กอล์ฟผู้น่ารัก PT42 เกือบพลาดเย็ดเพื่อน
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2021-6-12 10:05ทีม
วันนี้ทีมก็มามอตามปกติ ทีมมานั่งที่โต๊ะไม้คัวประจำของตัวเอง ใส่หูฟังฟังเพลงกินขนมปังเงียบๆคนเดียว ''ฮัลโหล'' มีเสียงดังขึ้น ทีมเงยหน้าดูก็เห็นว่าเป็นพี่กอล์ฟ ''หวัดดีครับพี่กอล์ฟ''เป็นเวลา2อาทิตย์แล้วตั้งแต่วันที่ทีมอกหักจากพี่กอล์ฟ ทีมใช้เวลาทำใจอยู่ทุกวัน ถึงจะพยายามรับความจริงให้ได้ว่าพี่กอล์ฟไม่ได้คิดอะไรเกินพี่น้องแต่มันก็ยากเหลือเกิน ทุกวันนี้พี่กอล์ฟยังทำดีกับทีมเหมือนเดิม ไม่ได้ตีตัวออกห่างหรือหายไป นั่นยิ่งทำให้ยากขึ้นไปอีก เพราะยังต้องเจอกันทุกวัน ทีมตัดสินใจที่จะไม่มีอะไรกับพี่กอล์ฟอีก ถึงจะยาก แต่ทีมก็พยายาม เพราะกลัวตัวเองจะถลำลึกไปมากกว่านี้ ทีมยังเก็บผ้าเช็ดหน้าของพี่กอล์ฟผืนนั้นไว้ มองทีไรก็คิดถึงพี่กอล์ฟตลอด ''พี่ซื้อชาเขียวมาให้'' พี่กอล์ฟยื่นชาเขียวมาให้ทีม ''ขอบคุณนะครับ'' ทีมยิ้มแล้วก็รับมา พี่กอล์ฟมักจะซื้อน้ำซื้อขนมมาฝากตลอด ถึงพี่กอล์ฟจะดูแลทีมดีขนาดไหนแต่ทีมก็คิดอยู่ตลอดว่าพี่กอล์ฟมองตัวเองเป็นแค่น้องรหัสนั่นแหละ ไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น ถึงจะเข้าใจแต่ก็เจ็บเหลือเกิน ทีมยังพยายามพัฒนาความสัมพันธ์กับกอล์ฟอยู่เรื่อยๆแต่เหมือนพี่กอล์ฟจะไม่เล่นด้วยเลย ทำไมนะ ทำไมถึงรักทีมในสถานะมากกว่านั้นไม่ได้ ถึงจะยังไม่เลิกล้มความหวังแต่ตอนนี้ทีมก็ทำใจได้มากขึ้นกว่าตอนแรกแล้วมากๆ ''ตัวเล็กครับ'' ''เอ้าพี่เก้า'' ทีมมองขึ้นไป็เห็นพี่เก้าส่งยิ้มมาให้ ''สวัสดีครับน้องทีม'' ''สวัสดีครับพี่เก้า'' พี่เก้าเองก็รู้เรื่องที่ทีมบอกชอบกอล์ฟแล้วเหมือนกันเพราะกอล์ฟเล่าให้ฟัง แต่พี่เก้าก็ไม่ได้ระแวงว่าทีมจะมาแย่งกอล์ฟหรืออะไร เพราะรู้ว่ากอล์ฟนั้นไม่เล่นด้วยแน่นอน แต่แค่ขำทีมที่พยายามมากกว่า ''มาอยู่นี่อีกแล้วนะ พี่ตามหาตั้งนาน'' พี่เก้าดึงพี่กอล์ฟเข้าไปหอม ''ไปกินข้าวกันเถอะพี่หิวแล้ว'' พี่เก้าอ้อน ''วันนี้ไม่ได้ซื้อขนมปังมาหรอครับ'' ''ซื้อ แต่อยากกินกับกอล์ฟไงครับ'' พี่เก้าบอก พี่กอล์ฟยิ้มขำๆ ''งั้นพี่ไปก่อนนะครับทีม เจอกันนะ'' ''โอเคครับผม'' แล้วพี่กอล์ฟก็เดินออกไป เหลือแต่พี่เก้าที่ยืนยิ้มอยู่ พี่เก้าก้มลงมาหาทีม ''เลิกเถอะนะครับ ไม่มีประโยชน์หรอก หวังสูงตกลงมามันเจ็บนะ'' พี่เก้าพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร แต่น้ำเสียงนั้นไม่มีความเป็นมิตรอยู่ในนั้นเลย ''เจอกันนะครับน้องทีม'' พี่เก้าโบกมือลา ''สวัสดีครับพี่เก้า'' ทีมบอกพี่เก้ายิ้มๆ แต่มือที่อยู่ใต้โต๊ะนั้นกำหมัดแน่น อีกเรื่องที่ทำให้ทีมไม่ตัดใจจากกอล์ฟอย่างเด็ดขาดก็เพราะอยากเอาชนะพี่เก้านี่แหละ
กอล์ฟ
พี่เก้า
ทีมนั้นไม่ค่อยเป็นห่วงตัวเองสักเท่าไหร่ แต่เป็นห่วงวีมากกว่า วีนั้นปกติเป็นคนที่สดใสร่าเริง ชอบเล่นเกมและดูการ์ตูนเหมือนกับเด็กผู้ชายทั่วไป แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นวีก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ทีมไม่ได้เห็นวียิ้มอีกเลย วีไปเรียนแล้วก็กลับหอทันที เก็บตัวอยู่ห้องไม่ไปไหน ทีมมักจะไปหาวีที่ห้อง แต่ภาพเดิมๆที่ได้เห็นคือวีนอนเล่นโทรศัพท์อย่างไร้อารมณ์อยู่บนเตียง ชวนออกไปไหนก็ไม่ไป
วี
ทุกวันนี้วีมามออย่างไร้วิญญาณ ไม่มีกะจิตกะใจจะเรียน ทุกวันที่วีอยากมามอคือเพราะอยากมาเจอพี่คิม แต่ตอนนี้นั้นวีไม่อยากเจอพี่คิมเลย วีหลบหน้าพี่คิมตลอดไม่ว่าจะชวนเล่นเกมหรือเดินสวนกันก็จะทำเป็นมองไม่เห็น เพราะวียังไม่พร้อมจะคุยกับพี่คิมตอนนี้ วีเดินมาที่คณะในตอนเช้าก็เห็นพี่คิมนั่งกินแซนด์วิชอยู่เหมือนเดิม พี่คิมเงยหน้าขึ้นมามองเห็นวีพอดี ''วี!'' พี่คิมเรียก วีรีบเดินลัดขึ้นตึกไปทันทีโดยไม่หันกลับไปมอง พี่คิมวิ่งตามขึ้นมาแล้วจับแขนวีไว้ ''ทำไมไม่คุยกับพี่ล่ะ'' ''พี่ยังจะมาถามอีกหรอ'' ''พีก็อธิบายไปแล้วไง'' วีสลัดอย่างแรงจนมือคิมหลุด ''พี่ไม่ต้องมายุ่งกับผมแล้วได้ปะวะ ถ้าพี่ยังอยากให้ผมกลับไป ขอล่ะ ช่วงนี้ช่วยหายไปจากชีวิตผมที นะ'' วีตะโกนใส่แล้วก้เดินต่อไปยังห้องเรียน วีเข้าห้องเรียนมานั่งฟุบลงกับโต๊ะ กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา
คิม
วีกลับมาที่ห้องวางกระเป๋าลง ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาอย่างเบื่อหน่าย นอนเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทีมเดินไปเปิดก็เห็นว่าเป็นทีม ''มาบ่อยจังนะมึงช่วงนี้'' วีพูด ''ก็มึงไม่ไปไหนเลยนี่นา'' ทีมบอกแล้วถือถุงของกินมาวางที่โต๊ะ ทีมมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาที่วีนอนอยู่ วีที่นอนเล่นอยู่ก็เลื่อนเอาหัวมานอนหนุนตักทีม ทีมเอามือลูบหัววีไปมา ''เป็นไงบ้าง ดีขึ้นบ้างมั้ย'' ทีมถาม ''พยายามอยู่'' วีตอบ ทีมนั้นเข้าใจวี เพราะว่าวีแอบชอบพี่คิมมาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว จะทำใจลำบากก็ไม่แปลก ''มึงเฮร์ิทได้ แต่อย่าทำร้ายตัวเองดิวะ'' ทีมบอก เอานิ้วมาหยิกแก้มวี ''โอ๊ย อะไรของมึงเนี่ย เจ็บ'' ''แก้มหายหมดแล้ว แดกข้าวบ้าง'' ทีมบอกขำๆ ทีมลุกไปที่โต๊ะแล้วจัดแจงเทอาหารใส่จาน ''มากินข้าวมา'' ทีมเรียก ''ไม่เอา ไม่หิว'' วีตอบ ''จะมากินดีๆหรือจะให้กูไปอุ้ม'' ''อุ้มไหวหรอ'' ''เออ ไม่ไหวหรอก มึงอ้วน'' ''ไอควย'' วีด่า ทีมขำเบาๆ วีลุกขึ้นมาแล้วเดินมาที่โต๊ะอาหาร ''ซื้อไรมาเยอะแยะเนี่ย'' วีถาม ''ข้าวเย็นไง กินบ้างเถอะมึงอะ อกหักแล้วไม่แดกข้าวเลยนะ'' ''ว่าแต่กูนะมึงอะก็ไม่ต่างกันหรอก'' วีว่า ''กูไม่ได้อดข้าวอดน้ำแบบมึงนะ'' วีทำหน้าเศร้า ทีมเอามือไปดึงวีมากอดเเล้วลูบหัว ''โอเอ๋ๆ ขอโทษ'' วีเอามือดันทีมออก ''ไม่ต้องมาจับ'' ''ขอโทษ'' ทีมทำหน้าอ้อน วีหลุดยิ้มขำออกมา ''กินข้าวๆ'' ทีมบอก แล้วทั้งคู่ก็นั่งลงกินข้าวกัน วีนั่งกินข้าวไปเล่นโทรศัพท์ไป เลื่อนไอจีไปก็เจอรูปของพี่คิมที่ลงตอนไปสวนสนุกกันกับพี่กอล์ฟ ทีมที่มองวเห็นวีเศร้าก็สงสัย ''อะไร เอามาดูดิ๊'' ทีมดึงโทรศัพท์วีไปดูก็เห็นว่าเป็นรูปพี่คิม มันเลื่อนรูปไปก็เจอกับรูปที่มีทั้งพี่กอล์ฟและพี่เก้าอยู่ด้วย มันก็ตกใจนิดหน่อยว่าพี่คิมรู้จักกับพี่เก้าและพี่กอล์ฟด้วยหรอ ''เป็นอะไรวะ'' วีถามเพราะเห็นสีหน้าตกใจของทีม ทีมอ่านแคปชั่นแล้วก็เห็นเขียนว่า 'BOYFRIENDS 8 MONTHS' มันยื่นโทรศัพท์ให้วี ''เค้าคบกันหรอวะ'' ทีมถาม ''เออ พี่คิมมีแฟนสองคนชื่อกอล์ฟกับเก้า'' ทีมได้ยินก็ช็อค มันนึกว่าพี่เก้าคือแฟนพี่กอล์ฟคนเดียว วีก็ทำหน้างง แต่มองรูปแล้วมองหน้าทีมก็เริ่มจะปะติดปะต่อได้ วีตาเบิกโพลงขึ้น ''มึงอย่าบอกนะว่ารุ่นพี่ที่มึงชอบคือ...'' ''เออ พี่กอล์ฟ'' วีช็อค ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้ ''แล้วทำไมมึงไม่บอกกูวะ'' วีพูด ''ก็กูจะไปรู้มั้ยล่ะ มึงก็ไม่ได้บอกกูนี่ว่าแฟนพี่คิมคือพี่กอล์ฟ'' ''ก็มึงแม่งไม่ได้ถามอะ'' ''มึงก็ไม่ได้ถามเหมือนกัน'' จากตอนแรกที่ช็อควีก็ขำออกมาแทน ''555555 เหี้ยอะไรวะเนี่ย'' ทีมเองก็งงไปหมด ''แม่ง ควยไรก็ไม่รู้'' ทีมพูดออกมา ''โลกกลมชิบหายเลยไอเหี้ยเอ๊ย'' วีพูดขำทั้งน้ำตา ทีมเอาหัวฟุบลงกับโต๊ะ ''เหี้ยไรวะเนี่ย'' มันพูดขำๆ หลังจากที่นั่งทำใจกันสักพักก็เก็บจานข้าวและอาบน้ำนอน
วันนี้ทีมนอนที่ห้องของวี ทั้งคู่นอนไม่หลับ ยังคงขำเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ ''เรานี่แม่งเพื่อนรักกันจริงๆว่ะ ขนาดอกหักคนที่หักอกเราเค้ายังเป็นแฟนกัน'' วีพูดขำๆ ทีมก็ได้ต่นอนเพดานยังเคว้งคว้าง นอกจากพี่เก้าแล้วยังมีพี่คิมอีกคนหรอ แค่พี่เก้าคนเดียวมันก็แทบไม่มีหวังแล้ว นี่มีพี่คิมมาอีกมันเลิกหวังได้เลย วีนอนร้องไห้ออกมา ทีมหันไปมองแล้ววีก็หันมามองทีม ''ขอนอนกอดหน่อยได้มั้ย'' วีถาม ทีมไม่ตอบแต่ดึงตัววีเข้ามานอนกอดซบอกตัวเองไว้ เอามือลูบหัววีไปมาเบาๆ ทีมเงยหน้าขึ้นมาแล้วทั้งคู่ก็สบตากัน ไม่รู้ว่าเพราะความเศร้าหรือเพราะอะไร วียื่นหน้าขึ้นมาจูบทีมเบาๆ ทีมตกจและผลักวีออก วีก็ได้สติ ''กูขอโทษ'' ''ไม่เป็นไรๆ'' วีเองไม่ทันได้ยั้งตัวไว้ วีเองก็ยังเศร้าเพราะคิม ส่วนทีมนั้นก็ยังไม่มูฟออนจากกอล์ฟ ''กูแค่เศร้าและอยากมีคนกอด'' วีบอก ทีมดึงวีเข้ามากอด ''กูกอดได้ แต่ขอให้เราจัดการความรู้สึกตัวเองกันก่อนเถอะ แล้วหลังจากนั้นค่อยว่ากัน'' ''อืม กูก็ว่างั้น กูไม่อยากให้อะไรแย่ไปกว่านี้แล้ว'' วีบอกแล้วกอดเอวทีมแน่น ทีมเองก็ยังไม่อยากจะทำอะไรลงไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ทีมเป็นเพื่อนคนสำคัญของมันที่มันต้องรักษาเอาไว้ให้ดีที่สุด แล้วทั้งคู่ก็กอดกันหลับไป
เก่งใจ เป็นเราเรียบร้อย ขอบคุณครับ ตามต่อมีลุ้น รอลุ้นต่อครับ เข้ามาลุ้นทุกวัน นักเขียนสู้ ๆ นะค้าบบบ กอดเอวแล้วๆ ลุ้นๆๆๆ ลุ้นๆเพื่อนรักกันดีกว่า ขอบคุณครับ แอบลุ้น ถึงแม้คู่นี้น่าจะยาก 555 เอ้า ขาดตอนเลยต้องได้กันแล้วละ ทีมวี ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ haohan ตอบกลับเมื่อ 2021-6-12 06:46
แอบลุ้น ถึงแม้คู่นี้น่าจะยาก 555
ยากอยู่ครับเพราะยังไม่เคลีย์เลย555 ขอบคุณครับ
เป็น friend with benefit ก็ดีเหมือนกันนะเออ แต่ทีมไม่ยอมแพ้แบบนี้ หึหึ รอตอนโดนพี่เก้าในมาดนายเก้าจัดการ ขอบคุณมากๆ ครับ คู่นี้ยังไงกันน้า ถ้าเปลี่ยนโยคนี้จาก ''จะมากินดีๆหรือจะให้กูไปอุ้ม'' เป็น ''จะมากินดีๆหรือจะกิน..ควย..กู” คงจะบันเทิง5555 แต่คงไม่เพื่อนสนิทกันนิเนาะไม่มีทางกินกัน เอะหรือ ทีมกับวี จะกินกันเอง 555555555 ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ