ตำรวจที่รัก ตอน ผู้ต้องสงสัย (สงสัยว่าจะรัก)
ช่วงเย็นหลังจากที่แน็คเลิกเรียนก็ได้เเวะไปที่ สน.เพื่อเอาโทรศัพท์ไปคืนให้กับผู้กองแต่ดูเหมือนว่าจะไม่แค่ไปคืนโทรศัพท์เท่านั้นหนะสิเนี่ย
"เอ้าเจ้าแน็ค มาทำไรที่ สน."
"หวัดดีครับลุงปื๊ด มาพบผู้กองกวินหนะครับ"
"มีอะไรกับผู้กองครับ"
"เรื่องสำคัญเลยลุง"
"ห้องผู้กองตรงไปเลี้ยวซ้าย"
"ครับลุง"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ขออนุญาตครับ
"เชิญครับ"
"สวัสดียามเย็นครับผู้กองฟิวส์"
"นาย มาทำไมเนี่ย แล้วใครอนุญาตให้คุณเรียกชื่อเล่นผม"
"ใจสั่งครับ 555 พอดีมีคนลืมมือถือไว้ที่ร้านกาแฟผมเลยเอามาให้"
"หือ โทรศัพท์ผมจริงๆด้วย ผมลืมไปเลย ขอบคุณนายนะ"
"ขอบคุณอย่าเดียวเหรอครับ"
"เอ้า แล้วนายต้องการอะไร"
"ไปทานข้าวเย็นกับผม"
"มากไปละ"
"ใช่สิ ผมมันก็แค่นักศึกษาธรรมดา ไม่ใช่นายทหารยศผู้กองนี่"
"เออ ใช่ เย็นนี้คุณแม่นัดไอ้ผู้กองขี้เก๊กมากินข้าวที่่บ้านนี่ นาย ตกลง ผมไปกับนาย"
"เดี๋ยวๆคุณตำรวจ ตกลงไปเพราะอยากเบี้ยวนัดคนอื่น ชิ"
"นี่ ตกลงจะไปไม่ไป ถ้าไม่ไปผมจะได้ไปกับเพื่อน"
"เชิญครับท่านผู้กองกวิน"
"รอผมสแกนบัตรออกแปป"
หลังจากผู้กองสแกนบัตรออกก็ตรงไปขึ้นรถมอไซต์ของแน็ค
"นั่งได้ไหมคุณตำรวจ"
"ทำไมจะนั่งไม่ได้หละ"
"ระวังเป้าแตกนะครับ แล้วก็อย่าคิดอะไรกับด้านหลังผมนะ555"
"นี่นาย น้อยๆ หน่อย"
"กอดดีดีนะคุณตำรวจ"
"ขับเบาๆ เฮ้ยยไอ้นี่"
แน็คพาผู้กองฟิวส์ออกไปหลังเลิกงานซึึ่งทานผู้การก็เห็นเข้าพอดี
"จ่าปื๊ด"
...เวรละกู ไอ้หลานเวรหาเรื่องให้ลุงมึงแล้ว...ลุงปื๊ดคิดในใจก่อนจะตอบไปว่า
"ครับท่าน"
"ลูกชายผมออกไปกับใครทำไมไม่บอกผม"
"เอ่อ คือไอ้คนที่พาผู้กองไปคือ คือ"
"คือใคร"
"หลานชายผมเองครับ"
"หลานชายจ่าปื๊ด อย่าบอกนะว่านั่นคือลูกชายของหมู่วิษณุ"
"ชะชะชะใช่ครับ"
"อืม ดีมาก บอกหลานจ่าด้วยว่าผมอนุญาตให้พามาส่งบ้านได้พรุ่งนี้เช้า"
"ห๊าาาา"
"ไม่ต้องหา เดี๋ยวผมต้องกลับไปรับศึกที่บ้านต่อ"
ว่าแล้วผู้การก็เดินไปขึ้นรถกลับบ้าน หมวดบั๊มพ์จึงถามขึ้นว่า...
"มันคืออะไร ทำไม่ท่านผู้การไม่หวงคุณหนูฟิวส์"
"นั่นหนะสิ หมวดบั๊มพ์ ผมหมู่ก้องคิดเหมือนกันเลย"
"แล้วทั้ง 2 คนจะเล่นเสียงทำไมครับ เฮ้ออออ"
"อ้าว ถอนหายใจทำไมจ่า"
"ถ่านไฟเก่าจะปะทุอีกเปล่า"
"ถ่านอะไรอะจ่า"
"ก็ลืมไปเเล้วหรือไงเมื่อ 20 ปีก่อน ผู้การกวีกับไอ้หมู่นุเข้าเคยคบกันมาก่อน"
"เออหว่ะ เอาหละงานนี้ โอ๊วไม่อยากจะคิดถ้าผู้กองคิดอะไรกับเจ้าแน็คจริงๆ คุณหญิงบ้าน
ระเบิดแน่ๆ"
"นั่นดิจ่าเตรียมบังเกอร์กั้นรอบบ้านได้เลย"
เมื่อแน็คพาผู้กองมาถึงร้านอาหารของพ่อของเเน็ค ระหว่างทางผู้กองก็มองสำรวจหุ่นแน็ค
และกำลังสงสัยว่าแน็คกับโจรที่ปล้นจูบเขานั้นน่าจะคนึนเดียวกันแน่ๆ เพราะรูปร่าง กลิ่นน้ำหอม
และพิรุจที่หลุดบ่อยๆของแน็ค มันยิ่งทำให้ฟิวส์ชักมั่นใจ
"คุณ ถึงแล้วครับ"
"อ่อ นายนี่ขับรถเร็วมาก ถามจริงจะรีบไปไหน"
"ไม่ดีเหรอครับผู้กองกอดผมมาตลอดทางเลย"
"บ้า แล้วนี้ร้าน ครัวพ่อหม้ายพ่ายรัก"
"ครับ ร้านอาหารของพ่อกับแม่ผมเอง แม่ผมเสียไปตั้งแต่คลอดผมได้ 1 สัปดาห์ พ่อก็เลย
เลิกขับแท็กซี่มาดูแลร้าน และเปลี่ยนชื่อร้านจากยาใจคนจนมาเป็นพ่อหม้ายพ่ายรัก"
"พ่อนายนี่ก็เก่งนะ คุณพ่อเลี้ยงเดียว ยิ่งมีลูกดื้อๆเเละกวนประสาทอย่างนายด้วยแล้ว"
"อะคุณ ถึงผมจะเกเรแต่ก็ช่วยงานพ่อตลอดนะคุณ ดูอย่างวันนี้ผมยังพาคุณมาช่วยล้างจาน
ที่ร้านเลย"
"อะไรนะ นี่นายหลอกผมมาช่วยล้างจานเหรอ"
"555ผมล้อเล่น เวลาคุุณตกใจหรือกลัวอะไรก็น่ารักดีนะ"
"ไอ้โรคจิต"
ทั้งคู่เดินเถียงกันตั้งแต่นอกร้านจนถึงในร้าน เเละก็มาเจอกับพ่อของแน็ค
"สวัสดีพ่อ วันนี้ร้านคนเยอะะนะเนี่ย"
"เอ้าๆหวัดดี พายุอะไรหอบเอ็งมาร้านได้ว่ะวันนี้"
"พายุเกย์"
"หือ เเล้วนี่ใคร อย่าบอกนะว่าเมียตัวจริง"
"ไม่ใช่นะครับคุณอา"
"ไม่ต้องเขินครับ ไอ้นี่มันพามาบ่อยไม่เคยซ้ำหน้า"
"พ่ออออออ นี่ลูกเองครับ พ่อ นี่ผู้กองฟิวส์ครับ"
"สวัสดีครับคุณอา"
"สวัสดีสวัสดี" นุเห็นป้ายชื่อที่อกเเละคุณกับนามสกุลนี้ จึงถามกลับฟิวส์ไปว่า...
"ร.ต.อ.กวิน วัชรปรีดีพงษ์ เป็นอะไรกับท่านผู้การ กวี วัชรปรีดีพงษ์ครับ"
"อ่อผมเป็นลูกชายของท่านผู้การครับคุณอา คุณอารู้จักคุณพ่อผมด้วยเหรอครับ"
"รู้จักสิครับ รู้จักดีเลยด้วย วันนี้ผู้กองอยากทานอะไรก็สั่งได้เลยนะครับ ผมเลี้ยงเองลูกชาย
ของอดีตนายเก่ามาทั้งที"
"ไม่เป็นไรครับคุณอา ผมเกรงใจ"
"ไม่ต้องเกรงใจครับ คนกันเอง แน็คพาเมีย เอ๊ยพาเพื่อนไปที่โต๊ะก่อนไป ตรงริมน้ำก็ได้เย็นดี"
"ครับพ่อ"
นุเห็นหน้ากวินก็ทำให้นึกถึงผู้การกวินอดีตคนรักเก่าเมื่อ 20 กว่าปีที่เเล้ว แน็คพากวินมานั่ง
ที่โต๊ะพร้อมเอาเมนูมาให้เลือก
"อะคุณตำรวจ จดไว้จะทานอะไรเดี๋ยวผมมารับออเดอร์ ผมไปช่วยพ่อก่อน"
"โอเค"
นายนี่ก็ขยันขันแข็งดีนะ แต่ว่าทำไมคุณอาคนนี้หน้าคุ้นๆกับคนในรูปที่โต๊ะทำงานคุณพ่อเลย
หือ โลกคงไม่กลมหรอกมั้งว่านี่จะคือรักแรกของคุณพ่อที่คุณแม่มักประชดบ่อย ๆ แต่ถ้าใช้
เฮ้อจะทำตัวไงดีว่ะ คิดสิคิด เฮ้อออ
"อ้าวคุณได้เมนูยังถอนหายใจอยู่นั่น"
"ได้แล้ว นี่"
"หือ คุณทานกบทอดกระเทียมด้วยเหรอ"
"ทำไมอ่า"
"หน้าคุณเหมาะกับพวกอาหารเหลามากกว่า"
"นี่นาย ถึงผมจะหน้าจีน แต่ก็ไม่ได้กินหรูติดสบายขนาดนั้น"
"ครับ รอแปปนะคุณ เออเเล้วเอาเครื่องดื่มอะไร หรือจะน้ำผม หืยห้องน้ำว่างนะคุณ"
"ทะลึ่งละนาย แค่ปลายนิ้วก้อยทำมาคุย เอาโค้กละกัน"
"สักวันคุณจะต้องร้องขอชีวิต"
"พูดเยอะละไปเตรียมออเดอร์เถอะเดี๋ยวจะเจอคอมเม้นท์"
"ครับบบบ"
ตัดฉากมาที่บ้าน
"เอ๊....จะทุ่มละ 2 พ่อลูกยังไม่มาอีก ผู้กองศิระรอสักแปปนะคะ"
"ได้ครับคุณแม่ นานแค่ไหนระก็รอได้ครับผม"
"น่ารักตลอด ต้องอย่างนี้สิถึงน่ายกตาฟิวส์ให้"
"คุณแม่ก็"
"อะคุณ มาพอดีแล้วลูกฟิวส์หละ"
"่อ่อ ไปกับเพื่อนไปไหนไม่รู้"
"ไปกับเพื่อนใคร ตาอั๋น ตาก็อต ยายบิว ฉันโทรสั่งเลื่อนปาร์ตี้ไปเเล้ว แล้วตาฟิวส์จะนัด
ใครอีก"
"แฟนมั้งคุณเห็นกอดเอวกับกลม"
"อ๊ายยยยยย ไม่ได้ มันเป็นใครกล้าดียังมาพาลูกฉันไป แล้วทำไมคุณไม่ห้าม"
"ห้ามทำไมลูกมันโตแล้ว 22 จะ 23 แล้วเรียนจบนายร้อย ติดยศผู้กอง มีชีวิตส่วนตัวเขาแล้ว
จบไหมคุณ"
"คุณกวีฉันไม่ขำกับคุณนะ ฉันนัดคุณศิระมาทานข้าวดูสิให้เขามาเก้อแบบนี้ได้ไง"
"ก็ไม่รู้สินะ คุณก็นังกินกับนายหน้าแบนนี่ไปละกัน"
"แล้วคุณจะไปไหน"
"หาเด็กมั้ง"
"นี่ คุณ คุณกวี คุณกวี โอ๊ยยไม่ได้เรื่องทั้งลูกทั้งผัว"
"โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะครับคุณแม่ เดี๋ยวผมทานข้าวกับคุณแม่เองครับ"
"น่ารักมากเลยลูก"
ตัดฉากมาที่ร้านอาหาร
"มาเเล้วครับคุณหนูฟิวส์"
"นี่ไม่ต้องเรียกคุณหนูก็ได้ เเล้วนี่ต้มยำผมไม่ได้สั่งนะ"
"พ่อสั่งเองหละลูก"
"คุณพ่อ แล้วคุณแม่"
"โอ๋กับไอ้หน้าปลากระป๋องบุปอยู่ มาพ่อทานด้วย"
"เอ่อ ท่านผู้การรับอะไรเพิ่มอีกไหมครับ"
"ให้เจ้าของร้านมานั่งบริการ บอกเขาคำสั่งผู้การกวี"
"ครับท่าน"
"เดี๋ยวไอ้หนุ่ม"
"ครับท่าน"
"เรียกลุง ไม่ต้องท่าน"
"ครับพ่อตา"
"หือ ไอ้นี่ข้ามขั้นละมึง"
"ขอโทษครับลุง"
และเมื่อลูกค้าเริ่มน้อยลงนุก็ให้ลูกน้องในร้านดูเเลงานในร้าน และเขาก็มาที่โต๊ะผู้การตามคำสั่ง
"มีอะไรครับท่าน"
"ชิ ผมอยากดื่มชา คุณชงชาต้นตำหรับให้ผมที"
"คุณนี่ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะครับ ตั้งแต่ 20 จน 50 กว่าๆ"
"ใครจะไปเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างคุณหละวิษณุ"
"ก็คุณไม่ฟังเหตุผลอะไรเลยไงทุกอย่างเลยออกมาเป็นแบบนี้คุณกวี"
"คุณ"
"เอ่อคุณพ่อ คุณอาครับ ใจเย็นก่อนนะครับ"
"นั่นสิครับลุง พ่อด้วย"
"คุณพ่อกับคุณอามีอะไรต่อกันหรือเปล่าครับรู้ไหมครับว่าทั้ง 2 ท่านกำลังเป็นผู้ต้องสงสัย
ของผม เอ๊ 2 หรือ 3" ฟิวส์พูดพร้อมหันหน้ามามองแน็ค
"เอ่อ ผมไปเอาสำรับชามาก่อนดีกว่า"
"ไม่มีอะไรหรอกครับคุณหนู แค่คนแก่งี้เง่า"
"งี้เง้าเหรอ ใช่สิผมไม่ได้อ่อนหวานอย่างภรรยาคุณนี่"
"ผู้การ อยู่กับปัจจุบันหน่อยได้ไหมครับ"
"คุณพ่อกับคุณอาเคยคบกันมาก่อนหน้าที่จะเจอคุณแม่ใช่ไหมครับ"
"ใช่ลูก พ่อกับวิษณุเคยคบกันตั้งเเต่สมัยเรียนนายร้อตำรวจ"
"จริงเหรอพ่อทำไยบอกผมว่าพ่อเคยคบผู้ชาย"
"เรื่องมันนานมาเเล้วหนะ อีกอย่างพ่อก็มีแม่แก มีแกแล้ว อดีตมันก็ควรเก็บไว้ในความทรงจำ"
"ใช่มันก็เเค่อดีต"
"555"
"ขำไรเจ้าฟิวส์"
"ก็ขำคุณพ่อกับคุณอานี่แหละครับ งอนกันเป็นเด็ก ๆ เลย ผมว่าทั้ง 2 ท่านคุยกันดีดี ดีกว่า
นะครับโดยเฉพาะคุุณพ่อ ที่ชอบคุยกับรูปคุณอาบนโต๊ะบ่อยๆ"
"ฟิวส์"
"อะลุงเขินลุงเขิน อมยิ้มไรพ่อ"
"เปล่าเว้ย ดูเเลคุณหนูดีดี เดี๋ยวพ่อเขาจะขังลืมเอา"
"ลุงขังเอ็งไม่ได้หรอก เพราะลุงโดนคนบางคนเขาขังใจเอาไว้อยู่"
"ถามจริงพ่อ ใครรุกใครรับ"
"ไอ้แน็ค ถามไรของมึงเนี่ยกินข้าวไปเลย"
"ถ้าดูพ่อให้ดูลูก นั้นถ้าผูุ้กองเป็นรับขึ้นมา....โอ๊ยยย"
"พูดมากกินเข้าไปเลย"
ผู้กองฟิวส์เอาน่องไก่ยัดใส่ปากแน็คแก้เขิน โดยที่ผู้ต้้องสงสัยอย่างพ่อกวีและพ่อนุก็เคลียร์แล้ว
ก็เหลือแต่ไอ้โจรปล้นจูบนี่แหละที่ยังไม่เคลียร์ ผู้กองฟิวส์จะตามตัวโจรและผู้ต้องสงสัยอย่างแน็ค
จะเป็นโจรจริงหรือไม่ ต้องติดตามสืบค้นกันต่อไปด้วยกันนะครับ หากเขียนไม่สนุกเท่าต้นฉบับ
ต้องขออภัยด้วยนะครับ แนะนำกันได้นะ
สองพ่อต้องรื้อฟื้นความเสียวกันก่อน น่ารักดี ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} น่ารัก ทั้งคู่พ่อ คู่ลู่ก หวาน ๆๆๆ {:5_135:} ขอบคุณครับ สนุกดี ขอบคุณมากครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ เขิลลลลล ขอบคุณ ขอบคุณครับ {:5_118:}{:5_118:} รุ่นพ่อน่ารัก รุ่นลูกก็น่าลุ้น
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2