เรื่องราวของซิน 1
ในตอนเช้า ณ หมู่บ้านเเห่งหนึ่ง เเม่: ซินๆ ตื่นได้เเล้วลูก จะสายเเล้วนะ วันนี้จะไปโรงเรียนทันไหม นี่ 7 โมงครึ่งเเล้วนะซิน: ห๊ะ!!!!!!!!! อะไรนะะะะะะ 7 โมงครึ่งเเล้วหรอเเม่ ตุยเเน่ๆ สายเเล้วๆๆๆๆๆๆๆ
ซินรีบลุกจากเตียง วิ่งเข้าห้องน้ำ อาบน้ำ เเปรงฟันด้วยความรวดเร็ว ภายในเวลาไม่นานซินก็ทำธุระส่วนตัวจนเสร็จ
เขารีบเเต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนให้ทัน เเล้ววิ่งออกจากบ้านเพื่อไปขึ้นรถที่เเม่เตรียมไว้ให้เเล้ว
เเม่: ซิน รีบขึ้นรถมาเร็ว จะสายเเล้วนะ
ซิน: ครับเเม่
ติ๊ง ติ๊ง 7 โมง 50 ณ โรงเรียน ของซิน
ประกาศๆ ขอให้นักเรียนทุกคนมาเข้าเเถวเคารพธงชาติ ที่หน้าลานกว้างด้วยครับ
เพลงชาติ ..........................................................
เพลง จบ ........................................... เสียงนักเรียน .......... พูดคุยกันเสียงดัง ..........
ในเวลา 8 โมง 10
ประกาศๆ ขอให้นักเรียนทุกคน เเยกย้ายขึ้นห้องเรียนได้ ส่วนนักเรียนที่มาสายให้มาหาครูประจำชั้นเพื่อเช็ครายชื่อ ว่ามาสาย ติ๊งๆดึงติ๊งๆดึง
ณ หน้า โรงเรียน ซินกับเเม่ได้มาถึง โรงเรียนเเล้ว
เเม่: ซินตั้งใจเรียน นะลูก วันนี้ลูกมาสายอีกเเล้วนะ จะโดนคุณครูว่าไหมคะ
ซิน: เเม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เดี๊ยวซินจัดการเองครับ
ซินรีบลงจากรถเเล้วรีบวิ่งเข้าโรงเรียน เเต่ด้วยความซวยที่ซินมาสายจึงทำให้ซินเข้าโรงเรียนไม่ได้ เพราะ ยามรปภปิดประตูรั้วไว้เเล้ว
ในตอนนั้น ซินเห็นพี่ยามอ่านหนังสือพิมพ์ที่ป้อมยาม
พี่ยามเป็น รปภที่ พึ่งเข้ามาใหม่ อยู่โรงเรียนนี้ได้ไม่นาน อายุประมาณ 27 ปี หุ่นดีใช้ได้ ตัวใหญ่ เเล้วเป็นคนใต้
ซิน: พี่ยามๆ เปิดประตูให้หน่อยครับ (ตะโกนเรียก)
ยามที่จดจ่อ นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ ได้ยินเสียงเล็กๆน่ารัก เรียก ว่า พี่ยามๆ จึงหันไปดูทิศทางตามเสียงที่มา
พี่ยามเห็นนักเรียนคนหนึ่ง สูงไม่มากนัก ผมสั้น น่ารัก ใส่เเว่น ผิวสีเหลืองทอง เรียกตนอยู่
ยาม: อ้าวน้องๆ
พี่ยามเดินไปเปิดประตู ให้กับซิน
ยาม: น้อง รู้ไหมว่านี่มันกี่โมงเเล้ว ทำไมถึงมาสายนี่
ซิน: รู้ครับ (เสียงเเผ่วเบา)
ยาม: พี่ต้องเช็คชื่อน้องว่า มาสายนะ เเล้วต้องไปบอกอาจารย์ประจำห้องด้วย
ซินได้ยินอย่างนั้น รู้ว่าตัวเองต้องโดนหักคะเเนนความประพฤติอย่างเเน่นอน ยิ่งคะเเนนความประพฤติน้อยๆอยู่ด้วย ซินจึงคิดเเผนการตีเศร้าเล่าความเท็จ จากละครที่ตนชอบดู เสือ ชะนีเก้ง รับบทเป็นชีต้า โดยการโกหกเเละเเอคติ้ง เพื่อให้พี่ยามสงสารตน พร้อมพูดว่า
ซิน: พี่ๆ ช่วยผมหน่อยนะ ผมมาสายเพราะเหตุจำเป็นจริงๆครับ พอดีที่บ้านผม น้องเเมวมันป่วยเลยพาน้องไปรักษาก่อนมาโรงเรียนอ่าครับ เเละ อีกอย่างรถก็ติดด้วย (เเต่งเรื่อง) พี่ช่วยทำเป็นมองไม่เห็นผมได้ไหมครับ ผมขอร้องๆ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ครับ
พี่ยามที่ได้ยินเรื่องราวของซิน จึงยอมใจอ่อน เเล้วบอกว่า
ยาม: รอบหน้าพี่ไม่ให้เเล้วนะ เห็นว่ารอบนี้น้องมีเหตุผล พี่จะอนุโลมไปก่อน
ซินได้ยินอย่างนั้นจึงดีใจ พร้อม หยิบ ขนม เเคนดี้ จากในกระเป๋า ยื่นให้พี่ยาม โดยมือของพี่ยาม สัมผัสของมือของซินอย่างเเผ่วเบา
ซิน: อ่ะ ขนมผมให้พี่นะ ขอบคุณมากๆนะครับ พร้อมทำเสียงหวาน ให้ดูน่ารัก
ณ ขณะที่ซินยื่นขนมให้พี่ยาม ก็มีเสียงดังเเซะ มาจากใกล้ๆพุ่มไม้เเห่งหนึ่ง โดยที่พี่ยามเเละซินไม่รู้ตัวเลย
หลังจากที่ซินเดินผ่านไปเพื่อไปขึ้นห้องเรียน พี่ยามกลับมานั่งที่เก้าอี้ป้อมยาม พร้อมมองไปที่มือของตน พี่ยาม มีความรู้สึกเเปลกๆ โดยตอนที่ซินยื่นขนมให้ ความรู้สึกที่มือของทั้งสองสัมผัสกันเล็กน้อย เเต่มันรู้สึกดีอย่างมาก เพราะ มือของซินมีความนุ่มเเบบผู้หญิง นิ้วยาวสวย เทียบกับมือของตนที่ดูสาก ดำ คล้ำ เเบบมือ กรรมกรที่ทำงานหนักทุกวัน เขาอยากให้ซินสัมผัสกับมือของตนอีกครั้ง
ณ ห้องเรียน ม 5/3
ซินได้เข้ามาถึงห้องเรียนของตน ในห้องเรียน มี เพื่อนๆ พูดคุยเล่นกันเสียงดัง กันสนุกสนาน ซินเห็นว่าคุณครูยังไม่มาจึงเดินไปที่โต๊ะของตน โดยที่โต๊ะของซินนั่นอยู่หลังห้อง ชิดกับหน้าต่าง ซินชอบที่นั่งตัวเองมากๆ เพราะทุกๆวันสายลมที่พัดมาจากหน้าต่างทำให้ซินรู้สึกสบาย เเละ เย็นเป็นอย่างมาก ซินกำลังเพลิดเพลินไปกับสายลม ก็ได้ยินเสียงเพื่อนของตน ที่เรียก ชื่อของตน อย่างเสียงดัง จนทำให้สะดุ้งขึ้นจากภวังค์
ซิน: ตกใจหมด! น้อยหน่า เธอมีอะไรถึงเรียกเราเสียงดังขนาดนี้
น้อยหน่า: โอ๊ย อีซิน กุเรียกมึงตั้งนานเเล้วไม่ได้ยินหรอ ห๊ะ มัวเเต่เข้าญาณไปที่ไหนคะ
น้อยหน่า เป็นเพื่อนของซิน สนิทกันมาตั้งเเต่เด็ก นางเป็นกระเทยที่มีความเป็นเเม่สูง ถึงหน้าจะไม่สวย ไม่น่ารักเท่าซิน เเต่นางมีความฉลาดมาก ไม่ใช่เเค่ฉลาดเเต่รู้ไปหมดทุกรื่องโดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย เรื่องสายเม้า นางรู้หมด จึงได้ฉายาว่า "น้อยหน้ารู้ ทุกคนรู้" เพราะนางเม้าเก่งเเละเสียงดัง จึงไม่เเปลกใจที่ทุกคนจะรู้ เนื่องจากนางไม่สามารถเก็บความลับเก่งจึงทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากคบนางเป็นเพื่อน เเละคนส่วนใหญ่ก็ไม่ชอบนาง ยกเว้นซิน ที่เป็นเเม่พระที่สามารถคุยเเละอดทนอยู่กับนางได้
ซิน: เราเเค่เหม่อเองเเล้วน้อยหน่ามีอะไรอ่า อย่าบอกว่า ........... จะเม้าเรื่องผู้ชายนะ ใช่ไหมๆ
น้อยหน่า: นางซิน..... รู้ใจกูจริงๆๆๆ ก็ใช่ พอดี กุได้ยินข่าวมาว่า มึงจำได้ไหมกฤษอ่า
ซิน: กฤษ หรอ กฤษไหนอ่า
น้อยหน่า: ก็กฤษที่มึงชอบไง (เสียงดัง) ที่มึงชอบตั้งเเต่ตอน ม 1 อ่า
ซิน: น้อยหน้าพูดเบาๆหน่อยคนอื่นได้ยินหมดเเล้ว (หน้าตาล็อกเเล็ก)
น้อยหน้า: เอ่อ....... กุขอโทษนะมึง มึงตอนนี้กฤษหล่อมากกกก ได้ยินว่าคบกับชะนีชื่อพลอยด้วยอ่า เห็นว่าคบกันได้ 1 เดือน เเล้ว จู้จี๊พล็อตรักกันที่โรงอาหารบ่อยๆ
ซิน: ทำหน้าเศร้า ):
น้อยหน่า: โอ๊ย............ (เสียงสูง) มึงยังตัดใจไม่ได้ใช่ไหม ห๊ะๆๆๆๆ...
ซิน: ก็ใช่ .......เเต่.... กุก็พยายามอยู่นะ (หน้าเศร้า)
น้อยหน้า: อื้อหือ.....มึงอ่า สวยขนาดนี้ หาผู้ที่ไหนก็ได้มึง มึงตัดใจจากกฤษมันเถอะมันมีเเฟนเเล้ว กุมีเเอปหาคู่ด้วยมึงจะเล่นไหมล่ะ เชื่อกุ ผู้ต้องมาตอมมึงเต็มเเน่
ซิน: เอ่อ........ เธอว่าเราเป็นขี้ หรอ?ผู้ชายมาตอมอ่า 5555555
น้อยหน้า: โอ๊ย....... อีซิน ขี้ซะที่ไหน สวยขนาดนี้ ถ้ามึงเป็นขี้กุก็ชักโครกเเล้วค่ะ 55555 ไม่ใช้ขี้นะ ดอก....... ไม้ค่ะ สวยๆ น่ารักอย่างมึง สอย ผู้ชายได้สบายๆ
ซิน: น้อยหน่าอ่า...... เปรียบเทียบกับผู้ชายเป็นมะม่วงหรอ ถ้าจะสอยได้ง่ายขนาดนั้น กฤษเขาก็ต้องชอบเราเเล้วสิ ):
น้อยหน้า: เอ่ออออออ ... ไม่พูดกับมึงล่ะ เฮ้อ......... วกวนกลับมาเรื่องกฤษอีกล่ะ รู้จักไหมคะคำว่า move on เข้าใจไหม move on ได้เเล้วมึง
ซิน: อืมๆ.... ครูมาเเล้วเธอกลับไปนั่งที่ได้เเล้ว
คุณครูเดินเข้ามาในห้อง พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง
คุณครูเพ็ญจันทร์:นักเรียน (เสียงดัง) นั่งที่ให้เรียบร้อย วันนี้เรามีนักเรียนมาใหม่ อ่า เเนะนำตัวสิ
??: ผมชื่อ กันนะครับ เป็น นักเรียนมาใหม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ
กันเป็นผู้ชาย ตัวสูง รูปร่างดี หล่อมาก หน้าออกตี๊ๆ เเบบคนจีน เป็นคนผิวขาวเเล้วมีเสน่ห์มากๆ
คนในห้องมองกันตรึม โดยเฉพาะ นางน้อยหน้า ที่เก็บอาการไม่ค่อยอยู่
ในใจของน้อยหน้า โอ๊ยๆ กร๊ดเสียงดัง มึงหล่อมากๆๆๆๆ หล่อวัวควายล้มเลยค่ะ อยากได้เป็นผัวจัง หน้าหล่อ หุ่นดี สูงมาก ยิ่งกว่านายเเบบอีก อยากรู้ว่าตัวใหญ่เเล้วน้องในกางเกงจะใหญ่ตามตัวด้วยไหมเนี่ย อยากได้ๆๆๆๆๆ
คุณครูเพ็ญจันทร์: นักเรียนไปหาที่นั่ง
กัน เดินไปใกล้ๆกับซินเพราะมีที่นั่งว่างอยู่
กัน: เธอมีคนนั้งตรงนี้ไหมครับ
ซิน: ไม่มี (พูดห้วนๆ) พร้อมก้มหน้า
กันได้ยินอย่างนั้นจึงนั่งโต๊ะที่ติดกับซิน
กัน: หอมจัง (พูดเบาๆ)
มีลมหน้าต่างที่พัดมา เข้าในห้องเรียน โดยผ่านซินที่นั่งติดกับหน้าต่าง ทำให้กัน ได้กลิ่นหอมที่มาจากตัวของซิน เป็นกลิ่นที่ไม่เหมือนใครเเละน่าหลงใหลเป็นอย่างมาก กันเผลอ เขยิบเข้าไปดมใกล้ๆต้นคอของซิน ซินตกใจ!เล็กน้อย ที่รู้สึกเสียงลมหายใจร้อนรดต้นคอของตน จึงหันกลับไปดู
ซิน: นายทำอะไรหนะ (มองค้อน)
กัน: ขอโทษที พอดีเราเห็นเเมลงอ่า เลยจะปัดให้
ซิน: ก็.....เเล้วไป (หน้าตาไม่สบอารมณ์เพราะยังคิดถึงเรื่องของกฤษ ที่นางน้อยหน่าเล่า)
กัน สำรวจไปที่หน้าเเละตัวของซิน เขารู้สึกว่า ซินเป็นคนที่หน้าค้นหา หน้าตาน่ารัก ผิวสวย เเละ ดึงดูดเพศเดียวกันเป็นอย่างมาก ตอนที่นั่งเรียนตลอดทั้งวัน กันเหม่อเเละมีความคิดที่อยากทำความรู้จักกับซิน อยากให้ซินคุยกับเขา ไปเที่ยวกับซิน ทำอะไรด้วยกัน จนเวลาผ่านไป
ติ๊งๆ ประกาศๆขอให้นักเรียนออกจากห้องเรียน ก่อน 4 โมงเย็น เเละเก็บเก้าอี้ ให้เรียบร้อย ใครที่เป็นเวรทำความสะอาดขอให้ทำหน้าที่ของตนเเละออกจากห้องก่อน 6 โมงเย็นด้วยค่ะ
ตอนนี้ไม่รู้ทุกคนชอบไหมครับ พึ่งเริ่มเขียนเรื่องราวเลยยังไปไม่ถึงไหนนะครับ
ถ้ามีส่วนไหนเขียนผิด ก็ขออภัยมา ณ ที่เเห่งนี้ด้วยนะครับ
น่ารัก มาเขียนต่ออีกนะ สนุกมากครับ ขอบคุณ ติดตาม ขอบคุณมากครับ สนุกมากครับ สนุกดีครับ
ติดตามครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ นางเอกดูบอบบางจังครับ ยังไงงง มาต่ออน้า ขอบคุณมาดคนับ เป็นกำลังใจให้ครับ ใครจะได้ก่อน น้องซิน {:5_146:}ขอบคุณครับผม{:5_120:} เยี่ยม
หน้า:
[1]