นักเรียนสุดซ่า กับ คุณครูน่ารัก ตอนที่ 7
"ปล่อยนะผู้กอง""ไม่ปล่อย นี่คุณมีอารมย์เหรอซัน"
"อารมยย์อะไร"
"ทำไก๋ ใส่บ็อกเซอร์ เกงในไม่ใส่ แบบนี้นี่มันก็น่าจับอะดิ" ผู้กองพูดพร้อมตีไปที่ก้นแน่นๆ
ของซันที่ไม่ได้ใส่เกงใน
"อีตาผู้กองบ้า ปล่อยจะอาบน้ำ"
"อะปล่อยก็ปล่อย แล้วในผ้าขนหนูมีอะไรทำไมไม่เอาผ้ามาพาดที่ราว"
"ไม่ต้องยุ่ง" ภูมิหยิบผ้าขนหนูมาพร้อมเปิดดูก็เห็นว่ามีเกงในสีขาวอยู่ ซันจึงตอบไปว่า
"นี่นายผู้กองภูมิ หัดมีบ้างนะมารยาท"
"หึ กับเมียสุดที่รักทำไมต้องมี แล้วนี้เกงในหือใส่เเล้วนี่" ภูมิหยิบมาสูดดมพร้อมกับส่งยิ้ม
"อีโรคจิต เอาจะซักมันสกปรก"
"กลิ่นสะอาดขนาดนี้ ก่อนซักก็ถูกหลังให้ผมก่อนดิ"
"เกงในฉันก็เลอะดิ สีขาวนะ"
"มาอาบน้ำกัน" ภูมเอาผ้าขนหนูและเกงในซันพาดที่ราวก่อนตักน้ำรดที่ตัวซันซันเอง
ตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ถูก ได้ตักน้ำรดตัวให้ภูมเช่นกัน ทั้งคู่อาบน้ำ ถูสบู่ ขัดตัวให้กันและกัน
จนเสร็จ ซันก็หยิบเกงในมาซัก
"ไม่รอซักพร้อมบ็อกเซอร์คุณหละ"
"ไม่อะฉันนุ่งผ้าขาวม้าไม่เป็นเดี๋ยวหลุด"
"มาผมนุ่งให้" ภูมิเข้ามาด้านหลังพร้อมกางผ้าขาวมาออกและนุ่งให้ซันอย่างแน่น ซันเองก็
หน้าแดงใจเต็นรัวยิ่งเวลาที่เป้าตุงๆของภูมิโดนร่องก้นซันยิ่งไม่เป็นตัวเอง
"เกร็งทำไมคุณ ถอดบ็อกเซอร์ออกมาซักได้รับรองไม่หลุด"
"นายไม่ได้เเกล้งเรานะ"
"กลางแจ้งแบบนี้คิดว่าผมอยากให้ใครเห็นของคุณเหรอ รู้ไหมว่าร่างกายคุณทั้งหมด ผม
มีสิทธิ์ดูได้แค่คนเดียว" ภูมิพูดจบก็นุ่งผ้าขาวม้าและถอดเกงในออก
"เดี๋ยวเราซักให้ก็ได้นาย" ภูมิยิ้มให้เเละพาซันมานั่งรอตรงงงบันได "กลัวผ้าหลุดก็นั่งเฉยๆ
ห่มผ้าขนหนูไว้ผมหวง เดี๋ยวผมซักให้เอง" ภูมิพูดจบพร้อมกับหยิบเกงในของตนและของซัน
ไปซักและตากให้อย่างเรียบร้อย โดยที่ซันเองก็ปลื้มสุดๆ ทั้งปกป้อง ทั้งดูแล "ปะคุณขึ้นกัน"
"ขึ้นอะไรนาย"
"ขึ้นเรือนไง หรืออยากขึ้นผม"
"อีตาบ้า"
"ค่อยๆลุกเดี๋ยวผ้าหลุด"
เมื่อเข้ามาในเรือน ซันไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาด้วยเพราะภูมิเล่นฉุดมาทันที ภูมิเลยหยิบ
ชุดบอลมาให้ใส่นอน "อะคุณใส่ชุดบอลผมนอนก่อน"
"แล้วนายหละจะใส่อะไรนอน"
"ผมชอบนอนแก้ผ้า"
"ไอ้บ้า"
"อ้าว คุณพยาบาลครับ การนอนที่ดีที่สุดคือการนอนแก้ผ้านะคุณ"
"ถ้านายอยู่คนเดียวจะแก้ผ้านอนก็ไม่มีใครว่าอะไรนายหรอก"
"อะ แล้วอยู่กับเมียแก้นอนไม่ได้หรือไง"
"ใครเมียนาย"
"ลองดูไหมหละ ถึงผมจะเจ้าชู้แต่ผมก็ปล้ำคุณแค่คนเดียวนะ"
"รถไฟเรือเม ลิเกตำรวจ เชื่อไม่ได้"
"นั้นก็พิสูจน์ดิว่าผมรักคุณมากแค่ไหน ถ้าคุณมีมดลูกแม่ของลูกผมคือคุณเท่านั้นซัน"
ทั้งคู่นุ่งเพียงเเค่ผ้าขาวม้าอยู่ ภูมิก็ลุกเข้ากอดเเละจูบเข้าไปที่ปากของซัน ซันเองก็รักภูมิ
เช่นกันมาดที่วางก็เลยหลุดออก ซันยอมให้ภูมิสอดลิ้นเข้าปากและทั้งคู่ก็แลกลิ้นกันนัว
ในที่สุดร่างกายของซันก็นอนลงราบกับที่นอนพร้อมกับร่างกายผู้กองที่นอนทับอยู่ด้านบน
ซันกอดคอผู้กองไว้แน่น ทั้งคู่เล่นบทรักเพียงภายนอกจนผ้าขาวม้าไม้อยู่กับตัว น้ำเมือก
ของเขาทั้งคู่เลอะหน้าท้องกันเเละกันจนเยิ้มไปหมด "ซันครับ"
"ครับภูมิ"
"ผมขอได้ไหม"
"ไม่ได้ซันยังไม่พร้อม ไม่ได้เตรียมตัว ซันกลัวอย่างอื่น"
"นั้นคืนนี้ผมขอภายนอกกับคุณได้ไหม"
"ก็....ไม่ได้ห้ามนายนี่่" ภูมิจัดการปิดไฟ แสงจันทร์ข้างนอกสอดส่องเข้ามาในห้องให้พอ
ได้เห็นเรือนร่าง มันช่างเซ็กส์ซี่มาก ภูมจับซันยกขาและเลียรูของซันจนฉ่ำ จากนั้นก็มาอม
ควยขาวๆ หัวชมพู ที่ยังสดยังซิงอย่างอร่อย ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในท่า 69 โดยที่ซันเองก็อมของ
ภูมิอยู่เช่นกัน หือ...อีตาบ้านี่ใหญ่แน่นบอกจัง สงสัยใช้แต่มือดูลำยังสดเหมือนไม่เคยผ่าน
ถ่ำใคร ซันคิดในใจและอมไปเรื่อยๆ จนในที่สูดทั้งคู่ก็น้ำแตกใส่ปากกันเเละกัน
"นอนครับซันเดี๋ยวผมดูแลคุณเอง" ภูมิเอากระดาษเปียกมาเช็ดทำความสะอาดให้พยาบาล
หนุ่มหล่อทั้งลำทั้งรูจนสะอาด พร้อมกับทำความสะอาดของตัวเองด้วย
"นาย เราเขินหว่ะ"
"ผมก็เขิน ผมไม่เคยทำให้ใคร"
"เราก็เหมือนกัน"
"ผมเชื่อ หัวคุณยังเปิดไม่สุดเลย ชักว่าวบ้างเปล่าหรือรูดล้างแค่คอหยัก"
"ก็อย่างที่นายเห็นนั่นแหละ ถามเยอะจัง เออภูมิ เรารักนายนะ"
"จริงเหรอซัน ซัน ภูมิโคตรดีใจเลยซัน ภูมิก็รักซันนะ"
"นายสัญญาได้ไหมว่าจะไม่มีอะไรกับใครนอกจากเรา"
"ได้ดิ" ภูมินอนกอดซันอย่างแน่น ในสภาพที่ยังไม่ได้ใส่อะไร นอนกอดกันจนหลับไปแบบ
เนื้อแนบเนื้อ
ตัดมาฉากของแซมกับพีท
ช่วงดึกสงัดนายกก็ยังไม่กลับ พายุลมฝนก็พัดกรรโชกอย่างเเรง แซและพีทตื่นขึ้นมากลางดึก
"พายุเเข้าแบบนี้พ่อกับแม่ยังไม่ถึงบ้านเลย" แซมพูดขึ้น
"ท่านติดพายุหรือเปล่า"
"เอ่อ ผมลืมดูไลน์ พ่อไลน์มาบอกว่ากลับพรุ่งนี้เย็นรอเผาศพก่อน เป็นไรครับพี่กลัวเหรอ"
"นิดหน่อย"
"ตัวสั่นขนาดนี้ไม่หน่อยแล้วหละ" แซมเข้ามานั่งใกล้ๆ ตอนนี้ทั้งลมทั้งฝนโหมกระหน่ำอย่าง
เเรงมาก โดยที่ไม่มีท่าทีจะสงบ แสงไฟสลัวๆที่เปิดเอาไว้ก็พอบรรเท่าความกลัวได้บ้างแต่แล้ว
จู่ๆก็ เปี๊ยงงงงง เสียงฟ้าผ่าดังสนั่นทันใดนั้นไฟก็ดับพอดี เฮ้ยยยยย พีทร้องขึ้นด้วยความตกใจ
กลัวสุดๆเหงื่อการแตกพลักทั้งๆที่อากาศไม่ร้อน แซมเห็นดังนั้นเลยเข้ามากอดพีทไว้ พีทก็โอบ
กอดแซมในทันที "พี่กลัวเหรอครับ เหงื่อออกเยอะเลย ไม่ต้องกลัวนะพี่"
"อย่า อย่าไปไหน อย่าทิ้งผม อย่าทิ้งผม" พีทเหมือนมีความหลังกับเหตุการณ์พวกนี้ ยิ่งเสียง
ฟ้าผ่าเขายิ่งกลัว จนเนื้อตัวสั่น "ไม่เป็นไรนะพี่ ผมจะอยู่ดูแลพี่เองนะครับ" แซมนั่งกอดครูพีท
ไว้ทั้งคืนตั้งแต่ 5 ทุ่ม ถึงตี 1 พายุเริ่มสงบแต่ฝนยังคงตกอยู่ "อยู่นี่นะครับเดี๋ยวผมเอาโคมไฟ
มาเปิดให้" แซมพูดพร้อมเดินไปหยิบโคมไฟมาเปิดตรงโต๊ะทำงงานปลายเตียง
"ขอบใจนะแซม จะล้อพี่ไหมเนี่ย"
"ใครจะกล้าล้อหละครับ พี่มีปมอะไรในใจหรือเปล่า"
"เอ่อ...คือพี่..... พี่เคยถูกขังในห้องทึบเเละมันก็เกิดเสียงฟ้าผ่า ไฟดับแบบนี้ เมื่อก่อนพี่ไม่กลัว
ความมืดนะแต่หลังจากนั้นมาความมืด เสียงฟ้า มันก็หลอกหลอนพี่มาตลอด"
"ใครทำพี่ครับ"
"แฟนเก่าพี่หนะ พี่จับได้ว่าเขามีคนอื่นพี่ไปตามแต่ถูกจับขังในห้องที่ทึบไม่มีแม้แต่หน้าต่าง"
"แล้วพี่รอดมาได้ไง ทำไมมันทำแบบนี้"
"พ่อพี่ส่งลูกน้องมาช่วยเพราะจับจีพีเอสโทรศัพท์พี่ได้ พี่รู้จากพ่อพี่ว่าพอมีถึงพี่ก็หมดสติเพราะ
ขาดอากาศ ฟ้าผ่าไฟดับ แอร์ทำงานไม่ได้ ก็เกือบไม่รอดเหมือนกัน"
"แล้วพ่อพี่ทำไงกับคนพวกนั้น"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันไม่ใครบอกอะไรพี่ แม้แต่พี่ภูมิก็ไม่บอกอะไร บอกแค่ว่าเรื่องราวจบเเล้ว
หลังจากนั้นเขาก็เลิกติดต่อกับพี่ไปเลย เฮ้ยแซม ปิดไฟทำไม"
"พี่พีท นี่ใช่ไหมที่พี่นอนเปิดไฟหรือต้องมีแสงส่องเข้าห้องตลอด"
"ใช่แซม แซมเปิดได้ไหมพี่รู้สึกมันอึดอัด" เเซมเข้าดึงผ้าห่มออกเเล้วเข้ามากอดตัวครูพีท
ไว้แน่น "ผมจะรักษาพี่เอง" แซมเข้ามาจูบปาก ซอกคอ ใบหน้า ของพีท พีทพยายามผลัก
ออกแต่แรงพีทหรือจะสู้แรงแซม "แซม อย่า อย่าแซม" แซมไม่ฟังอะไรทั้งนั้นพร้อมกับถอด
เสื้อผ้าครูพีทและตัวเข้าออก "แซมอย่า ครูไม่พร้อมแซม แซม"
"ทำไมครู เขายังมีอะไรกับคนใหม่ได้แล้วทำไมครูจะมีอะไรกับผมไม่ได้"
"แซมความรักกับเซ็ส์มันคนละเรื่องกันนะ ถ้าได้เซ็กส์ไม่ได้ความรักหลังน้ำแตกเราจะรู้สึก
ยังไง"
"ก็ลองดิครู จะได้รู้ว่ามันยังไงผมรักครู ผมต้องการทั้งรักและทั้งเซ็กส์"
"อย่าแซม อย่า"
"หรือว่าลีลาผมมันสู้ผัวเก่าครูไม่ได้" เพี๊ยะ ... "อย่ามาดูถูกกัน" พีทได้ยินก็ถึงกับตบเข้าที่หน้า
แซมไป 1 ที แซมที่กำลังขาดสติก็ยิ่งทวีความเเรงขึ้น "ได้ นั้นก็ให้ผัวคนแรกได้เปิดซิงค์ก็แล้ว
กันดูดิว่าควยเด็กมันจะทำให้ครูแผลเก่าได้หรือเปล่า" แซมปลุกปล้ำครูพีทจนเนื้อตัวแดง
เป็นรอยช้ำ น้ำมือกที่ไหลจนหัวเยิ้มแซมเอามาถูที่ปากทางเข้า พร้อมยกขาครูพีทขึ้นพาดไหล่
จากนั้นก็เริ่มดันเข้าแบบสดๆ โอ๊ยยยย เจ็บ เจ็บ แซมให้มืออีกข้างปิดปากครูแซมไม่ให้ร้อง
เเล้วดันต่อครูพีทเลยกัดมือแซม โอ๊ยยยครู "แซมถ้านายรักครูได้โปรดอย่าทำแบบนี้" แซม
เห็นน้ำตา สีหน้า และคำขอที่ดูเหมือนว่าแผลเก่าที่ครูเจอมันยังหายไม่สนิท มันเลยเรียกสติ
แซมกลับมาได้เเละเอาหัวที่จ่อเข้ารูไปเข้าได้แค่นิดเดียวออกมา "พี่พีทผมขอโทษ...."
พีท นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนเตียงไม่พูดอะไร แซมชักรู้สึกผิดเเล้วดิ
"ขอโทษนะทีตบเราไปเจ็บมากใช่ไหม"
"น้อยกว่าที่พี่โดน พี่ผมขอโทษผมไม่ได้จะขยี่แผลเก่าพี่ แต่ผมแค่อยากให้พี่ลืมสิ่งเหล่านั้น"
"ก็พี่เปิดใจคบเรานี่ไง ยังไม่ใช่การเริ่มต้นใหม่ของพี่เหรอ"
"พี่พีท"
"หือ.... จะทำอะไร"
"นอนต่อไง เจ็บเปล่า ขอโทษ"
"เจ็บดิเข้าได้เเค่หัวยังเจ็บขนาดนี้"
"ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่มีแผลใหม่ ผมจะรอวันที่พี่พร้อม"
"ครับแซม นานนะเพราะนายใหญ่เกินวัย"
"ไม่เป็นไรผมเอาหัวเข้ามัดจำไว้แล้ว 55"
"แสบนะนาย ไอ้เด็กบ้า"
"มาขอนอนกอดหน่อยผมหนาว"
"หนาวก็ใส่เสื้อผ้า"
"หึ เดี๋ยวร้อน" แซมนอนกอดครูพีทและหลับไปถึงเช้า ท่ามกลาางสายฝนที่ตกทั้งคืนและได้
หมอนข้างอุ่นๆอย่างครูพีทมากอด...........
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากพีทกับแซมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็แซมก็ออกมาดูแลชาวบ้านแทนพ่อ
โดยมีครูพีทไปด้วย จากเหตุการเมื่อคืนทำให้วันนี้ท้องที่นี้สั่งหยุดงานชั่วคราวโรงเรียน
"มีอะไรครับครู"
"โรงเรียนสั่งหยุดชั่วคราวหนะ สงสัยได้รับผลกระทบ"
"แล้วครูต้องไปทำงานอะไรไหม"
"ไม่อะครับเห็นแจ้งให้แต่นักการเข้าไป"
"นั้นไปตรวจท้องทีกับผมนะเดี๋ยวพาแว๊น"
"แขนเพิ่งเริ่มดีขึ้น ขับไหวเหรอ"
"ไหวดิครู ป่ะ เดี๋ยวลูกนายกปื๊ดพาทัวร์ท้องที่" แซมขับรถมาเยี่ยมบ้านชาวบ้านและรับเรื่อง
ร้องทุกข์ของชาวบ้านแทนพ่อ "เป็นไงบ้างครับลุง ได้รับความเสียหายอะไรบ้าง"
"ก็หลังคาปลิวหนะไอ้แซม เฮ้อลุงเครียดเลยหว่ะ"
"ครูช่วยเป็นเลขาจดบันทึกให้ผมหน่อย"
"อือ ๆ ได้สิ"
"บ้านลุงกล่ำ หลังคาบ้านเสียหาย อะครับนี่ลุงเยี่ยวยาขั้นต้น 1,000 ก่อนนะครับให้ลุงไว้ซื้อ
อะไรกิน รอพ่อผมมาก่อน"
"ขอบใจ ขอบใจ" ครูพีทถึงกับงงเเละไม่คาดคิดว่าเด็กแสบคนนี้จะคิดแบบนี้ได้
"แซม ครูว่ารอให้ทางราชการลงมาดูดีกว่านะ เรามารับเรื่องทำงบประมาณแจ้งไปดีกว่า"
"โหครู ครูก็น่าจะรู้ว่ามันช้าแค่ไหน นี่เงินสำรองฉุกเฉินพ่อให้เอามาใช้ในกรณีที่เกิดเหตุ
ขืนรอทางการพอดีแหละครับชาวบ้านไม่รอด อีกอย่างพ่อบอกผมเสมอว่าที่พ่อได้เป็นนายก
ไม่ใช่เพราะโชคหรือพ่อเก่ง แต่เป็นเพราะชาวบ้านที่เลือกพ่อเข้าไป ชาวบ้านจ่ายเงินเดือน
ให้พ่อ พ่อทำนาทำไรขายได้กำไรก็มาจากน้ำพักน้ำแรงชาวบ้านที่มาช่วยทำ ฉะนั้นพ่อเลย
คิดถึงชาวบ้านก่อนเสมอครับ" ทั้งคู่ออกเยี่ยมทุกบ้าน โดยมีพวกเพื่อนๆมาช่วยงานสมทบเพิ่ม
"เหนื่อยไหมครับครูพีท"
"เหนื่อยมากเลยขับรถทั้งวัน"
"อีปังปอน เเซมมันถามครูมึงนี่"
"นิดนึงป่ะอีเจ๊"
"มึงมากองกะพวกกูนี่มา ไอ้ปังปอน" โก้พูดขึ้น
"เออ พวกมึงนี่"
"อะนี่ครับครูข้าวกล่องกับน้ำ"
"ขอบใจนะ เรากินไรยัง"
"ไม่อะครับ ไม่หิวครูกินเลย"
"โอ๊ย...มึงก็บอกครูพีทไปข้าวเหลือกล่องเดียว" ปิงพูดขึ้น
"แบ่งกับครูคนละครึ่งก็ได้ เราต้องกินยาอีกนะ"
"ครับพี่พีท"
"เฮ้ยยยย เดี่ยวอะไร อะไรใครพี่ พี่ใคร อย่าบอกนะว่าาา" แซมลืมตัวเผลอเรียกครูพีทว่าพี่
จนเพื่อนจับได้
"อะไรอีเจ๊ หูแว่วเปล่า"
"ไม่น่าจะแว่วนะนายแซม พวกเราได้ยินทุกคนว่านายเรียกครูพีทว่าพี่พีท"
"เห็นไหน ชะนีสายเผือกอย่างคุณเพื่อนเหมยยังได้ยิน"
"เออ บอกพวกมึงก็ได้ กู ขอคบพี่พีทเขา"
"โอ้วววว เพื่อน มึงแมนมาก" เพื่อนๆต่างปรบมือให้ในความกล้าเปิดตัวของแซม แต่ก็เล่นครู
พีทหน้าแดงเลยนะ
"เอ่อออพวกเราเรียกครูว่าพี่ก้ได้นะนอกเวลางาน"
"ครูเขินใช่ 55" ท็อปพูดขึ้น
"หน้าแดงๆ แดดร้อนหรือเขินครู" ฟลุ๊กจี้ย้ำ
"เฮ้ย แซวพี่เขา กนข้าวเถอะครับพี่พีท"
"ปกป้อง ห่วงใย ใส่ไม่ยั้ง"
"อีปังปอน มึงก็แซวหนัก ใส่ใจ ใส่ใจ อีนี่"
วันนี้ทั้งวัน แซมกับครูพีทออกตรวจเยี่ยมและช่วยเหลือเยียวยารับเรื่องร้องทุกข์จากชาวบ้าน
จนชาวบ้านทั้งตำบลต่างพอใจในการทำงาน ที่ไวเเละรวดเร็ว โดยมีเพื่อนๆออกช่วยงานและช่วย
แซวแบบว่ารู้ทั้งตำบล แต่เอ๊....หรือนี่ นายกปื๊ดจะปูทางให้แซมหละเนี่ย พายุเข้าขนาดนี้แต่ยังอยู่
งานที่ต่างอำเภอ และให้แซมออกมาดูแลชาวบ้านแทน
ขอบคุณครับ ไม่ไปเรียน ขอบคุณครับ เลขานายก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากนะค่ะสนุกมากเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณค่า ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2