เรื่องเสียวๆของคน(บังเอิญ)ชอบโชว์ 5
วันนี้ที่ทำงานมีจัดงานประชุมให้กับลูกค้า จำนวน500คนถือว่าเป็นงานที่ใหญ่และสำคัญงานนึงเลย
แต่วันนี้เบลล์ต้องขอลาหยุดโดยอ้างว่าป่วยตามที่บีสั่งไว้
เบลล์ใส่ชุดทำงานตามปกติออกจากบ้าน ชุดชั้นในใส่ไปตามปกติ คิดในใจว่าทำไมพี่บีต้องให้เราไปใส่ชุดมาสคอตด้วยนะ แต่ก็ดีเหมือนกันงานง่ายๆแค่นี้
ก่อนที่เบลล์จะออกจากบ้านก็มีไลน์มาจากชายปริศนา
"วันนี้มาทำงานเอาของเล่นมาด้วยนะ แล้วเปิดเครื่องไว้ใส่ทั้งวันล่ะ ห้ามถอดออก"
เบลล์เห็นข้อความก็นึกขึ้นมาได้ว่าหรือพี่บีจะเป็นชายปริศนาคนนั้น ในใจก็เริ่มร้อนรน ไม่ว่าจะใช่หรือไม่ คนนึงก็บอกให้เราลาป่วยแล้วไปใส่ชุดมาสคอต คนนึงบอกให้เราใส่ไข่สั่นทั้งวัน อะไรกันเนี่ย เอาก็เอา ว่าแล้วเบลล์ก็หยิบของเล่นขึ้นมาใส่ไปในร่องก่อนจะออกจากบ้าน
เบลล์ไปถึงแต่เช้าเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าลาป่วยแต่มาที่ทำงาน พอไปถึงก็เจอพี่บีถือชุดมาสคอตรออยู่
"มาแล้วหรอ น้องเบลล์ นี่ชุดมาสคอต เปลี่ยนชุดสิ"
"ค่ะ "เบลล์รับชุดมากำลังจะสวม
"ถอดชุดออกก่อนสิ ใส่แต่มาสคอตก็พอ"
เบลล์ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจ
"นี่มันงานใหญ่นะพี่บี เกิดมีคนรู้ขึ้นมาจะเสียชื่อไปทั้งบริษัทนะ"
"เบลล์จะปฏิเสธพี่อีกแล้วหรอ วันนั้นที่เบลล์ช่วยตัวเองริมถนน พี่ถ่ายคลิปไว้ด้วยนะ" เบลล์ได้ยินอย่างนั้นก็หน้าเสียขึ้นมาทันที ไม่นึกว่าพี่บีจะเป็นคนแบบนี้ จึงจำใจต้องรับชุดมาเปลี่ยน
พอเบลล์ถอดชุดออก เพื่อจะใส่มาสคอต พี่บีทำท่าตกใจเล็กน้อยที่เห็นมีไข่สั่นโผล่ออกมาจากรูของเบลล์ ทำให้เบลล์ยิ่งสับสน ว่าเจ้าของไข่สั่นจะเป็นพี่บีรึเปล่า เพราะพี่บีพูดขึ้นมา
"โห น้องเบลล์เอาของเล่นมาเล่นอีกแล้วหรอ ติดใจหรอจ๊ะ"
เบลล์ไม่ตอบแต่ใส่ชุดมาสคอตต่อ
หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเริ่มงานแขกทยอยเข้ามาในบริเวณห้องประชุม
ในระหว่างที่เบลล์ทำหน้าที่แจกขนมให้กับแขก จู่ๆไข่สั่นก็ทำงานขึ้นมา ทำให้เบลล์แทบจะทำงานต่อไม่ไหว แต่ก็ต้องฝืนกลั้นความเสียวไว้
"อ๊า ซี๊ด เสียวจัง "
พี่หมีเป็นอะไรรึเปล่า ดูสั่นๆ
แขกที่มาร่วมงานเห็นความผิดปกติจึงเข้ามาถาม เบลล์ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไร ใส่ชุดหมีอยู่จะดึงไข่สั่นออกเป็นไปไม่ได้เลย
แขกบางคนก็เข้ามากอด มาขอถ่ายรูปกับชุดมาสคอตหมี จากตอนแรกก็ไม่รู้สึกอะไรเท่าไร พอไข่สั่นทำงานบวกกับคนมากมายที่มารุมล้อม ยิ่งทำให้เบลล์เสียวมากขึ้น ทุกคนต่างก็ยิ้มแย้ม เข้ามาคุย มาถ่ายรูป หารู้ไม่ว่าคนที่ใส่ชุดหมีอยู่ต่อหน้าทุกคนนั้นร่างกายเปลือยเปล่า และในร่องสวาทยังมีไข่สั่นที่ทำงานอยู่ตลอด ยิ่งคิดเบลล์ก็ยิ่งเสียว จนน้ำเงี่ยนไหลลงมาตามขาอ่อน
เบลล์แทบจะยืนไม่ไหว แต่ก็ยังมีแขกเข้ามาถ่ายรูปด้วยไม่ขาดสาย
"ขอเชิญทุกคนเข้าห้องประชุมได้แล้วครับ หมดเวลาพักแล้ว"เสียงประกาศออกลำโพง เหมือนเสียงสวรรค์ ทุกคนเข้าห้องประชุมไปจนหมด
แนนซึ่งเป็นเพื่อนเบลล์ก็เดินเข้ามาหา
"น้องไปพักได้แล้ว มีห้องพักอยู่ด้านข้าง แล้วตอนบ่ายค่อยมาใหม่นะ"
แนนซึ่งไม่รู้ว่าเบลล์อยู่ในชุดตุ๊กตาหมีเอ่ยขึ้น พร้อมกับชี้ไปที่ห้องรับรองด้านข้างห้องประชุม
"อ่อ ก่อนไปเดี๋ยวมาถ่ายรูปกับพวกพี่ก่อนนะ"
แล้วแนนก็เรียกคนในแผนกเพื่อมาถ่ายรูปกับชุดตุ๊กตาหมีเป็นที่ระลึก จังหวะนั้นไข่สั่นทำงานแรงขึ้นมาอีก แล้วทุกคนในแผนกที่เบลล์รู้จักดีก็เดินเข้ามาถ่ายรูปด้วย โดยไม่มีใครรู้เลยว่าคนที่อยู่ในชุดตุ๊กตานั้นคือเบลล์ที่อยู่ในสภาพเปลือย ยกเว้นพี่บี นั่นยิ่งทำให้เบลล์รู้สึกตื่นเต้นยิ่งขึ้นไปอีก
"อื๊ออ.." เบลล์ถึงจุดสุดยอดอีกครั้งในวงล้อมของเพื่อนที่ทำงาน น้ำไหลพรูออกมา เบลล์ทรุดตัวลงนั่งเพราะความเสียวที่เกิดขึ้นทำให้ขาอ่อนแรงไม่สามารถจะยืนอยู่ได้
"น้องเป็นอะไร"แนนถาม
แต่เบลล์ไม่กล้าตอบเพราะกลัวแนนจะจำเสียงเบลล์ได้ ได้แต่ส่ายหัวและฝืนลุกยืนขึ้น ดีที่ชุดค่อนข้างหนาและกันน้ำทำให้น้ำไม่ไหลออกมาให้เห็น แต่น้ำใสๆไหลท่วมหว่างขาของแนนทั้ง2ข้าง หลังจากนั้นเบลล์ถึงได้ไปพัก
พอเข้าไปในห้องพัก เบลล์กลับเจอฟ้า เพื่อนร่วมงาน ที่เข้ามานั่งในห้องเหมือนกัน ทำให้เบลล์ไม่กล้าถอดชุดหมีออก จนฟ้าแปลกใจ
"น้อง เวลาพักถอดชุดออกสิ"ฟ้าบอก
แต่เบลล์ทำได้เพียงส่ายหน้าและนั่งนิ่ง เพราะจะให้เพื่อนร่วมงานรู้ไม่ได้ว่าเป็นเบลล์
ดีที่ไข่สั่นหยุดทำงานแล้ว พอถึงช่วงบ่ายเบลล์เริ่มหิวข้าวแต่ก็ไม่สามารถถอดหัวหมีออกได้ ได้แต่อดทนกับความหิว และไปทำงานต่อในช่วงบ่าย ซึ่งไข่สั่นก็ดูจะรู้เวลาเป็นอย่างดี ทันทีที่แขกออกมาพักเบรก และเบลล์ต้องอยู่ต่อหน้าคนมากมาย ไข่สั่นก็ทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง
หลังจากผ่านช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้น ก็ได้เวลาเลิกงาน
"พี่บีอยู่ไหน เบลล์จะกลับบ้านแล้ว"เบลล์โทรหาบีด้วยความเหนื่อยอ่อน
"พี่อยู่ห้องประชุม2 เข้ามาสิ"
เบลล์เดินเข้าไปในห้องประชุม2 ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว มีก็แต่พี่บีที่นั่งรอออยู่ พร้อมทั้งข้าวและน้ำที่พี่บีเตรียมไว้ให้
"กินข้าวก่อนสิ ทั้งวันไม่ได้กินอะไรเลย น่าจะหิว"
เบลล์ซึ่งไม่ได้กินอะไรเลย เพราะไปทางไหนก็มีแต่คนรู้จัก รีบถอดหัวตุ๊กตาออก หวังจะกินข้าวและน้ำที่อยู่ตรงหน้าเพื่อประทังอาการหิว
"ถอดชุดออกด้วยสิ ใส่มาทั้งวันอึดอัดแย่"
เบลล์ได้ยินอย่างนั้นก็คิดว่าเดี๋ยวพี่บีคงจะคืนชุดให้ก่อนกินข้าว
"ชุดหนูละพี่บี"
"กินข้าว กินน้ำก่อนเถอะ อดมาทั้งวัน"
เบลล์ซึ่งแม้จะเขินอายแต่ด้วยความหิวจึงรีบดื่มน้ำและกินข้าวที่พี่บีเตรียมไว้ทั้งๆที่เปลือยกายล่อนจ้อน
เป็นมื้อแรกเลยที่เบลล์แก้ผ้ากินข้าวแถมยังต่อหน้าผู้ชายที่เธอรู้จักดีอีก
หลังจากการอดน้ำ อดอาหารมาทั้งวัน เธอรีบทานอย่างรวดเร็ว
"เบลล์รู้ใช่มั้ยว่างานประชุมพรุ่งนี้มีอีกวันนึง" พี่บีถามขึ้นมา
"ใช่ค่ะ หนูไม่ใส่ชุดมาสคอตแล้วนะ กินน้ำยังไม่ได้เลย หนูขอร้องนะพี่บี"
"ได้สิ พรุ่งนี้ให้คนที่เราจ้างมาใส่ไปน่ะแหละ เบลล์ไม่ต้องใส่แล้ว ไม่ต้องใส่อะ.."
วันนี้เป็นวันที่2ของการประชุมที่มีลูกค้าเข้าร่วมงาน500คน เป็นงานเปิดตัวสินค้ายี่ห้อหนึ่ง
"ขอเชิญทุกท่านพบกับการเปิดตัวสินค้าใหม่ของเรา ณ บัดนี้"
เสียงลำโพงกระหึ่มห้องประชุม พร้อมกับเสียงปรบมือเกรียวกราว
"อือ เสียงอะไรน่ะ"เบลล์ซึ่งอยู่ในอาการงัวเงีย เพิ่งตื่นจากเสียงดังที่รบกวนการนอนของเธอ พอเบลล์ลืมตาตื่นมา ความง่วงหายไปเป็นปลิดทิ้ง เบลล์เผลอร้องออกมา
"ว้าย ทำไมเรามาอยู่ที่นี่" ดีที่เสียงเอฟเฟกต์ในห้องประชุมกลบเสียงร้องของเธอจนหมด สิ่งที่ทำให้เธอตกใจมาก เพราะตอนนี้เธออยู่บนเวทีในห้องประชุม ต่อหน้าผู้คนทั้งห้อง ทุกสายตาจดจ้องมาที่เวที ซึ่งเบลล์ยืนอยู่เบลล์ถูกมัดติดกับเสาที่ใช้แขวนม่าน ทำให้สามารถที่จะหลับทั้งยืนในคืนที่ผ่านมาได้ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจแทบสิ้นสติไม่ใช่การมาอยู่บนเวที โดยไม่รู้ตัว แต่เป็นการที่เบลล์ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นเดียว สิ่งที่ปกปิดเธออยู่จากสายตาผู้คนหลายร้อยคนในห้องมีเพียงผ้าม่านสีขาวบางๆเท่านั้น คนข้างล่างซึ่งอยู่ห่างออกไปคงไม่สามารถมองทะลุมาได้ แต่เบลล์ซึ่งอยู่ชิดม่าน สามารถที่จะมองทะลุลงไปเห็นผู้คนมากมายที่กำลังมองมาที่เวทีเพื่อชมสินค้าตัวใหม่ที่อยู่ใกล้ๆเบลล์
เบลล์ตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เมื่อวานสิ่งที่จำได้คือกำลังกินข้าวที่พี่บีเตรียมมาให้ หรือว่าเธอจะโดนวางยาซะแล้ว
หลังจากสินค้าตัวใหม่เปิดตัว เสียงในห้องประชุมก็เงียบลง แต่กลับมีเสียงนึงดังขึ้น คือของเล่นชิ้นเล็กที่ยังคาอยู่ในร่องของเธอ
"อ๊าาา"ไข่สั่นสั่นขึ้นมาอย่างแรง ทำเธอแทบหลุดเสียงออกมา แต่ด้วยสถานะของเธอ เธอต้องกลั้นเสียงไว้
ในใจตอนนี้เบลล์ตื่นเต้นที่สุดในชีวิตจนแทบหัวใจวายให้ได้ เธอยืนเปลือยกายอยู่บนเวทีพร้อมกับไข่สั่นที่กระตุ้นจุดเสียวของเธออย่างแรง มีเพียงผ้าม่านสีขาวบางที่ปิดตัวเธอเอาไว้จากผู้ชมกว่า500คนเบื้องล่าง
ถ้าเธอหลุดเสียงมาหรืแขยับตัวไม่ดีล่ะ ถ้าผ้าม่านบางจนคนข้างล่างมองเห็นล่ะ ความรู้สึกของเธอตอนนี้เหมือนยืนเปลือยกายโชว์คนมากมายที่อยู่ข้างหน้าพร้อมกับไข่สั่นในร่องหีของเธอ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว แต่ในความกลัวนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความเสียวที่เธอไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต เธอค่อยๆดึงไข่สั่นออกจากร่องหีและปลดเชือกที่มัดเธอไว้กับเสาเพราะเชือกมัดตัวไว้ ไม่ได้มัดแขนของเบลล์ แต่เชือกที่หลุดออกไม่ได้ทำให้รู้สึกเป็นอิสระเลยแม้แต่นิดเดียว
เบลล์เหลือบเห็นที่เท้าของเธอมีโทรศัพท์วางไว้อยู่ จึงค่อยๆย่อตัวลงไปหยิบขึ้นมา
"เบลล์อยู่ไหน ทำไมเมื่อวานไม่เจอ"
ไลน์แจ้งเตือนจากชายปริศนาปรากฎอยู่
"เอาไข่สั่นออกทำไมผมรู้นะ ที่ไข่สั่นมีระบบแจ้งเตือนอยู่ เอาใส่กลับเข้าไปเดี๋ยวนี้"
"เมื่อวานกับวันนี้ฉันลาป่วย ไม่ค่อยสบาย"เบลล์ไม่กล้าบอกความจริงว่าซ่อนอยู่หลังม่าน
"ถ้าอยู่บ้านจริงก็ต้องใช้ไข่สั่นได้สิ ยัดมันลงไปเดี๋ยวนี้"
เบลล์ลังเลอยู่พักใหญ่แต่ก็ตัดสินใจไม่ใส่มันกลับเข้าไป เพราะถ้าใส่มันกลับเข้าไปเบลล์ต้องทนไม่ไหวแน่ และถ้าเผลอหลุดเสียง หรือถึงจุดสุดยอดกลางเวที คนในห้องประชุมอาจจะเห็นได้ มันน่าอายเกินกว่าที่เบลล์จะรับมันได้ อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด ถึงคลิปที่เบลล์ช่วยตัวเองจะหลุดไป ก็ยังดีกว่าเปลือยกายให้คนทั้งห้องประชุมเห็นแน่ ไม่ต้องพูดถึงไข่สั่น แค่ต้องมายืนเปลือยกายอยู่บนวทีแบบนี้เบลล์ก็ตื่นเต้นแทบแย่แล้ว
"เป็นไงบ้างเบลล์ วันนี้ตื่นเต้นดีมั้ย"พี่บีทักไลน์มา
"ไอบ้า ไอโรคจิต แกทำแบบนี้ได้ยังไง มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ จับเบลล์มาอยู่บนเวทีแบบนี้ ถ้าคนเห็นล่ะ จะทำยังไง "เบลล์พิมพ์กลับไปด้วยความโมโห
"ถ้าพี่ไม่บอกใครก็ไม่มีใครรู้หรอก ด่าพี่อย่างนี้ อยากให้พี่บอกพิธีกรให้ไปลองแหวกม่านออกใช่มั้ยล่ะ"
เบลล์กลัวขึ้นมาทันที
"อย่านะพี่บี เบลล์กลัวแล้ว"
ตึ๊ง มีไลน์แจ้งเตือนมาอีกครั้ง เป็นในกลุ่มไลน์ของที่ทำงาน ที่ทุกคนในที่ทำงานเบลล์อยู่ในกลุ่มนั้น เบลล์แทบช็อกเพราะมันคือคลิปที่เบลล์ช่วยตัวเองในห้องประชุม แต่ถูกเซ็นเซอร์หน้าไว้อยู่ ซึ่งถูกส่งมาจากชายปริศนาที่เข้าไปอยู่ในกลุ่มตอนไหนไม่รู้
เท่านั้นแหละ ชายปริศนาถูกเตะออกจากกลุ่มในทันที แต่คบิปไม่สามารถลบออกได้ ทุกคนต่างตกใจกับคลิปที่ถูกส่งมา ข้อความเด้งรัวๆ ต่างประหลาดใจว่าใครคือบุคคลในคลิปนั้น แต่เบลล์รู้ดีว่านั่นคือเบลล์เอง
เบลล์แทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มะนเอาจริงหรือนี่ ร่างกายเบลล์ที่เปลือยเผล่าและกำลังช่วยตัวเองด้วยความกระสันถูกทุกคนในที่ทำงานเห็นแล้ว
"ผมเตือนแล้วใช่มั้ย คลิปต่อไปจะไม่เซ็นเซอร์หน้าแล้วนะ ตอนนี้เบลล์รู้ใช่มั้ยว่าต้องทำยังไง"
ด้วยความตกใจกลัวเธอตัดสินใจค่อยๆใส่ไข่สั่นเข้าไปในร่องสวาทของเธออีกครั้ง
"ดีมาก แค่นี้เอง ผมรู้ว่าเบลล์ทนได้"
แสดงว่าเครื่องนี้มันมีเซ็นเซอร์ที่ทำให้รู้เวลาใส่ไปจริงๆสินะ
ไข่สั่นเริ่มทำงานอีกครั้ง
"อื๊อ อือ" เบลล์พยายามกลั้นเสียงไว้เต็มที่ พยายามไม่ให้พิธีกรที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เอื้อมมือได้ยินเสียงครางของเธอ ขาเธอเริ่มสั่นเกร็ง ปกติก็ไข่สั่นก็เสียวอยู่แล้ว พอมาอยู่บนเวทีอย่างนี้ยอ่งทวีคูณความเสียวไปหลายสิบเท่า เบลล์อยากจะหาอะไรเกาะไว้เพื่อพยุงตัวไม่ให้ล้มลง แต่ก็มีเพียงม่านเท่านั้นซึ่งหากเกาะไว้อาจจะดึงให้มันร่วงหล่นลงมาได้
เบลล์พยายามฝืนตัวเองเต็มที่ แต่ด้วยความเสียวกับความตื่นเต้นทำให้น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจากรูสวาทของเธอ ขาแทบจะหมดแรง แต่ล้มตอนนี้ไม่ได้ ทำได้เพียงยืนนิ่ง
"อืออ.."เบลล์ครางในลำคอ กลั้นเสียงแห่งความเสียว
"อ๊าา"น้ำแห่งความเสียวของเบลล์ทะลักออกมาจนได้หลังจากที่กลั้นไว้นาน จนท่วมหว่างขาและเปียกแฉะม่านที่บังตัวเบลล์เอาไว้
ดีที่ตอนเบลล์เผลอส่งเสียงร้องออกมา เสียงในห้องประชุมดังขึ้นมากลบเสียงของเบลล์ไว้
แต่โชคร้ายมาเยือน เมื่อพิธีกรบนเวทีและแขกบางคนสังเกตุเห็นน้ำที่เปียกผ้าม่าน
พิธีกรชะงักชั่วขณะและหยุดพูดก่อนที่จะค่อยๆเดินมาทางเบลล์
้เบลล์เห็นสิ่งที่้กิดขึ้น
วินาทีนั้นเบลล์สิ้นหวังแล้ว พิธีกรกำลังเดินมาใกล้ๆ แล้วต้องเห็นเบลล์แน่ เขาคงเปิดม่านออกเพื่อดูความผิดปกติ และเบลล์จะต้องเปิดเผยทุกสัดส่วนของร่างกายให้คนหลายร้อยคนได้เห็นแบบจะๆ แขกทั้งห้องจะทำหน้ายังไง จะเกิดอะไรขึ้นกับบริษัทและชื่อเสียงของเบลล์ต่อจากนี้ เบลล์ได้แต่ยืนนิ่ง หลับตาปี๋ ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนรอรับชะตากรรมจากนี้ไป
พิธีกรเดินเข้ามาจนจะถึงตัวเบลล์แล้ว
พิธีกรบนเวทียื่นมือมาที่ม่าน
"น้ำแอร์น่าจะหยดน่ะครับ แอร์ที่นี่เย็นจริงๆ"
พิธีกรชักมือกลับ หลังจากพูดเสร็จ
คนทั้งห้องหัวเราะกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่น้ำแอร์หยดลงมาเปียกม่าน จนทำให้พิธีกรชะงัก
หารู้ไม่ว่าน้ำที่เปียกแฉะไม่ใช่น้ำแอร์หยด แต่เป็นน้ำแห่งความเสียวซ่านที่ไหลออกมาจากร่องสวาทของเบลล์
เบลล์ค่อยๆลืมตาขึ้น ไข่สั่นหยุดทำงาน
เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าอะไรเพิ่งเกิดขึ้น นึกว่าชีวิตของเธอจะจบสิ้นแล้วเสียอีก
เบลล์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก็ยังคงต้องยืนกลั้นความเสียว ความตื่นเต้นอยู่แบบนั้นจนงานจบ
แขกทั้งหมดที่มาร่วมงานทยอยละกออกจากห้องไป เหลือแต่ทีมงานที่บริษัทเบลล์ที่รอเก็บของ
"เดี๋ยวเราต้องเก็บเวที เก็บม่านออกเพื่อเซ็ทงานของวันต่อไปเลยนะ"ทีมเก็บรื้อุอนสถานที่พูดสั่งทีมงาน
เบลล์ตกใจมากที่ม่านจะถูกรื้อออก คราวนี้ทุกคนในทีมรื้อถอนจะเจอเบลล์เข้าแล้ว เบลล์จะบอกพวกเขายังไงดี
"วันนี้ยังไม่ต้องเก็บอะไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเก็บ งานใหญ่เพิ่งผ่านไป เราไปฉลองกันดีกว่า" เสียงแนนดังขึ้น สั่งทีมรื้อถอน
เหมือนเสียงสวรรค์มาโปรด ในใจเบลล์นึกขอบคุณแนนจริงๆ
พอทีมงานในบริษัททุกคนออกไป เบลล์ขาทรุดลงทันที หลังจากยืนทนความตื่นเต้นมาตลอด10ชั่วโมง แขน ขาอ่อนแรงไปหมด เบลล์ร้องไห้โฮกับสิ่งที่้เกิดขึ้น มันมากเกินไปจริงๆ ที่ต้องมาเปลือยกาย อยู่แบบนี้ เวลาผ่านไปสักระยะ จึงนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรหาพี่บี ตัวต้นเหตุในเรื่องนี้ เพื่อเอาเสื้อผ้าคืน แต่กลับไม่รับสาย ไม่ว่าเบลล์จะโทรหาสักเท่าไร หลังจากโทรหาจนแบตแนนจะหมด แนนจึงจำใจ หาทางอื่นแทนเพื่อจะหาเสื้อผ้ากลับบ้าน
ห้องยูนิฟอร์มก็ปิดแล้ว แนนอับจนหนทาง ตัดสินใจดึงผ้าม่านสีขาวบางที่ปกปิดร่างกายเบลล์มาทั้งวันลงมา แล้วนำมาห่อตัวไว้ให้ดูเหมือนเสื้อผ้าที่สุด แล้วเบลล์ก็เดินขึ้นไปที่ห้องเก็บของที่เบลล์เก็บกระเป๋าเอาไว้ เพื่อเอากระเป๋าถือและคีย์การ์ดคอนโด
"น้องเบลล์มาทำงานด้วยหรอ แล้วใส่ชุดอะไรเนี่ย แฟชั่นใหม่หรอ"
เบลล์เจอพี่ที่ทำงานในแผนกอื่นร้องทัก
"ใช่ค่ะ แฟชั่นใหม่ เบลล์เพิ่งสั่งซื้อมา"เบลล์โกหกหน้าตาย
พี่เขาทำหน้าแปลกใจไม่คิดว่าจะมีแฟชั่นแบบนี้ที่้เหมือนเอาผ้าผืนยาวๆมาห่อตัวไว้ แต่ก็ไม่มีอะไรจะพูดต่อ ได้แต่มองตามด้วยความหื่นกระหาย
เบลล์เอากระเป๋ากับคีย์การ์ดเสร็จแล้วก็เดินไปเรียกแท็กซี่กลับบ้าน ซึ่งแท็กซี่ก็คอยมองมาที่เบลล์ผ่านกระจกมองหลังมาตลอด
เบลล์กลับเข้าห้องได้ก็ทิ้งตัวลงด้วยความอ่อนแรง ไม่เคยรู้สึกตื่นเต้น และเสียวเท่านี้มาก่อนในชีวิต
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากๆครับ มาสคอตที่รัก สุดยอด อ่า ขอบคุณครับ ชอบคับ สนุกมากๆอยากให้มาต่อด้วยครับ ชอบมากๆแนวนี้ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากเลยครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]