วนิดา. โพสต์ 2021-5-9 12:46:46

超大JB เสือปืนโต บทนำ


* ผมรับจ้างแต่งนิยายรายตอนนะครับ แบบ one shot หรือตอนเดียว 250-400 บาท หากยิ่งตอนเยอะผมจะลดราคาให้เป็นพิเศษ ID LINE :k-ardpon

เกาเทียนเป็นนักเรียนมัธยมปลายปีสุดท้ายของเมือง A และเขาก็ต้องย้ายมาเรียนที่เมือง C แทนจากอดีตเคยเป็นคนเรียนดีอยู่ในสังคมที่ดีต้องมาอยู่ในมัธยมปลายในเมืองนี้แล้วอย่างสำคัญคือมัธยมชิงเต็มไปด้วยอันธพาล



            เขารู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมาเมื่อตอนนี้เขากำลังยืนอยู่หน้าประตูโรงเรียน



            สองมือเขากำสายสะพายแน่นก่อนบ่นพึมพัมกับตัวเองว่า "เอาละ วันแรกอาจจะได้เพื่อนดีๆ สักคนก็ได้"



            เกาเทียนตั้งมั่นเอาไว้แล้วเขาเดินเข้าโรงเรียนอย่างเงียบเชียบและระหว่างทางนั้นเขาก็ได้สายตาแปลกๆ ของคนรอบตัวกระทั่งผ่านนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งที่มีท่าทีคล้ายนักเลงเขาก้มหน้ามองลงบนพื้นเพื่อหลบหลีกสายตาที่มองมา



            ทว่ามันไม่ได้ง่ายดายแบบนั้นเมื่อชายตัวสูงสุดในกลุ่มเพื่อนพูดขึ้น "หน้าตาน่ารักจังเป็นนักเรียนมาใหม่เหรอ? สนใจมาห้องพวกพี่ให้พี่สอนไหมจ๊ะ?"เขาไม่สนใจเพียงแค่ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงแมลงเท่านั้นก่อนแขนเขาถูกกระชากให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับชายคนนั้น



          "มีอะไร?" เสียงของเขาค่อนข้างติดเย็นชาจนชายที่ยืนหน้าเข้ามากันหัวเราะชอบใจ "ถ้าไม่มีขอตัวและฉันไม่ใช่น้องของนายเผลอๆ ฉันอาจอยู่ชั้นสูงกว่านายก็ได้"เขาพูดทิ้งท้ายแค่นั้นแล้วทำท่าจะสะบัดมือที่จับแขนเขาไว้ออก



            แต่มันไม่สำเร็จแถมยังโดนบีบแน่นกว่าเดิม เกาเทียนเย่เบ้หน้าด้วยความเจ็บพร้อมช้อนตามองอย่างอ้อนวอน



          "พี่ชาย ฉันพึ่งมาโรงเรียนนี้ครั้งแรกเลยรีบหน่อยเพราะฉันกลัวว่าจะเข้าชั้นเรียนไม่ทันเพื่อน พี่ชายช่วยปล่อยฉันก่อนได้ไหม?"เขาพูดน้ำเสียงที่ติดสั่นเล็กน้อยและอีกฝ่ายก็ปล่อยมือออกจากแขนเขาแล้วหัวเราะชอบใจกับฝูงเพื่อน



          "แน่นอน พี่ชายจะปล่อยนายแต่ตอนพักเที่ยงมาหาพี่ชายที่ด้านฟ้าได้ไหม?" ว่าแล้วเอามือมาลูบข้างขมับเขาก่อนมันจะมาหยุดตรงแก้มเขาพร้อมกับวนเวียนอยู่แถวนั้นจนเขารู้สึกจั้กจี้หน่อยๆ



            เกาเทียนจับมือข้างที่ลวนลามเขาไว้พลางช้อนตามองคนตัวสูงกว่า "พี่ชาย ฉันเป็นคนบ้าจี้น่ะแล้วฉันขอตัวไปห้องเรียนก่อน บายๆ" เขาพูดขึ้นมาแล้วโบกมือให้ชายหนุ่มทั้งหลายตรงหน้าพร้อมผละออกโดยทิ้งสายตาร้อนแรงตามหลังมา



             ก่อนเขาจะเดินขึ้นบันไดของตึกอย่างเอื่อยเฉื่อยกระทั่งมาหยุดที่ชั้นเรียนที่เขาต้องเข้าไปแนะนำตัวกับเหล่าเพื่อนในวันนี้เกาเทียนทันทีขาเขาผ่านประตูห้องเข้ามาแล้วมันทำให้เขาได้รู้ว่าที่นั่งทุกคนถูกวางด้วยกระเป๋าแทนตัวคน



            สายตาของเขาหยุดที่โต๊ะคู่สองตัวข้างหลังห้องสุด มันว่างเปล่าดูเหมือนไม่มีคนเขาจึงเอากระเป๋าตัวเองไปวางพร้อมกับนั่งลงอยู่คนเดียวภายในห้องเขาแอบสงสัยเล็กน้อยว่าเขานั้นมาเช้าเกินไปหรืออะไรทว่าพอยกแขนข้างซ้ายตัวเองมาดูนาฬิกาเข็มยาวมันเกือบชี้เข้าเวลาเจ็ดโมงกว่า



            กระทั่งกริ่งของโรงเรียนดังขึ้นมาเพื่อบ่งบอกนี้คือเวลาเข้าเรียนคาบแรกตอนเช้าเกาเทียนนั่งเงียบพร้อมกับหูที่กระดิกเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามากมายทยอยเข้ามาในห้องเขาเหยียดหลังตรงเล็กน้อยหลังนักเรียนคนอื่นๆ เห็นเขาแล้วซุบซิบกัน



             เขาเม้มปากนิดหน่อยทั้งที่ในใจอยากตะโกนตอกกลับไป 'เฮ้ อย่างน้อยช่วยนินทาฉันเสียงเบาไม่ได้หรือไง?" แต่ความเป็นจริงคือทำได้เพียงนั่งเงียบจนทุกที่นั่งเต็มไปด้วยไออุ่นจากนักเรียนคนต่างๆ



            เสียงพูดคุยจ้อแจ้เริ่มดังขึ้นเมื่ออาจารย์ประจำชั้นไม่อยู่ทว่าถ้อยคำเหล่านั้นไม่ได้พ้นเกี่ยวกับการสงสัยในตัวเขาเกาเทียนเย่ตัดความรำคาญของตัวเองโดยการซบแขนลงบนโต๊ะก่อนหูเขาจะกระดิกอีกครั้งหลังได้ยินใครคนหนึ่งในห้องกล่าวถึงเพื่อนที่นั่งข้างกาย



            โชคดีนิดหน่อยที่เขาได้ยินและจับใจความได้ว่ามันหมายว่าอะไร



          "เด็กใหม่คนนั้นไม่รู้เรื่องเลยหรือไงว่าคนที่เขาไปนั่งข้างๆ น่ะเป็นที่ของหลิวเย่"เสียงผู้หญิงหน้าตาสวยพูดกับเพื่อนข้างกายแล้วประเด็นสำคัญคือเพื่อนของผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเห็นด้วย "หลิวเย่น่ากลัวจะตาย รู้ไหม..ผู้ชายทั้งโรงเรียนมีแต่ยอมสยบใต้ฝ่าเท้าเขาเรื่องความน่ากลัวเลยนะ"



            หลังได้ยินเสียงเหล่านั้น เกาเทียนหน้าเสียพลางเหลือบสายตามองเก้าอี้ว่างเปล่าด้านข้างก่อนเขาจะปลอบใจตัวเองด้วยการ 'คนแซ่หลิวนั่นคงอาจไม่มาวันนี้ก็ได้..' สุดท้ายคำขอของเขาไม่เป็นไปตามคำเรียกร้องเมื่อเขาถูกสายตาคมกริบมองแผ่นหลังจนขนลุกชัน



            กระทั่งเสียงตุ๊บของกระเป๋าดังแว่วผ่านหูจากนั้นตามด้วยเสียงลากเก้าอี้กับเสียงผิวปากของคนข้างกาย



            เขานั่งตัวเกร็งอัตโนมัติในขณะที่อีกฝ่ายยกเท้าพาดลงบนโต๊ะกลิ่นเหม็นอับของเหงื่อทำเอาเขาเบ้หน้าพร้อมเงยหน้าขึ้นมา



          "ไง เด็กใหม่"เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นพร้อมใบหน้าของอีกฝ่ายเข้ามาใกล้จนลมหายใจอุ่นร้อนแต่มันจะดีกว่านี้ถ้าไม่เอามือหยาบกร้านนั้นมาบีบแก้มเขาหลังจากจ้องตากันหลิวเย่ผิวปากอีกครั้งเกาเทียนสบตาอีกคนอย่างหวาดกลัว



          "หน้าตานายน่ารักดีจริงๆ"ว่าแล้วก็จับหน้าเขาแหงนขึ้นแล้วก็ไปทางซ้ายทีขวาทีก่อนปล่อยมันในที่สุดเขาเจ็บจนหน้าชาพร้อมเอ่ยขอบคุณหลิวเย่เสียงแผ่วทั้งที่ในใจเขากู่ร้องว่า 'ผู้ชายบ้านไหนมาชมผู้ชายที่สูง 170 น่ารักกัน!?'


* ผมรับจ้างแต่งนิยายรายตอนนะครับ แบบ one shot หรือตอนเดียว 250-400 บาท หากยิ่งตอนเยอะผมจะลดราคาให้เป็นพิเศษ ID LINE :k-ardpon

Homealone โพสต์ 2021-5-9 18:37:35

ขอบคุณครับ

ore โพสต์ 2021-5-9 13:20:13

ขอบคุณครับ

kookkoo โพสต์ 2021-5-9 16:40:53

ขอบคุณครับ

lekthai โพสต์ 2021-5-9 20:02:30

เครครับ ขอบคุณ

4554 โพสต์ 2021-5-9 22:30:00


ขอบคุณครับ

nuangnut1996 โพสต์ 2021-5-10 00:26:56

สนุกมากครับ

Panawat339 โพสต์ 2021-5-10 01:34:44

ขอบคุณ​ครับ​

risingmoons โพสต์ 2021-5-10 03:18:16

ติดตามครับ

takeshi โพสต์ 2021-5-10 03:55:35


ขอบคุณครับ

DeliverBand โพสต์ 2021-5-10 03:57:11

ขอบคุณครับ

mm2013 โพสต์ 2021-5-10 09:59:47

ขอบคุณมากครับ

guyinbkk2510 โพสต์ 2021-5-10 12:43:21

รออ่านผลงานต่อครับ ขอบคุณ

kkkggg โพสต์ 2021-5-10 16:26:52

ติดตาม

lnatl โพสต์ 2021-5-11 00:32:27

น่าติดตามครับ

ninenut โพสต์ 2021-5-11 09:16:34

ขอบคุณครับ

oppowow โพสต์ 2021-5-11 11:40:18

ขอบคุณครับ

Blackblood888 โพสต์ 2021-5-14 10:23:57

ขอบคุณครับ

dojikung โพสต์ 2021-6-8 21:57:44

ขอบคุณครับ

T-guyy โพสต์ 2021-11-24 19:13:37

ขอบคุณมากครับ
หน้า: [1] 2
ดูในรูปแบบกติ: 超大JB เสือปืนโต บทนำ