ป่าไทรแห่งความลับ
ผมชื่อ วิทยา หรือจะเรียกผมว่าวิทก็ได้นะครับ ผมเป็นพนักงานบริษัทแต่ตอนนี้ผมตกงานเพราะบริษัทเลิกจ้างเนื่องจากขาดทุนสะสม ผมเลยกลับมาอยู่ที่บ้านที่อยุธยากับ ปู่ พ่อและ
แม่ของผม บ้านปู่ของผมเป็นบ้านเรือนทรงไทยโบราณมีสระน้ำขนาดใหญ่อยู่ด้านขวา ด้าน
ซ้ายพ่อผมก็ปลูกไม้ผลและพืชผักไว้กิน ส่วนหลังบ้าก็เป็นทุ่งนาผืนใหญ่ ทุกครั้งที่ผมกลับมา
ผมมักจะไปนอนเล่นที่เปลใต้ต้นมะม่วงที่คนนาหลังบ้าน เพราะตรงนี้อากาศมันเย็นสบาย
น่าทำภารกิจทุกอย่าง เพราะมันเงียบสงบราวกับว่าเป็นดินแดนส่วนตัวของผมจนคนทั้งบ้าน
เชื่อว่านี่คือที่ของผม ผมคือเจ้าของของมัน
หลายครั้งที่ปู่กับพ่อคิดขายที่นาผืนนี้ และขายสำเร็จ ไม่นานคนซื้อไปก็ต้องเอามาคืนให้ปู่
เพราะป่าต้นไทรที่ปลายนาซึ่งอยู่ในเขตพื้นที่บ้านผม มันมีเหมือนอาถรรพ์ใครก็ตามที่หลง
เข้าไปถ้าไม่หายสาปสูญก็ออกมาแต่จำอะไรไม่ได้ แปลกนะครับผมเคยเข้าไปหลายครั้ง
ก็ไม่พบอะไร กลับกลายเป็นพื้นที่แห่งความสงบ มีบ่อน้ำใหญ่ที่มีน้ำผุดให้ได้ทำนานตลอด
พอเดินลึกเข้าไปกลางป่าไทร จะมีต้นไทรโบราณอายุน่าจะหลายร้อยปี
"อ้าวเจ้าวิท มานอนอะไรอยู่ตรงนี้ ไม่ไปกินข้าวกินปลา แม่เอ็งเตรียมไว้ให้หนะ"
"ขอบคุณครับพ่อ ผมเหนื่อย ๆ อะครับ เลยอยากจะขอนอนสักหน่อย"
"เออ ถ้าคืนนี้พ่อจะให้เอ็งไปเฝ้าเคื่องสูบน้ำที่ปลายเอ็งไปได้ไหม พ่อจ้างใครไปก็ไม่มีใครกล้า"
"ได้สิพ่อ วันนี้วันพระขึ้น 8 ค่ำนี่ พระจันทร์สว่างอยู่"
"เออ ถ้ามีอะไรก็โทรหาพ่อนะเว้ย พ่อมีลูกแค่คนเดียวเอ็งเป็นอะไรไปพ่อกับแม่จะอยู่ยังไง"
"ครับพ่อ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ อย่างไรพระไทรก็คุ้มครองผม"
"เออจริง คนอื่นเข้าไปเจอนั้นเจอนี่แต่เอ็งเข้าไปทุกอย่างกับปกติ สงสัยนางไม่จะชอบเอ็ง"
"พ่ออะ พูดไป"
"เออเกือบลืม ลุงยุทธเขารู้ว่าเอ็งตกงานเข้าจะฝากงานในกรมทหารให้เอ็ง ไงเอ็งก็เตรียม
เอกสารสมัครไว้ละกัน"
"ครับ"
ในค่ำคืนหลังจากผมกินข้าวเสร็จปู่ก็เอาตะกรุดมาผูกเอวผมพร้อมกำชับผมว่า อย่าเลย
เข้าไปในเขตป่าไทร ตะกรุตนี้พุทธคุณสูงนักผีสางนางไม้จะอยู่ไม่ได้ จำไว้ได้ยินอะไรห้าม
ออกจากระท่อม เมื่อฟังที่ปู่พูดจบผมก็ขับมอไซต์ไปตามคันนา ที่กว้างจนรถกระบะก็ขับ
ไปได้ เมื่อมาถึงกระท่อมผมก็จัดการจอดรถ และขึ้นไปนอนอยู่ในกระท่อม จู่ ๆ อากาศก็ดัน
อบอ้าวขึ้นมา ผมที่เป็นคนขี้ร้อนอยู่แล้วเหงื่อจึงออกมามากจนต้องลงมาอาบน้ำที่โอ่ง
ด้านหลังกระท่อม มืดแบบนี้ และที่ตรงนี้คงไม่มีใครกล้ามานอกจากมึงหรอกไอ้วิท ถอดหมด
ดีกว่า ผมพูดกับตัวเองจบก็ถอดเสื้อยืด กางเกงขาก๊วย แล้วก็กางกงในออกเหลือเพียง
ตะกรุดเส้นเดียวที่อยู่บนตัว
ผมอาบน้ำไปก็รู้จึงภูมิใจในเรือนร่างตัวผมเองที่มันล่ำ กำยำ ละก็พ่อให้มาเยอะด้วย ผมฟอก
สบู่และจับชะโดของผมถอกหัวฟอกสบู่แล้วรูดขึ้นรูดลงตามแรงจนเกือบเเตก เชี้ย ตะกรุด
ผมลืมไปเลยว่าวันนี้เป็นคืนวันพระผมจะใส่ตะกรุดทำกามกิจไม่ได้ ดีนะเนี่ยที่ได้สติไม่งั้น
ของหายหมด ปู่เล่นงานผมเเน่ เมื่ออาบน้ำเสร็จผมก็นุ่งแค่เกงขาก๊วยตัวเดียวนอนและ
เอาเสื้อกับเกงในตากไว้ที่ราวตรงที่อาบน้ำ
ในขณะที่ผมกำลังจะหลับ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นผมที่จิรตนาการไปเองหรือว่าเทวดานางไม้มีจริง
ผมได้ยินเสียงขิมลอยล่องมาจากกลางป่าไทร คำเตือนของปู่ผุดขึ้นในหัวแต่ผมเป็นเด็ก
สายวิทย์ต้องพิสูจน์ให้รู้ความจริงว่ามันคืออะไรกันแน่ ใครกันจะมาเล่นขิมในยามกลางคืน
และกลางป่าไทร ผมลงมาจากกระท่อมเเละเดินเท้าเปล่าเข้าไปในป่าไทร ทันทีที่ก้าวเข้าเขตป่า
อานุภาพแห่งตะกรุดก็เล่นเอาสัมพเวสี ผีเร่ร่อน อสูรที่จะทำร้ายผมเผ่นกระเจิง คงเหลือแต่
เทพารักษ์ รุกขเทวดา นางไม้ และผีชั้นที่พร้อมเข้าถึงธรรมเท่านั้นที่ไม่เป็นอันตราย
"ผมมาดี ไม่ได้มาร้าย ผมแค่อยากรู้ว่าใครกันมาเล่นขิมกลางป่า ขอท่านทั้งหลายเปิดทาง
ขออำนาจพุทธคุณและผลบุญจงแผ่ถึงท่านผู้เป็นเจ้าของที่ และดูแลที่เเห่งนี้ด้วยเถิด"
หลังจากที่ผมอธิฐานจิตเสร็จผมก็เดินตามเสียงขิมเข้าไปจนถึงต้นไทรต้นใหญ่ที่อายุหลาย
ร้อยปี เสียงขิมไพรเราะเสนาะหูมา ถ้าเป็นคนอื่นคงวิ่งกระเจิงแต่นี้ผมวิท อยากรู้ต้องได้รู้
ผมเดิมเวียนขวาต้นไทรไปทางสระน้ำ OMG ผมเจอเข้าเเล้ว หนุ่มหล่อรูปร่างกำยำแต่ดู
ร่างเล็กกว่าผม นุงโจงกระเบนแบบชาวอยุธยาสมัยก่อน ผูกผ้าคาดเอวไม่ได้ใส่เสื้อ นั่งเล่น
ขิมอยู่ที่สะพานริมสระน้ำ หน้าตาอ่อนโอนราวเทพบุตรหรือนี่จะคือพระไทรที่สถิตในต้นไทรนี้
"องค์ใดพระสัมพุทธ สุวิสุทธสันดาน ตัดมูลกเลสมาร บ่มิหม่นมิหมองมัว"
ชายหนุ่มผู้นั้นบรรเลิงเป็นบทสรภัญญะ ยังไม่เลยเที่ยงคืนนี่สงสัยเขาจะบรรเลงบทสวดมนต์
เป็นพุทธบูชา ผมเลยแอบหลบมานั่งสมาธิเพื่อไม่เป็นการรบกวนเขา ผมนั่งไปคงนานมาก
ดูเวลาน่าจะเกินเที่ยงคืนเเล้ว ทันทีที่ผมลืมตาเสียงขิมนั้นก็หายไป ผมจึงลุกขึ้นมาแอบดู
ตรงที่เดิมก็ไม่พบเขาคนนั้นแล้ว "หายไปไหนเเล้วอะ หรือเขาจะกลับวิมานไปแล้ว"
ผมเดินมาที่ตรงสะพานก็พบว่ามีผ้าโจง ผ้าคาดเอวถอดวางอยู่ และทันใดนั้นก็มีคนดำขึ้น
มาจากน้ำ แล้วพูดกับผมว่า....
"ท่าน ท่านมาทำอะไร ออกไปนะ"
"ผมมาตามเสียงขิมที่บรรเลง คุณใช่ไหมที่เล่น"
"ใช่ เราเอง"
"ไม่หนาวเหรออาบน้ำดึกขนาดนี้"
"เรื่องของข้า ท่านออกไปข้าจะขึ้นไปแต่งตัว"
"ก็ขึ้นมาดิ ผู้ชายเหมือนกันอายอะไร"
"ก็อายสิ ข้าหาได้เป็นคนหน้าหนาไม่"
"อยากได้ก็ขึ้นมาเอาสิ" ไม่รู้สิครับว่าผมคิดอะไร แต่ที่รู้ ๆ คือผมถูกใจกับเขาผู้นี่ซึ่งตอนนี้
ผผมยังไม่รู้เลยว่า เขาเป็นคน ผี หรือรุกขเทวดา แต่ที่ผมสัมผัสได้แน่นอนนั้นก็คือ เขาคือ
คนที่ผมตามหาและรอคอยเหมือนว่าผมกับเขาเคยรู้จักกันมาเป็นระยะเวลาหลายร้อยปี
"อย่าแกล้งขานะ"
"ทำไม ผมแกล้งไม่ได้เหรอ ขึ้นมาเถอะผมไม่แซวคุณหรอก"
"ไม่ได้ ข้าไม่ต้องการให้ท่านเห็นเรือนร่างของข้า"
"นั้นผมหลับตาก็ได้"
ผมแกล้งหลับตาบุรุษผู้นั้นก็ขึ้นจากน้ำมาบนสะพานในร่างที่เปลื่อยเปล่า โอ้โหขนาดของเขา
กับของผมไม่แตกต่างกันเลย ผมเผลอร้องว๊าววววออกไปเขาตกใจและเซจะตกน้ำ เฮ้ยยยยยย
ผมรีบคว้ามือของเขาและดึงมากอดอย่างไวโดยที่เขายังเปลือยกายอยู่
"เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ"
"ไม่เป็นไร ท่านนี่เจ้าเล่ห์นักนะ"
"55 คุณนี่คงอยู่ในป่านานสินะถึงขาวขนาดนี้"
"ท่านไม่กลัวข้าเหรอ"
"ถ้ากลัวจะเข้ามาเหรอ ผมไม่รู้ว่าคุณคือใคร ผมรู้แค่ว่าผมชอบคุณ"
"ท่าน"
ผมจูบเข้าไปที่ปากของเขาผู้นั้นและเราทั้งคู่ก็เปลือยกายด้วยกันทั้งคู่ภายในวิมานของเข้าผู้นั้น
ความกลัวผมไม่มีแล้วตอนนี้ผมมีแต่กามที่เข้าเเทรก ผมถอดตะกรุดออกวางบนหัวเตียงจากนั้น
ผมกับเขาก็จัดชุดใหญ่ใส่กันแบบที่รอคอยกันมานานแสนนาน
"โอ๊ยยยท่าน ท่าน ข้าเจ็บเหลือเกิน ท่าน ท่าน"
"เดี๋ยวผมทำคุณเบา ๆ นะ"
"พอก่อนได้ไหม ข้าไม่ไหว"
"แต่ผมใกล้เสร็จแล้วนะ"
"ท่านนน"
ผมก้มลงไปจูบปากเขาคนนั้นแล้วจัดต่อจนเขาและผมเสร็จพร้อมกันทั้งคู่ โอ๊ยยยโอ๊ยยยโอ๊ยยยยย
ในค่ำคืนที่วิมานนไทรผมกับเขาจัดกันจนแทบหมดแรงและนอนกอดเขาคนนั้นทั้งคืน
"ท่าน ท่านยามสี่ แล้วอีกไม่นานจะใกล้รุ่งท่านออกไปที่ของท่านเถิด"
"ผมไม่อยากไปเลย"
"หากคิดถึงก็มองบุหงาที่บ้านท่านสิ"
"ให้ผมกอดคุณอีกครั้งได้ไหม" ผมกอดได้ไม่นานก็เกิดการสำลักควันธูป ผมรู้สึกตัวอีกทีคือนอน
พิงโคนต้นไทรใหญ่ ที่แม่ พ่อ ปู่ และชาวบ้านกำลังจุดธุปตามหาผม ผมเพิ่งกอดไปนี่ทำไมเช้าไว้จัง
"วิท วิทลูก โอ๊ยยย แม่ใจหายหมดไม่เจอลูกที่กระท่อม แล้วมานอนทำไรอยู่ตรงนี้"
"เออลูกหนาวไหมเอาผ้าข้าวพ่อห่มไว้ก่อน"
พ่อเดินมารีบห่มผ้าให้ผมแล้วกระซิบกับผมว่า...
"คอเอ็งแดงห่มไว้ก่อน"
"ขอบคุณครับพ่อ"
"ปะปะกลับบ้านเรา เออตะกรุดอยู่กับเอวแม่ก็เบาใจ"
"ไอ้วิท เองโดนนางไม้ทำอะไรหรือเปล่าว่ะ หล่อ ๆ แบบเอ็งป้าว่า...."
ป้าเม้าเมียลุงยุทธ ขาเม้าสายเผือกประจำหมู่บ้านได้เค้นถามผม ผมอยากจะบอกว่าผม
ไม่ได้เสร็จนางไม้ แต่ผมเสร็จพระไทรถ้าบอกอย่างนั้นไม่นี่แน่ ผมจึงตอบไปว่า....
"มาหาเเลขให้ป้าเม้าไง"
"เฮ้ย ได้เปล่า"
"พระไทรท่านบอกให้ป้าพาคนมาทำความสะอาดบริเวณนี้แล้วจะเจอเลขเด็ด"
"เฮ้ย ๆพวกเรามามาช่วยกัน เออ กวาดๆ น้ำแดง ผลไม้ ขนมต้มแดงต้มขาวจัดมา รวย ๆ"
ป้าเม้าท์จัดการทุกอย่างเต็มร้อยเพราะหวังรางวัล แม่จึงถามผมว่า
"จริงเหรอวิท"
"เปล่าแม่ ผมเห็นศาลท่านรกดูน่ากลัวเลยให้ป้ากับสมุนทำความสะอาด"
"อ้าว ไอ้หนู"
"เอาหน่าแม่ อย่างน้อย ๆ แกก็ได้สร้างบุญ"
"พระไทรเจ้าขา ขอสามตัวให้เม้าและทุกคนด้วยเถิด.....สาธุ"
พระไทรถอนหายใจกันเลยทีเดียว เฮ้ออออมนุษย์พวกนี้จะรู้ไหมว่าเมื่อคืนข้าโดนอะไรมา
ยังจะมากวนการพักผ่อนข้าอีก ทันใดนั้นพระไทรก็เล่นขิม เสียงขิมดังขึ้นแน่นอนครับว่า
เผ่นกันตาตั้ง ป้าเม้าไปก่อนเลยเจ้าข้าาาาาาา
ติดตามต่อเรื่องเต็มได้เร็ว ๆ นี้นะครับ ตามลุ้นกันครับว่าวิทกับพระไทรเกี่ยวข้องกันมาอย่างไร
และโลก 2 ภพจะทำให้เข้าอยู่ร่วมกันได้ไหม น่าสนุกนะครับ
สนุกดี ขอบคุณครับ ดีๆๆๆ ขอยคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ ขอบคุณนะฮะ {:5_119:} ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ สนุกดีคับ ต่อหน่อยครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ.