ทาสกามของนายท่าน Ch.1 - รูมเมทใหม่
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย thespace เมื่อ 2021-8-12 06:51TW : ไม่อนุญาตให้ Copy ใดๆทั้งสิ้น*** เป็นเรื่องแต่งแนว เจ้านาย-ทาส มีเนื้อหาค่อนข้างโรคจิตรุนแรง (ฺBDSM) สนองกามและตัณหาล้วนๆ หากไม่ชอบแนวนี้ควรกดออก และรูปภาพไม่เกี่ยวกับเนื้อหา แค่นำมาประกอบเท่านั้น***
ตอนที่ 1
Credit @Jaxx
แสงแดดยามเช้าส่องผ่านรูหน้าต่างเข้ามากระทบกับใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่ม นายรัชชานนท์ หรือ ปอนด์ ขยี้ตาตื่ขึ้นมาด้วยความงัวเงียจากการนอนดึก วันนี้เขาต้องเก็บของเพื่อย้ายไปอยู่หอพักใหม่เพราะอีกไม่กี่วันมหาวิทยาลัยก็จะเปิดภาคเรียนใหม่แล้ว เมื่อนั่งแก้ง่วงได้สักพักจึงลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ก่อนจะออกมาจัดกระเป๋าต่อ ปัจจุบันปอนด์อายุ21ปี และพึ่งจะขึ้นปี3เทอมนี้สดๆร้อนๆ เขาเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์เอกไฟฟ้า ตอนนี้หอปัจจุบันที่ปอนด์อยู่คือหอนอกมหาลัย เขาย้ายออกมาตอนปี2เพราะอยากอยู่คนเดียว เวลาไปไหนมาไหนจะได้ไม่ลำบากรูมเมท อีกอย่างปอนด์เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยากและชอบอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า ตอนปี1ทะเลาะกับรูมเมทเกือบทุกวันจนเหม็นขี้หน้าและย้ายออกมา แต่ว่าพักหลังมานี้ที่บ้านเขาเกิดมีปัญหาเรื่องเงินเล็กน้อย เขาจึงจำใจต้องย้ายกลับไปอยู่ที่หอในเหมือนเดิม เพื่อลดค่าใช้จ่าย คิดเอาไว้ว่าจะยอมทนร่วมห้องกับคนอื่นอีกสัก1เทอม และค่อยย้ายออกมาเมื่อการเงินโอเคแล้ว
ปอนด์พึ่งเลิกกับแฟนไปเมื่อเดือนก่อนเพราะจับได้ว่าแฟนแอบมีชู้ ทำให้ตอนนี้เขายังโสดสนิท แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครมาจีบ ด้วยหน้าตาที่หล่อเข็ม จมูกโด่ง ร่างกายกำยำมีกล้ามและซิกแพคสวยงามตามฉบับผู้ชายที่ออกกำลังกายบ่อย แน่นอนว่าปอนด์เป็นที่ต้องการของสาวแท้สาวเทียมหลายคน แต่เพราะนิสัยที่หยิ่งผยอง เถื่อนและเลวทรามชอบพูดจาไม่เข้าหูคนอื่น ทำให้ส่วนใหญ่เลิกกับแฟนตั้งแต่ยังไม่ถึงเดือน เปลี่ยนแฟนมาหลายคน รวมทั้งแค่หลอกเอาอย่างเดียวก็มีเช่นกัน
ช่วงบ่ายปอนด์ขนของมาที่หอในที่จ้องไว้คนเดียว โชคดีที่เขามีรถยนต์ขับจึงสะดวกสำหรับการขนย้ายของต่างๆ แต่เพราะเลือกไม่ได้ว่าจะอยู่ชั้นไหน ทำให้เขาต้องขนมันขึ้นไปถึง4ชั้นด้วยตัวคนเดียว และข้าวของทั้งหมดก็ไม่ใช่น้อยๆ"แม่งร้อนซิบหาย ทำไมไม่สร้างลิฟท์ให้นักศักษาวะ" ปอนด์บ่นเพราะความเหนื่อยล้า พลางยกแขนปาดเม็ดเหงื่อบนใบหน้า และยกเสื้อบอลที่ใส่ขึ้นมาเช็ดเพิ่ม ก่อนจะหันไปพบผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาทางนี้พอดี"เฮ้ย! นาย? หรือรุ่นน้องวะ? ช่างแม่ง อยู่หอนี้เหรอ?" ปอนด์เอ่ยถามออกไป"ใช่ครับ" ฝ่ายนั้นพนักหน้าตอบกลับมาอย่างสุภาพ"เออช่วยยกของหน่อยดิ เหลือไม่กี่อย่างเอง เดี๋ยวให้เงินค่าช่วย""ดะ...ได้ครับ" ชายหนุ่มปริศนาเต็มใจช่วยทันที และเดินเข้ามาช่วยยกของและเดินตามหลังนายปอนด์ขึ้นไปชั้น4"ถึงห้องกูแล้ว วางไว้หน้าประตูนั้นแหละ เดี๋ยวกูยกเข้าไปเอง""อะ...อ้าวนายอยู่ห้องนี้เหรอ?" ชายหนุ่มปริศนาขมวดคิ้วถาม"เออ ทำไม?""เราก็อยู่ห้องนี้เหมือนกัน""อ้าวนี่มึงเป็นรูมเมทกูเหรอเนี่ย บังเอิญสัส" ปอนด์กล่าวอย่างแปลกใจ ตอนจองห้องนี้เขารู้อยู่แล้วว่าต้องนอนร่วมกับรูมเมทหนึ่งคน ซึ่งเขาก๋ไม่รู้ล่วงหน้าว่าจะเป็นรุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกัน เพราะทางมหาลัยจะจัดการเลือกมาให้เอง"นายอยู่ปีอะไรเหรอ?""ปี3 พอดีกูมีปัญหาเรื่องเงินเลยย้ายกลับมานอนหอใน""ระ...เหรอ เราอยู่ปี1นะ""อ้าวงี้ก็รุ่นน้องกูอะดิ มึงชื่ออะไรวะ เรียนคณะอะไร""เราชื่อภู เรียนคณะบริหารธุรกิจ""สัสเด็กเรียนนี่หว่า คิดไงถึงเลือกเรียนบริหารวะ?""พ่อเราอยากให้เรียน จะได้สืบทอดธุรกิจที่บ้านต่อ""อ๋องั้นบ้านมึงก็รวยอะดิ""ก็...นิดหน่อย" ภูตอบเสียงเบา แต่มันก็จริงอยากที่ปอนด์คิด ครอบครัวของภูรวยระดับต้นๆของประเทศ มีเงินไปซื้อคอนโดอยู่ได้สะบายๆ แต่ว่ากฏของมหาลัยบังคับให้เด็กปี1อยู่หอในเท่านั้นเอง"เออ ส่วนกูชื่อปอนด์ เรียนวิศวะไฟฟ้าปี3"
ทักทายกันพอหอมปากหอมคอทั้งสองก็เดินลงไปยกของส่วนปอนด์ขึ้นมาจนครบทุกอย่าง ด้านในห้องจะเป็นทรงสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มากแค่พออยู่ได้สองคน มีโต๊ะอ่านหนังสือและตู้เสื้อผ้าอย่างละสองชุด มีห้องน้ำในตัว ส่วนเตียงนอนจะไม่ใช่แบบสองชั้น จะเป็นเตียงเดียวที่ตั้งอยู่ห่างกันเล็กน้อยตรงกลางห้อง ภูได้เลือกเตียงแรกที่ใกล้กับประตูห้องไปแล้ว ทำให้ปอนด์ได้เตียงสองที่อยู่ถัดไป
หลังจัดข้าวของเสร็จ ปอนด์ก็ถอดเสื้อออกเหลือเพียงกางเกงบอลขาสั้น และนอนแผ่บนเตียวด้วยความเหนื่อยล้า ปอนด์ทำไปด้วยความเคยชินแม้จะพึ่งย้ายมาอยู่ห้องนี้วันแรกก็ตาม ด้วยความที่เป็นห้องพัดลมไม่มีแอร์ และหน้าต่างห้องก็ถูกปิดอยู่ ทำให้อากาศในห้องนั้นแออัดไปด้วยกลิ่นเหงื่อจากร่างกายปอนด์ แถมเจ้าตัวก็ไม่ได้แคร์รูมเมทอย่างภูแม้แต่นิด"อยู่กับกูทำใจหน่อยนะมึง กูเป็นคนแบบนี้แหละ อยากทำอะไรทำ" ปอนด์หันหน้าไปบอกภู ในขณะที่มือล้วงเข้าไปในกางเกงจัดทรงให้ท่อนเอ็นของตัวเอง"อะ...อืม ไม่เป็นไรครับ""แล้วมึงย้ายมาตั้งแต่วันไหน""สองวันก่อนครับ""เออ ไหนๆมึงก็เป็นรูมเมทกับกูแล้ว กูขอบอกอะไรล่างหน้าไว้หน่อย ...คือกูเป็นคนนอนดึก ตื่นสาย ถ้ามึงมีเรียนเช้าก็ฝากปลุกกูด้วย""ได้ครับพี่""กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับข้าวของส่วนตัว ถ้าไม่จำเป็นมึงก็อย่าแตะต้องแล้วกัน""ครับ""งั้นกูของงีบสักหน่อยแล้วกัน มึงจะทำอะไรก็ทำไป" กล่าวเสร็จปอนด์ก็ยกแขนข้างหนึ่งสอดเข้าไปใต้หมอน เป็นท่าที่ปอนด์ชอบนอนมากที่สุด ซึ่งท่านี้มันทำให้เผยส่วนใต้วงแขนของปอนด์ รักแร้ชุ่มเหงื่อและกลุ่มเส้นขนอันดกดำปรากฏต่อหน้าภูเต็มสองตา ชายหนุ่มรุ่นน้องได้แต่กลืนน้ำลายลงคอเบาๆ และหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ภูรู้ตัวทันทีว่าตนเองกำลังแอบชอบรุ่นพี่คนนี้...
เวลาผ่านไปจนถึงวันเปิดเทอม ซึ่งเช้านี้ทั้งปอนด์และภูต่างก็มีเรียนเช้าทั้งคู่ ทำให้ภูที่ตื่นก่อนลุกขึ้นมาปลุกรุ่นพี่ร่วมห้องด้วย แต่ปอนด์ก็เป็นคนขี้เซาไม่น้อย กว่าจะตื่นใช้เวลาเขย่าตัวตั้งนาน ที่ผ่านมาทั้งสองอยู่ร่วมกันอย่างไม่มีปัญหาอะไร แม้ปอนด์จะทำตัวซกมกมากก็ตาม อย่างบางวันไม่อาบน้ำบ้าง กินข้าวกล่องก็ไม่เก็บจนภูต้องเก็บทำความสะอาดเอง หรือพวกถอดเสื้อผ้าและถุงเท้าไม่เป็นที่ บางครั้งก็สั่งให้ภูเก็บไปซักให้ก็มี ปอนด์เองก็ค่อนข้างแปลกใจที่รุ่นน้องอย่างภูอยู่ร่วมกับเขาได้ และยอมทำตามคำสั่งทุกอย่างแบบไม่ขัดข้อง แต่ก็คงเพราะเขาเองเป็นรุ่นพี่ ทำให้ภูไม่กล้าขัดคำสั่ง"วันนี้มึงเลิกเรียนกี่โมงวะ""น่าจะบ่ายๆครับพี่""เออฝากซื้อข้าวกล่องมาเก็บไว้ให้กูด้วย เดี๋ยวให้ตัง""ได้ครับพี่" ปอนด์มักจะขี้เกียจละนอนอยู่ห้องซะส่วนใหม่ จึงฝากภูไปซื้อข้าวมาให้หลายต่อหลายครั้งก็ให้ บางครั้งก็จะจ่ายเงินคืน แต่ส่วนใหญ่มักจะลืมคืนจนกลายเป็นกินข้าวฟรีแทน แต่ภูก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะเขาเองก็ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินทองภูสวมชุดนักศีกษาแขนยาวผูกเนคไทเรียบร้อยถามฉบับเด็กเรียน ต่างจากปอนด์ที่ตื่นสายจนขี้เกียจอาบน้ำ จึงแค่เปลี่ยนชุดใส่กางเกงยีนส์ขาดๆ เสื้อยืดสีดำและสวมช็อปวิศวะปิดท้าย เป็นการแต่งตัวที่ดูธรรมดาสำหรับปอนด์ แต่ในสายตาของภูแล้วโคตรจะดูดีและหล่อเท่มาก
หลังจากเปิดเทอมได้หนึ่งอาทิตย์ ก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับปอนด์ โดยที่เขาไม่ทราบสาเหตุ เวลานอนเขาจะรู้สึกแปลกๆที่ท่อนบนเหมือนมีคนมาจักจี้ เพราะเวลาปอนด์นอนส่วนมากจะไม่ใส่เสื้อเขาจึงจำความรู้สึกได้ดี รวมถึงรู้สึกจักจี้ที่บริเวณฝ่าเท้าเป็นประจำ แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่มีอะไรและถุงเท้าสีดำของปอนด์ก็มักจะหายไปจากลิ้นชักบ่อยๆ อย่างเช่นวันนี้"ไอ้ภู มึงเห็นถุงเท้ากูไหมวะ?""ไม่นะพี่""แม่งหายๆมาๆอยู่เรื่อย กูงงซิบหาย" "พี่เก็บไว้ที่อื่นแล้วลืมรึเปล่า""คงงั้น" จุดนี้เป็นสิ่งที่ปอนด์แปลกใจมากที่สุด เวลาที่ถุงเท้าเขาหายไป วันต่อมามันจะกลับมาอยู่ที่เดิม เหมือนหายไปแล้วก็กลับมา ซึ่งปอนด์แอบสงสัยภูมากที่สุด "มึงแอบเอาไปรึเปล่าวะ ห้องนี้ก็มีแต่กูกับมึงสองคน""ผะ...ผมจะเอาถุงเท้าพี่ไปทำไมล่ะครับ ของผมก็มี พี่เอาของผมไปใช่ก่อนก็ได้นะ""เออๆ ไม่เป็นไร กูไม่ชอบใช้ของร่วมกันคนอื่น" ปอนด์เลือกเก็บความสงสัยไว้ในใจและเลิกกล่าวหาภู เพราะรุ่นน้องคนนี้ถึงจะดูแปลกๆอยู่บ้าง แต่ก็เป็นคนดีไม่น่าจะขโมยของคนอื่น อีกอย่างภูมันก็รวยอยู่แล้ว
แต่เรื่องแปลกมันไม่มีเท่านี้กางเกงในของปอนด์ที่ใส่แล้วที่อยู่ในตะกล้าผ้ามักจะเปื้อนอะไรบ้างอย่างที่เป็นสีขาวๆตรงกลางเป้า เขาสังเกตเห็นทุกครั้งเวลาเอาไปซัก ตอนแรกเขาคิดว่าคงเป็นน้ำว่าวของตัวเองที่เช็ดไม่สะอาดเวลาชักว่าวเสร็จ แต่บางวันที่เขาไม่ได้ชักว่าวกลับมีน้ำสีขาวๆติดอยู่บางๆ รวมทั้งตัวที่ซักแล้วที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าบางตัวก็เลอะน้ำสีขาวเช่นกัน บางวันกางเกงในปอนด์หมด ก็ต้องจำใจใส่ตัวที่เปื้อนอย่างไม่มีทางเลือก"ไอ้ภู วันนี้เรียนเสร็จกูจะไปแดกเหล้ากับเพื่อน อาจจะกลับดึกไม่ต้องล็อกประตูนะเว้ย กูขี้เกียจรอมึงเปิด""ดะ...ได้ครับพี่""เออ ตอนมึงกลับมาฝากทำความสะอาดฝั่งกูด้วย" "ครับ"เมื่อสั่งเสร็จทั้งสองก็ออกห้องพร้อมกันไปเรียนตามปกติ
เวลาล่วงเลยมาตอนช่วงเย็น ปอนด์เดินออกจากห้องเรียนพร้อมกลุ่มเพื่อนและตกลงเรื่องสถานที่ที่จะเป็นกินเหล้าคืนนี้ ทว่ามีเพื่อนบางคนกลับไม่ว่าขึ้นกระทันหัน ทำให้ทุกอย่างถูกยกเลิกและตกลงกันว่าจะไปวันอื่น ปอนด์จึงหัวเสียและขับรถกลับหอแทน เมื่อเปิดประตูเข้าไปกลับพบร่างที่เปลือยเปล่าของรูมเมทอย่างภู กำลังนั่งสาวว่าวอยู่บนเตียงของเขาอย่างเมามันส์ โดยมีถุงเท้าสีดำของปอนด์ครอบอยู่ในท่อนเอ็นของภู"ไอ้เหี้ยภู! ทำอะไรวะ!!""พะ...พี่ปอนด์" ภูตกใจเป็นอย่างมากก็จะรีบลงจากเตียงมานั่งพื้นพร้อมกับปิดร่างกายของตัวเอง"ไอ้สัส! มึงชักว่าวกูไม่ว่า แต่มึงเสือกนั่งชักบนเตียงกู แล้วเสือกเอาถุงเท้ากูสวมใส่ควยตัวเองอีก!""ผมขอโทษครับ""นี่มึงโรคจิตเหรอวะไอ้เหี้ย แม่งทำตัวอุบาทว์ซิบหาย" ปอนด์ส่งเท้าไปถีบไหล่ของภูจนนอนฟุบไปกับพื้นห้อง "มึงเองสินะที่ชอบแอบขโมยถุงเท้ากู ที่แท้ก็แอบเอามาชักว่าวทุกเรศๆแบบนี้นี่เองไอ้ตุ๊ด!""ผะ...ผมไม่ได้ตั้งใจ" ภูกล่าวเสียงสั่นเหมือนจะร้องไห้"ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไร! มึงขโมยไปตั้งกี่รอบ ที่ผ่านมากูต้องใส่ถุงเท้าที่เปื้อนน้ำว่าวมึงทุกวันงั้นเหรอ? คิดแล้วคลื่นไส้ซิบหาย!!" ปกติแล้วปอนด์จะชี้เกียจซักถุงเท้ามากและใส่ซ้ำเรื่อยๆจนกลิ่นแรงเป็นพิเศษ อาจจะผสมกับน้ำว่าวของภูไปด้วยปอนด์จิกหัวภูขึ้นมามองหน้าก่อนจะผลักไปอีกทาง ก่อนจะใช้เท้าเตะไปที่ต้นขาของภูจนร้องลั่นเพราะความเจ็บ"รอยบนเกงกางในกู มึงก็ทำใช่ไหม? มึงบอกกูมาว่ามึงทำเหี้ยอะไร!""คือว่า....ผม...ผม""ตอบดิไอ้สัส ก่อนกูจะกระทืบมึง!" ปอนด์ทำท่าจะเตะภูอีกครั้งทำให้ภูต้องรีบเปิดปากบอก"ผมเอากางเกงในพี่ดมกับชักว่าวครับ! วะ...เวลาผมน้ำแตกจะใช้กางเกงในพี่รองน้ำว่าวตัวเองและเก็บไว้ที่เดิม...""กูว่าละไง! ไอ้ตุ๊ดโรคจิต นี่กูใส่กางเกงในเปื้อนน้ำว่าวมึงมากี่วันแล้ววะสัส!""กะ...ก็ตั้งแต่พี่ปอนด์ย้ายมา""โหไอ้สัส มึงแม่งทุเรศซิบหาย!!" ปอนด์ตวาดด่าภูไม่ยั้งเพราะความโกรธ "แล้วมึงทำอะไรอีก บอกมาให้หมด!""ตะ...ตอนพี่นอนหลับผมแอบดมรักแร้พี่ครับ แอบดมเป้า กับ...""กับอะไร?""กับแอบจูบปากพี่ครับ!""ไอ้ตุ๊ดสวะ! มึงทำเรื่องเหี้ยๆแบบนี้กับกูได้ไง! ไอ้ส้นตีน!" ปอนด์จิกหัวภูขึ้นมาอีกรอบก่อนจะต่อยอย่างแรงจนล้มลงไปบนเตียง เขาแอบเห็นสีหน้าและแววตาของภู มันกลับดูพึ่งพอดีใจที่โดนต่อยอย่างแปลกประหลาด ทั้งยังหายใจแรงเหมือนกำลังมีอารมณ์ความใคร่หยั่งไงหยั่งงั้น"ผมขอโทษครับ...""มึงทำแบบนี้ทำไมวะ? ตอบกูดิ""ผมแอบชอบพี่ปอนด์ครับ ชอบตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว""ชอบกูแต่ทำเรื่องอุบาทว์ๆแบบนี้เนี่ยนะ ทั้งดมตัวกู ดมเกงเกงในกู ชักว่าวใส่ถุงเท้ากู มึงมันเข้าขั้นโรคจิตแล้วไอ้ห่า!""คะ...ครับ ผมชอบแบบนี้""กูจะไปบอกคนอื่นให้หมด จะบอกเพื่อนกับพ่อแม่มึงด้วย""อย่านะครับพี่ปอนด์ ภูขอโทษ ภูจะไม่ทำแล้ว" ภูรีบลงไปนั่งพื้นและใช้มือเกาะขาปอนด์"พ่อมึงสิ กูไม่มีทางอยู่ร่วมห้องกับมึงแล้ว!""ภูยอมแล้ว ภูทุกอย่างเลย ภูจะทำตามที่พี่ปอนด์บอกทุกอย่าง อย่าบอกคนอื่นเลยนะครับ" ชายหนุ่มรุ่นน้องในสภาพเปลือยเปล่ากล่าวอ้อนวอนเสียงสั่น เป็นภาพที่ทุเรศในสายตาปอนด์มาก เขาสะบัดขาแล้วสะบัดเล่าแต่ภูก็ไม่ยอมปล่อย "มึงพูดเองนะ มึงยอมทำทุกอย่างใช่ไหม!""ทะ...ทุกอย่างเลยครับพี่ปอนด์""เลียตีนกู""อะไรนะครับ?""กูบอกว่าเลียตีนกู!"ภูกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะมองไปที่เท้าของปอนด์ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยาก แต่กำลังดีใจสุดขีดเลยต่างหาก ภูค่อยๆก้มหน้าลงที่ปลายเท้ารุ่นพี่ก่อนจะแลบลิ้นออกมาเลียอย่างหิวกระหาย ซึ่งปอนด์พึ่งจะกลับมาจากมหาลัยและถอดร้องเท้าผ้าใบออก ทำให้กลิ่นมันออกฉุนจมูก แต่ภูกลับหลงใหลมันอย่างมาก "ชอบตีนเหม็นๆของกูใช่ไหม? เลียให้สะอาดนะไอ้สัส ซอกนิ้วตีนกูด้วย""ครับ"ปอนด์นั่งลงกับเตียงเพื่อให้ภูเลียตีนตัวเองได้สะดวก ในระหว่างที่ภูกำลังอมนิ้วเท้าอยู่ เขาก็กระดิกมันเล่นในปากรุ่นน้องแรงๆจนศรีษะของภูโยกตาม ในขณะเดียวกันท่อนเอ็นของภูที่อ่อนตัวกลับแข็ขึ้นมาเต็มที่"คนเหี้ยอะไรเลียตีแล้วควแข็ง!" ปอนด์ส่งตีนอีกข้างลงไปเหยียบย่ำควยของภู กระทืบเท้าใส่ปลายหัวเห็ดแดงแรงๆแทนที่จะรู้สึกเจ็บ แต่ภูกลับรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว"อ๊าาพี่ปอนด์""มึงเป็นคนที่น่าสมเพชที่สุดตั้งแต่กูเคยเจอมากเลยอีตุ๊ด!"ปอนด์ตวาดด่าภูไปเรื่อยๆ แต่ภูก็ไม่สนใจ เลียซอกตีนของปอนด์จนชุ่มน้ำลายก่อนจะยกฝ่าเท้าขึ้นมา เลียตามความยาวลิ้วขึ้นลงเรื่อยๆจนสะอาดตา ภูจับเท้ารุ่นพี่ขึ้นมาทั้งจูบและหอมเหมือนเป็นของสำคัญ เอาไปแนบแก้มและสูดดมจนพอใจ จนปอนด์ยกขึ้นข้างขึ้นมาให้ภูเลียเพิ่มอีก"เมื่อกี้มึงชักว่าวยังไม่เสร็จใช่ไหม""คะ...ครับ"ปอนด์หันไปหยิบถุงเท้าสีดำบนเตียงอันเดิม และมันโยนใส่หน้าของภู"ไหนมึงทำให้กูดูดิว่ามึงทำอะไรกับถุงเท้ากู""ดะ...ได้ครับ" ภูหยิบถุงเท้าสีดำขึนมาถางออกและสวมลงในท่อนเอ็นของตัวเอง ก่อนจะลงมือชักมันไปพร้อมๆการเลียเท้า ปอนด์มองการกระทำของภูด้วยสายตาที่ดูถูกและเหยียดหยาม แค่คิดว่าเขาอยู่ร่วมห้องกับรูมเมทโรคจิตก็ขนลุกไปทั้งตัว แถมยังเอาของส่วนตัวของเขาไปทำอะไรบ้าๆอีก ใจจริงเขาอยากจะประจานและถีบส่งออกนอกห้องซะด้วยซ้ำ แต่เขากลับมีความคิดที่ดีกว่านั้นเข้ามาในหัว ในเมื่อรุ่นน้องคนนี้แอบชอบเขา และยอมทำตามคำสั่งเขาทุกอย่าง เขาก็จะทำให้มันสมหวัง โดนให้มันอยู่ร่วมห้องในฐานะทาสรับใช้!"มึงเป็นคนเหี้ยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ" ปอนด์เอ่ยถาม"มะ...ไม่รู้ครับพี่ แต่ว่าผมชอบผู้ชายมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว อ๊าา! ผมแอบดมกางเกงในพ่อทุกวันเลยครับ ซี๊ดด!" ภูตอบคำถามไปพร้อมชักว่าต่อหน้าปอนด์อย่างเมามันส์ "พ่อตัวเองก็ไม่เว้น! กูอยากรู้ทำไมพวกตุ๊ดแบบมึงถึงชอบดมกางเกงในจังวะ""ผะ...ผมชอบกลิ่นควยพี่ปอนด์ครับ เวลาดมกางเกงในพี่ปอนด์ก็จิตนาการว่ากำลังอมควยพี่อยู่ อ๊าาา!""แล้วกลิ่นควยกูกับควยพ่อมึง ชอบของใครมากกว่ากัน""ขะ...ของพี่ปอนด์ครับ หอมถูกใจผมมาก""หึ! กูจะไม่มีวันให้มึงได้ดมกางเกงในกูอีกแน่นอน ไอ้สวะ!""อ๊าา!พี่ปอนด์ ผมจะแตกแล้ว!" เมื่อถึงจุดสุดยอดท่อนเอ็นของภูก็พ่นน้ำว่าวหลายระลอกจนมันซึมออกมานอกถุงเท้าสีดำ ภูหายใจแรงด้วยความเหน็ดเหนื่อย ถ้าปกติเขาจะรีบถอดถุงเท้าออกมาเช็ดให้แห้งและเก็บไว้ที่เดิม แต่วันนี้ต้องรอคำสั่งจากเจ้าของแทน"มีความสุขมากสิมึง ชักว่าวกับถุงเท้ากู""คะ...ครับพี่""เอาถุงเท้ายัดปาก""อะ...อันนี้เหรอครับ" "เออสิวะ เอามันเข้าปากมึงเดี๋ยวนี้!" ภูสะดุ้งเล็กน้อยเพราะปอนด์ขึ้นเสียง เขาจึงรีบเอาถุงเท้าที่พึ่งชักว่าวแตกใส่เข้าปากตัวเอง กลิ่นเหม็นฉุนผสมกับกลิ่นคาวคลุ้งกระตุ้นอารมณ์ของภูสุดขีด"ทำความสะอาด เลียน้ำว่าวตัวเองออกให้หมด" ปอนด์สั่งเพิ่มเมื่อได้ยินเช่นนั้นภูก็ทั้งดูดทั้งเลียกินน้ำว่าวตัวเองจนถุงเท้าสะอาดไร้คาบ หลังจากนั้นภูก็ดึงมันออกมาโชว์เจ้าของว่าเขาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ปอนด์ใช้มือปัดมันทิ้งต่อหน้าต่อตาเพราะรังเกียจ ก่อนที่เขาจะใช้เท้าเหยียบร่างกายของภูจนนอนราบกับพื้นห้อง"หลังจากวันนี้มึงจะเป็นทาสรับใช้กู กูสั่งอะไรต้องทำ!""คะ...ครับ""กูขออะไรต้องได้ ไม่ว่ามึงจะไม่มีก็ตาม!""ครับพี่ปอนด์""ห้ามเรียกชื่อกู! ต่อไปนี้มึงต้องเรียกกูว่านายท่าน! เข้าใจไหมไอ้โรคจิต!""ครับนายท่าน"
เมื่อกล่าวเสร็จปอนด์ก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ภูนอนเปลือยเปล่าและฉีกยิ้มด้วยความดีใจรักนายท่านคนนี้จังเลย...
--- โปรดติดตามตอนต่อไป ---
ตอนที่ 1 - รูมเมทใหม่ (ภู)ตอนที่ 2 - ลุงยาม (ภู)ตอนที่ 3 - ลุ่มหลง (ภู)ตอนที่ 4.1 - ชายแท้ทาสมาเฟีย (ปอนด์)ตอนที่ 4.2 - ชายแท้ทาสมาเฟีย2 (ปอนด์)ตอนที่ 5 - ชายแท้โดนชายฉกรรจ์ข่มขืน (ปอนด์)ตอนที่ 6 - เป็นคนใช้ในชมรมฟุตบอล (เก้า)ตอนที่ 7 - เสียตูดให้รุ่นพี่นักบอล (เก้า)ตอนที่ 8 -โดนโค้ชกับรุ่นพี่ลุมเอา (เก้า)
เรื่องนี้จะค่อยๆเป็นค่อยๆไป ไม่รีบร้อน ต้นเรื่องจึงค่อนข้างเกริ่นยาวหน่อยเหมาะกับคนที่ชอบอ่าบแบบเรื่องยาว**สำหรับคนที่ชอบแนวนี้เราขอแจ้งไว้ก่อนว่าจะไม่มีการกล่าวถึงเลือดในเรื่องเลย เพราะส่วนตัวเราไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องเสียวๆแล้วมีเลือดเข้ามาเกี่ยวข้อง จึงขอยกเว้นไว้ และรวมไปถึงเรื่องของเสียในร่างกาย ยกเว้นเหงื่ออย่างเดียว**
ชอบมาก น่าสนใจดีครับ สุดยอดเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ติดตามเลยครับ เปิดมาก็จัดหนักเลยครับ ขอบคุณ ติดตามครับผม รอติดตามครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคร้าบ ติดตามๆ ผิดคาดแฮะ นี่คาดหวังให้ปอนด์เป็นทาสเลยนะเนี่ย ขอบคุงมากคร้าบ{:5_119:} I like that