เครื่องรางแห่งความลับภาค2 ตอนที่ 9 พี่ชาญ กับน้องแดน
เครื่องรางแห่งความลับภาค2 ตอนที่ 9 พี่ชาญ กับน้องแดน“พี่ ทำไม พี่ให้ผมออกล่ะ”กร เข้ามาถาม ชัย หัวหน้าแผนก สต๊อก
“ก็ผู้จัดการ เขาให้ลดคน กูก็ไม่รู้จะทำยังไง” ชัยบอก แต่ไม่มองหน้า หรือสนใจกร
“ทำไมไม่ให้ไอ้เชิดออกล่ะ”กรถาม เพราะไอ้เชิด มันเข้ามาเป็นเด็กติดรถ วัน ๆ ก็แค่นั่งรอ รถส่งของออก วันไหน ออกแล้วกลับมาเร็ว มันก็แค่นั่งเล่น
“ไอ้เชิดมัน ไอ้ชิต พี่มันขอไว้”ชัยบอกกร
ไอ้เชิดเป็นเด็กอายุ 17 18 น้องชายไอ้ชิต ที่เป็นคนขับรถส่งของ เลยเอาน้องชายมาฝากเป็นเด็กติดรถด้วย แต่ตอนเข้ามาใหม่ ก็ตกลงกันว่า ถ้าไม่มีงานรถออก ก็ให้ช่วยงานสต็อก แต่ไอ้เชิดมันขี้เกียจ และกวนตีนกร ที่เป็นคนงานสต็อกเสมอ
“เอาเหอะ ๆ มึงออกเหอะ จะได้ไม่มีปัญหา”หัวหน้าตัดความรำคาญ
“ออกตอนนี้ จะหางานใหม่ที่ไหนล่ะ งานแม่งหายากจะตาย” กรโวย
“ก็หา ๆ ไปเหอะ ไม่งั้น มึงก็กลับไปทำนาไง”หัวหน้าเริ่มเดินหนี
“ตะ แต่...”กรพูดได้แค่นั้น หัวหน้าเดินหันหลัง เหมือนกรเป็นอากาศธาตุ
“ไอ้ชัย!!”กรเหลืออด เรียกหัวหน้าเสียงแข็ง ทำเอาชัยหันหน้ากลับมามอง
“มึงเรียกใคร ไอ้กร”ชัยเดินเข้ามาหาเรื่อง
“มึงไง ไอ้ชัย”กรจ้องตาเขม็ง ตั้งสมาธิ ก่อนสั่งออกไป
“มึงหยุด”กรสั่ง ทำให้ชัย หยุดยืนนิ่งหน้ากร
“คุกเข่าลง กราบตีนกู ไอ้สัส”กรเริ่มสั่ง ชัย นั่งคุกเข่าตรงหน้ากร ก่อนก้มลงกราบเท้ากร ก่อนเงยหน้าขึ้นมา กรเจ็บแค้นกับที่ทำงานมานาน ทุกคนเหมือนกดหัวกรไว้หมด ทั้งหัวหน้า ไอ้ชิต แถมหลัง ๆ มีไอ้เชิดมาอีก กรไม่มีเพื่อนที่ทำงานเลย มาเพื่อทำงานแลกเงิน แล้วก็กลับบ้าน เปลี่ยนงานใหม่ ตอนนี้ ก็คงอดตายแน่ เลยต้องอดทนเรื่อยมา
คราวนี้ ไอ้คนที่กดหัวกรอยู่ทุกวัน สี่ห้าปีนี้ มากราบตีนกร แล้วคุกเข่าอยู่ต่อหน้า
ออฟฟิต ของสต็อกอยู่ในมุมอับ หลังกองสินค้า และวัคถุดิบรอส่ง ทำให้คนข้างนอก มองเข้ามาไม่เห็น แถมไอ้สองพี่น้อง ก็ออกไปส่งของตั้งแต่เช้ามึด กรเลยอยู่กับชัยหัวหน้าสองคน
กรรูดซิบ กางเกงงัดท่อน ออกมาตรงหน้า ชัย ดูหน้าชัย ตกใจ
“อมสิ ดูดดี ๆ นะมึง”กรเอา ท่อนถูหน้าชัย ก่อนชัยอ้าปาก อมท่อนของกร ช้า ๆ
“โอ้ยย โดนฟันไอ้สัส อมดี ๆ สิวะ”กร สะดุ้ง จิกผมชัยหน้าหงาย ก่อน เอาท่อนยัดปากอีกรอบ คราวนี้ กร จัดการ กระแทกปากชัยเอง
“อ้า ๆ ๆ ๆ ค่อยมันหน่อย อ้าสะใจโว้ย”กรกระแทกปากหัวหน้าของเขาไป ร้องไป ชัยตาเหลือกน้ำลายไหลออกมาตามแก้ม ต้องดิ้นเอาปากออก เพราะท่อนของกรชนคอหอย
“อ๊อกกกก”ชัย สำลัก น้ำตาไหล น้ำลายไหลยืดเป็นเส้นที่พื้น
“ไอ้ห่า ยังไม่แตกเลย”กร ดูดุมากท่อนแข็งดีด กระดก
“มึงมานี่เลย” กรเรียกชาญ คลานมาแบบหมา ท่อนกรแข็งแทบระเบิด กรจับ ชัยหันหลังไป ก่อนจะถ่มน้ำลายลงไปที่รูของชัย และจัดการความลื่นของท่อนตัวเอง กรจ่อท่อนแล้วกดเข้าไป ช้า ๆ
“โอ้ยยยย กูเจ็บ โอ้ยยยย”ชัยร้อง แต่ร่างกายก็ขยับหนีไม่ได้ กรค่อย ๆ กดเข้าไป จนหัวเริ่มเข้าไป รูที่ไม่เคยโดนอะไรผ่านเข้ามาเลย ของผู้ชายอายุ 30 กว่า ๆ อย่างชัย มันตอดรัดแน่นจนกร ต้องเป็นฝ่ายหยุดพัก เพราะความเสียว ก่อนจะค่อย ๆ กดต่อไป โดยไม่สนใจเสียงร้องของ ชัย กรกดจนสุด พักหายใจ กับแรงตอดรัด ก่อนค่อย ๆ ขยับเอว ไปเรื่อย ๆ จากช้าเป็นเร็ว มันเริ่ม เข้าออกได้มากขึ้น ชินขึ้นมาก
“อ้า ๆๆ ๆ เอามึงนี่มันจริง ไอ้ชัย ฮ่า ๆ ๆ”กรหัวเราะอย่างสะใจ ก่อนที่ตัวเองจะเร่งความเร็ว และแรงมากขึ้นไปอีก
“โอ้ย ๆๆ ๆ ๆ กูเจ็บ เอาออก เอาออก กูเจ็บ โอ้ยยย”ชัยยังร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ไม่ได้ทำให้กร ลดความแรง ของท่อนที่กระหน่ำรูชัย
“โอ้ย ๆ ๆ ๆ ๆ อ้า อือ ๆ ๆ” เสียงชัยเริ่มเปลี่ยน จากเสียงร้อง เป็นเสียงคราง เอวชัยเริ่มขยับรับท่อนของกร เป็นจังหวะ
“อ้า เด้งรับด้วยมึง เสียวแล้วล่ะสิ ฮ่า ๆ ๆ”กรยิ่งได้ใจ รัวแรงเร็วขึ้นไปอีก
การแก้แค้นรอบนี้ของกร ทำอยู่นาน ท่าเดียว แต่พากระแทกเดินคลานไปทั่วห้อง
“อืออออ อ้าาาาา”เสียงชัยร้องก่อนปล่อยน้ำพุ่งออกมา ที่พื้น
กรเห็นยิ่งเร่งกระหน่ำกระแทกชัยไม่ยั้ง ก่อนจะ ปล่อยน้ำออกมาเต็มรูก้นชัยไหลเป็นทางตามขา กรชัก ท่อนออกมา จากรูชัย แล้วหยิบทิชชูมาทำความสะอาด ส่วนชัย พอท่อนออกจากรูก็ทิ้งตัวลง นอนคว่ำกองกับพื้น
กรแต่งตัวเสร็จ แล้วเดินมาข้างหน้าชัย ก่อนจิกผมชัยถาม
“มึงจะให้กูออกอีกไหม”
“มะ ไม่แล้ว ไม่แล้ว”ชัยตอบอย่างหมดแรง ก่อนกรจะเดินออกจากห้องไปปล่อยให้ชัย พยุงตัวเอง ขึ้นมา เพื่อ ล้างตัว แล้วพยามทำเหมือนทุกอย่าง ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
...............................................................................
“พี่ชาญ” แดนลุกขึ้น ให้เกียรติคนที่มาตามนัด
“คุณแดน เรื่องที่คุณเล่า มัน เออ...”ชาญ ยังไม่เชื่อในเรื่องเครื่องรางที่แดนเล่า
“ผมรู้ว่า มันไม่น่าเชื่อ แต่ มันก็คงอธิบายได้ดีที่สุดแล้วครับ”แดนพูดก่อนเลื่อนกาแฟ ให้ชาญ
“แล้วคุณรู้ไหมว่าใครทำ”ชาญถามต่อ
“ไม่รู้ครับ หลังจากผม พี่พล พี่นัท ถอดเครื่องรางออกได้ มันก็จะหาเจ้าของใหม่ อีก สามคน”แดนบอก
“แล้ว สามคนใหม่ คือใครล่ะครับ”
“ผมเจอคนเดียว เป็นคนทำงานโรงงาน และเข้ามาหาพวกผมนานแล้ว” แดนบอก กรเข้ามาที่บ้านทรงไทย หลายเดือนแล้ว
“ถ้าตามหาล่ะ”ชาญ คิดว่า ถ้าเครื่องรางมีจริง หนุ่มโรงงานคนนั้น น่าจะเป็นหนทางของเรื่องนี้ที่สุด
“ครับ แต่ผมก็ไม่รู้ว่าคนนั้นเขาอยู่ไหน หลังจากมาบ้านทรงไทยวันนั้น เขาก็หายไปเลย”แดนบอก
“พอจำได้ไหม ว่าทำโรงงานไหน”ชาญถาม
“ไม่รู้ครับ”แดนตอบ เพราะไม่รู้จริง ๆ
“งั้นก็ ยากหน่อย แถมคุณแดนรู้ใช่ไหม ว่าทุกคดี มันเป็นเรื่องการฆ่าตัวตายหมด ไม่ใช่ ฆาตกรรม” ชาญบอก
“ทราบครับ มันพิสูจน์อะไรไม่ได้”แดนบอกก่อนถอนหายใจ
“อ่อ ผมนึกออกอีกอย่าง”แดนนึกเรื่องที่ คริสคลับขึ้นมาได้ แล้วเล่าเรื่องที่ คริสคลับให้ ชาญฟัง
“ถ้าอย่างนั้น เราน่าจะได้ หน้าผู้ชายคนนั้นนะครับ”ชาญฟังจบ แล้วเสนอความคิด
“แต่ที่นั่นไม่มีกล้องวงจรปิดนะครับ”แดนบอก เพราะคริสคลับเป็น คลับลับ เน้นการรักษาความลับของ ลูกค้าเป็นสำคัญ
“ผมขอไปที่นั่นได้ไหมครับ”ชาญถาม
“ไอ้ไป น่ะได้ครับ แต่มันก็ไม่มีกล้องอยู่ดี แถมถามข้อมูลอะไรเขา คงยาก เพราะ พี่เป็นตำรวจ”แดนบอก ซึ่งชาญก็เข้าใจ แต่มันเป็นหนทางเดียว
“เอาเป็นว่า ถ้าทางพี่พล ได้เรื่องอะไร หรือ มีอะไร ผมจะรีบติดต่อไปนะครับ”แดนบอก ก่อนจ่ายเงินค่ากาแฟ แล้วลา ชาญ
“คุณแดน....” ชาญเรียกแดน ตอนกำลังจะเดินออกจากมุมนั้น ทำให้แดนหันหลังกลับมามอง
“ระวังตัวด้วยนะครับ คุณก็น่าจะเป็นเป้าของ ไอ้คนนั้นเหมือนกัน”ชาญบอก
แดนพยักหน้ารับคำ ยิ้มให้ สายตา และรอยยิ้มของแดน ทำให้ชาญอดไม่ได้ ที่จะหลงไปกับรอยยิ้มที่น่ารักนั้น
.........................................................................
“พระองค์เดียว มันจะอะไรวะ”พล นั่งอยู่ในโรงแรม มองพระ ที่หลวงตาให้มา แบบจนหนทาง
ใจพลรู้ว่า มันต้องมีอะไรต่อแน่ และมันต้องต่อจากพระที่ หลวงตาให้นี่แหละ
“เป็นไงบ้างพี่ ได้เรื่องไหม”แดน ไลน์มาหาพล
“ยังไม่ได้เรื่องเลย พี่กำลังหาทางอยู่นะ”พลตอบไป
“ทางนั้นเป็นยังไงบ้าง”พลถามต่อ
“ผู้กองชาญ เขาเหมือนจะเชื่อผมนะ เขาพยาม สืบหาคนที่ผมเจอที่คริสคลับอยู่”แดนบอก
“เออ ดีแล้ว เผื่อได้เรื่องอีกทาง”พลบอก
“แต่คิด ๆ ก็แปลกนะ ปกติเครื่องราง จะเลือกคน และเครื่องราง ไม่น่าจะเลือกคนแบบนั้นนะ” พล สงสัย
“ผมก็คิดเหมือนกันพี่ หรือ เครื่องรางพลาดก็ไม่รู้”แดนตอบไป
“ยังไงก็ระวังตัวด้วย ทุกคนนะ”พลตอบส่งท้าย ก่อนจะปิดไฟนอน
.......................................................................................................................
“อ้าว ผู้กอง”แดนเจอผู้กอง ใต้อาคารเรียน
“น้องแดนเรียนที่นี่เหรอครับ”ชาญก็ตกใจไม่แพ้กัน
“ใช่ครับ แต่ก็ไม่ค่อยได้มาเรียนหรอก โดดซะส่วนมาก”แดนพูดพลางหัวเราะ
“แล้วผู้กองมาทำไม ครับ”แดนย้อนถาม
“มาธุระ น่ะครับ”ชาญตอบ
“อ่อ เสร็จธุระหรือยังล่ะครับ”แดนยิ้ม
“เสร็จแล้วครับ น้องแดนมีอะไรหรือเปล่า”ชาญคิดว่า แดนอาจจะได้เบาะแสเพิ่ม
“คือ ผมเบื่อ ๆ น่ะครับ แต่จะไปไหน ก็อันตราย ผู้กองว่างไหมล่ะครับ”แดนถาม
“ก็เออ ว่างนะครับ”ชาญตอบนิ่ง ๆ
“ไปกินกาแฟกันไหมครับ นั่งชิว ๆ”แดนชวน ซึ่งชาญก็ไม่ปฏิเสธ
สองหนุ่ม นั่งทอดอารมณ์อยู่ที่ร้านกาแฟในสวนใกล้ ๆ มหาวิทยาลัย
“พี่ไปซาวน่ามาหรือยังครับ”แดนถามหลังจากคุยกันไปหลายเรื่อง
“อะเออ ไปแล้วครับ เลยไปเจอแว่นไง”ชาญบอกแล้วเล่าถึงแว่น
“เอาบัตรอีกก็ได้นะครับ” แดนหยิบบัตรให้
“ไม่เป็นไรครับ ถ้าคราวหน้าพี่ไป พี่จ่ายค่าบริการเองก็ได้”ชาญไม่รับ
“เวลาพี่ชาญ แทนตัวเองว่าพี่น่ารักดีนะครับ”แดนยิ้มให้ สบตาชาญทำเอาชาญต้องหลบสายตาเพราะหัวใจเต้นแรงเกินไป
“พี่ว่า พี่จะเข้า ไปที่ทำงานหน่อย ให้ไปส่งไหมครับ”ชาญรีบตัดบท เพราะกลัวใจตัวเองจะเกินเลยมากกว่านี้
“ไม่ต้องหรอกครับ เดี๋ยวผมโทรให้พี่ผู้จัดการมารับก็ได้ครับ”แดน ปฏิเสธ
“งั้น พี่ขอตัวนะครับ”ชาญ บอกก่อนเรียกพนักงานมาเก็บเงินก่อนลุกไปจากโต๊ะ
“พี่ชาญครับ เหงา ๆ ก็โทรมาคุยได้นะครับ”แดน พูดก่อนชาญจะเดินออกจากร้านไป
แดนไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถูกชะตากับ นายตำรวจคนนี้ ตัวแดนเป็นนายแบบ ที่มีแต่คนอยากเข้าใกล้ อยากคบ แต่กับ พี่ชาญ เขารู้สึกแปลกออกไป แถมดูว่าพี่ชาญ ก็จะนิ่ง ไม่มีทีท่า เหมือนคนที่เคย ๆ เข้ามาคุยกับแดนเลย
“ไอ้แดนเอ้ยยย สงสัยเขาคงไม่สนใจเรา”แดนหัวเราะกับตัวเอง ก่อนจะโทรเรียกผู้จัดการมารับไป
................................................
ชาญ นั่งนิ่งในรถ อยู่พักหนึ่งหลังจาก กลับออกมาจากร้านกาแฟ ใจมันบอกความรู้สึกตัวเองไม่ถูก
“ทำไม ถึงทำแบบนี้”ชาญกระชากคอเสื้อ คนที่เขารักมากที่สุด อยู่ตรงหน้า
“ชาญ นายไม่เคยมีเวลาให้เรา นายมีความมุ่งมัน แต่นายก็เหมือนทิ้งทุกสิ่ง ให้กับงานของนาย เรารอนายหันมาหาเราไม่ไหวแล้ว” ชายคนนั้น พูดด้วยน้ำตานองหน้า
“เราขอโทษ แต่เราคงคบนายไม่ได้แล้วจริง ๆ”ชายคนนั้นยังพูดต่อ ชาญทำได้เพียง กำคอเสื้อชายคนนั้นแน่น ปล่อยให้น้ำตาไหลมาอาบแก้ม
“ปล่อยเราเถอะ นายไปอยู่กับงานของนายเถอะ”ชายคนนั้นจับมือชาญ ออกจากคอเสื้อของเขา ก่อนจะหันหลังให้ชาญ แล้วเดินออกมา
“อ่อ ชาญ คนอย่างนาย อย่ามีแฟนเลยนะ เพราะความมุ่งมั่นในเรื่องงานของนาย จะทำร้ายเขาเปล่า ๆ”ชายคนนั้นทิ้งท้าย ก่อนเดินออกจากห้องไป ปล่อยให้ชาญ อยู่ในห้องที่เหลือเพียงภาพความทรงจำของสองคน
“เราคง ไม่เหมาะจะมีใครจริง ๆ”ชาญถอนหายใจ ก่อนสตาร์ทเครื่องรถ ขับออกไป มุ่งสู่ที่ทำงาน กับคดี ที่ชาญไม่ยอมปิด...................................(จบตอบ9)
........................................................
........................................................
........................................................
........................................................
........................................................
........................................................
........................................................
“เสพ ชีวิตพวกมัน ยิ่งทำให้กู รู้สึกดีขึ้นจริง ๆ ฮ่า ๆ ๆ ๆ”เสียงหัวเราะ น่าขนลุก ดังอยู่หน้า ศพ แขวนคอตาย โดยใช้เชือกเส้นเดียวกันห่วงเดียวกัน ใส่คอคนสองคน
ศพ สองศพ กอดเบียดกันหมุนคว้างอยู่ใต้กิ่งไม่ใหญ่ในสวนสาธารณะ ดึกสงัดอย่างนี้ ไม่มีใครมาเห็นแน่นอน
ชายรูปร่างผอมสูง เจ้าของเสียงหัวเราะ มองศพ ทั้งสองอย่างสะใจ ก่อนหันหลังเดินจากไปพร้อมเสียงหัวเราะ ตลอดทาง........
น่ากลัวจัง สนุกมากครับ รอติดตามต่อครับ อื้อหือ จะสังเวยอีกกี่ชีวิตนะ อื้อหือ จะสังเวยอีกกี่ชีวิตนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ชัยโดนดีจนได้ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ว้าว ลุ้นๆ ขอบคุณ ขอบคุณครับ รออ่านต่ออยู่นะครับ {:5_130:}
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สนุกดีครับตอนติดตาม