เมฆ...สีทอง ตอนที่ 9
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-5-9 09:52หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป.....
วันนี้น้ำมนต์ก็เดินทางกลับมาถึงเมืองไทยพร้อมด้วยอาโซ่ยตี๋ ลูกชายของซ้อห้า เมื่อมาถึงบ้านหนุ่มหล่อ
หน้าตี๋สไตล์จีนแท้ผมยาวปะบ่าแบบพระเอกหนังจีนคือแบบโคตรหล่อ ก็ปารกฎกายทันทีหลังจากน้ำมนต์กับ
ต้นกล้าเดินเข้ามา
"Good Morning My Dad" แม็กและบรรดาซ้อๆ ก็ต่างพากันงงว่าหนุ่มจีนคนนี้คือใคร
"ใครว่ะอาใหญ่ทำไมอีพูดภาษาปะกิต" แม็กพูดขึ้น
"อาเตี่ย มองดีดีหน้าเหมือนใคร"
"อาโซ่ยตี๋"
"ครับอาเตีย อั๊วเอง ศรัญวุธ รุ่งเรืองทรัพย์ไพศาล"
"หมินเต๋อ ลูกป๊า ลื้อมาหาป๊าแล้ว" หมินเต๋อโผเข้ากอดหลิวด้วยความคิดถึงท่ามกลางความดีใจของในบ้าน
"หลายปีเลยที่ไม่มา โตขึ้นเยอะเลยนะหมินเต๋อ ไปไป ไปไหว้อาเตีย ป๊าใหญ่ ป๊าสาม ป๊าสี่"
"สวัสดีครับอาเตีย" หมินเต๋อยกมือไหว้แบบจีน แม็กโอบไหล่ลูกชายคนเล็กขึ้นมากอดอย่างคิดถึง
"เป็นไงไอ้ตี๋เล็ก เรียนใกล้จบหรือยัง"
"ใกล้แล้วครับอาเตีย อีก 6 เดือน"
"ดีดี แล้วอยากทำงานโรงบาลหรือเปิดคลินิคหละเตี่ยได้จัดการให้"
"ควบสองได้ไหมครับเตีย"
"55 ลื้อนี่งกได้ป๊าใหญ่นะ"
"55 ป๊าใหญ่และทุกท่านสบายดีนะครับ"
"ซาบายลี ป๊าลื้อบ่นคิดถึงลื้อเสมอนะ รีบเรียนให้จบ จะได้กลับมาดูแลอี" บอลพูดพร้อมเดินไปจับไหล่
"ครับผม"
"ป่ะ ทานข้าวกัน อาหารพร้อมเเล้ว" ซ้อสี่(บิงโก)เดินเข้ามาแจ้งกับทุกคน
ที่โต๊ะอาหาร เป็นมื้อแรกที่ทุกคนได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แม็กประมุขของบ้านนั่งหัวโต๊ะตาม
ธรรมเนียมบ้าน ฝั่งซ้ายลงไปก็จะเป็นบอล เจฟ บิงโก และหลิว ฝั่งขวาลงไปก็จะเป็นลูกชายคนโต(น้ำมนต์)
สะใภ้ใหญ่(ต้นกล้า) และลูกชายคนเล็ก(หมินเต๋อ) บรรยากาศแห่งความสุขก็กลับมาสุขเพิ่มเป็นพิเศษ
"หลิวเต๋อ"
"ครับป๊า"
"เจี๊ยะเสร็จแล้ว จะไปเที่ยวไหนก็ไปได้นะ พักผ่อน"
"ครับป๊า"
"ดีเลย เฮียมีงานเปิดตัวโครงการคอนโดที่ศูนยืการค้า ไปร่วมงานกับเฮียไหม"
"ได้เลยครับเฮีย ได้ไปดูผลงานเฮียด้วย"
"เอ่อกล้าครับ เพชรไปด้วยไหมครับ"
"ไปนะครับเห็นว่าจะไปจองห้องไว้ให้พั้นซ์ หลังเรียนจบกลับมาไทย"
"อือ แล้วลูกชายเพชรเขาเรียนอะไรหละอาหนูกล้า"
"เห็นเพชรบอกว่าเรียนเภสัชครับเตี่ย ตอนไปส่งเฮียก็เจอที่สนามบินนะครับน่าจะมาช่วยเพชรทำงาน"
"แล้วอีเป็นไงบ้าง"
"ก็สุภาพ น่ารัก อ่อนโยนนะครับ แต่ไม่แน่ใจว่าจะมีความโมโหร้ายติดมาจากเพชรหรือเปล่าครับ"
"เฮีย ถามอาหนูบอลอย่างนี้ลื้อคิดอะไร"
"เนี่ยอาบอล ลื้อชอบจับทางอั๊วทัน"
"เฮียครับ"
"ว่าไงอาหลิว"
"อั๊วขอเรื่องนี้ได้ไหม เรื่องของความรักให้ลูกตัดสินใจเลือกเองจะดีกว่าเราบังคับอีนะ"
"ฮื้อ.... ตามใจ ลูกเราก็โตพอที่จะตัดสินใจอะไรได้แล้ว ลื้อสองคนจำไว้นะว่า เตี่ยต้องมีมี 5 เพราะหน้าที่
ลื้อสองคนอย่าเดินตามทางเตี่ยเด็ดขาด โดยเฉพาะลื้ออาใหญ่"
"ครับเตี่ย"
"ลื้อมีความเหมือนเตี่ยในทุกด้าน ฉะนั้นอย่าให้มีซ้อบอลสองเด็ดขาด"
"ครับเตี่ย"
"ป๊าเชื่อใจลื้อนะอาตั่วตี๋ อย่าให้ป๊าเสียใจ"
หลังจากทานข้าวเสร็จ น้ำมนต์ ต้นกล้า และหมินเต๋อก็เดินทางไปที่ศูนย์การค้าที่จัดงาน
เมื่อมาถึง หมินเต๋อก็ขอเเยกตัวจากพี่ชายออกมาเดินเล่นภายในงาน
"เฮียใหญ่เดี๋ยวผมขอเดินเล่นอยู่แถวนี้นะครับ"
"ตามสบายเลยระวังตัวด้วย เผื่อมีพวกก่อกวน"
"ครับเฮีย"หมินเต๋อเดินดูผลงานการออกแบบของพี่ชายตัวพร้อมกับคิดในใจว่า เฮียใหญ่นี่เก่งสุดๆ เลย
มีแต่คนชื่นชมผลงานการออกแบบและสร้างได้จริง หล่อด้วยเก่งด้วย เฮ้อ....ทำไงจะเหมือนพี่ใหญ่นะ ระหว่างนั้น
ก็มีหนุ่มน้อยวัยใกล้เคียงกันเดินมาชนและทำน้ำหกใส่เข้าที่แขนเสื้อ "อุ๊ย ขอโทษครับเป็นอะไรหรือเปล่า"
"โอ๊ยคุณเดินไงเนี่ย"
"ขอโทษครับไม่ได้ตั้งใจ มาผมช่วยเช็ดให้" ทั้งคู่หันมาเจอกันแบบตาสบตาหนุ่มคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่น พั้นซ์
ลูกชายของเพชรนั้นเองที่เดินไม่ระวัง ดูเหมือนทั้งคู่จะสบตากันนานไปแล้วนะเนี่ย ด้วยความกวนหมินเต๋อ
เลยพูดจาตามประสากวนๆออกไปว่า
"เดินไงเนี่ยผีจูออน"
"แหม พูดอย่างกับนายไม่ขาวนะนายผีกองกอย"
"รู้ไหมเนี่ยเสื้อผมราคาเท่าไหร่"
"จะรู้ไหม ไม่ใช่คนที่ขายเสื้อให้นายนี่"
"จ่ายมาค่าเสื้อ"
"จะสักเท่าไหร่กัน " พั้นซ์ดึงปกเสื้อหมินเต๋อเพื่อดูยี่ห้อ หมินเต๋อเลยกวนต่อ "จะหอมซอกคอผมเหรอ"
"แหวะ น่าหอมตายหละซอกคอนาย ยี่ห้อเสื้อน่าจะ 3-4 พัน แบรนด์อเมริกาในราคาประหยัดอะนี่เงิน"
"คุณคิดว่าเงินคุณ แก้ปัญหาทุกอย่างได้จบเหรอ"
"แล้วนายต้องการเท่าไหร่"
"ใครว่าผมจะเอาเป็นเงิน ผมเอาเป็นจูบ" หมินเต๋อพูดพร้อมทำหน้ากวนแบบน่ารักใส่พั้นซ์
"ได้สิเอียงหน้ามาสิครับ" หมินเต๋อเอียงแก้มขาวๆไปให้โดยไปคิดเลยว่า เพี๊ยะ... พั้นซ์ตีเข้าที่แก้มของหมินเต๋อ
"นี่คุณ ยังไม่มีใครกล้าตีผมเลยนะ" หมินเต๋อดึงตัวพั้นซ์เข้ามากอด ท่ามกลางสายตาผู้คนในงานที่แอบฟิน
และอมยิ้มไปตามๆกัน เพชรกับกล้า พร้อมด้วย แชมป์และโอปอล์ก็เดินเข้ามาดูตรงที่เกิดเหตุ
"มีอะไรกัน เอ๊ะนั้น"
"ขอโทษครับ" หมินเต๋อปล่อยตัวพั้นซ์ออก ต้นกล้าจึงพูดขึ้น
"เกิดอะไรขึ้นน้องตี๋เล็ก"
"เปล่าครับเฮีย พอดีเด็กซุ่มซ่ามทำน้ำหกใส่หนะครับ"
"นี่นาย อายุนายกับฉันน่าจะใกล้เคียงกันอยู่นะ"
"ตาพั้นซ์ ขอโทษคุณชายเล็ก น้องชายเจ้าสัวน้อยเดียวนี้"
"หือ ตานี่เนี่ยนะน้องชายท่านเจ้าสัวน้อย"
"น้องตี๋เล็กครับ พี่เชื่อมั่นในความเป็นสุภาพบุรุษของเรานะครับ"
"ครับเฮีย ขอโทษครับคุณพั้นซ์"
"ดี"
"ตาพั้นซ์"
"คุณพ่ออะ ขอโทษก็ได้ Sorry นะนายตาตี่"
"เข้าไปรอพ่อในงาน เดี่ยวนี้ ภพ"
"ครับ"
"พาคุณชายเล็ก และตาพั้นซ์ไปหาพ่อเพชรที่ในงาน"
"ครับคุณเพชร เชิญครับคุณชายเล็ก คุณหนู"
"แล้วนี้พอร์ชหายไปไหน"
"อยู่นี่ครับ" พอร์ชเดินมาหาเพชรทันที "เข้าข้างในเถอะครับเพชรงานจะเริ่มขึ้นเเล้ว"
"ครับ" และแล้วสิ่งมีชีวิตที่ชื่อเมฆก็ปรากฎตัวขึ้น
"สวัสดีครับอดีตผัว มาหาซื้อคอนโดไว้กกเมียน้อยหรือครับ"
"เรื่องของผัวฉันแกสาระแนอะไรด้วย ทำไมคอนโดที่ผัวฉันยกให้มันไม่พอทำซ่องรับผู้ของแกหรือไงถึงมา
งานนี้ได้ ว่างๆม่านรูดก็ดีนะจะได้ไม่เสนียดคอนโด"
"แหม่..คุณเพชรเคยเข้าม่านรูดเหรอครับถึงได้รู้ ว่าม่านรูดก็ดีนะ"
"ถึงไม่ต้องเข้าก็รู้เพราะออร่าดอก.......ไม้ สีทอง ไม่สิก้อนเมฆสีทองของแกมันการันตีม่านรูดขนาดนี้
ใครเห็นก็มองออก" เพชรจัดชุดนี้ให้เมฆถึงกับไปต่อไม่ถูก ต้นกล้าไม่อยากให้เพื่อนมีเรื่องเลยเข้าห้าม
"เพชร เราไปข้างในงานเถอะ อย่ามีเรื่องเลย"
"มันกัดเราก่อนนะกล้า" เมฆดูท่าต้องเปลี่ยนตัวกัดเลยพูดขึ้นว่า
"ฉันก็ไม่ได้อยากมากัดหมาแกอย่างคุณหรอกนะ เห็นว่าสถาปนิคคอนโดนี้หล่อเลยอยากจะงาบ"
"นี่แก ถ้าแกหมายถึงคุณน้ำมนต์หละก็เลิกฝัน"
"ทำไมต้องดิ้นด้วยครับ เมียเขายังไม่เห็นดิ้นอะไรเลย หรือว่าเคยใช่ร่วมกันในฐานะเพื่อนรัก"
"อ้าวอีนี่" เพชรเท้าเอวพร้อมตบเต็มที่ ต้นกล้าเลยเข้ามาจับเเขนเพชร พร้อมตอบกลับเมฆไปนิ่งๆ
"ขอโทษนะ ถ้าเธอจะมางาน มาซื้อคอนโด หรือโฉบสามีใครก็ตามสะดวก ขอร้องอย่ามาก่อกวนพวกเรา"
"แล้วถ้าสามีที่ผมโฉบเป็นสามีคุณหละ"
"ถ้าเจ้าสัวศรัญกรเล่นด้วย ก็คงเป็นกรรมของฉันที่ต้องใช้สามีร่วมกับสัตว์ชั้นต่ำอย่างเธอ โอเคนะ"
"ปากดีนักนะคุณเมฆินทร์ เอ๊ะคุณชื่อเมฆินทร์ ผมเมฆา แค่ชื่อก็เหมือนกันละถ้าสามีเหมือนกันคงว๊าวดีนะ"
"ไปเถอะเพชร คุณพอร์ช แชมป์ โอปอล์"
"เดี๋ยวกล้า มันประกาศจะแย้งผัวแกขนาดนี้แกยังจะไปแบบง่ายๆ" เพชรพูดขึ้น
"ใช่เพชร เราก็เห็นความด้านของหน้าเขาแล้วจะอยู่เพื่อ หน้ากล้าไม่ด้านขนาดที่จะมาทะเลาะกับใครเรื่อง
แบบนี้" กล้าพูดจบพร้อมเดินเข้าไปในงาน เพชรเลยทิ้งท้าย
"แชมป์"
"ว่าไงเพื่อน"
"ดูเอาไว้ว่าผู้ดีกับอีตัว มันต่างกันอย่างไร"
"ทำเอาชื่อมาเทียบ แต่กิริยาเทียบไม่ติด จำใส่หัวเธอไว้นะหนู เธอมันก็เเค่ก้อนเมฆ อย่าริเทียบกับท้องฟ้า"
แชมป์พูดขึ้นพร้อมเดินเข้างานกันไป เมฆโดนรุมแบบนี้จะหาวิธีแก้ต่างอย่างไรหละเนี่ย
หลังเสร็จพิธีการในการเปิดงาน น้ำมนต์ในสถานะสถาปนิคก็ต้องคอยให้คำแนะนำ ตอบคำถามแกผู้สนใจ
เมฆเลยใช้วิธีในฐานะลูกค้าเข้ามาคุยกับน้ำมนต์
"อ้าว สวัสดีครับ นี่คุณที่เจอบนเครื่องนี่ครับ" เมฆเอ่ยทัก
"ครับ สวัสดีครับ สนใจคอนโดหรืออยากทราบรายละเลียดโครงสร้างวัสดุสอบถามได้นะครับ"
"ห้องเก็บเสียงดีไหมครับ"
"มีความเป็นส่วนตัวสูงครับ ด้วยการก่อสร้างจากอิฐมวลเบากันเสียงรบกวนจากภายนอก"
"อย่างนี้ภายในก็ดังได้เต็มที่สิครับ"
"คุณต้องลองกับแฟนคุณแล้วหละครับ"
"55คงยากครับผมยังไม่มีแฟน ว่าเเต่คุณสนใจทดสอบการเก็บเสียงไหมครับ" เมฆพูดพร้อมลูบที่มือน้ำมนต์
"คงไม่สะดววกครับ ผมมีเมียแล้ว"
"คุณเมฆินทร์ใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับ"
"หยอกเล่นครับ ทำเป็นเสียงขรึม" ระหว่างนั้นหมินเต๋อกับพั้นซ์ก็เห็นว่าน้ำมนต์กำลังยืนคุยอยู่กับเมฆ
"อีมารหัวใจ" พั้นซ์พูดขึ้น
"คุณรู้จักเขาเหรอ" หมินเต๋อถาม
"อดีตเมียน้อยคุณพ่อพอร์ชอะ"
"คุณโอเคเปล่า"
"ฉันโอเค ห่วงก็แต่พี่สะใภ้นายนั้นเเหละจะโดนนางคาบสามีไปหรือเปล่า"
"ดูท่านางต้องการคนเลี้ยงมากกว่า"
"นั้น ลุงกล้ากำลังมาทางนี้ ฉันว่าเรากันไปทางอื่นดีกว่า พ่อเพชรมาด้วยเดี๋ยวงานใหญ่"
"ไปคุณ" ทั้งคู่เข้าไปกันเพชรกับต้นกล้าไว้เพื่อไม่ให้เกิดเรื่อง งานนี้เมฆคงไม่หยุดคลุกคลามง่ายๆแน่ ..... ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณมากครับ มันดี อยากอ่านต่อสนุกมากครับ อย่าพลาดเป็นอันขาดนะน้ำมนต์
กล้าหนีไปจริงๆนะ ขอบคุณมาก ตัวละครใหม่มาแล้ว
สนุกคับ ขอบคุณครับ ต้องจัดศึกหนัก สนุกคับ ขอบคุณมากครับ{:5_130:} สนุกดีครับ
ติดตามตลอดครับ ต้องจัดหนักๆ
ขอบคุณครับ
ขอบคุนคับ สนุกมากครับ
หน้า:
[1]
2