ศักดินารัก ตอนที่ 4 Mrs.จันจิรา (แม่มา...ทำไม)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-5-30 10:10"มีคนเห็นเธอที่เยอรมัน เดี๋ยวนี้ไม่ใช่อีจัน แต่เป็นมีสสสสสจันจิรา" เช้าวันรุ่งขึ้นเมฆก็ตื่นมาช่วยแม่มาลี
เปิดร้านแต่เช้าพร้อมทั้งยังช่วยทำอาหารกับข้าววขายด้วย พร้อมกับร้องเพลงด่าส้มเมียเก่าของเขาเป็น
นัยนัย
"ไอ้เมฆ อุกาบาทจะชนโลกไหมมึงวันนี้ช่วยป้ามาลีเปิดร้าน ไม่กินเหล้าด้วย"
"ทำไมไอ้เดช กูเป็นคนดีบ้างไม่ได้ไง"
"ได้ มึงเปลี่ยนตัวเองได้ก็ดีแล้ว กูกะไอ้เดชก็ดีใจ มามาข้าวราด 2 จาน"
"เออๆ เอาไรไอ้คุณปลัดเดช กับสัสดีพล"
"ปลัดเอาข้าวราดแกงเขียวหวานห่อหมกด้วย"
"เอายศขึ้นข่ม แล้วเอ็ง เอ่ยท่ายสัสดีสมพลหละครับ"
"เอาผัดพริกปลาดุก กับต้มยำ ต้มยำใสส่ถ้วยนะเว้ย"
"เออ เอ๊ย ครับลูกค้า"
เมฆ เดช พล เป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่เด็ก เดชสอบติดปลัดอำเภอ ส่วนพลรับราชการทหารและย้าย
มาเป็นสัสดีอยู่ที่อำเภอบ้านเกิดเช่นเดียวกับเดช ส่วนเมฆถ้าไม่พลาดทำส้มท้องก็คงเป็นเชฟมือโปรแนนอน
เพราะเมฆได้วิชาทำอาหารจากแม่มาลีมาเยอะ
"หือไอ้เมฆ ต้มยำนี่มึงทำใช่ไหม"
"รู้ได้ไงหว่ะไอ้พล"
"มึงชิม" เดชตักมาซดบ่งบอกถึงความเเซ่บ เผ็ด เปรี้ยว จี๊ดจนหมาแทบร้อง
"หือ สมฉายาเลยมึงเมฆต้มยำหมาร้องไห้ ทั้งอร่อยทั้งเผ็ด"
"เมฆ แล้วแม่จะขายได้ไหมเนี่ยต้มยำเอ็งเนี่ย"
"ได้ดิแม่ เมนูกับแกล้มวันนี้วันหยุดเดี๋ยวพวกวงเหล้าก็มาซื้อ"
"เฮ้อ นี่ถ้าเอ็งคิดได้แต่เนิ่นๆ ป่านนี้เราก็มีความสุขไปนานเเล้ว"
"ใช่ ๆ ย่าพูดถูก"
"หั่นผักไปไอ้โจ มาช่วยพูดเยอะ ดูแก้ม กับเหมยซิ กินข้าวเงียบ"
"ลุงเผ็ดหมาร้องไห้สมกับพ่อเดชหนูบอกเลยอะ หนูกะเหมยร้องแข่งกะหมาละเนี่ย" แก้มพูดขึ้น
"555 ร้องเพลงดีกว่า มีคนเห็นเธอที่เยอรมัน เดี๋ยวนี้ไม่ใช่อีจัน แต่เป็นมีสสสสสจันจิรา ขอบคุณทรามวัย
ยังมีกระใจข่าวมา สะเทือนใจหลั่งน้ำตาเมื่อลูกถามว่า......"
"พ่อมันตายยัง ....."
"อีส้ม"
"ไอ้เมฆ ไม่เจอกันนาน ร้องเพลงด่าฉันเลยนะ"
"ว่าไงหละครับแม่แหม่มใหญ่ นึกว่าโควิดเอาไปกินแล้ว เฮ้ยแต่หลายใจขนาดนี้โควิดคงลงปอดไม่ได้อะ
คนหลายใจ ใจมันกันปอด"
"ก็แหงหละ ในเมื่อเจ้าตัวดูแลลูกเมียไม่ได้ มันก็จำเป็นที่ต้องมีใจดวงเข้ามาทดแทนพื่อให้ร่างกายอยู่ต่อ"
ทั้งคู่อดีตผัวเมียมาถึงและเจอหน้ากันก็เล่นกันซะชุดใหญ่
"พ่อเดช"
"ว่าไงแก้ม"
"นี่ใช่ไหมที่มาของต้มยำลุงเมฆ"
"เออ.. เดี๋ยวพ่อไกล่กลี่ยก่อน"
"ไหวนะพ่อ"
"เออ อ้าวส้มมาไงแล้วนี่กักตัวยัง"
"กักเเล้วค่ะพี่ปลัด นี่ค่ะเอกสารรับรองไม่มีเชื้อทั้งโควิดหรือเชื้อไฟเก่า"
"ของนอกนี่ มันก็ดีกว่าของไทยอยู่แล้ว"
"เสียงอะไรดังไปถึงหลังบ้าน ฮะเมฆ"
"แม่ สวัสดีค่ะ"
"ส้ม สวัสดีลูก มาไง มามา เข้ามานั่งก่อน"
"อย่าเลยแม่บ้านเราไม่มีโซฟาเดี๋ยวตูดคุณนายจะด้านเอาเปล่าๆ"
"ใช่ค่ะแม่ ลูกชายแม่ไม่ทำมาหากินอะไรเอาแต่กินเหล้าเมามาย จมปลักอยู่แต่ความผิดไม่คิดแก้ไข"
"แล้วที่เธอหละ หายไปกี่ปีเคยส่งเสียอะไรให้ลูกบ้างไหม จำได้ว่าฝากพี่จันมาให้ลูกห้าพันเมื่อ 15 ปีก่อน"
"นี่ เอาเวลากินเหล้าไปอัพสมุดบ้างนะ ฉันโอนให้ลูกทุกเดือนผ่านบัญชีแก เดือนละ 20,000 ทุกเดือน นับ
จากวันที่ฉันฝากพี่จันมา 5,000 คราวนั้น"
"เฮ้ย...ไอ้เมฆ เงินเป็นล้านเลยนะนั้น มึงได้อัพบุคบ้างไหม" พลถามเมฆ
"ไม่หว่ะ สมุดอยู่ไหนก็ไม่รู้"
"เห็นไหม แค่สมุดเงินฝากยังรักษาไม่ได้ แล้วหน้าแบบนี้จะรักษาอะไรได้ เข้าเรื่อง แมนอยู่ไหน"
"อยู่โรงบาลมีอะไร"
"ลูกเป็นไร"
"ตกบ้านแขนหัก"
"นี่อย่าบอกนะว่าที่ชาวบ้านเขาลือกันมันคือความจริง แกนี่มันเป็นพ่อประสาอะไร"
"ก็ประสาพ่อไง หรือจะให้ประสาแม่ง...."
"ปากดี ที่มานี่ฉันจะพาแมนไปอยู่เยอรมันกับฉัน ตาแมน 18 ปีบริบูรณ์ตามกฎหมาย ฉันมีสิทธิ์"
"ไม่ได้ แกจะมาเอาแมนไปจากฉันไม่ได้"
"ทำไม แกจะเก็บลูกไว้ทำเมียเองหรือไง"
"อีส้ม"
"ไอ้เมฆ" ทั้งคู่ง้างมือจะตบกัน พล เดช และแม่มาลีจึงเข้ามาห้าม
"ใจเย็น ค่อยๆพูดกัน เมฆใจเย็นลูก"
"นั่นดิ ส้ม เรื่องแมนมันไม่ใช่แค่ข้อกฎหมายอย่างเดียว ส้มต้องดูความสมัครใจของแมนมันด้วยนะว่าเขา
จะอยู่กับไอ้เมฆหรือไปกับส้ม"
"อย่างไรส้มก็จะพาลูกไป"
"กูไม่ให้ ลูกกู ..."
"แต่กูจะเอาไป มึงจะทำไม"
"มามี๊ครับ แด๊ดดี๋ให้มาตามไปกินมื้อเช้าครับ" เด็หนุ่มตาน้ำข้าวลูกครึ่งไทย-เยอรมัน เดินมาหาส้มที่บ้าแม่มาลี
"โทนี่ สวัสดีคุณย่า คุณลุงเดช คุณลุงพลสิลูก"
"สวัสดีครับ แล้วนี่"
"คนขายกับข้าวหนะลูก"
"อดีตผัวแม่เอ็งไงไอ้หนุ่ม"
"นี่ แกอย่ามาพูดกับลูกฉันแบบนี้นะ"
"มามี๊ เบบี้ได้ยินหมดเเล้วครับ สวัสดีครับคุณอา"
"อือ หวัดดี"
"แล้วพี่ชายหละครับมามี๊"
"ลูกอยู่โรงบาลไหน"
"ไปเยี่ยมได้ แต่อย่าคิดไปพาลูกหนีจากฉัน"
"ไม่ต้องห่วงครับคุณอา โทนี่รับรองว่าจะไม่ให้มามี๊บังคับจิตใจพี่ชายกับคุณอา"
"โทนี่"
"มามี๊ครับ"
"ก็ได้ ไปเยี่ยมพี่แมนกับมามี๊แล้วค่อยว่ากัน"
หลังจากที่ส้มออกไปเยี่ยมแมนที่โรงพยาบาล พร้อมด้วยโทนี่และสามีใหม่ เมฆรู้สึกเป็นกังวลใจมาก
"เป็นไรว่ะเมฆ" พลเอ่ยถาม
"กังวลใจหว่ะ" เมฆตอบกลับแบบหน้าซีดๆ เดชเลยพูดขึ้นว่า
"ไอ้เมฆ ลูกมึงมันโตจนจะบรรลุนิติภาวะแล้วนะ กูว่า ส้มมันคงเคารพการตัดสินใจของแมน"
"แต่แม่ว่า อย่างไรแมนมันก็คงไม่ไปหรอก 10 กว่าปีที่ส้มมันทิ้งแมนไว้กับเอ็ง แมนก็ไม่เคยที่จะถามหาส้มมัน
สักนิด อีกอย่างแม่คิดว่าเสี่ยสำอางคงล็อคใจมันไว้ที่สุพรรณนี่เล้วหละ"
"จริงค่ะอา เฮียคงไม่ปล่อยให้แมนไปกับน้าส้มได้แน่นอน" เหมยช่วยพูดยืนยันให้เมฆมีกำลังใจต่อ
"ได้ นั้นเรามารอลุ้นผลกัน"
ที่โรงพยาบาล ในขณะที่แมนกำลังกินมื้อเที่ยงอยู่นั้น ส้มกับครอบครัวใหม่ก็เข้ามาพอดี
"แมน" ส้มเอ่ยเรียกชื่อลูกของตนด้วยความดีใจจนน้ำตาไหล เสี่ยมอสเลยถามแมนว่า
"ใครเหรอแมน"
"แม่...ผมเอง แม่ มาทำไมครับ ผมคิดว่าแม่ลืมผมไปแล้วซะอีก" คำพูดที่ประหนึ่งเพชฆาตรลงดาบที่กลางอก
ส้มถึงกับแทบล้มทั้งยืน โทนี่และสามีใหม่ของส้มจึงประครองตัวส้มแล้วพามาที่เตียงของแมน เสี่ยมอสเลยกุมมือ
แมนไว้
"แมนคงเกลียดแม่ไปแล้วสินะ แม่ขอโทษนะแมน แม่จำเป็นที่ต้องทิ้งแมนไปเริ่มต้นใหม่ ไม่ใช่แม่ไม่รักแมน
แม่รักและห่วงแมนมากนะลูก"
"แม่ต้องการอะไรครับ"
"แม่จะมารับเราไปอยู่ด้วยที่เยอรมัน เเม่จะให้แมนได้มีชีวิตใหม่ที่ดี นี่ลุงจอห์นสามีใหม่แม่ เขาเซนต์รับรอง
แมนเป็นลูกบุญธรรมของเขา แมนมีสิทธิ์และใช้สิทธิ์ได้ทุกอย่าง ไปกับแม่นะลูก นี่โทนี่ น้องชายลูก"
"สวัสดี พี่ชาย"
"สวัสดี แม่ครับ ผมขอบคุณแม่มากนะครับที่แม่ยังไม่ลืมผม แต่ผมคงไปอยู่กับแม่ไม่ได้จริงๆครับ แมนรักที่นี่
แมนรักพ่อ รักย่า แมนทิ้งพ่อกับย่าไปไม่ได้ครับ"
"แมน อนาคตดีดีรอแมนอยู่นะลูก ลูกอยากเป็นบุรุษพยาบาล ลูกจบที่นั้นอนาคตลูกต้องไกลแน่นอน"
"ไปกับลุงและแม่เถอะนะแมน แม่เรารักเรามากนะ"
"ขอบคุณครับแม่ แมนเลือกแล้วครับว่าแมนจะอยู่ที่นี่กับพ่อและย่า ถ้ารักผมจริงผมกับพ่อต้องลำบากกันถึง
ขนาดนี้เหรอครับ กลับไปเถอะครับผมจะพักผ่อน"
"ใจเย็นก่อนแมน" เสี่ยมอสพูดขึ้น
"แมน แม่ของแมนโอนเงินให้พ่อของแมนทุกเดือนๆ ละ 20,000 "
"โอนเงิน"
"ใช่ครับพี่ชายผมเป็นคนเอาเงินไปโอนให้ทุกเดือน"
"แมน แมนไม่ไปกับแม่ แม่ก็ไม่ว่า แต่แม่ขอแค่แม่อย่าถึงขั้นเกลียดแม่ได้ไหมลูก"
"ผมไม่เคยคิดที่จะเกลียดแม่ครับ ผมแค่ไม่รู้จะทำตัวอย่างไร ผมควรจะดีใจ หรือผมควรเข้าใจว่านี่คือกรรม
ที่ผมต้องเจอ"
"แมน แม่ของแมนก็คงรู้สึกผิดไม่น้อยหรอกนะครับที่ทำกับแมนแบบนี้ แต่คุณน้าก็ไม่ได้ไปแล้วไปลับยังโอน
เงินมาให้แมนทุกเดือน อาเมฆช่วงนั้นก็น่าจะรู้ ๆ กัน เสี่ยว่าแมน...."
"ผมรักและคิดถึงแม่นะครับ แม่มีครอบครัวใหม่แมนก็ดีใจที่แม่ได้คนที่ดีกว่าพ่อมาดูแล แต่แมนไปอยู่กับแม่
ไม่ได้จริง ๆ ครับ"
"ได้ลูก ลูกไม่ไปแม่ก็ไม่ว่า ไว้โทนี่เรียนจบ แม่จะย้ายครอบครัวกลับมาอยู่ใกล้ๆแมนนะลูกนะ"
"ครับแม่ อย่าตีกับพ่อก็พอ"
"อยู่ที่ดีกรีความมปากหมาของพ่อแมนนั่นหละแม่ขอกอดแมนหน่อยได้ไหมลูก"
"ครับแม่" ส้มเข้ากอดแมนด้วยความดีใจ แมนเองก็เช่นกันความรู้สึกดีดีเช่นนี้แมนขาดมานานและนานมาก
มอสแอบโทรหาเหมยและให้เหมยเปิดลำโพงให้ที่บ้านฟัง ก่อนที่จะวางสายลง
"เป็นไง สบายแล้วดิมึง"
"เออ ก็ดีใจที่ลูกไม่ทิ้งกูไปอย่างแม่มัน"
"เมฆ แม่เองก็แก่มากแล้ว จะตายวันไหนก็ไม่รู้ได้ แม่มีแกเป็นลูกคนเดียว แกต้องมีวุฒิและภาวะให้มากกว่า
นี้ แมนมันเลือกอยู่นี่ก็เพราะเอ็งนะไอ้เมฆ"
"จริงอย่างที่แมาว่านะมึง ดูกูกับไอ้พลดิก็มีลูกในวัยเรียนทั้งนั้น แต่ทำไมกูถึงเรียนจบกูสอบปลัด ไอ้พลสอบ
นายสิบจนตอนนี้ได้เป็นสัสดี ถ้าตอนนั้นมึงไม่ออกจากมหาลัยเรียนไปทำงานไปส้มคงไม่ทิ้งมึงกับแมน และมึง
คงได้เป็นเชฟสมใจที่หมายมั่น"
"ทิ้งอดีตเเล้วเริ่มต้นใหม่ยังไม่สายนะมึง เพื่อลูกและตัวมึงเอง"
"เออ ๆ ขอบใจพวกมึง"
"เพื่อนดีดีแบบนี้หายากจังเนอะ"
"อ้าวแก้มไงพูดงั้น กู กูก็เพื่อนดีดีของมึงนะเเก้ม"
"เงียบเลยอีโจ ถ้าเหมย ธัญ ซิก อะใช่ มึงอะ ยืมเงินกูทุกวันยังไม่คืนเลยค่ะลุงพล"
"ลุงไม่ยุ่ง555"
"แก้ม มึงต้องเข้าใจว่ามันเป็นการหมุนเงินภายในแก๊ง"
"โหอีนี่ คิดได้ไง เงินหมุนในแก๊ง"
ตัดฉากมาต่อที่โรงพยาบาล
ส้มได้ดูแลแมน ในฐานะแม่ทุกอย่างถึงแม้แมนจะไม่ไปด้วยแต่แค่ได้กอดลูกส้มก็ดูมีความสุขมากแล้วหละ
"นี่ก็จะเย็นแล้วนั้นแม่กลับก่อนนะลูก"
"ครับแม่ ขอบคุณแม่ ลุง และน้องนะครับที่มาหา"
"จ่ะลูก เอ่อ...ฝากแมนด้วยนะค่ะเสี่ย"
"ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะดูแลให้อย่างดี"
"เออแมน ออกจากโรงบาลแล้วก็ไปเปิดบัญชีเป็นของเราเองนะ แล้วก็โอนเงินจากบัญชีพ่อเรามาเข้าบัญชี
ของเราด้วย"
"ครับแม่ "
"เงินและสร้อยทองนี้แม่ให้แมน เก็บไว้ใช้นะลูก และนี่มือถือi12+ แม่ตั้งใจซื้อมาให้เราเอาไว้ใชช้นะลูก"
"แมนใช้ไม่เป็นอะแม่ อีกอย่างเครื่องเก่าแมนยังไม่พังเลย"
"เทปใสพันขนาดนี้นะพี่ชาย ยังบอกไม่พัง ฝากพี่...."
"พี่เขยก็ได้ครับ"
"เยอะละ โทนี่เรียนอีตานี่ว่าเสี่ยมอสก็พอ"
"ครับ ฝากเสี่ยเปลี่ยนซิมมาใส่เครื่องนี้ให้พีชายผมทีนะครับ"
"ได้ครับ ที่บ้านมีหลายเครื่องไม่ต้องห่วง"
"แล้วทองนี่หละครับแม่"
"ทองนี้น้ำหนัก 10 บาท พ่อเรามาขอแม่ 5 บาท แม่เลยเพิ่มให้อีก 5 บาท แมนก็เก็บไว้ใช้นะลูก ฝากเสี่ยช่วย
ดูแลด้วยนะค่ะ อย่าให้พ่อมันเอาไปหละ"
"แล้วน้องหละครับ น้องจะไม่น้อยใจหรือ"
"สบายใจได้ครับพี่ชาย พ่อผมเป็นหุ้นส่วนใหญ่บริษัทน้ำมันยังมีส่วนที่เป็นชื่อของพี่ด้วยที่พ่อแบ่งให้พี่กับผม
พี่ก็ไม่ใช่คนจนๆนะ ระดับคุณชายเลยเเหละ"
"ลุง ขอโทษเรานะที่พรากแม่ไปจากเรา ลุงจะชดเชยในสิ่งเราเสียไปให้ดีที่สุด ให้ลุงเป็นอีกคนในครอบครัวเรานะ"
"ครับลุงจอห์น ฝากแม่ด้วยนะครับ"
หลังจากที่ส้มกลับไป
"คุณชายแมน รับอะไรดีครับผม"
"นี่เสี่ย ทำตัวเหมือนเดิมก็ได้"
"เอาไปเอามา แมนจะรวยกว่าบ้านซะเเล้วนะเนี่ย"
"มันก็แค่ของประดับ ถ้าถอดออกผมก็เเค่คนธรรมดาคนนึง"
"นั้นก็ถอดเลยไหม "
"ถอดอะไร"
"เสื้อผ้า อยากมีพ่อตาบุญธรรมเป็นเยอรมัน"
"เหรอ... โทนี่ไง น่ารักตาน้ำข้าว ขาวสูงสมาร์ท"
"เออหว่ะ จริงๆ 555 หยอก ๆ ใครจะกล้าทิ้งน้องแมนผิวแทนหน้าคมได้ลง"
"เสี่ยนี่ตอเนอะ"
"ตอไม้"
"ตอแหลนี่แหละ555"
"จะไปไหน"
"อาบน้ำครับ ไม่ต้องตามเดี๋ยวเดินไปเอง"
"แขนเจ็บ ยกของหนักได้เหรอ"
"ทะลึ่ง นั่งรอ ตรงนี้ ไม่ต้องยิ้มและทำตาละห้อย ...."
ดูท่าแมนจะโดนมอสกินอีกไม่ช้าแน่เลย.........................
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ จากไอ้แมน กลายเป็น ชายแมน ไปแล้ว {:5_135:} ดราม่าก็มีตลกก็มา ขอบคุณครับ คุณชายแมน ขอบคุนครับ ติดตาม ขอบคุณมากครับ เสี่ยบ้ากาม ละทีนี้ เสี่ยน่ารัก 555
โทนี่ ก็หล่อใส
แมน หล่อเข้มมมมม
ขอบคุณครับ ยาวจุใจ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ งื้ออออออ น่ารัก เขิน ทำไมกูต้องเขินวะ อิอิ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2