เพื่อนที่ใจง่าย... (1)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Glazia เมื่อ 2022-3-14 03:05แก้ว : พี่ชื่อ “แก้ว” นะ
ซอง : ผม “ซอง” พี่ ยินดีที่ได้มาเป็นรูมเมทกันครับ
นั้นเป็นบทสนทนาแรกในวันวาน ของการพบเจอวันในวันย้ายเข้าหอในวันแรก ก่อนเปิดภาคเรียนแรก สมัยปี 1 ไอ้น้องซองมันสูง 177-178 ซม. ซึ่งสูงกว่าผมที่สูงแค่ 172-173 ซม.
บ้านมันอยู่ราชบุรีเป็นครอบครัวคนจีน แต่ดันชื่อภาษาอังกฤษ เพราะตอนแม่ของมันตั้งท้องพี่ชายและมัน ชอบฟังเพลงมากเป็นพิเศษ ฟังทั้งวัน ฟังแล้วจะอารมณ์ดี เลยตั้งชื่อให้พี่มันว่า “ซิง” ส่วนมันเป็นน้องเลยชื่อ “ซอง” มีกันสองคนพอดี
ซองมันสูง หุ่นดี ชอบเตะฟุตบอล ชอบดูฟุตบอล มีกล้ามแขนเล็กน้อย มี sixpack หน่อยๆ แต่มันเป็นคนที่ผิวขาวมาก ขาวแบบแสบตาเลย ต่างจากผมที่ผิวออกจะแทนๆ หน่อย เฉพาะที่โดนแดด ส่วนในร่มผ้าก็ผิวขาวอยู่ แต่ไม่ขาวเท่าไอ้ซองมัน
ส่วนที่ต้องใช้คำว่า “พี่” แนะนำตัวเอง เพราะผมอายุมากกว่ามันหนึ่งปี เหตุเพราะผมซิ่วมาเรียนคณะใหม่ มหาลัยใหม่ด้วย จึงเป็นเหตุให้มาเจอไอ้ซอง อ่อ...ผมลืมบอกว่าที่คณะผมเขาให้มีรูมเมทเป็นเพื่อนคณะตัวเอง ฉะนั้นผมและไอ้ซองก็คือ เรียนคณะเดียวกัน รุ่นเดียวกัน แต่มันยืนยันจะเรียกว่าผมว่า “พี่” ผมก็เลยต้องยอมมันไป แต่นั้นก็เป็นเหตุทำให้นักศึกษาคนอื่นๆ ในรุ่น เรียกผมว่า “พี่แก้ว” ตามไอ้ซองไปอีกคน
ชีวิตของผมก็ไม่ได้หวือหวาอะไรมาก เรียนก็เรื่อยๆ ยกเว้น เรื่องความรักนะซิครับ เพราะรสนิยมส่วนตัวผมคือ ผมชอบผู้ชาย แต่ละไอ้ซองไว้คนหนึ่ง เพราะอยู่ด้วยกันทุกวัน จนมันกลายเป็นน้องชายของผมไปแล้ว ให้คิดเกินกว่านี้ในช่วงเวลานี้ คงไม่ไหวครับปล่อยผ่านก่อน ซึ่งเรื่องความชอบนี้ผมไม่เคยป่าวประกาศให้ใครทราบ เพราะก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะต้องไปบอกใคร แต่ถ้ามีคนถามก็จะตอบไปตามตรง
แต่แล้วเรื่องราวมันก็เกิดความวุ่นวายขึ้นมา อาจจะด้วยสาเหตุที่ผมไม่เคยบอกหรือแสดงออกให้คนรอบๆ ตัวได้ทราบในรสนิยมของผมมั้งครับ เพราะว่า
เช้าวันเสาร์วันหนึ่ง ช่วงประมาณเทอมสอง หลังเสร็จภารกิจสอบ Midterm ผมมีนัดไปเที่ยวดูหนังที่ห้างแห่งหนึ่งใกล้ๆ มหาวิทยาลัยกับรุ่นพี่นักศึกษาคณะเยื้องๆ กัน ที่เราเพิ่งจะเริ่มคบเริ่มคุยกันดีได้ประมาณเกือบสองสัปดาห์
เหตุจากความบังเอิญ ที่ทำให้ได้รู้จักจากการเรียนวิชาคณะตัวหนึ่ง ที่พวกผมต้องไปเรียนที่ตึกคณะของ “พี่อู๋” ที่ในคาบนั้นพี่เขาทำหน้าที่ TA หรือผู้ช่วยสอนของอาจารย์พอดี และได้มาช่วยคุมดูแลกลุ่มผมและกลุ่มเพื่อนอีก 2 กลุ่ม
พี่อู๋เหมือนไอ้ซองเลยครับ คือ ที่บ้านเป็นคนเชื้อสายจีน (สังเกตจากชื่อของพี่แกได้ คนอะไร “ชื่อจริงกับชื่อเล่น เป็นชื่อเดียวกัน”) สูงขาว หุ่นดีซึ่งดีกว่าไอ้ซองด้วยหน่อยๆ เป็นคนที่เทคแคร์เก่งมาก จนบางทีผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิง
ซึ่งส่วนตัวผมไม่ค่อยชอบสักเท่าไร เพราะเหมือนบางอย่างเราทำได้ แต่พี่เขาทำเหมือนเราบอบบาง ผมก็พอจะเข้าใจความหวังดีของพี่อู๋ จนบางทีต้องรีบชิงโอกาสทำเองก่อน หรือบอกกล่าวห้ามพี่เขาไว้ในสิ่งที่พี่เขากำลังจะทำให้ผม
การไปเที่ยวกับพี่อู๋วันนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดี จบด้วยการตกลงเป็นแฟนกันที่ร้านชาบูในห้างที่เราเพิ่งไปดูหนังกัน จนพี่เขามาส่งผมกลับถึงหอใน ช่วงประมาณ 1 ทุ่ม นั้นแหล่ะครับ ปัญหาก็ได้เริ่มก่อร่างขึ้นทันที หลังจากที่ผมเปิดประตูหอพักเข้าไป ก็เจอไอ้ซองที่กำลังนั่งเล่นมือถือที่โซฟา
เมื่อผมเดินเข้าหอและปิดประตูลง ไอ้ซอง มันก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ที่อ่านไม่ออกว่ามันกำลังเป็นอะไร แต่สัมผัสได้เพียงว่า มันกำลังยับยั้งตัวเอง ที่น่าจะกำลังโมโหและไม่พอใจอะไรบางอย่างไว้ในใจของมัน
“มึงหลอกกูเหรอ? ไอ้แก้ว!!”
“มึง” และ “ไอ้แก้ว” เป็นคำเรียกแทนตัวผมที่ไม่เคยได้ยินมาจากปากไอ้ซองมาก่อนเลย ตั้งแต่เป็นรูมเมทกันมาเกือบหนึ่งปี เพราะปกติมันจะเรียกผม ว่า “พี่” หรือ “พี่แก้ว” ตลอดทุกครั้ง รวมทั้งไม่มี “กูมึง” กับผมด้วย
ป.ล.ฝากติดตามด้วยนะ เดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้อ่านกันต่อ
สนุกมากครับ {:5_119:} รอตำจ้า ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ต่อๆๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ. รออ่านต่อครับ ขอบคุณมากครับ น่าสนุก รีบมาต่อนะครับ {:5_135:} 555 แอบชอบ ไม่ยอมบอกหรือนี่ {:5_135:} หืมมมม ทำไมซองไปด่าพี่แก้วแบบนั้น รักแหละ ขอบคุณครับ รอมาต่อครับ ขอบคุณครับ