เพื่อนที่ใจง่าย... (3)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Glazia เมื่อ 2022-3-16 03:50“แกร๊ก...”
เสียงเปิดประตูห้องน้ำ ในเช้าวันอาทิตย์ที่ผมตื่นสายผิดวิสัย
สาเหตุก็มาจากเหตุการณ์เมื่อคืน ที่ไอ้คนทำกำลังนอนหลับบนเตียงอยู่เลย ท่าทางเมื่อคืนน่าจะเมาหนักเอาการ
“เห้ย!!”
ผมร้องตกใจเสียงดังทันที หลังจากปิดตู้เสื้อผ้า เพราะเจอไอ้ซองที่ยืนงัวเงีย แต่ตาจ้องมองมาที่ผมแบบเมื่อวาน พร้อมมีผ้าขนหนูพาดบ่าที่ไร้ซึ่งเสื้อที่มันใส่นอนมีเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวที่อยู่บนร่างกาย
ไม่รู้ว่ามันตื่นตั้งแต่ตอนไหน ทำไมผมถึงไม่รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวของมันก่อนหน้านี้เลย
“มะ..ม่ะ...มีมีอะไรซอง” เสียงผมที่ตะกุกตะกัก
“กูจะย้ายห้องไปอยู่กับไอ้ดิมแค่บอกให้พี่...”
“แค่บอกให้มึงรู้ไว้เฉยๆ”
พูดเสร็จมันก็เดินหนีผมไปอาบน้ำ ปล่อยให้ผมยืนงงที่หน้าตู้เสื้อผ้าอยู่คนเดียว
พอได้สติคืนมา ผมจึงเดินออกไปที่ระเบียงยืนที่หน้าห้องน้ำ เพื่อถามย้ำในประโยคที่มันพูดเมื่อสักครู่
“ซองไอ้ซอง!” ผมเรียกชื่อมันพร้อมกับเคาะประตูห้องน้ำ
“ออกมาคุยกันก่อนดิ่เรื่องเมื่อกี้ที่พูดอ่ะ”
“พ่ะ...พะ..พี่ไม่เข้าใจ” ปลายเสียงของผมแผ่วลง ด้วยความคิดในหัวที่กำลังตีกัน
“แกร๊ก...”
“อะไร!!”
ไอ้ซองมันเปิดประตูห้องน้ำออกมายืนประจัญหน้ากับผม โดยที่นุ่งผ้าขนหนูไว้ที่เอว
“ก็เรื่องที่พูดอ่ะพี่ไม่เข้าใจเลยสักนิด”
“หึ...กูว่ากูพูดภาษาไทยนะและก็พูดชัดเจนด้วย”
“เป็นอะไรว่ะ? มีอะไรทำไมไม่พูดอ่ะ พี่ไม่เข้าใจเลยว่า พี่ทำอะไรผิดตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
ตอนนี้ผมเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงติดไม่พอใจไอ้ซองมันนิดๆ
“เปล๊า! มึงไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก”
“แล้ว....”
“แค่กูรู้สึกแย่และหวาดระแวงว่ะที่ต้องร่วมห้องกับมึง”
“พี่ไม่เข้าใจ”
“ก็มึงชอบผู้ชายไง! ไอ้พี่แก้ว! มึงไม่เคยบอกกูหรือแม้แต่เพื่อนในรุ่นไม่มีใครรู้สักคนแล้วมึงจะให้กูคิดยังไง”
“ถ้าหากวันไหนมึงทำอะไรกูขึ้นมากูต้องทำยังไง”
“ไม่ใช่สิ! หรือมึงวางแผนจะทำอะไรกูอยู่แล้วตั้งแต่แรก”
“ไอ้เชี่ยซองมึงเป็นเชี่ยอะไรว่ะมึงใช้อะไรคิด!”
หน้าตาไอ้ซองมันดูตกใจนิดหนึ่งที่เห็นผมโมโหและพ่นคำหยาบใส่มันแต่...
“หรือกูพูดไม่จริง?”
“ไอ้ซอง! กู-ไม่-ได้-ชอบ-มึงมึงจะย้ายไปเป็รรูมเมทใครก็เชิญตามสบายแล้วอีกอย่างกู-ไม่-เคย-โกหก”
“ถ้ามึงถามกูก็พร้อมตอบแต่นี้มันเรื่องส่วนตัวมันก็แค่ความชอบไหมว่ะ”
“กูไม่ได้ทำอะไรให้มึงเดือดร้อนเลยแล้วถ้ามึงจะใจแคบเรื่องที่พี่...ที่กูชอบผู้ชาย”
“กูก็คงไม่มีอะไรต้องคุยกับมึงต่อไปอีกแล้วแหล่ะ”
จู่ๆก็รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาเหมือนน้ำตาจะไหล ผมไม่คิดเลยว่าในยุคนี้ยังมีคนใจแคบ แล้วยังใส่ร้ายกันด้วยชุดความคิดแย่ๆแบบนี้อีก
แต่ก็กลั้นไว้ไม่ไหว น้ำตามันค่อยๆไหลลงมาตามแก้ม เพราะมันเหนื่อยมาก เหนื่อยด้วยผิดหวัง
เพราะไอ้ซองก็เหมือนน้องอีกคน มันเป็นคนดีและน่ารักมาตลอดในช่วงเกือบหนึ่งปีที่ได้เป็นรูมเมทกัน
เมื่อพูดจบ ผมเลือกที่เดินหันหลัง เพื่อจะไปเอากระเป๋าเงินและมือถือไปหาเพื่อนคนอื่นๆ ให้เวลาไอ้เชี่ยซองได้เก็บย้ายห้องออกไป
“โอ๊ยยยย ไอ้เชี่ยซอง”
เสียงตกใจปนเจ็บที่แขนของผม เมื่อถูกไอ้ซองกระชากแขนจนตัวผมปลิวเข้ามาในห้องน้ำกับมัน
“ปล่อยแขนกูไอ้ซอง...อึกกก”
มันผลักตัวผมเข้ากับผนังห้องน้ำ ตอนนี้รู้สึกเจ็บทั้งหลังและแขนที่โดนมันบีบไม่ยอมปล่อย น้ำตาก็ยังคงไหลออกมาทั้งจากอาการเจ็บใจในความรู้สึกและอาการเจ็บทางร่างกาย
“เชี่ยเอ้ย! ไอ้พี่แก้ว! ไอ้พี่โง่!”
“มึงดูไม่ออกเลยเหรอว่ากูชอบมึง”
“ชอบมึงมาตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว”
“พี่แม่ง...”
ป.ล.ฝากติดตามด้วยนะ เดี๋ยวจะกลับมาเล่าให้อ่านกันต่อ
ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ อ่าว พลิกล็อกซะงั้น ไหงเมื่อกี้ยังพูดไม่ดีใส่ อยู่ดีๆ มาบอกชอบ งงเด้อ โอ้ย กำลังจะฟิน ตัดจบฉับซะงั้น 555 ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ อยากอ่านต่อเลย ขอบคุณครับ อ้าว ซองเปิดเผยความรู้สึกแล้ว พลิกล็อกเฉย 55+ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ยังไงต่อน้ออ
หน้า:
[1]
2