เพลิงชาย ตอนที่ 3
และแล้ววันเวลาที่สมเด็จเจ้าหลวงต้องไปเจริญไมตรีกับเมืองฮู้หลินก็มาถึง ที่ท่าเรือแหลมบูรพาเรือสำเภาลำโตจอดทอดสมอวรอรับเสด็จสมเด็จเจ้าหลวง และสมเด็จพระเชษฐาธิราชเจ้าหลวงบูรพาพยัคฆ์ ตามเสด็จถวาย
การอารักขา "พี่ฝากพระราชอาณาจักรให้น้องดูแลด้วยนะดนุ"
"ขอเจ้าพี่อย่าทรงห่วง อากาศทางนั้นค่อนข้างหนาวเจ้าพี่อย่าลืมใส้เสื้อคลุมเพิ่มความอุ่นด้วยนะพระเจ้าคะ"
"พี่อยากให้น้องไปด้วยจัง"
"หากน้องไปสัมพันธไมตรีจะสนิทไหมเล่า ขอให้เจ้าหลวงทั้งสองพระองค์เสด็จด้วยความปลอดภัยพระเจ้าคะ"
สมเด็จเจ้าหลวงสวดกอดดนุและจูบลงที่หน้าผาก ก่อนเดินขึ้นสำเภาพระมหาเทวัญธิราชเจ้าททรงหมอบกราบ
ส่งเสด็จสมเด็จเจ้าหลวงและเจ้าหลวงบูรพาที่ท่าเรือ โดยมีพระสนมเอกจิลลดา เจ้าหลวงประจิมทิศราชภัคดี
พระราชเทวัญมัททา ชายาเจ้าเมืองบูรพา และท่านเจ้าคุณวิชย พระราชเทวัญในเจ้าเมืองประจิมทิศส่งเสด็จ
เมื่อกลับถึงเมืองหลวงพระราชมณเฑียรที่ประทับของสมเด็จเจ้าหลวงถูกสั่งห้ามมิให้ผู้ใดเข้า เว้นแต่สมเด็จ
พระพันปี และสมเด็จพระมหาเทวัญธิราชเจ้าผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เท่านั้นที่จักเข้าได้ พีมัทด้วยความ
ที่อยากไปส่งแต่ตื่นไม่ทันจึงมารอที่หน้าพระราชมณเฑียร "หลีกไปข้าจะมาเข้าเฝ้าสมเด็จเจ้าหลวง" พีมัทเอ่ย
ขึ้น ทหารยามจึงทูลตอบว่า "สมเด็จเจ้าหลวงเสด็จไปยังเมืองฮู้หลินแล้วพระเจ้าคะ"
"เจ้าว่าอะไรนะ ทำไมไม่มีใครมาบอกข้า"
"เอะอะอันใดคุณชายพีมัท" พระราชเทวีมินตยาเสด็จผ่านมาพอดี
"ข้าจะมาส่งเสด็จสมเด็จเจ้าหลวง"
"หึ ตื่นจนไก่หากินไปไหนต่อไหนคิดว่าสมเด็จเจ้าหลวงคงรอเจ้าหรอกนะ เสลี่ยงหลวงพระมหาเทวัญธิราชเจ้า
นี่ ลดเสลี่ยงข้าลง"
"เหตุใดพระนางต้องสั่งพลเสลี่ยงลดเสลี่ยงลงด้วยเล่า"
"วาสนาข้าหาได้มีต่อไม่เมื่อสิ้นเจ้าหลวงรัตตะ บรรดาเมียในรัชกาลก่อนก็หมดอำนาจฝ่ายในป้าเจ้ามิได้บอกรึ"
"นั้นวาสนาข้าคงมีเทียบพอ"
"เจ้าจะทำอันใด หยุดนะพีมัท" พีมัทเดินออกมาขวางหน้าเสลี่ยงหลวงของพระมหาเทวัญธิราชเจ้า
"เพิ่งออกจากตุอยากเข้าไปอีกหรือพีมัท เหตุจึงขวางทางข้า"
"เหตุใดพระมหาเทวีเจ้าจึงมิส่งคนมาตามข้าไปส่งเสด็จ จะกีดกันข้าหรือ"
"ฐานะข้าคือพระมหาเทวัญธิราชเจ้า เจ้าเรียกข้าผิดโทษก็ถึงขั้นตบปาก 70 ทีแล้วนะ นี่ยังกล้ามาขึ้นเสียงกับ
ข้าอีกหรือ ทหาร (พระเจ้าคะ เสียงทหารขานรับ) จับตัวพีมัทออกจากทางเสด็จบัดเดี๋ยวนี้หากขัดขืนลงทวน
ตามกฎขัดขวางขบวนเสด็จผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ทันที ยกเสลี่ยงพระราชเทวีมินตยาขึ้นเถิด"
"ปล่อย ปล่อยข้านะ" ขบวนเสลี่ยงหลวงเคลื่อนไปที่หอหลวงว่าราชการพีมัทยังส่งเสียงไม่หยุด วิชยจึงดุขึ้น
"หุบปาก แล้วก็ไปหอหลวงอย่างสงบหากทำไม่ได้ก็กลับเรือนเจ้าไปซะ"
ที่หอหลวงว่าราชการ ขุนนางใหญ่หน้อยต่างกังวลว่าพระมหาเทวัญธิราชเจ้าผู้สำเร็จราชการจะประทับที่ใด
เพราะนี่คือครั้งแรกที่สมเด็จเจ้าหลวงทรงตั้งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ "สมเด็จพระมหาเทวัญธิราชเจ้า
ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เสด็จแล้ว" ตราพระราชลัญจากรของสมเด็จเจ้าหลวงเดินนำหน้าแล้วตามด้วย
สมเด็จพระมหาเทวัญธิราชเจ้าฯ หลังจากถวายความเคารพสมเด็จพระพันปี พระมหาเทวัญจึงตรัสสั่งเจ้ากรม
วัง "เชิญตราพระลัญจากรขึ้นประทับบนตั่งทองแล้วตั้งตั่งให้ข้าเสมอชั้นเดิมกับตั่งที่ข้านั่งเบื้องหน้าบัลลังค์
ตั่งทองของสมเด็จเจ้าหลวง" "รับด้วยเกล้าพระเจ้าคะ"
"เหตุใดผู้สำเร็จราชการจึงมิประทับตั่งทองเจ้า พระยศก็ขั้นเจ้าหลวงเชียวนะ"
"กราบทูลสมเด็จพระพันปี บารมีข้าหาควรนั่งตั่งของพระเจ้าแผ่นดินไม่ ขอบพระทัยในสมเด็จพระพันปี
พระเจ้าข้า"
"วางองค์ได้งามยิ่งนัก" พระอัครราชเทวีกัณตรีทูลชม
"มีข้อราชการอันใดบ้างท่านเสนาบดี"
"ขอเดชะ มีฎีกาจากชาวเมืองใต้ทูลขอให้แต่งตั้งคุณชายพีมัทขึ้นเป็นพระราชเทวัญเทียบเท่าสนมเอก
พระเจ้าคะ"
"ข้าขอฎีกานั้น หากไม่มีประหารท่านเสนาบดีฐานทูลความเท็จ"
"เอ่อ.....นี่พระเจ้าคะ" วิชยนำฎีกาทูลถวายเจ้าหลวงดนุเปิดอ่านก็รู้เลยว่า
"ใครปลอมฎีกานี้ ฎีกาชาวบ้านที่ร้องเรียนต้องได้รับการประทับตราเจ้าเมืองของเมืองนั้น และต้องปิดผนึก
เรียบร้อยหามีผู้ใดเปิดอ่านสมเด็จเจ้าหลวงไม่"
"ข้า ...ข้า...."
"ลายมือนี้หาใช้ลายมือชาวบ้านธรรมดา พีมัทเจ้ามาคัดตามฎีกาให้ข้าดูสักบรรทัด เจ้านางมยุราด้วย"
"ไม่ต้อง ฝีมือข้าเองทำไม สายเลือดข้าจึงเ็นพระราชเทวัญไม่ได้"
"เจ้านางว่างมากหรือ ถึงได้ก่อเรื่องไม่เว้นแต่ละวัน"
"พีมัทเจ้าทำงานมาลัยใบตองเป็นไหม"
"ไม่พระเจ้าข้า"
"กับข้าว หุงข้าว งานครัว"
"ไม่เป็นพระเจ้าคะ"
"งานรบ งานศึกเล่า"
"โอ๊ยข้าเกิดมาในฐานะคุณชานหาทำเป็นไม่"
"นั้นก็คงจะทำเป็นแค่งานบนเตียงสินะ งานแห่งพระราชเทวัญหาทำเป็นไม่ แล้วอย่างนี้จะเอาอะไรมาเป็นที่
เชิดชูพระเกียรติของเจ้าในอนาคต"
"ข้าเป็นนาย มีขี้ข้าก็ให้ขี้ข้าทำสิ เมียหน้าที่แค่บนเตียงก็พอ" พีมัทยอกย้อนอย่างไม่สนอะไร พระราชเทวัญ
จึงตอยกลับแบบนิ่ง(นึกถึงพระนางเศกขรเทวีไว้)
"หากเจ้าคิดเช่นนั้นสมเด็จเจ้าหลวงก็มิต้องมีเมียเพิ่มหรอกถ้าจะเอาแค่งานบนเตียง ข้าคนเดียวก็ทำได้
การที่ต้องมีพระสนมเอกเป็นหญิงก็เพื่อให้ได้พระราชบุตรหากมีไม่ได้ก็หามีคุณ มิเห็นหรือว่าพระสนมเอก
ต้องดูแลตนเช่นใด การไปฮู้หลินก็เพื่อหวังทำการค้าขายและเรียนรู้ภาษาจีนจากเจ้าชายหลิวเต๋อ ไปเจริญ
สัมพันธมิตรกับเมืองหรดีก็เพื่อแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมและเรียนภาษาของพวกดั้งขอกับเจ้าชายไบอัลเพื่อทำ
สินค้าผ้าทอลายสัมพันธ์ระหว่างเมือง 2 เมืองให้โดดเด่นเป็นหนึ่งเพื่อส่งขายสร้างรายได้ให้ชาวประชา
และจะได้ทันเรื่องภาษาที่พวกดั้งขอมันพูด หากแต่จะนอนทำงานบนเตียงอย่างเจ้าคิดก็มิต้องมีดอก
พระราชเทวัญ หานางโลมหรือชายโลมกินเอาก็ได้จ่ายอัฐคือจบ"
พระมหาเทวัญเจ้าตรัสแบบนี้ก็ทำเอาอึ้งทั้งหอหลวง พูดนิ่งๆแต่เจ็บจี๊ดถึงใจ สมเด็จพระพันปีจึงทูลถาม
"พระราชเทวัญธิราชเจ้าทรงรู้เรื่องนี้แล้วหรือ"
"ข้าอยู่กับสมเด็จเจ้าหลาวงมานาน มีอะไรบ้างที่ข้าไม่รู้เท่าทัน เพียงแต่ว่าข้าจะแสดงมันออกมาหรือไม่"
"เหตุใดจึงไม่จ้างครูมาสอน เงินทองก็มีทำไมต้องมีเมียเพิ่ม" พีมัทพูดขึ้น
"เงินจ้างครูเอามาช่วยเหลือราษฎรจะคุ้มกว่าไหม เจริญสัมพันธมิตรมีได้ไม่มีเสีย สมเด็จเจ้าหลวงมิใช่
คนเขลา เสียเงินทั้งทีก็ต้องได้ให้คุ้ม" "แล้วพระมหาเทวัญเจ้าจะทนเห็นผัวตนไปเลียคลอกับคนอื่นแบบนั้นได้หรือ"
"สมเด็จเจ้าหลวงองค์กรมีพระราชเทวีถึง 3 พระองค์ พระมหาเทวีเจ้าสมเด็จพระพันปียังอยู่ได้ถึงปัจจุบัน
เจ้าตรองดูเถิดว่าการเป็นเมียมันคืออะไร ข้ามิได้วางตนให้ผัวรักแต่วางตนให้ผัวเกรง"
"ถูกต้องอย่างที่พระมหาเทวัญตรัส หาผัวยังต้องเกรงแล้วเมีย 2 3 4 จะมิเกรงได้เช่นไร" พระราชเทวีมินตยา
พูดขึ้น "แต่ข้า ข้าหายอมได้ไม่ที่จะให้ผัวมีเมียเพิ่มได้อีก ข้าจะต้องเป็นคนสุดท้ายของสมเด็จเจ้าหลวง"
พีมัทดูท่าจะไม่ยอมจบประเด็นง่ายๆ "เอาไว้ให้สมเด็จเจ้าหลวงสถาปนาเจ้าก่อน เจ้าค่อยพูด มีข้อราชการ
อื่นใดอีกหรือไม่" พระมหาเทวัญเจ้าเอ่ยถาม "มีพระเจ้าข้ารายชื่อขุนนางที่ต้องลงพระนามพระทับตราบรรจุ
หลังสอบได้ สมเด็จผู้สำเร็จราชการจะทรงลงพระนามที่ใดพระเจ้าข้า" เสนาบดีพลเรือนเอ่ยขึ้น จากนั้นเสนา
บดีกลาโหมจึงทูลต่อ "การแต่งตั้งจอมทัพหัวหน้าคุมทุกทัพของอาณาจักรสมเด็จผู้สำเร็จราชการจะแต่งตั้ง
ผู้ใดพระเจ้าข้า" พระมาหเทวัญเจ้าจึงตอบกลับว่า "งานของท่านเสนาบดีพลเรือนให้นำไปที่ห้องทำงานของ
ข้าที่เรือนหลวงข้าจะลงลายมืออนุมัติให้ งานของท่านเสนาบดีกลาโหมตอนนี้ยังไม่มีผู้ใดจะครองตำแหน่ง
จอมทัพได้ข้าขอให้อำนาจแก่สมเด็จเจ้าหลวงองค์ปัจจุบันดำรงพระยศแห่งจอมทัพอาณาจักรทวารัตตะต่อไป
มีอะไรจะแจ้งข้าอีกไหม หากไม่มีข้าขอปิดการว่าราชการในวันนี้ เสนาบดีกรมวังเขตพระราชมณฑลเฑียรที่
ประทับสมเด็จเจ้าหลวงให้ปิดการเข้าออกจนกว่าสมเด็จเจ้าหลวงจะเสด็จกลับ หากมีงานอันใดให้ไปแจ้งข้าได้
ที่เรือนหลวงของข้าได้ทุกเพลา"
"รับด้วยเกล้าพระเจ้าข้า"
เรือนของเจ้านางมยุรา
"เจ้าป้า ข้ามิใคร่ชอบคำพูดของเจ้าหลวงดนุเลย"
"เจ้าก็ต้องฝึกปรืองานในวังให้ได้สิ จะได้เป็นเมียรักของสมเด็จเจ้าหลวง สมเด็จเจ้าหลวงองค์นี้มิใคร่รักใครนอก
จากพระมหาเทวัญเจ้าหลวงดนุ หากจะให้รักเจ้าาต้องแบ่งเบางานได้"
"แต่ก็หาได้ใจทั้งหมด"
"ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไร อย่าสิที่ข้าให้เจ้ามานี่ก็เพื่อดึงอำนาจคืนข้า"
"เจ้าป้า"
"มีอันใด"
"หากเจ้าป้าได้เป็นใหญ่ ข้าขอขุนพลกำยำสัก 3 4 5 6 7 คนเป็นองครักษ์นะ"
"หากเจ้าช่วยป้าสำเร็จ เจ้าจะเอาพระมหาเทวัญเจ้ามาเป็นขี้ข้า ข้าก็มิขัด"
"ข้าจะทำให้ได้เจ้าป้า"
" 555 ดีมากหลานป้า เจ้านี่ช่างรักข้าดีกว่าลูกข้าซะอีก"
สองป้าหลานดูท่าจะมีแผนการอะไรในใจแน่นอน งานนี้ฝ่ายในจะรับมือกับสองป้าหลานได้อย่างไรติดตามได้ตอน
ต่อไปนะครับ......
ขอบคุณครับ coooooooool
ขอบคุณมากครับ ดีมากๆๆๆ ดี ขอบคุณครับ
ขอบคถณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ สนุกมาก สนุกมากครับ ทีมัสกับป้า ก็มั่นหน้าเกินไป ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุุณมากครับ สนุก ขอบคุณครับ ขอขอบคุณขอรับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ
หน้า:
[1]
2