หมาป่าขี้เงี่ยน PT19 ให้เลขาพ่ออมควย (ราคาน)
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-4-9 00:41ราคาน ณ คฤหาสน์ตระกูลจันทรโสภากุล ราคานกำลังนั่งเลื่อนดูข้อมูลแคมเปญกลิ่นน้ำหอมใหม่ของแบรนด์อยู่ ตระกูลจันทรโสภากุลมีชื่อเสียงด้านน้ำหอมมาก น้ำหอมที่ผลิตจากตระกูลนี้ได้รับการขนานนามว่ามีกลิ่นหอมที่สุดในโลก แถมยังส่งผลแตกต่างกันออกไปดั่งมีเวทย์มนต์อีกด้วย ราคานเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลและกำลังจะได้รับช่วงต่อจากเรมผู้เป็นพ่อที่กำลังจะเกษียณงานในอีกไม่นานนี้ ราคานเลยค่อยๆเข้ามาดูงานแทนพ่อมากขึ้นเรื่อยๆ คอยตัดสินใจเรื่องต่างๆ ไม่ใช่แค่เฉพาะแบรนด์น้ำหอม แต่กิจการอื่นๆเช่นพวกเสื้อผ้าหรือเครื่องประดับด้วย ราคานนั่งเช็คความถูกต้องของข้อมูลในจุดต่างๆอย่างละเอียด ส่งไฟล์งานกลับไปทางเมลล์บริษัท ราคานนั้นค่อนข้างมีชื่อเสียงและเป็นที่รู้จักในวงกว้างสืบเนื่องมาจากพ่อ นอกจากจะหน้าตาดีหุ่นล่ำสมกับเป็นอัลฟ่าแล้ว ยังนิสัยดี การเรียนดีเด่น ฝีมือการต่อสู้เป็นเลิศ วางตัวดีในสังคมและขยันทำงานช่วยเหลือที่บ้านอีกด้วย ไม่แปลกที่ไม่ว่าใครเจอก็ต้องบอกว่าราคานนั้นเป็นคุณชายตระกูลจันทรโสภากุลผู้แสนจะเพอร์เฟค แต่นั่นไม่ใช่ตัวตนของราคานทั้งหมด ไม่ได้หมายความว่าราคานแกล้งทำตัวเป็นคุณชายที่แสนดี ราคานยังมีด้านอื่นที่ลุยๆและดุดันอยู่ด้วย ราคานชอบการแข่งรถซูเปอร์ไบค์ดูคาติเป็นชีวิตจิตใจ ความเร็วของรถและความอันตรายทำให้ราคานนั้นตื่นเต้น และนิสัยขี้เงี่ยนตามประสาอัลฟ่าทั่วๆไปด้วย ประตูห้องนั่งเล่นเปิดออก เรม พ่อของราคานเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับโอเมก้าหน้าสวยข้างๆที่ยืนถือกองเอกสารอยู่ ''สวัสดีครับพ่อ'' ''ทำอะไรอยู่'' ''ก็เรื่องแคมเปญใหม่เราที่พ่อบอกให้ผมดูนั่นแหละครับ ผมส่งจุดที่ต้องแก้ไปในเมลล์ให้พวกพนักงานแล้ว'' ''ดีมาก ขอบใจนะลูก'' เรม พ่อของราคานเป็นนักธุรกิจหนุ่มหน้าสวย เป็นอัลฟ่าเลือดบริสุทธิ์ที่ในอดีตเคยได้ฉายาว่าอัลฟ่าผู้งดงาม และเคยอยู่ในฝูงที่ได้รับการจารึกว่าเป็นหนึ่งในฝูงที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์อีกด้วย ซึ่งก็คือฝูงเดียวกับพละ พ่อของโฬมนั่นเอง ''พ่อมีอะไรหรือเปล่าครับ'' ''ก็เรื่องงานนั่นแหละ ห้องทำงานที่บริษัทน่ะเตรียมไว้ให้เสร็จแล้ว จะย้ายของเข้าไปตอนไหนก็ได้เลย'' ''ขอบคุณครับพ่อ'' ''ส่วนเรื่องระเบียบงาน แกก็น่าจะรู้อยู่แล้วแหละ แต่เดี๋ยวมั้นจะช่วยสอนงานด้วยอีกที'' ราคานหันไปมองมั้นที่ยิ้มมาให้ มั้นเป็นเลขาที่ตามติดพ่อไปทุกทีและน่าจะเป็นคู่นอนของพ่อด้วย ไม่เคยคุยกันมาก่อน มั้นปล่อยกลิ่นฟีโรโมนอ่อนๆออกมายั่วยวนราคาน ราคานที่จมูกดีได้กลิ่นก็เข้าใจ ส่งยิ้มไปให้ ''ถ้างั้นพ่อไปที่บริษัทก่อนละกัน'' ''ครับพ่อ แต่เดี๋ยวให้รันอยู่กับผมก่อนได้มั้ยครับ มีเรื่องงานจะถามสักหน่อย'' ''ได้ ตามฉันมาที่บริษัทละกันนะ'' ''ครับ คุณท่าน'' มั้นตอบรับ พ่อของราคานเดินออกไป ราคานเดินไปล็อคประตู หันกลับมาหามั้น ''โจ่งแจ้งจังเลยนะครับ ถ้าพ่อได้กลิ่นขึ้นมาแล้วรู้ว่ากำลังยั่วลูกตัวเองอยู่จะทำยังไง'' ''ท่านไม่ว่าอะไรหรอกครับ'' มั้นตอบยิ้มๆ
มั้น ราคานกดไหล่ของมั้นให้นั่งลงไป กลิ่นอัลฟ่าของราคานแผ่กระจายฟุ้งไปทั่วห้อง ปนกับกลิ่นของมั้น ราคานจับหัวของมั้นซุกกับเป้าของตัวเอง มั้นสูดดมกลิ่นควยราคานเข้าไปเต็มปอด กลิ่นของมั้นเริ่มแรงขึ้นจนทำให้ราคานเงี่ยนยิ่งกว่าเดิม ''ฮีทหรอครับ'' มั้นเงยหน้าขึ้นมา หน้าของมั้นดูเคลิบเคลิ้มตาลอย เต็มไปด้วยความเงี่ยน ''ถึงว่าทำไมกล้าส่งกลิ่นยั่วผมต่อหน้าพ่อผม'' ราคานขำ ช่วงฮีทเป็นช่วงที่โอเมก้าจะเงี่ยนจนควบคุมตัวเองไม่ได้และมีโอกาสท้องสูงมากกว่าตอนปกติ ''ได้ฉีดยาหรือมีอะไรป้องกันมั้ย'' มั้นส่ายหน้า ในหัวคิดอะไรไม่ออก ''ถ้าท้องขึ้นมาจะแย่เอานะ เอาแบบนี้ละกัน'' ราคานถอดกางเกง ควยราคานแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน มั้นดึงกางเกงในของราคานลง ควยใหญ่ยาว13นิ้วเด้งออกมาโด่ชี้หน้ามั้น มั้นเอาควยของราคานเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' มั้นอมควยของราคานอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้ม เงียวนไปมา กินน้ำหล่อลื่นที่ไหลเยิ้มอยู่ตรงปลาย ถอกควยของราคานลง หัวควยบานโผล่ออกมา มั้นเลียไปตามแง่งควย ตวัดลิ้นเลียตรงหัวควยอย่างรัวๆเน้นๆ ราคานจิกหัวของมั้นไว้ เด้งเอวเย็ดปากมั้นอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก'' ควยราคานใหญ่คับปากมั้นไปหมด ราคานกระแทกควยเข้ามาในปากมั้นไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนมั้นสำลักน้ำตาเล็ด ราคานกระแทกเต็มแรง กดหัวของมั้นค้างไว้จนอมควยเข้าไปสุดลำ ''อ๊อก!'' จมูกจมกองหมอย ควยราคานเข้าไปลึกจนถึงคอหอย มั้นเอามือพยายามดันเอวของราคานออก น้ำตาคลอ ''อาาา'' ราคานคราง ถอนควยออกจากปากมั้น น้ำลายมั้นไหลเยิ้มติดควยราคานมา ราคานจับควยแฉะๆตีหน้าของมั้นแรงๆรัวๆจนหน้าสั่น มั้นจับลำควยของราคานพาดหน้า ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของราคาน มาดของเลาขาผู้เรียบร้อยหายไปหมดสิ้นเมื่อความเงี่ยนเข้าครอบงำ เป้าของมั้นแฉะเพราะน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมาไม่หยุด ราคานอุ้มมั้นขึ้นมานั่งบนโต๊ะ ถอดกางเกงของมั้นออก ควยมั้นแข็งกระดกขึ้นลง รูหีขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน ราคานอุ้มมั้นจับกลับหัวห้อยลงไปตรงควยของตัวเอง มั้นอมควยของราคาน ราคานเอานิ้วสามนิ้วสอดเข้าไปในหีของมั้นอย่างง่ายดายแล้วซอยนิ้วอย่างรวดเร็ว ''อะ อ๊อก อือออ'' ''ซี้ดดด'' ราคานเด้งเอวเย็ดปากของมั้นเป็นจังหวะ นิ้วก็แทงเข้าออกรูของมั้นไม่หยุด รูมั้นตอดขมิบนิ้วของราคานอย่างบ้าคลั่ง ราคานอยากจะสอดใส่เข้าไปแต่คงถอนออกมาแตกข้างนอกไม่ทันแน่ แถมไม่อยากเสี่ยงให้เลขาพ่อท้องด้วย นิ้วของราคานแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของมั้นย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ เอวราคานก็ยังเด้าปากของมั้นไม่หยุด ''อ๊ะ อาาาา'' มั้นควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด ราคานจับมั้นนั่งลง ซอยปากของมั้นรัวๆ ''อูยยย อ้าา!'' ราคานกระแทกควยเข้าไปจนสุดลำ ปล่อยน้ำควยกระฉูดลงคอมั้นไป น้ำควยมากมายไหลเข้ามาในปากของมั้นจนทะลักออกมา กลิ่นคาวคละคลุ้งเต็มปากไปหมด ราคานปาดเหงื่อบนใบหน้าของตัวเอง มั้นนั่งหอบอยู่ที่พื้น ''แค่นี้คงพอช่วยได้บ้างนะครับ'' ราคานพูดยิ้มๆ เอากางเกงขึ้นมาใส่ สั่งให้พ่อบ้านที่อยู่หน้าห้องเข้าไปทำความสะอาดด้วย เดินถือโน๊ตบุ๊คลงมานั่งที่โซฟาชั้นล่าง เข้าไปเช็คอีเมลล์อย่างที่ทำประจำ ราคานกดเข้าไปในเมลล์อันหนึ่งที่รอมาได้สักพัก พอกดเข้าไปอ่านก็ตาโตขึ้นมา รีบกดส่งต่อไปให้ใครบางคนทันที
เลิฟ ปริ๊นนนนน! เสียงแตรรถที่ดังเข้ามาผ่านทางหน้าต่างห้องของเลิฟดังจนทำให้เลิฟสะดุ้งตื่น เลิฟสะลึมสะลือลืมตาขึ้น ลุกมานั่งเกาหัวอย่างงัวเงีย มองไปที่หน้าต่างก็เห็นว่าเปิดอยู่ หลังจากที่กลับจากการทำงานกะดึกเลิฟก็นอนทันที สงสัยจะลืมปิด เลิฟมองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ กำลังจะเที่ยงแล้ว เลิฟต้องไปเข้างานตอน3ทุ่มที่ร้านสะดวกซื้อ24ชั่วโมง แต่ไหนๆก็ตื่นแล้ว เลิฟยังใส่ชุดพนักงานจากเมื่อคืนอยู่เลย เลิฟถอดเสื้อผ้าออกเอาไปผึ่งแดดที่หน้าต่าง หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำล้างหน้า เลิฟอาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์เก่าๆโทรมๆในย่านชุมชนแออัดซึ่งอยู่ติดกับตลาด การที่เลิฟสะดุ้งตื่นเพราะเสียงรถที่มาซื้อของเป็นเรื่องปกติไปแล้ว เลิฟเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงเช็ดผมให้แห้ง ชีวิตประจำวันของเลิฟนั้นช่างแสนน่าเบื่อ ไปทำงานตอนกลางคืน กลับมานอนตอนกลางวัน วนไปมาแบบนี้อยู่เรื่อยๆ เลิฟเองก็อยากจะไปใช้ชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นวัยเดียวกัน ได้ไปโรงเรียน ได้เจอเพื่อน ไปเที่ยวด้วยกัน ถึงจะโดนพวกอัลฟ่าในโรงเรียนข่มขู่กลั่นแกล้งก็ไม่เป็นไร เพราะที่โดนอยู่ตอนนี้นั้นหนักกว่าเยอะ แต่เลิฟก็มีความหวังมากขึ้นเพราะราคานกำลังจัดการเรื่องโรงเรียนให้อยู่ ถ้าเลิฟผ่านการคัดเลือกก็จะได้เข้าไปเรียน เลิฟได้แต่สวดวิงวอนขอให้ตัวเองผ่านการคัดประวัติทีเถอะ เลิฟเดินมานอนที่เตียงอีกครั้งแต่ก็นอนไม่หลับ พอคิดเรื่องเรียนทีไรก็เครียดขึ้นมาทุกที เลิฟลุกขึ้น เดินออกมาจากห้อง เปิดประตูเก่าๆขึ้นสนิมที่อยู่สุดทางเดิน มันคือทางขึ้นมาบนดาดฟ้า ข้างบนตึกเก่าๆนี้มีน้ำเป็นแอ่งอยู่ตามพื้น มีตะไคร่เกาะประปรายบนแทงก์น้ำ เลิฟไปนั่งที่ขอบของดาดฟ้า ห้อยขาลงไปข้างล่าง บนนี้นั้นเงียบสงบและบรรยากาศดีมาก มองเห็นท้องฟ้าสีคราม เห็นก้อนเมฆปุยสีขาวใกล้จนเหมือนสามารถเอื้อมมือไปแตะได้เลย เสียงโทรศัพท์ของเลิฟดังขึ้น เลิฟเอาขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นราคาน เลิฟกดรับสาย ''ฮัลโหลครับพี่ราคาน'' ''เลิฟ เห็นเมลล์ที่พี่ส่งไปยัง'' ''ยังเลยครับ เลิฟเพิ่งตื่น'' ''เปิดอ่านแล้วโทรกลับมาหาพี่นะ'' ''โอเคครับ'' ราคานวางสายไป เลิฟเข้าไปเช็คเมลล์ กดเปิดที่ราคานส่งมาให้ดู รูปที่เลิฟเห็นคือตราโรงเรียนเอกชนเซ้นต์รอยัลที่ราคานเคยเรียนและบอกว่าจะส่งให้ไปที่นี่ ใจของเลิฟเต้นแรง ค่อยๆเลื่อนอ่านไปทีละบรรทัด 'เรียนท่านผู้ปกครองของนายชนกันต์ ธาดาวรวงศ์ หรือ เลิฟ ทางเรามีความยินดีเป็นอย่างมากที่จะแจ้งให้ทราบว่า นายชนกันต์ ผ่านการคัดเลือกเบื้องต้นของทางโรงเรียนเซ้นต์รอยัล โปรดมาทำการสอบคัดเข้าห้องเรียนและมอบตัวในวันที่แจ้งมาด้านล่าง' เลิฟอ่านจบก็หัวใจพองโต ดวงตาเบิกโพลงเป็นประกาย น้ำตาแห่งความดีใจเอ่อล้นออกมา นี่เลิฟจะได้ไปโรงเรียนจริงๆแล้วใช่มั้ย เลิฟอ่านเมลล์นั้นซ้ำไปมาเหมือนไม่เชื่อ เลิฟโทรออกไปหาราคานทันที ราคานรับสาย ''จริงหรอครับพี่ราคาน'' เลิฟพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น น้ำตาไหลลงมาตามแก้ม ''ใช่ เราจะได้ไปโรงเรียนแล้วนะ'' ''ขอบคุณมากเลยนะครับ'' ''ไม่เป็นไรหรอก เราสมควรจะได้รับสิ่งดีๆ'' ''ผมไม่รู้ว่าผมจะตอบแทนพี่ยังไงดี'' ''ตั้งใจเรียนก็พอ เรื่องค่าเทอมไม่ต้องเป็นห่วง ค่ากินค่าอยู่พี่ก็จะออกให้ เข้าไปแล้วอาจจะลำบากหน่อยเพราะเราไม่มีพื้นฐานด้านการต่อสู้หรือวิชาการเลย แต่พี่เชื่อว่าเลิฟทำได้แน่นอน พี่ก็จะช่วยด้วย'' ''ทำไมพี่ดีกับผมจังล่ะครับ'' ราคานเงียบไปแปปนึง ''ก็เราอยู่ฝูงเดียวกันนี่นา เลิฟก็เป็นเหมือนน้องชายของพี่แล้ว ก็ต้องช่วยเหลือกันสิจริงมั้ย'' เลิฟตื้นตันจนพูดอะไรไม่ออก ''แล้วเดี๋ยวเลิฟย้ายออกมาจากอพาร์ทเม้นท์นั้นได้แล้วนะ มันอันตรายเกินไปที่จะอยู่คนเดียวในย่านแบบนั้น ย้ายมาอยู่ที่บ้านฝูงเลย'' ''ได้หรอครับ'' ''ได้สิ เคยบอกไปแล้วไงว่าที่นี่เป็นบ้านของทุกคน ฝากชวนพสุด้วยนะ'' ''ผมจะบอกให้ครับ'' ''เรื่องขนของพี่จะให้คนไปช่วยย้ายอาทิตย์หน้านะ ขอเตียมห้องให้ก่อน พรุ่งนี้ตอนบ่ายเราว่างมั้ย'' ''ว่างครับ มีอะไรหรอครับ'' ''ไปวัดตัวกัน'' ''วัดตัวอะไรหรอครับ'' เลิฟถามอย่างงงๆ ''ก็สั่งตัดชุดนักเรียนของเราไง'' เลิฟยิ้ม ''ครับ ว่างครับ'' ราคานขำ ''โอเค งั้นเจอกันนะ ยินดีด้วยนะ'' ''ขอบคุณมากเลยนะครับ'' ราคานวางสายไป ตั้งแต่ที่ครอบครัวของเลิฟหายสาปสูญไปและเลิฟต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง ไม่คิดเลยว่าจะได้ไปโรงเรียนแบบคนอื่นเค้า ไม่คิดด้วยว่าจะได้มาเจอคนดีๆแบบราคานที่ช่วยเลิฟขนาดนี้ทั้งที่ไม่ได้รู้จักกันมานาน เลิฟไม่รู้จะตอบแทนยังไงนอกจากใช้โอกาสที่ถูกหยิบยื่นให้ให้คุ้มค่าที่สุด เลิฟเปิดเข้าไปในเว็บไซต์โรงเรียน มองดูวิวทวทัศน์และห้องต่างๆในโรงเรียนอย่างตื่นตาตื่นใจ นักเรียนที่ใส่ชุดยูนิฟอร์มเดินกันดูมีความสุข สายลมพัดโชยเข้าหน้าของเลิฟ ผมของเลิฟปลิวไหวไปตามสายลมนั้น เลิฟเอามือขึ้นมาจับหัวของตัวเอง ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าแต่เหมือนลมเมื่อกี๊จะลูบหัวของเลิฟเลย เลิฟกลับลงมาจากดาดฟ้า เข้าไปในห้องของตัวเอง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงกอดโทรสัพท์เอาไว้ ยิ้มอย่างมีความสุข อยากเอาเรื่องนี้ไปบอกคนที่ทำงานแล้ว
โฬม โฬมนั่งอยู่ในห้องทำงานที่บ้านฝูงบนชั้น2 ตอนแรกโฬมไม่คิดว่าจต้องสร้างห้องนี้ขึ้นมาด้วยซ้ำ คิดว่าการรวมฝูงคือการได้ลูกน้องเพิ่มแค่นั้น ไม่ได้คิดแผนที่จะพัฒนาความสามารถความแข็งแกร่งหรือชื่อเสียงของฝูงเลย แต่จากเหตุการณ์ที่ผ่านๆมาและการบอกกล่าวตักเตือนของเพื่อนรักอย่างราคานทำให้โฬมนึกได้ว่าควรจะต้องทำหน้าที่ของจ่าฝูงให้ดี เพื่อให้ไม่เสียหน้าตัวเองและวงศ์ตระกูล ไม่อยากให้ใครมาบอกว่าโฬมเป็นจ่าฝูงที่ไม่ได้เรื่อง โฬมเลยรีโนเวทห้องว่างชั้นสองให้กลายเป็นห้องทำงานคิดแผนของโฬม ที่ผ่านมาราคานเป็นคนคอยดูแลและจัดการเรื่องระเบียบการต่างๆ แต่ตอนนี้โฬมว่าถึงเวลาของโฬมแล้วที่จะทำหน้าที่นั้น ถึงจะขี้เกียจก็ตามเถอะ เพื่อศักดิ์ศรีของตัวเองที่ไม่อยากถูกใครหยามโฬมทำได้ การรวมฝูงคือการที่คนกลุ่มหนึ่งสมัครใจที่จะอยู่ร่วมกัน โดยมีผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นจ่าฝูงคอยนำทุกคน ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นอัลฟ่า ทุกคนต้องคอยดูแลช่วยเหลือคนในฝูง พัฒนาฝูงให้กลายเป็นฝูงที่แข็งแกร่งด้วยการต่อสู้แย่งอำนาจกับฝูงอื่น หรือเก็บประสบการณ์เย็ดให้เยอะ โดยการดูว่าใครมีประสบการณ์เยอะแค่ไหนสามารถดูได้จากความแรงของกลิ่นฟีโรโมนตอนที่ปล่อยออกมา โฬมสนใจเรื่องการเย็ดมากกว่าต่อสู้ แต่จากสถานการณ์ตอนนี้คงเลี่ยงไม่ได้แล้ว ทั้งโฬม ราคาน และหมอกต่างเป็นเป้าหมายของแก๊งมาเฟีย Black Spider และล่าสุดก็เพิ่งไปถล่มรังย่อยของมันซึ่งก็คือฝูงหงษ์ผงาดมาด้วย ยิ่งทำให้คนในฝูงไม่ปลอดภัย ช่วงนี้ทุกคนต่างฝึกการต่อสู้ด้วยตัวเองกันเพื่อใช้ป้องกันตัวและพัฒนาฝีมือให้พร้อมสู้ โฬมเองก็เริ่มวางแผนและคัดเลือกฝูงที่น่าจะเป็นเป้าหมายในการไปท้าชิงยึดอำนาจแล้วด้วย โฬมเช็คข้อมูลของคนในฝูงตัวเองอีกครั้ง ดูวิดิโอกล้องววงจรปิดการต่อสู้กับฝูงหงษ์ผงาดประกอบกับพัฒนาการปัจจุบันของคนในฝูง มันยากที่จะยอมรับว่าโฬมนั้นก็มีจุดอ่อนอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่แค่โฬมหรอก ทุกคนเลยต่างหาก แต่ก็ยกเว้นราคานมั้ง ในวิดิโอเทปนั้นไม่มีการต่อสู้ของราคานอยู่ โฬมกับราคานนั้นเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เรียนด้วยกันตั้งแต่อนุบาลยันเรียนจบ ราคานมีความสามารถด้านการต่อสู้ระยะประชิดเป็นเลิศ ห่างจากโฬมอยู่นิดนึง แต่นั้นก็เพราะพลังของโฬมคือพละกำลังมหาศาล ถ้าราคานไม่ได้มีพลังแบบนี้แล้วยังสามารถสู้กับโฬมได้สูสีแสดงว่าราคานนั้นไม่ธรรมดาเลยทีเดียว แล้วพลังของราคานคืออะไรนะ โใมที่เป็นเพื่อนสนิทมาทั้งชีวิตยังไม่รู้เลย โฬมกดไปดูข้อมูลของฝูงอื่นในระบบบ้าง จำนวนสมาชิกต่อฝูงส่วนใหญ่ตอนเริ่มต้นจะประมาณ6-8คน ซึ่งจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆในอนาคต ฝูงสามารถรับคนเข้าฝูงได้เรื่อยๆโดยทุกคนในฝูงต้องเห็นด้วยที่จะรับเข้า แต่ฝูงส่วนใหญ่จะไม่รับคนเข้าพร่ำเพื่อ นั่นก็เพราะทุกฝูงนั้นต่อสู้แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน มีโอกาสสูงที่จะส่งคนไปเป็นสายอยู่ในฝูงคู่แข่ง โฬมเองก็ยังไม่ได้คติดเรื่องรับคนเข้าเพิ่ม คนในฝูงตอนนี้ยังเข้าขากันได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย ถึงจะดีกว่าช่วงแรกๆมากแล้วก็เถอะ แต่การมีคนมาเพิ่มคอยช่วยเหลืออีกแรงก็เป็นความคิดที่ไม่เลว
ราคานลงมาจากห้องทำงานหลังจากทำอะไรต่างๆเสร็จแล้ว กลิ่นโอเมก้าอ่อนๆของเลิฟที่คุ้นเคยลอยมาเตะจมูก กลิ่นคล้ายกับใบมินต์ให้ความรู้สึกเย็นๆ คนตัวเล็กนั่งอยู่ที่โซฟากำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ เลิฟที่รู้สึกได้ถึงรังสีอัลฟ่าของโฬมหันมามองอย่างรวดเร็ว มีสีหน้าลุกลี้ลุกลน ''สวัสดีครับคุณโฬม'' โฬมขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด เลิฟหวั่นๆเพราะนึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป เลิฟนั้นกลัวโฬมมาก เพราะวันแรกที่เข้ามาก็เกือบโดนโฬมจับเป็นทาสเย็ดไปแล้ว ซึ่งตอนนี้โฬมก็ยังไม่เปลี่ยนความคิดนั้น แถมยังชอบแกล้งเลิฟอีก โฬมนั่งลง ''กูน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือไง'' โฬมถาม มองตาขวาง ''เปล่านะครับคุณโฬม'' ''เลิกเรียกคุณสักที รำคาญ'' ''แล้วจะให้เนียกว่าอะไรล่ะครับ'' ''คิดเอาเองสิ'' เลิฟนิ่งไปพักนึง ''งั้นผมเรียกพี่โฬมนะครับ'' โฬมเผยอปากยิ้มเล็กน้อยแต่ก็รีบหุบลง ''ตามใจ'' โฬมมองไปที่มือของเลิฟ ''ทำอะไรอยู่'' เลิฟค่อยๆคลายมือออก มีผีเสื้อตัวหนึ่งอยู่ในมือของเลิฟ ไม่บินหรือขยับใดๆ ''มันตายแล้วหรอ'' ''ยังครับ แต่กำลังจะหมดอายุขัย'' ''แล้วเอามันเข้ามาทำไม ไม่เอาไปทิ้งล่ะ'' ''มันนอนอยู่บนดอกไม้ในสวยน่ะครับ การที่ผมมาเจอมันพอดีอาจจะเป็นเพราะมันอยากให้ผมช่วยก็ได้'' เลิฟหลับตากุมมือลงอีกครั้ง รังสีพลังของเลิฟเริ่มแผ่ออกมา เลิฟลืมตาขึ้น ดวงตาของเลิฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวส่องสว่าง โฬมนั่งดูอย่างตั้งใจ ดวงตาของเลิฟกลายเป็นสีปกติ รังสีของพลังเริ่มจางหายไป เลิฟคลายมือ ผีเสื้อที่มีปีกสวยงามบินออกจากมือของเลิฟเหมือนได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง เลิฟยิ้มดีใจ ดวงตาเป็นประกาย 'สวย' เสียงในหัวของโฬมดังขึ้นมา คงหมายถึงผีเสื้อแหละมั้ง โฬมกระแอมทำท่าทีขึงขัง ถามในสิ่งที่สนใจ ''ชุบชีวิตได้แล้วหรอ'' ''ผมอยากลองดูน่ะครับว่าตัวเองสามารถรักษาบาดแผลในระดับไหนได้ แต่ที่ผ่านๆมา การรักษาสิ่งมีชีวิตที่ระบบอวัยวะไม่ซับซ้อนจะได้ผลมากกว่า'' ''เก็บข้อมูลด้วยหรอมึงอะ'' ''ก็พี่ราคานบอกให้ฝึกฝนนี่ครับ แล้วอีกไม่นานผมก็จะต้องไปโรงเรียนแล้วด้วย'' ''ก็ดี จะได้ไม่เป็นภาระให้คนอื่น'' โฬมลุกขึ้น กำลังจะเดินกลับขึ้นไป ''ผมจะพยายามครับ จะไม่เป็นภาระให้คนอื่นในฝูงหรือพี่โฬมอีก'' เลิฟพูดอย่างมุ่งมั่น ไม่มีทีท่าโกรธกับคำพูดของโฬมเลยสักนิด โฬมเหลือบตาไปมองเลิฟ หัวเราะในลำคอแล้วเดินขึ้นชั้นบนไป
shinecaraff ตอบกลับเมื่อ 2022-4-9 17:44
เลิฟนี่ คาแรคเตอร์น่ารักมุ๊งมิ้งดีจัง เอ็นดู
น้อนเลิฟคนน่ารัก น้องเลิฟและพสุควรย้ายออกจากอพาตเม้นท์นั้นจริงๆ อยู่ที่นั่นชีวิตไม่ปลอดภัยเอาซะเลย มาอยู่บ้านฝูงปลอดภัยกว่าเยอะ
น้องเลิฟโชคดีมากจริงๆ ที่ได้มาอยู่ฝูงนี้ มีพี่ราคานคอยดูแลใกล้ชิด แถมคุณโฬมเอ้ยพี่โฬมก็เริ่มเอ็นดูมากขึ้นบ้างแล้ว แม้จะใช้คำพูดที่แข็งกระด้างอยู่ก็เถอะ แต่รู้นะว่าจริงๆ ก็เอ็นดู (จากเดิมที่จ้องแต่จับน้องเป็นทาสเย็ดอย่างเดียว) เชียร์น้องเลิฟเป็นเมียคอยปรนนิบัติพี่ราคานและพี่โฬมอย่างใกล้ชิดอยู่เหมือนกัน5555 ดูเข้าท่า
ลมที่พัดมาลูบหัวเลิฟนั่นใช่พี่วาโยใช่มั้ยน้า หรือจริงๆ แล้วพี่วาโยคือพี่น้องที่พลัดพรากจากเลิฟจริงๆ ถ้าใช่อนาคตก็น่าพามาอยู่ฝูงเดียวกันน่าจะเวิร์ค ขอบคุณครับ {:7_295:} ขอบคุณครับ {:7_295:} {:7_317:} ราคานเต็มปาก ราคานโฬมต้องคู่กับเลิฟ {:7_295:} อีโฬมอย่าแกล้งน้องเดะทุบหลัง
อยากราคานจ้างพสุมาทำงานเป็นนายแบบน้ำหอมแล้วทำกลิ่นของพสุขายน่าจะทำให้พสุมีรายได้แบบไม่ต้องขโมยของ
อยากให้โอเมก้าสองคนนั้นออกจากอพาร์ตเม้นนั้นเร็วๆไม่ปลอดภัยทั้งคู่ นึกว่าราคานกับเลิฟ ตอนนี้เอียงไปทางโฬมกับเลิฟล่ะ ราคานอาจะเอ็นดูเลิฟแบบน้องชายป่าว
โฬมคงไม่ได้คิดกับเลิฟ ตอนนี้เซีรย์พสุกับอาท จะมีศึกชิงนางไหม {:7_295:} มาแล้วรอตอนต่อไปครับเป็นกำลังใจให้นะครับ ถ้าโฬมคู่เลิฟ แล้วราคานละ 3Pไปสิ 55555
ขอบคุณครับ
{:4_112:} {:7_317:} เลิฟ เมียหลวงของแก๊งแหละทีนี้ ส่วนสายลมน้้น คุณพรี่วายุสินะขอรับ สายลมที่โอบกอด หวังว่าเลิฟจะเป็นน้องชายที่พลัดพรากไปนะ ขอบคุณค้าบ {:7_346:}