คุณครูสุดดื้อกับนายทหารสายโหด EP.2
เย็นวันนี้หลังเลิกเรียน ผู้กองมอสกับครูเป๊กพร้อมด้วยนักเรียน ก็พาฮาซาไปซื้อของใช้ต่าง ๆ นานารวมถึงชุดนักเรียนใหม่ด้วย
"ค่าใช้จ่ายอย่าลืมเขียนเบิกนะคุณ"
"ไม่เบิกอะ ผมตั้งใจซื้อให้ฮาซา ขื่นเขียนเบิกชาติหน้าอะผมถึงได้"
"ระบบมันก็ไม่ได้ช้าขนาดนั้น อีกอย่างได้ทำข้อมูลขอความช่วยเหลือให้ฮาซากับบีมด้วย"
"นักเรียนยากจน 2 คน ผมเปย์ได้"
"โอ๊ยย ครับ รู้ครับว่ารวย เงินทองมากมี"
"แน่นอน"
"ครูครับ อย่าตีกัน"
"คนมองทั้งห้างแล้วครู" ต้นน้ำกับทิวพูดขึ้น แต่ดูเหมือนครูเป๊กกับผู้กองจะไม่จบ....
"อุ๊ย... คุณนั่นนแหละเสียงดัง"
"คุณนั่นแหละมันดื้อ"
"คุณนั่นแหละ"
"ก็คุณแหละ"
"โอ๊ยครูครับ ทั้งคู่เลยครับ"
"อีกัส เดี๋ยวก็โดนลอกท่อหลอกมึง" แท็กพูดขึ้น ....
เมื่อศึกสงบ ก็มาถึงบ้านของฮาซาที่ฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นประเทศเพื่อนบ้านของเรา บ้านไม้เพิงกระต๊อบที่ดูเหมือน
จะไม่เเข็งแรงแต่ก็ดันคงทน ที่บ้านมีพ่อกับแม่ของฮาซา
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีครู ฮาซาไปทำเรื่องอะไรมาหรือครับครูถึงมาที่บ้าน"
"เปล่าครับ คือครูมาเยี่ยมบ้านนักเรียน"
"หือ ปกติไม่เคยมีมาเลยคะ นี่ฮาซาอยู่ห้องครูหรือค่ะ โชคดีจัง"
"เดี๋ยวนะครับ ฮาซาตั้งแต่เปิดเรียนครูประจำชั้นเราไม่เคยมาเยี่ยมบ้านเลยเหรอ"
"เอ่อ....ไม่ครับครู แต่ไม่เป็นไรพวกเราอยู่ได้ครับ"
"โหน้องจะอยู่ได้ไง ไหนจะเรื่งอกินเรื่องอยู่"
"ใช่ๆ ขนาดพวกพี่ยังแบบสาหัสเลยคะน้อง" แอนดริวกับปอแก้วพูดขึ้น ฮาซาจึงตอบกลับว่า...
"เราชินชากับความจนแล้วครับพี่ อย่างน้อย ๆ ผมก็มีข้าวก้นบาตรหลวงตา"
"คุณพ่อคุณแม่ครับ อันนี้เป็นของช่วยเหลือนะครับ เอาไว้ดำรงชีพ" ครูเป๊กยื่นของให้ พ่อแม่ฮาซาถึงกับ
ตกใจเพราะมันมีแต่ของดีดีทั้งนั้นข้าวสารที่เป็นข้าวหอม ไข่ไก่ อาหารกระป๋อง เสื้อผ้า บลา ๆๆๆ พ่อฮาซา
จึงปฏิเสธไปว่า.....
"โหคุณครู ของดีเกินไปพวกเรารับไม่ได้หรอกครับ"
"รับไว้เถอะนะครับ เป็นการช่วยเหลือเบื้องต้นที่ผมพอชดเชยในส่วนที่ทางโรงเรียนทำตกหล่นได้" ผู้กองมอส
ยกของกินของใช้ให้กับครอบครัวฮาซา และรุ่นพี่ก็มาช่วยด้วย
หลังจากเสร็จที่บ้านฮาซา ก็พาฮาซามาส่งที่วัดกับหลวงตาและเยี่ยมบีม จนเสร็จและขับรถมาส่งนักเรียน
แต่ละบ้าน ระหว่างทางครูเป๊กก็คุยกับผู้กองแบบไม่ตีกัน.....
"ฮาซากับบีมดูสนิทกันดีมากเนอะ ดูจิ้นเหมือนต้นน้ำกับทิวเลย"
"ครูก็พูดไป จริงไหมตัว"
"ตัวพ่องมึงสิไอ้ทิว" ทันใดนั้นผู้กองก็พูดขึ้นว่า....
"ฮึ้ม พ่อมันก็พ่อครูนะต้นน้ำ"
"ขอโทษครับครู"
"อือใช่ครูเป๊ก ฮาซากับบีม เด็กสองคนนี้เป็นเด็กที่เรียนเก่งและนิสัยดี ต่างจากพื่อนในห้องก็แค่ฐานะซึ่ง
มันไม่ควรจะเกิดขึ้น"
"ครูผู้กองครับ"
"มีอะไรแอนดริว"
"แอนดริว"
"ให้เพื่อนพูดมาเถอะปอแก้ว แอนดริวมีอะไร"
"ในรายงานนักเรียนรับทุนนของ ม.2/2 ที่สภานักเรียนทำเสร็จ ไม่มีชื่อฮาซากับบีมนะครับ ครูอรษาส่งชื่อ
ไอ้เจ้าปีโป้กับนุ๊กเกอร์มา"
"เฮ้ย นั้นมันหลานกำนันฐานะมีอันจะกินครูอรษาทำอย่างนี้ได้ไง"
"ได้ดิครูผม อีกัส และแอนดริว แอบเห็นและมีหลักฐาน"
"หลักฐานอะไรแท็ก"
"วันที่ครูทำโทษพวกผมให้ลออกท่อ ผม 3 คนไปตรงหลังหอประชุมกะจะแอบอู้งาน ผมเห็นครูอรษากับกำนัน
คุยกันเรื่องบริจากพัดลมให้กับหอประชุม กำนันบอกให้เขียนชื่อตัวใหญ่ ๆ พร้อมเงินทอน 10,000 บาท ซึ่ง
มันก็ตรงกับทุนที่ 2 คนนั้นได้ คนละ 5,000 นี่ครับหลักฐาน"
"ชั่วมาก ทำแบบนี้ได้ไงว่ะ เงินนี้เป็นงบประมาณแผ่นดินที่ให้มาช่วยเหลือเด็กยากจน ไม่ใช่เด็กอยากจน"
"แท็ก กัส แอนดริว วันนั้นเธอได้ลอกท่อไหมเอาตรง ๆ"
"ลอกครับ ลอกเสร็จก็หาที่หลบซ่อนตัว"
"แสบจริง ๆ พวกเธอนี่ แต่ก็ดีหักเหลี่ยมฝ่ายปกครอง"
"อ้าวคุณไงมาเข้าข้างเด็กแบบนี้อะ"
"รีบไปส่งเด็กเหอะ ผมยังไม่ได้จัดบ้านพักเลย"
ทันใดนั้น แผนการก็เริ่มขึ้นแท็กตัวเปิด....
"ครูอยู่บ้านพักหลังไหนอ่ะครับ"
"709 ครับ"
"หือ"
"มีไรแท็กบอกครูได้นะ"
"เปล่าครับ บอกไปก็ครูจะกลัวเปล่า ๆ"
"ทำไมอะ"
"อีกัส เล่าดิกูกลัว" แผนเนียนนะมึงกัสคิดในใจ
"ได้ข่าวมาว่าบ้านหลังนี้ทำมาจากเสาตะเคียนตกน้ำมันครับครู ใครมาอยู่ก็อยู่ไม่ได้"
"ร้อนใช่ไหม"
"ใช่ครู แอร์ 2 ตัวมันเสีย บ้าบอครูอ่ะ เขาจอผีนางตะเคียนที่เสาครับครู"
"แกล้งครูป่ะเนี่ย"
"หือ ใครจะกล้าแหละครู"
"ต้นน้ำ ในฐานะที่เธอเป็นหัวหน้าห้องและเรียบร้อยสุดในกลุ่ม พวกนี้โกหกครูใช่ไหม"
"ไม่นะครับครู แม่ไอ้ปอเคยมาขอเลขไม่ได้เลขแต่ได้เจอผีนางตะเคียนหนีป่าราบ"
ผู้กองแอบขำในใจ ขนาดหัวหน้าห้องที่โกหกไม่เนียนยังเล่นได้เนียนขนาดนี้ ก็แน่หละครับสินบนคนละ 500
แถมยังงดจากการโดนทำโทษและโดนดุอีก 2 สัปดาห์ 5 คนนี้รับรางวัลออสก้าได้
"เฮ้อบ้านพักหลังอื่นก็ไม่มีแล้วด้วยนะคุณ นอนบ้านพักกับผมก่อนไหม"
"นอนกับนาย ผมนอนกับผียังดีกว่า"
"แล้วแต่นะ แล้วแต่เลย แค่ฟังยังขนลุก น่ากลัวเนอะเด็ก ๆ"
"ใช่ครับ / ค่ะ น่ากลัว"
หลังจากส่งเด็ก ๆ ทุกคนแล้ว ผู้กองก็ขับรถมาจอดที่บ้านพักครูของตนเอง ครูเป๊กก็หยิบข้าวของกระเป๋าเดิน
ไปที่บ้านพักแบบไม่เชื่อ
"ไปจริงเหรอคุณ"
"ก็จริงไง"
"ไม่กลัวแน่นะ"
"นายน่ากลัวกว่าผีซะอีก ชิ"
เมื่อครูเป๊กเดินเข้าไปใกล้ตััวบ้านเสียงเซนเซอร์ที่ด็กแสบทำไว้ก็ตรวจจับการเคลื่อนไหวของวัตถุที่เข้ามา
เสียงโหยหวนอันเยือกเย็นก็ดังขึ้นแสนน่ากลัว
"หึย อะไรเนี่ย"
"ไปนอนบ้านผมก็ได้นะคุณ ผมไม่ปล้ำคุณหรอก แบน ๆ แบบคุณไม่เต็มมือ"
"ปากดี นี่ผมต้องไปปนอนที่บ้านเดียวกับนาย ผีมีจริงเหรอว่ะ"
"เข้าไปดูไหมคุณวามีจริงเปล่า"
"ไม่อะ ก็นำไปดิ"
"ครับ"
เมื่อมาถึงบ้านพักของผู้กองมอส บ้านพักเป็นแบบ 2 ชั้นใต้ถุนชั้นล่างเป็นห้องน้ำและห้องครัว พร้อมที่
จอดรถส่วนชั้นบนมี 2 ห้อง และหนึ่งชานพัก มีโต๊ะกินข้าว
"ผมนอนห้องนู้นก็ได้"
"ไม่ได้นั้นห้องเก็บของ คุณนอนกับผมที่ห้องผมที่แหละ"
"ไม่"
"ตูดดำเหรอถึงกลัวคนเห็น"
"ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต"
"555 นี่คุณปากคุณนี่มัน จะอาบน้ำก็ลงไปอาบข้างล่าง ห้องน้ำอยู่ด้านล่าง"
"เห็นแล้ว มีเสื้อคลุมอาบน้ำไหม"
"นี่คุณบ้านพักครูนะไม่ใช่โรงแรม 5 ดาว มีแต่ผ้าขาวม้า อะนี่ ผมมี 2 ผืน"
"หยี"
"ทำไม ผมไม่ได้เอาผืนเปลอะน้ำว่าวให้คุณใช้หรอก"
"ไอ้ทลึ่ง ไม่เอาผมนุ่งผ้าข้าวม้าไม่เป็น"
"อะไรคุณ นุ่งไม่เป็นมาผมนุ่งให้"
"อย่าไม่ต้อง"
"เฉย ๆ ไม่เฉยผมปล้ำนะ"
"ไอ้...."
ผู้กองดึงเสื้อครูเป๊กขึ้นระดับเอว เเล้วก็นุ่งผ้าขาวม้าให้ครูเป๊กแบบแน่หนา
"เรียบร้อยคุณ คุณก็ถอดเสื้อถอดกางเกงออกได้เลย ผ้าขนหนูมีมาไหม ห่มไปด้วยนมดำ ๆ ผมไม่อยากดู"
"ไอ้ปากหมา" ตอนนี้ครูเป๊กเหลือเพียงเกงในตัวเดียวภายใต้ผ้าขาวม้า จากนั้นก็ห่มผ้าขนหนูแบบมิดชิดซึ่ง
ผู้กองก็ออกมานั่งรอที่ด้านนอกแบบสุภาพบุรุษ เมื่อครูออกมาจากห้อง
"เดี๋ยวคุณ"
"อะไร"
"เอาเกงบ็อกเซอร์ลงไปทำไม"
"ก็อาบน้ำเสร็จได้ใส่ไง นุ่งผ้าไม่เป็นกลัวหลุด"
"คุณนี่เวลาถอดเเว่นก็น่ารักดีนะ ผมถูหลังให้ป่ะ"
"ไอ้โรคจิต ชิ"
และแล้วก็เหมือนฟ้าฝนเป็นใจ เมื่อครูเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปก็ถึงกับ......
"เฮ้ยยยยย นายช่วยผมด้วย"
"มีอะไรคุณ"
ผู้กองรีบลงมาจากบนบ้านแล้วมาที่ห้องน้ำ ครูเป๊กโยนของแล้ววิ่งออกมากอดผู้กองไว้แน่นจนลืมไปว่านี่คือคู่กัด
"ตุ๊กแกนาย ตุ๊กแก เอามันออกไปที"
เอาหละสิตุ๊กแกมาจากไหน หรือว่า....ไอ้พวกเด็กแสบทำเกินคำสั่ง แต่ก็ต้องขอบใจเพราะครูตอนนี้มีเพียงผ้าขาวม้า
ผืนเดียว ตัวครูเป๊กขาวมาก ถึงจะตัวเล็กแต่ก็มีเนื้อมีกล้ามพอให้น่าดู ที่สำคัญนมชมพูทั้งตัวไร้ซึ่งขน
มีแค่ตรงหน้าแข้งนิดหน่อย
"55 โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะคุณ ขาว ๆ แบบคุณตุ๊กแกไม่กัดหรอก"
เมื่อได้สติ....
"ไอ้บ้า นี่คุณฉวยโอกาสผมเหรอ"
"จะบ้าไง คุณมากอดผมเองนะครับ คุณพิชยพัชร อะอะสะบัดเดี๋ยวผ้าก็หลุดหรอก"
"นาย เอาตุ๊กแกออกไปที"
"ไหนคุณ"
"ข้างในห้องน้ำ เอาอะไรจับมันออกไปที"
เมื่อผู้กองเดินเข้าไปแบบชายชาติทหารก็ดูออกว่า ตุ๊กแกปลอม ฝีมือเจ้าแท็กแน่นอนจึงจับออกมา....
"หลับตนะคุณตัวมันใหญ่มาก"
"ได้ได้ นายเอาออกไปเลยนะ"
"คุณผัดเผ็ดอร่อยเลยนะ"
"ไอ้บ้าไม่มีอะไรจะกินหรือไง เอามันไปปล่อย"
"ครับ ลืมตาได้เรียบร้อย"
"นายกล้าจับด้วยเหรอ"
"กล้าสิ ผมเป็นทหารนะคุณ"
"ไปล้างมือ ผมจะอาบน้ำ ขอบใจนายนะ"
"ครับ แทนคำขอบคุณแก้ผ้าอาบน้ำโชว์ได้ป่ะคุณ"
"นี่ นายโรคจิต ชิ"
"คุณ"
"อะไร"
"ผมช่วยขัดเปล่า"
"ไม่ต้อง"
ในขณะที่ครูอาบน้ำผู้กองก็ขึ้นไปบนบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้านุ่งผ้าขาวม้าลงมารออาบน้ำ อ้าวสบู่ก็หมด ยาสระผม
ก็หมด โฟมก็หมด เออลมซื้อหมดเลย...
ที่หน้าห้องน้ำ
"นาย ห้องน้ำนายไม่มีอะไรนอกจากยาสีฟันกับแปรงสีฟันนี่นะ"
"ผมลืมซื้อ"
"แล้วจะอาบน้ำยังไง"
"น้ำเปล่าไงคุณ ออกลาดตระเวนหนักกว่านี้ผมยังผ่านมาได้"
"สังคังแล้วมั้งนาย"
"หือ เช็คให้ผมไหมคุณ"
"ไอ้บ้า ไม่ต้องเลย เอาของผมไปใช่ก่อนก็ได้"
"หึไม่กล้าใช้ของแพง"
"อย่าเยอะ เอาไป อันนี้ครีมอาบน้ำ อันนี้โฟมล้างหน้า อันนี้ครีมบำรุงผมกับยาสระ"
"แล้วไอ้ขวดเหลี่ยม ๆ นี่อะคุณ"
"ก็อ่านเอาดิ จะใช้ก็ใช้"
"เจลล้างจจุดซ่อนเร้นผู้ชาย โห หอมไหมคุณพิสูจน์ได้ป่ะ"
"ทะลึ่ง ชิ"
หลังอาบน้ำเสร็จผู้กองก็เอาเกงในไปตกที่ด้านหลัง แต่ก็เจอเกงในสีขาวยี่ห้อแพงของครูตากไว้
"เฮ้อ....ไอ้มอสเอ๊ยแค่ราคาเกงในก้สู้เขาไม่ได้เเล้ว ดอกฟ้ากับหมาลาดตะเวน คงได้แค่แอบคิด"
"ฮึ้ม บ่นไรนาย ผมทำกับข้าวเสร็จเเล้วตั้งโต๊ะรอที่ชานพัก ไปแต่งตัว"
"เป๊ก ผม...."
"จะบอกชอบผมเหรอ"
"เปล่าจะถามว่าผมกินแล้วท้องไม่เสียแน่นะ"
"นั้นไม่ต้องกิน"
ในค่ำคืนนี้แรกของครูเป๊กที่ต้องนอนกับผู้กองมอสในห้องเดียวกัน ผู้กองเลือกลงมาปู้ผ้านอนที่พื้นห้อง
เพื่อให้ครูได้นอนบนเตียงสบาย ๆ
"เดี๋ยว นายจะไปนอนทำไมที่พื้น มานอนบนเตียงก็ได้"
"ไม่กลัวผมปล้ำเหรอ"
"ชาติชายทหารอย่างนาย ผมเชื่อใจถ้าผมไม่ยอมนายก็ไม่ทำ แต่.....ห้ามล้ำเส้นหมอนข้างที่กั้น"
"ครับแม่ แม่ทูลหัว"
"ดี นอนได้แล้ว"
เอ๊.....ชักยังไงอยู่นะคู่นี่ดูทะเลาะกันบ่อย ๆ แต่ก็ยอมอ่อนให้กัน ครูเป๊กแอบมองตอนที่ผู้กองพูดตอนตาก
เกงใน หรือเขาจะชอบเราว่ะ แต่ทำไมเราหวั่นไหวใจสั่นรัวตอนกอดอีตานี่ เราคิดไปเองหรือเปล่า คนอ่าน
หละครับ คิดไงกัน เป๊กคิดไปเองหรืออีตาผู้กองนี้ก็คิดเหมือนเป๊ก....
ขอบคุณครับ
ขอบคุณค {:5_137:} ระวังอากาศหนาวจะเผลอไปกอดทหารนะครู น่ารัก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_126:}{:5_126:}{:5_132:}{:5_132:} ขอบคุณคราบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ
ชอบ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
น่ารัก ครับ