พ่อม่ายไม่พ่ายรัก ตอนที่ 1 คุณพ่อลูกติด
เฟิส หนุ่มหล่อวัย 35 ที่เขาต้องกลายเป็นพ่อม่ายเมียทิ้งและเป็นคุรพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ต่อสู้เลี้ยงลูกมาจนโตได้ในวัย 3 ขวบ โชคดีที่บริษัทมีความเมตตาช่วยเหลือให้เฟิสได้ลาพักเลี้ยงลูกในช่วงที่เมียเขาทิ้งไป โดย
ให้เฟิสทำงานแบบ WFH ที่บ้าน หล่อ เก่ง แถมยังมีลูกติดแบบนี้ใคร ๆ ก็อยากมาเป็นเเม่เลี้ยงให้น้องฟิล์ม
กันทั้งนั้น....
"เฮ้ยเฟิส วันนี้เอาลูกมาทำงานด้วยเหรอว่ะ"
"ใช่ครับพี่กอล์ฟ วันนี้ที่ศูนย์พัฒนามีเด็กติดโควิดดีที่ฟิล์มไม่ติดผมเลยเอาลูกมาเลี้ยงที่นี่ด้วย"
"แต่ แต่ แต่ วันนี้คุณตั้มจะเข้าตรวจงาน เขาจะไม่ว่าเอาเหรอพี่" ฟรอยพูดขึ้นแบบกังวลว่าเฟิสจะโดนดุ
"เออ ใช่ คุณตั้มยิ่งเจ้าระเบียบอยู่ด้วย พวกแผนกบัญชีนี่โดนดุจนนั่งร้องไห้กันมาเเล้วนะ" แบงค์พูดขึ้น
"โอ๊ย เด็กตัวแค่นี้ไม่ซนหรอกพี่ เอาไปเลี้ยงที่ห้องทำงานพี่เลยเฟส เนอะฟิล์มเนอะ"
"ครับลุงกอล์ฟ"
เนื่องด้วยแผนกที่เฟิสทำงานเป็นแผนกของวิศวกรรมโรงงาน ฉะนั้นงานที่ทำจะจะเกี่ยวกับกับการซ่อมบำรุง
และงานค่อยข้างยุ่งและละเอียด เฟิสจึงดูแลฟิล์มได้ไม่เต็มที่และก็ลืมไปเลยว่าเอาลูกมาที่ทำงานด้วย
"นั่นเด็กที่ไหนอะคุณเดียว ทำไมมาเล่นอยู่ในนี้ อันตรายนะ"
"อ่อ ลูกพี่เฟิสเหรอเปล่าวะกุ้ง" เดียวหันไปถามกุ้ง กุ้งเลยตอบว่า
"น่าจะใช่คะคุณตั้ม"
"โรงงานมีกฎไม่ใช่เหรอ แล้วเอาลูกมาเลี้ยงที่ทำงานนี้นะ นี่โรงงานนะไม่ใช่โรงเรียนเตรียมอนุบาล"
ตั้มลูกชายคนเล็กของท่านประธานที่มีนิสัยค่อนข้างเนียบและเป๊ะเหมือนคุณแม่ ทุกแผนกต่างเกรงกลัว
ในความดุของคุณตั้มมาก แต่ด้วยความฉลาดของฟิล์มจึงเดินมาหาคุณตั้มและยกมือไหว้ขอโทษ
"ขอโทษครับอย่าดุคุณพ่อเลยนะครับ หนูจะไม่ดื้อครับ" ทันทีที่หนูฟิล์มยกมือไหว้ ตั้มก็ดูท่าจะใจอ่อนก็
เด็กน่ารักขนาดนี้จะดุลงได้ไง
"แล้วหนูเป็นลูกใคร คุณพ่อทำงานแผนกวิศวะหรือ"
"ครับ คุณพ่อผมชื่อพ่อเฟิสครับ"
"จะเที่ยงแล้วนี่ ปะนั้นไปหาข้าวทานกับคุณอานะครับ เดี๋ยวอาเลี้ยงข้าวเราเอง"
ตั้มพาหนูฟิล์มไปหาข้าวกินโดยไม่ได้บอกกับทางแผนกวิศวะงานนี้เฟิสถึงกับเครียดเมื่อไม่เห็นลูกในห้อง
ทำงานของกอล์ฟ หัวหน้าแผนก
"เฮ้ยพี่ ลูกผมหาย"
"อ้าว หายไปไหนเฟิสหาดียัง" แบงค์ถามขึ้น
"หาดีแล้วพี่ไม่เจอเลย" เฟิสดูท่าทีกังวลใจมาก ฟรอยจึงพูดขึ้นว่า...
"เดินไปไหนหรือเปล่า ลองเปิดลองวงจรดู"
"กล้องเสียหว่ะ พี่ว่าพวกเรารีบช่วยกันหาดีกว่า"
ทั้งหมดช่วยกันออกตามหาจนมาถึงที่โรงอาหารและเห็นฟิล์มนั่งกินข้าวอยู่
"ฟิลืม ทำไมมาไม่บอกพ่อรู้ไหมว่าพ่อเป็นห่วงขนาดไหน ถ้าหายไปพ่อจะอยู่ยังไง"
"ปะป๋า หนูขอโทษครับ"
"ตีซะดีไหมเนี่ย ทีหลังจะได้ไม่ทำแบบนี้อีก"
"หยุดนะคุณ จะทำอะไรเด็ก"
"คุณตั้ม"
เฟิสง้างมือจะตีลูกเพื่อทำโทษ ตั้มเห็นทันจึงเข้ามาห้ามโดยมีเดียวและกุ้งมาด้วย
"ใจเย็นก่อนเฟิส"
"ใจเย็นได้ไงเดียว ฟิล์มดื้อขนาดนี้"
"ผมพาฟิล์มมากินข้าวเอง ทำไม คุณมีปัญหาอะไร"
"่อคุณเองเหรอ จุ้นจ้านไปทุกเรื่องเลยนะ เเค่เรื่องงานยังไม่พออีกเหรอ ลูกผมทีหลังไม่ต้องยุ่ง"
"เออ นั้นผมไม่ยุ่งก็ได้ และผมสั่งห้ามไม่ให้คุณเอาลูกมาเลี้ยงที่ทำงานอีกถ้าทำไม่ได้ก็ลาออก"
"ได้ พี่กลอล์ฟผมขอใบออกด้วยครับ"
"คุณตั้มค่ะใจเย็นก่อนค่ะใจเย็น"
"่ช่างเขาเถอะเดียว ก็แค่เด็กเอาแต่ใจ สนใจอะไรมากมาย"
"อ้าวอีตาลุงนี่หาเรื่องกันเหรอ"
"ไปฟิล์ม ไปกับพ่อเดี๋ยวนี้"
"ปะป๋าไม่มีเหตุผล ปะป๋าไม่ฟังเหตุผลเลย ฟิล์มโกรธปะป๋าแล้ว"
"ฟิล์ม"
"อะไรกันเนี่ย เสียงดังเชียว เกิดไรขึ้น ตาตั้ม เฟิส"
"สวัสดีครับซ้อ ซ้อครับผมขอลาออกครับ"
"อนุมัติอย่างไวเลยครับคุณแม่"
"เอาหละ พอเลยทั้งคู่เตือนแล้วนะถ้าไม่หยุดโดนทั้งคู่หนูฟิล์ม มาหาคุณย่านี่มาลูก เดียว"
"ขา"
"เล่ามาซิ เกิดอะไรขึ้น"
"ผมขอตัวครับ" เฟิสเดินออกไปจากโรงอาหาร เพื่อนๆวิศวะก็วิ่งตามไปดูและปลอบประโลม
ซ้อวัฒนี แม่ของคุณเชตั้มเดินเข้ามาห้ามทั้งคู่ที่ทะเลาะกันอยู่เดียวเล่าเรื่องทั้งหมดให้ซ้อฟัง ตั้มเลยพูด
ขึ้นว่า...
"เห็นไหมครับคุณแม่ ตั้มไม่ผิดสักหน่อย"
"ผิดเต็ม ๆ เราอะ เอาลูกเขามาแล้วทำไมไม่บอกพ่อเขา"
"ก็เขาทำงานยุ่งอยู่นี่ครับ"
"ยุ่งแค่ไหนตั้มก็ต้องบอกพี่เฟิสเขา จำไว้นะตั้มลูกคือสิ่งสำคัญคือลมหายใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ถ้าลูกเขา
เป็นอะไรไปตั้มจะทำอย่างไร หรือถ้ายูริแม่ของฟิล์มโผล่มาแล้วเอาฟิล์มไปเลย ตั้มรู้ไหมว่าตั้มฆ่าเฟิสให้ตายได้
เลยนะ"
"ขนาดนั้นเลยเหรอครับ"
"หนูฟิล์มทานข้าวอิ่มยังครับ"
"อิ่มแล้วครับคุณย่า"
"เดียว กุ้ง"
"ขา / ค่ะ"
"เดี๋ยวพาหนูฟิล์มไปซื้อขนมแล้วพาไปนอนที่ห้องทำงานตาตั้ม โวฟาห้องนั้นสามารถดึงออกเป็นเตียงนอนได้
เด็กเขาจะต้องนอนกลางวัน เดี๋ยวไปกับพี่พี่เขานะลูก"
"แล้วปะป๋าหละครับ"
"เดี๋ยวย่าให้เขามารับหลังเลิกงานะครับคนเก่ง"
"ครับ คุณย่า"
เมื่อเดียวกับกุ้งพาฟิล์มออกไป ตั้มก็ถามคุณแม่ทันที.....
"ทำไมครับคุณแม่ ฟิล์มถึงสำคัญกับอีตาลุงนั่นด้วย"
"เรียกเขาลุง เขาเพิ่ง 35 เฟิสเขาเพิ่งหย่ากับยูริแม่ของฟิล์ม เฟิสเลยเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวเพียงลำพัง
หลายครั้งที่ยูริมาขอคืนดีแต่เฟิสไม่ และยูริก็มักข่มขู่บ่อยๆว่าจะเอาลูกไปอยู่ด้วย และไม่ให้เฟิสเจอหน้าลูกอีก
เงินเก็บก้อนสุดท้ายและเบนซ์ก็ต้องหมดไปเพราะยกให้ยูริเพื่อเเลกกับฟิล์ม ที่นี้เข้าใจหรือยัง"
"เมียอีตาลุงนี่ก็ร้ายเหมือนกันนะครับ"
"ใช่ ยูริเห็นเงินเป็นหลัก เจอคนที่รวยกว่าก็ทิ้งลูกผัว"
"น่าสงสาร... ฟิล์มจัง"
"เหรอ รีบกินข้าวจะได้ไปทำงานรอบบ่าย และก็อย่าก่อเรื่องอีก เฟิสเป็นคนที่ทำงานดีรอบคอบคุรพ่อชอบ
ฝีมือเฟิสมาก ถ้าเฟิสลาออกเราคงโดนคุณพ่อบังคับเรื่องนั้นแน่ เตือนเเล้วนะ"
"ครับเชฟ เอ๊ยครับคุณแม่"
ตัดมาที่เฟิสเขามานั่งเงียบ ๆ อยู่ที่แผนกตามลำพัง
"เด็กบ้าไรว่ะแม่งเอาเเต่ตัวเองเป็นสารตั้งต้น"
"ใจเย็นก่อนเฟิส คุณตั้มเขาคงเห็นว่าเรางานยุ่งอยู่ก็เลยพาฟิล์มไปไม่ได้บอก"
"แล้วถ้ายูริมาเจอแล้วเอาฟิล์มไปหละพี่แบงค์ ผมไม่ต้องขายไตมาไถ่ตัวลูกเหรอ"
"มึงก็พูดไป กูว่ายูริมันยอกได้มึงกลับมามากกว่าตอนนี้"
"พี่เห็นด้วยกับไอ้ฟรอยนะเฟิส จริงไหมพี่เเบงค์"
"จริง และเท่าที่ดูเหมือนลูกเอ็งจะเข้ากับคุณตั้มได้นะเว้ย"
"พี่ ผมไม่ใช่เกย์นะ"
"มันก็ไม่เเน่เว้ย บางทีเอ็งอาจเป็นไบหญิงก็ได้ ชายก็เอา"
"ไม่อะ ขื่นอยู่กับคุณหนูตั้มผมคงประสาทเสีย ระเบียบเยอะเกิน แล้วนี้พวกพี่ซื้ออะไรมากินอะหกินด้วยดิ"
"เออ ซื้อมาเผื่อนี่เเหละ"
"เฟิส อยู่นี่เอง"
"มีไรว่ะจ๋า สาวหล่อของแผนก"
"มีคนมาหา เฮ้ยซูชิ กินด้วยดิ"
"มามา"
"เอ้ายังไม่บอกกูเลยใครมา"
"ผมเอง"
คุณตั้มเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องอาหารที่ซื้อมาขอโทษเฟิส...
"มาไม แล้วลูกผม"
"อยู่กับคุณแม่ที่ห้องทำงานผม ลุงไม่ต้องห่วงหรอกไม่มีใครมาพาลูกลุงไปได้หรอกหนะ ที่มานี่ก็จะมาขอโทษ
ที่เอาลูกลุงไปโดยไม่บอกลุงก่อน อย่าลาออกนะ อะนี่ก๊วยเตี๋ยวคั่วไก่ เห็นว่าลุงยังไม่ได้กินอะไร"
"ไม่หิว ซื้อมาทำไม"
"โว๊ยย เมื่อกี๊หมาตัวไหนบ่นหิวว่ะฟรอย"
"นั่นดิพี่กอล์ฟ"
"กินเถอะลุงอย่าเยอะ เลิกงานค่อยไปรับลูกที่ห้องทำงานผม แล้วตะกร้าของใช้ลูกลุงอยู่ไหน"
"อยู่ในห้องทำงานผมครับคุณตั้มผมไปหยิบให้"
"รบกวนหน่อยนะครับพี่กอล์ฟ คุณเเม่เห็นว่าที่นี่เสียงดังฟิล์มจะนอนกลางวันไม่ได้เลยให้ไปอยู่ที่ห้องทำงานผม
เลิกงานลุงก็ค่อยไปรับลูกละกัน"
"ขอบคุณครับ และก็ขอโทษคุณด้วยที่ผมพูดแรงใส่ไป"
"ช่างเถอะผมไม่ถือคนแก่"
"ผมเพิ่ง 35 นะเด็กน้อย"
"ผม 25 แล้วนะ ว่าแต่ลุงหายโกรธผมจริงเหรอ"
"อืม"
"นั้นก้กินก๊วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่ผมซื้อมาเดียวนี้"
เฟิสเปิดกล่องและใช้ตะเกียบกำลังจะคีบกิน ตั้มก็ตีมือลัุงไป 1 ที
"โอ๊ย คุณ ตีผมทำไมเนี่ย"
"ล้างมือยัง นี่เจลล้างมือ"
"โอ๊ย ตีทำไมเนี่ย"
"ตะเกียบวางกับพื้นเเล้วอามาคีบนี่นะ สุขอนามัยไปไหน ทำไมไม่ใช่ช้อนซ้อมในซองพลาสติก"
"โอ๊ยคุณ ตีผมสามรอบแล้วนะ เจ้านายหรือเมียผมเนี่ย"
อะฮี๊วววววว
"ทำไมไม่วางบนโต๊ะเเล้วกินดีดี จะถือกล่องทำไมเดี๋ยวก็หก"
"โห...โรงงานหรือค่ายทหารว่ะเนี่ย"
"นั่นดิจ๋า แต่กูว่าตาลุงนี้ดูยอมๆ คุณหนูตั้มอยู่นะเว้ย"
"เออ ปกติเฟิสไม่เคยยอมใคร ขนาดพวกเราพูดยังดื้อ แต่นี่ไรว่ะว่าง่ายจัง"
"สงสัยฟิล์มจะได้แม่ใหม่"
"เห็นด้วยหวะกอล์ฟ" แบงค์ กอล์ฟ ฟรอย และจ๋า ทานข้าวขนมแล้วก็ดูลุงหลานหยิกแกมหยอกกันอยู่
ดูท่างานนี้อายุจะเป็นเเค่เพียงตัวเลขจริง ๆ ....
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}{:5_119:} สนุกดีครับ เนื้อเรื่องเหมือนจะคล้ายๆเรื่องอื่นนะ สนุกครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ เชียร์เลยแบบนี้ ขอบคุนครับ น่ารักดีครับเรื่องนี้ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ