พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายรุกปี 1 ตอนที่ 3
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Maximam เมื่อ 2021-10-31 05:49เช้าวันต่อมา อาทิตย์มารับลมหนาวไปเรียนถึงที่หน้าห้องนอนแต่ว่า
"ลมหนาว เป็นไรเปล่า ทำไมเงียบ ลมหนาว ลมหนาว"
"เปิดเข้ามาเลยครับผมไม่ได้ล็อค"
อาทิตย์เปิดประตูเข้ามาก็บ่นน้องลมหนาวชุดใหญ่
"ทำไมไม่ล็อคห้องนอน รู้ไหมว่ามันอันตราย ถ้ามีโจร ขโมยเข้ามาจะทำไง ผมวิ่งมาช่วย
คุณไม่ทันหรอกนะ ทำไมชอบทำอะไรให้คนอื่นป็นห่วงตลอด"
"เดี๋ยวครับพี่อาทิตย์"
"จะแก้ตัวอะไร"
"เปล่าครับ ผมเพิ่งปลดล็อคตอนที่พี่เคาะรอบแรก"
"เอ้าแล้วทำไมไม่เปิด"
"พ่อผมโทรมาครับ ผมเลยไปรับสายพ่อผมก่อนแล้วนี่ผมยังแต่งตัวไม่เสร็จด้วย"
"คุณก็แต่งไปดิเดี๋ยวผมนั่งรอ"
"ผมอาย"
"อายทำไม มีเหมือนกัน"
อาทิตย์นั่งรอที่ปลายเตียงนอน แอบหันมองลมหนาวแต่งตัวลมกำลังเก็บชายเสื้อเข้า
ในกางเกงจู่ ๆ ก็.....
"โอ๊ยยย"
"ลมหนาวเป็นไรเจ็บขาเหรอยืนไหวเปล่า"
"ไม่ไหวครับพี่อาทิตย์โอ๊ยยยย"
ลมหนาวแกล้งเซแล้วล้มใส่อาทิตย์ตัวลมหนาวทับตัวอาทิตย์แบบตาสบตา
"คุณแกล้งผมเหรอลมหนาว"
"ครับ ผมอยากรู้ว่าพี่เป็นไม่เป็น"
"เป็นอะไร"
"พี่ก็น่าจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ใจพี่เต้นเเรงเหมือนกันนะครับ"
"บ้า ลุกเลยคุณ" อาทิตย์ถึงจะดุแต่ก็ประครองตัวลมหนาวขึ้นยืนพร้อมกับรูดซิบและติด
ตะขอกางเกงให้ แถมยังใส่เข็มขัดให้ด้วย
"เป็นหือเปล่าผมก็ยังไม่ารู้ แต่ที่ผมรู้คือคุณ.......เป็นคนแรกที่ผมทำให้แบบนี้"
"ขอบคุณนะครับพี่อาทิตย์"
"ถึง ม.ก็อย่าเรียกชื่อเล่นผมหละ ผมไม่อยากให้ใครรู้"
"ครับพี่สุริยะ"
"กวนผมอยู่นั่นแหละ เออใส่รองเท้าแตะไปก็ได้เดี๋ยวผมทำเรื่องขออนุญาตให้ ใส่คัชชูมัน
จะบีบเท้าคุณได้"
"ขอบคุณครับพี่"
"ไหนอ่ะหนังสือ"
"ใส่กระเป๋าเเล้วครับ อยู่ที่เก้าอี้ตรงโต๊ะนังสือ"
อาทิตย์เดินไปหยิบกระเป๋าของลมหนาวมาสะพายพร้อมกับประครองลมหนาวเดินออกไป
จากห้องโดยที่ไม่ลืมล็อคห้องให้ด้วย
เมื่อมาถึงมหาลัยอาทิตย์ขับรถมอไซต์มาจอดที่หน้าคณะบัญชีพร้อมประครองตัวลมหนาว
ลงจากรถ
"เป็นไงเดินไหวไหม"
"ไหวครับพี่"
"ไม่ไหวก็บอกเดี๋ยวให้ขี่คอ"
"จริงเหรอครับ"
"เอาดีดี ตกลงเดินไหวไหม"
"ไหวครับพี่สุริยะ"
ทั้งคู่พากันมาที่ห้องธุรการเพื่อทำเรื่องขออนุญาตแต่งกายด้วยรองเท้าแตะ อาทิตย์ก็เลย
โดยอาจารย์ฝ่ายบัญชีดุชุดใหญ่ที่ทำให้เด็กคณะของตนบาดเจ็บ
"พี่สุริยะ ไม่น่าให้ผมใส่แตะเลยพี่ต้องมาโดนดุอีก"
"ผมโดนจนชินละ ว่าแต่คุณเหอะ หิวไหมเดี๋ยวผมไปซื้อข้าวให้"
"ยังไม่หิวครับ"
"ไม่หิวก็ต้องกิน เดี๋ยวคุณต้องกินยาอีก"
และแล้วนารีก็ขี่ม้าขาวมาส่งข้าว จนพี่อาทิตย์แอบหึง
"ลมหนาว สวัสดีค่ะพี่สุริยะ" อาทิตย์ยกมือรับไหว้พร้อพยักหน้าก่อนที่ลมหนาวจะคุยกับ
เหมยดูท่าสนิทสนม...........
"อ้าวเหมย มีอะไรเปล่า"
"เราซื้อหมูปิ้งกับข้าวเหนียวมาฝากเจ้าอร่อยเลยนะ"
"หือ ขอบใจมากเหมย"
"ขอบใจทำไม เราสิต้องขอบใจนายที่ยอมโดนทำโทษแทน"
"เล็กน้อยหน่า"
"เดินเป๋นี่นะนิดหน่อย"
"555 มันก็ไม่ขนาดนั้น"
"ผมไปก่อนละกัน อะยาคุณกิยด้วย"
"ดะดะเดี๋ยว....."
อาทิตย์เดินจากไปโดยที่ไม่ได้หันกลับมามอง ลมหนาวนั่งกินหมูปิ้งก่อนที่จะกินยาหลัง
อาหาร เหมยเลยคุยต่อ....
"ลมหนาว"
"หือ"
"พี่สุริยะนี่ดุเนอะ"
"ก็ไม่นะ นอกเวลาว๊ากพี่เขาก็ดูใจดีอยู่"
"จริงดิ เออเดี๋ยวเราไปเรียนก่อนนะนี่รอพวกรามอยู่ใช่ป่ะ"
"ใช่ๆกำลังมาจะถึงละ แล้วเหมยไปไงอ่ะ"
"นั้นไงสาวหล่อมารับละ"
"เฮ้ย จริงดิ"
"จริงเราคบทอมอ่ะนาย"
"เราเป็นเกย์"
"เฮ้ย นั้นพวกเราก็กลุ่มเดียวกันได้ดิ"
"ใช่เลยเพื่อน"
"เคเค นั้นเราไปก่อนเดี๋ยวเย็นเจอกันตรงที่รับน้อง"
"เคเค"
และแล้วช่วงเวลาแห่งการว๊ากก็มาถึง
"ไหวแน่นะเพื่อน" รามเอ่ยถามลมหนาว
"ไหวดิ เดินแทบเป็นปกติละ"
"มีอะไร หรือไม่ไหวให้บอกนะเว้ยลมหนาว" ลักษณ์เอ่ยขึ้น ลมหนาวหันมายิ้มให้แล้วบอก
กับเพื่อน ๆ ไปว่า......
"ขอบใจมาก"
"0069""ครับพี่สุริยะ"
"ขาคุณหายดีแล้วหรือไงถึงมาเข้ากิจกรรม"
"ดีขึ้นแล้วครับ"
"วันนี้จะสอนการบูม โดยพี่ปี 2 ผมหวังว่าทั้งรุ่นพี่ปี 2 และน้องปี 1 จะเต็มที่กับกิจกรรม
วันนี้นะครับ"
"ครับ/ค่ะ"
ในขณะที่ทุกคนทำกิจกรรม แต่ดูเหมือนว่าปี 2 จะรู้สึกเกร็ง ๆ ที่พวกสุริยะยืนคุม อาจเป็น
เพราะความดุของสุริยะจึงทำให้ทุกคนเกร็งกันไปหมด
"ปี 2 คุณพร้อมทำกิจกรรมกับน้อง ๆ ไหมครับ"
"พร้อมครับ/ค่ะ"
"นี่เหรอครับความพร้อมของคุณ ทำไมผมจึงมองไม่เห็นความพร้อมของพวกคุณเลย"
"พี่สุริยะค่ะ พวกเราขอแก้ตัวอีกสักครั้งนะค่ะพี่"
"กี่รอบแล้วครับที่ขอแก้ตัว รอบนี้ถ้าไม่ได้อีก รอบสนาม 30 รอบ"
"ค่ะ"
และแล้วก็.....
"พวกคุณอยากออกไปวิ่งกันใช่ไหมปี 2"
"พี่ครับคือพวกเราขอ...."
"ไม่ได้ รอบสนาม 30 รอบ ปฏิบัติ"
"เดี๋ยวครับสุริยะ ผมว่า" ลมหนาวพูดขึ้น
"เงียบไปเลย 0069 เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับปี 1"
"เกี่ยวสิครับ ก็พี่ปี 2 ทุกคนเขาทุ่ทเทเหมือนกันทุกคนเพียงแต่พี่เขารู้สึกกดดัน"
"กดดัน กดดันอะไร"
"ก็กดดันความดุของพี่ไงครับ ผมว่าถ้าพี่หลบไปดูอยู่ข้างนอก รังสีความดุของพี่ก็คง
ไม่สร้างแรงกดดันครับ"
"เหมันต์ นี่คุณไล่พี่ว๊ากเหรอ คุณรู้ไหมว่าทำไมพวกผมจึงต้องเข้มงวดกับพวกคุณ"
"ก็เพราะพวกพี่อยากให้ผมได้เกียร์คู่เรือสำเภาสัญญลักษณ์รุ่นปีนี้ไงครับ"
"รู้แล้วก็ต้องทำให้ได้สิ ถ้าคุณคิดว่าสัญลักษณ์รุ่นมันมีความสำคัญต่อพวกคุณ"
"พวกเราก็กำลังพยายามทำให้ได้มันมาอยู่นี่ไงครับ แค่พี่สุริยะหลบไป แรงกดดันก็จะไม่มี"
"คุณเคยได้ยินไหมว่า ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ"
"แต่ผมว่าเกียร์คู่เรือสำเภามันง่าายนิดเดียวนะครับ"
"คุณหมายความว่ายังไง มันไม่ง่ายหรอกนะเพราะผมจะเป็นคนมอบเกียร์คู่สำเภาให้กับ
พวกคุณรวมทั้งคุณด้วย"
"นั้นก็ยิ่งง่ายครับ" ลมหนาวเดินเข้ามาหาสุริยะแบบประจัญหน้า ทุกคนลุ้นมากว่าจะมีมวย
สุริยะจึงถามต่อว่า...
"คุณจะทำยังไงถ้าผมไม่ให้คุณ"
"ผมก็แค่.....จับพี่ทำเมีย เพราะของๆเมียก็เหมือนของๆผัว"
"เหมันต์ ขำไรกันว่ะ"
"เขาก็ขำที่พี่หน้าแดงไงครับ สรุปพี่จะออกไปรอชมผลงานหรือจะให้ทุกคนชมมจูบพี่"
ลมหนาวยื่นหน้าเข้ามาหาสุริยะอย่างใกล้จนคนทั้งหอประชุมต่างแอบฟิน สุริยะจึงพูด
แบบเขินแล้วเดินออกไป
"ก็ได้ ถ้าผมทำพวกคุณกดดันผมจะไปรอที่ด้านนอก หากกลับมาเเล้วพวกคุณยังบูมไม่ได้รับผิดชอบร่วมกันทั้งปี 1 และ 2"
สุริยะเดินออกไปแบบเขินๆพร้อมใบหน้าที่แดงและร้อนผ่าว
"เฮ้ย เป็นไรไปว่ะเรา ทำไมต้องใจเต้นเเรงด้วยว่ะ""คิดดีดีสิ ว่าเพราะอะไร ตัวเอ็งเองเท่านั้น
ที่รู้คำตอบ"
"พี่กรณ์"
"ไงเรา ได้ข่าวว่าดุ เข้ม จนปี 2 เกร็งเลยเหรอ"
กรณ์รุ่นพี่วิศวะปี 4 เดินเข้ามาคุยกับสุริยะที่ห้องน้ำตรงอ่างล้างหน้า
"ผมว่าน้องมันเกร็.กันเองมากกว่าพี่ ผมก็เป็นบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร"
"เหรอ ไอ้อาทิตย์ กูรุ่นพี่มึงนะเว้ย อย่าลืมดิว่ากูเคยว๊ากมึงมาก่อน รับน้องมันต้องมีทั้ง
พระเดชและพระคุณหว่ะ ถ้าใช้แต่พระเดชมันก็ยากที่เด็กจะให้ความเคารพรุ่นพี่ วันนี้ก็มีปี 1
โดดหลายคนนี่"
"เอ่อ ผมจะไม่ให้เกดเหตุการณ์นี้อีกครับ"
"เออ ดี แล้วกูจะคอยดู จำไวว่า พวกกูไม่อยากซ้อมพวกมึง"
"ครับพี่"
"แล้วนี่หาคำตอบให้ใจตัวเองได้ยัง"
"เออ......"
"รีบหาคำตอบนะมึง ชักช้าหมาคาบไปแดกไม่รู้ด้วยมึง"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณครับ {:6_171:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]