หมาป่าขี้เงี่ยน PT12 จับคนใช้พ่อเย็ดแก้เงี่ยน (หมอก)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-4-30 02:03หมอก ณ คฤหาสน์ธนาอัครโสภณ ลึกลงไปยังห้องใต้ดินที่มืดมิด มีเพียงไฟสลัวๆสีเหลืองในห้อง มีหมอกควันบางๆปกคลุมไปทั่ว มีเป้าซ้อมหลายอันตั้งอยู่ตามจุดต่างๆ บรรยากาศในห้องนั้นอึมครึม เงียบมากจนได้ยินเสียงลม หมอกในห้องเริ่มหนาขึ้นเรื่อยๆ ''ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!'' จู่ๆเป้าซ้อมทุกตัวถูกแรงกระแทกที่มองไม่เห็นอัดจนเกิดเสียงดังกระเด็นกระดอนไปมา บางตัวถึงกับแตกหักออกจากแท่นยืนของมัน ห้องเริ่มใสขึ้น หมอกลอยมารวมกันอยู่ตรงกลาง ปรากฏขึ้นเป็นรูปร่างคน หมอกที่ร่างชุ่มเหงื่อเดินออกมาจากห้องซ้อม ห้องใต้ดินแห่งนี้เดิมทีถูกใช้เป็นที่ลงโทษพวกลูกน้องที่ไม่จงรักภักดีหรือทำงานผิดพลาดอย่างโหดเหี้ยม หลังจากถูกตรวจค้นทำให้ต้องยกเลิกการใช้ห้องนี้ไป หมอกเลยรีโนเวทให้กลายเป็นห้องที่ใช้สำหรับซ้อมการต่อสู้ของตัวเอง ครอบครัวธนาอัครโสภณของหมอกนั้นเป็นตระกูลอัลฟ่าบริสุทธิ์ เหมพ่อของหมอกเป็นเจ้าสัวที่ควบคุมดูแลธุรกิจใหญ่ๆหลายอย่างอยู่เบื้องหลัง แต่แน่นอนว่าโลกธุรกิจนั้นไมไ่ด้ใสสะอาด พ่อของหมอกยังทำธุรกิจผิดกฏหมายหลายอย่างซึ่งทำให้มีผู้ได้รับความเดือดร้อนโดยเฉพาะพวกชนชั้นล่าง ทำให้ครอบครัวของหมอกถูกเพ่งเล็งและลอบทำร้ายจากพวกที่โกรธแค้นกับการกระทำของครอบครัวหมอก หมอกซึ่งเป็นลูกชายเพียงคนเดียวจึงกลายเป็นเป้าหมายหลักรองลงมาจากพ่อของหมอกอย่างไม่ต้องสงสัย หมอกจึงต้องพัฒนาฝีมือการต่อสู้ของตัวเองอยู่เสมอเพื่อป้องกันตัว นอกจากนั้นการฝึกต่อสู้ถือเป็นเรื่องที่ต้องทำกันในหมู่อัลฟ่า เพราะถึงแม้อัลฟ่าจะเป็นชนชั้นที่สูงที่สุด แต่นั่นก็ทำให้ทุกคนแข่งขันกันในชนชั้นตัวเองเช่นกัน หมอกเป็นอัลฟ่าเจเนอเรชั่นใหม่ที่ถูกจับตามองจากสื่อ เพราะนอกจากจะเกิดในตระกูลที่โด่งดังและมีอิทธิพลแล้ว หมอกยังเป็นอัลฟ่าที่หน้าตาดีเป็นอันดับต้นๆในวงการ ร่างกายสูงโปร่งหุ่นล่ำ ความแข็งแกร่งเรื่องพลังและประสบการณ์เย็ดที่โชกโชนทำให้ได้รับความนิยมมาก หมอกทำอาชีพในวงการเป็นนายแบบและนักแสดงดาวรุ่งหน้าใหม่ มีแฟนคลับมากมาย แต่ถึงอย่างนั้นหมอกก็ไม่ได้เข้าถึงง่ายอยู่ดี หมอกเป็นคนที่เก็บตัว มีเพื่อนไม่มาก ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร จะเรียกว่าหยิ่งก็คงไม่แปลกเพราะสายตาของหมอกนั้นมันเย็นชาจนบางทีมองนานๆยังขนลุก เหมือนกับในแววตานั้นไมมีวิญญาณอยู่เลย หลังจากซ้อมเสร็จหมอกก็เกิดเงี่ยนขึ้นมา เลยกะจะไปหาโอเมก้าเย็ดสักหน่อย แต่พอดูเวลาแล้วก็เห็นว่าไม่มีเวลาแล้ว เพราะหมอกต้องไปธุระต่อ หมอกเดินมาตามทางเดิน คนรับใช้ในบ้านกำลังถือถาดที่มีแก้วน้ำอยู่เดินมา ''เดี๋ยว'' หมอกหยุดเอาไว้ ''ครับคุณหมอก'' ''จะไปไหน'' ''จะเอาน้ำไปให้คุณเหมครับ'' หมอกมองคนใช้โอเมก้าคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า หน้าตาน่ารักถูกใจหมอกอยู่เหมือนกัน ''ชื่ออะไรนะ'' ''วินครับ'' หมอกพยักหน้า เรียกลูกน้องอีกคนมา ''เอาน้ำไปให้พ่อ'' ''ได้ครับ'' ลูกน้องคนนั้นเดินไป ''ส่วนมึง ตามมานี่'' ''ครับ'' วินรู้ดีว่าตัวเองจะโดนอะไร คนที่เป็นลูกน้องตระกูลนี้จะโดนหมอกที่ขี้เงี่ยนใช้งานอยู่เสมอแบบขัดขืนไม่ได้ หมอกพาวินขึ้นมาชั้นสอง เข้ามาในห้องนอนของตัวเอง หมอกนั่งลงที่ปลายเตียง ถอดเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำๆของหมอก อกหนาไหล่กว้าง กล้ามแขนเป็นมัดๆ กล้ามแน่นจนเห็นเส้นเอ็น ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพดูเซ็กซี่ ถอดกางเกงออก ต้นขาหมอกนั้นแน่นมาก มีไรขนอ่อนๆ ควยหมอกแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน วินยืนมองด้วยท่าทางตื่นเต้น กลิ่นฟีโรโมนของหมอกแผ่ออกไปทั่วห้อง ทำให้ไปกระตุ้นความเงี่ยนของวิน หมอกยิ้มมุมปาก ''มาสิ ไม่รู้หน้าที่หรือยังไง'' ''ครับ'' วินคลานเข่าเข้าไปหาหมอก หมอกกดหัววินลงกับเป้าชุ่มเหงื่อของตัวเอง กลิ่นควยอับๆของหมอกทำเอาหัววินหมุนไปหมด วินขบกัดเบาๆไปตามลำควยของหมอก หมอกดึงกางเกงในลง ควยใหญ่ยาว13นิ้วเด้งออกมาตีหน้าของวิน หมอกถุยน้ำลายใส่หน้าวินแล้วจับควยตัวเองถูหน้าวินไปมา กลิ่นควยของหมอกเต็มหน้าของวินไปหมด ''อมเข้าไปสิ ชักช้าอยูได้'' ''ครับ'' วินแลบลิ้นออกมาแตะตรงปลายควยของหมอกที่มีน้ำหล่อลื่นเยิ้มอยู่ เอาควยหมอกเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' วินอมควยหมอกอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปเลียวนใต้หนังหุ้ม เอามือขยำควยตัวเองไปมา ถอกควยของหมอกลง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา วินเลียไปตามแง่งควยของหมอก ตวัดลิ้นเลียรัวๆ ดูดหัวควยของหมอกเน้นๆ หมอกจิกหัวของวินไว้ เด้งเอวเย็ดปากของวินอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก อ๊อก'' ควยหมอกใหญ่คัปากของวินไปหมด หมอกกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนวินสำลักน้ำตาเล็ด หมอกกดหัวของวินจนชิดกับโคนหมอยตัวเองค้างไว้ ''อ๊อก ออก'' หมอกถอนควยออกจากปาก น้ำลายวินไหลเยิ้มติดควยหมอกมา หมอกจับควยแฉะๆตีหน้าของวินรัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น หมอกยกตัววินขึ้นมาอย่างง่ายดายแล้วโยนลงไปบนเตียง ฉีกเสื้อผ้าของวินออกจนหมด เผยให้เห็นหุ่นลีนๆของวิน เอวบางผิวขาวดูยั่วยวน กลิ่นโอเมก้าของวินทำเอาหมอกเงี่ยนไปหมด หมอกยกขาของวินขึ้นสูง รูหีสีชมพูขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน หมอกถุยน้ำลายใส่รูของวิน เอาควยถูไปมา ดันควยเข้าไปจนสุดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยหมอกใหญ่คับหีวินไปหมด แทงเข้ามาลึกจนวินทั้งจุกทั้งเสียว หมอกเด้งเอวเย็ดหีของวินเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อ๊ะ อะ อาา'' ''ซี้ดดด'' หีวินทั้งแน่นทั้งอุ่น ล็อคควยของหมอกเอาไว้แล้วขมิบตอดควยหมอกอย่างบ้าคลั่ง หมอกจับเอวของวินไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง หมอกดึงแขนของวินไว้แล้วซอยหีวินอย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกหีของวินและแรง ''อะ อาาา อืออ'' ควยหมอกแทงเข้าไปลึก กระแทกจุดเสียวของวินไปมาจนเสียวไปหมด ควยวินแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว หมอกเร่งจังหวะซอยขึ้นเรื่อยๆ กระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า วินกำควยตัวเองสาวขึ้นลง หมอกบีบคอวินไว้แล้วกระแทกรัวๆ ''อะ อ๊ะ'' วินน้ำแตกออกมาคามือ หมอกยังไม่หยุดซอย เด้าหีของวินรัวๆ ''อาาาา ซี้ดดด'' หมอกกระแทกควยเข้าไปสุดลำ น้ำแตกเข้าไปในหีของวิน มันเยอะมากจนเล็ดออกมาตามข้างควย หมอกจับวินนอนคุกเข่าท่าหมา เด้งเอวเย็ดหีวินต่ออีกรอบทันที ''งึก อึก อาาา'' ''อูยย ซี้ดดด'' หมอกกระแทกควยเข้าไปในหีวินอย่างเมามันส์ ตีตูดของวินไปมาอย่างแรงจนเป็นรอยมือแดง หมอกดึงแขนของวินมาข้างหลังแล้วซอยหีวินไม่ยั้ง หุ่นของหมอกล่ำขึ้นกว่าเดิม กล้ามของหมอกแน่นตึงเปรี๊ยะ ตอกควยเข้าไปในหีของวินอย่างเร็วและแรง ''อึก อะ อาาา'' ควยหมอกแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของวินย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยวินแข็งขึ้นมาอีกครั้ง หมอกจิกผมของวินดึงไว้แล้วซอยรัวๆ ''โอยยย อ๊ะ อาาาา'' วินเสียวจนหัวขาวโพลนไปหมด สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของหมอก เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง กลิ่นตัวของหมอกที่ลอยออกมาทำให้ไม่มีความคิดอะไรในหัวนอกจากความเงี่ยน หมอกเด้าไม่ยั้ง ''อะ อ๊ะ'' วินควยกระตุน้ำแตกออกมาไม่หยุด หมอกซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''โอยยยย อ้าาา! สัส!'' หมอกตอกควยเข้ามาเต็วแรง ควยของหมอกขยายใหญ่ขึ้นจนคับรู หีของวินล็อคคอยหมอก หมอกปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในหีของวินจนอุ่นไปหมด น้ำควยขาวขุ่นพุ่งเข้ามามากมาย หมอกนั่งค้างไว้สักพักจนควยหดลงแล้วจึงดึงออก น้ำควยมากมายทะลักออกมาเลอะเตียง หมอกผลักวินออกจากตัวแล้วลุกขึ้น ''ทำความสะอาดให้เสร็จก่อนที่กูจะกลับมา'' ''ครับ'' วินตอยอย่างเหนื่อยหอบแทบหมดแรง หมอกลุกจากเตียง สายตาของหมอกเหลือบไปเห็นตราสัญลักษณ์สีทองที่วางอยู่บนชั้นในห้อง หมอกหยิบมันมาดู มันเป็นเข็มกลัดสีทองที่มีตราสัญลักษณ์รูปแมงมุมตรงกลาง หมอกได้มาจากโอเมก้าคนหนึ่งที่โรงแรมX งานวันนั้นที่จัดขึ้นหมอกก็ได้ไป หมอกได้เจอกับโฬมหัวหน้าฝูงของตัวเองกำลังยืนคุยอยู่กับพนักงานไม่คุ้นหน้าจึงตามดูอยู่ห่างๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหมอกถึงเป็นห่วงโฬม อาจจะเพราะอยู่ฝูงเดียวกัน เมื่อผู้ใดตกลงรวมฝูงกันแล้วจะเกิดความสัมพันธ์ทางจิตใจที่ต้องปกป้องซึ่งกันละกันขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ว่าจะไม่สนิทกันก็ตามก็ยังมีความสัมพันธ์นั้นอยู่ เอาจริงๆหมอกนั้นไม่มีความคิดที่อยากจะเป็นจ่าฝูงเลยเพราะมองว่ามันไร้สาระ หมอกสามารถแข็งแกร่งด้วยตัวเองได้ ที่เข้าร่วมฝูงนี้เพราะพ่อบังคับให้เลือกเข้าสักฝูง ไม่อย่างนั้นจะต้องตั้งฝูงเอง หมอกเห็นว่ากลุ่มนี้มีคนที่น่าสนใจหลายคน แถมยังมีอัลฟ่าอีกสองคนอีก แต่พอได้มาเห็นโฬมแแล้ว หมอกเริ่มคิดที่จะเป็นต่าฝูงแทนโฬมซธแล้วล่ะ พวกโอเมก้าในฝูงยังดูน่าเชื่อถือกว่าอัลฟ่าที่เป็นจ่าฝูงแบบโฬมที่ขาดความเป็นผู้นำซะอีก หมอกตามไปจนเจอว่าโฬมกำลังตกอยู่ในอันตรายจึงตัดสินใจเข้าไปช่วย ตอนที่ล็อคคอโอเมก้าตัวนั้นก็ได้เอาตรานี้กลับมาด้วย มันเป้นสัญลักษณ์ของแก๊ง 'Black Spider' ซึ่งเป็นแก๊งค์มาเฟียอิทธิพลกว้างขวางที่ไม่ถูกกับครอบครัวของหมอก ดูท่าทางศัตรูของมันจะรวมไปถึงครอบครัวโฬมด้วย หมอกหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปอาบน้ำล้างตัวล้างความเหนื่อยล้าจากการซ้อม เดินออกมานั่งที่เตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา ตอนนี้ใกล้ค่ำแล้ว หมอกลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ สวมนาฬิกาข้อมือเรือนประจำตัว หยิบกุญแจรถเดินลงมาชั้นล่าง เหลือบตาไปมองลูกน้องที่ยืนประจำการอยู่หน้าบ้าน ''บอกพ่อว่าวันนี้ไม่กลับ'' ''ครับคุณหมอก'' หมอกเดินไปที่โรงจอดรถ ขับปอร์เช่สีดำคันโปรดออกมาจากบ้าน หมอกขับมาจนถึงย่านบันเทิวงซึ่งเป็นย่านที่เต็มไปด้วยผับบาร์ เซ็กส์คลับ การพนันและการค้าประเวณีอบายมุขต่างๆมีครบครัน ที่นี่เป็นจุดศูนย์รวมอัลฟ่าและโอเมก้าขี้เงี่ยนอันดับ1เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะชนชั้นไหนเผ่าพันธุ์นี้ก็ขี้เงี่ยนกันทั้งนั้น มันเป็นกรรมพันธุ์ หมอกจอดรถแล้วเดินเข้ามาในย่าน ย่านนี้เต็มไปด้วยแสงสีเสียงจากผับบาร์ต่างๆ กลิ่นคาวความเงี่ยนคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ พวกโอเมก้าขายตัวที่อยู่ตามทางเดินต่างมองมาที่หมอกพร้อมกับส่งสายตายั่วยวนและปล่อยฟีโรโมนออกมา หมอกเองก็สนใจอยู่เหมือนกันที่จะแวะเล่นสนุก แต่หมอกมีธุระที่ต้องไปทำเสียก่อน หมอกเดินมาตามทางเดินเรื่อยๆจนกระทั่งเข้ามาถึงจุดศูนย์กลางของย่าน ตรงนี้เป็นจุดบรรจบของทุกทางเดินในย่านนี้ ตรงนี้มีร้านที่ได้รับความนิยมมากที่สุดตั้งเรียงกันเป็นวงกลมล้อมจุดศุนย์กลางที่เป็นลานกว้าง หมอกเดินไปที่หน้าบาร์ขนาดใหญ่และหรูที่สุด 'The Serpent' การ์ดเมื่อเห็นหมอกมาก็เปิดทางให้ผ่านทันที หมอกเดินผ่านทุกคนที่ยืนต่อแถวกันอยู่เข้าไปในทางเข้าที่เป็นรูปปากงูยักษ์ บรรยากาศและแสงสีในร้านยังดูลึกลับเหมือนเคย อากาศที่เย็นจนกระจกเป็นไอ เก้าอี้และโตีะทำจากแก้วสีเขียวเล่นแสงไฟ โคโยตี้หุ่นดีหลายคนเต้นยั่วยวนอยู่บนเวทีและบนตักแขก ลูกค้าในร้านหลายคนต่างหันมามองหมอกเพราะกลิ่นและรังสีอัลฟ่าของหมอกแผ่ออกมาดูน่าเกรงขาม หมอกเดินหน้านิ่งขึ้นบันไดไปชั้นสอง เสียงหัวเราะลั่นดังออกมาจากหน้าห้องที่ลูกบิดเป็นรูปงู ดวงตาของหมอกกลายเป็นสีเทา สว่างวาบขึ้นครู่หนึ่ง ร่างกายของหมอกค่อยๆจางลงและหายไปจากหน้าประตู
รัม รัมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยิ้มเสียสติเหมือนคนบ้า ใช้ขารัดคอของโอเมก้าตัวเล็กคนหนึ่งที่มีสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก รังสีอาฆาตของรัมแผ่ไปทั่วห้องแต่กลับไม่มีกลิ่นอีกเหมือนเคย แววตาเป็นสีเหลืองเหมือนกับงู ใช้มีดจี้คอของโอเมก้าคนนั้นเอาไว้ ''กลัวใช่มั้ย กลัวสิ กลัว!'' ''ขอโทษครับ ปล่อยมไปเถอะครับคุณรัม'' โอเมก้าคนนั้นร้องไห้ออกมา รัมบีบข้อมือของโอเมก้าคนนั้นไว้ ใช้มีดกรีดนิ้วของโอเมก้าคนนั้นแล้วบีบใส่ขวดไป3หยด รัมคลายขาออก รังสีอำมหิตหายไปจนหมด รัมยิ้มพอใจ ชูขวดแก้วเล็กๆที่บรรจุเลือดนั้นมองดู แววตาของรัมเปล่งประกาย รัมเดินไปหาโอเมกาที่นั่งร้องไห้อยู่บนพื้น เชยคางโอเมก้าคนนั้นขึ้นมา ส่งยิ้มที่ดูน่ากลัวไปให้แล้วประกบปากจูบเบาๆ โอเมก้าคนนั้นหยุดร้องไห้ เลือดที่อยู่ตรงนิ้วหยุดไหลทันที ''ห้ามเลือดให้แล้ว กลับไปทำงานได้แล้วไป เด็กดี'' รัมลูบหัวโอเมก้าคนนั้นเบาๆ ''ครับคุณรัม'' โอเมก้าคนนั้นรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไป รัมนั่งลงบนเก้าอี้นวมกำมะหยี่สีเขียว ''มาตั้งนานแล้วแต่ไม่ทักกัน แถมยังมาแอบดูคนอื่นอีก ไม่มีมารยาทเลยน้า'' รัมพูดลอยๆ ควจางๆที่กระจายอยู่ทั่วห้องลอยมารวมกันข้างๆเก้าอี้ของรัม พุ่งเข้าหากันวนเป็นเกลียวเผยให้เห็นร่างของหมอกที่เข้ามาในห้องนี้ได้สักพักแล้ว ''เล่นอะไรพิเรนท์อีกแล้วหรอ'' ''เล่นที่ไหนเล่า สูตรใหม่ต่างหาก'' ''แล้วทำไมต้องไปเจาะเลือดไอนั่นมาด้วย'' ''ก็ส่วนผสมใหม่ที่ต้องการคือเลือดของโอเมก้าที่หวาดกลัวไง'' ''คงจะไม่เอาไปฆ่าใครนะ'' ''บ้า กูเคยฆ่าคนด้วยหรอ'' ''ให้กูเปิดโปงเอามั้ยล่ะ'' รัมหัวเราะเสียงดัง ''ก็เอาสิ น่าสนุกจะตาย โดนตำรวจไล่ล่า เล่นตำรวจจับผู้ร้ายเหมือนสมัยเด็กเลย แต่ใช้ปืนจริงแทน'' หมอกส่ายหัวอย่างปลงๆกับเพื่อนสนิทของตัวเอง นั่งลงที่เก้าอี้อีกตัว ''แล้วตกลงมีอะไรที่เรียกมา'' ''แหม รีบร้อนจังอะ ไม่แดกเหล้าด้วยกันหน่อยหรอ'' ''พูดงานให้เสร็จก่อน เร็ว กูรีบ'' ''ไม่สนุกเลย'' รัมทำปากยู่ หยิบเอกสารซองหนึ่งโยนใส่หมอก หมอกรับได้ เปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างใน เป็นเอกสารสถานที่แห่งหนึ่ง ''เซฟเฮ้าส์ของฝูงหงษ์ผงาด'' ''ใช่ๆ ฝูงที่โหดๆอะ'' ''แล้วทำไมวะ'' ''กูอยากได้เส้นผมของอัลฟ่าที่ใช้ไฟ'' ''ฟังอยู่'' ''จ่าฝูงหงษ์ผงาดเป็นอัลฟ่าใช้ไฟ'' ''แล้วไงต่อ'' ''ก็นั่นแหละ ไปเอามาให้หน่อยสิ'' รัมพูดยิ้มๆ ทำหน้าอ้อนๆ ''มึงจะให้กูลอบเข้าไปในเซฟเฮาส์ของฝูงที่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดร้ายแล้วไปเอาผมของจ่าฝูงมันมา'' ''ใช่ เข้าใจง่ายจังเลย หมอกเก่งมาก'' รัมปรบมือเหมือนเด็กๆ หมอกยืดมือเป็นควันมาตบหัวของรัมเบาๆ ''โอ๊ย อะไรอะ'' ''กูไม่ทำ'' ''โห่ ช่วยเพื่อนหน่อยนะ นะ'' ''มึงก็เข้าไปเอาเองสิวะ'' ''พลังมึงเหมาะกับงานนี้มากกว่ากูอะ จริงๆจะให้กูฆ่าทั้งฝูงแล้วเอามาก็ได้แต่มันจะโจ่งแจ้งเกินไป'' ''แล้วบอกไม่เคยฆ่าคน'' ''อุ้ย'' ''มีข้อเสนอมั้ยล่ะ'' ''แหม หัวธุรกิจเหมือนพ่อไม่มีผิดเลยนะ'' ''ถึงจะเป็นเพื่อนกันแต่งานใหญ่แบบนี้มันต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันสิใช่มั้ย'' ''ถ้าอย่างนั้นไวน์ล็อตหน้าของร้านอาหารมึงกูให้ฟรีหมดเลย'' หมอกยิ้ม ชูกำปั้น ''ดีล'' รัมยิ้มกว้าง ยื่นกำปั้นมาชน ''ดีล'' หมอกยืนอยู่ข้างหน้าเซฟเฮ้าส์ขนาดใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นจุดรวมฝูงของหงษ์ผงาด ที่มีหัวหน้าเป็นอัลฟ่าที่ว่ากันว่ามีพลังแข็งแกร่งเป็นอันดับต้นๆ รัมมักจะชอบให้หมอกทำอะไรแปลกๆเสี่ยงอันตรายให้อยู่เสมอ หมอกเองก็ไม่ได้สนใจดีลเรื่องไวน์หรือผลที่จะได้รับนักหรอก แค่อยากหาอะไรทำแก้เบื่อก็เท่านั้น หมอกดับกลิ่นและจิตของตัวเอง ร่างกายของหมอกจางลงแล้วสลายหายไป หมอกเข้ามาในตัวบ้านจากหลายทิศทาง เพราะถ้าเข้ามาเป็นกลุ่มควันก้อนเดียวข้างหน้าจะถูกสังเกตได้ หมอกสำรวจไปรอบๆบ้าน เสียงหัวเราะดังมาจากชั้นบน ส่วนหนึ่งของร่างกายหมอกลอยขึ้นไปดู ''ฮ่าๆๆๆๆ'' ''โอ๊ย ฮืออ ขอโทษครับ'' ''ไอขี้ขโมยแบบมึงนี่มันน่าสมเพชซะจริงๆเลยนะ'' พวกเบต้าและโอเมก้าที่น่าจะอยู่ในฝูงหงษ์ผงาดกำลังทำร้ายร่างกายโอเมก้าตัวเล็กๆคนหนึ่งอยู่ มีรอยแผลอยู่เต็มตัวไปหมด หมอกไม่ได้สนใจมากนัก ลอยตามหาตัวหัวหน้าฝูงในบ้าน ในที่สุดหมอกก็เจอ อัลฟ่าร่างกำยำนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องนอน หมอกค่อยๆเรียกร่างกายทุกส่วนที่เป็นควันให้ลอยเข้ามารวมกันในห้องนี้ ก้อนควันก้อนเล็กๆรวมกันกลายเป็นมือของหมอก หมอกลอยเข้าไปใกล้หัวของอัลฟ่าคนนั้นเรื่อยๆ จิกผมดึงมา ''โอ๊ย!'' อัลฟ่าคนนั้นลืมตาตื่นขึ้น มือของหมอกรีบลอยออกจากหน้าต่างไป หมอกรีบหนีออกมาจากตรงนั้นทันที เสียงร้องของจ่าฝูงทำให้พวกลูกฝูงทั้งหมดวิ่งมารวมกัน ''เกิดอะไรขึ้นหรอครับ'' ''ไอเหี้ยที่ไหนมันมาดึงผมกู ห้ะ! พวกมึงตัวไหนลองดีเล่นอะไรโง่ๆแบบนี้'' ''พวกผมเปล่านะครับ'' ''พวกมึงทุกคนผิดที่ไม่ดูแลบ้านให้ดี ถ้าไม่ใช่พวกมึงทำก็แปลว่าพวกมึงปล่อยให้มีคนเข้ามา!'' เส้นผมของอัลฟ่าคนนั้นตั้งขึ้นแล้วลุกเป็นไฟ ร่างกายปกคลุมด้วยเปลวเพลิง ''ถ้าพวกมึงตามหามันไม่เจอ พวกมึงได้โดนดีกันทุกตัวแน่ เข้าใจมั้ย!'' ''เข้าใจแล้วครับ!'' หมอกลอยออกมาจากห้องนอน หมอกเรียกกลุ่มควันให้มารวมกันเป็นตัวเองขึ้นมา ''เฮ้ย! มึงเป็นใครวะ'' ลูกฝูงคนหนึ่งที่ตามออกมาเจอหมอกร้องตะโกนใส่ หมอกออกตัววิ่งทันที ''เฮ้ย! มันอยู่นี่!'' พวกลูกฝูง4คนวิ่งออกมาตามหมอก บ้านหลังนี้ใหญ่มากจนสามารถวิ่งวนได้ มือของลูกฝูงตัวหหนึ่งเปลี่ยนเป็นใบมีดขนาดใหญ่ เชือกจากไหนไม่รู้เข้ามาพันตัวหมอก ''ตายซะไอสัส!'' ลูกฝูงตัวนั้นใช้มีดฟันตัวของหมอกจนขาดครึ่ง แต่กลับไม่มีเลือดหรือความเจ็บปวด ตรงแผลที่ตัดนั้นเป็นควันลอยไปมา ''จะฆ่ากูด้วยพลังกายภาพธรรมดาๆแบบนั้นอะหรอ น่าสมเพชสิ้นดี'' หมอกมองด้วยสายตาเหยียดหยาม ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเทาควันบุหรี่ก่อนที่ร่างกายของหมอกจะจางหายไป พวกลูกฝูงตกใจกันใหญ่ กลิ่นของหมอกยังคงลอยอยู่รอบๆ ''อึก'' ''อ๊อก'' ''อัก'' ควันสีดำหลายก้อนพุ่งเข้ารัดคอของพวกนั้นจนหมดสติไปทั้งหมด หมอกกำลังจะเดินออกมา ใบมีดมากมายพุ่งใส่หมอกโดยที่หมอกไม่ทันตั้งตัว มีดเล่มหนึ่งเฉี่ยวแก้มของหมอกเกิดเป็นแผลเล็กน้อย หมอกสลายร่างตัวเองเพื่อหลบ แต่จู่ๆมีดพวกนั้นก็หยุดกลางอากาศแล้วตกลงไปกองกับพื้น หมอกรู้สึกได้ว่ามีคนใช้พลังทำให้มีดพวกนั้นหยุดแต่ไม่รู้ว่าใคร หมอกรีบลอยหนีออกมาหน้าบ้าน เจอกับโอเมก้าที่โดนทำร้ายกำลังใช้โอกาสนี้หนี หมอกลอยมาเรื่อยๆ มองพวกลูกฝูงที่กำลังลงมาสลับกับโอเมก้าตัวนั้น หมอกล่ะเกลียดความรู้สึกสงสารแบบนี้จริงๆ กลุ่มควันขนาดใหญ่โอบล้อมโอเมก้าคนนั้น ''อ๊ะ!'' โอเมก้าคนนั้นตกใจ หมอกลอยอย่างรวดเร็วมาที่รถของตัวเอง ควันก้อนนั้นไหลรวมกันปรากฏให้เห็นร่างของหมอก โอเมก้าคนนั้นตกใจมากที่อยู่ๆอัลฟ่าแบบหมอกก็โผล่มา ''อ่า เอ่อ'' โอเมก้าคนนั้นมีท่าทางหวาดกลัว หมอกรับรู้ถึงจิตสังหารกลุ่มใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา ''ขึ้นรถ'' หมอกพูดเสียงเรียบ ''ครับ'' โอเมก้าคนนั้นรีบขึ้นมา หมอกขับออกไปอย่างรวดเร็วด้วยมือเพียงข้างเดียว มืออีกข้างของหมอกนั้นขาดไป ตรงปลายเป็นกลุ่มควันลอยไปมา หมอกขับมาจนไกลพอสมควรแล้วจึงหยุดรถชูมือขึ้นบนฟ้า ควันก้อนหนึ่งลอยมารวมกันกลายเป็นมือของหมอก กำเส้นผมสีแดงอยู่ในมือ หมอกเอาเส้นผมนั้นใส่ซอง หันไปหาโอมเมก้าคนนั้น ''ทำไมถึงเข้าไปอยู่ในนั้น'' ''ผม ไม่มีเงินซื้ออาหารเพราะใช้จ่ายค่าห้องไป เลยเข้าไปขโมยของน่ะครับ'' หมอกมองด้วยสายตาเย็นชา ''ก็สมควรโดนแล้วล่ะนะ ทำตัวชั้นต่ำบบนั้น'' ''ขอโทษด้วยครับ'' หมอกมองไปข้างหน้า ''เดี๋ยวจะพาไปทำแผล'' ''ไม่เป..'' ''อยู่เงียบๆ'' ''ครับ''
เลิฟ หมอกขับมาที่เซฟเฮ้าส์ของฝูงตัวเอง ''ห้ามขโมยอะไรในบ้านหลังนี้'' ''เข้าใจแล้วครับ'' หมอกลงจากรถ เดินเข้ามาในบ้านโดยมีโอเมก้าคนนั้นตามหลังมาด้วย หมอกหลับตา 'เลิฟ'''ครับคุณหมอก'' เลิฟตอบกลับมาทันที เดินลงมาจากบันไดอย่างรวดเร็วตามเสียงเรียก หมอกชี้ไปที่โอเมก้าข้างๆ ''รักษาได้มั้ย'' ''เอ่อ ใครหรอครับ'' ''รักษาได้มั้ย'' ''ได้ครับ'' ''ดี แล้วหาอะไรให้กินก่อนพาออกไปส่งด้วย'' หมอกล้วงกระเป๋าเงินตัวเองออกมา ควักแบงคปึกหนึ่งส่งให้ ''มันรกกระเป๋า ไม่ชอบใช้เงินสด'' โอเมก้าคนนั้นรับไป ''ขอบคุณมากเลยนะครับ'' โอเมก้าคนนั้นมองเงินในมมือด้วยความดีใจ หมอกเหลือบตามองแล้วเดินออกมาจากบ้าน ''เท่จัง'' โอเมก้าคนนั้นมองหมอกที่เดินออกไป เลิฟยิ้ม ''ปะ เดี๋ยวเราทำแผลให้'' ''ขอบคุณมากเลยนะ'' เลิฟพาโอเมก้าคนนั้นเข้าไปในบ้าน หมอกขับรถมาที่คอนโดหรูใจกลางเมือง ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นบน กดออด สักพักรัมในเสื้อคลุมอาบน้ำก็เดินมาเปิดให้ ''ว่าไงเพื่อนหมอก สนุกมั้ย'' ''สนุกอะไรล่ะ นี่'' หมอกยื่นซองให้ รัมเปิดหยิบเส้นผมขึ้นมามอง ''สุดยอด นี่แหละที่อยากได้'' ''แล้วตกลงจะเอาไปทำอะไร'' รัมยิ้มกรุ้มกริ่ม ''นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นเพื่อนรักกูไม่บอกหรอกนะ มานี่'' รัมเดินนำหมอกเข้าไปในห้อง เปิดประตูห้องเก็บงู ภายในนั้นเย็นเฉียบจนหายใจเป็นไอ ''นี่ มานี่'' หมอกเดินไปยืนข้างๆรัม รัมชี้ให้หมอกดูช่องกระจกช่องหนึ่งที่มีงูสีส้มนอนขดอยู่ ''อันนี้น่ะมันผิดพลาดเพราะส่วนผสมไม่ครับ แต่จะให้ดูละกัน'' ดวงตาของรัมเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอำพัน งูตัวนั้นเลื้อยพล่านไปทั่ว ตัวติดไฟขึ้นมา เผาจนมันมอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่าน ''ถ้ากูทำสำเร็จมันจะไม่เผาตัวเองตายแต่จะยังติดไฟอยู่'' ''แล้วมึงทำไปทำไม จะใช้เป้นอาวุธหรอ'' ''เปล่า กูแค่อยากเห็นงูติดไฟ'' หมอกกอดอกมองรัมด้วยสายตาที่ดูน่ากลัว ''ทำไมมองกูยังงั้นล่ะ'' ''กูฝ่าอันตรายเข้าไปดึงผมอัลฟ่ามาให้มึง เพราะมึงอยากเห็นงูติดไฟเนี่ยนะ'' ''เออไง'' ''กูจะเผาห้องนี้ให้หมดเลย ให้งูของมึงติดไฟสมใจ ไอเพื่อนชั่ว'' หมอกลอยออกไปหาไฟเเช็ก ''หมอก! หมอก ใจเย็นๆ อย่า กูขอโทษ'' รัมหัวเราะคิกคักวิ่งตามหมอกออกไป เลิฟพาโอเมก้าคนนั้นมานั่งที่โซฟา ''ขอมือให้เราหน่อยได้มั้ย'' โอเมก้าคนัน้นพยักหน้า ยื่นมือมาให้เลิฟ เลิฟจับมือของโอเมก้าคนนั้น ตาของเลิฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวส่องสว่างขึ้น ความรู้สึกสดชื่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของโอเมก้าคนนั้น รอยฟกช้ำและแผลขีดขวนตามตัวค่อยๆจางลงเรื่อยๆจนหายไป ''ขอบคุณนะ'' ''ไม่เป็นไร แล้วไปโดนอะไรมาหรอ'' โอเมก้าคนนั้นเล่าให้เลิฟฟัง ''เราเข้าใจนะ เฮ้อ โอเมก้าแบบพวกเรานี่มันอยู่ยากจริงๆเลย'' ''นั่นสินะ'' ทั้งคู่ขำปนเศร้า เลิฟเดินออกมาส่งโอเมก้าคนนั้นที่หน้าบ้าน ''อันนี้อาหารที่คนในฝูงทำเหลือไว้ อร่อยมากรับประกันได้เลย'' ''ขอบคุณมากเลยนะ'' โอเมก้าคนนั้นรับข้าวไป ''งั้นเราไม่รบกวนแล้วนะ'' ''เดี๋ยว เราชื่อเลิฟนะ นายล่ะ'' ''เราชื่อฟาวด์ แล้วเราจะกลับมาตอบแทนแน่นอนเราสัญญา'' ฟาวด์ส่งยิ้มาให้แล้วเดินจากไป เลิฟมองตาจนแน่ใจว่าฟาวด์เดินออกไปได้อย่างปลอดภัยแล้วจึงกลับเข้าบ้าน
ฟาวด์ หมอกจางๆและควันขอบคุณ {:1_1:} {:7_295:} เลิฟเรียกคนอื่นว่าพี่หมดเรียกโฬมว่าคุณโฬม ไม่มีความเท่าเทียบกันเลย ขอบคุณมากครับ {:7_295:} ขอบคุณมาก สนุกมากครับ ขอบคุณค้าบ {:7_295:} ขอบคุณครับ. {:7_305:} ขอบคุณครับ {:7_295:} {:7_305:} เลิฟน่ารักจังเลยลูก เมื่อไหร่หนูจะโดนขืนใจอีก {:7_305:} {:7_295:} ขอบคุณมากครับผม