ถามทาง
ชื่อวอยครับ ย้อนไปสมัยเรียนขาสั้นก็เป็นน้องใหม่ย่านกาญจนาภิเษกย้ายเข้ามาเพราะทางบ้านซื้อบ้านใหม่เลยต้องหาโรงเรียนใหม่ไปด้วยกับเพื่อนคนละห้องคนนึง กับเรื่องที่ชวนคิดถึงมาก ติดตามได้เลยคับ
"อย่างที่กล่าวข้างต้นครับ ย้ายบ้านย้ายมาโรงเรียนใหม่เพิ่งจะเรียนได้ไม่กี่วัน การเดินที่ก็คือปั่นจักรยานฟิคเกียร์มาโรงเรียนก็ไม่ใกล้ไม่ไกลมาก เนื่องจากพ่อต้องใช้มอเตอร์ไซต์ไปทำงานจึงจำเป็นต้องปั่นมา ทางเป็นถนนใหญ่เส้นเดียวและแตกซอยกิ่งก้านสาขาเชื่อมทะลุกันได้ครับ แต่ผมไม่ชินจึงอาศัยเส้นใหญ่เดินทาง ประมาณเข้าวันที่4 มัน เพื่อนรุ่นเดียวกันไม่ทราบห้อง ตัดผมสกินเฮด ออกขาวคนจีนแต่ตาไม่ตี่ ที่ชอบหันมามองที่ครั้งที่ผมปั่นรถผ่าน ที่ทราบว่ารุ่นเดียวกันเพราะตึกเดียวกันคับ ใจผมก็แอบคิดว่าน่าตาดีแต่ไม่หน้าจะชอบเพศเดียวกัน จึงแค่มองผ่านๆ ต้องบอกก่อนเลยนะครับว่าย่าน สมุทรปราการต่างจากกรุงเทพตรงที่วัยมัธยมไม่ค่อยมีเกย์มากเท่าใหร่ส่วนมากจะผู้ชายแท้ทั่งหมดจึงไม่คาดหวังเรื่องนี้กับโรงเรียนนี้เลย หลังจากที่ปั่นไปมาหลายวัน ก็เริ่มรู้ตัวว่ามองทุกวันขณะที่เค้าเล่นตะกร้อกับเพื่อนอยู่บางที่ก็แอบยิ้มๆให้ เราคิดแค่ว่า สงสัยจะมาแบบเป็นมิตรไม่มีอะไรหรอก จนกระทั่ง
วันหนึ่ง ผมหารถจักรยานผมไม่เจอเดินหาตั้งแต่หน้าโรงเรียนยันหน้าปากซอยก็เดินไกลอยู่ไม่รู้ว่ามีเพื่อนถอยรถออกผมขวางหรือปั่นไปผิดหรือใครแกล้งหรือเปล่า เลยเป็นครั้งแรกที่จะถือโอกาศเข้าซอยข้างโรงเรียนกลับไปที่โรงเรียนดูอีกครั้ง ก็เดินเข้าไป ในซอยกว้างๆแต่ก็ชุมชนประมาณ5โมง ก็เริ่มเงียบ เจอ เพื่อนคนนี้อีกแล้วมันก็ลุกขึ้นเดินมาหาในสภาพชุดนักเรียนออกนอกกางเกง แล้วก็ถามชื่อผม อ่าว จะไปไหนอะ เอ็งชื่อไรหรอ เห็นมาใหม่ ตอบไปว่าชื่อวอย เค้าก็บอกว่าเค้าชื่อนาย นายถามว่าทำไมยังไม่กลับบ้านอีกปกติเห็นกลับนานแล้ว เราก็แอบยิ้มดีใจนิดหน่อยที่มีคนสังเกตุ แต่ก็ชั่งอารมณ์เพราะคงไม่ใช้เกย์แน่ๆ ก็ตอบไปว่า รถจักรยานหาย เห็นบ้างไหมคันสีนีัๆแบบนี้ นายตอบว่าเหมือนเห็นผ่านตาอยู่ที่ในโรงเรียน เราก็บอกว่าขอบใจๆแล้วขอตัวไปหารถก่อน นายำด้ยินก็อาสายืมรถรุ่นพี่จะพาเราไปหาจักรยาน เราก็ตอบตกลงจอบใจเพราะมันก็จะมึดค่ำแล้ว แต่รถที่เหลือมีแต่ รถคลาส นายขับไม่เป็นแต่เราขับเป็น นายจึงซ้อนแล่วให้เราขับ นายคอยบอกทาง ตามซอยทางไหนไปทะลุไหนได้ แปลกที่ซอยนี่ลูกระนาดเยอะมาก นายก็เลยจับเอวเราก็ไม่ได้คิดอะไรแต่ในใจก็เริ่มรู้สึกหวิวๆนานๆจะเจออะไรแบบนี้ทีก็ยอมรับว่าชอบ ลูกละนาดผุดขึ้นมาเรื่อยๆนี่มันซอยอะไร นายที่นั่งข้างหลังก็กระแซะเข้ามาเราสัมผัสได้ว่าไม่ใช้เข็มขัด นายก็ขำกลบเกลื่อน เริ่มจะถึงซอยโรงเรียนทางเริ่มเงียบเพราะห่างบ้านคนนายเริ่มกอดแน่นเอวชิดติดหลังของผม ใจผมเต้นแรงมาก น้องนายน้อยก็แข็งสู้หลัง คางนายเกยไหล่ขวาเรานายก็พูดว่า เราจำได้แล้วนะว่ารถวอยอยู่ไหน เราก็บอกว่าจริงอะ นายเอ่ยถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเศร้าว่า แล้วจะไปเอารถแล้วกลับเลยหรอ เราฟังแล้วรู้สึกว่า มันเหมือนประโยคอ่อยๆยังไงไม่รู้ เลยคิดสักพักแล้วถามว่าทำไมหรอ นายเริ่มมือต่ำลงจนหลังมือสัมผัสกับน้องเราที่แข็งเต็มที่ไม่แน่ใจว่าตั้งใจหรือเปล่าทำให้รู้เลยว่าเรามีอารมณ์ พร้อมกลับถึงโรงเรียนพอดี เราก็ทวนคำถามว่า มีอะไรหรือเปล่า นายบอกให้จอดรถหน้าห้องน้ำโรงเรียนแล้วเราก็ลงรถกัน นายชี้ไปหลังป้อมยามอยู่ใต้ต้นไม้พร้อมกับพูดว่าเราเข็นไปหลบเองเราก็ถามว่าทำแบบนั้นทำไม นายตอบ อยากรู้จักมากกว่านี้ ทุกอย่างตอนนั้นชัดเจนมาก ว่าเราทั้งคู่ใจตรงกันและตอนนั้นเริ่มจะมีอารมณ์กันทั้งคู่ นายเดินมาแนบตัวเรานายตัวสูงกว่า ก็ถามว่าได้ไหม หลังจากนั้นเราก็เหวอแล้งบอกว่าได้ถ้ามีคนคอมเม้นเกิน10 จะรีบลงต่อนะครับทพร้อมกับคิดราคา10คะแนน ในตอนที่สอง ช่วยหน่อยนะครับ เรื่องนี้สนุกจริง อยากแชร์คับ
สนุกมากครับ อยากรู้จัก แต่ไม่รู้ทำไง เลยแอบเอาจักรยานเข่ไปศ่อนซะงั้น รอๆมาต่อครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณค้าบ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
รอๆมาต่อครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ เสียวมากเลย อ่า จะลงก็ลง จะคิดเงินแต่แรกก็คิด
อย่าทำเหมือน ขอบริจาคเพื่อนไปต่อ ขอบคุณครับ ชอบมาก ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ