ใครยังไม่เคยอ่านแนะนำ ลองอ่านตอนก่อนๆ ด้วยนะครับ เดี๋ยวงง
อย่างน้อยก็ ep1 ก็ยังดี 5555

และขอบอกว่า ส่วนที่เปิดอ่านให้ฟรี (รวมถึงทุกตอนที่ผ่านมา) ที่บางทีดูยาวจนเหมือนจะจบแล้ว
จริงๆ คือเป็นแค่ส่วนนึงของเนื้อหาในตอนนั้นๆนะครับ บางคนอ่านแค่ส่วนฟรีแล้วคิดว่าจบแล้ว
เนื้อหาเต็มๆ เสียวๆ อยู่ในส่วน Zenny น้าา ยังมีเนื้อหาอีกยาวมากกก ใครที่พลาดตอนก่อนๆ ไปย้อนไปอ่านได้ค้าบ

ตอนก่อนหน้านี้... ตอนที่ 1 ตอนที่ 2 ตอนที่ 3 ตอนที่ 4 ตอนที่ 4.5 ตอนที่ 5 ตอนที่ 6 ตอนที่ 7
ตอนที่ 8 ตอนที่ 9 ตอนที่ 10 ตอนที่ 11 ตอนที่ 11.5 ตอนที่ 12 ตอนที่ 13 ตอนที่ 14 ตอนที่ 15
ตอนที่ 16.1 ตอนที่ 16.2 ตอนที่ 17.1 ตอนที่ 17.2 ตอนที่ 18 ตอนที่ 19.1 ตอนที่ 19.2
ตอนที่ 20.1 ตอนที่ 20.2


ตอนที่ 20.3 บทอวสาน – การเริ่มต้นใหม่
ตอนจบแล้วค้าบ

(โจบรรยายนะครับ)

“งั้นกูขอร้องก็ได้ ขอโทดที่สั่งมึง เข้ามาตรงนี้หน่อย... นะ”ฮะ อะไรของมันอีกครับเนี่ย
ผมกระพริบตาปริบๆ บางทีมันอาจจะกินยาผิดขวดเข้าไป ไม่ก็สมองกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง
หรือจริงๆแล้วมันบ้าเองอยู่แล้วก็ไม่รู้ ขอร้อง ขอโทด แถมน้ำเสียงขอร้องของมันนั่นอีก
ไม่น่าเชื่อว่าผมจะได้ยินเสียงแบบนี้จากไอ้คนแบบนี้ได้ และคงเพราะความงงนั่นแหละครับ
ที่ทำให้ผมเดินเข้าไปหามัน

“มีอะไรก็พูดมา”ผมพูดเสียงห้วน
“มึงเจ็บรึเปล่า” ใช้เวลาสักพักถึงจะนึกออกว่ามันหมายถึงแผลบนหัวผม ที่มันเป็นคนทำ
เพิ่มความประหลาดใจเข้าไปอีกดอกละกันครับ
บางทีมันอาจจะอยากเช็คผลงานตัวเองว่าทำผมสมองเสื่อมไปแล้วรึยัง
“ไม่เท่าไหร่ ยังไม่ตาย สมองไม่เสื่อม ความจำครบถ้วน ผิดหวังมั้ยละ” ผมประชด
“ทำไมมึงต้องประชดกูด้วยวะ กูถามดีๆแล้วนะ”มันทำหน้านิ่งๆ แต่ดูยังไงก็กวนตีนไม่มีที่ติครับ
แม้จะมีร่องรอยของคนป่วยอยู่ก็ตาม ผมแค่นหัวเราะออกมานิดนึง ไม่อยากถือสาคนบ้าครับ
ตอนแรกยังวางอำนาจสั่งผมอยู่เลย แล้วจะให้ผมพูดดีๆกับมันรึไง
“เออๆ เอาเป็นว่ากูผิดเองละกันที่ประชด มีอะไรอีกมั้ย ถ้าไม่มีกูกลับล่ะ”
ผมกำลังจะหันตัวเดินออกไปครับ ตอนที่มันเรียกขึ้นมา
“เดี๋ยว”

“อะไรอีกล่ะ”ผมหันไปมองมัน พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่อารมณ์ขึ้นครับ
ไหนๆมันก็อุตส่าห์ลงทุนโวยวายเพื่อเรียกผมเข้ามาถามอาการทั้งที (ซึ่งมันเป็นคนทำเอง)
“กูเรียกมึงเข้ามาทำอะไร”มันพูด สีหน้ายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยครับ คือหน้านิ่งๆ
แต่มุมปากยกขึ้นนิดๆอย่างอวดดี มันพยักเพยิดไปทางอ่างใส่น้ำใบเล็กๆกับผ้าขนหนูที่อยู่ในอ่าง
แล้วผมก็นึกออกครับว่าที่จริงผมเข้ามาทำไม
“ฝันไปเหอะมึง”ผมตอกกลับหวังให้มันหน้าหงาย แต่มันแค่พรายยิ้มออกมานิดเดียว
“ไหนตอนแรกมึงบอกจะมาขอโทดกูไง กูก็ให้ทำดีไถ่โทดแล้ว เลือกเอาละกัน เช็ดตัวให้กู
เรื่องจะได้จบๆ ถ้าไม่ กูก็ถือซะว่ามึงแค่มาเยาะเย้ยกู แล้วเรื่องที่เกิดขึ้นก็เป็นฝีมือของมึง”
ผมเลิกคิ้ว ไม่มีคำพูดไหนของมันเลยครับที่จะแสดงถึงการยอมคนอื่นบ้าง มีแต่การวางอำนาจ
ทำตามใจตัวเองจริงๆ
ตอนแรกผมคิดจะเดินออกไปเลย ไม่อยากเสียเวลากับมันไปมากกว่านี้ แต่มื่อนึกถึงคำพูดของมัน
มันเป็นโอกาสของผมที่จะจบเรื่องบาดหมางระหว่างพวกเราลงซะ
ความตั้งใจจริงของผมที่อยากทำให้มันรู้ว่าพวกเราไม่ได้มีส่วนรู้เห็นกับความเลวร้ายที่เกิดขึ้น
ทำให้ผมไม่เดินออกไป มันอาจจะหลอกให้ผมทำตามคำสั่งมันเพื่อความสะใจ
แต่บางอย่างบอกผมว่าแม้มันจะกวนประสาทแค่ไหน แต่มันก็ไม่พูดโกหก
ตอนที่มันถามว่าผมเจ็บหรือเปล่า... ผมรู้สึกว่าเป็นคำพูดเดียวที่มันถามออกมาอย่างจริงใจ
ผมถอนหายใจ ไม่รู้จะโดนไอ้เอ็กซ์ด่าว่ายังไงบ้าง แต่ผมก็คือผม
ผมเชื่อว่าผมบริสุทธิ์ใจและมีเหตุผลในการทำสิ่งต่างๆเสมอ ผมจึงยอมลงให้ไอ้เชนสักครั้ง
แม้ว่าวิธีการของมันออกจะประหลาดสักหน่อยก็เถอะ
มันยิ้มอย่างพอใจเมื่อผมเดินตรงไปหยิบผ้าขนหนูมาชุบน้ำแล้วออกแรงบิด
แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่เห็น