เด็กช่าง...รักจริง ตอนที่ 1 จุดเริ่มน้องตี๋ ม.ปลาย กับนายช่างยนต์
ซีรีย์นี่เป็นเรื่องแยกจากมังกรเหนือมังกร เรื่องราวของไผ่กับม่อน ตัวละครอาจเปลี่ยนไปบ้างเพราะผมเองก็จำตัวละครที่พี่แม็กเขียนไว้ไม่ได้ (ไล่อ่านไม่ไหวครับเยอะมาก) หากแฟนคลับ
พี่แม็กจำตัวละครเพื่อนของตัวเอกได้ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ แนะนำติชมกันได้นะ
______________________________________________________________________________
"ม่อนเลิกเรียนแล้วไปหาไรกินกันดีกว่า อีโดโด้ด้วยเดี๋ยวเลี้ยง" เมเปิ้ล เพื่อนสาวของม่อน
และโดโด้เพื่อนเกย์สาว ที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน ม.6/1 สายวิทย์คณิต เอ่ยชวนเพื่อนทั้งสอง
"ไปไป ของฟรีกูไปหมด"
"มึงปฏิเสธบ้างก็ได้อีโด้ ว่าไงม่อนไปไหม"
"อือ ๆ ไปก็ไป ว่าแต่ร้านไรดี"
"ร้านไอติม วันนี้ไม่รู้พวกหนุ่มช่างจะมาร้านเหล้าตรงข้ามเปล่า"
"เอ้าอีนี่ ตกลงชวนพวกกูไปดูผู้"
"หรือมมึงจะไม่ไปอีโด้"
"ไปซี๊....... มึงช่างยนต์แรงดันเขาว่าเด็ด"
"พูดเหมือนเคยลองเนอะมึง" ม่อนพูดขึ้น
"ป่ะ ๆ" ทั้งสามคนนั่งรถสองแถวไปลงที่ศูนย์การค้า(ตลาดคลองถมนั่นแหละ) เมื่อมาถึงทั้งสาม
ก็ตรงไปที่ร้าไอติมที่อยู่ตรงข้ามร้านเหล้าซึ่งก็เป็นไปตามคาด เมื่อกลุ่มเด็กอาชีวะช่างยนต์
ปวส.ปี2 แวะมาร้านเหล้าหลังเลิกเรียน วันนี้วันศุกร์ด้วยหลายสถาบันกันเลย หนึ่งในนั้นหัน
มาที่กลุ่ม สามสาว หนุ่มช่างหน้าไทยคมเข้ม กล้ามแน่นมากๆๆๆ
"มึงมึง"
"อะไร นางเปิ้ล" โดโด้ถาม
"12 นาฬิกา 12 นาฬิกา"
"โอ๊ยอีนี่ หกโมงเย็นละ 12 นาฬิกาอะไร"
"โอ๊ย อีควาย ผู้ชายตรงข้ามมองพวกเรา"
"อ๋อ.... มึงก็บอกสิผู้มอง ไหน อยู่หม่องใด๋(โดโด้เเอบเหลือบตามไปดู) หือ...กูว่าเขาไม่ได้มอง
เราสองคนหลอก นู้น นางตัวตรงกลางมากกว่า"
"อะไร หมายถึงม่อนเหรอ"
"ใช่ ผู้มองแก คนนั้นอะ หล่อหน้าเข้มผิวขาว อีดอกคิ้วอย่างถนนลาดยาง พ่อของลูก"
"พูดเหมือนมึงมีมดลูกนะนางโด้" เมเปิ้ลพูขึ้น โดโด้เลยตอบกลับ
"อีนี่"
กลับมาที่กลุ่มเด็กช่าง ไผ่ ไมค์ กอล์ฟ บิว ไกด์ ที่นั่งดื่มและมองเห็นว่าแก๊งร้านไอติมกำลังมอง
กลับมาที่กลุ่มพวกเขา ไกด์เลยพูดขึ้นว่า
"ไอ้ไผ่ ขุนแผนมึงนี่ได้ผลหว่ะ สบตาปุ๊บหันมาปั๊บ"
"มึงก็พูดเกินไป โต๊ะน้องเขากับโต๊ะกูมันตรงกันเขาก็ต้องมองมาป่ะ"
"กูว่าไม่ใช่" บิวพูดขึ้น
"อือ ใช่กูเห็นด้วย น้องคนกลางดูเขินๆนะ" ไมค์กับกอล์ฟพูดย้ำ ก่อนที่กอล์ฟจะพูดว่า
"มึงต้องลองแล้วหละ" ทันใดนั้นก็มีคนเดินขาดดอกไม้มาพอดี ไกด์เลยจัดให้เพื่อนไผ่ซะ 1 ช่อ
"น้องครับ ขายช่อเท่าไหร่ครับ"
"อันนี้ 250 ค่ะกุหลาบขาวพร้อมตุ๊กตาโปรเกม่อน"
"เอาช่อนี้เลยครับ อะไอ้ไผ่จ่ายเงิน"
"เอ้าไอ้นี่ นี่ครับน้อง"
" 300 ไม่ต้องทอนหนู" บิวพูดขึ้น
"ขอบคุณค่ะพี่ ขอให้สมหวังนะค่ะ" หลังจากที่คนขายดอกไม้เดินไป เพื่อนๆก็ยุให้ไผ่เดินไปหา
น้องคนกลางที่ไผ่แอบสบตามองอยู่เรื่อยๆ "ไปเลยไอ้ไผ่ อย่าลีลา เร็ว" ไมค์พูดขึ้น ไผ่จึงรวบ
รวมความกล้าเดินเข้าไปหาน้องๆ โต๊ะนั้น
"เอ่อ....พี่ขอ..."
"นั่งเลยค่ะพี่ ยินดีต้อนรับ" โดโด้พูดขึ้น เมเปิ้ลถึงกับต้องขัด
"อีโด้ ไม่คันเลยนะมึง"
"เอ้าหนากู้ว่าช่อนี้ของกู กูต้องได้ หวัดดีค่ะชื่อโดโด้ค่ะ"
"สวัสดีครับพี่ ไผ่ครับ"
"ว๊าววว อยากหาหน่อไม้"
"อีโด้ เก็บหน่อมึงก่อนอีแกรด" ม่อนเลยถามด้วยความสงสัย
"เดี๋ยวอะไรหว่ะเพื่อน" เมเปิ้ลเลยตอบให้ว่า
"ก็เก้ง บวก แรด ออกมาเป็นอีแกรดนี่ไง"
"อะอีนี่ต่อหน้าผู้ เอ่อว่าแต่พี่ไผ่ ดอกไม้ช่อนี่ให้โดโด้เหรอค่ะ" โดโด้ทั้งยิ้มทั้งบิดด้วยความเขิน
"เอ่อ เปล่าครับ พี่เอามาให้น้องคนนี่ครับ พี่ขอรู้จักเราได้ไหมครับ"
"แป๋วววว อีแกรดหน้าแตก ว๊ายยยยย" เมเปิ้ลกระหน่ำทันที เมื่อโดโด้หน้าแตกกระทันหัน
"น้องชื่ออะไรครับ น้องม่อน"
"เอ้ารู้จักกันด้วยเหรอ" โดโด้เอ่ยถาม ม่อนเลยตอบว่า
"พี่ไผ่ ลูกชายลุงพงษ์เจ้าของอู่ซ่อมรถ ในซอยบ้านเฮียใหญ่ แม่พี่เข้าเป็นน้องบุญธรรมของเตี่ย"
"คนละสายเลือด คบเลยเพื่อน" เมเปิ้ลเชียร์ ไผ่ยิ้มและถามม่อนว่า
"รับดอกไม้พี่ได้ไหมครับ น้องม่อน"
"เอ่อ แฟนพี่ไม่ว่าหรือครับมาจีบม่อนแบบนี้"
"พี่ยังไม่มีเเฟนครับ น้องม่อนช่วยเป็นแฟนพี่ได้ไหม"
"ม่อน รับเลย"
"ใช่ ๆ ถือว่าแกเป็นตัวแทนฉันผู้หน้าแตก" เมเปิ้ลกับโดโด้ช่วยกันบิ้ว
"ไม่ดีกว่า ม๊าสอนไว้ไม่ให้รับของ จากคนแปลกหน้า"
"เฮ้อ....อย่าว่าแหละเด็กช่างจนๆ จะไปสู้อะไรใครได้ ขอโทษนะครับ" ไผ่เล่นบทเศร้าแบบนี้
ม่อนจะทำไงดีหละเนี่ย ไผ่ลุกขึ้นเตรียมเดินกลับ
"เอ่อ รับไว้ก็ได้ครับพี่ไผ่" ไผ่หันมมาอย่างไว
"จริงนะ รับรัก"
"นี่ รับแค่ดอกไม้พอ ขอบคุณนะครับ"
"ครับ พี่ขอนั่งทานด้วยได้ไหม"
"ไม่กินเหล้าแล้วเหรอ"
"กินเหล้าอะสุขภาพเสีย แต่ถ้านั่งตรงเนี๊ยอาจได้เมียบำรุงสุขภาพ"
"บ้า ลิเกเนอะ"
"จริงใจไม่ไก่กา เอิง เอ่อ เอิ๊ง เอย... พูดมาจากใจ พี่รักจึงบอกไม่มีหวานนอกขมใน ไม่เคยรัก
เล่น เหมือนเช่นใครๆ น้องจงรับไว้อย่าได้ตัดลอน" ทั้งร้านไอติมต่างปรบมือให้ก้ลูกคอที่ไพเราะ
ของไผ่ ส่วนม่อนก็หน้าแดงไปเลยทีเดียว
"เพื่อนผมครับเพื่อนผม แชมป์ลูกทุ่งอาชีวะ" ไกด์รีบโฆษณาเพื่อนอย่างด่วน
หลังจากกินไอติมเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันกลับ ลูกตาลที่สาวเมเปิ้ลกับอ๊อฟฟี่พี่ชาย
(สาว)ของโดโด้ ซึ่งลูกตาลกับอ๊อฟฟี่เป็นเพื่อนเเม็กแฟนบอล ก็ขับรถมารับน้องสาวที่หน้า
ศูนย์การค้า
"เอ่อ...ม่อน"
"ว่า"
"แกต้องกลับกับพี่ไผ่แล้วหละ รถเต็ม"
"อ้าว ปกติก็นั่ง 5 นี่ รถเก๋งนะเว้ย"
"ไม่ได้ กฎหมายใหม่ออกมา ห้านั่งเกิน 4 อันตราย"
"กฎหมายอะไรว่ะ"
"พี่ไผ่ ฝากไปส่งที่บ้านเจ้าสัวมังกรทีนะครับ" โดโด้พูดขึ้นก่อนที่จะขึ้นรถไปทันที ออกรถโลด
"เฮ้ย เฮ้ย โอ๊ย เพื่อนเวรเอ๊ย"
"ไม่รังเกลียดซ้อนท้ายMXSพี่ก็ได้นะครับ"
"ปลอดภัยไม่เนี่ย"
"รับรองโปเกม่อนถึงบ้านปลอดภัย อะนี่หมวกกันน็อคใส่ซะ"
"ถือให้หน่อย"
"อือ พี่ใส่ให้ดีกว่า" ว่าแล้วไผ่ก็ใส่หมวกกกันน็อคให้ม่อน ม่อนเองก็เขินหน้าแดง "พร้อมยัง"
ไผ่เอ่ยถาม
"พร้อมครับ"
"กอดเอวด้วยเดี๋ยวปลิว ตัวยิ่งเล็กๆ อยู่"
"เฮ้ยไผ่ บิด 120" เพื่อนๆขับตามไปด้วยเพราะพวกนี้ต้องวกกลับมาบ้านทางเดียวกันอยู่แล้ว
เมื่อมาถึงหน้าบ้านม่อนก็ลงจากมอไซต์ไผ่ ไผ่ถอดหมวกกันน็อคออกให้
"เอ่อ...ม่อนครับ"
"ว่า อะไรครับ"
"ฝันดีนะ"
"อือ ครับ"
"พรุ่งนี้ว่างไหม พวกพี่จะไปทำกิจกรรมจิตอาสาที่ตลาดน้ำ ชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้นะ"
"ไว้ขอม๊าก่อนนะเดี๋ยวโดนบ่น ขับรถดีดีนะครับ พี่ไผ่"
"ครับ" และเเล้วเสียงไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้น
"อาตี๋เล็ก มาบ้านค่ำมืด ไปไหนมาทำไมไม่รีบกลับบ้าน" เจ้าสัวมังกรผู้ซึ่งหวงลูกมาก
โดยเฉพาะ หมวยใหญ่(ลูกท้อ) และตี๋เล็ก(ม่อน) "เตี่ยมาแล้วพี่กลับก่อนดีกว่าครับ"
"ไหว้เตี่ยก่อนดิ สวัสดีครับเตี่ย" ไผ่และเพื่อนๆยกมือไหว้ แต่เตี่ย
"วางไว้หน้าบ้างไม่ต้องให้กระเด้งเข้าวมา เข้าบ้านอาตี๋" ไผ่รู้ดีว่าเจ้าสัวกับพ่อของเขา
มีเรื่องไม่ลงรองกันอยู่ แต่ก็ยังมีคนรักไผ่ที่ออกมาช่วย
"อารายกังเฮีย เสียดังลั่นบ้าน แล้วนั้น อาไผ่ อาไผ่ใช่เปล่า"
"ใช่ครับม๊า พี่ไผ่มาส่งครับ"
"มามา เข้ามาเจี๊ยะน้ำชาก่อง อาอี๊(พี่สาวแม่) อนุญาติ"
"ขอบคุณครับอาอี๊ เอ่ออาอี๊จะว่าอะไรไหมครับถ้าผมจะขออนุญาตพาน้องไปร่วมกิจกรรม
จิตอาสาวันพรุ่งนี้ที่ราชบุรี"
"ไม่"
"ได้สิ อาอี๊อนุญาต"
"อากิมฮวย นี่"
"หยุกเลยเฮีย ที่นี่บ้าน ใครใหญ่สุด"
"ฮื้อ.. แล้วแต่ ถ้าลูกอั๊วเป็นอะไรอั๊วเอาลื้อตายแน่"
"ขอบคุณครับเตี่ย"
"กู๋(พี่ชายแม่) ก็พอ ม่ายต้องเรียกเตี่ย"
"ขอโทษแทนเตี่ยด้วยนะพี่ไผ่ ไว้พรุ่งนี้เจอกัน"
"ครับ บ๊ายบาย"
ม่อนกอดช่อดอกไม้เดินเข้าบ้าน เตี่ยถึงจะไม่ชอบไผ่แต่ก็ไม่ทำร้ายความรู้สึกของม่อน
ม่อนขึ้นห้องอาบน้ำและเตรียมเข้านอน ก็เห็นกระดาษที่ช่อดอกไม้ ม่อนหยิบมาเปิดดู
พบว่าไผ่เขียนเบอร์กับไลน์สอดไว้ให้ ม่อนก็....แอดสิครับรออะไร
"ทำอะไรครับ" ม่อนถามไผ่
"เตรียมฝันถึงโปรเกม่อน"
"การ์ตูนอะเหรอ"
"ที่ซ้อนท้ายต่างหาย 55" ม่อนยิ้มเขินพร้อมจิกหมอน ก่อนที่ไผ่จะไลน์มาว่า "เอ่อ.....
ตอนนั่งรถ อะไรทิ่มหลังพี่อะ" ม่อนเขินหนักไปอีกเพราะม่อนแอบแข็งเเละก็ทิ่งหลังไผ่
เต็มๆ "บ้า ไม่รู้ นอนแล้ว"
"ขอบคุณนะที่.... คุยกับพี่ พี่แอบชอบเรามานานเเล้วนะน้องตี๋ ม.ปลาย"
"ม่อนก็แอบชอบพี่เหมือนกัน นายช่างยนต์" ตอนนี้ทั้งคู่ต่างเขินกันไปมา
"นอนเหอะ ฝันดีนะ" ทั้งคู่พิมพ์ไลน์ด้วยความเขินและส่งมาพร้อมกัน ใจตรงกันขนาดนี้
คืนนี้จะเปียกที่นอนไหมหนอ........
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ แหม่ หวานไปอีกคู่นี้ {:5_141:} ขอบคุณครับ สนุกดี หวานจัง ขอบคุณครับ ชอบบบ ขอบคุณมากครับ โอ๊ยยยยยยเขิน กำลังมโนตัวเองว่ามีคนจีบ
เขินหนักเลยคราวนี้ ❤️❤️ ม่อนน่ารัก ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ จะรออ่านต่อน้า ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2