มิติรักต่างภพ ตอนที่ 2 ทิวเปลี่ยนไป
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-5-23 11:19หลังอาบน้ำเสร็จ ทิวก็กลับห้องมาแต่งตัวแต่ว่าเสื้อผ้าสมัยนี้มันคนละอย่างกับที่มีติดตัวมาทิวจะแก้ไขอย่างไร
เล่าเนี่ย
"พี่ พี่สองคนมานี่ที"
"มีอันใดหรือขอรับนายท่าน" ทัดถามขึ้น
"ข้านุ่งโจงไม่เป็นพี่สอนข้านุ่งที" บ่าวสองคนทักกับชาติถึงกับพากันงง ก่อนบอกไปว่า
"นายท่าน ช่วงเย็นย่ำค่ำจะนุ่งผ้าแบบพับหน้าไม่นุ่งโจง เว้นแต่มีเหตุจะออกไปทีใดขอรับ"
"นุ่งแบบนั้นก็โล่งอะสิพี่ กางเกงในก็ไม่มีใส่ซุ่มซ่ามอย่างข้าพอดีออกมาชมโลกแน่ สอนข้านุ่งโจงเถอะ"
"ขอรับ " ทัดกับชาติสอนทิวที่หลุดมาจากโลกปัจจุบันนุ่งผ้าและการแต่งกายแบบชาวอยุธยา นุ่งผ้าโจงกระเบน
เสื้อคอกลม แต่ว่าทรงผมทิวนั้นมันเป็นสกินเฮดตามแบบทหารยุคปัจจุบันนี่สิ "มีอะไรหรือพี่ 2 คน"
"นายท่านดูเข้ม ครึมกว่าเดิมมากขอรับ ดูเหมาะสมกับชายชาตินักรบ"
"แล้วก่อนนี้ผมเป็นยังไง"
"หือ ..." ทิวนึกขึ้นได้ อ่อกูต้องย้อนภาษาเป็นสมัยนี้ โอเค "แล้วเมื่อก่อนนนี้ข้าเป็นเช่นใดฤๅ"
"เอ่อ.....คือ..."
"พูดมาหาต้องกลัวข้าไม่"
"เมื่อก่อนนายท่านค่อนข้างสำอาง เอาแต่ใจ ไม่ชอบการรบ ไม่ชอบเพลงดาบ ไม่ชอบออกแดด"
"คนบ้าอะไรว่ะไม่ชอบเยอะจัง"
"นายท่านว่าาอะไรนะขอรับ"
"เปล่า ไปกันเดี๋ยวผู้ใหญ่จะรอนานไม่ดี"
"หือ นายท่าน ปกติท่านต้องรอให้แม่จันทร์มาตามจจึงจะออกไป"
"เอาเป็นว่า ข้าคือคนใหม่ ไม่ใช่คนเดิม ป่ะ"
ที่โถงเรือนใหญ่ฝั่งทิศเหนือซึ่งติดกับชายคลองเป็นที่ทานข้าวของเรือนนี้ท่านโหรา คุณหญิงมาลา และ
ท่านขุนมาถึงพร้อมกันพอดี คุณหญิงมาลาเล่ยเอ่ยใช้จันทร์ "จันทร์"
"เจ้าคะคุณหญิง"
"ไปตามทิวมากินข้าวเย็น"
"ตามทุกเพลาเลยหรือเจ้าคะคุณหญิง"
"ไม่ต้องทุกเวลาก็ได้ครับ คุณแม่บ้าน"
"หือ เจ้าเรียกนางจันทร์ว่าอันใด ข้าหาเคยได้ยินไม่"
"เอ่อ ถ้าเป็นในที่ที่ผมจากมา ป้าจันทร์ก็เปรียบเหมือนแม่บ้านที่ดูแลความเรียบร้อยในบ้านทุกอย่างครับ"
"ข้ามากินข้าวสิ รออันใด เจ้าคุณพ่อกับคุณหญิงแม่รออยู่" ทิวเดินเข่าเข้ามาที่ตั่งอาหารแล้วหมอบกราบ
ตรงท่านโหรา และคุณหญิง "กระผมขอโทษนะครับ ที่มาช้า" ทั้ง 2 ท่านรวมทั้งท่านขุนและทุกคนถึงกับ
แปลกใจ คุณหญิงเลยพูดกลับว่า "มิต้องมากความ ดูซิเจ้าจะเลี่ยนแปลงตัวเองได้สักกี่ยาม สันดานก็คือ
สันดาน"
"แม่มาลา หลานปรับปรุงตัวหาควรพูดเยี่ยงนี้ไม่"
"ข้าก็พูดตามความ เอาไว้ข้ามั่นใจเมื่อใด ข้าก็จะพูดดีด้วยเมื่อนั้น"
"ขอบคุณครับคุณหญิง"
"ใช้คำว่าขอบพระคุณขอรับ ภาษาเจ้าช่างดูกระด้านนัก มานั่งข้างข้าแล้วกินข้าวซะ"
"เหตุใดผมต้องนั่งข้างท่านขุนด้วยครับ"
"พ่อทิว พ่อลืมไปแล้วรึ ว่าพ่อต้องมาเป็นคู่ชีวิตกับลูกข้า"
"ห๊า" ทิวตกใจแรงมากก่อนจะได้สติ "เอ๊ย ขออภัยครับ ผมนี่นะต้องมาเป็นคู่ชีวิตกับท่านขุน"
"ใช่ หากเจ้ามิพึงใจข้าก็หาขัดไม่"
"พ่อของพ่อทิวเป็นเกลอเก่ากับลุง เราเคยตกลงกันว่าหากลุงและพ่อของพ่อทิวมีลูกจะ ให้ลูกของเราแต่งงาน
กัน ลุงกับแม่มาลามีพ่อสิงห์เป็นลูกชาย ท่านออกยาและแม่ของพ่อทิวก็ดันมีพ่อทิวเป็นลูกชายเช่นกัน แต่ด้วย
ความสัจที่เรามั่นคง พ่อทิวเลยต้องมาอยู่เรือนลุงในฐานะลูกบุญธรรมของลุงกับป้า เพราะกฎมลเฑียรบาลและ
กฎบ้านเมืองห้ามบัณเฑาะ หรือสตรีแต่งงานกับเพศเดียวกัน"
"โห มีแบบนี้ด้วยหรือถ้าเป็นที่กรุงเทพนี่ โนสน โนแคร์ แถมจดทะเบียนได้ด้วย"
หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จ ทิวก็ช่วยเก็บสำรับไปที่เรือนครัวและช่วยพวกบ่าวล้างจานชามช้อน คุณหญิงมาลา
แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
"นายท่านเจ้าคะ ให้บ่าวล้างเองดีกว่าเจ้าค่ะ"
"ไม่เป็นไร จานข้าวข้า ข้ากินข้าก็ต้องล้างเองสิ"
"นายท่าน ให้บ่าวล้างเถอะขอรับ"
"ไม่ต้องเลยพี่ชาติ พี่ทัด วาง เดี๋ยวข้าล้างเอง" ทิวเก็บล้างอย่างเรียบร้อยโดยมีพวกบ่าวในเรือนครัวช่วยกันเก็บ
ไปคว่ำ จากนั้นก็ไปล้างมือเตรียมขึ้นนอนเเต่เอ๊..... ยุคนี้เขาใช้อะไรแปรงฟันกันว่ะ ตกประวัติศาตร์ด้วยตรู
"นายท่านมีอันฤๅขอรับ"
"เอ่อพี่ทัดเวลาเราแปรงฟัน เอ๊ยสีฟันเราใช้อะไรสีหรือ"
"อ่อ นี่ขอรับแปรงกับยาสี" ทิวไปแปรงฟันแล้วกลับเข้าเรือนนอนโดนที่มีบ่าวสองคนนอนเฝ้าอยู่ที่ข้างตั่งนอน
ทิวจึงพูดขึ้นว่า "พี่สองคน"
"นายท่านมีอะไรหรือขอรับ"
"ไปเอาผ้ามาปูนอน จะได้ไม่เจ็บตัว"
"หาทำได้ไม่ขอรับ บ่าวเป็นเพียงทาสในเรือนหาควรนอนผ้าไม่"
"นี่ พี่สองคนถ้ายังอยากอยู่กับข้า ก็ทำตามที่ข้าบอก พี่ก็คนข้าก็คน หากข้าไม่ใช่ลูกออกยา ข้ากับพี่ๆก็ไม่
ต่างกัน ไปเอาผ้ามาปูนอน 5 ผืน"
"ขอรับ เป็นพระคุณกับบ่าวแท้เชียวขอรับ"
"พระคุณอะไรกัน พี่พี่ก็ดูแลข้ามาตลอด ข้าไม่รู้ว่าเมื่อก่อนข้าทำอะไรไว้บ้าง แต่ข้าคนใหม่จะไม่ให้พี่พี่มีภัย
แน่นอน ข้าร้อนจังพี่"
"ถอดเสื้อนอนก็ได้ขอรับถ้า นายท่านมิเขิน"
"โอ้ย ชิวชิว อยู่ค่ายทหารแก้ผ้าอาบน้ำรวมก็ก็เจอมาเเล้ว ถอดเสื้อนอนแค่นี้จิ๊บ ๆ "
"นายท่านพูดอันใดขอรับ บ่าว งง"
"ภาษาใหม่ของข้า พี่่พี่นอนเถอะ" ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น "ทัด ชาติ" เสียงท่านขุนเรียก ทัดจึงออกมาที่หน้าห้องนอน
"ขอรับท่านขุน"
"นายเอ็งนอนแล้วฤ"
"กำลังจะนอนขอรับพอดีในหอนอนอากาศอบ นายท่านเลยจักถอดเสื้อนอน"
"อะนี่กำยานหอม จุดให้นายเอ็งซะเดี๋ยวจะเป็นแพ้ภูมิอีก"
"ขอรับ"
"เออ อากาศอบอ้าวเหมือนฝนจักตก ถ้านายเอ็งหลับยามฝนตกก็ห่มผ้าให้นายเอ็งด้วย เดี๋ยวได้ไข้จักแย่เอา"
"ข้าอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรือครับ คุณพี่" ทิวเดินออกมาพร้อมผ้าปิดคลุมครึ่งบน
"ยังมิหลับหลับฤๅ"
"ยังขอรับ ขอบพระคุณคุณพี่ขุนนะครับที่เอากำยานมาให้"
"ให้บ่าวจุดให้เดี๋ยวไฟรนนิ้มมือจักโวยวายอีก เดี๋ยวคุณเเม่จักดุเอา ข้าไปนอนละ"
"Good Night ขอรับ"
"หือ ออเจ้าพูดภาษาฝรั่งได้ด้วยหรือ"
"ฝันดีครับ See you tomorrow"
"Good Night, See you to พรุ่งนี้เช้าข้าจักใส่บาตรถ้าตื่นไหวก็มาใส่บาตรด้วยกัน"
"ได้ครับ คุณพี่ขุน ขอบพระคุณครับ" ทิวส่งยิ้มให้ก่อนเข้าหอนอนทัดก็ปิดประตูห้องสอดกลอนทันที ส่วนท่านขุน
ก็เดินยิ้มกลับหอนอนของตนแบบมีความสุขกับการได้เจอทิวversionนี้
"เดินยิ้มด้วยเหตุอันใดฤๅขอรับท่านขุน หรือว่า...."
"ทะลึ่งละไอ้หมึก รีบไปนอนเช้าข้าจักตักบาตร"
"ขอรับท่านขุน"
เอาหละสิครับงานนี้ท่านขุนคดีพิทักษ์ธรรมชวนทิวมาใส่บาตรเช้าทิวจะตื่นมาทันไหมหละเนี่ย.......
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ มีงี้ด้วย ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ท่านขุนแอบห่วงด้วยล่ะ {:5_141:} ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ชอบครับเรื่องนี้รอตอนต่อไป รีบๆมาเร็วๆนะ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณ ใจสั่นไปหมดแล้ว ขอยาวๆนะค้าบบบบ อยากอ่านฉากเยสเเล้ววว ตามตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2