรไม่ พี่มีพุกกรองดูแล เจ้าเถอะเสมอต้น
เสมอปลายมิแปรเปลี่ยน"
"ข้าเคยคุยกับลูก ลูกมีใจรักมั่นในตัวดนุจริงๆ ถึงขั้นทูลเกล้าถวายฎีกาให้กลุ่มเพศเดียวกันสามารถใช้ชีวิต
ร่วมกันได้อย่างเพศธรรมชาติ สมเด็จฯท่านกล่าวเป็นนัยๆ หากฎีกาผ่านถ้าเป็นราชการขันขุนนางขั้น 3
ขึ้นไป จะต้องลาออกจากตำแหน่งงาน ซึ่งลูกเราก็พร้อมที่จะลาออกหากฎีกาอนุมัติ"
"คุณชายใหญ่จะไม่เสียอนาคตหรือเจ้าค่ะ อนาคตกำลังไปได้ไกล ตอนนี้ก็เป็นขุนนางขั้น 5"
"ชายใหญ่เป็นคนที่มั่นคงต่อความรัก ยึดหมั่นในคำสัตย์ หากเขาเลือกเเล้วก็ยากที่จะเปลี่ยนใจ ส่วนเรื่อง
วิภากับลูกรอข้าเเน่ใจก่อน ไม่ตายก็กระเด็น"
"เจ้าคุณพี่ทราบหรือเจ้าค่ะ"
"ถึงพี่ไม่อยู่เรือนแต่สายพี่มีเพียบ ขอบใจแม่ทั้งสองที่ครองตนเป็นเมียที่ดี เมียดีลูกดี ลูกอยากได้อะไรพ่อ
ก็ให้ได้"
ตัดฉากมาที่ห้องคุณชายใหญ่หรือคุณชายดนัย ภายในห้องมีเพียงคุณชายใหญ่เเละคุณชายเล็กเท่านั้น
เเต่ก็ไม่ให้หน้าเกลียดจนเกินงามคุณชายใหญ่จึงสั่งให้เปิดประตูและให้สิงห์ลูกน้องของตนและชาลูกน้อง
ของดนุพร้อมบ่าวไพร่นั่งรอที่หน้าห้องนอน โดยมีฉากไม้กันบังไว้
"มีอันใดจะให้น้องหรือครับ" คุณชายใหญ่หยิบถุงกระดาษมาสองใบแล้วส่งให้กับดนุ
"นี่ไงเล่าของฝากจากวังหลวง น้ำพักน้ำแรงของพี่ที่อยากให้เจ้า รับไว้สิ"
"ขอบพระคุณครับว่าเเต่นี่"
"เปิดดูสิ" เมื่อเปิดถุงใบเเรกก็พบว่าเป็นเสื้อแขนยาวสีกลีบบัวที่ตัดเย็บอย่างวิจิตร และอีกถุงเป็นเครื่องประดับ
สร้อยคอทองคำพร้อมสร้อยสังวาลสอง "พี่ใหญ่ ของเหล่านี้ล้วนมูลค่าเยอะนักหาเหมาะกับน้องไม่ น้องมิขอ..."
ดนุยังพูดไม่ทันจบ ดนัยก็ใช้นิ้วชี้ปิดที่ปาก
"อย่าปฏิเสธพี่ พี่ซื้อให้เจ้าก็เพราะเจ้าคือน้องที่พี่รักและพี่ก็รักเจ้ามาก เกินคำว่าน้อง"
"พี่ใหญ่"
"ถอดเสื้อออกเเล้วลองใส่ให้พี่ดู พรุ่งนี้จะได้ใส่ไปทำบุญที่วัดด้วยกัน" ดนุรู้กลพี่ชายจึงปิดเกมส์นี้ด้วยการที่ว่า
"นั้นก็ไว้รอชมวันพรุ่งละกันครับ ชมวันนี้จะตื่นเต้นในวันรุ่งได้เช่นไร"
"เฮ้อ...เจ้านี่ฉลาดจริงๆ ไม่แปลกที่พี่อยากได้เจ้ามาเป็นคู่ครอง"
"เเล้วพี่รองหละครับ พี่รองเองก็รักพี่ชายใหญ่มากนะครับ"
"แต่พี่ไม่ได้รักมากเกินกว่าน้องชาย ชา ชา"
"ขอรับคุณชายใหญ่"
"พาคุณชายเล็กไปพักผ่อนห้ามให้ทำงานอะไรคืนนี้ข้าจะพาไปเที่ยวงานวัด"
"ขอรับคุณชายใหญ่"
"น้องขอตัวครับ พี่ใหญ่"
"นอนพักนะ ห้ามลงเรือนครัว"
หลังจากแยกย้ายช่วงเวลาจวนโพ้เพ้คุณชายทั้งสองต่างก็อาบน้ำแต่งตัวในห้องของตน จนได้เวลาออกเดินทาง
ไปวัด
"เหตุใดจึงมีม้าเพียง 3 ตัวเล่า พี่ชาม้าข้าหละ"
"เจ้าก็ไปตัวเดียวกับพี่ไงหากเกิดอะไรขึ้นเจ้าคุณพ่อเล่นงานพี่แย่ ขึ้นก่อนพี่ได้ซ้อนท้าย"
"แผนสูงนะครับพี่ใหญ่" คุณชายเล็กขึ้นขี่ม้าอย่างคล่องถึงเเม้จะอ่อนหวานงานบ้านเรียบร้อยแต่ก็บู้ได้ไม่เสีย
ชื่อเจ้าคุณพ่อพระยาบูรพาปราบศึก ส่วนคุณชายใหญ่ก็ขึ้นซ้อนท้ายตัวแนบชิดกับหลังของดนุ จนรูสึกได้ว่า
คุณชายใหญ่ไข่เจียวฟู ระหว่างนั้นเจ้าคุณพ่อ คุณหญิงบุษบา และคุณหญิงมาลัย ก็ออกมาที่ชานร้องสั่ง
"เดินทางกันดีดี แล้วก็ดูแลน้องให้ดีนะดนัย" เจ้าคุณพ่อเอ่ยขึ้น
"ครับ เจ้าคุณพ่อลูกจะดูแลน้องอย่างดี" หลังจากนั้นคุณชายใหญ่ก็ควบม้าไปอย่างมีความสุข โดยมีสิงห์ ชา
และลูกน้องอีก 5 คนตามไปดูแล
ที่เรือนแม่วิภา เมื่อได้เวลานัดแทนก็เข้ามารายงานตามคำสั่ง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น
"ปิดเข้ามา แล้วปิดประตูขัดกลอนด้วย" วิชยเอ่ยขึ้นในท่านอนคว่ำหน้าร่างกายเปลือยเปล่าเผยผิวขาวตูดงอน
ให้แทนเปิดประตูเข้ามา แทนลงกลอนเสร็จก็เดินเข่าเข้ามาที่ปลายเตียงนุ่งเพียงผ้าเตี่ยวผืนเดียวที่ห่อปิดเครื่อง
เพศเอาไว้ วิชยจึงเอ่ยขึ้นเรียก
"เดินมาตรงหน้าข้าสิ ไปนั่งทำไมตรงปลายเตียง"
"ขอรับ"
"อาบน้ำมาเเล้วรึตัวหอมเชียว"
"อาบมาเเล้วขอรับคุณหนู"
"ดีมาใกล้ กางขาออก" แทนเดินเข้ามาใกล้แล้วกางขาออก วิชยสอดแขนลดหว่างขาไปที่ตูดของแทน
พร้อมดึงผ้าออก จากนั้นวิชยก็เอามือมาจับที่ลำควยของแทนรูดขึ้นรูดลงจนควยของแทนแข็งเต็มที่แล้วก็
ใช้ปากอมให้จนแทนเสียว "โอ๊ยยยโอ๊ยยยคุณหนูครับโอ๊ย" แทนร้องครางด้วยความเสียวซ่านวิชยจึงเอา
ปากออกจากควย
"นวดได้ละฉันเมื่อย"
"ขอรับ" แทนแทน้ำมันนวดหอมระเหยลงบนแผ่นหลังเเล้วเริ่มนวดจากไหล่ลงมาหลังลามมาขยำตรงตูด
แน่นๆ ขาวๆ งอนๆ "ซีสสสอ๋าาาา ซีสสส" วิชยร้องครางออกมา
"แล้วได้ข่าวอะไรมาบ้างแทน"
"คุณชายใหญ่พาคุณหนูเล็กไปเที่ยวงานวัดขอรับ"
"หือ อะไรนะ ไปเที่ยวด้วยกัน"
"ใช่ขอรับ"
"ดีสนุกละงานนี้ เดี๋ยวแทนไปบอกไอ้พวกนักเลงให้ดักทำร้ายไอ้ดนุไม่ตายก็พิการ ห้ามทำอะไรคุณชายใหญ่
เด็ดขาด"
"ขอรับคุณหนู" ระหว่างนวดอยู่นั้นแทนกับวิชยก็ได้มีปฏิสัมพันธ์เข้าสุดออกสุดด้วยกันจนถึงจุดซีสสสสส
"โอ๊วว โอ๊ววว คุณหนูขอรับผมจะแตกแล้ว โอ๊วววโอ๊ววววคุณหนู"
"แตกเลยโอ๊ววแตกในรูข้าเลยข้าก็ไม่ไหวแล้วโอ๊ยยยโอ๊ยยย"
ในที่สุดทั้งคู่ก็แตกพร้อมกันวิชยกับแทนแอบลักลอบได้เสียกันจนนับครั้งไม่ท่วน จากนายบ่าวก็กลายเป็น
ผัวเมียในที่ลับตา แทนหลงรักวิชยอย่างมากหลังเสร็จกิจก็ออกไปทำตามคำสั่งแต่ให้เล่นหนักคุณชายใหญ่
เพราะถ้าไม่มีคุณชายใหญ่ วิชยก็จะไม่คิดคบใครนอกจากตน วิชยโยนถุงเงินที่มีตราของเรือนตนส่งให้แทน
ไปจ่ายค่าจ้าง
ที่งานวัด
"ปล่อยน้องได้เเล้วพี่ใหญ่ จับข้อมือซะแน่นเลย"
"คนเยอะเดี๋ยวพลัดหลง"
"ลูกน้องก็พามานะครับ"
"ไปเที่ยวไหนก็ไปพวกเอ็ง เห็นไหมลูกน้องไม่มีแล้ว"
"พี่ใหญ่ น้องจะไปไหว้พระครับ"
"พี่พาไป" คุณชายใหญ่พา ดนุไปไหว้พระในวิหารพร้อมอธิฐานออกเสียงดังว่า
"สาธุ ข้าแต่คุณพระรัตนตรัย ขอท่านดลใจให้คนข้างๆ รับรักกระผมด้วยเถอะครับสาธุ"
"อธิษฐานอะไรของพี่ใหญ่เนี่ย" ดนุดูหน้าแดงๆก่อนก้มกราบพระ
"ป่ะหาอะไรกินกัน พี่เริ่มหิวเเล้ว"
คุณชายใหญ่พา ดนุไปเดินหาของกินเเละเล่นของเล่นต่างๆอย่างสนุกสนาน ในขณะนั้นก็มีกลุ่มโจรเข้ามา
ทำร้ายคุณชายใหญ่ "มึงตาย" เสียงโจรหนึ่งในนั้นพูดขึ้นพร้อมกับง้างดาบหมายฟาดฟันคุณชายใหญ่ ดนุ"พี่ชายใหญ่ระวัง" ดนุพูดขึ้นพร้อมกับฟักดาบที่เหน็บข้างเอวคุณชายใหญ่ออกมารบกับดาบคนร้าย ดนุได้
แสดงฝีมือป้องกันตัวและช่วยเหลือคุณชายใหญ่เอาไว้อย่างกล้าหาญทั้งดาบและหมัดจนคุณชายใหญ่แทบ
ไม่อยากเชื่อสายตาของตนว่านี่คือน้องชายที่แสนเรียบร้อยอ่อนหวานนุ่มนวล ลูกน้องคุณชายใหญ่และดนุ
ได้ต่อสู้กับพวกโจรจนมันพ่ายและหลบหนีไปทางหลังวัด
"พวกเอ็งตามจับตัวมันมาให้ได้ บอกพวกตรวจความเรียบร้อยในงานด้วยให้ตามจับให้ได้" คุณชายใหญ่
เอ่ยขึ้นพร้อมกับเอามือกุมต้นแขนตนเองไว้
"พี่ใหญ่ ท่านได้รับบาดเจ็บนี่" ดนุพูดขึ้นหลังจากเห็นเลือดไหลที่ต้นแขนของดนัย ดนุจึงดึงผ้าคาดเอวของตน
ออกมาพันแผลที่ต้นเเขนของดนัยไว้
"ระวังผ้าจะหลุดเอานะตัวน้อย"
"น้องผูกเชือกคาดไว้ครับพี่ใหญ่ ว่าแต่ท่านเถอะเจ็บมากไหม"
"หาเจ็บเท่าไหร่ พาดช่วงวางมัดกับพวกมัน เหมือนว่ามันจงใจจะเล่นงานพี่"
"น้องว่าเรารีบกลับเรือนกันเถอะครับจักได้ทำแผล"
"อืม ก็ได้ สิงห์ ชา กลับเรือน"
"ขอรับคุณชาย"
เมื่อมาถึงเรือนก็พากันวุ่นอีกรอบเมื่อรู้ว่าคุณชายใหญ่โดนรอบทำร้าย
"เป็นอย่างไรบ้างชายใหญ่ลูกแม่"
"มิเป็นไรมากครับคุณหญิงแม่ น้องเล็กได้หามเลือดเเละดูแลเบื้อต้นมาเเล้วครับ"
"พวกมันเป็นใครกันถึงกล้ามาเล่นงานลูกชายข้า หารู้หรือไม่ว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร" ท่านเจ้าคุณพูดขึ้นด้วย
ความเเค้น และแล้วทิพยโอสถก็มาถึงเรือนท่านเจ้าคุณ
"ขอให้ทุกท่านออกไปรอด้านนอกก่อนนะขอรับ กระผมจักได้ดูอาการและทำแผลให้คุณชาย" ทิพยโอสถเอ่ยขึ้น
ทุกคนที่อยู่ในห้องก็ออกไปรอข้างนอกรวมทั้งดนุด้วย คุณชายใหญ่จึงเอ่ยเรียก
"เดี๋ยวชายเล็ก ทิพยโอสถข้าจักขอให้ชายเล็กอยู่กับข้าได้หรือไม่"
"ได้ขอรับ หากเป็นประสงค์"
"เหตุใดต้องเป็นน้องเล่า พี่สิงห์พี่เลี้ยงของท่านก็อยู่ด้วยนี่"
"นั้นก็หาควรรักษาข้าไม่ ปล่อยข้าตายเสียจักดีกว่า" คุณชายใหญ่พูดเป็นเชิงแง้งอลชายเล็ก คุณหญิงบุษบา
จึงเอ่ยขอ "เอาหละดนุ ถือว่าแม่ขอ แม่ยังไม่อยากกำพร้าลูกชาย"
"ใช่ พ่อเองก็ยังอยากมีลูกชายครบสามคนเช่นเดิมนะ" ท่านเจ้าคุณพูดเสริมอีกทาง
"ครับเจ้าคุณพ่อ ท่านป้า" ดนุจึงตอบรับเเต่โดยดี และแล้วเวลาสำคัญก็มาถึงเมื่อดนุต้องถอดเสื้อพี่ชายใหญ่ออก
เพื่อทำแผล "เจ็บหรือไม่พี่ใหญ่" ดนุประครองตัวและยกแขนเพื่อถอดเสื้อออก คุณชายใหญ่จึงเอ่ยตอบเเละยิ้ม
"จะเจ็บมากกว่านี้หากเจ้าไม่อยู่เคียงข้างพี่" ทั้งคู่ต่างหน้าแดงใส่กัน
"เดี๋ยวคุณชายใหญ่นอนพิงหมอนนะขอรับ กระผมจักได้ล้างเเผลฆ่าเชื้อให้"
"นี่ไงหมอนพิงข้า สิงห์ ชา"
"ขอรับ"
"เอ็งสองคนเป็นลูกมือให้ทิพยโอสถ"
"ขอรับ"
จากนั้นคุณชายใหญ่ก็เอนตัวพิงตัวชายเล็กอย่างฟิน ทิพยโอสถทำการแก้ผ้าพันแผลที่ดนุพันไว้ออกจากนั้นก็
ใช้ผ้าชุบน้ำอุ่นล้างทำความสะอาดโดยรอบบาดแผล ตาสบตาจนทำให้คุณชายใหญ่ลืมเจ็บเเผลไปเลย
"กระผมจะใช้ยาล้างแผลจะแสบหน่อยนะขอรับ"
"ตามสบายเถอะข้าทนได้"
"คุณชายเล็กมีผ้าไว้ให้คุณชายใหญ่กัดไหมขอรับ"
"ไม่มีเลยตรงนี้ นั้นหากพี่ใหญ่เจ็บก็กัดเสื้อน้องก่อนเเล้วกัน" ดนุพูดขึ้น แต่ชายใหญ่กลับยิ้มเหมือนอย่างกับ
มีแผนในสมอง หมอเริ่มทำการใช้ยาล้างแผล "โอ๊ยยยย" เสียงคุณชายใหญ่ร้องลั่น
"เจ็บหรือขอรับ"
"ใช่ แสบมาก"
"ทนหน่อยนะขอรับ" ทิพยโอสถเริ่มล้างแผลต่อ "โอ๊ยยยยยยยย" คุณชายใหญ่กับร้องหนักขึ้น ดนุจึงเอ่ยเรียกสิงห์
"พี่สิงห์ขอผ้าให้พี่ใหญ่กัดหน่อย"
"นี่ขอรับคุณชายเล็ก" ระหว่างที่ดนุโน้มผ่านหน้าคุณชายใหญ่นั้น คุณชายใหญ่ก็จูบเข้าที่ปากดนุแทยการกัดผ้า
ทั้งคู่ตอนนี้ต่างเขินและอายกัน โดยเฉพาะดนุที่อายจนหน้าแดงตัวร้อนผาวดุจไฟเผ่าร่าง มืออีกข้างของคุณชายใหญ่
ก็โอบเอวดนุไว้แน่น "ทิพยโอสถแพทย์ครับ รีบล้างและใส่ยาเลยครับเวลามาเเล้ว" สิงห์พูดขึ้น
"เรียบร้อยแล้วขอรับคุณชายใหญ่ คุณชายใหญ่ คุณชายใหญ่" ทิพยโอสถเเพทย์เอ่ยเรียกแต่ก็.......
ที่ด้านนอกห้องโถงใหญ่ของเรือนทุกคนรอฟังอาการ
"เป็นไงขุนพินิจ ที่ข้าให้ไปจัดการได้เรื่องไหม" ท่านเจ้าคุณเอ่ยถามขุนพินิจมือขวาของตนที่ส่งไปให้ดู
แลแต่แรกโดยแอบสะกดรอยไปอย่างเงียบๆ
"ได้เรื่องขอรับท่านเจ้าคุณ คนร้ายถูกจับได้หมดพบถุงใส่เบี้ยว่าจ้างเอ่อ..."
"เอ่อ อะไรว่ะ"
"ท่าเจ้าคุณดูเองดีกว่าขอรับ"
"หือ ถุงเบี้ยเรือนแม่วิภานี่"
"อะไรกันถึงขั้นจะฆ่าจะเเกงกันลยหรือไง ไม่ได้แม่ต้องไปจัดการ" คุณท้าวกาญจนาเอ่ยขึ้น
"ช้าก่อนเจ้าค่ะคุณหญิงแม่ มูลเหตุครั้งนี้คงจะมุ่งมาที่ดนุโดยตรง คิดว่าเรื่องไม่เคยเกิดดีกว่านะเจ้าค่ะ"
"แม่มาลัย นี่แม่จะปกป้องนางงูพิษนี่หรือ"คุณท้าวกาญจนาพูดขึ้น
"หาไม่เจ้าค่ะ ลูกใครใครก็รัก แต่เพียงถุงเบี้ยจะให้แม่วิภารับคงยาก"
"นั่นสิค่ะคุณหญิงแม่ ลูกเห็นด้วยกับน้องหญิงนะเจ้าค่ะปมมนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล" คุณหญิง
บุษบาเอ่ยขึ้น
"ยังมีอีกเรื่องขอรับ"
"ว่ามาขุนพินิจ"
"คุณชายเล็ก มีฝีไม้ลายมือในการต่อสู้เก่งมากขอรับ หาได้อ่อนแอ่อย่างคำคนว่า หากไม่รีบดึงดาบออกมา
รับดาบพวกโจรไว้ คุณชายใหญ่ก็น่าหวงขอรับ"
"ลูกนักรบก็ต้องได้เลือดนักรบ นี่คงเป็นออกยาประจิมทิศฝึกปรือให้สินะแม่มาลัย"
"ใช่เจ้าค่ะ เจ้าคุณพี่ ท่านพ่อของน้องฝึกให้"
"ดี พี่เองก็ฝึกเเต่รบทางทะเล ทางน้ำให้แต่ดนัย แต่แผ่นดินและอาณาจักรหาได้มีแต่ผืนด้านน้ำไม่ ยังมี
ทางบกอีกสามทิศเสียดายที่วิชยหาได้สนใจเรียนรู้อย่างดนุ"
"ทิพยโอสถแพทย์ หลานชายเราเป็นอย่างไรบ้าง"
"บาดแผลไม่ลึกขอครับคุณท้าว กระผมใส่ยาทำแผลให้เรียบร้อยขอรับ"
"แล้วเรื่องยากับการทำแผลวันต่อไปหละ" คุณหญิงบุษบาเอ่ยถาม
"คุณชายใหญ่ให้คุณชายเล็กดูแลขอรับคุณหญิงใหญ่ คืนนี้แผลจักอักเสบจะทำให้คุณชายใหญ่มีไข้ได้
กระผมเตรียมยาไว้ให้เเล้วขอรับ"
"ขอบใจมาก นี่อัฐค่ารักษา ไอ้กล้าไปส่งทิพยโอสถถึงเรือนเช้าเอ็งค่อยกลับดึกแล้ว"
"ขอรับนายท่าน"
"ขอบพระคุณขอรับท่านเจ้าคุณ"
ในขณะที่กำลังจะเเยกย้ายม้าเร็วก็เร่งมาถึงเรือนท่านเจ้าคุณ "เจ้าพระยาบูรพาปราบศึกรับราชโองการ
วันพรุ่งสมเด็จพระมหาราชาเจ้ารัตตะ พระมหาเทวีเจ้าและพระอุปราชย์เรวัชจะเสด็จมาเยี่ยมอาการ
ขุนคดีธรรมเป็นการส่วนพระองค์ ให้ท่านเจ้าพระยาฯ เตรียมการตอนรับอย่างเรียบง่ายไว้ด้วย จบราช
โองการ"
"น้อมรับราชโองการ"
เอาหละครับงานนี้ พระอุปราชย์กับขุนคดีธรรมถึงแม้จะสนิทกันแต่ก็มีหนึ่งเรื่องที่ไม่ลงรอยกันก็คือทั้งคู่
ต่างชอบและพึงใจในตัวดนุด้วยกันทั้งคู่ ในงานวัดมีคนของพระอุปราชย์แฝงตัวอยู่ด้วยจึงนำความไปทูล
ยิ่งทำให้พระอุปราชย์สนใจในตัวดนุมากขึ้น "เก่งงานเรือนจนสตรีอาย แถมเก่งการต่อสู่เยี้ยงชายทั่วไป
ข้าชักสนใจน้องชายคนเล็กของขุนคดีธรรมซะเเล้วสิ พรุ่งนี้จักได้เห็นหน้าเจ้าสักทีคุณชายดนุ"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_137:} เนื้อเรื่องสนุกมากครับ ชอบมาก สนุกครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:}
ขอบคุณครับ มันต่อ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ มีลุ้นตลอดเลย เสียวมากครับ ขอบคุณครับ สนุกดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ โอีย เกิดศึกแย่งชายไหมเนี่ย