เมื่อวันเกิดผมเมื่อเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาผมมีโอกาสไปเที่ยวเขมรตามที่ฝันเอาไว้ ก้ออยากไปดูปราสาทนครวัดน่ะครับ และก้อการไปครั้งนี้ไปแบบประหยัดครับเพราะไปกับคณะผ้าป่า ผอ.ท่านเป็นประธานจัดไปโดยการประสานของครูฝึกงานท่านหนึ่ง ไปทอดที่พระตะบองครับและนอนที่นั่นคืนนึง และเด็กที่ผมจะเล่าให้ฟังนี่ก็เจอกันที่วัดที่ไปทอดผ้าป่านั่นแหละครับ ที่วัดนี้เป็นวัดใหญ่อยู่กลางเมืองพระตะบอง มีเด็กมาอาศัยอยู่เพื่อเรียนหนังสือเป็นจำนวนมาก รวมทั้งน้อง "สม" ของผมด้วย สมเอาน้ำมาเสิร์ฟคณะผ้าป่า เมื่อผมรับแก้วน้ำก็ต้องตะลึงเลยครับ อื้อฮือ..หล่อ น่ารักสุด ๆ เลย ผมเหลือบไปมองเค้าบ่อย ๆ เค้าก็คงรู้ว่าผมมองเค้าก็เขิล ๆ เหมือนกัน จนทอดผ้าป่าเสร็จผมก็เลยหาทางให้น้องเค้าพาไปห้องน้ำซึ่งเค้าก็พาไป ผมชวนเค้าคุยซึ่งก๋คุยไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะผมพูดภาษาเขมรไม่ได้ เค้าก็ฟังภาษาอังกฤษหรือไทยไม่ค่อยออก แต่ก็พยายามสื่อให้เค้ารู้ว่าผมชอบเค้าซึ่งเค้าก็อายม้วนเลยเหมือนกัน ผมบอกเบอร์ห้องโรงแรมที่ผมพักให้เค้ารู้และนัดให้เค้าไปหาคืนนี้ เค้าก็งง ๆ ทอดผ้าป่าเสร็จผมก็ไปดูงานกับคณะจนค่ำจึงกลับมาที่พักก็กังวลเหมือนกันว่าสมจะมาตามนัดมั้ย มาแล้วถ้าไม่เจอผมเค้าจะหนีกลับไปมั้ย แต่ก้อเหมือนว่าไปทำบุญแล้วบุญสนองอ่ะ สมมาเจอผมพอดีผมดีใจมากจึงพาเค้าไปที่ห้องและก็บอกเค้าว่าผมอยากให้เค้าอยู่กับผมคืนนี้ แต่กว่าจะพูดกันรู้เรื่องก้อเหนื่อย 5555 ตกลงว่าสมเค้าจะอยู่เป็นเพื่อนผม เราอาบน้ำแล้วลงไปทานข้าวกับคณะ และผมให้สมพาไปเที่ยวราตรีในพระตะบอง ก้อไม่มีอะไรน่าเที่ยวนักหรอกก็นั่งรถดูรอบเมืองอ่ะ ประมาณสี่ทุ่มครึ่งเราก็กลับเข้าที่พัก เราคุยกันต่อจึงรู้ว่าสมเป็นเด็กบ้านนอกที่ต้องพยายามหาความรู้เพื่อกลับไปพัฒนาบ้านของตนเอง ตอนนี้อายุ 16 เรียนสายอาชีพปี 1 ถ้าเป็นบ้านเราก็น่าจะ ปวช. 1 ประมาณนี้แหละ ฐานะทางบ้านยากจนจึงต้องประหยัดมาอาศัยพักอยู่ที่วัด