บทหนึ่งของชีวิต ตอนแผนรัก…นักศึกษาฝึกงาน 7 ดูแล โดย Orama
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2024-6-15 17:50บทหนึ่งของชีวิตตอนแผนรัก…นักศึกษาฝึกงาน 7 ดูแล โดย Oramaผมตื่นมาประมาณ 8 โมงกว่า ๆภายใต้ผ้าห่มโดยมีป้องนอนกอดผมนิ่ง หายใจเบา ๆ ผมเอามือแตะที่หน้าผาก ป้องไม่ร้อนแล้วแสดงว่ายาได้ผล วันนี้ต้องให้กินอีกสักชุด แต่ไม่อยากปลุกป้องลงไปกินข้าวเลยยกหูโทรสั่งข้าวต้ม ขนมปัง โอวัลตินและน้ำส้มเพื่อเป็นอาหารเช้าขึ้นมาทานกันบนห้องกันประมาณ 30 นาทีพนักงานเคาะประตู“ใครมานะพี่ต๊ะ” ป้องเงยหน้าขึ้นมาถาม“เด็กเสิร์ฟมั้ง”“ใครสั่งมาพี่”“แปบนึง” ผมรีบลุกไปเปิดประตูเห็นเด็กเสิร์ฟยกอาหารมาให้ ผมบอกให้รวมไปกับค่าห้องก่อนที่จะยกอาหารขึ้นมาวางบนเตียงผมจับป้องให้นั่งพิงหัวเตียงแล้วเอาถาดอาหารไปวางไว้บนตัก“เออ....ไม่ลงไปกินข้างล่างละครับ”“วันนี้อยากทำอะไรเป็นพิเศษ”“ฉลองอะไร”“ไม่มี แต่อยากทำให้อยากดูแลแค่นั้นแหละ”“ป้อง..................เออ..............”ป้องทำเหมือนจะร้องไห้“เป็นอะไร”“เพราะป้องไม่สบายใช่มั้ยครับเลยเป็นภาระพี่ต๊ะเลย”“นั่นก็ส่วนนึง”“แล้วส่วนอื่นล่ะ”“ก็กินข้าวเช้าบนนี้ พอกินเสร็จเผื่อจะมีอย่างอื่นแถมเป็นอาหารว่างด้วยเอ.....หรือจะกินอาหารหลักกับอาหารว่างพร้อมกันดีน้า......”“พี่ต๊ะง่ะ” ป้องอายจนหน้าแดง ผมเอาช้อนตักข้าวต้มเป่าให้เย็นเพื่อป้อนป้อง“เดี๋ยวก่อนพี่ต๊ะ ป้องยังไม่ได้แปลงฟัน”“กว่าจะแปลงเสร็จข้าวต้มเย็นพอดีมันจะไม่อร่อย กินก่อนแล้วค่อยแปลงก็ได้”ป้องยอมกินข้าวต้มจนหมดถ้วยตามด้วยขนมปัง 1 แผ่น และโอวัลติน ผมจัดแจงเอายามาให้กินจนเสร็จ“แล้วพี่ต๊ะล่ะ”“ถ้าพี่จะกินข้าวไปแล้วจ้องหน้าป้องไปด้วยป้องจะว่าอะไรมั้ย”“พี่ต๊ะบ้า..................”ป้องอายจนหน้าแดงอีกครั้งจริง ๆ แล้วก็อยากให้ป้องนอนต่อเลยต้องวางแผนนั่งกินข้าวต้มบนเตียงผมตักข้าวต้มกินอย่างช้า ๆ พอยาเริ่มออกฤทธิ์ ป้องทำตาปรือ ๆ จนค่อย ๆหลับลงไปอีกครั้ง พอป้องหลับสนิทผมก็ค่อย ๆเก็บจานแล้วเข้าไปอาบน้ำใส่เสื้อคลุมตัวเดิมแล้วค่อย ๆ ขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงดูป้องนอนผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนเผลอหลับไปมารู้สึกตัวอีกทีตอนป้องปลุก“พี่ต๊ะตื่นได้แล้ว” “กี่โมงแล้ว”“บ่ายโมงกว่าแล้วพี่ ........ตื่นได้แล้วไหนบอกจะกลับกรุงเทพวันนี้”เลยเที่ยงมาแล้วโรงแรมคิดอีกวันนึงไปแล้วไหน ๆ ก็จ่ายค่าห้องไปแล้วเลยกลับพรุ่งนี้แต่เช้าดีกว่า“ใครบอกว่าจะกลับวันนี้”“ก็พี่ต๊ะบอกเองว่าจะนอนโคราชคืนนึง”“ตอนนี้อยากนอนสองคืน”“พรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์กลับพรุ่งนี้ก็ทัน” ผมรวบตัวป้องเข้ามากอด ป้องตัวเย็นเป็นปกติ ตาไม่โรยหน้าตาสดชื่นขึ้นมาก แสดงว่าไม่มีไข้แล้ว“พี่ต๊ะนี่เหลวไหลจริง ๆ”“เวลาอยู่กับป้องของเหลวมันจะไหล....แล้วมันลืมเวลาทุกที”“ไม่คุยกับพี่ต๊ะแล้ว”ป้องพยายามดันออกจากการเกาะกุมผม“หิวหรือยัง”“นิดหน่อย”“งั้นไปล้างหน้าเดี๋ยวไปหาอะไรกิน”“ป้องเสร็จนานแล้ว เหลือแต่พี่ต๊ะนี่แหละเน่าแล้วมั้ง” ป้องคงไม่รู้ว่าผมทำธุระส่วนตัวแล้วตั้งแต่เช้า“จ้า..............................”ผมเข้าไปล้างหน้าล้างตาอีกครั้งก่อนก่อนที่จะแต่งตัวพากันออกไปหาข้าวกินเราสองคนแต่งชุดกางเกงขาสั้นที่ซื้อใหม่เมื่อวานแบบเดียวกันสีเดียวกัน ความสูงผมสูงกว่าเล็กน้อย แต่ป้องรูปร่างจะผอมเพรียว ผมจับป้องมายืนคู่อยู่น่ากระจก ป้องเกิดอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด“เด็กที่ไหนน้าแต่งตัวน่ารักจัง”ผมแกล้งแหย่ป้อง ซึ่งป้องยังงอนผมว่าทำไมต้องใส่ขาสั้นออกไป“ไม่รู้”“ป้องแต่งแบบนี้น่ารักมากเลยรู้มั้ย”“แต่.............”“ไม่มีแต่...เอาน่าแต่งตัวเหมือนกันแบบนี้น่ารักดีออก”“พี่ต๊ะไม่อายหรอมาแต่งตัวเหมือนเด็ก”“อายทำไมละครับป้องน่ารักขนาดนี้พี่ดีใจมากกว่าที่ได้เดินคู่กับคนน่ารัก”“ชิ..........................”ป้องรีบเดินเข้าห้องน้ำด้วยความอายพอเดินลงบันไดไปพนักงานต้อนรับพากันชี้มือให้เพื่อนดูแล้วหันไปกระซิบกระซาบ ผมรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ก็คงคิดว่าคู่เกย์มากว่าอย่างอื่นแน่แต่ป้องกับคิดว่าเขามองผมเลยพยายามจะเอาตัวมาบังผมไม่ให้คนอื่นมอง“เห็นมั้ยมีแต่คนมองพี่ต๊ะบอกแล้วว่าอย่านุ่งกางเกงขาสั้น”“55555555555555”เราสองคนไปหาส้มตำแถวนอกเมืองกินเสร็จแล้วขับรถไปด่านเกวียน แล้วไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆจนเย็นก่อนที่จะกลับเข้าเมือง*********************************หลังจากกลับมาจากไปราชการผมกับป้องก็สนิทกันมากขึ้น ในที่ทำงานก็ต่างคนต่างทำงานแต่พอเลิกงานป้องก็จะไปรอที่อพาร์ทเม้นเสาร์อาทิตย์เราก็ไปเที่ยวกันบ้างถ้ามีโอกาสบางอาทิตย์ก็ไม่เจอกันที่ทำงานเลยเพราะผมประชุมข้างนอกตลอด กลับมาก็มืดค่ำก็จะให้ป้องกลับหอไปก่อนไม่ต้องรอที่ทำงานผมไม่แน่ใจว่าที่ทำงานรู้ความสัมพันธ์ผมกับป้องหรือไม่อาจเป็นเพราะผมไม่ค่อยอยู่ที่ทำงานเท่าไหร่“พี่ต๊ะ เสาร์นี้ไปไหนปะ” กิ๊บผู้ช่วยผมมาถามหลังจากที่ผมไปประชุมกลับมาจากข้างนอก“ทำไมหรอ”“คือพวกเราว่าจะไปดอนหอยหลอดกัน แล้วจะพาน้องๆ ฝึกงานไปเลี้ยงด้วย ศุกร์หน้าก็ฝึกกันเสร็จหมดแล้ว”“อ้าวหรอ”ผมลืมไปสนิทเลยว่าป้องฝึกงานเสร็จศุกร์หน้า เจอป้องก็ไม่เห็นพูดอะไร“ว่าง ๆ” ผมตอบโดยไม่ต้องดูตารางนัดใด ๆ “ไปกันไม่กี่คนหรอกพี่........เอาที่สะดวกจริงๆ”“แล้วทำไมไปถึงดอนหอยหลอดทุกทีเห็นเลี้ยงกันร้านแถว ๆ นี้”“จะไปงานพี่เจนด้วย”“บ้านเจน......มีอะไร”“ทำบุญวันเกิดพ่อแกตอนเช้าทำบุญเลี้ยงพระ เสร็จแล้วเดี๋ยวไปหาไรกินกันที่ดอนหอยหลอด”บ้านเจนหัวหน้าบริหารอยู่สมุทรสาคร ทุกปีจะทำบุญวันเกิดให้พ่อแต่ก็ไม่เห็นจะต้องมีใครไปมากแบบนี้ แสดงว่าต้องมีอะไรแน่“มีอะไรมากกว่านี้เปล่า” ผมหันมาทางกิ๊บอึกๆ อักๆอยู่พักใหญ่ก่อนที่จะค่อย ๆ เผยออกมา“แกมีปัญหากับแฟนแกนิดหน่อยแฟนแกไม่มางานพ่อแกวันเสาร์นี้ แกก็เลยดูเครียด ๆ พวกเราก็เลยอยากไปให้กำลังใจ”“เฮ้ย แฟนเขาอาจจะติดธุระมั้ง”“ติดธุระกับมือที่สามนะซิ” “เออ...........................”ผมถึงกับใบ้แดกเลย“แล้วจะไปกันกี่โมง”“หนูเอาลูกเอาผัวไปด้วยเลยจะไปแต่เช้าตรู่......ขับรถไม่เท่าไหร่ก็ถึง”“แล้วคนอื่นล่ะ”“คนอื่นก็อาศัยกันไป”“แล้วน้องฝึกงานล่ะ”“น้องฝึกงานก็นั่งไปกับพี่เจนตั้งแต่วันศุกร์เห็นว่าน้อง ๆ ขอไปช่วยเตรียมของด้วย”“เออ...เด็กพวกนี้มีน้ำใจดีเนาะ”“เด็กฝึกงานรุ่นนี้นิสัยดีทุกคนเลยพี่ใช้งานก็ง่ายไม่เกี่ยงงาน โดยเฉพาะเจ้าป้อง เห็นพี่ ๆ หลายคนชมเป็นเสียงเดียวว่าขยันเรียนรู้งานเร็ว จบแล้วพี่เจนยังชวนมาทำงานด้วยเลย”“อืม” ผมนึกถึงเวลาที่ป้องจะไปแล้วใจหายเพราะป้องบอกว่าฝึกงานเสร็จแล้วก็จะกลับไปบ้านที่ขอนแก่นเพื่อรอจบ”วันนี้ผมไม่เป็นอันประชุมคิดถึงแต่หน้าป้องจะลงไปหาที่ห้องบริหารก็รู้สึกอาย ๆ มีคนเปิดประตูเข้ามาก็คอยจ้องว่าเป็นป้องมาส่งเอกสารหรือเปล่าเห็นแต่น้องฝึกงานผู้หญิงขึ้นมา จะถามหาก็กลัวคนอื่นสงสัย“พี่ต๊ะ พี่ต๊ะ” กิ๊บเรียกผมเสียงดัง“เอ็งจะมาพูดอะไรเสียงดัง”“หนูเรียกพี่ตั้งนาน พี่นั่งเหม่ออะไร”“มีอะไรว่ามา” “พี่เจนเขาฝากถามว่าวันเสาร์นี้พี่ต๊ะช่วยพาเจ้าป้องไปด้วยได้มั้ยพี่เจนไปมีแต่ผู้หญิงเจ้าป้องเป็นผู้ชายไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่”“เฮ้ยได้...เอาดิๆ”ผมแทบตะโกนด้วยความดีใจ
มารัวๆ ขอขอบคุณ ป้อง มาต่อแล้วรอตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ
ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอตอนจบไม่เศร้านะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณค้าบ{:5_130:} ขอให้รักยืนยาวนะ สนุกดีครับ รักจริงรึเปล่านา ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณค้าบ รอตอนต่อไปอยู่นะค้าบ{:5_130:}
หน้า:
[1]
2