กะหรี่ในอวกาศ บทที่ 1
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย KunKuuns เมื่อ 2022-5-18 12:09บทที่ 1
ผมไม่รู้ว่าหลังจากนั้นมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง เพราะผมได้ฟื้นขึ้นมาจากแรงระเบิดของยาน โชคดีที่ผมฟื้นใกล้กับทางออกโดยที่ชิ้นส่วนรอบๆนั้นพังทลายไปหมดโดยไม่มีชิ้นดี ผมเดินออกจากยานโดยช่องทางออกผมเดินห่างออกไป เดินออกไปเรื่อยๆ แล้วหันกลับมาดูพบว่ายานนั้นหักเป็น สองท่อน โดยผมมาจากส่วนหลัง ส่วนหน้ากระเด็นออกไปไม่ห่างนักผมเข้าไปสำรวจอยู่ตรงส่วนที่หักของส่วนหลังผมปีนขึ้นไปเพื่อที่จะเข้าไปอีกครั้ง เมื่อผมเข้ามาได้แล้วก็สำรวจไปรอบๆหาผู้รอดชีวิต ทุกส่วนทุกห้องบางห้องเข้าไม่ได้เนื่องจากขัดข้องทางระบบแต่ยังดีที่ประตูเป็นกระจกสามารถมองทะลุเข้าไปได้ ผมไม่เจออะไรเลยเมื่อไปถึงสุดทางผมก็วนตรวจอีกครั้งแต่ก็ไม่พบใครเลย ผมจึงเดินออกจากส่วนหลังแล้วไปส่วนหน้า ฝั่งนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรเป็นห้องโถงใหญ่ๆแต่ผมก็ต้องไล่สำรวจทุกห้องอยู่ดี ผมและผลสุดท้ายก็ไม่พบใครอีกเช่นเคย จนเหลือห้องสุดท้ายที่น่าจะเป็นห้องควบคุมแต่ปัญหาก็คือประตูนั้นไม่ได้เป็นกระจกผมไม่สามารถมองเห็นได้ ผมจึงต้องอาศัยการฟังเสียงเอาแต่ดูเหมือนมันก็ไม่ได้ผล ผมจึงเดินสำรวจรอบๆอีกครั้งแล้วก็เจอกับของสักอย่างที่น่าจะเป็นประโยชน์กับการเปิดกระตู มันมีรูปร่างคล้ายกับค้อนขนาดใหญ่ ด้วยร่างกายผมไม่ได้แข็งแรงมากจึงยกได้ไม่ถนัด ผมจึงต้องใช้กำลังที่มีอยู่ในการลากมัน แต่ด้วยการกระทำที่ช้า ดูเหมือนข้างนอกแสงกำลังจะหมดไปผมจึงต้องรีบ เมื่อมาถึงหน้าประตู ผมที่ไร้เรี่ยวแรงก็ขอพักสักก่อน ผมมองไปข้างนอก มันน่ากลัวมากมันมีหมอกหนาปกคลุมไปทั่วเลยผมมองไม่เห็นอะไรเลย ด้วยความที่กลัวเพราะไม่มีของป้องกัน มีแต่ร่างกายที่เปลือยเปล่า ผมจึงต้องเดินกลับไปที่เดิม เมื่อผมรู้สึกมีแรงขึ้นมาสักนิดแล้ว ผมก็คว้าค้อนนั้นขึ้นมาด้วยแรงที่มีจากนั้นก็เหวี่ยงทุบไปที่ประตูตามแรงที่มี แต่ไม่น่าเชื่อว่าสามารถทำให้ประตูเกิดรอยบุบได้ ผมจึงทุบไปอีกครั้ง แล้วก็ทุบไปอีกเรื่อยๆ จนเริ่มเปิดทีละนิด ผมใช้สายตาส่องไปที่รูในห้องนั้นเพ่งเลงไปสุดสายตาเท่าที่ทำได้และแล้วสายตาผมก็ได้ไปสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง แต่ดูเหมือนมันจะขยับได้ แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมจึงใช้แรงที่เหลืออยู่ทุ่มไปกับการทุบ จนในที่สุดประตูก็เกิดเป็นช่องกว้างๆที่พอจะให้ผมเข้าไปได้ และเมื่อผมมุดเข้ามาได้ ก็สำรวจไปรอบๆดูความปลอดภัยเมื่อสำรวจรอบๆแล้ว ก็ตรงดิ่งไปยังที่ตรงนั้น พบว่าเป็นสิ่งมีชีวิต ขนาดใหญ่สูงประมาณเกิน 200 เซนติเมตรได้ กำลังนอนอยู่ ผมเอามือไปแตะที่ตัวเขา ดูเหมือนเขายังหายใจอยู่ ผมพลิกดูรูปร่างและใบหน้าเขา เขาดูเหมือนปลาฉลามที่ดาวโลก ทั้งส่วนบนถึงส่วนล่าง แต่มีมือมีขา ผิวของเขาเป็นสีแดงสด ส่วนตรงใบหน้าจนถึงหน้าท้องเป็นสีครีม ท่อนบนเขาเปลือยเปล่า แต่ท่อนล่างยังมีชุดเกราะหุ้มไว้อยู่ ท่อนบนนั้นมีแค่กล้ามเนื้อแน่นๆอยู่มีทั้งเส้นเลือดปูดออกมาและก็รอยแผลเป็นจากการรบ ผมคิดว่าจะอยู่ในนี้จนถึงเช้า แต่จู่ๆเหตุไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อแผงควบคุมเกิดไฟฟ้ารั่วจนให้ลัดวงจรจนเกิดไฟลุกขึ้นมา ผมที่ตกใจที่จะหนีออกไป แต่การที่ผมหนีไปคนเดียวโดยปล่อยเขาไว้ผมจะรู้สึกผิดมาก ผมรีบอยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสมผมรู้อยู่แก่ใจว่าผมไม่สามารถยกหรือแบกเขาได้แน่นอน ผมจึงต้องลากเขาไปที่ประตูแต่ดูเหมือนช่องประตูจะแคบไปสำหรับเขา ผมจึงต้องมุดไปอีกฝั่งเพื่อไปหยิบอุปกรณ์ เพื่อทุบประตู ไฟนั้นดูเหมือนจะลามเร็วมาก ผมจึงต้องเร่งมือ เมื่อช่องประตูต้องกว้างอีกนิดพอที่จะให้เขาออกมาได้ แต่ทันใดนั้น อุปกรณ์ที่ใช้ทุบก็แตกหักขึ้นมา ผมไม่รู้ว่าต้องไปหาจากไหนอีกถึงถ้าเจอก็คงไม่ทันมาช่วยเขาได้แน่ๆ ผมจึงต้องใช้มือผมง้างไปที่ขอบช่องเพื่อให้ช่องมันกว้างขึ้น การที่ต้องช่วยชีวิตคนอื่นที่ต้องแลกกับความเจ็บปวดของตัวเอง ผมต้องเลือกช่วยชีวิตก่อน ดังนั้นผมไม่รีรอใช้สุดกำลัง สุดท้ายสิ่งที่หวังก็เป็นผลช่องนั้นกว้างพอแล้ว ผมจึงไปอีกฝั่ง เพื่อลากเขาแล้วก็ดันเขาให้ออกมาให้เขามีบาดแผลให้น้อยที่สุด เมื่อส่วนบนเขาออกไปได้แล้ว แต่ติดขัดตรงส่วนล่างที่เกราะของเขาไม่เรียบจนไปติดกับขอบช่องผมจึงต้องใช้แรงดึงจนในที่สุดก็เอาออกมาได้ผมรีบลากเขาออกมาอย่างให้เร็วที่สุดถึงตอนนี้เลือดไหลท่วมมือผมไปทั่วด้วยความเป็นแผลขนาดใหญ่ที่ลึกพอสมควร ผมลากเขามายังตรงทางออกที่พาไปสู่ข้างนอก เลือดผมไหลหยดลงเป็นทางขณะเดียวกันก็เปื้อนไปที่หัวไหล่ของเขา แต่ดูเหมือนว่าช่องทางออกนั้นก็ยังแคบอีกสำหรับเขา ผมต้องใช้แรงที่เหลืออยู่ผลักออกไป แต่แล้วการที่ผมผลักชิ้นส่วนที่ขวางอยู่แน่นอนว่าชิ้นส่วนอื่นๆนั้นต้องร่วงตามมา ชิ้นส่วนนั้นกำลังจะร่วงไปทางเขาผมจึงต้องสละตัวเองไปป้องกัน ชิ้นส่วนนั้นกระแทกที่หลังผมเข้าอย่างจังจากนั้นก็ทับไปที่ขาผม ผมกรีดร้องอย่างเจ็บปวดทั้งน้ำตา แต่เพื่อปกป้องชีวิตคนๆหนึ่งกับชีวิตตัวเองก็ยอม เมื่อผมได้มองไปที่ขาตัวเองที่ถูกทับอยู่ก็อดจะโทษตัวเองไม่ได้ เพราะผมนั้นอ่อนแอมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่เมื่อมองไปอีกทางก็พบว่าไฟมันเริ่มลามเข้ามาติดๆแล้วผมจึงต้องอดทนอีกสักนิดผลักดันชิ้นส่วนนั้นออกไปอย่างท้ายที่สุดผมก็ต้องช่วยเขาให้ได้ผมผลักชิ้นส่วนออกจากขาได้สำเร็จ แต่ผมกลับยืนขึ้นไม่ได้ เนื่องจากได้รับความเสียหายที่ขาเป็นอย่างมาก ผมจนต้องคลานแล้วลากเขาออกไปแต่เหมือนสถานการณ์มันบีบบังคับให้ผมต้องยืน ผมยืนขึ้นมารับรู้กับความเจ็บปวดที่ขาแล้ว ผมจับไปไหล่ของเขา จากนั้นต้องค่อยๆลากเขาลงมา ขาที่สั่นคล้ายกำลังจะหัก แต่ผมต้องอดทน ให้ถึงท้ายที่สุดของแรงชีวิต ในที่สุด ผมและเขาก็ออกมาจากยานนั้นได้สำเร็จ ผมลากพาเขาไปที่ต้นไม้ ตอนแรกที่ดูปลอดภัย ท่ามกลางหมอกหนาที่ปกคลุมไปทั่ว ตอนนี้ผมใกล้จะถึงต้นไม้นั่นแล้ว เห็นเงาลางๆอยู่ใกล้ๆ ท้ายที่สุดผมก็พาเขามาถึงต้นไม้สักที ผมจัดแจงให้เขาได้นอนพักสบายๆแต่แรงสุดท้ายของชีวิตผมก็หมดจนได้จนถึงวินาทีสุดท้าย ผมสลบลงไปล้มตัวเอาหัวนาบไปที่อกของเขาหลังจากนั้นภาพก็ตัดไปพร้อมกับความสุขที่ได้ช่วยชีวิตคนอื่นอย่างปลอดภัย ขอบคุณครับ น่าติดตาม
ขอบคุณครับ รอติดตามครับ ติดตาม ขอบคุณครับ ดีครับ จิตใจดีงาม ช่วยเหลือผู้อื่น จิดตามคนับ ช่วยเหลือให้รอดชีวิต เก่งสุด ๆ ขอบคุณครับ{:5_137:} ขอบคุณครับ สนุกมากครับ จะพยายามจินตนาการตามครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ติดตามครับ รอตอนต่อไปครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2