ทศกัณฐ์ รักนะนายยักษ์เขี้ยวใหญ่ ตอนที่ 2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-8-10 06:43"จะหมดคาบเรียนเเล้วนักศึกษาอย่าลืมส่งงานครูด้วยนะครับ" เสียงอาจารย์เติ้ลเอ่ยขึ้นเมื่อใกล้หมด
คาบเรียน บิ๊กกับฟรอยด์จึงทักไลน์หาวิและปีโป้
"มึง 2 สาว"
"ว่าไง 2 เก้ง"
"แม่นางมณโฑมายัง"
"ยังหว่ะ มีไร"
"มึงคิดว่าทศกัณฐ์กับพระรามเขายังไงกันว่ะ"
"กูว่าทศกัณฐ์ชอบเเล้วหนะ ขนาดพระรามกวนกลับยังไม่โดนชก ถ้าเป็นคนอื่นเหรอ ไม่อยากคิด"
"มึง"
"อะไร"
"ตอนนี้ทศกัณฐ์อยู่กับพระรามที่ห้องสมุดคณะวิศวะ"
"เฮ้ยจริงดิ นั้นก็ให้ทศกัณฐ์ไปส่งพระรามสิ"
"เเล้วถ้าแผนพัง"
"ไม่พังรอกอาจารย์เติ้ลน่าจะช่วยได้"
"เออๆ เดี๋ยวลองดู"
และแล้วทั้งหมดก็วางแผนการโดยมีอาจารย์เติ้ลคอยช่วย
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนบ่าย 2 โมง
"ราม"
"ครับอาเติ้ล"
"เดี๋ยวอามีธุระต่อ อาจะให้ทศกัณฐ์ไปส่งเราที่บ้านนะ"
"หึไม่เป็นไรครับอา พ่อกับแม่ไม่อยู่เดี๋ยวรามโบกแท็กซี่ไปที่คอนโดก็ได้ครับ"
"ให้ทศไปส่งนั่นแหละ อาเป็นห่วงเดี๋ยวเกิดไรขึ้น พี่ตู่เล่นงานอาแน่ ทศกัณฐ์"
"ครับอาจารย์"
"ไปส่งหลานครูหน่อย เธอสะดวกไหม"
"เออ..."
"โอเค เธอสะดวกนั้นขับรถดีดี"
"อา อาครับ อา อะไรเขาเนี่ย ลักษณ์กับดาก็กลับไปแล้วอีก แผนพี่เปล่าเนี่ย"
"นี่คุณรามครับผมก็อยู่กับคุณที่ห้องสมุดตลอดจะเอาเวลาที่ไหนไปวางแผน"
"ไปเร็ว เหมือนฝนจะมา"
"ไหนรถพี่อะ"
"นี่ไง มอไซต์ ไม่พาไปคว่ำหรอกหนาขึ้นมา"
รามซ้อนท้ายทศกัณฐ์พร้อมบอกทางไปคอนโดที่พ่อกับแม่ซื้อให้ ซึ่งมันก็ไม่ไกลจากมหาลัยที่ราม
มาสมัครเรียนมากนัก ทันทีที่มอไซต์เข้าจอดฝนก็กระหน่ำตกทันทีเหมือนจะเป็นใจ
"ตกอะไรตอนนี้เนี่ย"
"พี่มีธุระต่อเหรอ"
"อือ .."
"นั้นนั่งรอที่ล็อบบี้ก่อนก็ได้เดี๋ยวผมนั่งเป็นเพื่อนดูท่าจะตกนาน"
"อยู่กับแฟนเหรอ"
"บ้าไง รามอยู่กับใครก็เรื่องของราม"
"ฝนตก อากาศเย็นไม่ชอบเลย"
"ทำไมอะพี่อากาศดีออก"
"มันง่วง"
"จะนอนก่อนไหม ไปที่ห้องรามก็ได้ พี่คงไม่...."
"อย่าดีกว่า กลัวนายจะไม่สบายใจ"
"ถ้าไม่สบายใจก็คงไม่มาด้วยหรอกครับ"
ราพาทศขึ้นไปที่ห้องชั้น 14 ภายในดูเรียบหรูสมกับเป็นคุณหนูรามจริง ๆ
"หือ ห้องนายนี่เป็นระเบียบดีนะ"
"ครับ ง่วงก็นอน เดี๋ยวรามอ่านหนังสือก่อน" รามดึงโซฟาห้องนั่งเล่นปรับเป็นที่นอนให้ทศกัณฐ์
ได้นอนพร้อมกับเดินไปเอาผ้าห่มจากห้องนอนออกมาให้
"ขอบใจนะ สัก 5 โมงปลุกด้วยละกัน"
"อือ ครับ"
ทศกัณฐ์นอนหลับแบบชิวๆบนโซฟานุ่มๆ และผ้าห่มนุ่มๆและหอมน้ำยาปรับผ้านุ่ม รามมองดูทศ
ก็รู้สึกหวั่นๆใจเต้นรัว เลยเดินมานั่งอ่านหนังสือแและเตรียมร่างโครงงานที่โต๊ะทำงานในห้องนอน
จนกระทั้งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
"พี่ พี่ครับพี่ พี่ ตื่นได้เเล้วครับครับ 5 โมงแล้ว"
"หือ 5 โมงแล้วเหรอ เออนั้นพี่กลับก่อนแล้วกัน ขอบใจนายนะที่ให้มาพัก"
"แล้วหายง่วงยังอะไปล้างหน้าล้างตาก่อนไหม"
"ดีขึ้นแล้ว มีผ้าเย็นไหมอ่ะขอแค่ผ้าเย็นก็พอ"
"อะนี่ครับ"
"ขอบใจนายนะ ไว้เจอกัน"
"อือครับ"
ทศกัณฐ์ออกจากห้องของรามเเละรีบไปเตรียมตัวเข้างานพาร์ทไทม์ แต่ด้วยความรีบทศกัณฐ์จึง
ทำกระเป๋าตังค์หล่นไว้ที่บนโซฟา รามมาเก็บโซฟาจึงเห็นและหยิบขึ้นมาดู ตานี่ทำกระเป๋าตังค์หล่น
ไว้นี่ แล้วจะมีเงินใช้ไหมหนะ รามบ่นพรึมพรำแต่แล้วก็ขอเสียมารยาทเปิดดู ก็เห็นบัตรประชาชน
ติดยศสิบตรี หือตานี่เรียน ร.ด.มาแน่เลย ถ้าจบปี 2 ก็ครบ 5 ปี ว่าที่ ร.ต.เลยสิ รามยิ้มออกมาแบบ
มีความสุข และแล้วก็ใช้อย่างที่คิด รามพบบัตรนักศึกษาวิชาทหารและใบขับขี่ รามก็เลยเอารูปบัตร
ทั้ง 3 ใบมาถ่ายเอกสารสีเก็บไว้ พร้อมกับตัดโพสต์อิทเป็นกรอบรูปหัวใจปิดลงที่รูป ว๊าวรามนี่ก็
โรแมนติกดีนะรูปตรงกับช่องรูปหัวใจพอดีพร้อมกับข้อมความ "แอบรักแอบคิดถึง" รามเก็บบัตร
เข้ากระเป๋าเหมือนเดิมเเละวางไว้ตรงโต๊ะทีวี ก่อนที่จะไปอาบน้ำและเตรียมตัวออกไปผับของคุณพ่อ
โดยมีลักษณ์กับดาไปด้วย
20.00 น. รามและเพื่อนก็มาถึงที่ผับถึงอายุจะแค่ 18 ปี แต่ด้วยความที่ว่าพ่อเป็นเจ้าของผับงานนี้
การ์ดก็เลยปล่อยผ่าน เพราะแค่เห็นรถสปอร์ทที่จอดลูกน้องก็รู้แล้วว่าลูกใคร
"คุณหนู วันนี้ท่านให้คุณหนูมาคุมงานแทน เดี๋ยวเชิญคุณหนูที่ห้องทำงานท่านดีกว่าครับ"
"ขอบคุณครับพี่แม็กซ์ เอ่อเดี๋ยวถ้าลํกษณ์กับดามาถึงพี่พาไปที่ห้องทำงานได้เลยนครับ"
"ได้ครับคุณหนู"
ทันทีที่รามเดินเข้ามาที่ห้อง ลูกน้องที่เป็นการ์ดของคุณพ่อต้องยื่นแถวทำความเคารพ
"สวัสดีครับนายน้อย"
"สวัสดครับ พี่ๆทุกคนวางตัวตามสบายนะครับ ไม่ต้องเกร็ง หรือกลัวมากรามไม่ดุเหมือนคุณพ่อ"
"ครับ"
และแล้วการ์ดคนสุดท้ายก็เพิ่งมาถึง
"เฮ้ยทศทำไมวันนี้มาช้าวะ นายมาถึงแล้ว ตามกฎก็น่าจะรู้นะ"
"ขอโทษครับพี่ ผมทำกระเป๋าตังค์หายเลยมาช้า ผมพร้อมรับโทษครับ"
"ข้าไม่มมีสิทธิ์ทำหว่ะ เอ็งเด็กที่นายใหญ่รักเหมือนลูก ไปดูแลนายน้อยนู้นไป"
"ครับพี่"
ทศกัณฐ์ รับงานพาร์ทไทม์ด้วยการเป็นการ์ดและเลขาคนใกล้ชิดของท่าสุบรรณ หรือเสี่ยตู่ พ่อของ
ราม โดยที่ทศกัณฐ์กับรามไม่รู้เลยว่าโลกใบนี้มันกลมเหลือเกิน
"ขอโทษครับคุณหนู เอ๊...ทำไมมองด้านหลังคุณหนูดูคุ้น ๆ จัง"
"เฮ้ย พี่ทศกัณฐ์"
"ไอ้น้องราม นายคือลูกชายของท่านสุบรรณเหรอ"
"ใช่ครับผมลูกชายคนเล็กของคุณพ่อ พี่คือการ์ดคนสนิทของพ่อผมเหรอ"
"ใช่ครับ เอ่อคุณหนูจะดื่มอะไรไหมครับ"
"ทำตัวปกติก็ได้ เรียกผมว่ารามเหมือนเดิมดีกว่า"
"แต่เอ่อ...."
"ขัดคำสั่งรามฟ้องพ่อนะ"
"ครับราม รามจะดื่มไรไหมเดี๋ยวพี่เอามาให้"
"อือขอเป็นโกโก้อุ่นละกันครับ รามไม่ถนัดเครื่องดื่มแอลกอฮอลครับ"
"สักครูนะครับ"
"เอ่อกระเป๋าตังค์ครับพี่ทศกัณฐ์ ตรวจดูของก่อนนะครับว่าอยู่ครบเปล่า" ทศกัณฐ์อยากยิงมุกไปว่า
หัวใจหายไปอยู่ที่ราม แต่ก็เสี่ยงต่อลูกน้องเสี่ยตู่หากรู้ถึงหูเสี่ยคงแย่แน่นอน
"ขอบคุณนะครับรามที่เก็บมาให้"
"ครับ"
ในระหว่างที่รามกำลังนั่งตรวจเอกสารต่างๆ โดยมีทศกัณฐ์เป็นคนสอนงานให้และแล้วทั้งคู่ก็หันหน้า
มาสบตากันแบบไม่ได้เตี๊ยมจนปลายจมูกของพระรามและทศกัณฐ์ชนกัน "ขอโทษครับคุณหนู"
ทศกัณฐ์พูดพร้อมถอยหลังออกห่างจากพระราม ส่วนพระรามตอนนี้ก็แอบยิ้มอยู่ในใจแบบว่า
ถ้ากรี๊ดได้คงดี
"ไม่เป็นไรครับพี่ เอ่อแล้วพี่ทานอะไรหรือยังครับ"
"ยังครับคงรอเลิกงาน"
"เอ่อ เลิกงานก็เกือบตี 2 นั้นไปหาข้าวต้มโต้รุ่งกินไหมเดี๋ยมรามเลี้ยงเอง"
"หือเกรงใจรามอะครับ"
"ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ช่วยคุ้มครองดูแลคุณพ่อ อีกอย่างพรุ่งนี้ก็วันหยุดรามไม่มีเรียนตื่นสายได้"
"แล้วเพื่อนของรามหละครับ"
"คงเทรามแล้วหละนี่ก็จะ 4 ทุ่มละ"
ทั้งคู่ต่างนั่งทำงานและแอบสบตากันไปมาเป็นช่วงๆ จนกระทั้งได้เวลาผับปิดรามก็ลงมาที่ลานจอดรถ
"คุณหนูให้พวกผมขับรถตามไปส่งไหมครับ"
"ไม่เป็นไรครับพี่แม็กซ์ ฝากพี่แม็กซ์ดูแลปิดร้านและความเรียบร้อยด้วยนะครับ"
"เอ่อเเล้วคุณหนูทานอะไรหรือยังครับ"
"เดี๋ยวรามไปหาไรกินกับอพี่ทศกัณฐ์เองครับ เอ่อพี่ทศกัณฐ์บ้านพี่อยู่แถวไหนครับรามได้ให้ลูกน้อง
ขับไปจอดที่บ้านให้"
"เอ่อไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมขับรถตามคุณรามไปก็ได้"
"นั่งไปกับรามนี่แหละ"
"เอ่อ...."
"อย่าขัดใจคุณหนูดิ คุณหนูไม่เคยให้ใครขึ้นรถแม้แต่คุณหนุมานพี่ชายของคุณหนูราม เดี๋ยวให้ไอ้
บีมขับไปก็ได้ บ้านท่าน ส.ส.ทศพล" แม็กซ์พูดขึ้นแบบเสียงแข็ง ๆ เพราะแม็กซ์เองก็แอบชอบราม
อยู่เหมือนกัน แต่ทำไงได้คุณหนูรามไม่ได้คิดอะไรกับแม็กซ์เกินคำว่าพี่ชาย แม็กซ์ก็ได้แค่เพียงดูแล
อย่างห่างๆ ในฐานะพี่ชายเท่านั้น
ทันทีที่ขึ้นรถสปอร์ทรามก็เหยียบอย่างไว จนทศกัณฐ์ลืมภาพความอ่อนโยนไปเลย
"หือ ขับรถเร็วเหมือนกันนะครับเนี่ย"
"ทำไมครับ"
"เห็นเงียบๆ เรียบร้อยอย่าง แอฟ ทักษอร ไม่คิดว่าจะมีโมเม้นท์เท้าไฟสายเหยียบด้วย"
"55 พี่ทศกัณฐ์ เป็นตัวของตัวเองก็ได้นะครับดุดุ กวนกวน แบบที่เจอตอนมหาลัย"
"ได้เหรอครับคุณหนู"
"นี่บอกให้เรียกรามเฉย ๆ"
"ครับคุณหนู ราม55"
"พี่เป็นถึงลูกชายท่าน ส.ส.ทำไมถึงมาทำงานเป็นการ์ดให้คุณพ่อของรามหละ"
"ก็ร้านนี้พ่อพี่ถือหุ้นร่วมกับพี่เราไง พี่ก็เลยอยากทำงานหาเงินเรียน"
"หือพ่อพี่ก็รวยนี่ครับ"
"หาเงินใช้เองภูมิใจกว่าเยอะ เดี๋ยววข้าวต้มร้านนั้นก็ได้นะครับอร่อยอยู่"
"พาสาวมาทานบ่อยหละสิถึงรู้"
"ก็พระรามคนแรกนี่แหละที่ทศกัณฐ์พามาทาาน"
"แหวะ"
เมื่อลงจากรถสปอร์ทคันหรูที่พระรามขับให้ทศกัณฐ์นั่งเป็นคนแรก ทั้งคู่ก็สั่งอาหารทานกันอย่าง
มีความสุขแต่แล้วก็.....
"เฮ้ยนั่นมันไอ้ยักษ์หน้าหล่อคณะวิศวะนี่หว่า"
"เออใช่ ไอ้เหี้ยนี่แหละที่ทำให้สาวๆ เทกู"
"ลุยดิว่ะรอเหี้ยไร"
"ไงว่ะไอ้ทศกัณฐ์" พวกนักเลง 5 คน เดินเข้ามาหาเรื่องทศกัณฐ์ที่โต๊ะกินข้าว
"พวกมึงมีอะไร"
"มีเรื่องกับมึงไง ตุบ" ทศกัณฐ์โดนชกเข้าที่หน้าไปหนึ่งมัดจากนั้นพวกมันก็เข้ามารุม แต่มีหรือที่จะ
สู้ได้ 5 ต่อ1 ทศกัณฐ์ก็เล่นงานมันเละเหมือนกัน และแล้วหนึ่งในนั้นก็จับพระรามสุดหล่อเป็นตัวต่อ
รองให้ทศกัณฐ์ก้มกราบขอโทษ
"ไงมึงจะกราบกูดีดีหรือให้กูจูบปากเด็กมึง"
"ปล่อยรามนะเว้ย รามไม่เกี่ยวสู้ไม่ได้ก็อย่าหมาลอบกัด"
"อะไรนะเด็กมึงชื่อราม เฮ้ยทศกัณฐ์กับพระรามเขาไม่ลงรอยกันนะเว้ย หือตัวหอมด้วยมาให้พี่หอมสัก
ฟอดนะหนู"
"ได้สิครับ" ว่าแล้วพระรามก็ศอกกลับเข้าที่อกพร้อมทั้งหักแขนทุ่มตัวไอ้นักเลงที่ล็อคตัวอย่างชนิดที่ว่า
รูปร่างพระรามไม่น่าสู้ใครได้ ทันใดนั้นไอ้หัวหน้าแก๊งก็งัดมีดพับมาหวังจะแทงทศกัณฐ์ "พี่ทศระวังครับ"
รามร้องบอกแต่ก็พลาดมีดบาดเข้าที่ต้นแขน พระรามจึงเข้าช่วยด้วยการเตะเข้ามือนักกเลงจนมีดหล่น
และสายตรวจก็ผ่านมาพอดีทั้งหมดจึงถูกคุมตัวไปโรงพัก
"เป็นอะไรมากไหมพี่ทศกัณฐ์ เลือดออกเยอะเลย"
"โอ๊ะ เจ็บนิดหน่อยครับ"
"มาเดี่ญวรามช่วยห้ามเลือด" รามเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาพันที่แผลแต่ดูเหมือนว่าเลือดจะซึมๆ อยู่ ราม
จึงถอดเสื้อเชิ้ตตัวเองออกพับตามแนวยาวและพันทับอีกรอบร่างกายที่มีเพียงเสื้อกล้ามของรามก็ทำเอา
ทศกัณฐ์ใจสั่นสิครับเนี่ย งานนี้พระรามจะโดยยักษ์เขี้ยวใหญ่ขยำไหมหนอ.........
ขอบคุณครับ ทุกอย่าเปลี่ยนไป ขอบคุนคับ อยากรู้ว่ายักษ์เขี้ยวใหญ่แค่ไหน ขอบคุณมากครับ เพลินเลย ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} สนุก อ่านแล้วเสียวตามเลย
ขอบคุณครับ นักเลงโดนแน่ ใครจะกินใคร ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ น่าโดนขยำ ฟิน โอ๊ยยยยยย น่ารักเกินไปแล้ววววว
หน้า:
[1]
2