[ล่าแต้มเด็กแถวบ้าน แต้มที่ 3] รักเพื่อน
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Mayjimkiv เมื่อ 2021-8-22 04:14หลังจากผมจบ ป.6 สอบเข้าโรงเรียนมัธยม ผมสอบได้ดีมากๆ ได้อยู่ห้อง 1 เป็นห้องที่เรียนเก่งสุด ส่วนเพื่อนร่วมห้องตอนประถม เรียกได้ว่ากระจัดกระจายไปไกลพอสมควร ทำให้ตั้งแต่ขึ้นม.ต้น ผมก็แทบไม่ได้ติดต่อกับแบงค์ หรือเพื่อนตอนประถมคนอื่นๆอีกเลย เรื่องที่เกิดในครั้งนี้เป็นช่วงปิดเทอมก่อนจะขึ้น ม.1 วันสงกรานต์ สงกรานต์ที่มีความสุขที่สุด และเป็นสงกรานต์ที่ผมเกลียดที่สุด
วันสงกรานต์ของคนทั่วๆไปก็คงออกไปเล่นน้ำกันกับเพื่อนๆ แต่ไม่ใช่กับผม วันที่ 13 ผ่านไปโดยที่ผมใช้เวลาไปกับหน้าจอคอมทั้งวัน จนวันที่ 14
แบงค์:เอ็มมม ไปปป เล่นนน น้ำำำ กันนน ใหมมมม//เสียงที่คุ้นเคยมาตะโกนเรียกผมที่หน้าบ้าน ผมที่กำลังเบื่อๆก็ตบปากรับคำทันที เรา 2 คนปั่นจักรยานไปยังสถานที่ที่จะตั้งด่านสาดน้ำกัน พอไปถึงก็มีคนรออยู่แล้ว 2-3 คน ผู้ชาย 2 ผู้หญิง 1 ผมจำชื่อคนที่เป็นผู้หญิงไม่ได้แล้ว จำได้แค่ว่าเป็นพี่สาวของมิก มีมิก และกล้วย ทั้งคู่อายุพอๆกับผม วันนั้นเราเล่นน้ำกันทั้งวัน คุยอะไรกันไปเรื่อย จนได้รู้ว่า มิกกับพี่สาวพึ่งจะย้ายบ้านมา และมิกจะเข้าเรียนโรงเรียนเดียวกับผมด้วย แต่กล้วยแค่มาเที่ยวช่วงวันหยุด ผมรู้สึกถูกชะตากับมิคมาก เหมือนมีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน เป็นคนเฮฮาเหมือนกัน และมิกก็หล่อมากด้วย เราสนิทกันมากขึ้น ถึงแม้ที่โรงเรียนจะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน แต่ก็ขึ้นรถรับส่งคันเดียวกัน ตอนเปิดเทอม พอถึงโรงเรียนเราก็ไปหาที่รอเข้าแถวด้วยกัน พอจะกลับบ้านมิกมักจะมารอรับผมหน้าห้องที่ผมเรียนคาปสุดท้ายเสมอเพื่อที่จะไปรอรถด้วยกัน ผมมีความสุขมาก ไม่เหมือนเพื่อนตอนป.6 พวกนั้นเห็นผมเป็นเพื่อนแค่เพราะช่วยเรื่องเรียน มิกเหมือนเป็นเพื่อนแท้ที่ผมหามานาน ตอนเห็นหน้ามันก็รู้สึกอบอุ่นตลอด
แต่ ความสุขก็ไม่ได้อยู่กับผมนานนัก เมื่อผมพยายามทำอะไรที่มันเกินตัว ผมคิดอะไรไม่รู้ เข้าไปกอดมิกจากด้านหลัง
มิก:เชี่ยไรเนี่ย ปล่อย!
ผม:ใจเย็นดิ แค่หยอกเล่นเอง
มิก:หยอกไรวะ มึงเป็นเกย์ปะเนี่ย
ผมไม่ตอบ แต่การที่ผมไม่ตอบ มันก็เหมือนเป็นคำตอบที่ดีในสถานการณ์นี้
มิก:เชี่ย จริงเหรอวะ
ผม:รังเกียจเหรอ
มิก:เออ! อย่ามายุ่งกับกูอีกนะ!
คำพูดของมิกทำผมพูดไม่ออก ตั้งแต่วันนั้น มิกก็ถอดผมออกจากชีวิตได้อย่างสมบูรณ์แบบ มิกไม่คุยกับผมอีกเลย จากที่นั่งใกล้ๆกันบนรถรับส่ง มิกก็ย้ายไปด้านหลัง ผันตัวเองเข้าวงการนักเลงโรงเรียน ลบเพื่อนผมจากเฟสบุ๊ค แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่มิกไม่ได้บอกเรื่องนี้กับใคร ผมยังเสียใจมาถึงทุกวันนี้ แต่พอคิดดู ไม่ว่าวันนั้นผมจะทำอะไรแบบนั้นหรือไม่ ยังไงมิกก็เขี่ยผมทิ้งอยู่ดี ก็เค้าไม่ชอบเกย์นี่นา......
ขอบคุณทุกคนที่รับฟังนะครับ ตอนนี้ไม่มีฉาก 18+ นะครับ แค่อยากมาเล่าความหลัง ผมอยู่กับมันมาจะ 10 ปี จนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว ถ้าเกิดได้คุยกันอีกสักที อยากบอกว่าขอ"โทษนะ แล้วก็ขอบคุณนะ สำหรับช่วงเวลาดีๆ กูจะไม่มีวันลืมเลย อยากย้อนเวลาไปตอนนั้นนะ ตอนที่เรายังเป็นเพื่อนกัน ทุกวันนี้ไม่กล้าเรียกใครว่าเพื่อนเลย เพราะกลัวว่าถ้าเข้าใกล้มากๆ แล้วจะเสียใครไปอีก"
ออกจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ถ้าเลือกได้ สงกรานต์นั้นขอไม่ออกจากบ้านแล้วไม่ต้องรู้จักกันดีกว่า...
ขอบคุณคับ น่าเศร้านะเจอเพื่อนที่เราคิดว่าจะสนิทไม่ยอมรับในตัวตนของเรา ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ. สนุกมากครับ ขอบคุณครับบ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ รอติดตามครับ เข้าใจความรู้สึกครับผมเคยแอบชอบเพือนสนิทแต่เพื่อนไม่ชอบเกย์เลยต้องเก็บความรู้สึกนี้ไว้ตลอดมา ขอบคุณครับ ขอบคุณนะ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับที่เล่าให้ฟัง ขอบคุณครับ