..........บางสิ่งที่หายไป........กับใจบางคน....... ตอน 15

โอ๊ต · โพสต์ 2011-6-28 11:46:09

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย โอ๊ต เมื่อ 2011-6-28 14:25

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย โอ๊ต เมื่อ 2011-6-28 11:47

ตอนที่ 15 “วันแห่งความรัก 2”
ที่บอกว่ามันยิ้มคือยิ้มจริงๆ จากใจด้วย มันไม่ได้แสร้งยิ้ม แสดงว่ามันไม่เสียใจเลยดิครับ
“แล้วไอหมีนี้หล่ะ” ผมถามมัน
“เรามีคนที่เราอยากจะให้แล้ว” ไอแม็คมันบอกผมหน้ามันมีความสุขยังไงไม่รู้ครับ
แล้วเสียงระฆังเรียกนักเรียนเข้าแถวก็ดังขึ้น นักเรียนทุกคนก็ต้องเข้าแถวเคารพธงชาติกันตามระเบียบ
วันนี้ ผอ. โรงเรียนผมมาแปลก ขึ้นมาให้โอวาทหน้าเสาธง เนื่องในวันแห่งความรัก แล้วโยงไปถึง ความรักสามัคคี ความรักชาติบ้านเมือง พูดนานมาก ผอ.จะรู้รึเปล่า ว่าแดดมันแรงพวกผมร้อน
คาบแรกผมเริ่มเรียนกันอย่างไม่รู้เรื่อง เพราะเพื่อนๆ มัวแต่มอบดอกไม้ให้อาจารย์ จนอาจารย์ตาแดงเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าตื้นตันอะไร แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมถึงต้องมาแสดงความรักกับแค่วันเดียวทำไมไม่แสดงความรับแบบนี้ทุกๆ วัน
ผมเรียนไปจนถึงพักกลางวัน หลังจากที่ผมกับไอแม็คหาอะไรกินกันจนอิ่มแล้ว แน่นอนผมกับมันสองคนต้องไปหาที่เล่นกันเหมือนกับทุกๆวัน แต่วันนี้ดิครับ ผมต้องอุ้มไอหมียักษ์ไปด้วย บอกให้ไอแม็คเอาไว้ที่ห้องมันก็กลัวหาย บอกให้มันเอาไปให้คนที่มันอยากให้ มันก็บอก ยังไม่ถึงเวลา ผมเลยต้องรับภาระนี้ไปเต็มๆ ส่วนไอคุณชายแม็คมันก็เดินนำผมอย่างสบายใจ
“แม็ค…เราเหนื่อยแล้ว” ผมเหมือนเด็กที่กำลังอุ้มหมียักษ์อยู่ครับ
“กลับห้องเถอะ…” ผมขอร้องมัน ส่วนมันก็ยิ้มอย่างเดียว ไม่รู้ว่ามันจะมีความสุขอะไร
หรือว่ามันมีความสุขที่ได้แกล้งผม
“ไม่ไปเราไปแล้วนะโว้ย” ผมโวยวายขึ้น
จะไม่ให้โวยวายได้ไงครับ หมีตัวใหญ่ขนาดนั้น มันก็ต้องหนักเป็นธรรมดา หนักอะไม่เท่าไหร่หรอก แต่อายนี่ดิ เพราะตอนนี้มันพักกลางวัน คนเยอะ ไอคุณแม็คมันเล่นเดินรอบโรงเรียน โดยมีผมเดินถือหมียักษ์ตามมันอยู่ คนอื่นๆ ที่เห็นเค้าก็มองผมดิ ผมอายครับ ผมอาย
“เดี๊ยวก่อนดิ…ยังไม่ถึงเวลา” มันห้ามผมไม่ให้กลับห้อง
“เวลาอะไรวะ…” ผมถามมัน
“เออน่า…” แล้วไอแม็คมันก็ยิ้มๆ
“หนักนะนิ” ผมบอกมัน
“หนักหรอครับ…ทนนิดนึงนะครับ” มรึงเอาอีกแล้วนะสาด
“งั้นไปหาที่นั่งก่อนได้ป่ะ” ผมขอร้องมัน
มันพาผมไปหาที่นั่ง พอวางไอหมีลงได้ โอ…สวรรค์โปรด โคตรมีความสุขเลยครับ
“นายจะเอาไปให้ใครแม็ค” ผมถามมัน
“เดี๊ยวนายก็รู้” มันยิ้มอย่างเดียว ไอนี้ชักกวนแล้วดิครับ
“………………………………” เพลงมาร์ทโรงเรียนผมดังขึ้น เป็นการบอกให้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลา เที่ยงครึ่ง
ซึ้งโรงเรียนผมจะมีการจัดรายการที่ห้องประชาสัมพันธ์กันทุกวัน จนเพลงมาร์ทจบลง
“สวัสดีครับ เพื่อนๆ ชาว………….. ทุกคน” ครับดีเจโรงเรียนเริ่มแล้ว
“วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ขอให้อาจารย์และเพื่อนๆ ทุกคนมีความรักให้กันตลอดไปนะครับ”
แหวะเสี่ยวโคตร
“ใครต้องการจะฝากความรู้สึกดีๆ ให้ใครวันนี้….ก็….ฝากกันมาได้เลยครับ” แล้วดีเจเสี่ยวก็เปิดเพลง
“ก็เพราะฉันเองนั้นยังไม่แน่ใจ….ก็เพราะฉันอายถ้าเธอจะรู้…ก็ได้แต่เพียงเฝ้ามองเธออยู่…ฮู..ฮู…”
ดีเจโรงเรียนผมการจัดดีนะครับ เปิดเพลงก็เข้าใจเลือก แต่เวลาพูด คิดว่าลงมาจากดอย พูดไทยไม่ชัด
“มีข้อความส่งมาถึงเรานะครับ” โหแฟนรายการเยอะจังนะมรึง
“เลย์ ขอให้มีความสุขในวันวาเลยไทน์นะ หวังว่าคงชอบตุ๊กตาที่เราให้ รักษาดีๆ หล่ะ” ผมอึ้งครับ
“จากคุณแม็คนะครับ” ดีเจพูดชื่อคนฝากข้อความไป
ไอแม็คหรอครับ ตอนนี้มันมองหน้าผม แล้วยิ้ม หน้ามันก็แดงด้วย คงจะอาย แต่ผมดิอายกว่ามันอีก
แล้วเพลงหนึ่งก็ดังขึ้น
ครับ มันเป็นเพลงที่ไอบาสมันร้องในวันเข้าค่ายลูกเสือครับ ตอนนี้ไอบาสมันยิ้มมากกว่าเดิมอีก
“ชอบเพลงนี้ไหม” ผมดิอึ้งครับ
“นายขอหรอ” อืม เห็นนายชอบ
“อืม…” ผมแสร้งสุดๆ มรึงจะรู้ไหมแม็ค ว่ากรูอยากจะลืม
ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีครับ เพื่อนผมมันให้ตุ๊กตาผมในวันแห่งความรัก แต่เป็นตุ๊กตาที่มันต้องเอาไปให้เด็กมันแต่มันเปลี่ยนใจซะก่อน และที่สำคัญ มันดันไปขอเพลงที่แทงใจผมอยู่ เพราะมันคิดว่าผมชอบเพลงนี้
มันจะให้ของขวัญผมแต่มันทำซะเวอร์แบบนี้ ผมจะเอาหน้าไปไว้ไหนครับ เชื่อดิตอนกลับบ้านผมต้องเป็นเบ้าสายตาอีกแน่นอน
คาบสุดท้ายอาจารย์ไม่สอนครับ พวกผมก็เลยสบายได้นั่งอยู่ในห้องกันอย่างมีความสุข วันนี้ทุกคนอิ่มเอมไปด้วยความรัก บางคนได้ดอกกุหลายช่อใหญ่ บางคนมีกระดาษที่เป็นสติ๊กเกอร์รูปหัวใจติดเสื้อไปหมด ตอนนี้ผมกำลังนั่งคุยกับเพื่อนผู้หญิงอยู่หน้าห้อง
“เลย์…มานี้ดิ” แม็คมันเรียกให้ผมไปหามันที่โต๊ะ
“มีไร…” ผมถามมัน
“มานั่งนี้ก่อน…” มันเอามือแคะที่เก้าอี้ของผมบอกให้ผมมานั่งที่
“มีไรวะ…เรื่องมากจริง” ผมบ่นกับมันเล็กน้อย
“อะ…เราให้” มันยื้นของบางอย่างที่ห่ออย่างดีส่งให้ผมอีกครับ
อะไรเนี๊ย วันนี้มันให้ของผมถึง 2 อย่างเลยหรอ
“ให้เราหรอ” ผมถามมัน
“อืม…” มันยิ้มครับ
“งั้นเราก็มีของให้นายเหมือนกัน” ผมบอกมัน ดูมันทำหน้าดีใจยังกะเด็กเลยครับ
ผมเอาของที่อยู่ในกระเป๋านักเรียนออกมายื่นให้มัน
“อะไรหรอ…” ดูมันอายครับ ดูมันอาย น่ารักดี เพื่อนผม
“แกะดิ…เร็ว” ที่ผมให้มันแกะก็เพราะอยากจะเซอร์ไพร์มัน และก็อยากเห็นหน้าดีใจของมัน
“ไม่เอานายแกะก่อนดิ” มันบอกให้ผมแกะห่อของมันด้วย
“งั้นพร้อมกันแล้วกัน” เป็นอันว่าผมกับมันตกลงจะเปิดดูพร้อมกันครับ
หลังจากเปิดดูของขวัญชิ้นแรกของมัน ชิ้นที่สองของผมเสร็จ
“อ้าว…ฮา...ฮา...ฮา...ฮา...ฮา...” ผมกับมันหัวเราะขึ้นพร้อมกัน
จะอะไรอีกหล่ะครับ
ของขวัญที่ผมให้มันก็คือเสื้อตัวที่ผมลองให้มันดูเมื่อวาน ส่วนของขวัญของมันก็คือเสื้อที่มันให้ผมลองให้ดู
“เหมือนกัน…ฮา...ฮา...ฮา...ฮา...ฮา...” ผมกับมันพูดและหัวเราะขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง เป็นอันว่า ตอนนี้ผมกับมันมีเสื้อที่เหมือนกันอยู่คนละตัวแล้วครับ
ตอนนี้ถึงแม้ว่าเพื่อนผมคนนี้จะไปอยู่ที่อังกฤษแล้ว แต่เวลาที่ผมคิดถึงมัน นอกจากโทรไปหาแล้ว ผมยังสามารถที่จะเอาเสื้อตัวนี้ออกมาดูได้ และผมก็มีความสุขที่ครั้งที่นึกถึงเรื่องๆ นี้

bigzerotheera · โพสต์ 2014-8-24 00:21:44

แปลกๆนะคู่นี้ ยังไงน้อ

minone · โพสต์ 2014-12-21 19:29:56

ขอบคุนคับ

watsana · โพสต์ 2014-12-24 10:33:18

ขอบคุณนะครับ อ่านต่อแล้วนะ

Armoola · โพสต์ 2016-12-25 05:17:21

Armoola · โพสต์ 2016-12-25 05:17:34

sugarxxx · โพสต์ 2016-12-25 08:05:00

เพื่อนกันใจตรงกัน รักกันจริงนะ

jarn20116 · โพสต์ 2018-1-2 14:25:23

ขอบคุนนะครับ

tidchoo2 · โพสต์ 2018-1-13 10:18:08

แล้วบาสของพี่ไปไหนแล้วนะ

krittamm · โพสต์ 2018-1-13 17:42:29

ขอบคุณครับ

mario54101 · โพสต์ 2019-5-25 17:38:18

ขอบคุณมากครับ

jumboa · โพสต์ 2019-5-26 03:46:46

ขอบคุณครับ.

SEart · โพสต์ 2021-3-29 09:13:41

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

..........บางสิ่งที่หายไป........กับใจบางคน....... ตอน 15

สมาชิกจีโฟกาย 100%