ศิลามณี ตอนที่ 1
นิยายนี้เขียนจากจินตนาการ ชื่อเมือง ตัวละคร เป็นเพียงการสมมติเท่านั้นณ แคว้นหลานซางเจียงยังมีเมืองอันอุดมสมบูรณ์ด้วยแม่น้ำสายสำคัญที่หล่อเลี้ยงทุกสรรพชีวิตกอบกับ
ยังมีองค์ฮ่องเต้หลิวถังที่ปกครองประชาราษฎร์อย่างเป็นธรรมใส่ใจประชาชนดังคนในครอบครัว แต่ถึงบ้าน
เมืองจะมีความสุขมากเพียงใด แต่ฮ่องเต้ ไทเฮา และฮองเฮา ก็มิได้มีความสุขเสมอไปเพราะพระองค์ล้วน
มีแต่ บุตรสาว หาได้มีบุตรชายได้สืบสกุล ฮองเฮาเหมยเฟ่ย และพระสนมอีก 5 พระนางล้วนทำทุกทางแต่
ก็หาได้มีโอรสไม่
"ไทเฮา จะเสด็จที่ไหนหรือเพคะ"
"จะมาชวนเจ้าทั้ง 6 คนไปขอพรเจ้าแม่กวนอิม ให้ท่านประทานบุตรชายมาให้หลานซางเจียงสักที ข้าอยู่
มานานมากแล้วยังไม่มีหลานชายกับเขาสักที"
"เป็นความบกพร่องของพวกหม่อมฉันเองเพคะไทเฮา"
"อย่ามัวเเต่โทษตัวเองกันเลย นั้นเราทั้งหมดก็ตามเสด็จไทเฮาไปวัดด้วยกันนี้เเหละ"
"เพคะ ฮองเฮา"
เมื่อมาถึงที่วัดเหล่านางกำนัลเเละนางข้าหลวงต่างเตรียมสถานที่ให้ไทเฮา ฮองเฮา และพระสนมได้ไหว้
ขอพรหลังจากไหว้เสร็จ จู่ๆก็มีซินแสมาขอถวายศิลามณีมรกตอันงดงามแก่ไทเฮา
"ขออภัยไทเฮา ข้าน้อยมีของสำคัญจักถวาย"
"ของอันใด"
"นี่พะยะค่ะ"
"ศิลามณีมรกต"
"เจ้าไม่รู้หรือว่าวันนี้ไทเฮามาขอพรกวนอิมประทานบุตรเพื่อขอหลานชาย แต่เจ้าากลับเอาเครื่องประดับ
สตรีมาถวาย"
"ใจเย็นก่อนพระสนม ชินแส ท่านต้องการสื่ออันใด"
ฮองเฮาถามกลับไปยังซินแส ซินแสจึงตอบกลับมาว่า....
"ฮ่องเต้จะได้สตรีอันสูงศักดิ์จากแดนไกลผู้เป็นเจ้าของศิลานี้ นางจะให้โอรสพร้อมกับฮองเฮา ไทเฮาจะมี
หลานชายถึง 2 คน"
"จริงหรือซินเเส นางเป็นใครกัน"
"เป็นพระธิดาแห่งเจ้าเมืองนครทิพย์เวียงฟ้า ซึ่งอยู่ทางใต้ของเราพะยะค่ะ"
"นั้นมันดินแดนแห่งล้านนาสตรีแดนนี้คนลือนามถึงความงาม แล้วข้าจะไม่ได้หลานสาวอีกหรือ"
"หาได้ไม่ ไทเฮาจะได้หลานชาย หลายชายจากพระธิดาเมืองนี้"
ทันทีทีรับศิลามณีมรกตนั้น ไทเฮาก็เร่งกลับวงหลวงเพื่อส่งสารขอเจริญไมตรีและขอพระธิดาแสงฟ้ามาเป็น
พระสนมเอกของฮ่องเต้ พร้อมทั้งสั่งทำเครื่องประดับเพชรอันมีศิลามณีมรกตนี้เป็นตตัวหลัก
ตัดมาที่เมืองนครทิพย์เวียงฟ้า
"ไม่ ข้าเจ้าหาไปเมืองหลานซางเจียงเด็ดขาด จ้าวป้อ จ้าวแม่หารักข้าเจ้าแล้วหรือ"
"แสงฟ้า ลูกคือดวงใจของพ่อกับแม่ มีหรือที่พ่อกับแม่จะไม่รักเจ้า แต่หากเจ้าไม่ไปต้องเกิดศึกลำน้ำของแน่
นอน อย่าลืมนะว่าต้นน้ำของอยู่ที่หลานซานเจียง ปลายน้ำอย่างเราจะลำบากได้"
"แต่ลูกมีคนที่ลูกฮักอยู่แล้ว"
"พ่อรู้ดี แต่บ้านเมืองประชาชนต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว เจ้าอย่าลืมสิแสงฟ้า เจ้าคือขัตติยราชนารีแห่งทิพย์
เวียงฟ้า เจ้าทนเห็นประชาชนต้องตายนองเลือดได้หรือ"
"ถ้ามันจะทำให้ทิพย์เวียงฟ้ารอดศึกลูกก็พร้อมตายที่ต่างแดน แม่ทัพม่านเมฆ ชาตินี้ข้าคงไม่ได้คู่ท่าน ขอท่าน
ดูแลพ่อแม่ข้าด้วย"
"พระเจ้าข้า พระองค์หญิง"
"เอาราชทูต ข้าจะส่งบรรณาการพร้อมพระธิดาไปยังหลานซางเจียง ข้าขอสถาปนาเจ้าหญิงแสงฟ้า ขึ้นเป็น
พระราชธิดาแสงฟ้าราชนารีแห่งทิพย์เวียงฟ้า และขอสถาปนาแม่ทัพม่านเมฆขึ้นเป็นพระลูกหลวงโอรสบุญธรรม
ของข้าเจ้าเวียงฟ้าและเจ้านางแสงดาราพระอัครมเหสีของข้านับจากนี้สืบไป"
ทันทีที่มาถึงหลานซางเจียง ทุกคนต่างอึ้งในความงามของสาวเชื้อสายล้านนาแห่งทิพย์เวียงฟ้าที่งดงามทั้งกริยา
มารยาท จนเป็นที่รักของฮ่องเต้
"ข้าขอเเต่งตั้งพระราชธิดาแสงฟ้าราชนารีแห่งทิพย์เวียงฟ้า ขึ้นเป็นพระสนมกุ้ยเฟย"
"ข้าหายอมไม่ ฮ่องเต้เพค่ะ พวกข้าอยู่กัยมานานยังเป็นแค่ซูเฟย แล้วนี้ฮ่องเต้จะยกกุ้ยเฟยให้นางเลยหรือ
เพคะ่"
"ใช่ นางคือสนมเอกของข้า มีศักดิ์และสิทธิ์ในฝ่ายในเป็นรองก็เเต่ไทเฮาพระพันปีหลวงเท่านั้น"
"แม้แต่หม่อมฉันผู้เป็นฮองเฮา ก็ยังมีสิทธิ์เสมอนางหรือเพค่ะ"
"ถ้าเจ้ามีลูกชายให้ข้าได้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน"
การแต่งตั้งครั้งนี้นำความไม่พอใจมาสู่ฮองเฮาและพระสนมองค์ก่อนทั้ง 5 คนเป็นอย่างมากและไทเฮาก็ยัง
ประทานของรับขวัญนางด้วยสร้อยเพชรศิลามณีมรกตนี้ให้พระนางแสงฟ้า ถึงแม้จะทำอะไรมากไม่ได้แต่
พระนางแสงฟ้ายังไม่วายโดยรังแก จนในที่สุดฮองเฮาและกุ้ยเฟยต่างก็ตั้งครรค์พร้อมกัน และประสูติพระโอรส
ด้วยกันทั้งคู่พระโอรสของฮองเฮาให้นามว่า หลิวหวัง และพระโอรสของกุ้ยเฟยให้นามว่า หลิวเต๋อ
ตำหนักฮองเฮา
"น้องยินดีกับท่านพี่ด้วยเพค่ะ ที่ได้พระโอรส"
"ขอบใจน้อง ๆ ทั้ง 5 เออ แล้วตำหนักบูรพาหละ"
"ได้ลูกชายเหมือนกันเพค่ะ"
"หือ จริอย่างซินแสว่า ไม่ได้การละ"
"ท่านพี่จะเริ่มเเผนเลยไหมเพค่ะ"
"อย่ารอช้า เดี๋ยวฮ่องเต้กับไทเฮาไปถึงตำหนักนั้นจะเสียการ ข้าไม่มีวันให้ลูกนางได้เป็นรัชทายาทแน่นอน"
"เดี๋ยวนะเพค่ะ ก็ลูกของท่านพี่...."
"เจ้านี่ ถึงเป็นแค่ซูเฟยอย่างนี้ไง ข้าเป็นฮองเฮาก็จริงแต่ลูกคนแรกของข้าเป็นหญิง หลิวหวังคือลูกคนที่ 3
ส่วนนางกุ้ยเฟย ท้องแรกก็ได้ลูกชาย ยิ่งเก็บเร็วเท่าไหร่ได้ยิ่งดี"
นางในของไทเฮามาได้ยินและนำความทูลแจ้งไทเฮาถึงจะพิโรธแค่ไหนก็ต้องอดทนเพื่อรักษาชีวิตหลานชาย
และสะใภ้เอาไว้เพื่อไม่ให้เกิดศึก
"ท่านแม่ ฮองเฮาทำแบบนี้ข้าเห็นว่าต้องปลด"
"ปลดไปก็แค่นั้นเจ้าอย่าลืมว่าพ่อนางกุมอำนาจแทนเจ้าอยู่ครึ่งนึง แม่ว่าหาทางให้นางกลับไปทิพย์เวียงฟ้า
เถิด" ทันใดนั้นไทเฮาเเละฮ่องเต้ก็ส่งคนไปพาเจ้านางแสงฟ้าพาหนีกลับเมือง
"หนี หนีเพค่ะเจ้านาง"
"หนีไปไหน คุณท้าว"
"ตำหนักใหญ่กำลังจะส่งคนมากำจัดเจ้านางและพระโอรส ไทเฮาให้คนมาส่งข่าวและเตรียมเรือไวที่ท่าน้ำ"
"แต่ฮ่องเต้และไทเฮายังไม่ได้เห็นหน้าหลิวเต๋อเลยนะ"
"ไม่มีเวลาเเล้วเพค่ะ รีบเถิดเพค่ะ"
และแล้วเจ้านางแสงฟ้าพร้อมนางกำนัลและทหารอารักขาก็พากันหนีตามทางที่เตรียมไว้ เมื่อคนของฮองเฮา
มาถึงก็พบว่าตำหนักบูรพาไม่มีคนอยู่เเล้ว
"อะไรนะ พวกมันไม่อยู่"
"เพค่ะ ไม่มีทั้งคนและของสำคัญ"
"ศิลามณี ศิลามณีเล่า"
"ไม่มีเพค่ะ นางน่าจะเอาติดไปด้วย"
"ไม่............ข้าต้องการศิลานั้น มันต้องเป็นของเหมยฮวยลูกข้า"
"แย่แล้วเพค่ะ ฮองเต้และไทเฮาพร้อมทหารกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้"
"อะไรอีกเนี่ย พวกเจ้าอย่ามีพิรุธเด็ดขาด"
"ถวายพระพรฮ่องเต้ ไทเฮา"
"ไม่ต้องมากพิธี ข้ามานี่ก็เพื่อจะบอกว่าข้าจะะยกเมืองให้พ่อเจ้าปกครองตามที่ตกลง"
"ฮ่องเต้เพค่ะ กุ้ยเฟยหนีไป ฮ่องเต้ทรงทราบหรือยังเพคะ"
"อะไรนะ นางหนีไปไหน แล้วลูกข้า ลูกข้าเล่า"
"ไปหมดทั้งคนทั้งของ ฮ่องเต้เพค่ะ ต้องตามเอาศิลามณีกลับมานะเพค่ะ"
"ได้สิ" ฮ่องเต้ใช้กลอุบายให้ฮองเฮาตายใจเพื่อให้เมียและลูกหนีไปอย่างปลอดภัย
ในไม่ช้าหลังจากที่ฮ่องเต้หลิวถังสละบันลังค์ พ่อของฮ่องเฮาก็ขึ้นครองแคว้นต่อ แต่ก็ไม่นาน
เมื่อชาติวันตกออกล่าอาณานิคม และกำจัดเหล่าราชวงศ์ฮ่องเต้องค์ก่อนและไทเฮาจึงปลอม
เป็นพ่อค้าชาวจีนปิดบังฐานะะจริงของตนเพื่อความอยู่รอด แต่ราชวงศ์ใหม่นี่สิกลับถูกจับกุม
และถูกพวกดัังขอกวาดต้อนไปอยู่ที่รัฐคำตา เมืองหน้าด้านของนครทิพย์เวียงฟ้าที่ดั้งขอยึดไว้ได้
เจ้าเมืองนครทิพย์เวียงฟ้ายอมเสียดินแดนเพื่อนรักษาอาณาจักรของตนและลดตนลงเป็นสามัญชน
เพื่อความอยู่รอด หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไปติดตามได้ในรตอนที่ 2 นะครับ ไม่สนุกอย่าด่านะ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} รอติดตามครับ ขอบคุณครับ รออ่าน ติดตามครับ ขอบคุณ เกริ่นมาพอเป็นเนื้อเรื่องก่อน แล้วค่อยเสียวก็ดีครับ เกริ่นมาพอเป็นเนื้อเรื่องก่อน แล้วค่อยเสียวก็ดีครับ
ขอบคุณครับ OK ไม่เป็นไร รอติดตามครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ
หน้า:
[1]