พี่ยักษ์ที่รัก [5]
แอ๊ดดดดดดด...“พี่กลับมาแล้วจ้ะ นี่รีบมาเลยนะเนี้ย เบียร์พี่ก็ไม่ได้กินสักขวดให้ไอ้เมฆจัดการไปเลย ห่วงเบียร์นัก ฮ่า” ตอนนั้นมันสะลึมสะลือแต่ก็รู้สึกว่าได้ยินเสียงพี่ยักษ์เดินเข้ามาในบ้านมันรู้สึกปวดหัวไปหมด ลืมตาไม่ค่อยขึ้น
“ตื่นได้แล้ว ขี้เซาจริงนะเรา...”
“เฮ้ย! ทำไมหน้าผากร้อนงี้อ่ะไม่สบายรึเปล่าเนี้ย” พี่ยักษ์เดินลงมานั่งข้างๆแล้วเอามือลูบหัวเรา ก่อนที่พี่เขาจะรู้สึกได้ว่าหัวของร้อนจนผิดปกติ
เราค่อยๆ ลืมตามองหน้าพี่เขาแบบไม่เต็มตา
เรามองหน้าเขา เสร็จแล้วก็นอนตะแคงหันหลังให้ เพราะก่อนที่จะหลับเรานั่งคิดแล้วว่าเราจะไม่คุยกับพี่เขาอีกแล้วพี่ยักษ์น่ากลัว...
เขาทำให้เราทั้งเจ็บ ทั้งกลัว ขนาดร้องไห้พี่เขายังไม่หยุดเลยเราจะไม่ยุ่งกับพี่เขาอีกแล้ว พอตัดสินใจได้แบบนั้นเราก็เลยหันหลัง และคิดว่าจะไม่คุยกับเขาแม้แต่คำเดียว
“หรือว่า...งอนพี่เหรอจ้ะ คนดี”พี่ยักษ์ทิ้งตัวลงนอนที่ข้างหลัง แล้วเอามือมาโอบเรา แต่เรารีบปัดมือพี่เขาออกในทันที
“อ่ะแนะ อ่ะแน้... เดี๋ยวนี้มีงอนซะด้วยยย” พูดตามตรง ตอนนั้นแอบอมยิ้มตอนที่พี่เขาพูดเหมือนรู้ทัน ...บ้าน่าไม่ได้งอนสักหน่อย!...
“ก็พี่ต้องไปทำงาน... พี่ขอโทษที่ทิ้งหนูไว้แล้วออกไปเลย” พี่ยักษ์พยายามพลิกตัวเราให้หันหน้าไปหาเขา ตอนแรกเราก็ฝืนๆ ไม่ยอมหันแต่สุดท้ายก็สู้แรงพี่เขาไม่ได้
“ดีกันน้า โอ๋ๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไปเที่ยวไง” พี่ยักษ์หยิกจมูกเราเบาๆ หนึ่งทีก่อนจะชูนิ้วก้อยมาเหมือนขอคืนดี
“ไม่ใช่เรื่องนั้น...” ตอนนั้นพอจะพูดต่อมันก็รู้สึกจุกข้างใน มันเหมือนจะร้องไห้ จนน้ำตาเริ่มคลอเบ้า
“เอ้า หนูเป็นอะไร บอกพี่มาสิ พี่จะได้รู้ว่าพี่ทำอะไรผิด” พี่ยักษ์ดึงตัวเราเข้าไปกอดแล้วลูบหัวไปมา
“ก็พี่ยักษ์อ่ะ...ผมบอกว่า...มันเจ็บๆ ขนาดบอกว่าเจ็บมากๆ ก็ไม่ยอมฟัง...พี่ยักษ์ทำแบบนี้...ผมกลัวมากเลยนะ ฮือออออ ฮือออออออ” ทันทีที่พูดจบเราก็ปล่อยโฮออกมาเพราะเรื่องเมื่อตอนเที่ยงมันยังติดอยู่ในหัวเราอยู่เลย
“พี่ขอโทษนะที่ทำให้กลัว ถ้าหนูไม่ชอบพี่จะไม่ทำอีกแล้ว...”พี่ยักษ์ดึงตัวเราไปนอนกอดไว้แน่น แล้วลูบหัวเราเบาๆ จนเราเงียบ
“แต่ว่าวันนี้ไปนอนที่บ้านพี่ก่อนนะ ไม่สบายแบบนี้นอนคนเดียวไม่ได้หรอก” เรานิ่งคิดสักพัก ก่อนจะพยักหน้ารับ ก็จริงอย่างที่พี่เขาว่าเราไม่สบายก็คงได้แค่นอนคนเดียวอยู่แบบนี้ถึงไปบอกยายก็คงไม่ได้จะสนใจอะไร...
------------
บริเวณบ้านพี่ยักษ์เกือบทั้งหมดเป็นสวน และมีต้นไม้ขึ้นครึ้มอยู่เต็มไปหมดนี่เป็นครั้งแรกเลยที่เราเข้ามาในอาณาเขตของบ้านเขาปกติเราจะแค่เคยวิ่งเล่นผ่านมาแถวนี้กับพวกเพื่อนเฉยๆ
ทางเข้าบ้านจะมีทางเตียนเล็กๆ สำหรับมอเตอร์ไซค์ให้วิ่งเข้าไปได้ พอถึงหน้าบ้านบ้านพี่ยักษ์เป็นบ้านไม้ยกสูง ข้างล่างมีแคร่ และเปลผูกอยู่ระหว่างเสา
ข้างบนขึ้นไปจะเจอลานบ้านพื้นไม้กว้างๆ แต่ไม่มีของอะไรวางอยู่ และเดินถัดไปอีกนิดก็จะมีประตูสำหรับเข้าห้องของพี่ยักษ์
“แล้วพ่อกับแม่พี่ยักษ์ละฮะ?” เราถาม เพราะพอขึ้นมาข้างบนมันมีแค่ลานกว้างที่เอาไว้กับประตูห้อง ห้องเดียวเอง แล้วดูไม่ค่อยมีของอะไรด้วย
“อ๋อ พี่ออกมาปลูกแยกอยู่คนเดียวต่างหากน่ะพ่อกับแม่พี่เขาก็มีบ้านอยู่แล้ว อยู่ห่างจากนี้ไปไม่มากหรอก ทำไมเหรอ?”
“เปล่าฮะ ก็แค่สงสัย”
“นึกว่าจะขอมาอยู่ด้วยซะอีก”พี่ยักษ์ยิ้มกริ่มพร้อมกับประตูเข้าไปในห้อง
ห้องนอนพี่ยักษ์กว้างมาก ในห้องมีแค่ราวตากเสื้อผ้า ที่นอน และทีวีที่อยู่ตรงปลายเท้าแค่นั้นเอง
“งั้นเดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะไม่สบายอยู่ถ้าอาบมืดค่ำเดี๋ยวจะไปกันใหญ่ เดี๋ยวพี่ออกไปหาซื้ออะไรมาให้กิน จะได้กินยา”พี่ยักษ์บอกก่อนจะทำท่าหยิบกุญแจรถแล้วจะเดินออกไป
“แล้วห้องน้ำอยู่ตรงไหนละฮะ? ไม่เห็นมีเลย...”
“อ้อ อยู่ในป่ากล้วยนั้นน่ะ พอดีพี่ขี้เกียจให้เขาทำห้องน้ำในบ้านมันเปลืองเงินเปล่าๆ “ พี่ยักษ์บอกพร้อมกับชี้ไปที่ดงกล้วยที่ขึ้นอยู่เต็มไปหมด แล้วในเวลาโพล้เพล้แบบนี้ มันก็ไม่ได้ดูน่าเดินเข้าไปเท่าไหร่หรอกนะ...
“งั้นเดี๋ยวพี่มานะ” ขณะที่พี่ยักษ์กำลังจะเดินออกจากประตูไปนั่นเอง
“พาไปอาบน้ำหน่อย...” เรารีบจับแขนเสื้อพี่เขาไว้
“หืออออ”
“กลัว...ผี...”
“โธ่เอ้ยย นึกว่าอะไร ฮ่า” พี่ยักษ์หัวเราะชอบใจพร้อมกับขยี้หัวเราไปมา
“ขี้ดื้อ ขี้แย ขี้งอน แถมขี้กลัวอีกต่างหาก โอ้โหครบเลยนะเนี้ย” พี่ยักษ์หันมายิ้มให้เราก่อนจะเดินไปถอดเสื้อผ้าออกแล้วนุ่งผ้าขาวม้าเดินมาหาเรา
“อ้าว พี่ยักษ์ก็จะอาบด้วยหรอฮะ?”
“เอ้า! ก็พาเอ็งไปอาบ พี่ต้องอาบด้วยเลยสิจะเสียเวลาเดินไปเดินมาทำไมหลายรอบ”พี่ยักษ์อุ้มเราลงบันไดแล้วพาไปบริเวณที่อาบน้ำ
ตรงนั้นมีโอ่งหนึ่งใบวางไว้ ใต้ก๊อกน้ำ และมีแผ่นไม้ปูไว้เป็นที่ยืนไม่ให้เท้าเลอะดิน
ถัดออกไปไม่ไกล ก็จะมีห้องน้ำเล็กๆ อยู่เป็นห้องน้ำที่เอาไว้ใช้อย่างเดียวจริงๆ...
“พี่ยักษ์ก็แก้ผ้าอาบน้ำตรงนี้หรอฮะ?”เราถามขึ้น เพราะเห็นจะมีอะไรมากั้นเลย มีแค่ดงต้นกล้วยที่ล้อมรอบอยู่
“ใช่ ก็พี่อยู่คนเดียว จะต้องไปอายใครที่ไหนกัน” พูดเสร็จพี่ยักษ์ก็ถอดผ้าขาวม้าออก
ทันทีที่เราเห็นท่อนเอ็นของพี่เขา เราก็เกิดปฏิกิรยาขึ้นมาทันที มันรู้สึกกลัวจนเราต้องเขยิบหนี
“หือออ เป็นอะไรหรอ?” พี่ยักษ์ร้องทักเพราะเห็นเราเขยิบออกห่างจากตัวเขา
เราก้มหน้ามองพื้น ไม่กล้าเงยขึ้นแม้แต่น้อย เรารู้สึกว่าตอนนี้เรากลัวเจ้าท่อนเอ็นของพี่เขามากมันดูน่ากลัวยังไงชอบกล
“เป็นอะไรจ้ะ? หืมมมมม”พี่ยักษ์ถามย้ำอีกครั้ง พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้แล้วนั่งลง ตรงหน้าเรา จากที่เราพยายามหลบเลี่ยงไม่มองท่อนเอ็นนั่นกลายเป็นว่าตอนนี้มันกลับเข้าอยู่ในระยะสายตาของเราได้ซะนี่
“กะ...กลัว...”
“กลัว? กลัวอะไรหรอ? ผี? ถ้าผีบอกเลยว่าไม่ต้องไปกลัวมัน อยู่กับพี่พี่น่ากลัวกว่าผีเยอะ ฮ่า” เอ่อ...ก็จริงอย่างที่พี่เขาพูด ตอนนี้พี่น่ากลัวกว่าผีจริงๆ
“อ้าวนิ่งเลย แล้วสรุปหนูกลัวอะไร? ไม่เห็นตอบ” เรายังคงนิ่งไม่ได้ตอบอะไร แค่ชี้ไปที่ท่อนเอ็นของพี่เขา
“กลัวมันทำไม ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวเลย...” พูดจบพี่ยักษ์ก็ลุกขึ้นยืน
“อ่ะ หนูลองจับดูสิ ดูสิว่าตอนนี้มันทำอะไรหนูได้บ้าง” พี่ยักษ์เอามือเราไปจับที่ท่อนเอ็นของเขาที่เวลานี้มันยังไม่ได้แข็งตัวมากเท่าไหร่นัก
“เห็นมั้ยนุ่มนิ่มน่ารักจะตาย จะไปทำอะไรใครได้ หืออออ” พี่ยักษ์ยิ้มให้เรา
“แต่เมื่อตอนเที่ยงมันทำให้ผมเจ็บนี่ฮะ”
“ฮ่า อันนี้ก็เถียงไม่ได้... ผมขอยอมรับผิดแต่โดยดีคร้าบบบบ” พี่ยักษ์พูดจบก็ยกมือขึ้นเหนือหัวทั้งสองข้างเหมือนคนร้ายที่เวลาจะมอบตัวกับตำรวจแต่ว่านี่เป็นครั้งแรกเลยที่พี่เขาพูดแทนตัวว่าผม และครับกับเรา เรารู้สึกใจเต้นแรง...มันรู้สึกว่าพี่เขาดูน่ารักมากๆ {:6_181:}
“ถ้างั้นทำผิดก็ต้องโดนลงโทษใช่มั้ยฮะ?” เราถามก่อนจะเริ่มจับท่อนเอ็นของพี่เขาแน่นขึ้น
“เอ่อ...อ่า...ก็ใช่จ้ะ ทำไมเหรอ?”
“งั้นผมลงโทษมันได้ใช่มั้ย?” เราเริ่มบีบมันให้แรงขึ้นอีก
“คือ...เอ่อ...หนูจะทำอะไร? พี่ยอมแล้วววว” เราบีบและขย้ำมันให้แรงขึ้นกว่าเดิม เพราะนึกถึงเมื่อตอนเที่ยงตอนที่พี่ยักษ์ทำกับเรา ที่พี่เขาบีบขยี้หน้าอกและดูดหัวนมเราแรงมาก จนเจ็บไปหมด จนตอนนี้ก็ยังไม่หายเจ็บ
เรารู้สึกได้ว่าคราวนี้ท่อนเอ็นของเขามันพองตัวขึ้นจนใหญ่และยาวขึ้นกว่าเดิม
“พี่ยักษ์เจ็บมั้ยฮะ?”เราเงยหน้ามองพี่เขาด้วยสีหน้าจริงจัง
“จะ...เจ็บนิดหน่อยจ้ะ...”
“ก็ผมทำโทษพี่ไง พี่ก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา” เราพูดเลียนแบบเขาเมื่อตอนเที่ยง พร้อมกับบีบมันให้แรงขึ้นอีก
“แหะๆ “ พี่ยักษ์ยิ้มแหยๆ
เรายืนสูดลมหายใจเข้าช้าๆ ก่อนจะเอาปากไปดูดตรงหัวโคนนั่น
“ซี๊ดดดดดดดดด อ่าาาาาาาาาา“ พี่ยักษ์ซี๊ดปาก และส่งเสียงครางในลำคอ
คราวนี้เราพยายามอ้าปากให้กว้าง เพื่อที่จะครอบปากให้ได้ทั้งหมดและดูดมันให้แรงขึ้นกว่าเดิมในหัวพยายามนึกว่าตัวเองกำลังดูดจุกขวดนมอยู่ยังไงอย่างงั้น
“อั๊กกกกกก อ๊ากกกกกกก อ่าาาาาา อ้าาาาา” พี่ยักษ์ส่งเสียงครางดังมากขึ้นกว่าเดิมตอนนี้พี่เขาถอยหลังไปจนสะโพกของเขาติดกับโอ่งที่อยู่ด้านหลัง มือของพี่เขาเกาะเกร็งไว้ที่ขอบปากโอ่งทั้งสองข้าง
เราใช้ทั้งสองมือบีบท่อนเอ็นนั้นให้แรงขึ้นอีก เพราะนึกถึงตอนที่พี่เขาบีบและขยี้หน้าอกเราพี่เขาก็ทำแบบนี้
“อ้าาาา อึก อ่าาาาา อาาา อาาาาาาา” เราเงยหน้ามองพี่ยักษ์เขาหอบหายใจดัง และส่งเสียงร้องครางอยู่ตลอดเวลา
“ยัง...โกรธพี่อยู่หรอ...ซี๊ดดด”พี่ยักษ์เอามือมาลูบหัวเรา แล้วเหมือนจะพยายามดึงหัวเราออกจากท่อนเอ็นของเขา
แต่เราไม่ยอม เราใช้ฟันขบกัดบริเวณหัวโคนของเขาไว้
“อั๊กกกกกก! อ่าาาาาา ซี๊ดดด เจ็บๆๆๆ” พี่ยักษ์รีบปล่อยมือจากหัวเราทันที และเอามือไปวางไว้ตรงขอบโอ่งเหมือนเดิม
เราเริ่มขยับมือมาใกล้กับตรงหัวโคนมากขึ้น แล้วบีบให้แรงที่สุด จินตนาการไปว่าตัวเองกำลังบีบคองูเหลือมอยู่
“อ้าาาาาา ซี๊ดดดดดดด พี่จะ...ไม่ไหว...แล้ว” พี่ยักษ์พูดออกมาผสมกับเสียงครางดูเหมือนพี่เขาทรมานมาก ก็รู้สึกสงสารนะแต่เราอยากให้เขารู้ว่าเวลาที่เราเจ็บแล้วเขาไม่ฟังมันเป็นยังไง
เราเริ่มดูดให้แรงขึ้นกว่าเดิม แต่ก็กะว่าจะปล่อยแล้วละเพราะเราเองก็เริ่มเมื่อยปากแล้วเหมือนกัน
“พี่...ไม่...ไหว...แล้ว...อ๊ากกกกกกกกกกกกกก” แต่ทันใดนั้นพี่ยักษ์ก็เอามือมาจับล็อคที่หัวเราไว้ จนหัวท่อนเอ็นของเขามันชนกับเพดานปากของเราตัวของพี่เขากระตุกสองสามที ตอนนั้นเองที่เรารู้สึกว่ามีของเหลวอุ่นๆกำลังไหลลงคอ...ตาเบิกโพลง เพราะว่านี่มันคือรสชาติของนมข้นของพี่ยักษ์!
เรารีบถอนปากออกแล้ว สำลักมันออกมา
“แค่กๆ แค่ก”
“เข้าไปในคอหรอ? พี่ขอโทษนะ” พี่ยักษ์เดินมาลูบหลังให้เรา
“ทำไมถึงมีนมข้นไหลออกมาอ่ะพี่ยักษ์!”เราหันหน้าไปถามตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าน้ำตามันคลอเบ้าอีกแล้ว
“เอ้า! แล้วหนูดูดมันทำไมล่ะ?!!” พี่ยักษ์ทำหน้างุนงงแล้วถามกลับ
“ก็อยากให้พี่ยักษ์เจ็บบ้าง เหมือนที่ทำกับผม ที่พี่ยักษ์บีบหน้าอกดูดนมผม... ผมยังเจ็บมากเลย...” เราพูดพร้อมกับน้ำตาเริ่มจะไหลอีกแล้ว
“โอ๋ๆ ยังไม่หายโกรธหรอเนี้ย”พี่ยักษ์ลูบหัวเราเบาๆ
“ได้ทำโทษพี่คืนแล้วนี่ สบายใจรึยัง? หือ” พี่เขายิ้มให้
“แต่...ทำไมพี่ยักษ์ทำเหมือนไม่ค่อยเจ็บ...” เราเช็ดน้ำตาแล้วหันไปมองหน้าเขา
“เอ่อ...คือมันก็เจ็บ...นิดๆ แต่ว่า...” พี่ยักษ์ยิ้มแหย แล้วยกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ
“เอาเป็นว่าหนูก็ลงโทษพี่แล้วไง ถือว่าเราหายกันนะ ม่ะ... ดีกันๆ” พี่ยักษ์เอายกนิ้วก้อยของเขาขึ้นมา
เรายอมเอานิ้วก้อยไปเกี่ยว แต่สีหน้ายังบูดๆ อยู่ คงเพราะตอนแรกเราคิดว่าถ้าเราทำรุนแรงคืนบ้างพี่เขาจะเจ็บจนดิ้นทุรนทุรายกว่านี้ซะอีก...
“ถ้าหนูยังโกรธอยู่ งั้นคืนนี้พี่จะให้หนูทำโทษพี่อีกก็ได้นะ ทำจนกว่าจะพอใจเลยเอา!”
“ไม่เอาแล้ว!!”
“อ้าวว ทำไมล่ะ ฮ่า” พี่ยักษ์ขยี้หัวเราหัวเราะชอบใจใหญ่
ตึกๆๆ--ตึกๆๆๆ—ตึกๆๆๆๆ
เสียงมอเตอร์ไซค์ที่คุ้นเคย กำลังวิ่งเข้ามาในบริเวณบ้าน...
“ไอ้ยักษ์โว้ยยยยยย แดกเบียร์กัน!”ทันทีเสียงรถมอเตอร์ไซค์ดับลง ก็ได้ยินเสียงพี่เมฆตะโกนเรียกหาพี่ยักษ์ทันที
“บ๊ะ! ไอ้ห่านี่...มันมาอีกแล้วโว้ย!!”พี่ยักษ์บ่นอุบ พร้อมกับรีบพาเราอาบน้ำอาบท่าให้เสร็จ
ตอนนั้นเรารู้สึกว่าอย่างน้อยก็ดีนะที่พี่เมฆมาช้า เพราะถ้ามาเร็วกว่านี้พี่ยักษ์ก็จะต้องโดนช่วยไว้เหมือนเราเมื่อตอนเที่ยงแน่ๆ !
หนูน้อยไร้เดียงสา โอ้ยยยหนูเอ็นดูอ่าา หรือดูเอ็นนะ??? ขอบคุณครับ เด็กน้อยโดนหลอกซะแล้ว 555 {:7_295:} ขอบคุณมากครับผม ยักษ์ใหญ่น่ารัก เด็กน้อยๆขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ Congratulations ขอบคุณครับ
ขอบคุนครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณครับ เมื่อไหร่ตะโต สุดยอด ขอบคุณครับ สนุกมาก จะโดนพี่อีกคนทำอะไรไหมน้า