พี่ยักษ์ที่รัก [6]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Vitamin25 เมื่อ 2022-2-23 04:59"โอ้โห เกาะติดเป็นลูกลิงเลยเว้ยเฮ้ย" พี่เมฆรีบแซวทันทีที่เห็นพี่ยักษ์กำลังอุ้มเราเดินออกมา
พี่ยักษ์ไม่ลืมที่จะห่อตัวเราด้วยผ้าขนหนูอย่างมิดชิด ตั้งแต่คอลงมา ห่อซะเป็นดักแด้เลย...
เราไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ยิ้มอ่อนๆ ให้พี่เมฆก่อนจะทำทีว่ามองไปทางอื่น
"นี่มึงแดกตั้งแต่ตอนนั้น ยังไม่เลิกอีกเหรอ? กลับบ้านกลับช่องไปนอนพักบ้าง ไอ้ห่า" พี่ยักษ์อุ้มเราเดินขึ้นไปบ้าน พร้อมกับรีบเอ่ยปากไล่พี่เมฆทันที
"โธ่ กูพึ่งได้แดกไปไม่กี่ขวดเอง เนี้ยพอตกเย็นพวกนั้นแม่งก็กลับบ้านกันหมดแล้ว แล้วมึงก็รีบหนีกลับมาก่อนอีก กูนี่เคว้งเลย" พี่เมฆบ่นอุบถึงกลุ่มเพื่อนของเขา
จะว่าไปกลุ่มเพื่อนของพี่ยักษ์เขาก็ดีนะ เราสังเกตุว่าถ้ามีงานรับจ้างที่เป็นงานใช้แรงกันหลายคน เหมือนจะเห็นพวกเขาไปทำด้วยกันตลอด รู้สึกทำให้เหมือนได้ทำงานกับเพื่อนตลอดดูน่าสนุกดี
"แล้วมึงทำไมรีบกลับอ่ะ? ไม่ยอมแดกเบียร์กับพวกกูก่อน" พี่เมฆรีบถามต่อทันที
"น้องมันไม่ค่อยสบายวะ เลยต้องรีบกลับมาดูก่อน"
"หืออออออ อ้าว แล้วไม่สบายแบบนี้ไม่ให้น้องมันนอนอยู่ที่บ้าน เอาหลานเขามาแบบนี้ยายเขาไม่ว่าหรอวะ?"
"ไอ้เมฆ! มึงจะสงสัยเหี้ยอะไรนักหนา หึ?!!"
"เออ...นั่งรอข้างนอกนั่นแหละ เดี๋ยวกูแต่งตัวก่อน" เราสังเกตุสีหน้าของพี่ยักษ์ เขาจ้องเขม็งไปที่พี่เมฆ แล้วพี่เมฆก็ทำหน้าเหมือนฉุกคิดอะไรได้ ก็เลยเงียบไปไม่ได้พูดอะไรต่อถึงเขาจะไม่พูดกันแต่สำหรับเรื่องนี้ เราว่าเรารู้นะ ว่าเขาหมายถึงอะไร...
ถ้าพูดกันตามตรงสาเหตุที่เราจะไม่ค่อยได้ไปอยู่กับยายสักเท่าไหร่ คงเป็นเพราะยายไม่ค่อยชอบพ่อของเรา
ยายเคยเอาพ่อเราไปนินทาให้ชาวบ้านคนอื่นฟังว่าพ่อของเราเป็นคนกรุงเทพฯ ที่จน
คนกรุงเทพฯ ที่เขารวยก็มีตั้งมากมาย
แต่ทำไมแม่ถึงมาเอาพ่อเราก็ไม่รู้ เงินก็ไม่มี...
ใช่ เรื่องนี้เราไม่ต้องฟังจากปากใครเลย เพราะยายด่าพ่อของเราให้คนอื่นฟัง ต่อหน้าเราเลย
แกพูดบ่อยมากจนคนในหมู่บ้านเขารู้กันเกือบหมดแล้ว ว่ายายเขาไม่ชอบพ่อเรา
ยายไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่าเราจะรู้สึกยังไง ถึงเราจะเป็นเด็ก แต่ถ้าใครมาว่าพ่อกับแม่เรา
มันก็คงจะเป็นสิ่งที่เรายอมรับไม่ได้ ถึงแม้คนนั้นจะเป็นยายเราก็ตาม
หลังจากนั้นเราก็เลยพยายามไม่ค่อยยุ่งกับยายมากนัก อีกอย่างเขาจะเรียกเรากินข้าวเย็นก็ต่อเมื่อมีคนมาที่บ้านเท่านั้น... คงกันไม่ให้ชาวบ้านนินทาตัวเขาเองละมั้ง ว่าปล่อยปละละเลยหลานตัวเล็กจนเกินไป
ยายเองก็มีหลานตั้งมากมายที่บรรดาลุงและป้าเอามาฝากยายเลี้ยงเอาไว้
เราก็เลยมักจะกลายเป็นส่วนเกินเวลาที่อยู่รวมกัน...สุดท้ายก็เลยกลายเป็นหลานชังสำหรับเขาไปโดยปริยาย
นี่เลยเป็นสาเหตุที่เราอยู่บ้านคนเดียว และต้องดูแลตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก ตลอดเวลาถึงมันจะรู้สึกเหงามาก
ก็มีบ่อยครั้งที่นอนร้องไห้เพราะคิดถึงพ่อกับแม่ แต่มันก็รู้สึกดีกว่าที่เราต้องไปอยู่ในจุดที่เหมือนไม่มีตัวตน...
ขอโทษที่พาออกนอกเรื่องยาวไปหน่อยเน้อ พอดีคิดว่าเพื่อนๆ หลายคนคงจะสงสัยว่าเราเป็นเด็กเล็กแท้ๆ ทำไมถึงได้อยู่คนเดียว {:6_189:}
"อยากกินอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ซื้อมาให้" พี่ยักษ์หันมาถามก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง
เราส่ายหน้าเบาๆ ไม่ค่อยอยากกินอะไรเท่าไหร่ เพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายมั้ง
"งั้นเอาหมูแล้วกันเนอะ เดี๋ยวพี่ทอดให้กินกับข้าว"
เรายิ้มตอบแล้วพยักหน้า
"ไอ้ยักษ์กูไปด้วย กูเอามาสามขวดเองวะ ไม่น่าพอ" พี่เมฆรีบลุกขึ้นทำท่าจะเดินตามพี่ยักษ์ไป
"แฮร่! อยู่คนเดียวโดนผีหลอกแน่เอ็ง กุ๊ก กุ๊ก กู๋~~~~~~" พี่เมฆหันเข้ามาในห้อง แล้วแลบลิ้นปลิ้นตาทำท่าหลอกผีใส่เรา
เพี๊ยะ!!!!
"โอ๊ยยยยย ไอ้สัส! กูเจ็บบบบบบ"
"ไอ้สัสนี่! ไปหลอกน้อง รีบไปได้แล้ว!! เดี๋ยวฝนตกพอดี" พี่ยักษ์ตบหัวพี่เมฆจนหน้าสั่น พี่เมฆเกาหัวแกรกๆ มองตามแล้วรีบเดินออกไป
เรากลืนน้ำลายอึก...มืดๆ แถมลมพัดเหมือนฝนจะตั้งเค้าแบบนี้... ก็ว่าจะไม่คิดถึงเรื่องผีแล้วนะ!
-----------
"เฮ้ย ไอ้ยักษ์ เสียงทีวีในห้องมึงดังลั่นมาถึงข้างล่างเลยวะ เปิดขนาดนี้ลำโพงแตกแล้วมั้งกูว่า ฮ่าาาา" เสียงพี่เมฆแซวเสียงดังแทรกผ่านเสียงทีวีขึ้นมา
ืทำให้เรารู้ว่าพวกพี่เขากลับมาแล้ว แต่ก็น่าจะดังจริง ถึงกับขนาดที่ว่าเราไม่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์เลยทีเดียว 555555
"นอนพักไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวก่อน...หือออ ทำไมตัวร้อนอีกขึ้นอีกแล้ว" พี่ยักษ์เดินเข้ามาในห้อง นั่งลงบนที่นอนแล้วเอามือมาแตะที่หน้าผากเรา
"ผมไม่เป็นไรฮะ" เราพยายามลืมตาขึ้นให้ตาโต ดูสดใส เหมือนว่าเป็นปกติ
"...ทำเป็นฝืน กลัวว่าพรุ่งนี้จะอดไปเที่ยวละสิ หืออออ ไอ้ดื้อเอ้ยยยย!" พี่ยักษ์ขยี้หัวเราเบาๆ ก่อนจะลุกออกไป แล้วลงไปทำกับข้าวต่อ
หลังจากนั้นไม่นานพี่ยักษ์กับพี่เมฆก็เดินขึ้นมาพร้อมจานกับข้าวอีกสองสามอย่าง และเอ่อ...มาพร้อมกับขวดเบียร์อีกเป็นสิบ
"แล้วนี่เอ็งไม่กลัวไอ้ยักษ์มันแล้วหรอ?" พี่เมฆถามขึ้นหลังจากที่เราลงไปนั่งกินข้าวกับพวกพี่เขา แล้วเขาเห็นพี่ยักษ์ตักข้าวกินจานเดียวกับเรา
เรานิ่งคิดไปแปปนึง ตอนนั้นคิดว่าจะตอบยังไงดีเพื่อไม่ให้พี่ยักษ์เขาเสียใจ เขาจะรู้สึกเสียใจมั้ยถ้าเราเคยกลัวเขามากมาตลอด
"ไม่ได้กลัวฮะ แค่ไม่กล้าคุยด้วยเฉยๆ" เราหันไปมองหน้าพี่ยักษ์ก่อน แล้วหันไปตอบพี่เมฆ
"..."
"อันนั้นแหละเขาเรียกว่ากลัว ฮ่วย!" พี่เมฆตอบกลับ พร้อมกับกระดกเบียร์เข้าปากเป็นระยะๆ
"เอ็งรู้มั้ย? ไอ้ยักษ์มันถึงกับถามพี่เลยนะ ว่าต้องทำยังไงถึงจะได้คุยเล่นกับเอ็งได้บ้าง? เพราะมันเห็นเอ็งคุยกับพี่เป็นปกติ แต่กับมัน เอ็งไม่คุยสักคำเอาแต่ยิ้มๆ แล้วก้มหน้าเดินหนีเวลาเห็นหน้ามัน ฮ่าาาา" พี่เมฆเล่ายาวด้วยน้ำเสียงเริ่มมีความป้อแป้ และสีหน้าพี่เขาเริ่มแดงก่ำนิดๆ
ก่อนหน้านี้ก็จริงอย่างที่พี่เขาพูดนะ เราคุยเล่นกับพี่เมฆเป็นปกติอยู่แล้วเวลาเจอเขา แต่กับพี่ยักษ์เราไม่กล้าเลย... เห็นหน้าก็แค่ยิ้มให้แล้วรีบเดินไป
"อื้อฮึ่ม!" พี่ยักษ์ทำท่ากระแอมเหมือนจะดักคอพี่เมฆ
"เขิน... ไอ้สัส ทำเขิน" พี่เมฆแซวพี่ยักษ์ เราเลยหันหน้าไปมองแล้วเอียงคอ เหมือนกับจะถามว่าที่พี่เมฆเล่าเรื่องจริงหรอ?
พี่ยักษ์เหมือนจะรู้ เขายิ้มให้แล้วลูบหัวเราเบาๆ
"ถ้าคืนนี้ฝนตกหนัก เดี๋ยวมึงออกไปดูที่นาน้าอรเป็นเพื่อนกูด้วย กูรับปากเขาว่าจะช่วยสูบน้ำออกให้ถ้ามันท่วม" พี่ยักษ์รีบเปลี่ยนเข้าเรื่องฟ้าเรื่องฝนทันที
"แล้วเราไม่ต้องไปนอนที่กระท่อมหรอฮะคืนนี้?" เราถามต่อทันที เพราะน้าอรที่เขาพูดถึงก็คือแม่ของเราเอง
"ไม่ต้องหรอก ไม่สบายอยู่ด้วยนี่ นอนที่บ้านนี่แหละ" พี่ยักษ์หันมาตอบ
"ไอ้ยักษ์มึงออกไปนอนทำไมที่กระท่อมวะ? ยุงไม่หามตายห่าเรอะ นอนที่บ้านแล้วตื่นเช้าไปดูก็ได้นี่หว่า" พี่เมฆรีบยิงคำถามต่อจากเราทันที
"..."
"ฮั่นแน่...หรือว่ามึง..." พอเห็นพี่ยักษ์นิ่งเงียบยังไม่ทันตอบอะไร พี่เมฆก็พูดต่อแล้วทำหน้ายิ้มกริ่ม
"อ...อะไร" เราเห็นพี่ยักษ์วางแก้วเบียร์ กลืนน้ำลายดังอึก แล้วนั่งยืดตัวมองหน้าพี่เมฆ
"มึงแอบไปนอนชักว่าวที่กระท่อมมาหรอ?"
เพี๊ยะ!!!
ทันทีที่พี่เมฆพูดจบ พี่ยักษ์ก็เอื้อมตัวไปตบหัวพี่เมฆจนแก้วเบียร์เกือบหลุดมือ
"จัญไรนะมึง น้องมันอยู่ พูดเหี้ยอะไรเนี่ย"
"โอ๊ยยยยย มึงอย่าตบหัวกูบ่อยดิ หัวกูยิ่งบางๆ อยู่ผมร่วงหมดพอดี ไอ้ห่า" พี่เมฆเอามือขึ้นลูบหัวตัวเองไปมาเบาๆ ดูน่าสงสารมาก 5555
"แต่เขาเล่นว่าวกันช่วงหน้าหนาวนี่ฮะ ตอนนี้ว่าวมันขึ้นไปลอยได้ด้วยหรอ?" เราสงสัยเลยถามต่อทันที พร้อมกับสลับมองหน้าพี่ยักษ์และพี่เมฆไปมา
"ลอยได้ดิ ไอ้ยักษ์มันเล่นว่าวทุกวัน ฮ่าาาาา" พี่เมฆตอบหัวเราะชอบใจ แต่สีหน้าพี่ยักษ์ดูเลิ่กลั่กแปลกๆ
"พี่ยักษ์ฮะ งั้นวันหลังเอาว่าวไปเล่นด้วยนะ อยากเล่นอ่ะ" ตอนนั้นเราทำตาลุกวาว แล้วพยายามมองหาว่าวในห้องเขา แต่มันก็ไม่เห็นมี...
เพราะปกติกว่าจะได้เล่นว่าวต้องรอแต่หน้าหนาวเท่านั้น ด้วยความที่ของเล่นของเด็กแต่ก่อนก็มีไม่กี่อย่างอ่ะเนอะ
พรืดดดดดดดดดดดดดดดด
พอเราพูดจบ พี่ยักษ์ถึงกับสำลักเบียร์จนมันพุ่งออกมา ดีที่ว่าตอนนั้นแกหันหน้าออกจากวงที่นั่งกินข้าวกันอยู่พอดี
"ฮ่าาาาาาาาา ไอ้สัส กูชอบวะ" พี่เมฆนั่งหัวเราะจนตัวสั่น พร้อมกับตบเข่าดังฉาด
"พอเลย ไอ้สัสเมฆ! แค่กๆ" เรารีบลุกขึ้นไปนั่งลูบหลังให้พี่เขา เพราะเมื่อกี้พี่เขาสำลักแรงมาก
"โอ้โห มีลูบหลังให้ มีคนเป็นห่วงด้วย ดีจังโว้ยยย" พี่เมฆเริ่มแซวไม่หยุด ตอนนี้เราคิดว่าพี่เขาน่าจะเริ่มเมาแล้วแหละ...
"แหม่... เนี่ยนะ ถ้าเกิดเป็นผู้หญิงนะมึงเอ้ย หน้าหวานๆ ตัวขาวๆ แบบนี้ มีผัวตั้งแต่ยังไม่ทันแตกเนื้อสาวดีแน่เลยกูว่า" พี่เมฆเอาลูบตรงบริเวณคางไปมา พร้อมกับมองมาที่เราแบบแปลกๆ จนเรารู้สึกขนลุก
"กูว่ามึงเมาแล้ว... กลับบ้านเถอะ... ป่ะ เดี๋ยวกูไปส่ง แล้วพรุ่งนี้มึงค่อยมาเอารถ" พี่ยักษ์ที่เห็นว่าพี่เมฆน่าจะเริ่มเมาแล้ว เลยรีบเอ่ยปากไล่ให้กลับบ้านทันที
"ใครบอกจะกูจะกลับบ้าน กูนอนนี่แหละ" พูดเสร็จพี่เมฆก็ล้มตัวลงไปนอน แล้วก็ลุกขึ้นมากินเบียร์ต่อ...
"เออไอ้เจ้ามิน พี่ถามอะไรเอ็งหน่อยดิ?" พี่เมฆเริ่มหันมาคุยกับเราอีกครั้ง
"ฮ...ฮะ?" เราตอบแบบละล่ำละลั่ก คือไม่อยากคุยกับคนเมา มันไม่รู้เรื่องงงง {:6_172:}
"เอ็ง...อยากเป็นผู้หญิง... หรือเปล่าวะ? สังเกตุมาหลายทีแล้ว...เอ็งไม่เหมือนเด็กผู้ชาย...คนอื่นเลย"
...
.... เรานิ่งเงียบ ก้มหน้ามองพื้นไม่ได้ตอบอะไร
"ไอ้เมฆ! ถ้ามึงเมาก็นอน กูว่ามึงเมามากละ ชักจะพูดไม่รู้เรื่องแล้ว..." สีหน้าพี่ยักษ์ดูนิ่ง และเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"ถ้า...โตขึ้น...เอ็งแปลงเพศเป็นผู้หญิงแล้ว... อย่าลืมพี่นะ... พี่ขอลองสักครั้ง... เอื๊อก" พี่เมฆเขยิบตัวมาใกล้ แล้วเอามือมาบีบต้นขาเราเบาๆ
ผลั่ก!!!!!!!!!!
ยังไม่ทันที่เราจะขยับตัวหนี ฝ่าเท้าของพี่ยักษ์ก็ไปปะทะกับหน้าอกของพี่เมฆทันที จนเขาล้มหงายท้อง
"โอ๊ยยยยยยย... ไอ้เหี้ย...ยักษ์ มึง...จะถีบกูทำไมเนี้ย..." พี่เมฆพยายามดันตัวลุกขึ้นมานั่ง แต่ครั้งนี้เหมือนพี่เขาจะพยุงตัวได้ยากกว่าเดิม
"ถ้ามึงจะนอนที่นี่ก็เลิกแดกได้แล้ว แล้วนอนไปซะ แต่ถ้าจะแดกต่อก็กลับไปแดกที่บ้านมึงเลย กูจะนอน" พี่ยักษ์ลุกขึ้นยืนแล้วเริ่มเก็บข้าวของเคลียร์พื้นที่
เราเลยรีบลุกขึ้นช่วยพี่เขาเก็บ
"ไม่ต้องมาช่วยพี่หรอก ไปแปรงฟันเถอะ เดี๋ยวมากินยาแล้วเข้านอนกัน" พี่ยักษ์หันมาบอก
"พี่ยักษ์...ผม...ไม่กล้า...เดินไป...คนเดียว"
"อ้อออ ฮ่าาาาา ไม่ต้องเข้าไปแปรงในป่ากล้วยก็ได้ ไปแปรงตรงระเบียงข้างนอกนู้น แล้วบ้วนลงไปเลย ไม่เป็นไรหรอก" เราพยักหน้ารับแล้วเดินออกไปแปรงฟันทันที แต่ตอนเดินผ่านพี่เมฆที่กำลังนอนพะงาบๆ บ่นพึมพำไม่ได้ศัพท์อยู่นั่น เราพยายามเลี่ยงตัวให้ห่างที่สุด รู้สึกกลัวมาก
พอเสร็จเรียบร้อย เรารีบนอนแล้วทำเป็นหลับทันที
"อ้าว นั่นกินยาแล้วเหรอ?" พี่ยักษ์เดินมานั่งข้างๆ แล้วเอียงตัวมาถาม
เราทำเป็นนอนนิ่งเหมือนว่าหลับไปแล้ว
"ทำนอนนิ่ง...แปลว่ายังไม่ได้กินใช่มั้ย? หืมมมม" พี่ยักษ์ก้มหน้าลงมาใกล้ๆ กับหน้าเราเพื่อเช็คว่าเราหลับจริงหรือเปล่า
"ถ้าไม่ลุกมากินยา พี่จะ...ทำโทษนะ..." เขากระซิบข้างหูเราเบาๆ
เรารีบลุกขึ้นพรวดทันที หันมาเห็นพี่ยักษ์กำลังนั่งยิ้มกริ่มอยู่
"ผมไม่อยากกินยาอ่ะ มันขม...ไม่กินได้มั้ยฮะ... ผมจะหายแล้ว..." เราพูดเสียงสั่นน้ำตาคลอเบ้า ไม่รู้เป็นอะไร สมัยเด็กมีใครเป็นบ้างมั้ย เกลียดการกินยามาก เป็นไข้นี่ไม่กลัวเลย กลัวอย่างเดียวตอนกินยา แล้วตอนนั้นคือกลืนยายังไม่เป็น ต้องเคี้ยวก่อนแล้วค่อยกลืน ทีนี้ก็ขมติดคอ ติดปากไปเลย {:6_158:}
"ไม่กินก็ไม่หายสิ ถ้าไม่หายป่วย พรุ่งนี้ก็อดไปเที่ยวนะ" พี่ยักษ์ยิ้มให้แล้วก็ยื่นยาพาราส่งมาให้เรา
เราหยิบมาแล้วกลั้นหายใจก่อนจะกินและเคี้ยวมันเข้าไป...ตอนนั้นร้องไห้เลย เพราะมันขมมากจริงๆ
"โอ๋ๆ กินยาก็ร้อง ไอ้ขี้แยเอ้ยยย" พี่ยักษ์เช็ดน้ำตาให้แล้วหยิกแก้มเราเบาๆ
หลังจากนั้นพวกเราก็เตรียมตัวเข้านอนกัน โดยที่ปล่อยพี่เมฆนอนไว้กับพื้นอยู่แบบนั้น พี่ยักษ์ก็เลยโยนหมอนไปให้หนึ่งใบ แต่พี่เมฆก็เอาไปนอนกอด 555555
พี่ยักษ์ดึงตัวเราเข้าไปนอนกอด ตอนนั้นเราที่นอนหันหลังให้พี่เขา เราถึงกับต้องหันหน้าไปทันที
"เดี๋ยว...พี่...เมฆ...เห็น" เรากระซิบบอกเขา
"ช่างหัวมัน" พี่ยักษ์ยิ้มแล้วดึงเราไปกอดต่อ
"..."
"พี่ยักษ์...แปรงฟันรึยังฮะ?" เราถาม
"ทำไมอ่ะเหม็นเหรอ?"
"เปล่าฮะ เหมือนได้กลิ่นเบียร์"
"ถ้าพี่ไม่ไปแปรงได้มั้ย?"
"อืมมมมม...ไม่แปรงก็ได้ฮะ" เราตอบ แล้วนอนหันหลังให้ แล้วเขยิบตัวออกมา
"โห ถึงกับขยับหนีเลยเหรอ ไอ้แสบ"
พี่ยักษ์ทุบหัวเราเบาๆ หนึ่งทีก่อนจะเดินออกไปแปรงฟันที่ระเบียง
"อ่ะ เรียบร้อย หันมาตรวจหน่อยว่าสะอาดหรือยัง?" พี่ยักษ์พูดพร้อมกับล้มตัวลงนอนข้างๆ เรา
จังหวะที่เราหันหน้าไป พี่ยักษ์ก็จับหัวเราเข้าไปใกล้กับปากเขา แล้วเอาปากเข้ามาประกบกัน พี่เขาใช้ลิ้นเข้ามาตวัดไปมาในปากเราเบาๆ แล้วก็ดึงออก
"ฟันผมสะอาดหรือยังครับ...คุณหมอ?" พี่ยักษ์กระซิบถาม
"สะ...อาดแล้วฮะ...แต่ได้กลิ่นเบียร์อยู่ดี..."
พี่ยักษ์ยิ้มแล้วดึงตัวเราเข้าไปกอด เขาจูบที่หน้าผากเราเบาๆ หนึ่งที
แล้วพวกเราทั้งคู่ก็หลับไปพร้อมๆ กัน
โดยที่ไม่ได้สนใจผู้ร่วมห้องอีกคนที่นอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่กับพื้นแม้แต่น้อย...
ที่จริงอันนี้เป็นวันเดียวกันกับตอนที่ 4, 5 แท้ๆ
เราพลาดเองที่ตอนแรกไม่ทำเป็นตอนย่อย 4-1, 4-2 อะไรงี้เหมือนเพื่อนๆ คนอื่น {:5_131:}
พอมานั่งอ่านถึงได้คิดว่าเออ คนอ่านเขาก็คงรู้สึกนี้ผ่านไปกี่ตอนต่อกี่ตอนแล้ว ยังไม่พ้นวันอีก 55555
ขอโทษด้วยจ้าาาา สวีทหวาน เมฆไปไกลๆเลย ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ ,ขอบใจนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ รายละเอียดดีมาก ชอบครับ ขอบคุณคับ พี่ยักษ์คือคนดีอะไรขนาดนี้ ชอบมาก อยากมีผัวแบบพี่ยักษ์เลย555โอ้ยเขินมาก น้องก็น่ารัก ใส่ซื่อบริสุทธิ์โคตรๆ เมฆก็พูดไม่ดูเลย ว่าที่ผัวในอนาคตน้องเขาอยู่ข้างๆ สมควรโดนถีบ555 ถีบไปทีเดียวทำไมพี่ยักษ์ขอหลายๆที เอาคืนที่มาขัดบ่อยๆ555 ชอบมากเลย เป็นกำลังใจให้นะครับสู้ๆ ได้อ่านที่ตอบคอมเม้นแล้วนะครับ ขอบคุณมากๆเลย เขิน555 ง่ะ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วครับ ขอบคุณมากครับผม ขอบคุณคับบบบ เมฆเจ็บตัวตลอด / น้องมินเมื่อไรจะโต ชอบมากคร้าบบบ รอตามอ่านนะ
ประวัติตอนเด็กของคนเขียนคงหว้าเหว่มาก กอดๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ ตอนนี้เขียนหวานซึ้งมากเลย ติดว่าพี่เมฆต้องรู้แน่เลย แต่แกลังหลับ พี่เมฆดูเหงาอะ อยากให้ส่งพี่เมฆสักคน สงสาร อยู่คนเดียวไม่มีคู่ เหมือน มิน กับ พี่ดิน ขอบคนุคับ ขอบคุณครับ