รัก ที่ คลั่ง บทนำ
แสงไฟในเมืองหลวงของแผ่นดินใหญ่จีนเริ่มฉายแสงยิ่งขึ้นในเวลากลางคืนฝูงคนต่างเดินสวนกันไปมาและหยางเฟยอวี่เป็นหนึ่งที่อยู่กับผู้คนหลากหลายหน้าตาด้วยความที่หน้าตาของเขาโดดเด่นกว่าคนอื่นยิ่งทำให้คนที่เดินผ่านเขาไปต้องเหลียวหลังหันกลับมามองใบหน้าสวยสง่าเป็นดั่งพระเจ้าประทานให้กลับมีนัยน์ตาที่เศร้าสร้อยแล้วเหม่อลอยตลอดเวลาทำให้ผู้คนที่มองอดเสียดายทั้งยังเสียใจไปด้วย ฝูงคนเหล่านั้นต่างคิดกันภายในใจพร้อมกันว่า 'ใครกัน? ที่กล้าทิ้งหนุ่มน้อยคนนี้ได้ลง'
ทว่าความจริงแล้ว เขาไม่ได้ถูกทิ้งอย่างที่ทุกคนคิดแต่เพียงแค่เขาจมปลักกับความรักแรกตัวเองจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียมากกว่ากระทั่งชายหนุ่มรูปร่างสูงเพรียวมาหยุดที่ป้านโฆษณาตรงที่รอรถสาธารณะคนในภาพนั้นหล่อเหลาเอาการ เบ้าตาลึกตามฉบับคนจีนจมูกโด่งสันเข้ากับริมฝีปากกระจับสีชมพูสดจนยากจะละสายตาหนี
หยางเฟยอวี่จ้องมองภาพนั้นนานเกือบสิบนาทีและกว่าเขาจะรู้ตัวก็รับรู้ธารน้ำอุ่นหลั่งรินบนพวงแก้มขาวของตัวเองเขารีบยกมือขึ้นมาเช็ดหยาดน้ำตาตัวเองเพื่อปกปิดความอ่อนแอแล้วตั้งมั่นกับตัวเองว่า 'ในเมื่อแยกจากกันแล้ว ทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องเสียใจ?'
ถึงอย่างนั้นหยาดน้ำตายิ่งหลั่งพรั่งพรูมากขึ้นเรื่อยๆจนผู้คนที่นั่งรอรถสาธารณะมองเขาเหมือนกับคนบ้าแต่ติดที่หน้าตาดีแค่เท่านั้นหยางเฟยอวี่มองภาพนั้นนานเท่าไหร่ น้ำตายิ่งไหลไม่หยุด เขาจึงเลือกที่จะเดินจากไปโดยไม่หวนกลับมา
ทั้งที่ในสมองของเขายังฉายภาพจำตอนเวลาอยู่ด้วยกันซ้ำไปซ้ำมา..
เขาเดินเอื่อยเฉื่อยบนทางเดินเท้าเสียงผู้กลุ่มผู้หญิงด้านหน้ายังพูดถึง 'จ้าวฉงซาน' ไม่หยุดทั้งหล่อนักหล่อหนาจนหยางเฟยอวี่เบะปากมองบนทั้งน้ำตาเขาอยากตะโกนพูดกับคนข้างหน้าเหลือเกินว่า 'คนที่พวกเธอชมน่ะเป็นคนทำร้ายชีวิตฉันมาก่อน'
ทั้งเจ็บแต่ก็ยังรัก มันวนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่มีสิ้นสุดกระทั่งชายรูปร่างสูงใหญ่สวมชุดสูทสีดำสามคนมายืนขวางทางเดินเขาคนแซ่หยางขบริมฝีปากแน่นพร้อมถอยหลังทว่าชายด้านหน้าดันเอ่ยขึ้นมา "ช่วยไปกับเราด้วยครับ คุณหยาง"
เขาส่ายหน้ายังไม่จำยอม "ทำไมฉันต้องไปและฉันก็ไม่รู้จักพวกแก"ว่าแล้วก็เตรียมหันหลังวิ่งหนีแต่แขนของเขาถูกจับไว้อย่างรวดเร็วแถมสลัดเท่าไหร่ไม่ยอมหลุดสักที
"ถึงคุณไม่รู้จักพวกผม เจ้านายผมรู้จักคุณและคุณรู้จักเขาเช่นกัน"ชายคนที่จับเขาไว้เอ่ยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนมากระซิบข้างหูของเขา "ผมไม่อยากใช้กำลังบังคับคุณก็ไม่อยากอายต่อหน้าฝูงชนด้วยใช่ไหมครับ?"
หลังได้ยินจบหยางเฟยอวี่หันมองผู้คนล้อมรอบก็เป็นจริงอย่างที่ชายชุดสูทว่าเขาพยักหน้าอย่างจำยอมก่อนถูกแรงดึงมหาศาลให้ก้าวตามไปรถหรูที่จอดไว้ข้างทางและร่างเขาก็ถูกยัดเข้ามาภายในรถด้วยความรวดเร็วเขาอยากให้ไปด่าชายคนนั้นทว่าข้างกายเขายังมีใครบางคนนั่งอยู่
"ไง..คนรักเก่าของฉัน"เสียงกระซิบข้างใบหูทำเอาคนแซ่หยางนั่งตัวแข็งก่อนเขาหันไปเผชิญหน้าอย่างแข็งกร้าวพวกเขานั่งจ้องตากันไม่มีใครยอมใครกระทั่งรถเดินแล่นสู่ถนน เขาจึงต้องเปิดปากถามคนด้านข้าง "นายจะพาฉันไปไหน?"
"เวลาเจอหน้าฉันแถมฉันยังทักท้ายนายก่อนแต่ทำไมนายไม่ทักทายฉันกลับ?" เหมือนจ้าวฉงซานพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยสุดท้ายก็โดนเขาวกวนกลับมาจนแล้วจนเล่าเขาต้องขู่ว่าจะโดดลงจากรถตอนนี้อีกคนถึงจะยอมเอ่ยปากออกมา "พาไปที่มีเราสองคนเป็นไง?"
ความหน้าด้านหน้าทนของอีกฝ่ายทำเอาหยางเฟยอวี่ต้องกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ "ฉันกับนายเลิกกันมาตั้งนานแล้วนะหลังจากเลิกกันไปพอนายมีชื่อเสียงมีเงินและอำนาจก็ยังทำลายตะกูลฉันไม่ใช่หรือไง?"
"ทีนี้ยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอว่าไป ที่ มี เรา สอง คน?"ช่วงห้าตัวอักษรจีนสุดท้าย เขาเน้นย้ำชัดทุกถ้อยคำทว่าจ้าวฉงซานยังหัวเราะออกมาเสียงทุ้มนุ่ม
"แล้วใครกันมายืนร้องไห้ตรงหน้าป้ายโฆษณาฉัน"ความจริงนี้ทำหยางเฟยอวี่สะอึก ใช่เขาต้องเจ็บแต่ก็ยังรักและเขาก็ไม่มีคำพูดแก้ตัวจึงนั่งเงียบอยู่ในรถขณะสองมือซุกซนมาลูบแถวขาอ่อนเขาไม่เลิก
"ถ้านายยังไม่เลิกลวนลามฉัน ฉันจะโดดออกไปให้รถสิบล้อที่ตามหลังรถนายมาเหยียบสะ"สิ้นคำขู่ของเขา อีกฝ่ายจึงยอมยกมือขึ้นเหนือหัวแล้วมีตัวอักษรจีนแปะอยู่กลางหน้าผากว่า 'ฉันจะไม่ลวนลามนายแล้วก็ได้'เขาจึงวางใจนั่งนิ่งได้
หยางเฟยอวี่เหลือบมองข้างนอกหน้าต่างวิวทัศน์ในเมืองหลวงเริ่มห่างหายจนกลายเป็นป่าและก็ป่าสองทางมืดมิดทำให้เขาสงสัยจนต้องหันไปถามคนข้างกาย "สรุปนายจะพาฉันไปไหน?" ทว่าจ้าวฉงซานกลับเอนหลังพิงเบาะรถด้วยท่าทางสบายๆ
"ถึงเวลานั้น นายคงรู้เอง"แล้วภาพตรงหน้าหยางเฟยอวี่พลันมืดลงคล้ายมีคนมาปิดไฟ..
จ้าวฉงซานมองคนที่หลับตาลงจากพิษยาสลบที่เขาเตรียมไว้อย่างรักใคร่ก่อนเขาจะลูบเส้นผมสีดำสนิทแผ่วเบา"ถ้านายไม่บอกเลิกฉันวันนั้นฉันคงไม่ทำแบบนี้.."เขาพูดกับคนที่อยู่ในห้วงฝันขณะนัยน์ตาคมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนแทบแยกไม่ได้
สายตาคู่นั้นทั้งรักและเจ็บหนำซ้ำยังมีความตัดพ้ออยู่ยามมองหน้างดงามของอีกคน..
*ห้ามก็อปเพราะผมลงเว็บนักเขียนตัวเองไว้แล้ว หากนำไปหารายได้ส่วนบุคคลจะดำเนินการถึงที่สุด*
ขอบคุณครับ. ดีมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ รอติดตาม สนุกมากครับ รอตอนต่อไแ ขอบคุณครับ โอ้ แนวนิยายจีนกามลังภายใน ไม่มีมานานแล้วครับ ขอบคุณครับ รอติดตาม ขอบคุณครับ น่าติดตาม
หน้า:
[1]