แฝดคนละฝั่ง23 การจากลา และชีวิตใหม่
แฝดคนละฝั่ง23การจากลา และชีวิตใหม่ “ไปเร็ว ๆสิพี่”ไตรเร่งพี่นุขับรถ เพราะใจไปอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วพี่นุก็พยามตั้งสติเพื่อไปถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่ก็ยังกดโทรไปหาสายสายหนึ่ง “ตามผมไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”พี่นุสั่งคนในสาย ไตรได้ยินเสียงตอบรับเป็นผู้หญิง แต่แค่คำเดียว ไข่อาการทรุดหนักลง จนหมอบอกให้ญาติเตรียมใจ แม่ไข่ เลยรีบโทรตามนุชา และไตร “ป้าไอ้ไข่ล่ะ”ไตรจับตัวแม่ไอ้ไข่หน้าห้องไอซียูแม่ทำได้แต่ ชี้ น้ำตานองหน้า เหมือนคนเลื่อนลอยไม่ได้สติ ทั้งสองคนรีบ เปลี่ยนชุดเพื่อเข้าเยี่ยม ไข่ยังลืมตา มองได้แต่ดูเหมือนจะทำได้แค่นั้นเสียงพระสวดจากวิทยุอยู่ข้างหูไข่ ยิ่งบีบหัวใจ คนที่มาทั้งสองคน “ไอ้ไข่ รอเดี๋ยวนะรอให้กูแป็บเดียว” พี่นุกระซิบข้างหูไข่ ไข่กรอกตามา แล้วน้ำตาก็ไหลลงเป็นทาง “รอ รออะไรพี่”ไตรสงสัย เพียงอึดใจเดียว ผู้หญิงวัยกลางคนไตรจำได้ว่า เป็นคนงานที่พาร์ค อุ้มเด็กน้อย เข้ามานุรับเด็กมาอุ้มมาตรงหน้าไอ้ไข่ “ลูกมึงไง ไอ้ไข่ ลูกมึงกับสวยกูรับมาดูแลแล้วนะ ไม่ต้องห่วง เรื่องศพสวย กูก็จะจัดการให้เรียบร้อยนะ”พี่นุพูดไข่จ้องมองเด็กน้อยไม่กระพริบตา น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด ไม่ใช่แค่ น้ำตาไข่ที่ไหล แต่ไตรกับนุก็มีน้ำตาไม่แพ้กัน ตาไข่ มองที่เด็กที มองที่ไตรทีเหมือนอยากบอกอะไรสักอย่าง เสียงเครื่องบอกสัญญาณชีพเริ่มต่ำลงแม่ไข่เข้ามาจับมือลูกชายไว้แน่น “ไข่ กูจะดูแลทุกอย่างแทนมึงเองนะน้องรัก”ไตรเข้าไปกระซิบข้างหู พร้อม ๆ กับสัญญาณชีพที่ต่ำลง จนเกือบเป็น ศูนย์เมื่อไตรเงยหน้า สายตาไตรเหมือนเห็น ไข่ยิ้มกวน ๆเหมือนที่มันเคยยิ้มให้อยู่ประจำเพียงชั่วพริบตา และรอยยิ้มนั้น ก็หายไป พร้อม ๆกับลมหายใจของ ไข่ ……………………………………………………….. “ผมเก็บกระดูกไอ้ไข่ไว้กับแฟนมันครับมันจะได้อยู่ด้วยกันซะที”ไตรบอกกับหลวงพี่ดล หลังจากจัดการเรื่องที่เก็บกระดูกไข่และสวยที่วัดเรียบร้อย “ดีแล้วโยมแล้วเรื่องที่โรงแรมล่ะ เป็นอย่างไร”หลวงพี่ดลถาม ไตรหยิบ ไอแพดเปิดให้หลวงพี่อ่าน “grand three seasongroup กลับมารวมกัน ยิ่งใหญ่กว่าเดิม ใต้การนำของนายหัวคนใหม่ไตรเทพ” พาดหัวข่าวในเพจธุรกิจ หลวงพี่ดลอ่านแล้วก็แสดงสีหน้าพอใจแต่ก็ยังมีแววตาที่แอบกังวล “หลวงพี่ห่วงอีกเรื่องใช่ไหมล่ะครับ”ไตรถาม ก่อนรับไอแพดไปเปิดแชท ให้หลวงพี่ดู (กูจะแต่งงานแล้วนะมึงต้องมาให้ได้นะเคลียร์งานด้วยนะมึง) (เออ ขาดเหลืออะไรไหมให้กูโอนเงินไปช่วยเท่าไหร่) (ไม่ต้องธุรกิจที่นี่กูก็ไปได้ดี ทัวร์กูจัดก็เต็มทุกรอบ) (แล้วมึงจะกลับมาไทยเมื่อไหร่วะ) (กลับสิวะ หลังแต่งกูไปฮันนีมูนที่นั่น มาร์คอยากรำลึกความหลัง) (เออกูเตรียมห้องเดิมไว้ให้มึงเลย) (รักมึงนะตรี) (เออ กูก็รักมึง พี่ชาย) หลวงพี่ดลอ่านจบส่งไอแพดคืนด้วยหน้าตาหมดห่วง “ผมขอตัวนะครับพอดีมีบางเรื่องต้องจัดการอีก”ไตรยกมือไหว้ลา หลวงพี่ดล มองไตรเทพเดินจนลับตาไป “พี่เทพผมทำทุกอย่างสำเร็จแล้วนะครับ ผมหมดสิ่งที่สัญญากับพี่แล้วนะ ผมคงได้ไปหาพี่ เร็วๆ นี้นะครับ”หลวงพี่ดล เงยหน้ามองฟ้า เหมือนกับจะพูดกับชายที่เขารัก ………………………………….. “ไตร พรุ่งนี้มีนัดที่พาร์คนะประชุม ผู้บริหาร”พี่นุย้ำ “ครับพี่” “แล้วเรื่อง ลูกไอ้ไข่พี่ให้พี่แวว ดูแลไปนะ เราก็จ่ายค่าดูแลให้พี่แววเขา”พี่นุบอก “ให้เรียกพี่แววว่าแม่เลยนะ”พี่นุยังต่อคำ “ได้ไงพี่ มันลูกไอ้ไข่นะเรียกพี่แววว่าแม่ได้ไง”ไตรโวย “อ้าว ก็เขาเลี้ยงก็ให้มันเรียกแม่สิ โตพอรู้ความค่อยเล่าความจริงก็ได้”นุเถียง “ไม่เอาอ่ะ ผมไม่ยอมให้เรียกอะไรก็ได้ไม่ใช่แม่ มันไม่ใช่ลูกพี่แวว”ไตรยังดื้อเถียง “เอ้า แล้วแต่แล้วกัน”นุเป็นฝ่ายยอมไตรอีกตามเคย “วนไปหาเลย”ไตรยังค้างกับเรื่องนั้นซึ่งนุก็ไม่ขัด วนรถไปที่บ้านพักของพี่แวว ที่อยู่ที่พาร์ค ไตรถึงก็ตรงเข้าไปหาเด็กผู้ชายในเปลอุ้มขึ้นมาเล่น อย่างลืมตัว นุ ยืนดูไตรเล่นกับเด็กตัวน้อยแล้วอดเอ็นดูผู้ชายที่เขาเคียงข้างตลอดมาไม่ได้ ว่าเขามีมุมน่ารักอย่างนี้ “เออ นายหัวครับ ไอ้ตัวเล็กนี่ยังไม่มีชื่อเลยนะ”นุเรียกไตรว่านายหัว เมื่อไม่ได้อยู่กันสองคน “ใช่ ๆ นั่นสิ เรียกแต่ไอ้ตัวเล็กไอ้ตัวเล็ก”ไตรพูดแต่ตาก็ยังสนใจแต่ “ไอ้ตัวเล็ก” “นายหัวก็ตั้งสิครับ”นุบอก “ชื่อเหรอ อืม …”ไตรนิ่งไปพักนึงจ้องหน้า “ไอ้ตัวเล็ก” “คิดได้แล้ว”ไตรเสียงดัง “ชื่ออะไรครับ จะได้เรียกกันถูก “ไอ้ไข่น้อย”ไตรยิ้มแล้วก็เล่นกับไอ้ไข่น้อย แบบไม่สนใจคนรอบข้าง เวลาผ่านไปเนินนาน จนไตร วางไข่น้อยลงที่เปล “นายหัวคะแล้วสรุปจะให้ไข่น้อยเรียกพี่ว่า แม่ไหมคะ”พี่แววถาม “ไม่เอา ให้เรียกพี่แววก็พอแล้วพี่แวว ก็เตรียมเก็บของด้วย ไม่ต้องทำงานที่พาร์คแล้ว”นายหัวสั่ง “ละแล้ว ให้พี่ไปไหนคะ” “ไปเป็นพี่เลี้ยงนายหัวน้อยที่บ้านไง”ไตรพูด เล่นเอาทั้งสองคนงง “นายหัวน้อย”นุทวนคำ “ใช่พี่นุ ไอ้ไข่น้อยนี่เป็นลูกของเรา”ไตรพูดออกมา สายตาจ้องตาพี่นุ เหมือนล้านคำพูดล้านเรื่องพรั่งพรูออกมาจากสายตา ไปสู่กันและกัน พี่แวว มองหน้าสองคนแบบงง ๆจนเรียกทั้งสองคนได้สติ “งั้นก็รีบดำเนินการเลยนะพี่แววขาดเหลืออะไร ก็ซื้อใหม่เลยเอาเงินที่พี่นุไปล่วงหน้าได้เลย”ไตรสั่งเรียบร้อยก่อนไปเล่นกับไข่น้อยอีกพักค่อยของตัวลากลับ “ไตรไม่น่าพูดอย่างนั้นนะตอนพี่แววอยู่”นุขับรถไปพูดไป “อย่างไหนพี่”ไตรเอนตัวพิงเบาะสบายๆ ข้างคนขับ “ก็เออ เรื่องของเรา พูดอย่างนั้นไตรจะเสียนะ”พี่นุพูดเสียงเบาลง “เสีย อ่อเสีย”ไตรน้ำเสียงเปลี่ยน “ผมน่ะไม่กลัวเสีย ไม่สิไม่คิดด้วยว่าจะเสีย หรือพี่กลัว”ไตรเสียงแข็ง นุรู้ทันที ว่าบรรยากาศในรถมันไม่ดีแล้ว ไม่มีเสียง ของใครสักคนไปตลอดทางพอถึงบ้านไตรลงจากรถ แล้วเดินเข้าบ้านทันที นุชาสั่งงานเสร็จแล้วก็กลับบ้านไป ไม่น่าเชื่อว่า ประโยคบนรถวันนั้นทำเอาสองคน ไม่ได้คุยกันอีกหลายวัน เจอหน้า คุยกันแต่เรื่องงานเสร็จงานก็แยกกันกลับบ้าน เป็นอยู่อย่างนี้อาทิตย์เต็ม ๆ จนไตร และนุบินไปร่วมงานแต่งของตรี ที่มิลาน แล้วบินกลับมาพร้อมกัน 4 คน ………………………………………………………………………………………………….. “ผมเสนอโปรโมชั่นพันธมิตรโรงแรมเหนือจรดใต้ ไว้ที่โต๊ะแล้วนะครับนายหัว” ทศ เดินเข้ามารายงานไตรตอนที่ไตรนั่งกินข้าวอยู่ที่ห้องอาหาร ที่ซีวิว “ขอบคุณมากนะทศสรุปงานใหม่เป็นไงบ้าง”ไตรเงยหน้าจากจานข้าวมาถาม “ดีเลยครับต้องขอบคุณนายหัวมากครับที่ให้โอกาสผม”ทศยิ้ม “เปลี่ยนคำของคุณเป็นเลี้ยงเหล้าผมร้านนั้นดีกว่า”ไตรตอบยิ้มๆ “ยินดีเลยครับนายหัว”ทศยิ้มตอบก่อนจะขอตัวไป “ไตร ทำไมมากินข้าวคนเดียววะ”ตรีเดินมากับมาร์ค “ก็ขี้เกียจรอคนอื่น”ไตรยิ้มบอก “เออ แล้วพีนุไปไหน ตั้งแต่กูมาไม่เห็นหน้าเลย”ตรีถามเล่นเอาไตร รวบช้อน ตั้งแต่วันนั้นแค่ประโยคไม่กี่ประโยค มันเหมือนกลายเป็นกำแพงใส ๆ กั้นความรู้สึกของสองคนไว้ทำให้ไตร รู้สึกห่างจากพี่นุ กว่าทุกครั้งที่เคยห่างมา “แน่ะ ทะเลาะกันอ่ะสิ”ตรีมองหน้าถาม ไตรนิ่ง “ไอ้ไตรเอ้ย เก่งทุกอย่างยกเว้นเรื่องตัวเอง”ตรีทำหน้ากวน เหมือนรู้สึกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาชนะไตร “เออน่า ไม่มีอะไร”ไตรตัดบท “เออ ไม่มีก็ไม่มี แต่ไตรทุกอย่างลงตัวแล้วนะ โรงแรมพ่อ เรื่องเราสองคน เรื่องไอ้ไข่ มึงน่าจะหาเวลาให้ความสุขกับตัวเองบ้างนะ”ตรีตบไหล่ไตรเบา ๆ ไตรเงยหน้าขึ้นมองตรีมันเป็นสายตาพี่น้องที่ได้สบตากัน แล้วมีความรู้สึกอบอุ่น ครั้งแรกในชีวิตทั้งสองคน “เออ ขอบคุณนะ”ไตรยิ้ม “เอ้า ๆ เบื่อดราม่าแล้วไตรกูจะขอไปนอนค้างที่บ้านเชิงเขาสักคืนสองคืนนะ”ตรีบอกไตร “ขอทำห่าอะไร ก็บ้านมึงเหมือนกันไป ๆ กี่คืนก็แล้วแต่มึง จะเอาอะไรก็โทรมาสั่งแล้วกัน กูทำทางไปสะดวกแล้วคนของซีวิวขึ้นไปส่งได้”ไตรพูด ก่อนก้มลงกินข้าวที่เหลือให้หมด “เรื่องแค่นี้เอง”ไตรคิดในใจเรื่องแค่นี้ มันทำให้ คนที่อยู่เคียงข้างกัน กลายเป็นแบบนี้ไปได้ ไตรพยามทำตัวให้ยุ่ง มุ่งแต่งานใจหนึ่งไม่อยากคิดเรื่องอื่น แต่อีกใจหนึ่ง ยิ่งทำงานมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เขาได้ใกล้กับพี่นุ ของเขา มากเท่านั้น ถึงมันจะไม่เหมือนเดิม ……………………………………………………………………………. “วันนี้ผมเลี้ยง นายหัวตามสัญญานะครับ”ทศรินเบียร์วุ้นลงแก้วใส ให้เจ้านายของเขา “เอาให้เมาไปเลยผมอยากเมา”ไตรรับแก้วมากระดกหมดแก้ว “เอ้า ๆ ถ้าเมา ก็นอนแถวนี้เลยเจ้แถมโลชั่นกันยุงให้”เจ้ตะโกนมาจากริมหาด มือกำลังย่างอาหารทะเลที่ซื้อมาจากเรือขึ้นหาดตรงหน้าร้าน “นายเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”ทศถามหลังจาก เบียร์หมดไปหลายแก้ว “ก็เปล่านี่”ไตรตอบนิ่ง ๆ หยิบปลาหมึกใส่ปาก “บรรยากาศออฟฟิตนายไม่ดีเลยนะครับ พวกสาว ๆ ก็เม้าส์”ทศพูด เพราะทศไม่ได้นั่งประจำออฟฟิต แต่ก็เข้าไปเพื่อประสานงานหลายเรื่อง “เมาส์ เมาส์อะไร”ไตรถาม “ก็เมาส์ว่า ทำงานอึดอัดเหมือนอยู่กลาง แรงกดดัน” “ผมไปกดดันอะไร ว่าใครสักคนสักคำยังไม่ได้ว่าเลย”ไตรเริ่มเสียงดังขึ้น “แหม นาย เจ้านายสองคนงอนกันเป็นเดือน ๆ อยู่กลางออฟฟิต บรรยากาศมันไม่ดีหรอกนาย”ทศพูดเหมือนกับไม่ใช่เรื่องอะไร “งอนอะไรวะ” “นายกับ พี่นุไงเมื่อไหร่จะหายงอนกัน เด็ก ๆ อึดอัดกันหมดแล้ว”ทศ พูดออกมาหน้าตาเฉย ทำเอาไตรพูดไม่ออก “ฉันกับพี่นุก็ปกตินี่” ไตรพยามเก็บอาการความสัมพันธ์ของสองคน ไม่ปิดบัง แต่ ก็ไม่ได้แสดงออก หรือพูดถึง และไม่มีใครกล้าถามยิ่งหลัง ๆ เรื่อง ที่จะเป็นพ่อดูแล ไอ้ไข่น้อย ยิ่งทำให้ไตรไม่กล้าพูดหรือแสดงอะไรมากไปกว่านั้น เพราะกลัวว่า ถ้าพี่นุ รู้เรื่องภายหลังอาจทำให้ ทุกอย่างมันแย่ไปกว่าเดิม “นาย เขารู้กันหมดแหละแค่เขาไม่พูด ไม่กล้าพูด ลุ้นกันอยู่เงียบ ๆ กัน”ทศพูด “รู้”ไตรทวนคำ “แหม เหมือนไม่รู้แหละ ห่วงกันฟังกันซะขนาดนั้น ทุกคนเขา ห่วงนายนะครับ”ทศพูด ก่อนกระดกเบียร์เข้าปากอีก “เออ ๆ”ไตรพูดได้แค่นั้น “นายหัวตรี ยังห่วงเลยเขาสั่งให้ผมมาคุยนี่แหละ เพราะถ้ารองจากนายหัวไตรก็ผมนี่แหละรู้จักพี่นุดีกว่าทุกคน”ทศพูด เพราะทศ ตามติดนุชา มาตั้งแต่เริ่มทำงานเป็นเหมือนเด็กฝึกงาน ลูกน้อง มือขวาของนุชา อยู่หลายปี “นายครับนายจัดการทุกเรื่องได้หมดลงตัวหมดแล้ว เหลือเรื่องหัวใจนายหัวแล้วนะครับ ผมว่าพี่นุ ก็รอนายหัวอยู่เหมือนกัน”ทศพูดต่อ เสียงจริงจัง “รอ‼ รอทำไมแล้วทำไม ไม่เข้ามาคุย”ไตรไม่พอใจคำว่ารอ “นาย คิดว่า คนอย่างนุชากล้าจะเข้ามาคุยเรื่องส่วนตัวกับนายเหรอ ถึงเขาอยากคุยเท่าไหร่ก็ตามก็ตามประสาคนมีชีวิตรักแบบละครหลังข่าว”ทศก็ยังมีน้ำเสียงจริงจังอยู่ บทสนทนาจบลงเท่านั้นความเงียบปกคลุมสองคนอยู่เพียงชั่วเบียร์หมดแก้ว “กลับนะ”ไตรลุก หยิบกุญแจรถเขาไม่เมา เพราะเพิ่งกินไปได้ไม่มาก “อ้าว ๆ ของยังไม่หมดเลยกลับแล้วเหรอนายหัว ทศมันจ่ายล่วงหน้าไว้ตั้งเยอะ”เจ้เจ้าของร้าน มองไตรแบบงง ๆ “ปล่อยเขาไปเหอะเจ้ของก็กินกันเองไป มื้อนี้ ผมก็ไม่ได้ออกตังเอง”ทศกระดกเบียร์ บนหน้าเปื้อนยิ้ม “อ้าว ก็ไหนบอกแกเป็นเจ้ามือไง”เจ้ถาม “ผมน่ะเจ้ามือ แต่มีคนออกตังให้มาเพื่อมาคุยให้นายหัวไตร เลิกดราม่าซะที”ทศคุยกับเจ้ตอนที่เจ้เอาปูเผามาวางที่โต๊ะ “ใครเหรอ คนจ่ายตัง”เจ้สงสัย “นายหัวตรี”ทศ พูดก่อนหยิบเบียร์ส่งเข้าปาก………………………………………………………………………………………………………… “ทำไม ไม่รับสาย”ไตรเริ่มหงุดหงิด เพราะขับรถวนทั่ว เพื่อตามหานุชา แต่ไม่เจอสักที่โทรศัพท์ไปก็ไม่รับสาย ถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่าไปไหน “อยู่ไหนของเขานะ”ไตรเริ่มร้อนใจเพราะใจร้อนอยากเจอหน้า พี่นุให้ได้ซะเดี๋ยวนี้ ขับรถวนเท่าไหร่ก็ยังหาไม่เจอจนฟ้าเริ่มมืด ไตรเลยจอดรถ เพื่อลงไปซื้อของกินในร้านสะดวกซื้อ เพราะตอนกินกับทศ ก็กินแต่เบียร์ ออกมาก่อนกับแกล้มจะทำเสร็จ ไตร ซื้อของออกมาจากร้านสะดวกซื้อยืนกินอยู่ตรงนั้น มองไปทั่ว ๆ เห็น นักเรียน ชาย 2 คน เดินคุยเล่นกันมา เห็นจากเครื่องแบบก็รู้ว่าเป็นรุ่นน้องโรงเรียนเก่า สมัยมัธยม ที่ไตรเรียน “โรงเรียน”ไตรคิดได้ รีบขึ้นรถแล้วขับออกไป “บ้านของเรา”รถเลี้ยงเข้ามาจอดในที่ รถพี่นุจอดอยู่จริง ๆไตรลงจากรถตัวเองแล้วพยามกดโทรศัพท์หาอีกทีแสงในรถ ฟ้องว่า พี่นุทิ้งโทรศัพท์ไว้ในรถ หน้าบ้านมีไฟสีส้มดวงเล็ก ๆเปิดอยู่เท่านั้น แต่ไฟในบ้านไม่เปิด หรือพี่นุจะนอน แต่พี่นุก็ไม่ใช่คนนอนเร็ว ไตรเดินเลาะข้างบ้านผ่านทางเดินริมบึง พอพ้น มุมบ้าน ไตรเห็นแสงไฟจากตะเกียงไฟฟ้าอยู่ไม่ไกล ไตรเดินตามแสงนั้นพี่นุ นั่งที่เตียงไม้ ปูเบาะสำหรับนอนเล่น มองวิวบ่อน้ำไตรจำได้ ริมบ่อตรงนี้ มันคือ ที่ ๆไตรกับพี่นุ มานั่งกันบ่อย ๆ “พี่นุ”เสียงไตร แผ่วแต่ก็พอให้นุชาได้ยิน “อ้าว ตะ ไตร”พี่นุลุกหันมามองเห็นไตรยืนอยู่ในแสงสลัว แต่เพียงเท่านั้น นุก็จำได้ “มีงานด่วนเหรอ ถึงมาตามพี่”นุที่ยังอยู่ในชุดทำงาน เสื้อขาว กางเกงทำงาน ยืนขึ้น เหมือนกำลังจะเดินมาหาไตร แต่ไม่ทัน ร่างของไตรโผเข้าไปหาพี่นุ ซุกตัวในอ้อมกอด ผู้ชายที่เขารักที่สุด นุชาได้แต่ยืนนิ่งมือเขาค่อย ๆ กอดตอบ และลูบหัว “พี่นุ ผมขอโทษผมขอโทษพี่”ไตรร้องไห้ อย่างไม่อาย เหมือนความอัดอั้น ทั้งหมดมันไหลออกมามากมายกับน้ำตา “พี่ก็ขอโทษที่อดทนไม่พอ”พี่นุกอดไตรอยู่นาน ก่อนจะคลายวงแขน แต่สองคนยังกอดกันหลวม ๆ “ผมแค่อยากให้อะไรมันดีกว่านี้ผมอยากมีพี่นุ อยู่ในชีวิตตลอดไป”ไตรยังมีน้ำตาคลอ “พี่ก็ไม่เคยไปไหนนี่พี่ก็อยู่กับไตร”พี่นุพยามยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไร แต่แววตา ก็กลบความรู้สึกทุกอย่างไม่ได้ “ผมอยากมีพี่ แบบที่คู่อื่นเขามีพี่ไม่ใช่เลขา ไม่ใช่ลูกน้องผม ทั้งต่อหน้าและลับหลัง พี่เป็นคนที่ผมรักเป็นคู่ชีวิต และเป็นครอบครัวของผม”ไตร ร้องไห้อีกรอบ แต่ก็สบตากับนุทั้งน้ำตา “พี่บอกให้ ผมรอ ให้ถึงเวลาผมไม่สนใจเวลาแล้ว ผมไม่สนใจอะไรแล้ว มะไม่….”ไตรพูดไม่จบประโยค ปากของไตรก็ถูกปิดด้วยปากของนุริมฝีปากที่อบอุ่นบดจูบอย่างนุ่มนวล ไตรจูบตอบสองคนกอดกันพร้อม ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกัน ในปากทั้งคู่ ใต้แสงพระจันทร์เต็มดวงและแสงไฟสีส้มจากตะเกียงดวงเล็ก “พี่ก็ทนหัวใจตัวเองไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไตร”พี่นุถอนปากออก มาบอกไตรแต่ก็บอกได้แค่นั้น เพราะ ไตรก็จูบพี่นุอีกรอบ ปากสองคนประกบกัน ไม่ยอมแยกเหมือนกลัวว่าหากแยกจากกันไปแล้ว จะไม่ได้ใกล้กันอีก ทั้งสองประคองตัว มาที่เตียงมันตัวใหญ่พอสำหรับนอนสองคน เสื้อผ้าของไตรและนุ ค่อย ๆหลุดออกทีละชิ้นตามแรงปรารถนาของทั้งคู่ จนสองคน เหลือแต่ร่างเปลือยเปล่าใต้แสงจันทร์ ไตรลงมาไซร้คอนุชา มือก็กำท่อนของนุ ชักช้า ๆ แต่มันก็แข็งเต็มมือ แล้ว ลิ้นไตรไล่ จากคอ แผงอกถึงหัวนมนุชาสองข้างปากดูดเลียลิ้นเกี่ยวตวัดหัวนมในปาก สลับสองข้าง “อือ อ้า ไตร อ้า”พี่นุหลับตาพริ้มมือลูบผมไตรเบา ๆ ลิ้น และริมฝีปากไตรพรมจูบไล่ลงมาถึงหน้าท้อง วนอยู่เนิ่นนานที่สะดือ ก่อนจะลงมาที่ท่อนของพี่นุ ไตรเลียท่อนอย่างทะนุถนอมลิ้นค่อย ๆ เลีย ลำก้านลงขึ้นจนทั่ว ชุ่ม สลับกับพรมจูบ ก่อนลากลิ้นมาที่หัวฉกลิ้นวนปลายหัว ก่อนค่อย ๆ ครอบปากอมหัวเข้าไปช้า ๆไตรไม่ค่อยได้ใช้ปากดูดให้กับใครเพราะปกติจะมีคนทำให้ซะมากกว่า พี่นุจับรั้งเอวไตรที่อยู่ด้านบนเบา ๆ เหมือนเป็นสัญญาณให้ไตร คร่อมตัวพี่นุ ท่อนของไตรเข้าไปในปากพี่นุอย่างเต็มใจ สองคน กำลังใช้ปากมอบความสุขให้กัน จน บางครั้งต้องปล่อยท่อนในปาก ออกมาเพราะความเสียว ไตร ไล่ลิ้นไปชิมพวงของพี่นุ อมดูดเบา ๆ ก่อนจะไล่ลงไป ที่ประตูหลัง ลิ้นวนเลียรอบประตูหลังพี่นุพร้อมดูดเลียจนชุ่มไม่ต่างจากท่อนของไตรที่ชุ่มด้วยน้ำลายพี่นุ ไตรถอน ท่อนออกจากปากพี่นุเปลี่ยนตัวเองลงมาคร่อมตัวพี่นุ ท่อนจ่อที่ พี่นุพร้อมแล้วตอนนี้ไตรสบตาคนที่เขารักที่สุด ใต้แสงจันทร์มันเห็นแต่รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขของพี่นุ ไตรกดท่อนเข้าไปในตัวพี่นุ ช้า ๆ มันค่อยๆ แทรกเข้าไปอย่างช้า ๆ ตัวช่วยมีแต่น้ำลาย ที่ปรนเปรอให้กันเมื่อกี้ “อ้า ซีสสสส ไตร”พี่นุร้องครางกัดฟันแน่น “เจ็บไหมพี่”ไตรถาม ทั้ง ๆที่ยังสบตาพี่นุไม่วาง “มะไม่ อ้า ไม่ ไตร อ้าพี่รักไตรนะ อ้า”พี่นุคราง เพราะท่อนเข้าไป ช้า ๆ จนสุด สิ้นสุดคำพูดพี่นุ ปากไตร ก้มลงจูบพี่นุอีกครั้งแล้วเริ่มขยับเอว เหมือนคนสองคนทลายกำแพงที่ปรารถนา มาแสนนานใต้แสงจันทร์ ไตรเริ่มขยับเอวเร็วและแรงขึ้น “อ้า ๆ ๆ ๆ ไตร อ้า ซีส อ้า”พี่นุร้องดังขึ้น “พะ พี่นุ อ้า ๆ ๆ พี่นุผมรักพี่อ้า พี่นุอ้า”ไตรร้องแข่ง กับพี่นุพร้อมความเสียวที่ทั้งสองคนได้รับจากกันและกัน “พะพี่ ก็รักไตร อ้า ตะไตร อ้า “พี่นุกอดจิกหลังไตรแน่น ร้องแรงกว่าเดิม สองคนจูบไซร้ กัน ตลอด หน้าท้องไตร เบียดท่อนพี่นุ ไว้ ยิ่งทำให้พี่นุยิ่งเสียวมากกว่าเดิม เวลาผ่านไป เนินนานกับจังหวะแห่งความรักทั้งสองคน ไตร ไม่ยอมเปลี่ยนท่า เพราะ อยากมองหน้าพี่นุไม่คลาดสายตา “อ้า พี่ อ้า ผมไม่ไหวแล้ว อ้าโอ้ยยยยอ้า” ไตรร้องลั่น ก่อนกระแทกเน้น ๆ กดแช่ปล่อยน้ำแห่งความรัก เข้าไปในตัวพี่นุ อย่างมากมาย เหมือนทลายความอัดอั้นทั้งหมดที่ผ่านมา ก่อนฟุบตัวลงกอดกับพี่นุ ที่ปล่อยน้ำ ออกมาแทบจะพร้อมกับไตรให้น้ำแทรกอยู่ในระหว่าง ตัวของสองคน ที่กอดกัน ……………………………………………………………. “เข้าบ้านหรือยังยุงกัดตัวลายแล้ว” พี่นุชวนไตรเข้าบ้าน หลังจาก นอนกอดกันอยู่นาน “ก็ได้ๆ ไปอาบน้ำกัน”ไตรหอมแก้มพี่นุก่อนสองคนลุกขึ้น เดินเปลือยเปล่าเข้าบ้าน กัน คืนนั้นไตร ไม่ได้กลับบ้านนุก็ไม่ได้กลับเช่นกัน หรือจะเรียกว่า มาอยู่บ้านใหม่ “บ้านของเรา” …………………………………………………………… “ไม่ไปแต่งที่นั่นแน่นะ”ตรีถามไตรอีกที ตอนก่อนเข้าเกต ที่สุวรรณภูมิ “ไม่อ่ะ ไม่ต้องแต่งหรอกก็อยู่แบบนี้ ก็มีความสุขแล้ว” ไตรบอก ก่อนหันมายิ้มให้กับนุ “แล้วก็กลับมาบ่อย ๆ ล่ะทะเลาะกันมาทั้งชีวิต พอดีกัน ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอีก”ไตรบ่น “เออ กลับน่า กลับบ่อยแหละ”ตรียิ้มให้ “ผมจะกลับมาถ่ายหนัง ของพี่คิวที่ไทยเรื่องนึงครับปีหน้า”มาร์บอกไตร “อ้าวเหรอ ดี จะได้กลับมาจะให้พี่หาคอนโดในกรุงเทพไว้ให้ไหม”ไตรถาม เพราะเพิ่งรู้เหมือนกัน “ไม่ต้องเลยมึงกูมีที่พักให้แฟนกูละสิ”ตรีบอก “เออ ๆ เรื่องของมึงจะเอาอะไรก็บอกละกัน หรือจะกลับมาดูซีวิวก็ได้นะ”ไตรบอก “ไม่เอาอ่ะ มึงดูไปเหอะทั้งหมดแหละ กูมาใช้เงินมึงอย่างเดียวดีกว่า”ตรีหัวเราะ แต่ความจริง ตรีทำบริษัททัวร์ที่ขายทัวร์ให้ชาวยุโรปมาเที่ยวเมืองไทย และแถบอาเซียน ซึ่งกระแสได้รับความนิยมมากและสร้างรายได้เป็นอย่างดี “ได้เวลาแล้ว กูสองคนไปแล้วนะ”ตรีกอดไตรอีกครั้งก่อนเดินเข้าเกตไป ไตรกับนุมองจนสองคนลับตา “อยู่ก็ทะเลาะไปก็คิดถึงเนอะพี่นุ”ไตร พูดไม่หันมามอง ไม่มีเสียงตอบจากพี่นุแต่มือพี่นุประสาน มือไตร “ไปไหนกันต่อล่ะ”พี่นุถาม “นาน ๆ เข้า กรุงเทพที ไปหาซื้อของเล่นให้ไอ้ไข่น้อยดีกว่า”ไตรเสนอ “ได้ ๆ ไปกัน” นุเดินจูงมือไตรเดินนำ “พี่นุ มือ”ไตรเตือนพี่นุยังไม่ปล่อยมือแถมยิ้มให้ “ไม่อายแล้วเหรอ”ไตรถาม “อายอะไรเรารักของเรานี่”พี่นุยิ้ม ก่อนหันมาหอมแก้มไตรกลางสุวรรณภูมิ เล่นเอาไตรหน้าแดง แต่ก็ยังเดินจับมือพี่นุไปอย่างมีความสุข…………………………………..(อวสาน)……………………………………………………………………………………………………………….ขอบคุณผู้อ่านทุกคน ที่อ่านกันมาถึง ตอนนี้ถูกใจบ้าง ไม่ถูกใจบ้าง ก็ขออภัยกันนะครับ
สำหรับเรื่องนี้ ต้องขอโทษอีกที ที่แต่ละตอนนานมาก เพราะ ด้วยภาระ และเรื่องราวในชีวิตหลายเรื่อง ทำให้ต้องพับเรื่องไว้ก่อน
พอจังหวะนี้ มันพอจะโอเคบ้าง ก็เลยพยามแต่งต่อให้จบ จะได้ไม่ค้างคานะครับ
ส่วนเรื่องต่อไป ขออนุญาต เอาเวลาไปคิดก่อนนะครับ ว่าจะเป็นเรื่องใหม่เลย หรือหยิบอะไรสักเรื่องมาทำภาค 2
ขอบคุณ และ ขอโทษอีกที สนับสนุน กันได้ ใน ธัญวลัย และ mebmaketนะครับ สนุกมากครับ รอนานมากแต่ก็สนุกทุกตอน ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จบสักที แฮปปี้เอนดิ้ง ขอบคุณมากครับ จบอย่างมีความสุข ขอบคุณมากครับ เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ผมอ่านทุกตัวอักษร ทุกอย่างมันลงตัวมาก ขอบคุณมากจริงๆครับ จะรอติดตามผลงานชิ้นต่อๆไปครับ ขอบคุณมากเลยครับ ดีครับ
จบลงด้วยดีครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณนะ สนุกมากครับ ขอบคุณ งื้ออออออ จบแล้วเหรอครับ
ไม่อยากให้จบเลย
ขอตอนพิเศษหน่อย อยากให้พี่กับน้องกลับมาอยู่ด้วยกัน
มาใช่ชีวิตด้วยกัน อบอุ่น ♥. ดีจังครับ ขอบคุณมากๆนะครับ เป็นเรื่องที่ดีมากๆๆๆผมติดตามทุกตอนเลย เขียนเรื่องแบยนี้อีกนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับที่มาต่อจนจบ เลิฟฟฟฟ นั่ลล้าก อ่านมายาวนานจบแบบแฮปปี้ เย้ {:5_135:}{:5_135:}