The Merman รักนะ นายมีครีบ ตอนที่ 2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย StoryGay เมื่อ 2022-3-17 21:50หลังจากที่ชลธีอาบน้ำและกินข้าวเสร็จก็ออกมาเดินเล่นที่ชายหาด ชลธีเดินมาถึงตรงพื้นที่โขดหินและลานหิน
เขาก็พบกับเงือกหนุ่มที่ได้ช่วยชีวิตเขาไว้ เงือกหนุ่มผมยาว กายครึ่งบนขาวเนียนประหนึ่งไข่มุก กล้าม
อก หน้าท้อง และช่วงล่างที่เป็นห่างลงไปเป็นหางปลาเนื้อส้มขาวเกร็ดส้มอมทอง ลายครีบลายหางช่วงปลาย
เป็นสีทองที่สำคัญทองแท้ด้วย รอยยิ้มดูมีเสน่ห์ชวนหลงไหลแบบนี้ ชลธีอยากรู้จักมาเเล้วสิ
"คุณ"
"ท่าน เป็นไงบ้าง"
"ดีขึ้นเเล้ว ขอบคุณคุณนะที่ช่วยผม เออแล้วนี้คุณมาจากไหน"
"โลกของข้าอยูใต้ทะเลลึกเป็นมิติหนึ่งแห่งเมืองบาดาลก่อนจะถึงแดนของอนันตนาคราชที่เกษียณสมุทร"
"โห ผมไม่อยากเชื่อว่าโลกจะมีมิติซ้อนมิติขนาดนี้"
"เเล้วคุณมีคู่ครองหรือยัง"
"ยังไม่มี ท่านเล่าเหตุใดถามข้าเช่นนี้"
"ก็ไม่รู้สิ อยากถามก็เลยถาม เอ่ออนี่เกร็ดของคุณติดมือผมมา"
"อืม ถ้าท่านไม่ชอบก็ทิ้งลงทะเลไป เกร็ดข้าสลัดแล้วมันต่อไปได้ต้องรอเกร็ดใหม่เกิดขึ้นในวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ"
"แล้วเงือกจะเเช่ตัวอยู่แต่ในน้ำอย่างเดียวหรือไง ไม่ขึ้นบนบกบ้างหรือ"
"ไม่ได้ขึ้นไปก็.........ไม่มีอาภรณ์ใส่สิ"
"เอ่อเนอะผมลืมไป นั้นผมลงไปว่ายน้ำกับคุณได้เปล่า"
"ไม่ได้ กลิ่นอายมนุษย์ทำให้ข้าเป็นอัตราย มีโทษอย่างยิ่ง ข้าจึงยังกลับดินเเดนของข้าไม่ได้นี่ไง"
"นั้นก็ลองมาใช้ชีวิตแบบมนุษย์ดู ผมจะดูแลคุณเอง"
"เอ๊ยคุณ คุณปล่อยข้านะ ปล่อย"
"คุณอยู่บนแห้งได้นานแค่ไหนก่อนที่ห่างจะกลายเป็นขา"
" 1 ชั่วโมง หากโดนน้ำจืดจะกลายเป็นหางทันที ข้าเงือกน้ำเค็มแพ้ทางน้ำจืด"
"ได้นั้นข้าจะอุ้มเจ้าไปที่ห้องข้า แล้วให้เจ้าลองใช้ชีวิตแบบมนุษย์ดู"
"จะมีคนเห็นไหม ข้าจะมีอันตรายหรือเปล่า"
"ไม่มีที่นี่พื้นที่ส่วนตัวของผมมีแค่ผมกับเงือกเเละก็เพื่อนผมที่คุณเจอ"
ชลธีอุ้มมัจฉาชาติขึ้นมาจากทะเล โดยที่ทั้งคู่เริ่มจะรู้สึกดี ๆ ต่อกัน เมื่อมาถึงบ้านพัก
"ไอ้ชล มึง"
"กูจับปลาได้ เดี๋ยวเอาปลาไปใส่เสื้อผ้าก่อน"
"ทำไมว่ะใส่ในสระก็ได้นี่ มึงกูก็อยากคุยกับเขานะ"
"ใจเย็นเดี๋ยวพวกมึงได้คุยแน่ แต่ตอนนี้กูต้องพาเขาเข้าห้องใส่เสื้อผ้าก่อน"
"มีไรว่ะทำไมต้องรีบ"
"ก็เพราะหางแห้ง หางจะกลายเป็นขา และมัจฉาชาติก็จะเปลือยกายไง"
"โอ๊วว อยากเห็น"
"อีโลมา น้อย ๆ หน่อยมึง เออ ๆ นั้นมึงก็รีบพาไป เดี๋ยวพวกกูรอคุย"
"เคเค"
เมื่อเข้ามาในห้องนอนของชลธีช่วงหางของมัจฉาชาตินั้นก็เริ่มแห้ง และกำลังจะกลายเป็นขา
"ท่านหางข้าจะกลายเป็นขาแล้วท่านนนน"
สิ้นเสียงมัจฉาชาติ ชลธีก็วางมัจฉาชาตลงบนเตียงนอนพร้อมกับเอาผ้านวมมาห่มช่วงล้างไว้ ...มนุษย์ผู้นี่ก็
ไม่เมามัวในกาเมดีนะเนี่ย... มัจฉาชาติคิดในใจก่อนที่ชลธีจะพูดขึ้นว่า...
"เกร็ดของคุณหลุดอีกเเล้ว คุณเป็นอะไรไหม"
"ไม่ไม่ ข้ามิเป็นไร ขอบใจท่านมากที่ดึงผ้ามาปิดให้"
"นั้นเดี๋ยวผมเอาเสื้อผ้ามาให้ใส่"
ชลธีเปิดตู้เสื้อผ้าพร้อมกับยิบเสื้อกล้ามแขนกุดและกางเกงขาสั้นมาให้มัจฉาชาติ
"ผมมีเเต่เสื้อผ้าแบบนี้คุณพอใส่ได้ไหม"
"ข้า เอ่ออข้าไม่เคยใส่อาภรณ์แบบนี้ ที่เมืองข้าหากหางแห้งอาภรณ์และเครื่องประดับจะเกิดขึ้นเอง"
"โอ๊วว พระเจ้า มัจฉาชาติ เดี๋ยวผมบอกให้ว่าใส่อย่างไร อันนี้กางเกงในใส่ตัวนี้ก่อน จากกนั้นก็ใส่กางเกงนอก
ตัวนี้แบบนี้ แล้วนี่ก็เสื้อใส่แบบนี้ พอเข้าใจไหม"
"อืม ข้าจำได้ละ ขอบใจท่านมาก"
"นั้นก็เเต่งตัวก่อน เสร็จเเล้วเรียกผม อะผ้าขนหนูเพื่อคุณจะเช็ดตัว"
"ข้าเช็ดไม่ได้ หากผิวกายข้าไร้น้ำข้าอาจไม่รอด ขอบใจท่านนะ"
ชลธีเดินออกมาที่ระเบียง มัจฉาชาติเปิดผ้าห่มออกมาแล้วลุกขึ้นยืนใส่เสื้อผ้า ผิวกายเนียนขาวดังผิวไข่มุก
ทันใดนั้นชลธีแอบหันไปเห็นที่ช่องผ้าม่านและมัจฉาชาติหันหน้ามาพอดี ...โอ๊วว ของเงือกนี่ก็พอ ๆ กับของ
มนุษย์เลยนะเนี่ย ขนก็ไม่มีเกลี้ยงเกลาเป็นของเด็กเลยหว่ะ... อารมย์ตอนนี้ชลธีพุ่งพล่านมาก เขาอยากจะ
เข้าไปปลุกปล้ำมัจฉาชาติเป็นที่สุด มัจฉาชาติเริ่มใส่เกงใน เเละเสื้อผ้า ชลธีก็เริ่มผ่อนอารมย์ลง มัจฉาชาติ
นี่ก็ความจำดีนะเนี่ย สอนเเค่ครั้งเดียวก็ใส่เป็นเลย
"ท่าน ข้าเสร็จแล้ว"
"ครับ โห หล่อนะเนี่ย เป็นไงบ้างหลวมไหมแต่ดูแล้วไม่น่าหลวมมากนะ"
"ข้าอึดอัดตัววข้างในจังท่าน ไม่ใส่ได้ไหม"
"ไม่ได้ ของคุณไม่ใช่เล็กๆ ถ้าไม่ใส่เห็นชัดแน่นอน"
"นี่ท่านแอบมองข้ารือ"
"เอ่ออ ใช่แต่ข้าไม่ตั้งใจนะแต่หันมาเห็นแล้วทำไงได้"
"ท่านนี่ ข้าเพิ่งชมไปนะ ข้ากลับท้องทะเลดีกว่า"
"ไม่ได้ ผมไม่ให้กลับ นั้นผมแก้ผ้าให้คุณดูไหมจะได้หายกัน"
"ไม่ต้องเลย หยุดนะ"
"นั้นก็ออกไปข้างนอกกันจะได้มีไอน้ำให้คุณได้ชุ่มผิว"
ทั้งคู่ออกมาจากห้องและมานั่งเล่นที่ริมสระว่ายน้ำโดยมีเพื่อน ๆ รอสัมภาษณ์
"ยังไง คู่นี่เปลี่ยนชุดอะไรกันนานเชียว"
"มึง เงือกก็ต้องรอขาแห้งก่อนอีเจ๊นี่ เออมัจฉาชาติ พี่ขอโทษนะที่เรียกเธอว่าสัตว์ประหลาดก่อนเป็นลมไป
คือเอาตรงป่ะ ฉันตกใจจริงๆ"
"ไม่เป็นไรครับ พี่โลมา มัจฉาชาติเข้าใจ"
"เฮ้ย จำชื่อได้ด้วยอ่ะ น่ารัก"
"กูบอกเลยนะว่า มัจฉาชาติความจำดีมาก สอนใส่เสื้อผ้าครั้งเดียวจำได้ สอนภาษามนุษย์ก็จำได้"
"แล้วนี่เรามาจากไหนอ่ะ"
"นั่นสิ ดินแดนของเราอยู่ที่ไหน" ฉลามและปลาทูเอ่ยถาม มัจฉาชาติจึงตอบว่า...
"โลกของผมอยูใต้ทะเลลึกเป็นมิติหนึ่งแห่งเมืองบาดาลก่อนจะถึงแดนของอนันตนาคราชที่เกษียณสมุทร"
"ห๊าาาาา มีอยู่จริงเหรอเนี่ย คิดว่ามีแต่ในวรรคดีสมัยเรียน" โลมาตกใจ เจ๊ปูม้าจึงตอบกลับไปว่า....
"มึง ถ้าเห็นเงือกตัวเป็น ๆ แบบนี้อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ ว่าแต่เป็นผู้ชายที่เรียวมาเลยอ่ะ เอ่อว่าแต่
คุณน้องหลุดออกมาแดนมนุษย์ได้ไงค่ะ"
"ก็เมื่อคืนเกิดพายุใหญ่และแผ่นดินไหว ผมจึงหลุดออกมามาจากดินแดนของเงือก"
"อะนี่พวกมึง กูแบ่งให้"
"อะไรว่ะ"
"เฮ้ย นี่มันเกร็ดอะไร"
"เกร็ดของผมเองครับ"
"โห สวยงามและดูแพงมาก"
"แพงดิลายสีทองเป็นทองคำแท้ด้วยหว่ะ" ปลาทูพูดขึ้น โลมาจึงถามว่า
"นั้นก็ขายได้ดิเนี่ย กำลังช็อตเลยช่วงนี้ ขายทองซื้อสบู่"
"โอ๊ยยอีนี่ แทนที่จะเก็บไว้เป็นที่ระลึกจากเพื่อนต่างมิติ แต่ปลาทูทองจริงนะ"
"จริงดิ กูลูกเจ้าของร้านทองนะ"
"เออ ๆ ขอบใจมึงนะชล"
"ขอบใจทำไม ถ้ามึงไม่วกเรือกลับมากูคงตาย"
"ใช่ครับ เพราะถ้าผมพาชลลงไปที่เมืองบาดาลอันตรายจะเกิดหนักขึ้นกับชลแน่นอน"
"หือ พูภาษามนุษย์คล่องนะเนี่ยเงือกน้อย เออแล้วนี้หิวยังกินไรไหม"
"เออ เดี๋ยวผมลงทะเลหาสาหร่ายกินก็ได้ครับ ผมไม่กินเนื้อสัตว์โดยเฉพาะสัตว์ทะเล" มัจฉาชาตพูดเสร็จก็
ไอออกมาแบบแห้ง ๆ ชลธีจึงถามว่า....
"เป็นอะไรไป"
"คอแห้งหนะครับขอน้ำได้ไหม"
"มีแต่น้ำจืดหนะ ไปทะเลก็ไกลนะหนูดื่มน้ำจืดแทนได้ไหม"
"ไม่ได้ครับ ผมแพ้น้ำจืด ถ้าดื่มผมจะกลายเป็นเงือกทันที"
"อีเจ๊ อีควาย มึงก็เอาน้ำกับเกลือบ่นมาผสมให้เค็มสิอีโง่"
"เออหว่ะ แหม อีเก้งน้ำเค็ม ฉลาดหน่อยทับถมกูเลยนะ ไปช่วยกุเอาน้ำมาให้น้อง"
เมื่อปูม้ากับโลมามาถึง น้ำ 1 แก้ว เกลือป่น 1 ขวด มัจฉาชาติก็เทเกลือทั้งขวด
"โอ๊ววไม่ไม่ไม่ ไตลูกไต"
"ดื่มแบบสบายใจเลยมึง"
"เฮ้ยพวกมึง รับกลับขึ้นฝั่งป่ะ"
"ไม่หว่ะ อยู่ที่นี่สงบดี"
"เคเค กูอยากอยู่ที่นี่นาน ๆ "
"มองอะไรผมครับ ชลธี"
"อะนี่ สาหร่ายทะเลรสออริจินอล"
ชลธีส่งแพ็คสาหร่ายห่อให้ให้มัจฉาชาติไว้กินเวลาหิว มัจฉาชาตหยิบรับ ชลธีก็มือแตะมือ ตาสบตา มัจฉาชาติ
"ขอบคุณครับ ชลธี"
"เดี๋ยว มึงไปซื้อมาจากไหน"
"เสบี่ยงตุนกูเว้ย"
"ป๊าดดดดดดมีซ้อนเพื่อนฝูง แล้วเที่ยงนี้มึงจะกินข้าวหรือสาหร่ายกับมัฉาชาติ หรือว่ามึงจะกินปลา"
"อะไร พวกมึงนี่ ไปกินกันก่อนเลย เออจะลงน้ำก็บอกนะ ลงในสระได้ใช้เปล่า"
"ได้ครับ ขอแค่เป็นน้ำ"
"เฮ้ย ปะพวกเราหาข้าวกินกัน เที่ยงนี้ไอ้ชลกินปลา"
"ฮิ้ววววว ดูดิน้องหน้าแดงด้วย"
"รีบไปเลยพวกมึง"
ชลธีกับมัจฉาชาติกำลังกินสาหร่ายด้วยกันที่ริมสระน้ำ ไอ้น้ำเย็นๆ มัจฉาชาติก็เผลอหลับไปบนตักของชลธี
งานนี้จะเกิดรักต้างเผ่าพันธุ์ไหมเนี่ยเงือกผมยาวกับนายผมสั้น......
ที่ฝั่งหน้าบ้านของพ่อชลธี สายนี้เสี่ยสมุทรพ่อของชลธีออกมาเดินสูดอากาศที่หาดส่วนตัวจากนั้นเขาก็เห็น
เหมือมีปลาตัวใหญ่กำลังเล่นน้ำ
"เฮ้ยปลาอะไรว่ะหางใหญ่ชะมัด ต้องไปดู"
ทันที่ที่เสี่ยสมุทรเดินมาถึงที่โขดหินใหญ่ เขาก็ตกใจและอุทานออกมา
"เชี่ย......"
"เฮ้ย อะไรเนี่ยลุง ผมเงือก ไม่ใช้เอี้ย"
"เงือกมีจริงเหรอว่ะเนี่ย"
"สงสัยตาลุงนี่ตาเป็นต้อ"
"เดี๋ยวเงือกอะไรปากจัดจัง"
"ก็เจอคนแก่ตาถั่วก็ต้องแบบนี้แหละ เออ ลุงเห็นเงือกหนุ่มแบบวัย 17 18 มาแถวนี้ไหม"
"ไม่เห็น เพิ่งเห็นเงือกวัย 19 20 ที่ปากจัด ๆ นี่แหละ"
"โว๊ะ หายไปไหนว่ะเนี่ยมัจฉชาติ"
"เดี๋ยว จะไปไหน"
"ตามหาน้อง"
"สายเเล้วเดี๋ยวมีคนเห็นเอางี้ ไปหลบในบ้านก่อน กลางคืนค่อยออกไปหา"
"ไม่ได้ ข้าเอ๊ย ผมขึ้้นบกไม่ได้"
"เดี๋ยวข้าอุ้มเอ็งขึ้นเอง"
"ไม่ได้"
"โอ๊ะ เงือกอะไรว่ะเรื่องเยอะจัง"
"โอ๊ย ถ้าหางผมแห้งจะกลายเป็นขา และร่างผมจะเปลือยทันที"
"ห๊าาาา มีแบบนี้ด้วย นั้นเงือกก็มีเหมือนมนุษย์ดิ"
"อืม แต่ผมแข็งแรงกว่ามนุษย์ลุงแน่นอน"
"ปากดีนั้นก็โดนจับไปโชว์ที่สวนสัตว์เถอะ"
"เฮ้ยลุง เออครับก็ได้ ลุงมีเวลา 30 นาทีก่อนหางผมจะแห้ง ถ้าผมเปลื่อยลุงตายแน่"
"จะใหญ่แค่ไหนเชียว"
"ไม่เหยี่ยวอย่างลุงก็เเล้วกัน"
เอ๊ะ มีเงือกมาอีตัวเเล้วไปเจอกับพ่อของชลธีอีก จะไปต่ออย่างไรดีครับคนอ่าน.........
น่าหรุก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:} ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครัล ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ติดตามครับ ชอบๆ เอาแล้วคู่นี้พ่อพี่ ลูกน้อง
หน้า:
[1]