ไอ้เอ็กซ์เด็กม.ปลาย ep.12 [cp]

ใครยังไม่เคยอ่านแนะนำ ลองอ่านตอนก่อนๆ ด้วยนะครับ เดี๋ยวงง
อย่างน้อยก็ ep1 ก็ยังดี 5555

และขอบอกว่า ส่วนที่เปิดอ่านให้ฟรี (รวมถึงทุกตอนที่ผ่านมา) ที่บางทีดูยาวจนเหมือนจะจบแล้ว
จริงๆ คือเป็นแค่ส่วนนึงของเนื้อหาในตอนนั้นๆนะครับ บางคนอ่านแค่ส่วนฟรีแล้วคิดว่าจบแล้ว
เนื้อหาเต็มๆ เสียวๆ อยู่ในส่วน Zenny น้าา ยังมีเนื้อหาอีกยาวมากกก ใครที่พลาดตอนก่อนๆ ไปย้อนไปอ่านได้ค้าบ

ตอนก่อนหน้านี้... ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 4.5 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6 ตอนที่ 7 ตอนที่ 8
ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 11.5



ตอนที่12 ภัยร้ายมาเยือน(1) – ครูพละคนใหม่


เช้าวันจันทร์ผมไปโรงเรียนอย่างไม่เป็นสุขนัก เพราะเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมานี้ผมนอนไม่หลับเอาเลย
พ่อกับแม่เกือบจะกลับมาเห็นผมหลับตายคาบ้านอยู่แล้ว ดีที่มีไอ้แมนคอยช่วยเก็บกวาด
และช่วยเก็บศพผมด้วย ผมยังคงส่งข้อความไปหาไอ้โจอยู่เรื่อยๆ
แต่ก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาเลยแม้แต่นิดเดียว
ผมรีบมาโรงเรียนแต่เช้า เพราะผมรู้ว่าไอ้โจมาโรงเรียนเร็ว มันเป็นคนขยันเสมอ
ผิดกับผมที่เป็นคนขี้เกียจ เวลามีงานอะไรคู่กันมันก็มักจะเป็นคนทำมากกว่าผม
น่าแปลกที่หลังจากที่คืนนั้นผ่านพ้นไป หลังจากที่มันออกจากบ้านผมไปแล้ว ทุกเรื่องของมัน
แม้แต่เรื่องเล็กๆที่ผมเคยมองข้าม กลับกลายเป็นเรื่องสำคัญไปซะหมด
ตามปกติแล้วผมจะนั่งแท็กซี่มาโรงเรียนเอง แต่วันนี้ผมขอให้พ่อมาส่งที่โรงเรียนตั้งแต่หกโมงเช้า
เพื่อหวังว่าจะได้เจอไอ้โจก่อนเข้าเรียน
ระหว่างที่ผมรอไอ้โจอยู่ที่ม้านั่งหินตรงหน้าโรงเรียนก็มีคนคุ้นเคยที่ไม่ได้เจอหน้ามานานเข้ามาทักท
ายผม
“นึกว่าใคร พี่เอ็กซ์นี่เอง ไม่ได้เจอกันนานนะครับ” ผมเงยหน้ามองขึ้นไป
เจอสายตาหวานๆของน้องบิ๊กมองลงมาที่ผม คงจำกันได้นะครับ คนที่เคยเป็นทั้งแฟน
และคู่นอนเก่าของผม ทว่าเราเลิกกัน ตั้งแต่ที่เด็กคนนี้ แอบไปเอากับไอ้เชนลับหลังผม

“ครับ นานมากจริงๆ” ผมเน้นย้ำตรงคำว่านาน สื่อให้รู้ว่าเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว
หลังจากที่เศร้าเรื่องไอ้โจ ยังต้องมาเจอกับคนที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดอีกเหรอนี่
“บิ๊กมีธุระอะไรกับพี่เหรอ” ไม่รู้ว่าน้องบิ๊กเข้ามาทักผมเพราะต้องการอะไร
ถ้าเพื่อจะพูดคุยเฉยๆละก็ผมก็ไม่รังเกียจ แต่ถ้ามีจุดประสงค์อื่นล่ะก็
คงจะต้องหยุดการพูดคุยไว้เท่านี้
“แหม พูดจาไร้เยื่อใยจังเลยนะครับ ผมอุตส่าห์คิดถึงพี่แท้ๆ”โดยไม่ได้ขออนุญาต
น้องบิ๊กนั่งลงข้างๆผม ก่อนจะวางมือลงบนหน้าขา เด็กสมัยนี้นี่แรงดีจริงๆ
แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันเลย ที่จริงเกือบจะรู้สึกรำคาญนิดๆด้วยซ้ำ ผมไม่ได้ขยับหนี
เพียงแต่ยกมือน้องบิ๊กออกไปเบาๆ น้องบิ๊กหน้าเสียเล็กน้อยที่เห็นผมไม่ตอบสนอง
ซ้ำยังไร้อารมณ์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“พี่เอ็กซ์เปลี่ยนไปนะครับ เมื่อก่อนออกจะ... ใจดีแท้ๆ”คนเคยๆกัน
ใช้คำพูดสวยหรูแบบไหนก็เข้าใจกันได้ถึงกึ๋นหมดละครับ คำว่าใจดีนั่น จะหมายถึงอะไรล่ะ
นอกจากหมายถึงตัวผมเมื่อก่อน ที่แอ่นควยให้จับได้ตามใจชอบ
ก็ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่ปฏิเสธหรอก แต่ตอนนี้ ในหัวของผมไม่มีเรื่องของคนอื่นอยู่เลย
นอกจากคนๆเดียว ที่ทำให้ผมต้องมานั่งรอมันอยู่ตรงนี้
“อะไรๆมันก็เปลี่ยนไปหมดแล้วนี่ครับ แล้วนี่ไอ้เชนเป็นไงบ้างละ” ผมแย็บหมัดตรง
พูดถึงไอ้เชนโดยไม่ยี่หระเลยสักนิด หวังจะทำให้เด็กคนนี้ชะงักเสียบ้าง แต่ผิดคาด
เพราะนอกจากจะไม่ชะงักเพียงสักนิดเดียว แล้วยังหัวเราะออกมาน้อยๆอีกด้วย
“ช่วงนี้ก็เห็นหายซ่าไปเยอะนี่ครับ พูดถึงเค้าทำไมครับ หรือว่าพี่เอ็กซ์หึง”
เป็นคราวที่ผมจะหัวเราะหึๆออกมาบ้าง คนเราจะสำคัญตัวเองผิดได้มากขนาดนี้เชียวเหรอ
“เปล่าเลย แค่อยากรุว่ายังมีความสุขกันดีหรือเปล่าก็เท่านั้น”ถึงจะรู้ดีว่าเลิกกันไปแล้วก็เถอะนะ
พูดให้ถูกคือโดนเฉดหัวทิ้งมากกว่า แต่ก็อยากย้ำให้เด็กคนนี้รู้ว่า ฝ่ายที่ร่านไปหาคนอื่นก่อนคือเค้า
ไม่ใช่ผม ได้ข่าวมาว่าหลังจากไอ้เชนก็ยังไปมั่วกับคนอื่นไม่รุ้ตั้งกี่คน
“พี่เอ็กซ์ ตั้งแต่เรื่องคราวนั้นพี่ไม่ให้ผมได้อธิบายบ้างเลย พี่กำลังเข้าใจผมผิด
พี่เอ็กซ์ก็รู้ว่าผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้า ผมถูกเค้าใช้กำลัง พี่ก็รู้ว่าเค้าไม่ชอบหน้าพี่

เค้าก็เลยทำร้ายผมเพื่อแก้แค้นพี่ ผมเสียใจมากนะที่พี่บอกเลิกกับผม
หลังจากนั้นเค้าก็ยังเข้ามายุ่งกับผมอีก แต่ผมไม่สนใจเค้าสักนิด คนที่ผมรักคือพี่คนเดียวนะ”
โห เล่นเอาอึ้งไปเลย
รู้อยู่แก่ใจว่าความจริงมันเป็นยังไงยังจะกล้าป้นน้ำเป็นตัวได้มากขนาดนี้อีกเหรอนี่
ถ้าไม่ใช่คนคุ้นเคยกันผมก็คงจะหลงเชื่อยู่หรอกนะ พูดซะเหมือนกับว่าตัวเองเป็นเหยื่อ
คำโกหกตอแหลทำเอาเยื่อใยน้อยๆที่มีต่อเด็กคนนี้หมดไปทันที
เหลือไว้แต่ความชิงชังในคำปลิ้นปล้อนของคนตรงหน้าเท่านั้น
ที่ผ่านมาผมคบกับคนแบบนี้ไปได้ยังไงเนี่ย เพียงเพราะหลงรูปกลักษณ์ภายนอก
ไม่ได้มองให้ลึกลงไปในจิตใจแท้ๆ
“หึ น่าสงสารจังเลยนะครับ ดีใจจังที่บิ๊กซื่อสัตย์กับพี่ขนาดนี้”
ผมไม่อยากพูดจารุนแรงทำร้ายจิตใจของเด็ก แม้ในใจจะรู้สึกชิงชังก็ตาม
น้องบิ๊กเห็นผมพูดแบบนั้น จึงเอามือมาวางทับมือผม แล้วพูดรุกต่อทันที
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ บิ๊กรู้ว่าพี่ก็คิดถึงบิ๊ก
ให้ผมได้มอบความสุขให้พี่อีกครั้งนะ”น้องบิ๊กเอามือมาลูบไล้หน้าขาผมอีกครั้ง
แต่มันทำให้ผมรู้สึกรังเกียจอยากจะเอากับกูมากอย่างงั้นสิ
ผมกำลังจะจับมือของน้องบิ๊กออกพร้อมๆกับความอดทนที่กำลังจะหมดลง
ทว่าผมเห็นใครบางคนเดินผ่านหน้าผมไปก่อน
ไอ้โจ...
ทำไมผมถึงได้ซวยขนาดนี้ ไอ้โจต้องเข้ามาเห็นน้องบิ๊กกำลังนั่งคุยฉอเลาะผมอยู่แน่นอน
มันไม่ได้ยินที่พวกผมคุยกัน แค่ภาพที่มันเห็นคงทำให้เข้าใจผิดไปถึงไหนต่อไหน
แม้มันจะเดินผ่านไปโดยไม่หันมามองเลยก็ตาม นี่มันยังโกรธผมไม่มากพออีกเหรอ
ผมเลิกสนใจน้องบิ๊ก ลุกขึ้นเพื่อจะตามไอ้โจไป แต่น้องบิ๊กกลับรั้งตัวผมไว้อีก
“พี่เอ็กซ์จะไปไหนครับ เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ” การที่ไอ้โจเข้าใจผิดผมมากขึ้น
ทำให้ความอดทนที่จะสุภาพกับเด็กคนนี้หมดลงทันที