รุกร่านเพื่อนรัก PT52 จุดจบภาม โดนรุมเย็ดบนรถตู้
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-4-27 03:13ทศ วันนี้ติณลากทศออกมาที่ห้างใกล้คอนโดโดยให้เหตุผลว่าปากกาหมึกหมด ทศเองก็ไม่รู้ทำไมถึงบ้าจี้ตามมาด้วย ''แค่ปากกาหมึกหมดมึงต้องถ่อมานี่เลยหรอ'' ทศถามขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินกลับไปที่รถหลังจากซื้อของเสร็จ ''เออดิ จะให้กูไปซื้อที่ไหนล่ะ'' ติณตอบยิ้มๆ จริงๆติณก็แค่อยากหาเวลาอยู่กับทศนั่นแหละ ทศมองบน ''กูไปเข้าห้องน้ำก่อน'' ทศบอกแล้วแยกออกมา เดินไปที่ประตูทางเข้าห้างตรงลานจอดรถ ยังไม่ทันที่จะเข้าไปก็มีผู้ชายหน้าตาคุ้นๆกลุ่มหนึ่งเดินมาขวางทางไว้ซะก่อน ทศยืนมองพวกนั้นอย่างไม่ไหวติง ''ไปด้วยกันหน่อยสิ'' พวกมันคนหนึ่งพูด ''พวกมึงเป็นใคร'' ทศไม่ได้มีทีท่ากลัวพวกมันเลยสักนิด หนำซ้ำยังดูน่ากลัวกว่าพวกนั้นซะอีก ทศจำไม่ได้ว่าเคยเจอพวกมันที่ไหนแต่รู้สึกคุ้นมาก ''อะไรกัน จำกันไม่ได้ซะละ'' ''ก็นะ เจอกันครั้งเดียวนี่นา'' พวกมันหัวเราะ ทศเริ่มรู้สึกรำคาญและหงุดหงิด ไม่อยากจะมีเรื่องที่ห้างให้วุ่นวาย เดินกระแทกผ่านพวกนั้นไป ''จะไปด้วยกันดีๆมั้ย ไม่งั้นจะสั่งให้ยิงจริงๆนะ'' ทศหยุดเดินแล้วหันมามอง ''ยิงอะไร'' ''ก็เพื่อนมึงที่รอมึงอยู่ตรงรถไง ดูไม่ระวังตัวซะด้วย'' พวกมันหมายถึงติณนั่นเอง ทศเตรียมจะเดินกลับไปหาติณแต่พวกมันมาขวาง ''กูไม่ได้ล้อเล่นหรอกนะ'' ทศเริ่มคลับคล้ายคลับคลา ''พวกมึงคือพวกเดียวกับเรื่องคราวที่แล้ว'' ''จำไดสักทีเนอะ แหม วันนั้นอัดพวกกูไปตั้งเยอะ จำไม่ได้เฉยเลย'' คนพวกนี้คือพวกที่จะข่มขืนทะเลคราวที่แล้วนั่นเอง แต่ก็ทำไมสำเร็จเพราะโดนทศและฉลามอัดซะเละเทะหนีกระเจิงไป ''พวกมึงจะเอายังไง'' ''ก็ไม่ได้จะเอายังไง ไปด้วยกันก่อน'' ทศมองไปยังติณที่ยืนอยู่ไกลๆ สุดท้ายก็เลือกที่จะเดินตามพวกมันไป พวกมันพาทศเดินมาจุดที่ลับตาคนในลานจอดรถ ตรงนี้แทบไม่มีรถจอดแถมยังเงียบมากอีกด้วย มีแค่รถตู้คันเดียวกับตอนนั้นที่จอดอยู่ ประตูรถเปิดออก คนที่ก้าวลงมานั้นเป็นคนที่ทศเคยเจอมาก่อน ''ไอเอก'' เอกเดินลงมา ''ไงมึง'' เอกยิ้มให้ เอกนั้นเป็นเพื่อนในคณะของทศที่มองทศเป็นคู่ปรับ ตอนแรกเอกพยายามจะดึงทศเข้ามาในทีมบาสเพื่อให้เป็นลูกน้องตัวเอง แต่ทศไม่สนใจเลยสักนิด เอกจึงโมโหทศที่เมินข้อเสนอและทำตัวเด่นกว่าตัวเอง การแข่งรอบล่าสุดก็ชนะทีมเอกไปได้อีก ''ท่าทางคนที่เกลียดมึงจะไม่ได้มีแค่พวกกูหรอกนะ ศัตรูเยอะจริงๆเลยพ่อนักเลง'' ''พวกมึงพาพวกมาล้อมกูแต่เรียกกูว่านักเลงเนี่ยนะ'' ทศถามท่าทางนิ่งๆ ดูไม่ได้กลัวเลยสักนิดเดียว ยิ่งทำให้เอกรู้สึกหงุดหงิด เอกมองลูกน้อง ''จัดแม่งดิ๊'' ทศเองก็ไม่รู้ว่าเอกจะมาหาเรื่องตัวเองแบบนี้ทำไม แต่ในเมื่อมาแหย่หนวดเสือถึงถ้ำจะให้ปล่อยไปง่ายๆทศคงทำไม่ได้เหมือนกัน มันคนหนึ่งวิ่งเข้าใส่ทศ ทศยันสู้กับมัน ต่อยหน้ามันแล้วผลักออก อีกคนเข้ามาต่อยเข้าที่หน้าของทศทันที ทศจับหมัดของมันไว้ได้ บิดมือมันแล้วยกขาถีบหน้าท้องจนมันกลิ้งไปบนพื้น ทศพับแขนเสื้อตัวเองขึ้น สายตาของทศนั้นดูน่ากลัวมากจนเอกยังแอบหวั่น ''ยืนทำเหี้ยอะไรกันล่ะ เข้าไปรุมมันดิวะ!'' เอกตะโกนใส่ลูกน้อง พวกมัน4คนเข้ามารุมทศ ทศต่อยฟัดกับพวกนั้นอยู่นานสองนาน เอกใช้โอกาสนี้ขึ้นไปบนรถ เอาโรศัพท์มากดโทรออก ''ฮัลโหล ไม่ไหวว่ะ จะให้พี่ทำถึงขั้นไหน...แน่ใจนะว่าจะไม่มีเรื่องตามมาทีหลัง....เออ จะระวังไม่ให้ตาย'' เอกวางสาย มองพวกลูกน้องที่โดนทศอัดจนน่วม แม้จะ4รุมหนึ่งก็ดูจะสู้ทศไม่ได้อยู่ดี หลายคนได้รับบาดแผลฟกช้ำจากหมัดของทศ ทศเดินเข้ามาหาเอก ต่อยหน้าของเอกแล้วแย่งโทรศัพท์ไป เอกที่เห็นท่าไม่ดีเดินลงมาจากรถ ลูกน้องที่เหลือพุ่งเข้ามานัวใส่ทศอลเวลงไปหมด เอกเดินเข้าไปหาทศทางด้านหลัง ควักมีดพกในกระเป๋ากางเกงออกมา ''ท่ามากนักนะมึง!'' เอกใช้มีดปักเข้าที่ข้างท้องของทศจนทศพลาดท่าโดนพวกมันถีบล้มลง พวกมันรุมกระทืบทศต่อ ทศอยากจะลุกขึ้นสู้แต่ทำไม่ได้เพราะความเจ็บปวดจากบาดแผล ภาพของทศเริ่มเบลอ ดวงตาเริ่มหรี่ลง ''เฮ้ยพี่ มึงแทงมันหรอ'' ''เออดิ ไม่งั้นพวกมึงเอามันไหวหรอ'' ''แล้วถ้ามันตายล่ะพี่!'' ''มันไม่ตายหรอก! พูดอยู่ได้ รีบไปได้แล้ว!'' เอกสั่งลูกน้อง พวกมันวิ่งไปขึ้นรถ เอกเอาโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปของทศตามคำสั่งของคนที่จ้างมา จากนั้นก็กลับขึ้นรถแล้วขับหนีออกไป ทศรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะหมดสติ รวบรวมพลังเฮือกสุดท้ายควักโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมากดโทรออก ''ฮัลโหล มึงอยู่ไหนละเนี่ย เข้าห้องน้ำนานอะไรขนาดนั้น....ฮัลโหล,,,,ไอทศ,,,,ได้ยินกูปะเนี่ย'' ยังไม่ทันที่ทศจะได้พูดอะไร สติของทศก็ดับไป
ติณ ทศสะลึมสะลือตื่นขึ้นมา อยู่ที่ไหนสักแห่งที่ฝ้าเป็นสีขาว ค่อยๆลืมตาขึ้นมองไปรอบๆ ''ไอทศ!'' ติณที่นั่งอยู่พอเห็นทศฟื้นก็รีบเดินมาข้างเตียงทันที ทศมองหน้าของติณด้วยสายตาที่ไม่ค่อยมีเรี่ยวแรง ''กูอยู่ไหนวะ'' ''โรงพยาบาล'' ทศมองไปรอบๆ จริงด้วย ''กูนอนไปนานมั้ย'' ''8ชั่วโมง'' ติณตอบ ติณเดินตามหาทศจนไปเจอทศที่นอนจมกองเลือดอยู่ ติณถึงกับสติแตกทำอะไรไม่ถูก รีบทำการปฐมพยาบาลแผลถูกแทงเบื้องต้นแล้วพาทศมาโรงพยาบาลทันที ''หมอบอกว่าโชคดีที่แทงไม่โดนจุดอันตราย แต่แผลก็ลึกมาก ตอนนี้มึงต้องนอนพักผ่อน ห้ามขยับตัวมาก'' ทศพยักหน้าช้าๆ ในตาของติณเต็มไปด้วยความโกรธและโทสะ ''ใครเป็นคนทำ'' ติณถามเสียงแข็ง ''พวกไอเอก'' ''ที่เล่นบาสด้วยอะนะ'' ''เออ'' ติณหันหลังจะออกไปจากห้องแต่ทศจับแขนเสื้อติณไว้ ''มึงจะไปไหน'' ''ถามควยอะไรล่ะ ก็จะไปฆ่าพวกมันไง'' ''มึงไม่ต้องทำอะไร มันเป็นเรื่องของกู'' ''เรื่องของมึงก็คือเรื่องของกูด้วยนั่นแหละ!'' ติณพูดเสียงดัง ทศยื่นมือจะมาจับหน้าของติณ ติณอารมณ์เย็นลง โน้มตัวลงไปเอาแก้มซบกับฝ่ามือของทศ ''อย่าทำอะไรโง่ๆ มึงฉลาดกว่านั้น กูไม่อยากให้มึงเดือดร้อน'' ติณมองหน้าทศ น้ำตาของติณไหลลงมา ''ร้องไห้ทำไมวะ'' ''กูโกรธ กูอยู่กับมึงแท้ๆแต่มึงยังโดนแบบนี้อีก'' ติณพูดเสียงสั่น ทศไม่เคยเห็นติณเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ที่แน่ๆทศเกลียดน้ำตาของติณมากๆเลย ทศใช้นิ้วค่อยๆปาดมันออก ''มึงจะร้องทำเหี้ยอะไร มึงไม่ใช่คนแทงกูสักน้อย'' ติณมองตาของทศ ''กูขอโทษ'' ''ขอโทษทำห่าอะไร มึงไม่ได้ผิด'' ทศมองแผลของตัวเอง ''กูจะกลับไปทันสอบมั้ยวะ'' ''ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูไปบอกอาจารย์แล้วทำเรื่องให้'' ทศพยักหน้า ''กูง่วงแล้ว อยากนอน'' ''เออ นอนดิ'' ''มึงไปหยิบของในกระเป๋ากางเกงกูให้หน่อยได้มั้ย'' ติณพยักหน้า เดินไปหยิบกางเกงทศมา ล้วงลงไปในกระเป๋า เจอกับโทรศัพท์เครื่องหนึ่งที่ไม่ใช่ของทศ ''ของใครวะ'' ''ของไอเอก'' ติณมองหน้าทศ ''มันใช้โทรคุยกับใครสักคนนี่แหละ แล้วพวกมันรอบนี้คือพวกเดียวกับคราวทะเลรอบที่แล้ว'' ติณได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งโมโหขึ้นไปอีก พวกมันทำเกินไปแล้ว เกินไปที่ติณจะยอมรับได้ ''ไอติณ'' ติณมองทศ ยิ้มออกมา ''กูไม่ทำอะไรโง่ๆหรอก กูฉลาดจะตาย'' ''ไอควาย'' ติณขำ ''มึงนอนเหอะ เดี๋ยวกูมาดึกๆอีกที อยากกินอะไรหรือเปล่า'' ''จะซื้ออะไรก็ซื้อมา'' ''เออ กูไปละ'' ติณหันหลังเดินออกมาจากห้อง รอยยิ้มบนใบหน้าของติณหายไป เหลือแต่สายตาที่เย็นชาเหมือนพร้อมจะฆ่าคน
ทะเล ''ติณ....ติณ!'' ติณได้สติเพราะเสียงเรียกจากทะเล ''ขอโทษที เราเหม่อไปหน่อย'' ''มีอะไรหรือเปล่า หน้าตาดูไม่สบายใจตั้งแต่มาถึงแล้วนะ'' ติณนัทะเลออกมาที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง ''เรามีเรื่องอยากจะคุยด้วยน่ะ'' ''เรื่องอะไรหรอ'' ''ทะเลจำพวกี่มันมาทำร้ายทะเลได้มั้ย'' ''เราบอกแล้วไงติณว่าเราไม่อยากพูดถึงมันอีก'' ''ไม่พูดถึงไม่ได้หรอก พวกนั้นมันแทงทศจนเข้าโรงพยาบาล'' ทะเลตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ ''ทศโดนแทงหรอ แล้วเป็นยังไงบ้าง ปลอดภัยมั้ย'' ทะเลถามรัวๆด้วยความเป็นห่วง ''ปลอดภัยแล้ว เหลือแค่นอนรักษาตัวน่ะ'' ทะเลสงบลง ''แล้วรู้ได้ยังไงว่าเป็นพวกเดียวกัน'' ''ทศมันบอก'' ''แล้วพวกนั้นคือใคร'' ''ไอเอก'' ''คนที่เราแข่งบาสด้วยน่ะหรอ'' ''ใช่'' สายตาของทะเลดูไม่อยากจะเชื่อ ''แล้วพวกนั้นทำแบบนั้นไปทำไมกัน'' ''ไม่รู้เหมือนกัน'' เคสทศนั้นเป็นคู่อริและมีเรื่องกับเอกยังพอเข้าใจได้ แต่ทะเลไม่เคยมีเรื่องกับเอกมาก่อน แทบจะไม่รู้จักกันเลยด้วยซ้ำ ไม่มีเหตุผลให้พวกนั้นมาทำกับทะเลแบบนั้นเลย ''หรือจริงๆแล้วมีคนส่งมาหรอ'' ทะเลถามขึ้น ''ใครล่ะ'' ทะเลนิ่งคิด ''เราไ่อยากคิดไม่ดีแบบนี้ แต่ก็พอมีคนที่แอบคิดอยู่บ้าง'' ติณเอาโทรศัพท์เอกขึ้นมา ''ทศเอาโทรศัพท์ไอเอกมาด้วย มันบอกว่าไอเอกโทรหาใครสักคน'' ทะเลคิดขึ้นมาได้ ''ตอนที่เราโดน พวกมันคนนึงก็โทรศัพท์คุยกับใครไม่รู้ เหมือนจะเป็นคนที่สั่งมา'' ทะเลล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์เครื่องที่พวกข่มขืนทะเลทำตกไว้ส่งใให้ติณ ''เอามาให้เราทำไมหรอ'' ''ติณโทรไปหาพวกมันใช่มั้ยครั้งที่แล้ว'' ''ใช่ แต่พอมันได้ยินเสียงเรามันก็วางสายไปเลย'' ''ลองเช็คดูหน่อยว่าเบอร์สุดท้ายในเครื่องเอกกับเครื่องนี้เป็นเบอร์เดียวกันหรือเปล่า'' ''จริงด้วย'' ติณกดเปิดดูก็เห็นว่ามันเป็นเบอร์เดียวกัน คอนเฟิร์มได้ว่าพวกที่ทำร้ายทะเลกับทศคือกลุ่มเดียวกัน ซึ่งคือพวกเอกนั่นเอง ติณจะกดโทรออกไปหาเบอร์นั้น ''เดี๋ยว ติณ'' ''อะไรหรอ'' ''ถ้ามันได้ยินเสียงติณมันต้องวางอีกแน่'' ''นั่นสินะ'' ''ส่งข้อความดูมั้ย ดูว่าตอบกลับหรือเปล่า'' ติณเห็นด้วย ส่งข้อความออกไปหาเบอร์นั้น เป็นไปอย่างที่คิด อีกฝั่งตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว 'งานเป็นยังไงบ้าง' 'มันเข้าโรงพยาบาลอยู่' 'แล้วมีใครจับได้หรือเปล่า' 'ไม่มี แต่ออกมาเจอกันหน่อยได้มั้ย' 'เจอกันทำไม' 'มีเรื่องที่ต้องคุย' 'ที่ไหนล่ะ' 'หลังห้างA' 'อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน' ติณเก็บโทรศัพท์ ''เรานัดมันออกมาเจอ'' ''จะดีหรอติณ'' ''จะได้รู้ไงว่าใครมันทำ'' ''ติณจะทำอะไรเค้าหรอ'' ''ไม่รู้สิ'' ''อย่าทำร้ายร่างกายกันเลยนะ เราไม่อยากให้ติณโดนแจ้งความไปด้วยน่ะ'' ''เราไม่รับปากนะทะเล รับปากไม่ได้จริงๆ'' ทะเลเองก็เข้าใจติณ ไม่รู้ว่าจะห้ามเพื่อนยังไง ''งั้นให้เราไปด้วยนะ'' ''จะดีหรอ'' ''อืม เพราะคนนั้นก็ทำเราด้วยนี่นา'' ติณพยักหน้า แต่ครั้งนี้ต้องปกป้องเพื่อนของตัวเองไว้ให้ดี ทั้งคู่ออกมาจากร้าน ขับรถไปที่ห้างA http://www.g4guys.com/data/attachment/forum/202203/04/024235gxck7cen513w24yc.jpg
ภาม ภามขับรถเข้ามาจอดแล้วลงมา เดินทะลุออกไปทางหลังห้างซึ่งลับตาผู้คน ภามเดินมาแต่ก็ไม่เจอใคร โทรศัพท์ของภามดึังขึ้น เอาออกมากดรับสาย ''ภามถึงแล้ว พี่อยู่ไหนเนี่ย'' ภามถามอย่างหงุดหงิด แต่ปลายสายก็ไม่ตอบแล้วตัดไป ภามมองโทรศัพท์อย่างหัวเสีย ''อะไรวะ'' ''ภาม'' เสียงคุ้นหูดังขึ้นทำให้ภามตกใจ ภามหันไปก็เจอกับคนร่างใหญ่ ''เอ้า ติณ'' ภามยิ้มให้อย่างสดใสเหมือนอย่างเคย หันไปมองทะเลที่ยืนอยู่ข้าง ''ทะเลด้วย มาทำอะไรกันหรอ'' สายตาของทะเลที่มองภามนั้นเต็มไปด้วยความผิดหวังและสงสารจนทำให้ภามรู้สึกแปลกๆ ''แล้วภามล่ะ มาทำอะไร'' ติณถามเสียงเรียบ ''เราหรอ อ๋อ เรามารอเพื่อนน่ะ มันยังไม่โทรมาเลยเนี่ย บังเอิญจัง ได้เจอกันด้วย ไปหาอะไรกินกันมั้ยถ้าว่าง'' ''ภามมีนัดกับเพื่อนไม่ใช่หรือไง'' ''อาจจะไม่มาแล้วก็ได้ ไม่เห็นโทรมาเลย'' โทรศัพท์ของภามดังขึ้นอีกครั้ง ภามเอาออกมาดู ''อ๊ะ โทรมาแล้ว นึกว่าจะโดนเทซะแล้วนะเนี่ย'' ภามพูดแก้เขิน แต่ก็ต้องตกใจหัวใจแทบหยุดเต้น ในโทรศัพท์ของติณคือโทรศัพท์ของเอกที่โทรออกมาหาภาม ติณยกโทรศัพท์นั้นขึ้นมา ภามลกไปหมด ''คือว่า ติณ เร...'' ยังไม่ทันที่ภามจะพูดจบ หมัดของติณก็พุ่งเข้าใส่หน้าภามทันที ''ติณ! อย่า!'' ทะเลร้องห้าม ''ติณ ต่อยเราทำไม ใจเย็นๆก่อนนะ'' ''มึงทำเพื่อนกูทำไม'' ติณบีบคอภามแน่น ใบหน้าของติณที่เคยอบอุุ่นใจดีตอนนี้กลับน่ากลัวจนทำให้ภามตัวสั่น น้ำตาของภามไหลเอ่อขึ้นมา ''เราไม่ได้ทำอะไรเลยนะ'' ''ยังจะมาตอแหลอีกหรอ'' ติณต่อยหน้าภามย้ำๆหลายที ภามเจ็บจนร้องไม่ออก ปากแตกเลือดกปาก จมูกเองก็เลือดไหลด้วย ทะเลเข้ามาจะห้ามแต่ติณก็ปัดออก ต่อยภามซ้ำๆๆๆอย่างขาดสติ ความโกรธเข้าครอบงำหัวของติณไปแล้ว คิดถึงตอนที่คนสำคัญทั้งสองของตัวเองโดนทำร้ายแล้วไม่สนอะไรอีกต่อไป ใบหน้าของภามตอนนี้เป็นใบหน้าที่ติณเกลียดที่สุด มือของติณช้ำไปหมด ทะเลเข้ามาดึงติณออก ''พอแล้วติณ!'' ติณได้สติ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีออกไป ทะเลหันมามองภามเพราะเป็นห่วง ''ติณ...อยาเพิ่งไป'' ทะเลมองภาม จากสงสารกลับกลายเป็นความสมเพช ความรู้สึกที่ทะเลไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้กับอดีตเพื่อนของตัวเอง ทะเลหันหลังเดินตามติณออกมา ทิ้งให้ภามนอนกองอยู่ตั้งนั้น ร้องไห้ฟูมฟายอย่างหมดแรงอยู่กับตัวเอง ติณต่อยภามทำไม ทำไมติณถึงได้ทำร้ายภามล่ะ ภามถามตัวเองซ้ำไปมาเหมือนไม่มีสติ ทศตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนประมาสามทุ่ม หันไปมองข้างๆ ติณนอนหลับอยู่บนโซฟา ติณรู้สึกได้ว่าทศตื่นเลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา ''ตื่นแล้วหรอ'' ''อืม'' ติณลุกขึ้นเดินมาหาทศ ''มึงไปไหนมา'' ''ทำธุระนิดหน่อยน่ะ มึงหิวหรือยัง'' ''โคตรหิวเลย ช้าชิบหาย'' ''ขอโทษนะ'' ติณเดินไปเทโจ๊กเจ้าประจำของทศใส่ถ้วยแล้วเดินกลับมา ทศรับโจ๊กไป ''ให้กูป้อนนะ'' ''กูกินเองได้'' ''มึงอย่าดื้อได้มั้ย หมอเค้าไม่ให้ขยับเยอะ'' ติณพูดเหมือนจะหงุดหงิด ติณฌองก็รู้ตัว ''ขอโทษ กูอารมณ์ไม่ดีนิดหน่อย'' ''เออ'' ทศไม่ได้ถามอะไรต่อ ติณตักโจ๊กยื่นมาป้อนทศ ทศสังเกตเห็นว่ามือของติณนั้นฟกช้ำและถลอก ''มือมึงไปโดนอะไรมา'' ติณยกมือขึ้นมามอง ''ไม่ใช่อะไรสำคัญหรอก'' ''บอกกูมา'' ติณมองหน้าทศ หน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้อีกแล้ว ทศเกลียดหน้านี้ซะจริงๆ ''มึงอยากกอดกูมั้ย'' ติณพยักหน้า น้ำตาไหลออกมา ยืนขึ้นเดินเข้ามาสวมกอดทศที่นอนอยู่บนเตียงอย่างหลวมๆโดยระวังแผลของทศ ''เพราะกูทุคนถึงได้เจ็บตัวแบบนี้'' ''พูดอะไรของมึง ไม่ใช่เพราะมึงซักหน่อย'' ''เพราะกูนั่นแหละ'' ''มึงเป็นหมอไม่ใช่หรอ มึงควรมีเหตุผลดิ'' ''ถ้าเรื่องของมึงกูยอมเป็นคนไม่มีเหตุผลก็ได้'' ทศมองติณ เอามือลูบหัวของติณเบาๆ ''อย่าเป็นยังงั้นเพราะกูเลยติณ'' ทศพูดเบาๆ ''เลิกร้อง แดกข้าวได้แล้ว กูหิว ป้อน'' ติณขำ ''เออ'' ติณนั่งลง ตักโจ๊กมาป้อนทศ ''มึงไม่กินหรอ'' ''ไม่เป็นไร กูไม่ค่อยหิว'' ''มานี่'' ติณยื่นหน้าไปใกล้ ทศยื่นหน้ามาจูบติณเบาๆ ติณหลับตาลงแล้วจูบตอบ ทศสอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับติณอย่างดูดดื่ม รสชาติของโจ๊กในปากทศส่งต่อมายังในปากของติณ ติณหายใจแรงขึ้น จะขึ้นมานอนคร่อมทศบนเตียง ''โอ๊ย'' ติณตกใจรีบผละออก ทศมองตาขวาง ''เงี่ยนให้มันมีสติหน่อย'' ''ขอโทษ'' ทั้งคู่ขำ หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ภามลาออกจากมหาลัยและให้พ่อใช้เงินปิดปากทางมหาลัยให้ไม่พูดถึงเรื่องนี้และเรื่องของพวกเอก พวกเอกเองก็จำเป็นจะต้องลาออกจากมหาลัยเช่นกัน ภามปิดโซเชี่ยลมีเดียทุกอย่างของตัวเอง เตรียมตัวจะย้ายไปเรียนต่อที่เมืองนอก ค่อยกลับมาที่ไทยหลังจากที่เรื่องซาแล้ว แผลฟกช้ำบนใบหน้าของภามเริ่มดีขึ้นแล้ว ติณแค่โกรธเลยอาจจะควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ภามคิดแบบนั้น ภามเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูไอจีของติณโดยใช้ไอจีปลอมที่ไม่ใช่ของภามเขาไปส่อง ภามยังไม่อยากเชื่อว่าติณนั้นเกลียดภาม ติณต้องชอบภามสิ แค่โมโหนิดหน่อยเท่านั้นแหละ เดี๋ยวติณก็คงหายแล้วกลับมาเป็นเหมือนเดิม ยังไงติณก็ต้องเลือกภามไม่ใช่ทศ ภามยังคงหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน เสียงแตรดังขึ้นหน้าบ้านของภาม ภามเห็นก็รู้ทันทีว่าใครมา รีบออกไปหน้าบ้านก่อนที่คนใช้จะออกไป เอกลงมาจากรถ ส่งยิ้มให้ภาม ''พี่มาทำไม'' ''เอ้า ก็เรื่องของเรายังไม่จบเลยไม่ใช่หรอ'' ''มันจบตั้งแต่พี่พลาดท่าไอเหี้ยทศแล้วให้มันเอาโทรศัพท์ไปแล้ว พี่ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างของภาม'' ''อย่าพูดเห็นแก่ตัวแบบนั้นสิ คนที่ได้รับผลกระทบไม่ได้มีแค่ภามคนเดียวนะ พี่กับเพื่อนๆก็แย่เหมือนกัน'' ''แล้วพี่จะเอาอะไรอีก'' ''ออกมาคุยกันข้างนอกเถอะ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินนะ'' ภามออกมาหน้าบ้าน ''พี่จะเอายังไง เลิกยุ่งกันเถอะ จะไปไหนก็ไป'' เอกจบข้อมือของภาม ''ไร้เยื่อใยจังเลยนะ'' ''ปล่อย'' ''พี่ยังไมไ่ด้เย็ดคนน่ารักอย่างที่ภามบอกไว้เลยนี่ พี่เลยมาทวงไง'' ''ผมจะตะโกนละนะ'' ''ก็เอาสิ ถ้าอยากให้คนอื่นรู้ด้วย'' ภามกัดฟัน กำมือด้วยความโมโห ''น่าสมเพช'' ''คนที่ทำขนาดนี้แต่ผู้ชายเค้ายังไม่เอาต่างหากที่น่าสมเพช'' เอกว่ากลับทำเอาภามหน้าชา พวเพื่อนของเอกบนรถหัวเราะ ''เร็วดิวะเอก เงี่ยนไปหมดแล้วเนี่ย'' ''เออ จะไปแล้ว'' ''จะทำอะไร'' ''ก็เอาค่าจ้างตามที่สัญญาไว้ไง'' เอกกับพวกอุ้มภามขึ้นมาบนรถตู้แล้วปิดประตู ขับออกมาไกลจนลับตาผู้คน ภามพยายามดิ้นหนีแต่ก็สู้แรงของพวกมันไม่ได้ ''กูจะให้พ่อกูเอาเรื่องพวกมึงให้หมด พวกมึงไม่รอดแน่'' พวกเอกมองหน้ากันแล้วหัวเราะ เอกจับแก้มของภามอย่างแรงให้จ้องหน้า ''ก็เอาสิ พวกกูไม่น่าอายเท่าลูกคุณหนูถูกรุมแบบมึงหรอก'' พวกมันฉีกเสื้อผ้าของภามออก ภามดิ้นสู้เต็มที่ ''อยู่นิ่งๆสิวะ'' เอกต่อยเข้าที่ท้องของภามอย่างแรงจนจุกร้องไม่ออก ภามนอนตัวงอ พวกมันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด หุ่นแต่ละคนล่ำกันทั้งนั้นจากการเล่นกีฬา ควยพวกมันแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ขนาดของพวกมันไม่ธรรมดากันเลย เอกจิกหัวภามให้นั่งคุกเข่า พวกมัน5คนยืนล้อมภาม ภามรู้สึกกลัว หมดหนทางที่จะหนีแล้ว พวกเอกถอดกางเกงในออก ควยดำใหญ่ยาวประมาณ9นิ้ว5ดุ้นโด่ชี้หน้าภามอยู่ ''อ้าปากซะสิ'' ''ปล่อยกู'' ''ควยพวกกูไม่ใช่ควยไอติณล่ะสิ'' เพื่อนเอกจับภามอ้าปากเอกเอาควยยัดปากภาม ''ถ้ากัดหน้ามึงได้หมดสวยแน่'' ภามหยุดความคิดที่จะกัดทันที ควยเอกใหญ่คับปากภามไปหมด เอกเด้งเอวเย็ดปากภามอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก'' ''อูยยย'' เอกกระแทกควยเข้ามาในปากภามไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนภามสำลักน้ำตาเล็ด เอกถอนควยออก น้ำลายภามไหลเยิ้มติดควยเอกมา คนที่เหลืออีกสี่คนดึงภามหันไปแล้วเอาควยยัดอีก พวกมันสลับกันเย็ดปากภามรอบวงจนภามน้ำหูน้ำตาเล็ด น้ำตาภามไหลออกมา คนหนึ่งในกลุ่มเอาโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายคลิป พวกมันเอาควยแฉะๆตีหน้าภามรัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น เอกฉีกเสื้อผ้าของภามออก ภามตะโกนร้องให้คนช่วยแต่ก็ไม่มีใครได้ยิน ร่างบางผิวขาวเนียนเผยสู่สายตาของพวกเอกที่กำลังเงี่ยนเต็มที่ ''กูขอก่อนเลยละกัน'' เอกบอก ถอดกางเกงของภาม ยกขาของภามขึ้นสูง รูหีสีชมพูของภามขมิบไปมา ภามพยายามดันหัวของเอกออก ''อย่าพี่เอก'' ''นิ่งๆดิ๊'' เอกตบหน้าภามอย่างแรง ยื่นหน้าไปเลียหีภามอย่างเมามันส์ ''ไม่ อ๊ะ'' เอกตวัดลิ้นเลียหีของภามไปมาลิ้นอุ่นๆหนาๆของเอกดุนรูของภาม เอกเลียหีของภามอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นมา เอาควยจ่อตรงรูของภาม ภามนั้นกลัวไปหมดน้ำตาไหลออกมา ''อย่าทำอะไรผมเลย'' ''ตอนนี้ถ้าไม่เอามึงคงพลาดแล้วล่ะ'' เอกบอกอย่างไม่ใส่ใจ ดันควยเข้าไปในหีภามจนสุดลำ ''อึก อะ'' ควยเอกใหญ่คับหีภามไปหมด แทงเข้ามาลึกจนภามจุก เกร็งไปทั้งตัว เอกเด้งเอวเย็ดหีภามเป็นจังหวะทันที ''อะ อะ อือซี้ดดด'' ''แน่นชิบ'' ภามรู้สึกเหมือนกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เอกจับเอวภามไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง พวกเพื่อนของเอกล้อมวงยืนดู ภามร้องไห้ไม่หยุด ไม่คิดว่าตัวเองจะมาโดนแบบนี้ ''โดนเย็ดอยู่ก็มองหน้าผัวหน่อยสิ'' เอกพูดขำๆ กระแทกแรงขึ้นอีก เอกดึงแขนของภามไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปในหีภามไม่ยั้ง แทงเข้าไปลึกจนโดนจุดเสียวของภาม ควยภามแข็งขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ เอกตอกควยเข้ามาในหีภามอย่างเร็วและแรง ภามสั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของเอก เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วรถ รถตู้ขย่มขึ้นลงถ้าคนที่เดินผ่านมาต้องสงสัยแน่ เอกเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ เด้าหีของภามรัวๆ ''อาาาาาา เย็ดแม่!'' เอกกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีของภาม น้ำควยมากมายหลั่งไหลเข้ามาจนอุ่นไปหมด น้ำตาภามไหลอีกรอบเอกยิ้ม เอามือตบหน้าภามเบาๆ ''อย่าเพิ่งเหนื่อยล่ะ ยังเหลือผัวอีกตั้ง4คน'' หัวของภามขาวโพลนไปหมด รู้สึกสิ้นหวังเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะร้องแค่ไหนพวกมันก็ไม่หยุด คนต่อไปเสียบควยเข้ามาในหีภามแล้วเย็ดต่อทันที ภามร้องไม่ออก หมดเรี่ยวหมดแรงไปหมด ได้แต่ปล่อยให้พวกเอกใช้ร่างกายตัวเองตามใจชอบ พวกมันผลัดกันเย็ดแตกในภามกันคนละหลายรอบตบตีภามระบายอารมณ์ความเงี่ยนจนร่างกายภามมีรอยเต็มไปหมด ''โอยยยย อ้าาาาา'' เสียงของเพื่อนเอกคราง กระแทกควยเข้ามาสุดลำปล่อยน้ำควยเข้ามาในหีภามไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ ดูเหมือนพวกมันจะสมใจกันแล้ว เอกมองภามด้วยสายตาเย้ยหยัน เอกขับรถตู้มาปล่อยภามลงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของภาม ''อย่าลืมล่ะ ถ้าไม่อยากให้คลิปนี้มันหลุดไปถึงพ่อแม่มึง อย่าเอาไปบอกใครล่ะ'' ภามมองเอกด้วยสายตาอาฆาตแค้น เอกกับพวกหัวเราะ ขับรถออกไป ภามเดินอย่างหมดเรี่ยวแรงเข้ามาในบ้าน คนใช้ที่เห็นสภาพภามรีบวิ่งเข้ามาหาภามทันที ภามยกมือไล่ รีบกลับขึ้นไปบนห้องของตัวเอง ทิ้งตัวนอนลงปล่อยโฮออกมาบนเตียง จากอารมณ์เสียใจเปลี่ยนเป็นโกรธ จากโกรธกลายเป็นแค้น แค้นทุกคนทำไมเรื่องมันถึงได้ เป็นแบบนี้ เสียทั้งความบริสุทธิ์ เสียทั้งติณที่แอบชอบมานาน เวลาผ่านไป ภามย้ายไปต่างประเทศ ไม่มีใครได้เจอหรือรู้ว่าภามหายไปไหน ติดต่อไม่ได้อีกเลย ลืมไปว่าต้องพิมพ์คอมเม้นด้วยถึงจะได้เครดิตไหมไม่รู้เหมือนกันใช่ไหม แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Youngblood เมื่อ 2022-4-27 07:37
ในที่สุดติณทศ และก็ทะเลน่าจะใช้ชีวิตได้อย่างสงบสุขหมดทุกข์หมดภัยซะที หรือเปล่านะ5555
ถึงว่าทำไมภามถึงกล้าทำเลวได้โล่อย่างไม่กลัวอะไรขนาดนี้ ที่แท้มีพ่อใหญ่นี่เอง แถมน่าจะสปอยลูกตัวเองพอสมควรด้วย ขนาดลูกตัวเองก่อคดีไว้ขนาดนี้ยังปิดปากให้ลูกตัวเองหนีไปได้เลย หวังว่าพ่อเขาจะไม่เอาคนตามมาแก้แค้นติณนะที่ทำลูกเขาแบบนี้ (ซึ่งภามก็สมควรโดนแล้วแหละ)
ตอนที่ล่าภามที่ลานจอดรถติณกับทะเลไม่น่ารีบเผยไต๋ให้ภามรู้เลย น่าจะแกล้งเนียนๆ คุยกันถึงเหตุการณ์ในอดีตเพื่อดูท่าทีว่าจะยอมรับผิดมั้ย แล้วค่อยเผยไต๋ให้จำนนด้วยหลักฐาน เสียดายตอนที่ติณจัดการภาม น่าจะพูดประโยคนี้เพิ่มไปด้วยนะว่า “เมิงมาแทงแฟนกูทำไม” เอาให้ภามคลั่งไปเลย ให้รู้บ้างว่าแฟนตัวจริงกับแฟนมโนมันต่างกัน ว่าแต่ภามนี่สติ ความคิดตรรกะมีปัญหาเปล่านิ ขนาดโดนติณต่อยเพราะเขาจับได้หมดแล้ว ก็ยังคิดแค่ว่าเขาโกรธเฉยๆ แล้วจะกลับมาคืนดี รู้ตัวเปล่านั่นว่าเขาจับได้หมดแล้ว เขาเห็นความชั่วจนเกลียดภามเข้ากระดูกดำหมดแล้ว เสียดายในไอจีติณน่าจะมีสตอรี่เกี่ยวกับภามนะ ภามจะได้คลั่งหนักไปอีกตอนที่แอบส่องไอจี แต่ขาดไปอย่างนึงคือฉลามยังไม่ได้มาเช็กบิลภามเลย ซึ่งคิดว่าดีแล้วที่ไม่มา ถ้ามาภามคงได้ตายคาที่ก่อนได้หนี (คนนี้เค้าโกรธแรง)
แอบสงสัยอีกอย่างว่าภามยังซิงอยู่จริงๆ หรอก่อนที่จะโดนเอกจัดการ ดูท่าทางแล้วไม่น่าซิงได้นะ น่าจะโดนคนอื่นเอามาก่อนหลายคนละนะ ดูท่าทางร่านพอตัว
แม้ว่าพวกของเอกจะลาออกและหายไปแล้ว แต่ก็ถือว่ายังลอยนวลอยู่นะ ไม่รู้ว่าต่อไปจะกลายเป็นโจร เป็นอาชญากรเต็มรูปแบบเลยหรือเปล่า และจะกลับมาแก้แค้นทศอีกไหมหนอ เพราะขนาดตอนนี้ยังกล้าทำร้ายคนอื่นทุกรูปแบบซะขนาดนี้ ด้วยวีรกรรมอย่างนี้น่าโดนจับเข้าคุกและไปโดนนักโทษในคุกรุมจัดการให้หายซ่าพร้อมกับภาม (เสียดายที่รายหลังชิงโดนจัดการไปก่อนกับชิงหนีไปแล้ว)
ทศน่ารักมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนเดิมไม่มีที่ติเลย และก็แทบจะไม่เกรี้ยวกราดใส่ติณแล้วด้วย ส่วนติณก็ยังมีจุดอ่อนเรื่องไหวพริบในการรู้ทันและจัดการคน ถ้าไม่ได้ทะเลช่วยตอนนี้อาจจะจับภามไม่ได้คาหนังคาเขาขนาดนี้ เวรกรรมจะทำร้ายคนอื่นสุดท้ายโดนกรรมตามสนองเอง แอบสงสรางภามนะ นึกว่าจะถึงขนาดเสียสติเสียอีกนะเนี่ยะคุณเดือนคณะว่าแต่เสียบริสุทธิ์นี่ไม่ได้โดนคนที่ไปแย่งจากทะเลมาเจาะเสียพรุนแล้วหรออออ ^_^ ขอบคุณครับ เวรกรรมมีจริงในนิยาย ขอบคุณมากครับ เสียวสนุกมากครับ ขอบใจนะ ขอบคุณครับ {:7_295:} สักที สมน้ำหน้า ทะเลหน้าจะกระทืบซ้ำซะหน่อย 555
ขอบคุณครับ
{:4_112:} ทีแรกนึกว่าภามจะโดนหนักกว่านี้ แต่โดนแค่นี้ก็ก็ก็โอเคก็ได้ 5555555 สุดท้ายนางร้ายก่อเจอสักทีขอบคุณครับ เวรกรรมตามทัน {:7_319:} ตอนทำเขาไม่คิด พอตัวเองโดนมั่งเป็นไงล่ะภาม ตอนทำเขาไม่คิด พอตัวเองโดนมั่งเป็นไงล่ะภาม ตอนทำเขาไม่คิด พอตัวเองโดนมั่งเป็นไงล่ะภาม ต้าวทศน่ารักเหมือนเดิม ขอบคุณครับ