ไอ้ทาสพาย
พายเป็นนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์การกีฬา เขาเป็นคนหน้าตาดีมาก ผิวขาว หน้าตาเเบบตี๋เข้ม ๆ สูง 180 ซมทั้งหญิงและชายต่างก็สนใจเขาแต่ด้วยความที่เขาเป็นคนทระนงตัวจึงไม่มีใครชอบเขานัก
เขาได้รับการชักชวนจากหนึ่ง เพื่อนของเขาให้มาเล่นการพนันที่บ่อนเสี่ยเกียรติศักดิ์ ตอนที่เขามาเล่นเเรก ๆ เขาได้เงินกลับไปเป็นจำนวนหลายหมื่น
พายจึงคิดว่าถ้ามาเล่นบ่อย ๆ น่าจะทำให้เขารวยได้เพราะเขาไม่ได้มีฐานะที่ดีนัก เนื่องจากเขากำพร้าพ่อแม้ตั้งแต่ยังเด็ก เขาเติบโตมากับย่าซึ่งเป็นข้าราชการเกษียณ
ย่าเขาตายเมื่อ 3 ปีก่อนส่งผลให้ฐานะในปัจจุบันของเขาจึงไม่ค่อยดีนักแต่โชคดีที่ย่าได้มอบบ้านไว้เป็นมรดกให้แก่เขา
ในช่วงแรกที่พายเข้ามาเล่นในบ่อนแห่งนี้ พายมีแต่ได้กับได้แต่หลังจากผ่านมาได้ประมาณ 1 เดือน พายก็เริ่มเสียมากขึ้นเรื่อย ๆ จนเขาเริ่มหมดตัว ผีพนันได้เข้าสิงเขาแล้ว
เขาคิดว่า ถ้าหาเงินมาเล่นได้อีกก็น่าจะมีโอกาสรวยขึ้นได้ เขาจึงนำบ้านไปจำนองกับเสี่ยเกียรติศักดิ์และได้เงินเป็นจำนวนมาก พายเอาเงินที่ได้มามาเล่นการพนันอีกครั้ง
แต่เขาก็เล่นจนเงินหมดอีกครั้งหนึ่ง
"อะไรวะเนี่ยเสียอีกแล้ว วันนี้ดวงไม่ดีเลยว่ะกลับดีกว่า" พายกล่าว
"น้องจะรีบกลับไปไหนเล่า อะเอาเงินไปทำทุนต่อก่อนแปดหมื่นสนใจไหม ไม่ต้องมีหลักประกันอะไรเลยแค่เซ็นหนังสือสัญญาแผ่นเดียว"พี่ชาญ คนดูแลบ่อนบอกกับพาย
"ได้เหรอครับพี่ ขอบคุณพี่มากครับ"
"นี่คือสัญญา เซ็นตรงนี้ได้เลยน้อง เอาไปใช้ก่อน 7 วันค่อนเอามาคืนนะ" ชาญกล่าวพร้อมชี้ไปที่กระดาษ
พายรีบเซ็นสัญญาโดยไม่ได้เอะใจอะไร แต่เขาหารู้ไม่ว่าการเซ็นสัญญาฉบับนั้นจะเปลี่ยนชีวิตของพายไปตลอดกาล
หลังจากนั้นพายก็นำเงินไปเล่นการพนัน พายก็ได้บ้างเสียบ้างแต่เสียมากว่าจนเงินเริ่มหมดตัวอีกครั้ง
จนครบกำหนด 7 วัน เขาเหลือเงินติดตัวแค่ 10000 บาท ฝ่ายเจ้าหนี้ก็เริ่มมาเร่งรัดเอาเงินกับพาย
"เฮ้ยไอ้น้อง ครบกำหนดเจ็ดวันแล้วไหนเงินที่ยืมพี่ไปคือพร้อมดอกรายวันด้วยล่ะ ร้อยละ 20"
"อะไรนะพี่ตอนยืมพี่ไม่เห็นบอกว่ามีดอกรายวัน อย่างนี้ผมจะไปหาที่ไหนมาคืนว่ะ พี่โกงผมนี่หว่า"
"กูไม่ได้โกงมึง มึงแหกตาอ่านสัญญาดูสิ มันก็เขียนไว้ชัดเจนแต่มึงไม่อ่านเอง ฮ่าฮ้าฮ้า" ชาญหัวเราะอย่างสะใจพร้อมชูสัญญาให้พายดู
"พวกมึงโกงกู ไอ้เลว กุจะหามาคืนได้ยังไงเงินเยอะขนาดนี้" พายด่าอย่างโกรธแค้น
"นั่นมันไม่ใช่เรื่องของกู แต่เสี่ยเขาใจดี เขาให้เวลามึงอีกไม่เกิน 3 วันให้มึงหาเงินมาใช้เขา แต่ดอกก็เดินทุกวันนะ 5555 แล้วก็อย่าลืมล่ะว่าอีก 7 วันมึงจะต้องไปส่งดอกบ้านที่มึงจำนำไว้"
"มึงรู้ได้ไง"
"โรงจำนำที่มึงเอาบ้านไปจำนองก็เป็นของเสี่ย กูก็ต้องรู้สิ"
"งั้นกูจะรีบหาเงินมาคืนให้เร็วที่สุด ให้โอกาสกูเถอะ"
"ได้ กูให้โอกาสมึงอยู่แล้ว แต่ต้องขอเก็บดอกหน่อยว่ะ" ชาญพูดพลางหันไปหาลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหลัง "เฮ้ยพวกมึงมานี่สิ กระทืบมันเอาให้หนัก แต่ให้มันกลับได้นะเว้ย 555"
"เฮ้ย อย่าทำกู อย่าาาาาาา กูขอร้อง" แต่เสียงอ้อนวอนของพายก็ไม่เป็นผล เขาถูกกระทืบจนสะบักสะบอมและต้องนอนซมรักษาตัวอยู่เป็นวัน
3 วันต่อมา
"ไง หลบพวกกูหายหน้าไปเลยนะ อ้าวเก็บของจะไปไหนว่ะ แต่คงไปไหนไม่พ้นแล้วล่ะว่ะ" ชาญมาพร้อมกับลูกน้องอีก 5 คนเพื่อมาทวงเงินจากพาย
"พี่ครับให้เวลาผมอีกหน่อยได้ไหมครับ ตอนนี้ผมยังหาไม่ได้เลย" พายกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตะหนกเพราะเขากำลัวจะเตรียมตัวหนีแต่ก็หนีไม่พ้นแล้ว
"หมดเวลาแล้วสำหรับมึง มึงต้องใช้หนี้ตามสัญญา"
"แต่ผมไม่มีเงิน ผมจะใช้หนี้ได้ไง"
"ง่ายมาก ๆ ในสัญญาเขียนไว้ชัดเจนว่าหากใช้หนี้ด้วยเงินไม่ได้ก็ต้องใช้ด้วยร่างกายไง 5555" ชาญเอื้อมมือไปลูบร่างกายของพาย
"อย่ามาแตะตัวกูนะ กูไม่ยอมหรอก" พายพูดอย่างโกรธแค้น
"มันไม่ใช่เรื่องที่มึงจะตัดสินใจได้ มึงจะต้องเป็นทาสใช้ร่างกายของมึงใช้หนี้ให้เสี่ยเป็นเวลา 3 ปี เฮ้ยพวกมึงมาลากตัวมันไป" ชาญพูดพร้อมกวักมือเรียกลูกน้อง
พายพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เป็นผลเนื่องจากถูกลูกน้องของชาญโปะยาสลบทำให้เขาหมดสติ พายถูกมัดและถูกพาไปยังบ้านกลางป่าของเสี่ยเกียรติศักดิ์
หลังจากวันนั้นชีวิตของพายจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีกเลย
3 ปีจากนี้จะเจอกับอะไรบ้างเนี่ย ลุ้น ๆ ขอบคุณ รอต่อ ติเตามคราฟ 3 ปีจากนี้จะเจอกับอะไรบ้างเนี่ย ลุ้น ๆ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ{:5_137:} เสียวอีกแล้ว ขอบคุณนะครับ น่าสนุกมากเลยครับ รออ่านต่อเลย ขอบคุณครับ รอลุ้นตอนต่อไปนครับ ขอบคุณครับ เริ่มต้นสนุกดีครับ ขอบคุณ ขอบคุณมาก ขอบคุณมาก ขอบคุนครับ ติดการพนันแล้วซิพาย ดีมากเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ